Το πιο ρομαντικό σχέδιο κάθε συλλόγου είναι ότι κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και να κερδίσει τίτλους με αθλητές που βγήκαν απ’ τα σπλάχνα της κάθε ομάδας.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι η Α.Ε Δικαίου. Μια ομάδα που έχτισε όλα αυτά τα χρόνια, περίμενε, δούλεψε πολύ με πρωτομάστορα τον Δημήτρη Τζομάκα και από το μεσημέρι της Κυριακής απολαμβάνει τους καρπούς όλων αυτών των χρόνων.

Μια παρέα που πέρασαν τα χρόνια και έγιναν άνδρες. Μια παρέα που αυτό που έγινε το διήμερο στο final-4 το ήθελαν όσο τίποτα άλλο. Γιατί αυτή ήταν η δική τους στιγμή. Γιατί τόσα χρόνια δούλεψαν σκληρά, ήταν ταπεινοί και σοβαροί και έμαθαν να υπακούν ακόμα και με τα μάτια τις εντολές του προπονητή τους που τους είχε παίκτες απ’ όταν καλά καλά δεν έφταναν για να πετύχουν καλάθι.

Αν δεν τους ήξερες αυτό το διήμερο θα νόμιζες ότι ήταν φυλακισμένοι και τους άφησαν το απόγευμα του Σαββάτου λέγοντας τους ότι αν το πάρετε θα είστε ελεύθεροι. Με το «μαχαίρι στα δόντια», τα μάτια τους γυάλιζαν για νίκη, για διάκριση, για πρωτάθλημα. Ειδικά σε κάποιες στιγμές όταν και ο κόσμος τους ανέβαζε κατακόρυφα το ηθικό πίστευες πως ήταν όλοι τους «λυσσασμένοι».

Σήμερα δεν κατάφερε τίποτα η ομάδα. Απλά πήρε αυτό που άξιζε. Θέρισε ουσιαστικά τους καρπούς που έσπειρε η ίδια απ’ την δημιουργία της μέχρι και σήμερα. Και την στιγμή που ο Τρύπας σηκώνει την κούπα είναι η στιγμή που όλοι όσοι έχουν προσφέρει στην ομάδα έστω και λίγο νιώθουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση της ενασχόλησης τους με τον Δίκαιο.

Μια φουρνιά παιδιών που το πανηγυρίσαμε όλοι μαζί. Άλλοι σαν οπαδοί στην εξέδρα, άλλοι σε διοικητικό πλέον πόστο, άλλοι κάνοντας την παρουσίαση των πρωταθλητών, και κυρίως οι παίκτες, γιατί αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές που μας έκαναν όλους να κλάψουμε από συγκίνηση, να θυμηθούμε την πορεία όλων αυτών των χρόνων και βλέποντας τριγύρω γνώριμα πρόσωπα να νιώθουμε περήφανοι για μια ομάδα που έμαθε να παίζει μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα.

Αν και όλοι είναι εξαιρετικοί και όπως συνηθίζω να λέω και στον «αέρα» του «Έκφραση 97» ο Δίκαιος είναι μια ομάδα με 12 «σκυλιά του πολέμου» και έναν «στρατηγό» στην άκρη του πάγκου όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και νομίζω ότι έναν λόγο παραπάνω τον αξίζει ο αρχηγός.

Ο Γιώργος Τρύπας πέτυχε 61 πόντους και συνολικά 13 τρίποντα αυτό το διήμερο. Πιο ώριμος από κάθε άλλη φορά, παρακαλούσες να μην τελειώνουν τα ματς για να τον βλέπεις. Με ένα παγωμένο βλέμμα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, έδειξε τρομερή αυτοσυγκέντρωση και δίψα για να σηκώσει σαν αρχηγός το κύπελλο του πρωταθλητή Δωδεκανήσου.

Η στιγμή της αναγγελίας των ονομάτων την ώρα της στέψης, ήταν απ’ τις πιο δυνατές των τελευταίων ετών και δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ. Νιώθω περήφανος που αυτή η παρέα συναντήθηκε από διαφορετικά πόστα και ο καθένας μας το χάρηκε τόσο έντονα και μακάρι να μπορούσα να δώσω το κύπελλο για λίγο στα χέρια του Γιάννη του Μαύρου που ήταν ένας από εμάς και θα νιώθει πρωταθλητής και εκείνος από εκεί ψηλά.

Πανάξιος πρωταθλητής Δωδεκανήσου.

Ο Δίκαιος με εξαιρετικές εμφανίσεις σε ημιτελικό και τελικό έδειξε ότι είναι το απόλυτο αφεντικό φέτος στα Δωδεκάνησα. Στον σημερινό μεγάλο τελικό η ομάδα του Δημήτρη Τζομάκα έκανε επίδειξη δύναμης κόντρα στους Αγίους Θεοδώρους, τους κέρδισε με 81-60 και παρέα με τους φίλους της ομάδας που γέμισαν το κλειστό γυμναστήριο Κω πανηγυρίζει από σήμερα τον πρώτο τίτλο της ιστορίας του σε επίπεδο ανδρών. 

Εικόνα

Με τον Χατζηγιακουμή να ξεκινά καλά στο σκοράρισμα ο Δίκαιος μπήκε πιο δυναμικά στο παρκέ με τους Αγίους Θεοδώρους να δείχνουν πρόθεση να χτυπήσουν κάτω απ’ την ρακέτα σημαδεύοντας κυρίως τον Κούρο. Οι «κυανόλευκοι» είχαν ενέργεια και ρυθμό επιθετικά, πήραν πόντους και απ’ τους Γεωργαδάκη (δύο τρίποντα) και Τριτσάρη με την ομάδα του Χρήστου Μπίλια να βρίσκει λύσεις με Βλαχοδήμο και Κούρο και το δεκάλεπτο να ολοκληρώνεται με 23-18. 

Ο Δίκαιος έχοντας πολυφωνία στην επίθεση αφού είδε τους Παρβαντώνη και Τρύπα να σκοράρουν κρατούσε σταθερά τον προβάδισμα με τον Σκορδάλη να αναλαμβάνει δράση από πλευράς Αγίων Θεοδώρων επιθετικά προσπαθώντας να κρατήσει την ομάδα του κοντά στο σκορ. Κούρος και Βλαχοδήμος κατέβασαν την διαφορά στους έξι, αλλά Παρβαντώνης και Τρύπας με σουτ έξω απ’ τα 6.75 έκαναν το 46-34 δύο λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου για να πάνε τελικά οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια με τον Δίκαιο στο +14 (53-39). 

Με τον Παμπρή να παίζει καλές άμυνες πάνω στον Κούρο ο Δίκαιος συνέχισε στον ίδιο ρυθμό και έχοντας αρκετές λύσεις στην επίθεση συνέχισε να κρατά την διαφορά ασφαλείας (59-45 στο 24’). Από εκείνο το σημείο μπορεί οι «κυανόλευκοι» να μην είχαν την ίδια φρεσκάδα επιθετικά όμως με παθιασμένη άμυνα κρατούσαν την διαφορά σε υψηλά επίπεδα (65-52 στο 28’) για να πάνε τελικά στο 3ο δεκάλεπτο με το υπέρ τους 68-52.

Η ομάδα του Χρήστου Μπίλια μπήκε με διάθεση να το παλέψει το ματς αλλά ο Δίκαιος δεν φαινόταν να έχει διάθεση για αστεία και με την ίδια σοβαρότητα σε άμυνα και επίθεση έδειχνε ότι ο τίτλος είναι δικός του.  Όσο περνούσε η ώρα μάλιστα και μεγάλωνε η διαφορά οι Άγιοι Θεόδωροι έριξαν λευκή πετσέτα υποκύπτοντας ουσιαστικά στην ανωτερότητα της Α.Ε Δικαίου. Το μόνο που απέμενε πλέον ήταν το τελικό σκορ με τον Δίκαιο να επικρατεί με 81-60 και να πανηγυρίζει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας του. 

Διαιτητές: Ξανθός - Φάκαρος 

Τα δεκάλεπτα: 23-18, 53-39, 68-52, 81-60

Α.Ε Δικαίου (Τζομάκας Δημήτρης): Δρόσος 2, Τσάμπαλλας Β., Σπανός, Τρύπας 20 (5), Γεωργαδάκης 6 (2), Τριτσάρης 17 (1), Λάμπρου 2, Παρβαντώνης 16 (4), Κατσούβας 3, Χατζηγιακουμής 10 (1), Παμπρής 5 (1), Κοντογιάννης.

Άγιοι Θεόδωροι (Μπίλιας Χρήστος): Μπίλιας 5 (1), Κανύχης, Ξυπολιτάς 4, Βλαχοδήμος 8(2), Ματσαμάς 6, Μήτσου 2 , Μήτσης, Σκορδάλης 15 (2), Κούρος 13, Εκινέ 6, Βασιλειάδης. 

Διαιτητές: Ξανθός - Φάκαρος