Ο θαλάσσιος δίαυλος ανάμεσα στο νότιο Πήλιο και τη Σκιάθο, όσο και αν φαίνεται ως ένα απλό και ακίνδυνο πέρασμα πλάτους μόλις 2,5 μιλίων, αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα περάσματα σε όλο το Αιγαίο και από την αρχαιότητα είχε χαρακτηρισθεί ως εξαιρετικά επικίνδυνο.

Εκεί, καταμεσής της θάλασσας βρίσκεται και ένας από τους πιο εντυπωσιακούς φάρους, που θεωρείται και ο αρχαιότερος για να προστατεύει τους ναυτικούς, από τις κακοτοπιές της θάλασσας αφού όλη η περιοχή είναι γεμάτη από υφάλους και αβαθή που κάνουν τη ναυσιπλοΐα εξαιρετικά επικίνδυνη. Ο πλέον επικίνδυνος είναι ο ύφαλος «Λευτέρης», πάνω στον οποίο έχει στηθεί και ο φάρος.

Για τους πολλούς, είναι άγνωστη η ιστορία του «Λευτέρη», αλλά για τους λίγους που γνωρίζουν και για τους ειδικούς, ο φάρος καταμεσής του διαύλου, είναι το περίφημο αλεώριο του Ξέρξη, αφού πρόκειται για τον πιο αρχαίο φάρο της ανθρωπότητας και παλαιότερο του Φάρου της Αλεξάνδρειας. Εκεί, τα νερά είναι πραγματικά αβαθή, με βάθη νερού 1-2 μέτρα, σε ένα μπουγάζι πλάτους 2,5 μιλίων μεταξύ Σκιάθου και Μαγνησίας, τίποτα δεν προδιαθέτει για κίνδυνο. Απ’ την πλευρά της Σκιάθου μάλιστα, είναι τα ρηχά «Έλενα» που κάνουν το πέρασμα αδύνατο ακόμη και για μικρά πλοία που το βάθος τους φθάνει τα 2 μέτρα.

Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, στον ύφαλο «Μύρμηξ» οι Πέρσες έχασαν πολλές τριήρεις όταν κατέβαιναν το Αιγαίο και επιδίωκαν την κατάκτηση της Αρχαίας Ελλάδος, κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης δεύτερης περσικής εισβολής. Γι’ αυτό ο Ξέρξης το 480 π.Χ, έχτισε αλεώριο (ψηλό πύργο) που θεωρείται το αρχαιότερο γνωστό κτίσμα ασφάλειας στη ναυσιπλοΐα, 250 χρόνια πριν κτιστεί ο φάρος της Αλεξάνδρειας. Μάλιστα για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε δολομίτης από τα ορυχεία της Σηπιάδας, στο νότιο Πήλιο. Το κάθε κομμάτι βράχου από δολομίτη ζύγιζε έως και μισό τόνο, μέχρι να ολοκληρωθεί η πέτρινη στήλη, ώστε να αποφευχθούν νέα ναυάγια. Τμήματα του κτίσματος που κατέπεσε ανελκύθηκαν από δύτες του πολεμικού ναυτικού το 1928 και βρίσκονται σήμερα στο προαύλιο χώρο της Ναυτικής Διοίκησης Πειραιώς.

Στα νεώτερα χρόνια, ο Σκιαθίτης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911), έγραφε στον «Φτωχό Άγιο» ότι ο «Λευτέρης ηλευθέρωνε κατά καιρούς, απαλλάττων τα μεν πλοία του βάρους του φορτίου, τους δε ναυβάτας του προσκαίρου άχθους της ζωής».

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Σκιάθου Θοδωρής Τζούμας, που διατέλεσε και επί πολλά χρόνια πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, ανέφερε ότι «ο φάρος πάνω στον ύφαλο Λευτέρη, θα πρέπει να γίνει ευρύτατα γνωστός για τη σημασία του και κυρίως να αναδειχθεί ως το αρχαιότερο κτίσμα προστασίας της ναυσιπλοΐας, κάτι που ως σήμερα παραμένει άγνωστο στο ευρύ κοινό. Στόχο έχουμε να έρθουμε σε επικοινωνία με την Ναυτική Διοίκηση, ώστε να μπορέσουμε να επέμβουμε και να τον αναδείξουμε ως σημείο αναφοράς».

Παρά την ύπαρξη φάρου στο μπουγάζι μεταξύ Πηλίου και Σκιάθου, ο ύφαλος «Λευτέρης» έχει προκαλέσει δύο ακόμη ναυάγια στην διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, όταν το 1999 το 60 μέτρων φορτηγό πλοίο ΒΕΡΑ προσάραξε στα αβαθή και το ναυάγιό του βρίσκεται εκεί σε βάθη από 17 έως 28 μέτρα, σπασμένο στα δύο και παραμένει εύκολα προσιτό σε δύτες..

Το άλλο μεγάλο ναυάγιο είναι του ατμόπλοιου «Βόλος», που εκτελούσε για χρόνια το δρομολόγιο Αμβούργο-Κωνσταντινούπολη. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1931, στις 8.14 το βράδυ, με κακό καιρό, φουρτουνιασμένη θάλασσα και ανέμους 8 με 10 μποφόρ, εξόκειλε στον ύφαλο «Λευτέρης». Παρά τη σημαντική εμπειρία του καπετάνιου και του πρώτου αξιωματικού στις ελληνικές θάλασσες, η ένταση της τρικυμίας και τα δυνατά ρεύματα είχαν σαν αποτέλεσμα την προσάραξη του πλοίου. Προσπάθησαν να στείλουν SOS αλλά δεν τα κατάφεραν, αν και πέρασαν από κοντά δύο πλοία, μέχρι που όταν κόπασε η θύελλα μια πρόχειρα επιδιορθωμένη κεραία επέτρεψε την εκπομπή του SOS και το σουηδικό πλοίο «Bellos» κατέφθασε προς βοήθεια. Την επόμενη μέρα το πλήρωμα μεταφέρθηκε στο λιμάνι του Βόλου, ενώ ο καπετάνιος, ο πρώτος αξιωματικός και ο αρχιμηχανικός έμειναν τρεις ακόμη μέρες πάνω στο πλοίο για να αποφευχθεί κάθε προσπάθεια τρίτων να το βρουν και να ζητήσουν δικαιώματα διάσωσης, ενώ η επιχείρηση διάσωσης του πλοίου ήταν σε εξέλιξη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης των υδατοδρομίων προβλέπει το νέο νομοσχέδιο που βρίσκεται ένα βήμα πριν την είσοδο στη Βουλή. Με δεδομένο ότι η απλοποίηση της δημιουργίας του δικτύου υδατοδρομίων αποτέλεσε μία από τις προτεραιότητες της νέας ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών, το σχετικό νομοσχέδιο βρίσκεται ήδη στα γραφεία των συναρμόδιων υπουργείων, προκειμένου να ενσωματωθούν παρατηρήσεις και σχόλια.

Ειδικότερα, τα εμπλεκόμενα υπουργεία, που έχουν ήδη ενημερωθεί για το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου, πρόκειται άμεσα να επιστρέψουν στο υπουργείο Υποδομών το σχετικό κείμενο με τυχόν παρατηρήσεις τους. Στόχος τόσο του υφυπουργού Υποδομών Γ. Κεφαλογιάννη, όσο και των ηγεσιών των συναρμόδιων υπουργείων Ναυτιλίας, Αμυνας, Προστασίας του Πολίτη, Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και Ανάπτυξης, είναι η κατάθεση του σχεδίου νόμου στη Βουλή το αργότερο τον Νοέμβριο, ώστε να ακολουθήσει το ταχύτερο δυνατόν η ψήφισή του. Σημειώνεται ότι δεν πρόκειται για νέο νόμο, αλλά για συνέχεια του νόμου 4568/2018. Προβλέπει την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης, μέσω του περιορισμού των απαιτούμενων κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΚΥΑ). Σήμερα απαιτούνται έως και 42 βήματα για την οριστική αδειοδότηση υδατοδρομίου και στόχος είναι η μείωση της διαδικασίας αυτής στο ήμισυ.

Ακόμη ένα ζήτημα το οποίο είχε αποτελέσει σημείο τριβής μεταξύ υποψήφιων επενδυτών και της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι αυτό της χορήγησης άδειας για τη δημιουργία υδατοδρομίου σε ιδιωτικά λιμάνια, μαρίνες και τουριστικά καταλύματα πολυτελείας. Η αδειοδότηση στις εν λόγω εγκαταστάσεις αναμένεται να δώσει σημαντική ώθηση στο πτητικό έργο των εταιρειών που θα δραστηριοποιηθούν στον χώρο. Παράλληλα, το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει μεταβατικές διατάξεις, έτσι ώστε να μη βρεθούν στον «αέρα» οι εκκρεμούσες άδειες.

Στο ίδιο πλαίσιο, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υποδομών – Μεταφορών Ν. Σταθόπουλος προχώρησε στη δημοσίευση απόφασης στη Διαύγεια για τη σύσταση ομάδας εργασίας που θα επισπεύσει τις διαδικασίες αδειοδότησης και λειτουργίας των υδατοδρομίων. Εργο της ομάδας εργασίας είναι η επεξεργασία της δευτερογενούς νομοθεσίας, προκειμένου να καταστούν εφικτές η αδειοδότηση και η ανάπτυξη δικτύου των υδατοδρομίων στη χώρα με τον ταχύτερο και αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο.

Η ομάδα εργασίας έχει ως ειδικό αντικείμενο:

• Την επεξεργασία, τη σύνταξη και την εισήγηση της δευτερογενούς νομοθεσίας για την ανάπτυξη των υδατοδρομίων.

• Τον διυπουργικό συντονισμό και τη συνεργασία με συναρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών ή άλλων υπουργείων που εμπλέκονται στα θέματα ανάπτυξης των υδατοδρομίων, με σκοπό τη συλλογή στοιχείων και πληροφοριών για την κατάρτιση του δευτερογενούς πλαισίου.

• Την παροχή υποστήριξης με κάθε άλλη ενέργεια απαραίτητη για τη θέση σε εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου για τα υδατοδρόμια (π.χ. σύνταξη πρότυπων αποφάσεων αδειοδότησης, διαχείριση παραβόλων κ.λπ.).

Σημειώνεται ότι, παρά το γεγονός ότι υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την εν λόγω αγορά, το πολύπλοκο θεσμικό πλαίσιο αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη εμπορικής δραστηριότητας. Εδώ και πάνω από έναν χρόνο, τουλάχιστον 80 φάκελοι βρίσκονται στα συρτάρια των συναρμόδιων υπουργείων (Υποδομών και Ναυτιλίας) με στόχο την αδειοδότηση ισάριθμων υδατοδρομίων σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, μέχρι σήμερα αδειοδοτημένα είναι μόλις τρία (Κέρκυρα, Παξοί, Πάτρα). Είναι ενδεικτικό, μάλιστα, ότι πολλές εταιρείες από τον Καναδά, τη Λατινική Αμερική, την Κίνα κ.α. έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά υδροπλάνων, ωστόσο ελάχιστοι είναι αυτοί που εμφανίζονται διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη μέχρι την απλοποίηση των διαδικασιών και την αδειοδότηση των υδατοδρομίων.

πηγή kathimerini.gr

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΣΣΙΜΗ

Υποστήριξη στη θέση της Ελλάδας για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια, ενδιαφέρον για επενδύσεις για ελληνικά ομόλογα (κρατικά και ιδιωτικά) και μετοχές και αναβαθμίσεις της οικονομίας από S&P και DBRS έφερε μαζί του το οικονομικό επιτελείο από την Ουάσιγκτον.

Οι επαφές που έγιναν τις προηγούμενες μέρες στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ έπεισαν ότι οι αγορές έχουν στρέψει το βλέμμα τους προς την Ελλάδα και τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. αλλά και οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αντιμετωπίζουν το άλλοτε μαύρο πρόβατο με «άλλο μάτι».

Οι συναντήσεις της ελληνικής αποστολής -υπό τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα- με τη νέα εκτελεστική διευθύντρια του Ταμείου Κρισταλίνα Γκεοργίεβα περιεστράφησαν γύρω από την πορεία του ελληνικού αιτήματος για πρόωρη αποπληρωμή του Ταμείου αλλά και την πορεία της ελληνικής οικονομίας με τα μάτια του Ταμείου. Αυτό με δεδομένο ότι τον επόμενο μήνα θα δοθεί στη δημοσιότητα και η έκθεση του Ταμείου για την αξιολόγηση που έγινε τον Σεπτέμβριο στο πλαίσιο του άρθρου IV του Ταμείου. Οπως έγινε γνωστό, η επικεφαλής του Ταμείου παραδέχθηκε ότι η έκθεση θα επαναλάβει τη θέση του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο μετά το 2032. Επίσης θα καλεί τους επίσημους Ευρωπαίους δανειστές της Ελλάδας να ξεκινήσουν από το 2020 συζητήσεις για την αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων αρχικά ως το 2022 που προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια μέχρι και το 2060, διάστημα για το οποίο έχει τεθεί στόχος για πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ.

Πιο διεξοδική ήταν η συζήτηση με την πρώην επικεφαλής του Ταμείου και νυν πρόεδρο της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Η κ. Λαγκάρντ δήλωσε την ικανοποίησή της για την υιοθέτηση του στρατηγικού σχεδίου «Ηρακλής» για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων αλλά ζήτησε γρήγορες εξελίξεις στο θέμα καθώς επίκειται και το νέο πανευρωπαϊκό stress test για τις εμπορικές τράπεζες το 2020. Ο υπουργός Οικονομικών αλλά και ο αρμόδιος υφυπουργός για το χρηματοπιστωτικό σύστημα Γιώργος Ζαββός, που συμμετέχει στην αποστολή, ενημέρωσαν τη νέα πρόεδρο της ΕΚΤ ότι αναζητούνται και άλλες εναλλακτικές λύσεις παράλληλα με το APS με τον κωδικό «Ηρακλής», ώστε να επιταχυνθεί η μείωση των «κόκκινων» δανείων που ξεπερνούν ακόμη το 39%.

Στο περιθώριο της συνάντησης συμφωνήθηκε να αρθεί σύντομα το ασφυκτικό όριο των 8 δισ. ευρώ που έχει επιβληθεί στις εμπορικές τράπεζες σε ό,τι αφορά το κομμάτι του χαρτοφυλακίου τους που μπορούν να διατηρούν σε ελληνικά ομόλογα. Η άρση αυτή θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση για ελληνικά ομόλογα και κατά συνέπεια ακόμη χαμηλότερες αποδόσεις στις μελλοντικές εκδόσεις.

Ενδιαφέρον για ομόλογα και μετοχές αλλά και για τη χρηματοδότηση μεγάλων Project που ξεπαγώνουν στη χώρα μας εκδήλωσαν οι εκπρόσωποι μεγάλων τραπεζικών ομίλων. Τράπεζες όπως η BlackRock, η Deutsche Bank, η BNP Paribas, η Credit Suisse, η J.P. Morgan, η HSBC, η Citibank, η Nomura Bank, οι οποίες είναι βασικοί διαπραγματευτές στην αγορά ομολόγων, έδειξαν ενδιαφέρον για επενδύσεις και στα ομόλογα που πρόκειται να εκδοθούν μέσω του σχεδίου «Ηρακλής» αλλά και για την «άνθηση» εταιρικών ομολόγων που ζει η ελληνική αγορά και αφορά δανεισμό σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Επίσης ενδιαφέρθηκαν για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων αλλά και για μεγάλες επενδύσεις που ξεπαγώνουν μετά από χρόνια απραξίας. Πολλοί ήταν και οι εκπρόσωποι του αληθινού χρήματος, δηλαδή των θεσμικών επενδυτών, που παρακολούθησαν την ομιλία του κ. Σταϊκούρα σε εκδήλωση της Bank of America Merrill Lynch. Ο υπουργός είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τις προτεραιότητες της κυβέρνησης τόσο σε ό,τι αφορά τις δομικές αλλαγές στην οικονομία όσο και στα σχέδια για προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων.

Αναβαθμίσεις εν όψει
Εχοντας κάνει ένα σημαντικό βήμα στο φλέγον θέμα της αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων, αλλάζουν πλέον και οι προοπτικές σε ό,τι αφορά την αναβάθμιση του αξιόχρεου από τους τέσσερις μεγαλύτερους οίκους αξιολόγησης (Moody’s, S&P, Fitch, DBRS).

Στην κατεύθυνση αυτή η ελληνική αποστολή συναντήθηκε με τον οίκο Moody’s που έχει αποφύγει σε δύο διαδοχικές αξιολογήσεις να αναβαθμίσει το αξιόχρεο της ελληνικής οικονομίας. Ο οίκος στις εκθέσεις με τις οποίες συνόδευε τις αξιολογήσεις τόνιζε ότι προϋποθέσεις αναβάθμισης ήταν η συνέχιση της συνετής δημοσιονομικής πολιτικής, η σημαντική μείωση των «κόκκινων» δανείων και η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης από το 2%+ που προέβλεπαν οι διεθνείς οργανισμοί για την Ελλάδα. Η Moody’s διατήρησε το Β1 όταν αξιολόγησε την Ελλάδα την 1η Μαρτίου.

Το ίδιο περίπου ζητούσε και ο καναδικός οίκος DBRS, ο οποίος διατήρησε το ΒΒ Low στην αξιολόγηση που έκανε στις αρχές Μαΐου. Ο οίκος αναμένεται να επαναξιολογήσει τη στάση του και να αναβαθμίσει το ελληνικό αξιόχρεο στην αξιολόγηση που θα κάνει την 1η Νοεμβρίου. Λίγο νωρίτερα, στις 25 του μήνα αναμένεται να προχωρήσει σε αναβάθμιση της πιστοληπτικής διαβάθμισης της Ελλάδας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

Ούτε μια σελίδα δεν καλύπτει η επίσημη απάντηση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών που επιδόθηκε σήμερα στην ελληνική πλευρά στο Βερολίνο. Με λακωνικό τρόπο η διπλωματική νότα, που απαντά σε προηγούμενη ρηματική διακοίνωση από την Ελλάδα, περιορίζεται στο να επαναλαμβάνει την πάγια θέση των γερμανικών μεταπολεμικών κυβερνήσεων πως το θέμα των αποζημιώσεων έχει νομικά οριστικά ρυθμιστεί. Μόνο αυτό και τίποτα περισσότερο.

Σε άρθρο του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων (DPA) που πρώτο ενημέρωσε για τη γερμανική απάντηση, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών δηλώνει ότι η Γερμανία αναγνωρίζει την πολιτική και ηθική της ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στην Ελλάδα στο διάστημα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως πρόσθεσε ακόμη, «ελπίζουμε να συνεχίσουμε το δρόμο της συμφιλίωσης με την Ελλάδα, που ξεκίνησαν οι προηγούμενες γενιές» .

«Στεγνή» απάντηση
Η «στεγνή» απάντηση του υπουργείου Εξωτερικών ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Έκπληξη θα αποτελούσε αν η γερμανική κυβέρνηση έπαιρνε θέση στις επιμέρους ελληνικές αξιώσεις που αναφέρονται στη ρηματική διακοίνωση που επιδόθηκε από τον έλληνα πρέσβη Θεόδωρο Δασκαρόλη, στις 4 Ιουνίου στο γερμανικό ΥΠΕΞ. Σε αυτή τη νότα η Αθήνα ζητούσε από το Βερολίνο οι δύο χώρες να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του ζητήματος των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία: καταβολή πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων από τον Α’ και τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποπληρωμή του Κατοχικού Δανείου και επιστροφή πολιτιστικών αγαθών.

Με την εξ αρχής θέση ότι το όλο θέμα έχει κλείσει το Βερολίνο σαφώς προσπαθεί για μια ακόμη φορά να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι η γερμανική στάση είναι «χαραγμένη στην πέτρα». Κατά αυτό τον τρόπο στοχεύει να αποθαρρύνει τη νέα ελληνική πρωτοβουλία που ξεκίνησε το καλοκαίρι με την επίδοση της ρηματικής διακοίνωσης από την κυβέρνηση του Σύριζα και συνεχίστηκε κατόπιν από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ενδεικτικές για τον υπερκομματικό χαρακτήρα των ελληνικών αξιώσεων έναντι της Γερμανίας ήταν οι δημόσιες δηλώσεις, τόσο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, κατά τις επισκέψεις τους στο Βερολίνο, με τις οποίες τόνιζαν ότι τα ελληνικά αιτήματα για αποζημιώσεις εξακολουθούν να βρίσκονται στην ατζέντα των διμερών σχέσεων.

Πόσο ανθεκτικό είναι το γερμανικό τοίχος;
Τώρα, αν το «τοίχος» που προσπαθεί να στήσει το Βερολίνο απέναντι στις ελληνικές αξιώσεις είναι πράγματι ανθεκτικό, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ελληνική επιμονή. Πάντως, η θέση της Αθήνας δεν είναι καθόλου τόσο αδύναμη όσο φαίνεται. Μόλις τον Ιούλιο η επιστημονική υπηρεσία της γερμανικής βουλής καταλήγει σε γνωμάτευσή της στο συμπέρασμα ότι με βάση το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ότι τα ελληνικά αιτήματα έχουν παραγραφεί – ούτε στο θέμα των επανορθώσεων και ούτε στο θέμα του κατοχικού δανείου. Προκειμένου να υπάρξει «νομική διαφάνεια» η υπηρεσία είχε προτείνει Γερμανία και Ελλάδα να προφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Βέβαια αυτό το βήμα θα προϋπόθετε τη σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτό πρόκειται να συμβεί.

Ένα θέμα όμως θα μπορούσε σχετικά γρήγορα να επιλυθεί είναι η επιστροφή ελληνικών πολιτιστικών αγαθών (αρχαιότητες, εκκλησιαστικά κειμήλια, βυζαντινά χειρόγραφα κ.τ.λ.) που μεταφέρθηκαν στο διάστημα της Κατοχής παράνομα στη Γερμανία. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση της Deutsche Welle στις 5 Ιουνίου για αυτό το ελληνικό αίτημα η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Μαρτίνα Φιτς άφησε να εννοηθεί ότι το Βερολίνο είναι έτοιμο για διάλογο προκειμένου να επιστρέψουν τα πολιτιστικά αγαθά στην Ελλάδα. Όπως δήλωσε, η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί να δράσει με γνώμονα την «καλή κοινή συνεννόηση.» Εναπόκειται τώρα στην Αθήνα να αναλάβει την πρωτοβουλία.

Πηγή: DW

Η βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου προϋποθέτει εκτός από όραμα, τόλμη και στρατηγική, νομοθέτηση και ένα κοινωνικό συμβόλαιο, πολιτεία και πολίτες να αντιλαμβάνονται πλήρως τις τομές που απαιτούνται

Τουρισμός και βιώσιμη ανάπτυξη ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στο συνέδριο του Economist και σημαντικοί εκπρόσωποι του ελληνικού τουρισμού κλήθηκαν για να συζητήσουν το μέλλον αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος διεθνώς.
Καθώς αλλάζουν οι απαιτήσεις των ταξιδιωτών και προτάσσονται θέματα βιωσιμότητας τόσο για το φυσικό τοπίο, όσο και για τις τοπικές κοινωνίες, τέθηκε το ερώτημα αν και στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε πλέον το πρόβλημα του «υπερτουρισμού», όπως για παράδειγμα στη Βενετία ή στη Βαρκελώνη. Ο πρώην Γ.Γ. του ΕΟΤ Δημήτρης Τρυφωνόπουλος ήταν κατηγορηματικός: Δεν υφίσταται στην Ελλάδα πρόβλημα υπερτουρισμού, σε κανέναν προορισμό, αλλά χρόνιο πρόβλημα έλλειψης υποδομών.

Ποια είναι η λύση; Μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, εθνική στρατηγική που να υπερβαίνει την 4ετία και φυσικά ορθή νομοθέτηση. Η βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου, πρόσθεσε ο κ. Τρυφωνόπουλος προϋποθέτει εκτός από όραμα, τόλμη και στρατηγική, αλλά και την αποδοχή της κοινωνίας. Παράλληλα, η προσφορά υψηλών υπηρεσιών, ο σεβασμός στις ανάγκες του ταξιδιώτη, η προστασία του φυσικού, αλλά και του αστικού τοπίου, είναι οι νέες απαιτήσεις, που θα καθορίσουν το μέλλον του ελληνικού τουρισμού.

«Ο βιώσιμος τουρισμός είναι αυτός που παράγει αξία, για όλους τους εμπλεκόμενους: Ο ταξιδιώτης βλέπει τα χρήματα που ξόδεψε να αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες του. Ο ντόπιος συμμετέχει και όχι μόνο κερδίζει, αλλά αναβαθμίζει τις υπηρεσίες του. Το κράτος αναβαθμίζει τις υποδομές του και προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες σε όλους. Δημιουργούνται καλές πρακτικές ανάμεσα στον κλάδο και τις τοπικές κοινότητες που αντιλαμβάνονται άμεσα τα οφέλη ενός ποιοτικού τουριστικού προϊόντος. Δίνονται κίνητρα και εν τέλει βελτιώνεται και το εμπορικό brand της χώρας. Αναβαθμίζεται ο προορισμός και συνεπώς καταλήγει να αποτελεί επιλογή για μεγαλύτερο κοινό. Τα νούμερα αυξάνουν, αλλά όχι απλώς γεωμετρικά. Οι επισκέπτες κατανέμονται καλύτερα στην επικράτεια, ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Η τουριστική περίοδος επεκτείνεται και γίνεται ουσιαστικά 365 μέρες το χρόνο, ακόμα και για περιοχές που χαρακτηρίζονται αποκλειστικά ως θερινοί προορισμοί» κατέληξε ο κ. Τρυφωνόπουλος.
Η ομιλία του κ. Τρυφωνόπουλου

«Κυρίες και κύριοι

Ο όρος βιώσιμη ανάπτυξη είναι ξεκάθαρος για τους περισσότερους κλάδους. Για τον τουρισμό ωστόσο, τα πράγματα περιπλέκονται. Το τουριστικό μας προϊόν για δεκαετίες ήταν αποκλειστικά η προσφορά του ελληνικού φυσικού συγκριτικού πλεονεκτήματος, με ελάχιστες εξαιρέσεις ως προς την παροχή υπηρεσιών και σχεδόν αποκλειστικά πέρα από τα αστικά κέντρα ή και την ενδοχώρα. Αυτή η κοντόφθαλμη προσέγγιση, έφερε προορισμούς πιο ψηλά στις προτιμήσεις του παγκόσμιου ταξιδιωτικού κοινού και αν και με καθυστέρηση φαίνεται πως αφυπνιζόμαστε.
Παρά το γεγονός ότι υστερούμε ακόμα στα βασικά, όπως απουσία μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, εθνικής στρατηγικής που να υπερβαίνει τον όποιο κομματικό προσανατολισμό και φυσικά ορθής νομοθέτησης, αντιλαμβανόμαστε πλέον τον τουρισμό ως μία συνολική διαδικασία και όχι απλώς σαν «τη κότα με τα χρυσά αυγά».

Η βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου ωστόσο, προϋποθέτει εκτός από όραμα, τόλμη και στρατηγική, νομοθέτηση και ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Για να μπορέσει μία νομοθέτηση να λειτουργήσει αποτελεσματικά, πρέπει να έχει αρωγό το κοινωνικό σύνολο. Πολιτεία και πολίτες να αντιλαμβάνονται πλήρως τις τομές που απαιτούνται. Να ενστερνίζονται τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, να συμβάλουν από κοινού.

Παράλληλα, η προσφορά υψηλών υπηρεσιών, ο σεβασμός στις ανάγκες του ταξιδιώτη, η προστασία του φυσικού, αλλά και του αστικού τοπίου, είναι οι νέες απαιτήσεις, που θα καθορίσουν το μέλλον του κλάδου.
Αυτή είναι η βάση της συζήτησης του μέλλοντος και δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ελλάδα οφείλει να συνδιαμορφώσει αυτόν τον διάλογο, αντί να είναι πάλι ουραγός στις εξελίξεις που νομοτελειακά θα έρθουν.

Σήμερα ωστόσο, που τόσο το φυσικό πλεονέκτημα απειλείται ελέω κλιματικής αλλαγής και απουσίας ουσιαστικού πλαισίου για την προστασία του περιβάλλοντος, όσο και το αστικό που ακόμα δεν μπορεί να τοποθετηθεί στον παγκόσμιο διάλογο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, πώς πραγματικά μπορούμε να αναγάγουμε την συζήτηση για βιώσιμη ανάπτυξη μέσω του τουρισμού;

Η ποιότητα και η αξία της τουριστικής εμπειρίας σήμερα διαχέεται σε πλατφόρμες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αποτύπωση γίνεται από τον χρήστη και είναι σχεδόν πάντα αφοπλιστικά ειλικρινής. Ο ταξιδιωτικός κλάδος πρέπει να αρχίσει να κοιτά τις ποιοτικές στατιστικές και όχι μόνο τις ποσοτικές.

Δεν αρκεί ένας αυξημένος αριθμός επισκεπτών, όταν οι ίδιοι θα περιγράψουν μία αρνητική εμπειρία. Μία εμπειρία που δεν προσέφερε υποδομές και τεχνογνωσία, που δεν σεβάστηκε την αρχική επιλογή. Που προς χάριν και μόνο της αύξησης όχι μόνο δεν προσέφερε στον ταξιδιώτη αυτά που ζήτησε, αλλά παράλληλα δυσαρέστησε τον μόνιμο κάτοικο, διότι εν τέλει υποβάθμισε και τη δική του καθημερινότητα.

Ο βιώσιμος τουρισμός είναι αυτός που παράγει αξία, για όλους τους εμπλεκόμενους. Ο ταξιδιώτης βλέπει τα χρήματα που ξόδεψε να αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες του. Ο ντόπιος συμμετέχει και όχι μόνο κερδίζει, αλλά αναβαθμίζει τις υπηρεσίες του. Το κράτος αναβαθμίζει τις υποδομές του και προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες σε όλους. Ο σεβασμός στο τοπίο και στον οικείο τρόπο ζωής προσφέρει μία αυθεντική εμπειρία που θα είναι και ο καλύτερος πρεσβευτής.

Δημιουργείται παράλληλα ένας υγιής ανταγωνισμός ανάμεσα στους επαγγελματίες του κλάδου. Δημιουργούνται καλές πρακτικές ανάμεσα στον κλάδο και τις τοπικές κοινότητες που αντιλαμβάνονται άμεσα τα οφέλη ενός ποιοτικού τουριστικού προϊόντος. Δίνονται κίνητρα και εν τέλει βελτιώνεται και το εμπορικό brand της χώρας. Αναβαθμίζεται ο προορισμός και συνεπώς καταλήγει να αποτελεί επιλογή για μεγαλύτερο κοινό. Τα νούμερα αυξάνουν, αλλά όχι απλώς γεωμετρικά. Οι επισκέπτες κατανέμονται καλύτερα στην επικράτεια, ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Η τουριστική περίοδος επεκτείνεται και γίνεται ουσιαστικά 365 μέρες το χρόνο, ακόμα και για περιοχές που χαρακτηρίζονται αποκλειστικά ως θερινοί προορισμοί.

Το κοινωνικό συμβόλαιο λοιπόν οφείλει να είναι δεσμευτικό. Εφόσον θέλουμε να συνεχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τον τουρισμό ως μια «βιομηχανία» θα πρέπει απαιτείται προγραμματισμός για την ανάπτυξή του. Να εξασφαλισθεί απόδοση της επένδυσης και αύξηση της αξίας για τους «μετόχους» που εν προκειμένω είμαστε όλοι. Είτε δραστηριοποιούμαστε στον κλάδο είτε όχι.

Όπως ο ταξιδιώτης σήμερα έχει απεριόριστη πρόσβαση στην πληροφορία και στην ενημέρωση, έτσι και ο ίδιος ο τουριστικός προορισμός οφείλει να πράξει το ίδιο. Όλοι πρέπει να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο και να εξασφαλίσουμε ότι το τουριστικό μας προϊόν ανταποκρίνεται στην υπόσχεσή του να βελτιώσει τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων και να προστατεύσει το περιβάλλον από το οποίο απολύτως εξαρτάται».

πηγή newmoney.gr