Λέγε, λέγε, όλο και κάτι θα μείνει στο τέλος -αυτό διδάσκει μια από τις βασικές αρχές της προπαγάνδας και της επικοινωνίας.

Όταν, μάλιστα, το συστηματικό λέγειν συνοδεύεται και από ανάλογο πράττειν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε είναι φανερό ότι αυξάνουν σημαντικά οι πιθανότητες όχι απλώς να μείνει κάτι στον ρήτορα και δράστη, αλλά το κέρδος του να είναι ιδιαιτέρως σημαντικό -ειδικά, εφόσον έχει υιοθετήσει μια μαξιμαλιστική τακτική.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή την περίοδο με την Τουρκία και τον πρόεδρό της. Διότι από τη μία, δεν περνά ουσιαστικά ούτε μέρα που να μην ανακινούνται ζητήματα γεωπολιτικών ισορροπιών και συνόρων, προβάλλοντας ουσιαστικά το αίτημα της αναθεώρησης και της αλλαγής τους. Ο Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία καθόρισε πρακτικά τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας και το πλαίσιο των σχέσεών της με τις γειτονικές χώρες, θέτοντας επί τάπητος όλες τις διεκδικήσεις της Άγκυρας, ακόμη κι αυτές που φαντάζουν εντελώς παράλογες και εξωπραγματικές. Από την άλλη δε, με δική του εντολή, η Τουρκία κάνει σε όλα τα μέτωπα συγκεκριμένα και καλά σχεδιασμένα βήματα, τα οποία συνάδουν απολύτως με τις παραπάνω φραστικές διεκδικήσεις.

Για του λόγου το αληθές, εκτός συνόρων, ο τουρκικός στρατός έχει εισβάλει στη Συρία και το Ιράκ, κατοχυρώνοντας ζώνες επιρροής τις οποίες είναι απίθανο να εγκαταλείψει εκουσίως, όπως μαρτυρά με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο και η εμπειρία της Κύπρου. Παράλληλα, χτυπά ανηλεώς τους Κούρδους του YPG και του PKK, που αντιπροσωπεύουν εδώ και δεκαετίες τη μεγαλύτερη απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας -διεκδικώντας το (αυτονόητο) δικαίωμα να έχουν το δικό τους κράτος.

Εντός συνόρων, επίσης, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με τη βοήθεια του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα (το «δώρο του Αλλάχ», όπως το είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Ερντογάν), μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, του στρατού και όλων των δυνάμεων καταστολής, από τους αντιπάλους του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και της ελίτ που εκφράζει πολιτικά. Παράλληλα, προωθείται η συνταγματική μεταρρύθμιση που θα δώσει υπερεξουσίες στον πρόεδρο, κάνοντάς τον να μοιάζει με ένα σύγχρονο «σουλτάνο» -όπως ταιριάζει στον νεοοθωμανικό οίστρο που επιδεικνύει ο Ερντογάν, θεωρώντας ότι αδίκως χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Βεβαίως, η μοναδική ελπίδα του Ερντογάν να κερδίσει όλα όσα διεκδικεί -στη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, ακόμη και στην κεντρική Ασία- είναι να συμβούν γεγονότα αντίστοιχα με εκείνα που χάραξαν ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία πριν από ένα περίπου αιώνα, σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και μεγάλης αβεβαιότητας. Να τιναχτούν, με άλλα λόγια, τα πάντα στον αέρα στην ευρύτερη περιοχή, μέσω ενός γενικευμένου πολέμου, περιφερειακού ή και παγκόσμιου, όπως προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Ακόμη κι αυτό να μην συμβεί, όμως, ο Ερντογάν (και όχι μόνο αυτός) γνωρίζει πως σε λίγα χρόνια θα έχουν αλλάξει πολλά. Γι' αυτό, σπεύδει να πάρει πρώτη θέση από τώρα στο τραπέζι της νέας «Λωζάνης», φιλοδοξώντας να έχει στο χέρι του όσο το δυνατόν πιο καλά και ισχυρά χαρτιά. Κι αυτό, προφανώς, είναι κάτι που αφορά και την Ελλάδα και, αργά ή γρήγορα, θα την αγγίξει.

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ
Σύννεφα και στο Κυπριακό

Καθώς η διεθνής κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό εντείνεται και οι εξελίξεις μοιάζουν να επιταχύνονται -στο διάστημα 7-11 Νοεμβρίου προγραμματίζονται διαπραγματεύσεις σε επίπεδο κορυφής για το εδαφικό- η γενικότερη στάση της Άγκυρας στην περιοχή δημιουργεί εύλογο προβληματισμό για τη στάση που θα τηρήσει τελικώς, αλλά και για τις απαιτήσεις που θα προβάλει. Άλλωστε, όπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές, την ώρα που ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να φέρει στο προσκήνιο το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων στην ευρύτερη περιοχή, με την ευθεία αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να δεχθεί μία λύση στο Κυπριακό η οποία να μην κατοχυρώνει τα «κεκτημένα» που συνεπάγονται για την Τουρκία τόσο το καθεστώς των «εγγυητριών δυνάμεων» όσο και, κυρίως, η εισβολή του 1974 και η κατοχή του ενός τρίτου του νησιού. Έτσι, δεν αποκλείεται η όποια προσπάθεια να τιναχτεί στον αέρα, ακόμη και στο παρά πέντε.

Παιχνίδι επικίνδυνων ισορροπιών με ΗΠΑ και Ρωσία
Βλέποντας τις εξελίξεις στα πεδία της διπλωματίας και των μαχών, θα έλεγε κανείς ότι η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, αλλά εταίρος της Ρωσίας σε ένα άλλο συνασπισμό.

Πράγματι, η Άγκυρα έχει βάλει στο στόχαστρό της στη Συρία τους βασικούς και πιο αξιόπιστους συνεργάτες των Αμερικανών, που δεν είναι άλλοι από τους Κούρδους. Μάλιστα, προχθές, ενδεχομένως και σε... αντίποινα για το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες (μετά και το βέτο της Βαγδάτης) δεν επέτρεψαν στις τουρκικές δυνάμεις να λάβουν μέρος στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της Μοσούλης, ο Ερντογάν έστειλε τα μαχητικά του να εξαπολύσουν δεκάδες επιθέσεις εναντίον θέσεων του YPG, σκοτώνοντας εκατοντάδες από αυτούς, καταστρέφοντας πυρομαχικά και κέντρα διοίκησης και καθιστώντας τους πολύ πιο ευάλωτους στους «τζιχαντιστές» που επιστρέφουν για να ανασυγκροτηθούν στη Συρία και την περιοχή της Ράκα.

Την ίδια στιγμή, Άγκυρα και Μόσχα μοιάζουν να είναι... στα μέλια, κάνοντας την ψυχροπολεμική περίοδο που πέρασαν πρόσφατα οι σχέσεις τους να φαντάζει πολύ μακρινή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι δεν έχουν βγάλει ούτε άχνα για τα όσα συμβαίνουν στο Χαλέπι, αγνοώντας επιδεικτικά τις αντιδράσεις των θεωρητικά συμμάχων τους, ΗΠΑ και ΕΕ. Από την πλευρά τους, οι Ρώσοι έχουν γυρίσει την πλάτη στους Κούρδους, αποδεχόμενοι σιωπηρά τις άγριες και μαζικές εκκαθαρίσεις των Τούρκων. Το συμφέρον πάνω από όλα.

imerisia.gr

Μία άνευρη απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που αμφισβήτησε την Συνθήκη της Λωζάνης έδωσε, κατά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας δείχνοντας ότι «δεν άκουσε» τον Τούρκο πρόεδρο και δήλωσε χαρακτηριστικά πως «δεν θα τον ακολουθήσει».

Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου μετά την ολοκλήρωση του ΚΥΣΕΑ, ο πρωθυπουργός τόνισε: «Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που ρύθμισε ξεκάθαρα και οριστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών του, είναι επικίνδυνη τόσο για τις σχέσεις των δύο χωρών μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή».

«Ανεξάρτητα από τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν παρόμοιες δηλώσεις αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο» συνέχισε ο κ. Τσίπρας.

«Θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα τον ρόλο της Ελλάδας, ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας σε μία εύθραυστη περιοχή. Ως χώρας που υπερασπίζεται σταθερά τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου» κατέληξε.

Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός νιώθει αδύναμος και «κενός» για να αντιδράσει ως χώρα, λόγω της οικονομικής καταστροφής και της κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι Ενοπλες Δυνάμεις (διαθεσιμότητες, εκπαίδευση, παλαιότητα υλικού κλπ)ως απόρροια της οικονομικής καταστροφής.

Εν τέλει μόνος που απάντησε πρακτικά στον Τούρκο πρόεδρο με την δέουσα βαρύτητα ήταν ο κυβερνητικός εταίρος, πρόεδρος των ΑΝΕΛ και ΥΕΘΑ Π.Καμμένος ο οποίος δήλωσε σήμερα: «Θα τον καλούσα, όμως, να προσέξει ιδιαίτερα όταν ακούει φωνές από τα παράλια της Μικράς Ασίας στα ελληνικά νησιά, γιατί αυτές οι φωνές ήταν ελληνικές, ήταν φωνές Ιώνων, ήταν οι φωνές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, που προϋπήρχαν εκείνων που σφαγίασαν τον Ελληνισμό»

Υπενθυμίζεται ότι απάντηση στον Τούρκο πρόεδρο έδωσε και ο ηγέτης της κεμαλικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, κατηγορώντας τον ότι επί θητείας του παραδόθηκαν 16 νησιά στην Ελλάδα! Σύσσωμη η τουρκική πολιτική ηγεσία δηλαδή θέλει την αναθεώρηση της Συνθήκης!

Ο Τούρκος πρόεδρος είχε θέσει ζήτημα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Μιλώντας σε περιφερειακούς διοικητές της Τουρκίας ο κ. Ερντογάν υποστήριξε ότι η χώρα του ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923 που θέτει τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.

Τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Ερντογάν: «Το 1920 μας έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη».

«Με τη Συνθήκη της Λωζάνης» συνέχισε ο πρόεδρος της Τουρκίας, «δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;».

Μάλιστα, ο πρόεδρος της Τουρκίας υποστήριξε ότι «όσοι έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Λωζάνη, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη Συνθήκη αυτή. Και επειδή αυτοί δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς».

pronews.gr