New York Times

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 584

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 575

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Lifestyle

«Κουνελάκια» του Playboy τότε και σήμερα...

Νοέμβριος 03, 2014

Άλλαξαν καριέρα αλλά θυμούνται με νοσταλγία τις εποχές που κρέμονταν στα περίπτερα

Μπορεί οι σελίδες του Playboy να κιτρίνισαν και τα «κουνελάκια» του Playboy να ωρίμασαν όμως ο χρόνος δεν τις ξέχασε. Ούτε φυσικά οι έφηβοι που χάζευαν επί ώρες τις φωτογραφίες τους, θαυμάζοντας το γυμνό γυναικείο σώμα.

Το New York Magazine έψαξε και βρήκε κάποια από αυτά τα κορίτσια του Playboy και τις φωτογράφισε όπως ακριβώς είναι σήμερα. Έξι «κουνελάκια» στήνονται ξανά στο φακό και θυμούνται με νοσταλγία την εποχή που στόλιζαν τις σελίδες του δημοφιλούς αντρικού περιοδικού, κρέμονταν στα περίπτερα αλλά και σε πολλά αντρικά δωμάτια. Περιγράφουν πώς από τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν στη Βίλα του Hugh Hefner και πώς άλλαξε η ζωή τους.

Οι γυναίκες αυτές άλλαξαν καριέρα με το πέρασμα του χρόνου και διέπρεψαν σε διαφορετικούς τομείς. Άλλες ασχολήθηκαν με τη δημοσιογραφία, άλλες με τις δημόσιες σχέσεις, άλλες με τη διακόσμηση. Άλλες παντρεύτηκαν, άλλες χώρισαν, έκαναν παιδιά. Όσο διαφορετικές κι αν είναι οι ζωές τους, όλες έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Υπήρξαν ερωτική φαντασίωση των ανδρών.

Πλήρως απενοχοποιημένες από το παρελθόν τους, και μη νιώθοντας καθόλου άσχημα που πόζαραν γυμνές, εξομολογούνται ότι ως «κουνελάκια» κέρδισαν πολλά χρήματα αλλά και μία αίσθηση αυτοπεποίθησης και σεξουαλικής ελευθερίας.

Dolores Del Monte, Μις Μάρτιος 1954
82 ετών, Δημόσιες σχέσεις
1954

«Είχα κάνει λίγο pinup μόντελινγκ φορώντας μπικίνι. Όταν έκανα μία φωτογράφιση ημερολογίου η γραμματέας μου έδωσε μια ρόμπα και μου είπε «Όταν γδυθείς, βγες έξω». Τότε σκέφτηκα «σιγά, ποιος θα το δει;». Αργότερα με ενημέρωσαν πως ήθελαν να χρησιμοποιήσουν μία φωτογραφία μου σε ένα περιοδικό, αλλά νόμιζα πως μιλούσαν για κάποια άλλη φωτογράφιση. Σήμερα είμαι πολύ περήφανη για αυτή τη φωτογραφία του Playboy. Είναι κρεμασμένη στο σπίτι μου και στα σπίτια πολλών άλλων».

Laura Aldridge Μις Φεβρουάριος 1976
59 ετών, Στιλίστρια/ Διακοσμήτρια
1976

«Οι περισσότεροι άνδρες δεν ενδιαφέρονταν για το ποια πραγματικά ήμουν. Ήθελαν μόνο σεξ. Ήμουν Playmate και αυτό με έκανε κάτι σαν "παράσημο" για εκείνους. Ο πρώην άντρας μου (ο Alan Aldridge που έκανε τα γραφιστικά για τους Beatles) μπορεί να ήταν ο μόνος άνθρωπος που δεν θεωρούσε το Playboy τόσο «κουλ». Πίστευε πως ο Hugh Hefner εκμεταλλευόταν τις γυναίκες. Όταν η μεγάλη μου κόρη, η Lily, ήταν 10 χρονών, βρήκε ένα περιοδικό στο δωμάτιο του μπαμπά της και έτσι έμαθε ότι ήμουν Playmate. Ρώτησε αν μπορούσε να το δει. Μισή ώρα αργότερα χτύπησα την πόρτα της. Έβλεπε τηλεόραση και τι ρώτησα «Πώς σου φάνηκε;». Εκείνη απάντησε «Είναι τέλειο». Και οι δύο μου κόρες είναι μοντέλα, η Lily είναι μοντέλο της Victoria’s Secret. Ακολούθησαν αυτό το δρόμο με αυτοπεποίθηση και μία αίσθηση κληρονομιάς.

Marilyn Cole Lownes, Μις Ιανουάριος 1972
65 χρονών, Δημοσιογράφος
1972

«Εργαζόμουν ως γραμματέας και μία μέρα με επισκέφθηκε μία φίλη μου. Μου είπε "Στο Playboy Club το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χαμογελάς και θα κερδίσεις πολλά λεφτά». Για τη συνέντευξη το μόνο που χρειάζεται είναι να φορέσεις ένα μπικίνι". Ήταν ο άντρας μου (ο Victor Lownes, διευθυντής του London Playboy Club, τον οποίο αργότερα παντρεύτηκε) ο οποίος με ξεχώρισε ανάμεσα στο πλήθος των υποψήφιων Playmate. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του να είσαι «κουνελάκι» ήταν ότι είχαμε αρκετά λεφτά στα πορτοφόλια μας. Μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι τραβούσε η όρεξή μας χωρίς περιορισμούς. Όλο αυτό μας έδινε μια αίσθηση δύναμης και ελευθερίας. Ήμασταν όλες επιπόλαιες.

Helena Antonaccio, Μις Ιούνιος 1969
65 ετών, Σύμβουλος φροντίδας κατοικίδιων
1969

«Μετά το λύκειο πήγα σε μια σχολή μοντέλων στη Νέα Υόρκη. Εκείνοι όμως όταν με είδαν θεώρησαν ότι ήμουν πολύ αθώα, ότι δεν ήμουν αρκετά σέξι. Πήρα όμως τη δουλειά στο Playboy Club. Ήξερα ότι ήταν το μεταβατικό στάδιο πριν μπω στο Playboy. Όταν πηγαίνεις στην βίλα του Playboy έχεις μπάτλερ και καμαριέρα, λιμουζίνα και κάποιον να σου πλένει τα ρούχα. Ήταν υπέροχα. Γυμναζόμουν τρεις ώρες τη μέρα. Το σώμα είναι ο ναός μας, γιατί λοιπόν να μην το φροντίζουμε; Το πιο πρόσφατο βιβλίο μου έχει τίτλο "Helena, The Ultimate Ageless Pinup". Είναι οι φωτογραφίες μου από τις δεκαετίες του '50 και του '60. Ακόμα και σήμερα δεν θεωρώ τον εαυτό μου μία σέξι γυναίκα. Είναι οι καθρέφτες, η φαντασία, ο καπνός. Όλα αυτά που δημιουργούν μία ατμόσφαιρα».

Candace Jordan, Μις Δεκέμβριος 1979
60 ετών, Αρθρογράφος
1979

«Όταν αποφοίτησα από το Λύκειο στο Ιλινόις είχα την υψηλότερη βαθμολογία και πήρα υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του St. Louis. Βαριόμουν μέχρι θανάτου και ορκίστηκα στον εαυτό μου να ακολουθήσω ένα διαφορετικό μονοπάτι. Μία φίλη μου μου είπε ότι έκαναν προσλήψεις στο St. Louis Playboy Club. Είμαι μοναχοπαίδι και όλες αυτές οι κοπέλες έγιναν για μένα οι αδελφές που δεν είχα ποτέ. Οι φεμινίστριες πάντα μου λένε «Δεν το πιστεύω ότι δέχεσαι να γίνεσαι αντικείμενο» και εγώ τους απαντάω "Νομίζετε ότι με ανάγκασε κανείς να κάνω αυτή τη δουλεία βάζοντάς μου ένα πιστόλι στον κρόταφο; Όχι, είναι δική μου επιλογή". Μετά το Playboy δούλεψα σαν μοντέλο και στην ταινία «Risky Business» στο πλευρό του Tom Cruise. Έκανα μία από τις πόρνες»

Janet Lupo, Μις Νοέμβριος 1975
64 χρονών, μεσίτρια
1975

«Πήρα μια δουλειά στο New Jersey, ενώ εργαζόμουν στο Great George Playboy Club. Ήταν ένα μέρος οικογενειακό. Φροντίζαμε και πολλά παιδιά.Τότε ήταν που μου ζητήθηκε να κάνω μία φωτογράφιση ημίγυμνη. Φορούσα εσώρουχα για γιαγιάδες και μια μέρα η ρόμπα γλίστρησε από τον ώμο μου και ο φωτογράφος (Pompeo Posar) συνέχισε να τραβάει. Την επόμενη μέρα μου έδειξε τις φωτογραφίες και είπε «Βλέπεις; Δεν δείχνουν άσχημες ή πρόστυχες» και εγώ συμφώνησα μαζί του. Ο Pompeo με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Μου μιλούσε σαν άνθρωπος. Ενώ πρόκειται για δικές μου φωτογραφίες δεν πιστεύω ότι είμαι εγώ. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Μετά από αυτή τη φωτογράφιση έγινα σίγουρα πολύ γνωστή».

newsbeast.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ελλάδα

New York Times: Χρόνια αχαλίνωτης διαφθοράς έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας

Οκτώβριος 18, 2014

Αρνητικά δημοσιεύματα για τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, εμφανίζονται πάλι στα ξένα μέσα ενημέρωσης.

Σε δημοσίευμα των New York Times που αναδημοσιεύει το CNBC, επισημαίνεται ότι «χρόνια αχαλίνωτης διαφθοράς συνετέλεσαν στο να βρεθεί η Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος (της διαφθοράς) είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στο ότι αλλάζει το politics as usual και ότι οι θυσίες που απαιτήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης, δεν αφορούν μόνο τους απλούς Έλληνες».

Στη συνέχεια το ρεπορτάζ αναφέρεται σε ένα περιστατικό που αφορά το πολυνομοσχέδιο με τίτλο «μέτρα για την στήριξη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας» που πέρασε τον περασμένο Μάρτιο από την ελληνική Βουλή και στο οποίο υπήρχε μια διάταξη «θαμμένη στη σελίδα 78 με μια πρόβλεψη που ουσιαστικά έδινε αναδρομική ασυλία σε χιλιάδες εργαζόμενους σε χρηματοδοτούμενους από το δημόσιο οργανισμούς, κάτι που θα μπορούσε να τους προστατεύσει από μελλοντικές διώξεις διαφθοράς».

Αυτή η αλλαγή, επισημαίνεται στο δημοσίευμα, μεταξύ πολλών νέων προβλέψεων, «συχνά περιλαμβάνεται σε πολύπλοκα ή άσχετα νομοσχέδια φέτος, κάτι που έχει προκαλέσει την οργή μεταξύ των επικριτών της κυβέρνησης, οι οποίοι ανησυχούν ότι οι πολυαναμενόμενες προσπάθειες για την πάταξη της διαφθοράς συναντούν εμπόδια».

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είναι ο Κ. Τζαβάρας ο οποίος ανακάλυψε την αλλαγή στον ποινικό κώδικα, που δηλώνει μάλιστα ότι «δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσα άτομα έχουν σωθεί από τις ποινικές έρευνες και τα λεφτά που περιλαμβάνονται. Είναι δισεκατομμύρια».

Ο Λέανδρος Ρακιτζής, ο γενικός επιθεωρητής, «επέπληξε θυμωμένα το κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο για το ότι εγκρίνει νόμους που νομιμοποιούν τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος».

Ο ίδιος, λίγες ημέρες αργότερα δήλωνε από το γραφείο του ότι «δεν νομίζω πως είναι σωστό να δαπανούμε χρήματα για έρευνες και από την άλλη να έχουμε νόμους που να δίνουν αναδρομική ασυλία. Ίσως θα πρέπει να υπάρχει προστασία για πολιτικές αποφάσεις. Αλλά εάν έκλεψες ένα εκατ. δολάρια, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίζεσαι σαν κοινός εγκληματίας».

Σε μια σπάνια δημόσια καταγγελία, η ένωση Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων έχει επίσης καταδικάσει όχι μόνο την αλλαγή στον ποινικό κώδικα στο πολυνομοσχέδιο, αλλά επίσης και τρεις άλλες διατάξεις αναφορικά με την ασυλία.

Η μία προσφέρει προστασία για στελέχη που είχαν διαχειριστεί εκταμιεύσεις από ένα ασφαλιστικό ταμείο, άλλη μία προστάτευε στελέχη που επέβλεπαν τις δαπάνες σχολικών κτηρίων και η τρίτη απαγόρευε τη δίωξη υψηλόβαθμων στελεχών που είχαν εργαστεί στο υπουργείο Υγείας αλλά είχαν λάβει επίδομα μεταπτυχιακού.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως η αλλαγή στο πολυνομοσχέδιο –η αντικατάσταση της ρήτρας- ήταν λάθος και δεν θα έχει καμία συνέπεια σε μελλοντικές διώξεις.

Hμερησία

Διαβάστε περισσότερα...

Υγεία

Tι είναι το «χρυσό ρύζι» που σώζει εκατομμύρια ζωές

Ιούλιος 21, 2014

Έρευνα του 2009 απέδειξε ότι το «Golden Rise» είναι καλύτερης ποιότητας πηγή για βιταμίνη Α ακόμα και από το σπανάκι, ενώ ένα μπολ από το «χρυσό ρύζι» παρέχει το 60% της ημερήσιας ποσότητας βιταμίνης Α που χρειάζεται ένα παιδί.

Μία από τις χειρότερες διατροφικές κρίσεις έχει, σύμφωνα με έρευνες, μία συγκεκριμένη αιτία και η λύση είναι μία και απλή.

Ανά τον κόσμο 250 εκατ. παιδιά έχουν έλλειψη βιταμίνης Α, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η έλλειψη αυτής της βιταμίνης, που πλήττει εκατ. παιδιά και γυναίκες, ευθύνεται για περισσότερους θανάτους παιδιών από αυτά που πεθαίνουν από νάρκες, όλμους και πολεμικές συρράξεις.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα του 1992 που επικαλείται το Businessinsider, 1,3 με 2,5 εκατ. παιδιά θα μπορούσαν να σωθούν κάθε χρόνο αν είχαν πρόσβαση σε τροφές που είναι πλούσιες σε βιταμίνη Α, όπως τα καρότα.

Τα παιδιά, η διατροφή των οποίων είναι φτωχή σε βιταμίνη Α, κινδυνεύουν, εκτός από το να χάσουν τη ζωή τους και με τύφλωση.

Συμπληρώματα διατροφής που μπορούν να δώσουν μία λύση στο πρόβλημα είναι ιδιαίτερα ακριβά για τους πληθυσμούς περιοχών της γης που πλήττονται από την συγκεκριμένη διατροφική κρίση, όμως υπάρχει λύση.

Θα μπορούσε να αλλάξει η τροφή που ήδη καταναλώνουν οι άνθρωποι και να εμπλουτιστεί με τις βιταμίνες αυτές που λείπουν, από μεγάλες ομάδες του πληθυσμού της Γης, όπως η βιταμίνη Α.

Μία τέτοια τροφή θα μπορούσε να είναι το ρύζι, το οποίο και καταναλώνεται σχεδόν σ' όλο τον πλανήτη, με το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει με βασική του τροφή το ρύζι.

Για την ακρίβεια υπάρχει ήδη ένα είδος εμπλουτισμένου με βιταμίνες ρυζιού, που όπως αναφέρουν οι New York Times ονομάζεται "Golden Rice" και έχει αναπτυχθεί από το ίδρυμα Rockefeller σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ δύο ακαδημαϊκοί επιστήμονες ο Ingo Potrykus και ο Peter Beyer, κατάφεραν να δημιουργήσουν εργαστηριακή καροτίνη με την προσθήκη βακτηρίων στο DNA του ρυζιού. Το "Golden Rice" έχει έντονο κίτρινο χρώμα και μοιάζει στη υφή με το μάγκο.

Το "χρυσό ρύζι" αγκάλιασε το ίδρυμα Gates και άλλοι φιλανθρωπικοί οργανισμοί που βλέπουν το Golden Rice σαν μια λύση στην προσπάθεια καταπολέμησης της έλλειψης βιταμίνης Α από την διατροφή γυναικών και ειδικά των παιδιών.

Έρευνα του 2009 απέδειξε ότι το "Golden Rise" είναι καλύτερης ποιότητας πηγή για βιταμίνη Α ακόμα και από το σπανάκι, ενώ ένα μπολ από το "χρυσό ρύζι" παρέχει το 60% την ημερήσιας ποσότητας βιταμίνης Α που χρειάζεται ένα παιδί.

Πηγή: newmoney.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Κόσμος

Πρωτοσέλιδο στους New York Times οι καθαρίστριες!

Ιούνιος 13, 2014

Οι New York Times κυκλοφορούν σήμερα έχοντας στην πρώτη σελίδα φωτογραφία από τα επεισόδια των καθαριστριών με δυνάμεις των ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Παράλληλα, η γνωστή εφημερίδα φιλοξενεί ρεπορτάζ για τις περικοπές στην Ελλάδα, αλλά και για τις αποφάσεις των δικαστηρίων που μπλοκάρουν τα δημοσιονομικά μέτρα.

Διαβάστε περισσότερα...

Lifestyle

Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2013 από τους New York Times

Μάιος 13, 2014

Παράλληλα με τις ενώσεις κριτικών στην Αμερική, συνεχίζεται και η ανασκόπηση της χρονιάς από τα σημαντικότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως. Εδώ οι επιλογές των New York Times για τις δέκα καλύτερες ταινίες του 2013.
Ηδη από τις αρχές Δεκεμβρίου έχουμε διαβάσει τις επιλογές για τις καλύτερες ταινίες του 2013 από τα γαλλικά Cahiers du Cinema, από το βρετανικό Sight & Sound, από το βρετανικό Empire και από το TIME, συγκρίνοντας και αναλύοντας ποιες ήταν οι αγαπημένες ταινίες των κριτικών για μια χρονιά μοιρασμένη ανάμεσα στα μεγάλα blockbuster και τις μικρές ανεξάρτητες ταινίες.

Σειρά έχει τώρα ο Α.Ο. Σκοτ, ο κριτικός των New York Times που στη δεκάδα του τοποθετεί έξι ταινίες στο νούμερο 10, ξεχωρίζει τα ντοκιμαντέρ (βραβεύοντας το «The Act of Killing», το «Let the Fire Burn», το «The Square», το «Cutie and the Boxer» και το «Stories We Tell») και γράφει και την άποψή του για τη συνολική αποτίμηση της χρονιάς.

Αναλυτικά οι 10 ταινίες του 2013 για τον A.O. Σκοτ:
Inside Llewyn Davis των Τζόελ και Ιθαν Κοέν / «Μια μπαλάντα κακοτυχίας και χαραμισμένου ταλέντου που ήδη μοιάζει, όπως και η μουσική την οποία αποθεώνει, σαν να υπήρχε εδώ γύρω από πάντα».
12 Χρόνια Σκλάβος του Στιβ ΜακΚουίν / «Αυτη΄η ιστορία της αναζήτησης της ελευθερία ξετυλίγεται με απίστευτη καθαρότητα και αμεσότητα».
Η Ζωή της Αντέλ του Αμπντελατίφ Κεσίς / «Το βραβευμένο στις Κάννες φιλμ του Αμπντελαντίφ Κεσίς μιλάει για το σεξ, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα: το φαγητό, τη δουλειά, την τέχνη, τις κοινωνικές τάξεις, την εκπαίδευση και ίσως, περισσότερο από οτιδήποτε για τη Γαλλία».
Εκεί που Δεν το Περιμένεις της Νικόλ Χολοφσένερ / «Μια πλούσια και διεισδυτική έρευνα των ιδιαιτεροτήτων και των αντιφάσεων των σχέσεων και του να είσαι γονιός στην Αμερική του 21ου αιώνα».
Α Touch of Sin του Ζία Ζάνγκε / «Ζωγραφίζει μια νηφάλια εικόνα της μοντέρνας Κίνας σαν ένα μέρος ανισοτήτων, απληστίας και αδιαφορίας».
Ολα Χάθηκαν του Τζ. Σι. Τσάντορ / «Μια παλιά ιστορία - ο άνθρωπος απέναντι στα στοιχεία της φύσης - ειπωμένη μεγαλειωδώς και ανατριχιαστικά από τον Τζ. Σι. Τσάντορ».
Frances Ha του Νόα Μπόμπακ / «Ενα γλυκό παραμύθι πριν κοιμηθείς για όλους τους ανήσυχους αυτού του αιώνα».
Hannah Arendt της Μαργκαρέτε φον Τρότα / «Αυτοί που παραπονιούνται ότι οι ταινίες δεν ξέρουν στ' αλήθεια πως να σκέφτονται για τις ταινίες».
The Butler του Λι Ντάνιελς / Ο Λι Ντάνιελς, όχι γνωστός για τα όρια του, μετατρέπει το πιο αγωνιώδες θέμα (το ρατσισμό) της Αμερικής σε μια όπερα άγριου μελοδράματος, κυνικού νατουραλισμού και πολιτικού camp».
Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ του Μπαζ Λούρμαν
Ο Λύκος της Wall Street του Μάρτιν Σκορσέζε
Οι Υποπτοι Φορούσαν Γόβες της Σοφία Κόπολα
Spring Breakers του Χάρμονι Κορίν
Pain & Gain του Μάικλ Μπέι
American Hustle του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ