Η συσκευή ILI λέγεται ότι είναι η πρώτη wearable μεταφραστική μηχανή του είδους της στον κόσμο. Η χρήση της είναι πολύ απλή, χρειάζεται μόνο το πάτημα ενός κουμπιού (μοιάζει με το σχεδιασμό του αισθητήρα δακτυλικών αποτυπωμάτων του iPhone).

Πατώντας το κουμπί μπορείτε να πείτε ό, τι έχετε στο μυαλό μας, και η συσκευή θα πραγματοποιήσει την απαραίτητη μετάφραση ενώ μιλάτε, έτσι ο ακροατής σας μπορεί παράλληλα να ακούει τι λέτε.

Πώς δουλεύει; Δεν χρειάζεται Wi-Fi, 3G / 4G ή άλλη σύνδεση με το Διαδίκτυο, καθώς υπάρχει μια ενσωματωμένη μηχανή μετάφρασης που κάνει όλη τη σκληρή δουλειά. Η ενσωματωμένη μηχανή μετάφρασης συνεργάζεται με ένα chipset για τη σύνθεση ομιλίας. Υπάρχει επίσης μια βιβλιοθήκη ταξιδιωτικών λεξικών προ-φορτωμένη, καθιστώντας τη συσκευή ιδανική για τουρίστες.

Όπως αναφέρει το iguru, αυτή τη στιγμή, η συσκευή «μιλάει» αγγλικά, ιαπωνικά και κινέζικα, αλλά το μοντέλο της δεύτερης γενιάς θα χειρίζεται πολύ καλά τα Γαλλικά, τα Ταϊλανδέζικα και τα Κορεάτικα. Στόχος της εταιρείας είναι με την τρίτη έκδοση να διαθέσει επιλογές μετάφρασης και στα ισπανικά, ιταλικά και αραβικά. Η Ελληνική μάλλον θα έρθει στην v100.02.

Οι τελικές λεπτομέρειες για την τιμολόγηση της επαναστατικής συσκευής δεν έχουν καθοριστεί, αλλά λέγεται ότι η τιμή της θα είναι «προσιτή.» Οι προ-παραγγελίες θα ανοίξουν κάποια στιγμή το Μάρτιο ή τον Απρίλιο.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο σε κάποιες άτυχες και απρόσεχτες στιγμές στην ζωή σας να δαγκώσετε κατά λάθος την γλώσσα σας και δεν εννοούμε με τον μεταφορικό τρόπο του ότι μετανιώνετε για κάτι που λέτε (αυτό συμβαίνει σε όλους μας πολύ πιο συχνά!) αλλά με τον κυριολεκτικό τρόπο.

Είτε από στρες, είτε την ώρα που μιλάτε γρήγορα, είτε πιο συχνά την ώρα που μασάτε κάτι, είναι πιθανό να πληγώσετε την γλώσσα σας με τα δόντια σας, κάτι που, εξαιτίας των πολλών νευρικών απολήξεων στην γλώσσα, είναι πολύ επώδυνο.

Σε περίπτωση που η γλώσσα σας αιμορραγεί, εφαρμόστε πίεση στο σημείο με τα δάχτυλά σας, εφόσον πρώτα τα έχετε πλύνει. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για ήπιες περιπτώσεις. Αν δεν μπορείτε με τα δάχτυλά σας να φτάσετε καλά στο σημείο, πιέστε τη γλώσσα σας επάνω στα μάγουλά σας, ανάλογα με τη θέση της βλάβης. Ένα κομμάτι του πάγου ή καθαρό πανί μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή πίεσης.

Δεύτερον, πηγαίνετε σε ένα καθρέφτη και ελέγξτε τη σοβαρότητα του τραύματος. Αν είναι σοβαρό, επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας για περαιτέρω επεξεργασία.

Για ήσσονος σημασίας περιπτώσεις, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λίγο αλμυρό νερό και να κάνετε μπουκώματα. Αυτό θα σας τσούξει λίγο, αλλά θα βοηθήσει στην επιτάχυνση της επούλωσης δεδομένου ότι έχει βακτηριακή δράση για την πληγείσα περιοχή. Κάντε μπουκώματα για περίπου 20 δευτερόλεπτα κάθε φορά με ένα μείγμα από 1 κουταλάκι του γλυκού θαλασσινό αλάτι σε μισό ποτήρι ζεστό νερό.

Άλλοι απλοί τρόποι για να αντιμετωπίσετε το τραύμα αν δαγκώσετε τη γλώσσα σας, είναι η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης Β, C και ψευδαργύρου, η μαγειρική σόδα, το υπεροξείδιο του υδρογόνου (οξυζενέ), τα στοματικά διαλύματα, η aloe vera και φυσικά το να πιπιλίσετε στο στόμα σας ένα παγάκι.

Ο χρόνος που θα χρειαστεί η πληγή για να επουλωθεί θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα του τραύματος. Σε περίπτωση που έχετε δοκιμάσει διάφορες από τις άνωθεν θεραπείες και η ενόχληση δεν περνάει μετά από λίγες ημέρες έως και μία εβδομάδα περίπου, επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας για περαιτέρω βοήθεια.

http://www.healcure.org

Η πρώτη, σχεδόν αυτόματη κίνηση που κάνει κάποιος όταν φάει κάτι καυτερό, είναι να πιει νερό.

Ωστόσο, σύμφωνα με το onmed.gr. είναι ό,τι χειρότερο μπορείτε να κάνετε, αφού κάτι τέτοιο λειτουργεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Σε βίντεο που ανήρτησαν ειδικοί από την Αμερικανική Χημική Εταιρεία (ACS) στο YouTube,) εξηγούν ότι η ένωση των μορίων του νερού με την ουσία που είναι υπεύθυνη για την καυτερή γεύση ορισμένων τροφίμων όπως οι πιπεριές τσίλι, είναι σαν να ρίχνει κανείς νερό στο λάδι που έχει αρπάξει φωτιά: θα προκληθεί «έκρηξη» που θα εντείνει τη φωτιά αντί να την σβήσει.

Η ουσία αυτή είναι η καψαϊκίνη, μία άχρωμη και άοσμη ουσία, που υπάρχει σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο εσωτερικό της πιπεριάς όπου είναι προσκολλημένοι οι σπόροι της.

Όταν η καψαϊκίνη έρθει σε επαφή με τον βλεννογόνο του στόματος προκαλεί έντονο αίσθημα καύσου επειδή ενώνεται με τους υποδοχείς του πόνου στην γλώσσα.

Οι υποδοχείς αυτοί λέγονται TRPV1 και ρόλος τους είναι να ανιχνεύουν τις καυτές ουσίες, όπως το βραστό νερό, καθώς και τις όξινες τροφές που μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στους ιστούς του στόματος.

Όταν η καψαϊκίνη ενωθεί μαζί τους, οι υποδοχείς στέλνουν ένα μήνυμα στον εγκέφαλο για να τον ενημερώσουν ότι έχει καταναλωθεί κάτι επιβλαβές και εκείνος ενεργοποιεί μηχανισμούς όπως το αίσθημα της δίψας για να αναγκαστούμε να πιούμε κάτι ώστε να αποβληθεί η επιζήμια ουσία από τον οργανισμό.

Όσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα μίας τροφής σε καψαϊκίνη, τόσο περισσότερη ενώνεται με τους υποδοχείς TRPV1 και τόσο εντονότερο είναι το παραγόμενο αίσθημα καύσου.

Ο βαθμός της θερμότητας που νιώθουμε από την κατανάλωση φαγητού μετριέται με την επονομαζόμενη κλίμακα Scoville.

Η «πιπεριά φάντασμα» (ghost pepper), λ.χ., η πιο καυτερή πιπεριά στον κόσμο που προέρχεται από την βορειοανατολική Ινδία, είναι 400 φορές πιο καυτερή από το ταμπάσκο και έχει βαθμολογία 1.000 μονάδες της κλίμακας Scoville.

Η καψαϊκίνη που αυτή η πιπεριά περιέχει ενώνεται με τους υποδοχείς TRPV1 σε όλο το στόμα και έτσι νιώθει κανείς πως έχει πιάσει φωτιά.

Το πρόβλημα είναι ότι η καψαϊκίνη είναι μία λιπόφιλη ουσία, οπότε πρακτικά είναι αδιάλυτη στο νερό αλλά αρκετά διαλυτή στα λίπη.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν νιώθετε ότι καίγεστε και αντί για νερό, πιείτε γάλα ή φάτε γιαούρτι θα ανακουφισθείτε - και όσο περισσότερα λιπαρά περιέχει, τόσο το καλύτερο.

Τα γαλακτοκομικά περιέχουν επίσης την πρωτεΐνη καζεΐνη, η οποία προσελκύει τα μόρια της καψαϊκίνης, προσθέτουν οι ειδικοί της ACS. Έτσι, τα απομακρύνουν από τους υποδοχείς του πόνου και τα διαλύουν, ανακουφίζοντας περαιτέρω τον πόνο.

Μία άλλη πολύ καλή επιλογή είναι ένα παγωτό, προσθέτουν.

Τα καλά νέα, πάντως, είναι ότι ο οργανισμός μπορεί να συνηθίσει την καψαϊκίνη, διότι με την συστηματική κατανάλωση απευαισθητοποιούνται οι υποδοχείς του πόνου και έτσι μειώνεται ολοένα περισσότερο το αίσθημα καύσου.