Η μετατροπή της περιοχής πέριξ του Καστελόριζου σε γκρίζα ζώνη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας (διπλωματικής) ήττας. Η οποία έχει προκύψει χωρίς καν να δοθεί μάχη, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά - Βενιζέλου) λειτουργούν είτε ως απαθείς παρατηρητές του φαινομένου είτε, όταν αποφασίσουν να πράξουν κάτι, ως πυροκροτητές δυσάρεστων για τα ελληνικά συμφέροντα εξελίξεων.

Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι σταθμοί στην πορεία γκριζαρίσματος του Καστελόριζου, τους οποίους αξίζει να μην λησμονούμε:

1. Στις 11 Αυγούστου 2010 ο Α’ γενικός διευθυντής του ΥΠΕΞ, κατ’ εντολήν του υπουργού Δ. Δρούτσα, υπέβαλε με το έγγραφο ΑΠ.Φ.104174 σε αρμόδιο εμπειρογνώμονα ερωτήματα για ζητήματα της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Μία από τις ερωτήσεις αναζητούσε επιχειρηματολογία που να επιτρέπει την ικανοποίηση της τουρκικής απαίτησης να βγει από την ατζέντα του ελληνοτουρκικού διαλόγου το Καστελόριζο.
Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρογνώμονας που ανέλαβε να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά είχε διαφορετική άποψη, καθώς, στην έκθεση που υπέβαλε, τεκμηρίωσε με ισχυρά νομικά επιχειρήματα το ακριβώς αντίθετο από το ζητούμενο. Εξυπακούεται ότι η άποψη της εμπειρογνώμονος δεν εισακούστηκε.

2. Στις 6.4.2011 το «Ποντίκι», με τίτλο «Τουρκικό πόδι στο Καστελόριζο», αποκαλύπτει τουρκικό διάβημα στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα, σύμφωνα με το οποίο:
◆ Το Καστελόριζο με τα χωρικά του ύδατα (6 μίλια) επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα και δεν διαθέτει κανένα δικαίωμα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
◆ Με βάση τους τουρκικούς χάρτες, τους οποίους παρουσίασαν στον Έλληνα διπλωμάτη της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα, η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου.
◆ Η τουρκική κυβέρνηση έχει ενημερώσει για τις θέσεις της την Αίγυπτο και, γι’ αυτόν τον λόγο, το Κάιρο, συμμεριζόμενο τις τουρκικές θέσεις, έχει διακόψει τις ελληνοαιγυπτιακές συζητήσεις για την ΑΟΖ στην περιοχή!

3. Την Παρασκευή 28 Απριλίου του 2012, ενώ στην Ελλάδα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, γίνεται σαφής η έναρξη μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας (και δεδομένης της οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής διάλυσης της χώρας), στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύονται χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Το καταρρέον ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στην εν λόγω μελετημένη τουρκική κίνηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν κέρδισε ούτε ένα δευτερόλεπτο στην προεκλογική συζήτηση. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα επικίνδυνης ιστορικής αμνησίας και μηδαμινής διπλωματικής προετοιμασίας – για να μην πούμε κάτι χειρότερο...
Δεν θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία (και η κοινωνία) να έχει λησμονήσει ότι η ελληνική αντιπαράθεση στο Αιγαίο ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν χάρτες θαλάσσιων περιοχών στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τις οποίες η Άγκυρα παραχωρούσε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Αυτή ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας / κυριαρχίας στο Αιγαίο από την Τουρκία. Καθώς όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε από τότε στο Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά, θα περίμενε κάθε λογικός πολίτης από τις ελληνικές κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη προσοχή την τουρκική προσπάθεια να διαμορφώσει τον χάρτη καταγράφοντας τις διεκδικήσεις της επί της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Πού πάμε λοιπόν; Ρητορικό το ερώτημα και προφανής, δυστυχώς, η απάντηση...

Πηγή: topontiki.gr