Τι λέει ο συνδιευθύνων σύμβουλος της γερμανικής τράπεζας.

Τον «ειλικρινή σεβασμό» του για όσα έχει επιτύχει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα εκφράζει μέσω συνέντευξης ο Γιούργκεν Φίτσεν, συνδιευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank.

Ωστόσο, επιμένει ότι «μένουν πολλά ακόμα που δεν έχουν γίνει» και ότι η παρέκκλιση από το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα θα έχει ως αποτέλεσμα πολλές από τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί να πέσουν στο κενό. Ο κ. Φίτσεν τονίζει ότι το κοινό χαρακτηριστικό των ελληνικών εταιρειών που συνέχισαν να αναπτύσσονται παρά την κρίση ήταν η «ισχυρή εξωστρέφεια» και ότι για να αυξηθεί ο τραπεζικός δανεισμός, πρέπει να υπάρχουν αξιόχρεοι δανειολήπτες, κάτι που «αποτελεί εν μέρει ζήτημα» στην Ελλάδα.

Ο συνεπικεφαλής της Deutsche Bank σημειώνει επίσης ότι οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές που τοποθετούνται στα ελληνικά ομόλογα δεν είναι η «απάντηση» στην κρίση που αναζητά η χώρα μας, καθώς με το που αυξηθούν οι τιμές, «ρευστοποιούν τις θέσεις τους και εξαφανίζονται». «Η πραγματική απάντηση έρχεται μέσω σταθερών ξένων άμεσων επενδύσεων, χρήματα που έρχονται στην Ελλάδα για να μείνουν στην Ελλάδα», υπογραμμίζει. Τέλος, δίνει έμφαση στη σημασία της πολιτικής σταθερότητας και, σχετικά με το ζήτημα του χρέους, ισχυρίζεται ότι τα πάντα θα κριθούν από την «αξιοπιστία» της χώρας μας και την εμπιστοσύνη που εμπνέει.

«Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει τη διαδικασία μεταρρύθμισης. Αυτά που έχουν επιτευχθεί αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο εκτός Ελλάδος. Αυτό είναι καλό νέο και αποτελεί το θεμέλιο της συνεχιζόμενης στήριξης από το εξωτερικό. Είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί στην κυβέρνηση, και ιδιαίτερα στη βούληση του κόσμου να υποστηρίξει την κυβέρνηση», σημειώνει ο κ. Φίτσεν.

Όπως τονίζει «Χωρίς καινοτόμες ιδέες δεν υπάρχει εξέλιξη. Και είναι σημαντικό οι ιδέες αυτές να λαμβάνουν σάρκα και οστά. Κάποιες φορές, ωστόσο, είναι καλύτερο να αποφεύγεις τις μεγάλες συμφωνίες που έχουν μεγάλη πιθανότητα να μην εφαρμοστούν, και αντ' αυτού να κυνηγήσεις πιο μικρά εγχειρήματα. Πάρτε για παράδειγμα τον κλάδο της αυτοκίνησης. Οταν λειτουργήσει το εργοστάσιο συναρμολόγησης, όλοι οι προμηθευτές σπεύδουν. Το να γίνει κανείς ζωτικός παίκτης στην αγορά ηλιακής τεχνολογίας σίγουρα δεν είναι εύκολο. Επί του παρόντος, η Κίνα κυριαρχεί στην αγορά αυτή. Η οικοδόμηση μιας βιομηχανίας ηλιακής ενέργειας απαιτεί υποδομές και πολλή γνώση. Το κρίσιμο μήνυμα για επιχειρηματικούς και πολιτικούς ηγέτες είναι να εντοπίζουν μεθοδικά τις ευκαιρίες που υπάρχουν και να θέτουν τις σωστές προτεραιότητες».

Τοποθετούμενος για το θέμα του χρέους σημειώνει ότι η «Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στο μεταρρυθμιστικό μονοπάτι, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη τόσο εγχωρίως όσο και εκτός της χώρας, και ειδικότερα εντός της Ε.Ε. Αν η Ελλάδα δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει κάνει αρκετά και τώρα η ανακούφιση πρέπει να έλθει απ' έξω με την απομείωση του χρέους, θα ήταν το λάθος μήνυμα. Είναι απολύτως κατανοητό ότι υπάρχει μία επιθυμία για περιορισμό του χρέους σε επίπεδα που είναι πιο διαχειρίσιμα. Ο επίσημος στόχος της Ε.Ε. είναι 60% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ένα στόχο που δεν είναι ρεαλιστικός στο ορατό μέλλον για την Ελλάδα. Ωστόσο, πρέπει εντός ενός λογικού χρονοδιαγράμματος να μειώσει το επίπεδο του χρέους της ώστε να ανακτήσει την αξιοπιστία της και τη δυνατότητα καλύτερης εξυπηρέτησής του. Ολα θα κριθούν από την αξιοπιστία, την εμπιστοσύνη και τη φήμη.

πηγή parapolitika.gr

Ποιος είναι ο ιδανικός τουρίστας; Αυτός που έρχεται μαζικά, μένει πολλές ημέρες και όσο καιρό μένει εδώ, ξοδεύει τα λεφτά του δεξιά και αριστερά. Αυτός ο τουρίστας -ως εθνότητα – προς το παρόν δεν υπάρχει για την ελληνική αγορά. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί κάποιος να βρει τα δύο από τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά ποτέ και τρία.

Για παράδειγμα οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί, όπου το «οι φίλοι μας» δεν είναι καθόλου ειρωνικό. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδας και της ΕΛΣΤΑΤ, για το σύνολο του 2013, τα οποία επεξεργάστηκαν η εταιρεία Quantos και το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων -όπως αυτά παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση των μελών του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας- οι Γερμανοί συνεχίζουν να είναι ο μεγαλύτερος «αιμοδότης» του ελληνικού τουρισμού.

Είναι οι Νο1 σε αριθμό επισκεπτών (2,27 εκατομμύρια άτομα), πρώτοι σε διανυκτερεύσεις (12,9 διανυκτερεύσεις κατά μέσο όρο) έχοντας δαπανήσει κοντά στα 2 δισ. ευρώ στην χώρα μας το 2013. Που είναι το αρνητικό; Ότι είναι ο δεύτερος «χειρότερος» λαός μετά τους Ολλανδούς (63,6 ευρώ) σε δαπάνες ανά διανυκτέρευση, καθώς αυτές διαμορφώνονται σε 65,1 ευρώ.

Ακριβώς στον αντίποδα βρίσκονται οι Κινέζοι. Ξοδεύουν σχεδόν τα διπλάσια ανά διανυκτέρευση (116,4 ευρώ), στοιχείο που τους κατατάσσει πρώτους σε αυτήν την κατηγορία, μένουν για τουλάχιστον μία εβδομάδα, αλλά από την ανεξάντλητη και δυναμική δεξαμενή των Κινέζων τουριστών η Ελλάδα χάρηκε μόνο 31.800 άτομα.

Στα ίδια πλαίσια κινούνται και δύο άλλες μεγάλες κατηγορίες τουριστών που θα μπορούσαν να αγγίξουν το «ιδανικό». Ο λόγος για τους Αυστραλούς και τους Αμερικάνους. Λόγω της απόστασης βρίσκονται πολύ ψηλά στον αριθμό διανυκτερεύσεων (12,4 και 12,2 αντίστοιχα), αλλά για τον ίδιο λόγο δεν έρχονται μαζικά (133 χιλιάδες και 459 χιλιάδες, αντίστοιχα), ενώ είναι από τους πιο «ανοιχτοχέρηδες» λαούς: Οι Αυστραλοί ξοδεύουν 110 ευρώ κάθε ημέρα, ενώ οι Αμερικάνοι κοντά στα 100 ευρώ.

Η ανερχόμενη δύναμη για τον ελληνικό τουρισμό που ακούει στο όνομα Τουρκία έχει και αυτή τα αδύνατα σημεία της. Μπορεί οι γείτονες μας να είναι τρίτοι πίσω από τους Κινέζους και τους Αυστραλούς στα έξοδα (106,5 ευρώ ανά διανυκτέρευση) και πολύ πάνω από τον μέσο όρο (73,4 ευρώ ανά διανυκτέρευση), όμως πραγματοποιούν επισκέψεις-«εξπρές». Μόνο 3,9 διανυκτερεύσεις, όταν ο μέσος όρος είναι στα 9 βράδια.

Αν υπάρχει ένας λαός που μπορεί να χαρακτηριστεί ιδανικός για την Ελλάδα, αυτός δεν είναι άλλος από τους Ρώσους. Σε «όγκους» βρίσκονται πλέον στην τρίτη θέση πίσω από Γερμανούς και Βρετανούς (1,84), έχοντας ξεπεράσει του Γάλλους (1,15 εκατ.), φτάνοντας το 2013 τους 1,35 εκατ. επισκέπτες. Αντίστοιχα ο αριθμός των διανυκτερεύσεων τους είναι πάνω από τον μέσο όρο, καθώς διανυκτερεύουν 10,6 βράδια στη χώρα μας, ενώ ξοδεύουν και 20 ευρώ παραπάνω από τον μέσο όρο σε ημερήσιες δαπάνες ανά άτομο, φτάνοντας τα 93,1 ευρώ.

Πηγή: fortunegreece.gr

Διπλή νίκη για Λούη Τσάτουμα και Νικόλ Κυριακόπουλου που πρώτευσαν στο Ντάιαμοντ Λίγκ της Ντόχα, εξασφαλίζοντας παράλληλα και το υψηλό όριο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ζυρίχης.
Στο επι κοντώ των γυναικών, η Νικόλ Κυριακοπούλου έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.

Αρχισε τον αγώνα της περνώντας τα 4.43μ., ενώ στη συνέχεια πέρασε τον πήχυ και στα 4.53μ. Εξασφαλίζοντας αυτόματα το υψηλό όριο (4.50μ.) για τη Ζυρίχη. Χωρίς άγχος από εκεί και πέρα, δοκίμασε και στα 4.63μ.

Τα πέρασε με την τρίτη προσπάθεια εξασφαλίζοντας την πρωτιά ενώ η αθλήτρια του Μανώλη Καραγιάννη δοκίμασε και στα 4.73μ., χωρίς επιτυχία για να σπάσει το πανελλήνιο ρεκόρ (4.71μ.).

Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες σταμάτησε, καθώς στη δεύτερη χτύπησε στη φτέρνα. Εξετάσθηκε άμεσα από το γιατρό, ο οποίος συνέστησε ακτινογραφία. Η σοβαρότητα του προβλήματος θα φανεί απο τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Δεύτερη έμεινε η κουβανή Γιαρισλέι Σίλβα με 4.53μ., ενώ τρίτη ήταν η γερμανίδα Κριστίνα Γκαντσίεφ (4.43μ.).

Διαμάντι και για τον Λούη Τσάτουμα, που πρώτευσε στο μήκος με άλμα στα 8.06μ, πιάνοντας παράλληλα και το υψηλό όριο (8.00 μ.) για τη Ζυρίχη. Ο αθλητής του Δημήτρη Βασιλικού ξεκίνησε με επιτυχημένο άλμα στα 7.93μ., συνεχίζοντας με το 8.06 στη δεύτερη προσπάθειά του, αφήνοντας δεύτερο τον Μεξικανό Λουίς Αλμπέρτο Ριβέρα Μοράλες (8.04μ.).

Πηγή: tanea.gr

Eν μέσω της εκλογικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει το αντιφασιστικό και βαθιά πολιτικό έργο του Κλάους Μαν και μιλάει για τη δραματική επικαιρότητά του και όχι μόνο
Στην κορύφωση του φασισμού στη Γερμανία, οι Ναζί ζήτησαν από τον διευθυντή του Θεάτρου του Αμβούργου να χωρίσει τη γυναίκα του γιατί ήταν Εβραία. Εκείνος δεν δέχθηκε, κλείστηκαν στο σπίτι, ήπιαν δηλητήριο και άνοιξαν το γκάζι για να σιγουρέψουν την αυτοχειρία τους.

«Θα πεθάνουμε και δεν θα έχουμε κάνει τίποτε» αναφωνεί εκείνος. «Σε κάποια χρόνια ίσως κάποιοι σκεφτούν πώς πεθάναμε, ίσως μας θυμηθούν για λίγο» λέει εκείνη. Η δραματική σκηνή είναι από το «Μεφίστο» του Κλάους Μαν. Και η επιλογή του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη να ανεβάσει το έργο σε διασκευή Αριάν Μνουσκίν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τέμνεται με τη δραματική επικαιρότητα της ανόδου του φασισμού στη χώρα μας.

«Μου το πρότειναν. Δέχθηκα με χαρά γιατί έχει να κάνει με το σήμερα. Θέτει ερωτήματα, είναι ένα πολιτικό έργο. Με απασχολεί τι συμβαίνει στον κόσμο και νιώθω πως έχουμε κρίση της πρακτικής του καπιταλισμού. Ενα από τα συμπτώματα είναι και ο φασισμός σε όλη την Ευρώπη. Πρόσφατα ξήλωσαν τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της Βουδαπέστης γιατί είναι ομοφυλόφιλος» σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Μαστοράκης στο ρετιρέ της Πλατείας Αμερικής όπου διαμένει, με το «Ολα για τη μητέρα μου» του Αλμοδόβαρ πάνω στο τραπέζι και το «Φιλουμένα Μαρτουράνο» που ανεβάζει τον χειμώνα με την Ελένη Ράντου.

«Το 16% της Χρυσής Αυγής είναι πάρα πολύ, δεν είναι περιθώριο, είναι κυρίαρχο. Οι άνθρωποι που τους ψηφίζουν δεν είναι μόνο αμόρφωτοι. Συχνά είναι και κακοί. Το κακό είναι να επιβουλεύεσαι τον άλλο, να μη θέλεις την ανθρώπινη ύπαρξη. Και είμαστε κακοί όταν αφεθούμε στην εκδικητικότητά και στον θυμό μας. Μόνο ο πολιτισμός μάς έχει ηρεμήσει, τώρα όμως υποχωρεί και ο κόσμος έχει υποστεί πλύση κυρίως από το Ιντερνετ και τις ανεξέλεγκτες πληροφορίες και ομαδοποιήσεις που ευδοκιμούν σε αυτό».

Ο Νίκος Μαστοράκης δεν μασάει τα λόγια του για το φαινόμενο: «Τα κόμματα αυτά πρέπει να απαγορεύονται. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ένα κόμμα δεξιό ή ακροδεξιό, είναι εγκληματικό, είναι κτήνη».
Το «Μεφίστο» του πιάνει το θέμα μέσω μιας ομάδας ηθοποιών που μετασχηματίζονται στο φόντο της ανόδου του φασισμού στη μεσοπολεμική Γερμανία. Ο ίδιος έστειλε ένα μέιλ στην Μνουσκίν ότι θα ακολουθήσει τη διασκευή της - με μία διαφορά: «Αποκαλύπτω την ομοφυλοφιλία του πρωταγωνιστή, που είναι ο ηθοποιός Γκούσταβ Γκρίντγκενς, ο οποίος για να συνεχίσει την καριέρα του ξεπούλησε την ψυχή του στον ναζισμό. Ο ίδιος ο Κλάους Μαν ήθελε να το κάνει, αλλά του το απαγόρευσε ο εκδότης. Ο Μαν ήταν ο ίδιος ακτιβιστής ομοφυλόφιλος, αλλά όταν πήγε στον εκδότη του αυτός τρόμαξε. Είναι ενδιαφέρον πως και η Μνουσκίν όταν το ανέβασε (ιεραρχώντας την επενέργεια του φασισμού σε μια ομάδα και όχι απλώς στον πρωταγωνιστή, όπως είναι το αρχικό κείμενο) αποσιώπησε το γεγονός της σεξουαλικής ταυτότητας του ηθοποιού, ενώ αντίθετα αποτύπωνε την ομοφυλοφιλία της Ερίκα Μαν με την οποία αυτός είχε παντρευτεί. Σήμερα όμως, βλέποντας και την ομοφοβία σε Ρωσία κι αλλού ας πούμε, θεώρησα πως πρέπει να το αλλάξω» σημειώνει ο Μαστοράκης.

Δηλωμένος ομοφυλόφιλος ο ίδιος στην πιο δύσκολη εποχή του '70, έφαγε το κόστος των επιλογών του πριν να φτάσει στο σήμερα της σκηνοθετικής του δράσης. Ηταν τότε που εκδιώχθηκε από το Θέατρο Τέχνης γι' αυτό ακριβώς το θέμα: «Ο Κάρολος Κουν και οι πέριξ στο Θέατρο Τέχνης ήταν ομοφοβικοί. Δεν σου επιτρεπόταν να το δείξεις. Ο Τσαρούχης που το δήλωνε με διάφορους τρόπους έκανε έξαλλο τον Κουν. Το έχω ζήσει αυτό». Χαμογελά και χαϊδεύει τον γάτο του Μήτσο. Δεν μιλάει συχνά, αποδρά για μήνες στην Ασία («ιδιόρρυθμη ψυχανάλυση» το λέει) και σκέφτεται πολύ τώρα που αγγίζει τα εξήντα. Ενα είδος ασκητή που διαμένει στο κέντρο της πόλης, περιζήτητος, αν και δείχνει απόμακρος από το σινάφι του, παρά τα πολλά χρόνια ως ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Εζησε δέκα χρόνια στη Βιέννη, συνέπραξε με τον Λευτέρη Βογιατζή, ταξίδεψε και έκανε τη θητεία του σε σκυλάδικα της «κάτω νύχτας» όπως ομολογεί (δεν χρησιμοποίησε τυχαία ψαγμένο λαϊκό τραγούδι πέρυσι στο έργο «Γύρος του θανάτου» στο ΚΒΘΕ πάνω στο ομώνυμο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη που αφορούσε την υπόθεση Παγκρατίδη). Αν πέρυσι δημιούργησε αίσθηση με την «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπρεχτ, φέτος επιμένει πολιτικά.

«Σήμερα γίνεται ελάχιστο πολιτικό θέατρο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που είναι στα πράγματα μπάφιασαν από την πολιτικοποίηση της Μεταπολίτευσης και του στρατευμένου θεάτρου και τo θεωρούν πασέ. Κι όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Σήμερα στην Ευρώπη η τάση είναι όσο πιο γυμνά και πιο πολιτικά τα έργα».

Καυστικός, δεν αφήνει απ' τα βέλη του ευρύτερα θέματα: «Σε κανέναν φορέα πολιτισμού σήμερα δεν υπάρχει πολιτική κατεύθυνση. Φοβάται ο καθένας να μιλήσει εναντίον εκείνου που τον διόρισε. Εδώ έχουμε έναν υποτιθέμενο υπουργό Πολιτισμού που δεν έχει αρθρώσει λέξη περί τέχνης. Είναι σαν να ανοίξει κάποιος ένα μπακάλικο και να πουλάει όπλα ή ποντικοφάρμακα. Σαν να το κάνουν επίτηδες και βάζουν τον πιο άσχετο» συμπληρώνει.

Τώρα ετοιμάζεται να υποδεχθεί το κοινό για το «Μεφίστο». Μοιάζει ήρεμος. Βρίσκεται στην τελική ευθεία, μένουν λίγες ημέρες για το ανέβασμα της παράστασης. Απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά λειτουργούν γραφεία της Χρυσής Αυγής. «Δεν φοβάστε» τον ρωτώ. «Δεν φοβάμαι. Μήπως ξέρουν, μωρέ, οι φασίστες τι σημαίνει "Μεφίστο";».

Για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών
Ο Νίκος Μαστοράκης έχει τις αντιρρήσεις του και για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών: «Ο Γιώργος Λούκος είναι υπέροχος και καλός οργανωτής. Οταν του έδιναν λεφτά έκανε σημαντικά φεστιβάλ. Φέτος όμως επικρατεί το μότο "κάνε κι εσύ θέατρο, μπορείς". Το Φεστιβάλ πρέπει να είναι το έκτακτο που μέσα στη ροή σού δίνει το παραπάνω, ενώ τώρα θα δούμε ό,τι βλέπουμε όλο τον χρόνο σε σύνοψη. Θα έπρεπε να δοθούν περισσότερα λεφτά σε λιγότερους».

Πηγή: tanea.gr