Α. Στις 31-8-2022 δημοσιεύσαμε ένα κείμενο με φωτογραφίες για το αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης βαριών μηχανήματων, (μπουλντόζες και μικρά ερπυστριοφόρα) πάνω στην αμμώδη παραλία, με αφορμή αυτή την φορά την διαμόρφωση οικοπέδου για την θεμελίωση νέου κτηρίου στο παραθαλάσσιο μέτωπο του σχεδίου πόλεως Μαστιχαρίου. Ξεπερνώντας τα όρια του οικοπέδου αλλά και του σχεδίου πόλεως, δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλες και επιχωματώσεις καταστροφικές της παραθαλάσσιας βλάστησης και ζωής, αλλοιώνοντας το τοπίο σε τέτοια έκταση, που δημιουργηθήκαν αντιδράσεις από ντόπιους και τουρίστες. Ειπωθηκε πως βάζουμε εμπόδια στην ανάπτυξη και μάλιστα σε δικό μας άνθρωπο.

Β. Στην αεροφωτογραφία της περιοχής μετά την επέμβαση βλέπουμε 2 στοιχεία:

Την μοναδικότητα του τοπίου με την λευκή αμμώδη παραλία, τους λευκούς αμμόλοφους που ακολουθούν. Τον πεζόδρομο που οδηγεί από το Μαστιχαρι στην παλαιοχριστιανική βασιλικήτου Αγίου Ιωάννου, τον πράσινο αμμόλοφο με τις αμμοθίνες, τα αρμυρίκια και την χλωρίδα της περιοχής και στην συνέχεια στα όρια του σκάμματος θεμελίωσης, όπου και η έναρξη του οικοδομικού τετραγώνου του σχεδίου πόλεως.
Την επιφάνεια των εκσκαφών θεμελιωσης και δίπλα της βλέπουμε τον κενό χώρο όπου θα μπορούσε και θα ήταν το σωστό, να τοποθετηθούν τα προϊόντα εκσκαφών και τα μηχανήματα προστατεύοντας και διατηρώντας το φυσικό τοπίο της περιοχής. Μόνο άγνοια του χαρακτήρα της περιοχής δικαιολογεί τον τρόπο της παρέμβασης. Διαφορετικά πρέπει να μιλήσουμε για σκοπιμότητα εκ μέρους των ιδιοκτητών και για συγκάλυψη της κοινοτικής-δημοτικής Αρχής, με στόχο: την τροποποίηση του υπάρχοντος φυσικού περιβάλλοντος και την μετατροπή του στην συνήθη μορφή που διευκολύνει την ελεύθερη χρήση και την εμπορική εκμετάλλευση. Δηλαδή: καταστρέφουμε πρώτα την φυσική διαμόρφωση και στην συνέχεια κάνουμε ισοπέδωση με κάποιο τρόπο πετυχαίνοντας την διευκόλυνση πρόσβασης, την ανάπτυξη ομπρελοκαθισμάτων κλπ. κλπ.
Γ. Μια παλιά μικρή ιστορία: Το ίδιο ιδιαίτερης ομορφιάς τοπίο υπήρχε και στην περιοχή ‘’Τρούλος Αντιμάχειας’’. Περπατούσαμε τον χωματόδρομο, κάθετο στον κύριο δρόμο Σταυρού Πέραμα-Μαστιχάρι μια απόσταση 300 μέτρων περίπου, δίπλα από ένα χάνδακα, γεμάτο δεξιά και αριστερά με αρδάφνες, καλαμιές και βούρλα με τα βατράχια να κωάζουν, τα τζιτζήκια να χαλούν τον κόσμο, τρέχοντας προς την τεράστια παραλία με τους αμμόλοφους, την λευκή ψιλή άμμο, τα αρμυρίκια και τις βελονιές για να μπούμε στην θάλασσα που ανοίγονταν μπροστά μας, διάπλατη, λευκή και γαλανή στο βάθος της μα προ παντός και …ελεύθερη! Κάποτε, στα τέλη του 20ου αιώνα ξεκίνησε να κτίζεται ένα μεγάλο ξενοδοχείο και σε αυτή την ειδυλλιακή περιοχή! Γνωρίζαμε ότι πλησιάζει το τέλος του …ονείρου. Είχαμε τον νου μας στην παραθαλάσσια σπουδαία αυτή περιοχή με τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα, προσευχόμενοι μήπως και γλυτώσει από τις εκσκαφές! Και όταν οι μπουλντόζες έφτασαν στο δημόσιο παραλιακό χώρο …πιάσαμε τις γραφές και τις… καταγγελίες, Τίποτα δεν έγινε. Όλα πήραν το δρόμο τους. Το τοπία άλλαξε . Οι παιδικές και νεανικές μνήμες σβήστηκαν. Μια νέα εποχή ήρθε να αντικαταστήσει το χθες. Το νέο τοπίο του 21ου αιώνα στον Τρούλο του Χωριού μας έγινε …αγνώριστο! TERRA INCOGNITA! Ισοπέδωση! Διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου την είπαν. Με γκαζόν και πισίνες διπλα στην θάλασσα! Με ανοικτά και κλειστά μπαρ. Με ξαπλώστρες και πέργκολες….. Δεν έχουμε πια ‘’δουλειά’’ να ξανάπαμε εκεί!…Δεν ξαναπήγαμε!. Γυρνάμε αλλού το πρόσωπο και την σκέψη μας. Ο χώρος ανήκει σε άλλους. Μας διώχνει! Μέχρι τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση. Όταν το νησί θα το έχουν ξεζουμίσει: η άγνοια, η πλεονεξία και η απληστία με το κυνήγι του κέρδους! Μα πάνω από όλα: η απουσία αγάπης για τον τόπο μας.. Γιατί τι άλλο βλέπουμε και ζούμε καθημερινά;

Δ. Χθες περπατώντας προς την Βασιλική του αγίου Ιωάννη είδαμε τις εργασίες των επιχώσεων της αμμώδους παραλίας να συνεχίζονται. Παρά το δημοσίευμα και την φιλική συζήτηση του προβλήματος με τον (τους) ιδιοκτήτη και τον πρόεδρο της κοινότητας μας. Συνεχίστηκαν χθες Σάββατο από όπου και η επόμενη φωτογραφία. .

Κλείνουμε: Η τοπική τουριστική πολιτική που έχουμε ανάγκη (και που δεν υπάρχει) πρέπει να έχει διάπλατο φιλοπεριβαλλοντική χαρακτήρα. Τέτοιες ενέργειες, υποβαθμίζουν το τοπίο και μειώνουν την θελκτικότητα του τουριστικού μας προϊόντος. Η δημοτική αρχή, (η εκάστοτε ..) έχει την μεγαλύτερη ευθύνη. Ο ιδιώτης κάνει αυτό που βλέπει να κάνουν και οι άλλοι, ποσό μάλιστα όταν είναι οι ‘’επιτυχημένοι’’ των καιρών μας.

Ν Μυλωνάς
(επιμνημόσυνη γραφή για την Α, που λάτρευε την φύση του νησιού μας)

Η απουσία περιβαλλοντικής δημοτικής πολιτικής ανοίγει τον δρόμο για καταστροφές του φυσικού τοπίου του Νησιού μας. Με αφορμή μία ακόμη κακή επέμβαση στο Μαστιχαρι Κω.
Α. Για μια ακόμη φορά, βλέπουμε το καταστροφικό αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης βαριών μηχανήματων, (μπουλντόζες και μικρά ερπυστριοφόρα) με αφορμή αυτή την φορά την διαμόρφωση οικοπέδου για την θεμελίωση νέου κτηρίου στο παραθαλάσσιο μέτωπο του σχεδίου πόλεως Μαστιχαρίου. Ξεπερνώντας τα όρια του οικοπέδου αλλά και του σχεδίου πόλεως, δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλες ισοπεδωτικές εκσκαφές και επιχωματώσεις παραθαλάσσιας βλάστησης και ζωής αλλοιώνοντας το τοπίο σε τέτοια έκταση που δημιουργηθήκαν αντιδράσεις από ντόπιους και επισκέπτες-τουρίστες. Είναι ακατανόητο μέγεθος και χαρακτήρα των επεμβάσεων το βλέπουμε στις φωτογραφίες. Τηλεφωνήματα αγανάκτησης διαμαρτυρίας, με συστάσεις να κάνουμε καταγγελίες και παρεμβάσεις. Θα περιοριστούμε στην δημοσιοποίηση του προβλήματος. Το κύριο πρόβλημα δεν είναι ο κολασμός του ιδιώτη, αλλά η διαπιστωμένη αδυναμία της δημόσιας διοίκησης να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον και την δημόσια ιδιοκτησία και σε τοπικό πολιτικό επίπεδο η απουσία δημοτικής πολιτικής και κατ’ επέκταση τοπικής συνείδησης προστασίας του ιδιαίτερου φυσικού τοπίου της περιοχής. Τον πρώτο λόγο έχουν οι κάτοικοι του και της Κοινότητας Αντιμάχειας αλλά ο πρόεδρος και το κοινοτικό συμβούλιο θα έπρεπε να έχουν κάνουν παρέμβαση την προηγουμένη φορά, πριν ένα χρόνο περίπου που έγινε παρόμοια καταστροφική ενέργεια σε απόσταση αναπνοής από την σημερινή. Αντί αυτού και τότε και τώρα η τοπική αρχή είναι απούσα, για να μην πούμε ότι …σιωπά σκοπίμως. Εδώ η σιωπή δεν είναι χρυσός, δημιουργεί προβλήματα.

Β. Το σύννομο η όχι αυτών των επεμβάσεων θα το κρίνουν υπηρεσίες. Όμως αν ο ιδιώτης είχε συνείδηση της ιδιαιτερότητας του τοπίου μπροστά από την ιδιοκτησία του και της μοναδικότητας της φυσικής διαμόρφωσης της περιοχής, δεν θα προέβαινε σε τέτοια ενέργεια! Αντίθετα, θα πρωτοστατούσε στην διατήρηση και διαφύλαξη του ιστορικού τοπίου και της ιδιαίτερης φυσικής σημασίας της περιοχής του. Έχουμε διαπιστώσει από χρόνια το πρόβλημα. Η οικοδομική εκμετάλλευση οικοπέδων με απομάκρυνση βλάστησης και φυκιών, η «αποψιλωτική» ισοπέδωση της άμμου, η απομάκρυνση των αμμολίθων (αμμόλοφοι) και την εγκατάσταση των βάσεων των ομπρελών και των άλλων προσωρινών κατασκευών είναι ιδιαίτερο θέμα και απαιτεί μελέτη και ειδικών. Δεν έμεινε τυχαία εκτός σχεδίου πόλεως όλη η μεγάλη αμμώδης λωρίδα βορειοδυτική παραθαλάσσια περιοχή του Μαστιχαρίου ( περιοχή Τρουλόφταινα).

Μεταφέρουμε συνοπτικά κείμενο πανεπιστημιακών για την σημασία του παραθαλάσσιου περιβάλλοντος:

Γ. Στις παραλίες σχηματίζονται οι «χαμηλά κινούμενες αμμοθίνες» που μπορούν να φτάσουν στο ύψος μέχρι και 3 μέτρα και τις συναντάμε πολύ κοντά στη θάλασσα. Οι αμμοθίνες παίζουν τεράστιο ρυθμιστικό ρόλο τόσο στην προστασία από τη διάβρωση της παραλίας, συγκρατώντας την άμμο (από τη δράση του ανέμου και των κυμάτων), όσο και στην οικολογική ισορροπία του παράκτιου οικοσυστήματος. Οι αμμοθίνες δημιουργούν ενδιαιτήματα για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και χαρακτηρίζονται από μία μεγάλη ποικιλία φυτών, τα οποία είναι προσαρμοσμένα στο αμμώδες έδαφος και στη θαλασσινή αρμύρα, ενώ παράλληλα φιλοξενείται και ανάλογη πανίδα. Επομένως, η εξαφάνιση των αμμοθινών σημαίνει την εξαφάνιση και των φυτών ή των ζώων που φιλοξενούν. Η χρήση βαριών μηχανημάτων για την απομάκρυνση των φυκιών και της άλλης βλάστησης από την παραλία έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των αμμοθινών, τη συμπίεση της άμμου και συνεπώς τον θάνατο ζώων που συμβιούν κάτω από την άμμο.

Δ. Ποια χαρακτηριστικά φυτά φυτρώνουν στις αμμοθίνες; Το πιο γνωστό φυτό είναι το κρινάκι της θάλασσας (Pancratium maritimum) ή Παγκράτιο το παράλιο, που το αποκαλούν και «κρινάκι της Παναγίας», γιατί τα άνθη του μυρίζουν τον Δεκαπενταύγουστο. Επίσης στις αμμοθίνες αναπτύσσεται η καμπανέλα (Calystegia sοldanella), με τα άνθη της που μοιάζουν με ροζ μικρά χωνιά, η Αμμόφιλα και η Αγκαθιά. Να προστεθούν και τα γνωστά αλμυρίκια (ή αλμυρείχια σε τοπικές διαλέκτους), δενδρώδης στα άκρα της αμμουδιάς και προστατεύει ανθρώπους και έδαφος από τον ήλιο και τη νοτιά

Ε. Ποια χαρακτηριστικά ζώα συμβιώνουν στις αμμοθίνες; Στις αμμοθίνες βρίσκουν καταφύγιο και τροφή και αρκετά ζώα, γεννούν τα αυγά τους διάφορα πουλιά, κυκλοφορούν σαύρες κι άλλα ερπετά. Οι περισσότεροι ζωικοί οργανισμοί των αμμοθινών σκάβουν την άμμο και ζουν σε υπόγειες φωλιές για να αποφύγουν την ξηρασία ή ζουν στην περιοχή της αμμουδιάς που είναι πιο κοντά στη θάλασσα (ζώνη διαβροχής), ώστε να βρέχονται από τα κύματα. Πολλά πουλιά (κορυδαλλοί, χαραδριοί, γλάροι κ.α.) επισκέπτονται τις θίνες για την αναζήτηση της τροφής τους και την ωοτοκία.

Ε. Τι πρέπει να προσέχουμε στις παραλίες κολύμβησης;
Οι αμμοθίνες έχουν συρρικνωθεί σημαντικά λόγω της αλλαγής του κλίματος και δυστυχώς κινδυνεύουν από την ανθρώπινη επέμβαση. Η πυκνή οικοδόμηση των παραλιών και οι διάφορες χρήσεις, όπως τα υπαίθρια, αυτοσχέδια μπαράκια και καντίνες, οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες, και κάθε είδους θαλάσσιες αθλητικές δραστηριότητες τις απειλούν. Τελικά ο εχθρός στις παραλίες μας δεν είναι τα αλμυρίκια και οι αμμοθίνες και δεν θα πρέπει να απομακρύνονται. Αυτά μακροπρόθεσμα μας προστατεύουν από την διάβρωση και αποτελούν δείκτη περιβαλλοντικής ποιότητας, και «διαφημίζουν» την παραλία μας ότι έχει «άριστη ποιότητα». Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να τα προστατεύουμε και να τα συντηρούμε. Ο εχθρός είναι η πλαστική ρύπανση και η μόλυνση της θάλασσας από αστικά απόβλητα.

Ζ. Η τοπική τουριστική πολιτική που έχουμε ανάγκη και που δεν υπαρχει πρέπει να έχει σαφή φιλοπεριβαλλοντική χαρακτήρα. Τέτοιες ενέργειες, υποβαθμίζουν το τοπίο και μειώνουν την θελκτικότητα του τουριστικού μας προϊόντος. Η δημοτική αρχή, (η εκάστοτε ..) έχει την μεγαλύτερη ευθύνη.

Ν Μυλωνάς

Με αφορμή την πολιτική προστασία και τον δημοτικό στρατηγικό σχεδιασμό Κω - Οι πολιτικοί μας αντί να παράγουν λύσεις, μας προσφέρουν ωραία λόγια!
1. Πρόσφατα λόγω των συνεχιζόμενων πυρκαγιών ‘’σε 7 μέτωπα’’, 2 κυβερνητικοί βουλευτές μας πληροφόρησαν ότι ζήτησαν από τον υπουργό κλιματικής κρίσης και πολιτικής προστασίας την δημιουργία «Πυροσβεστικού κλιμακίου στην Κέφαλο για την αντιπυρική θωράκιση της Κω»! Η πρόταση αποτελεί υπηρεσιακό θεμα. Πρέπει να το εισηγηθεί η τοπική Πυροσβεστική Υπηρεσία στο πλαίσιο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, του σχεδιασμού και του προγραμματισμού της. Θα μπορούσε να είναι προϊόν μελέτης οργάνωσης των τοπικών υπηρεσιών εκ μέρους κάποιου φορέα και κατά τεκμήριο του Δήμου μας εφ’ όσον ενδιαφέρεται πραγματικά και την πρόληψη-αντιμετώπιση εκτάκτων καταστροφών στο νησί μας. Ο τοπικός Βουλευτής, μόνον επικουρικά μπορεί να δράσει βάζοντας προβλήματα γενικότερου πολιτικού σχεδιασμού και ασκώντας πιέσεις για γενικές αλλαγές-ρυθμίσεις. Μπορεί και πρέπει να υιοθετεί τοπικά αιτήματα και να συνεπικουρεί, να προβάλει, να ζητήσει, να απαιτήσει μέτρα τοπικής σημασίας. Το να περιορίζεται όμως ως κυβερνητικός βουλευτής στην διατύπωση πρότασης, μη αναφέροντας μάλιστα την άποψη της τοπικής Υπηρεσίας, σημαίνει είτε οικειοποίηση της πρότασης με σκοπό την πολιτική εκμετάλλευση της, είτε άγνοια του τοπικού σχεδίου, είτε εν τέλει υποτίμηση της τοπικής Υπηρεσίας. Μέσα στο καταθλιπτικό περιβάλλον των πυρκαγιών των ημερών μας στην χώρα μας,(Έβρος, Λέσβος, Ηλεία, Αττική κλπ.), τα υπομνήματα των βουλευτών μόνο ως λόγια σκοπιμότητας, φτηνού λαϊκισμού και τουφεκιές στον αέρα μπορεί να ειδωθούν.
Χθες διαβάσαμε την πρόσκληση συμμετοχής στην Δημόσια Διαβούλευση του ‘’Στρατηγικού Σχεδιασμού Δήμου Κω 2019-2023’’ (https://kos.gov.gr/diavoulefseis/dimosia-diavoulefsi-stratigikou-schediasmou-dimou-ko-2019-2023/) . Ανοίξαμε την διεύθυνση. Υπάρχουν μόνο οι πίνακες περιληπτικής παρουσίασης με επικεφαλίδες του περιεχομένου. Είναι 5 φύλλα Α4 που αντιστοιχούν στους 5 άξονες του σχεδίου: 1.Περιβάλλον, 2. Κοινωνική πολιτική, 3.Οικονομία, 4.Βελτίωση διοικητικής ικανότητας Δημου και 5.Συνοπτικός πίνακας αξόνων και μέτρων.
Είναι αδύνατο με αυτά τα στοιχεία να σχηματίσεις άποψη για το τι σημαίνει η βαρύγδουπη ανακοίνωση: ‘’στρατηγικός σχεδιασμός του Δήμου μας’’ και μετά ‘’η συμμετοχή μας’’! Κάτ’ αρχήν ο μισός χρόνος του προγράμματος 2019-2023 έχει παρέλθει. Αρα είτε πρόκειται για την εκ των υστέρων τακτοποίηση ενός κενού που δημιούργησε η δημοτική αρχή είτε πρόκειται για απλή τυπική γραφειοκρατική υποχρέωση. Αρα θα ήταν καλύτερα να μην δημοσιοποιηθεί. Εξ άλλου κανείς δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε αυτή την διαδικασία εξ αντικειμένου. Παρ όλα αυτά! Θα μπορούσε έστω και έτσι, παρά τα λάθη, τις αδυναμίες και την τυπικότητα του θέματος, να αποκτήσει ενδιαφέρων και να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα, αν επιδιώκονταν στοιχειωδώς γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτό θα σήμαινε την ύπαρξη πολιτικής εισήγησης της πρόταση! Θα υπήρχε: 1. Η ιστορική αποτίμηση των μέχρι τώρα αντίστοιχων σχεδίων, 2.Οι στόχοι και τα μέτρα που θα παρθούν, 3.Η κοστολόγηση τους, 4. η ιεράρχηση τους και τέλος 5 ο προγραμματισμός τους! ΤΙΠΟΤΑ! Απλά αντί αυτών η δημοτική αρχή ανέθεσε σε κάποιο γραφείο την σύνταξη ενός σχεδίου γενικόλογου και τυπικού, η διοικητική αρχή προσποιείται την τήρηση των διαδικασιών, όλα θα γίνουν νομότυπα, η κοινωνία θα ακούσει ότι κάτι γίνεται και στο τέλος τίποτα δεν θα αλλάξει και γι αυτό τίποτα δεν προχωρά! Αφού έτσι ούτε θεματα μπαίνουν ούτε συζητούμε-αναζητούμε εναλλακτικές προτάσεις και όλα βαίνουν καλώς!
Μια κριτική κουβέντα στο σιωπηλό πρόγραμμα του Δημου 2019-2023. Στον πρώτο άξονα με θεμα το περιβάλλον, η πολιτική προστασία έναντι καταστροφών είναι στην τελευταία βαθμίδα προτεραιότητας 1.6, ο μέχρι τώρα προϋπολογισμός της είναι 70.000 ευρώ μόνο από κεντρικούς πόρους και από αυτά αποροφούνται συνήθως κάτω των 50.000 ευρώ! Περί τίνος πολιτικής προστασίας να μιλήσουμε;
Το νησί μας έχει χίλια προβλήματα και φαίνονται. Τα ζούμε. Λύσεις δεν δρομολογούνται. Γίνεται μια κάποια διαχείριση με πολιτική και …εκλογική σκοπιμότητα και από τις 3 βαθμίδες της εξουσίας: Δημο, Περιφέρεια, Κυβέρνηση.
Ν. Μυλωνάς

θλιβερή η 1η τριμηνιαία κατάσταση υλοποίησης του δημοτικού προϋπολογισμού 2022

(συνέχεια της ίδιας από χρόνια αδιέξοδης διαχειριστικής λογικής)

Η Δημοτική Οικονομική Διαχείριση 2022 μέσα από την 1η τριμηνιαία έκθεση μας δίνει σοβαρά συμπεράσματα για την πορεία παραγωγής έργου από την δημοτική μηχανή, αν τα συγκρίνουμε με τα στοιχεια που αφορούν το πρώτο τρίμηνο του 2021. Επειδη το 2021 ήταν λόγω κορωνοΐού πολύ πιο δύσκολο από το 2022, θα περιμέναμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για φέτος. Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι χειρότερα! Γιατί; Αυτό πρέπει να ερμηνεύσει ο κ. Δήμαρχος στην ομιλία του. Το κακό αποτέλεσμα πρέπει να πιέσει την δημοτική ομάδα Νικηταρά! Πρέπει να δει την κατάσταση με νηφαλιότητα και να πάρει μέτρα βελτίωσης! Το να ωραιοποιεί πράγματα με το κίβδηλο σύνθημα: ‘’έργα παντού’’ είναι πολιτικό λάθος.
Με βάσει τους πίνακες της τριμηνιαίας κατάστασης
ΕΣΟΔΑ: πρώτα τα τοπικά δημοτικά έσοδα, όπου σημειώνονται απώλειες:

α. στα ανταποδοτικά τέλη (καθαριότητα-φωτισμός) τα βεβαιωμένα ποσά είναι μόλις το 10,3% των προβλεπόμενων ενώ στην κατάσταση του 2021 ήταν 14,92% (δηλ. εισπράξεις 1,7 εκ έναντι 1,8εκ. πέρυσι).

β. από τα τέλη (τουρισμού, καταστημάτων), δικαιώματα παροχής υπηρεσιών είναι 1,3% από 3% (σε αριθμούς 28.000 έναντι 71.000).

Δεύτερο, έσοδα από κρατικές πηγές, με το κράτος να φροντίζει να καλύψει κενά:

α. οι επιχορηγήσεις για λειτουργικές δαπάνες έχουν αποδοθεί στο 100% (8,5 εκ.) όπως στο παρελθόν

β. οι επιχορηγήσεις για επενδύσεις (για δημοτικά έργα) είναι 0,01% από 1,77% (σε αριθμούς 800 ευρώ έναντι 139 χιλ.), προφανώς λόγω της αδυναμίας απορρόφησης χρημάτων αφού δεν γίνονται έργα, όπως αποδεικνύεται και από το σκέλος των εξόδων δηλαδή των πληρωμών των δημοτικών έργων.

Το ίδιο ισχύει και για όλα τα προηγούμενα χρόνια, το έχουμε σχολιάσει πολλαπλά, μόνο που τώρα πια έχουμε πιάσει …πάτο με τον μηδενισμό της απορρόφησης των 800 ευρώ!!

ΕΞΟΔΑ: πρώτα τα λειτουργικά δημοτικά έξοδα:

α. οι αμοιβές προσωπικού, δηλαδή το λειτουργικό κόστος φέρονται μειωμένες στο 12,9% από το 25% (σε αριθμούς 1,3 εκ ευρώ έναντι 2,3 εκ. πληρωμών) με το προβλεπόμενο συνολικό κόστος 10,1 εκ έναντι 10,4 εκ. (τα προηγούμενα χρόνια σταθερό 9,7 εκ.). Φαίνεται μια τάση ανόδου του λειτουργικού δημοτικού κόστους που σημαίνει ότι το πέρασμα σε μορφές ιδιωτικοποίησης και η εφαρμογή των ελαστικών σχέσεων εργασίας με εκτάκτους δεν οδηγεί στην μείωση του λειτουργικού κόστους!

β. οι δαπάνες για αναλώσιμα είναι αυξημένες στο 5% από 4% (σε αριθμούς 115 χιλ. έναντι 95 χιλ.) στα συνολικά προβλεπόμενα 2,4 εκ του 2022. Αυτό σημαίνει αδυναμία του Δημου ή απουσία πολιτικής επενδύσεων σε νέους εξοπλισμούς και σε εκσυγχρονισμούς της δημοτικής μηχανής, σε επενδύσεις παγίων κεφαλαίων για να ξεκολλήσει ο μηχανισμός. Αφού έχουμε πλεονάσματα στην διαχείριση η περιοριστική πολιτική είναι λάθος και δεν συνιστά πολιτική περιστολής εξόδων-νοικοκυρέματος κλπ.

Δεύτερο και πολύ σημαντικό για την εποχή της κρίσης τα έξοδα για επενδύσεις:

α. οι πληρωμές για τεχνικά έργα, αγορές παγίων εξοπλισμών περιορίστηκαν από το 1,68% στο 1,28% (σε αριθμούς σε 114.000. ευρώ έναντι 181.000) με τα προβλεπόμενα να απαιτούν δαπάνες 8,9 εκ! Είναι δυνατό να μιλούμε για υλοποίηση του προγραμματισμού του 2022 με τέτοια αποτελέσματα;

β. για έργα (πρόγραμμα έργων 2022) περιορίζονται από το 2,11% στο 0,40% (σε αριθμούς 73 χιλ. ευρώ έναντι 304 χιλ.) τα προβλεπόμενα 16 εκ! Αρά δεν θα υλοποιηθούν τα προβλεπόμενα στο πρόγραμμα έργων της δημοτικής αρχής του 2022! Το βλέπουν! Τι θα κάνουν;

γ. για έργα μελετών πρόβλεψη 2 εκ υλοποίηση 0,0 % (όπως και οι προηγούμενοι από το 2010 και μετά)

δ. από τα χρέη παρελθόντων ετών απορρόφηση 0% παραμένοντας ψηλά σε τεράστια χρέη προς τον Δήμο ελέω πελατειακών πολιτικών και εκλογικών δουλειών.

ε. το γενικό αποτέλεσμα υλοποίησης του προϋπολογισμού 2022 για το πρώτο τρίμηνο για τα δημοτικά έσοδα μόλις 10% και για τα δημοτικά έξοδα μόλις 5,7%! και

στ. αύξηση στα αποθεματικά του Δημου Κω από 20 εκ στα 22 εκ! (ότι έκαναν και οι προηγούμενοι!)

διαβάζοντας τα αποτελέσματα σειράς ετών και των αρχών 2022 καταλήγαμε στα ίδια συμπεράσματα:
α. ο Προϋπολογισμός και το πρόγραμμα εκτελεστέων έργων του Δήμου Κω είναι ‘’λόγια’’

β. ο βαθμός υλοποίησης αναπτυξιακών δράσεων είναι πολύ χαμηλός-μηδενικός και δεν καλύπτει ούτε τα έργα συντηρήσεων των δημοτικών υποδομών! Γι’ αυτό η κατάσταση γύρω μας είναι δραματικά κακή!

γ. η δημοτική μηχανή βρίσκεται σε χρόνια χειμερία νάρκη και δεν υλοποιούνται έργα εκσυγχρονισμού και ανανέωσης της με πολιτική ευθύνη των διαχειριστών της τοπικής εξουσίας.

Δεν στρεφόμαστε κατά της δημοτικής αρχής! Έχουμε το δημοκρατικό καθήκον να την κρίνουμε. Πίσω από τα ψεύτικα, τα ωραία και τα μεγάλα λόγια, την όξυνση και τις προσωπικές αντεγκλήσεις κρύβεται η ανικανότητα διαχείρισης των δύσκολων προβλημάτων της εποχής μας.
Ν. Μυλωνάς

https://mail-attachment.googleusercontent.com/attachment

Θεμα: σημειώσεις με αφορμή τα θυρανοίξια του Α. Γεωργίου νέας Αλικαρνασσού-Κω.

Α. Το Σαββατοκύριακο κυριαρχούν στο νησί μας εκδηλώσεις αφιερωμένες στον Μικρασιατικό Ελληνισμό-Χριστιανισμό για τα 100 χρόνια από την καταστροφή του 1922, με αφορμή τα θυρανοίξια του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου της νέας Αλικαρνασσού της Κω. Διεθνείς οικονομικοί, στρατιωτικοί και πολιτικοί και εθνικιστικοί ανταγωνισμοί και ολέθριοι χειρισμοί της πολιτικής ηγεσίας των αρχών του 20ου αιώνα της ελεύθερης Ελλάδας οδήγησαν στον ξεριζωμό των γηγενών ελληνοφώνων και χριστιανικών πληθυσμών αιώνων, αλλάζοντας τον κοινωνικό χάρτη στην περιοχή μας. Η Κως, σε απόσταση αναπνοής με την Αλικαρνασσό, με στενές εμπορικές και κοινωνικές σχέσεις δέχθηκε ένα μεγάλο προσφυγικό κύμα. Ένα ερώτημα είναι γιατί έχουμε λίγα ιστορικά τεκμήρια-κειμήλια της εποχής εκείνης και προ παντός γιατί δεν έχουμε ένα χώρο ή μια εγκατάσταση που να θυμίζει την ιστορική μνήμη και τα στοιχεία του πολιτισμού και κοινωνικής ζωής των χριστιανικών κοινοτήτων της γειτονικής μας χερσονήσου της Αλικαρνασσού της εποχής εκείνης; Τι να φταίει; Η Ιταλική κατοχή; Άλλα και μετά το 1947 δεν θα έπρεπε κάπως να οργανωθεί η περισυλλογή και η ανάδειξη της ιστορικής μνήμης; ή μήπως πρέπει να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια έστω και τώρα; Αυτή την ανάγκη και αυτό το κενό αναπλήρωσαν Ιδρύματα πολιτισμού και ερευνητές και ιστοριοδίφες της περιόδου. Αρχειακό υλικό βρίσκουμε σήμερα στο ίντερνετ σε διευθύνσεις όπως: Παλιά Αλικαρνασσός facebook, Mικρασιατικές οικογένειες facebook, old Bodrum facebook, eski Bodrum facebook. Ότι δεν κατάφεραν η Πολιτεία και ο Δήμος το προσπαθεί ο Σύλλογος Μικρασιατών Κω ‘’ο Ηρόδοτος’’ με την κατασκευή του Αϊ Γιώργη στην Λάμπη-Νέα Αλικαρνασσό! Όπως τότε οι τότε αδελφότητες της Μ. Ασίας που ήταν πυρήνες δημιουργίας κοινωφελών έργων και θεσμών καλλιέργειας συνειδήσεων! Είναι γνωστό ότι μεγάλο πλήθος ναών κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας είχε ανεγερθεί με τη βοήθεια των μελών της Αδελφότητας. Αξίζουν τον έπαινό μας οι απόγονοι των Μικρασιατών της Κω γιατί η 30-χρονη προσπάθεια τους αναπληρώνει ένα Εθνικό και Κοινωνικό κενό και ένα Συλλογικό Χρέος του τόπου μας. Από ότι μαθαίνουμε θα υπαρχει συνέχεια με την δημιουργία ζωντανού χώρου διατήρησης και ανάδειξης της κληρονομίας του μικρασιάτικου πολιτισμού.

Β. Αποσπάσματα μελέτης: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ-ΒΟΥΔΡΟΥΜ των Χαράλαμπου Μπαμπούνη, Στέλιου Μουζάκης

…οι αδελφότητες ήσαν ενώσεις με θρησκευτικό και φιλανθρωπικό σκοπό, απέβλεπαν στο θρησκευτικό διαφωτισμό των μελών, στη συντήρηση ή ίδρυση ναού και στη διακόσμηση του… … Οι Έλληνες στην Αλικαρνασσό ήταν συγκεντρωμένοι σε δυο ενορίες, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου, στα βορειοδυτικά του μεσαιωνικού φρουρίου του Αγίου Πέτρου. Ο πιο αγαπητός άγιος μετά την Παναγία στο Μικρασιατικό Ελληνισμό και στον Πόντο, ήταν ο συντοπίτης Καππαδόκης Άγιος Γεώργιος. Την εικόνα του Αγίου την είχαν ως φυλακτό.

…Η Αδελφότητα της Αλικαρνασσού συγκροτείται από μέλη της συντεχνίας των οικοδόμων, τεκτόνων, δηλαδή των δουλγέρηδων. Εξαιτίας αυτού και επειδή ασφαλώς οι ίδιοι ως ντόπιοι είχαν φαίνεται ασχοληθεί με το ναό του Αγίου Γεωργίου, φυσικόν ήταν να θέλουν να τον αναλάβουν υπό την προστασία τους και να προσπαθήσουν να τον αποπερατώσουν.

….Από τα τέλη του 1908 / αρχές του 1909 οι Νεότουρκοι επιχειρούσαν να μειώσουν την επιρροή των χριστιανών στο κράτος. Η πολιτική του εκτουρκισμού και οι διωγμοί ιδιαίτερα του ελληνικού και του αρμενικού στοιχείου εντάθηκαν μετά την έκβαση των Βαλκανικών πολέμων. Το Μάιο του 1914 οι διώξεις επεκτάθηκαν και στη δυτική Μικρά Ασία.

… Οι καταγραφές στο Βιβλίο Διαχείρισης της Αδελφότητας της Αλικαρνασσού σταματούν στις 11 Απριλίου 1914….

Γ. ΚΟΙΝΩΝΙΟΓΛΩΣΣΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΩ της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΧΡΗΣΤΑΚΗ Κοινωνικής Ανθρωπολόγου

…. οι Έλληνες της Αλικαρνασσού, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν πιθανή επιστράτευση κατά τον επικείμενο πόλεμο και από την άλλη τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού). Μέχρι το 1915 είχαν φύγει όλοι οι Έλληνες από την Αλικαρνασσό. Οι κάτοικοι κατέφυγαν αρχικά στα Δωδεκάνησα, κυρίως στην Κάλυμνο, την Κω, την Κάσο, τη Σύμη και την Ψέρημο. Το1916, όταν σημειώθηκε λιμός και έλλειψη εργασίας στα Δωδεκάνησα, λόγω του αποκλεισμού, πολλοί Αλικαρνασσείς που είχαν διαφύγει εκεί, μετά από πρόσκληση συμπατριωτών τους, μετέβησαν στην Κρήτη, όπου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα. Εκεί εργάστηκαν ως οικοδόμοι, λιμενεργάτες και εργάτες στην σταφιδοκαλλιέργεια. Το 1922, όταν πια έγινε ο οριστικός ξεριζωμός, το μεγαλύτερο μέρος των Αλικαρνασσέων είχε ήδη εγκαταλείψει τη γενέθλια γη.

…. Το 1922, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή των Ιταλών, οι κάτοικοι της Κω ανέρχονταν στους 16.169, εκ των οποίων οι 11.385 ήταν Ορθόδοξοι, οι 4.662Μουσουλμάνοι, οι 66 Εβραίοι και οι υπόλοιποι Ιταλοί, κυρίως κρατικοί υπάλληλοι Μετά το 1922, στον πληθυσμό αυτό θα προστεθούν γύρω στους 2.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες, προερχόμενοι κυρίως από την Αλικαρνασσό–Πετρούμι κατά τους Χριστιανούς, Μπόντρουμ (Bodrum) κατά τους Μουσουλμάνους και τον Γέροντα, αλλά και από τα Σώκια, το Κουσάντασι, την Αττάλεια, τα Μύλασα (ή Μιλάς), την Μπάλα. Οι Γεροντιανοί εγκαταστάθηκαν στα χωριά, κυρίως στο Πυλί. Οι Αλικαρνασσείς (Πετρουμιανοί) και οι υπόλοιποι Μικρασιάτες εγκαταστάθηκαν στην πόλη.

….Πριν το 1922 η φυγή στα Δωδεκάνησα γινόταν κατά μικρές ομάδες και με πολλές προφυλάξεις, στη διάρκεια της νύχτας, σε ερημικά παράλια, κυρίως στην περιοχή Ψαλίδι, διότι οι Ιταλοί όσους συνελάμβαναν τους επαναπροωθούσαν στην Τουρκία. Όταν οι Ιταλοί απεκάλυπτον τους παρανόμως καταφυγόντας Ασιανοέλληνας , εδυστροπούσαν να τους παράσχουν άσυλον στην αρχήν, εν τέλει όμως ηναγκάζοντο ή συγκατετίθεντο να τους ανεχθούν και να τους τακτοποιήσουν.

…. αφήγηση του Αναστασίου Καϊσαρλή, ο οποίος έφυγε από το Πετρούμι το 1914. «Από τον πρώτο χρόνο που έγινε το Σεφερμπελίκ (υποχρεωτική επιστράτευση), στα 1914, άρχισε ν’ αδειάζει το Πετρούμι από τους χριστιανούς …. Είχαμε, βλέπεις, τη θάλασσα και τα καΐκια και, μόλις είδαμε τα σκούρα, όλοι περάσαμε στα νησιά. Κάθε βράδυ έφευγε και καΐκι με χριστανικές οικογένειες. Οι Τούρκοι, βέβαια, δεν επέτρεπαν σε άντρα να φύγει. Αλλά στα κρυφά και με πονηριές και με γνωριμίες και με χρήματα που πέφτανε, τα καταφέρναμε.

….θυμάται ο Νικόλας Καϊσαρλής «Οι Πετρουμιανοί έφταναν στην Κω όπως φθάνουν σήμερα οι λαθρομετανάστες· ακριβώς έτσι ήτανε. Σηκώναν οι γυναίκες τα παιδιά στον ώμο με μια μποξιά ρούχα και πααίναν στα σπίτια και οι Κώτες τους εδέχοντο»,

—Η προσωρινή εγκατάσταση έγινε σε διάφορα σημεία της πόλης. Περιοχές όπως το Κακό Πινάρι, οι Φυλακές , κυρίως όμως η Λάμπη που γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τα τελευταία χρόνια μετονομάσθηκε σε Νέα Αλικαρνασσό δέχτηκαν σημαντικό αριθμό προσφύγων. Το ίδιο έγινε και στα χωριά:

….«Όταν ήρθαν εδώ οι Πετρουμιανές, οι Κώτισσες δεν τις είδαν με καλό μάτι, δεν ήκουαν τ’ όνομά τους. Χαρούπες, τσίμπλες, κουφάλες τις ελέγαν. Οι Κώτισσες δεν εδεχτήκασι καθόλου τις Μικρασιάτισσες» (Σ.Κ., 86 ετών, καταγραφή: 22/7/2002)

…«Μέρα-νύχτα μες το σπίτι μας για το Πετρούμι συζητούσαμε. Ο πατέρας μουσυνέχεια για το Πετρούμι μάς μιλούσε. “Πάψε πια, πατέρα, να μιλάς για το Πετρούμι” του έλεγα.“Ναι, παιδί μου”, μου έλεγε, “ωσότου να πεθάνω για το Πετρούμι θα λέω”. Ήτο θαλασσινός ο πατέρας μου, ήτο καπετάνιος, δηλαδή είχε καΐκι με πανιά, κι έφευγε και περνούσε με το καΐκι κι η καρδιά του ’φχαριστιόταν που ’βλεπε το Πετρούμι. Κι εδώ πάλι πάαινε στο Κάστρο κι έβλεπε καρσί το Πετρούμι ·γιατί φαίνεται, κατάλαβες; Και μια φορά πήγαμε μαζί με τον πατέρα μου στο Πετρούμι και μού ’δειχνε το σπίτι μας. Κι εγώ τώρα κάθε χρόνο πάω, δεν μπορώ, πρέπει να πάω ’κει πέρα να πιω καφέ και να κάθομαι να συλλογίζομαι και να σκέπτομαι πού ζούσαν οι γονείς μου κι οι παππούδοι μου, διότι ο πάππους μου ήτονε Επίτροπος του Αγίου Γεωργίου, ο Μεγάλος Επίτροπος, κι ήτον ασβεστάς…» (Γ. Γ., 75 ετών, καταγραφή: 12/5/2002.

….«Το δικό τους επίπεδο ήταν πιο υψηλό από αυτό της Κω και είχανε ευρύτητα πνεύματος. Έφεραν μια κουλτούρα, έφεραν το εμπόριο, έφεραν τις τέχνες, αυτοί τα κράταγαν, γιατί οι βέροι Κώοι ήταν περισσότερο άνθρωποι της αγροτιάς, ασχολούνταν με τη γεωργία. Όταν ήρθαν εδώ, ένιωσαν ότι μπορούσαν να κάνουν παρέμβαση στην τοπική κοινωνία με δουλειές, με επαγγέλματα καινούργια, με το εμπόριο που οι Κώοι δεν ήξεραν

Από αφήγηση Πετρουμιανής, 87 ετών) [Καταγραφή: Κως, 12 Μαΐου 2002]

‘’Πετρούμι πέτρα να γενείς

και πάλι μη κακό σου,

να έρχονται οι Χριστιανοί

να πίνουν το νερό σου.’’

Ν. Μυλωνάς