Επιμέλεια: Κατερίνα Μπαλάσα

Περνώντας από την οδό Μανδηλαρά η ματιά αρκετών περαστικών πέφτει στην αυλή της οικογένειας Ζήκα στην οποία στέκει αγέρωχη η εκπληκτική Αροκάρια. 

Ο κορμός του δέντρου με ύψος λίγο παραπάνω από τον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας, ενώ το συνολικό του ύψος ξεπερνά τα 14 μέτρα (ύψος μιας πενταώροφης περίπου πολυκατοικίας).
Οι άνθρωποι της γειτονιάς θυμούνται τον αείμνηστο Γιάννη Ζήκα όταν ανέβαινε πατώντας στα κλαδιά της, να την περιποιηθεί και να την κλαδέψει, ενώ τα μικρά παιδιά με κομμένη ανάσα τον παρακολουθούσαν με τον φόβο να μην πέσει κάτω.
Η ιστορία της Αροκάριας ξεκινά λίγο μετά το 1967, όταν ο Γιάννης Ζήκας με την σύζυγο του Ελένη Χατζημιχάλη πηγαίνουν γαμήλιο ταξίδι στην βόρεια Ελλάδα και κάνουν στάση στην πανέμορφη Βέροια. Το μάτι του κυρ Γιάννη πέφτει πάνω στο εντυπωσιακό μικρό τότε φυτό και αποφασίζει να το πάρει στο νησί.
Για αρκετό διάστημα το αφήνει σε μια γλάστρα (περίπου ένα χρόνο) και το Γενάρη του 1968 παίρνει την απόφαση να το μεταφυτέψει στην μπροστινή αυλή του σπιτιού του. Παρατηρεί όσο περνούν τα χρόνια πως το φυτό μεγαλώνει αρκετά ξεπερνώντας και την ταράτσα του ισόγειου σπιτιού του. Πολλές φορές, όντας υπάλληλος του Δασαρχείου της Κω, συνομιλώντας με Ρόδιους συναδέλφους του στο φυτώριο τους έστελνε δείγμα για να φυτέψουν και εκείνοι, αλλά του απαντούσαν πως δεν "έπιανε" (όπως και 3 Κώοι που προσπάθησαν να το φυτέψουν αλλά πάλι δεν έπιασε) γεγονός που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Γιάννης Ζήκας πρέπει να κάνει μετατροπές στο σπίτι και δεν ξέρει τι θα κάνει με το πανύψηλο πλέον δέντρο. Σε οικογενειακή συζήτηση τα παιδιά του δεν θέλουν να την αποχωριστούν και τότε αποφασίζει να κρατήσει το δέντρο στην αυλή.
Δημιουργεί νέο κυκλικό χτιστό πεζούλι, ώστε να μην ανασηκώνονται οι πλάκες από τις ρίζες του δέντρου που όσο αναπτύσσονταν δημιουργούσαν μικρο προβλήματα.

Άνθρωποι που γνωρίζουν από δέντρα και φυτά όταν είδαν τις ρίζες του έμειναν έκπληκτοι και εκτίμησαν πως πρέπει να είναι διάσπαρτες σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Το συγκεκριμένο δέντρο είναι πιθανόν να είναι το μοναδικό που υπάρχει στην Κω, παρά τις προσπάθειες που έγιναν για να φυτευθούν περισσότερα.
Το 2008 ο "πατέρας" της θρυλικής Αροκάριας, που στέκει για 46 χρόνια στην αυλή φεύγει από την ζωή, αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο κενό στην οικογένεια του.

Ο "φύλακας" του σπιτιού μένει στη θέση του... η αγαπημένη του Αροκάρια θα είναι εκεί για πολλά ακόμη χρόνια...και ίσως αποτελέσει "κληρονομιά" για τις επόμενες γενιές της οικογένειας!