Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε στην κοινή συνεδρίαση των ομάδων φιλίας των κοινοβουλίων Ελλάδας και Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Γερουσίας της ελληνικής Βουλής, ως εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

Απευθυνόμενος στους Γερμανούς βουλευτές, ο Αντιπρόεδρος Κρεμαστινός έθεσε το αίτημα της αλλαγής της αντιμετώπισης της Ελλάδας κατά το τριτοκοσμικό πρότυπο όπου η ανάπτυξη υποτίθεται θα έρθει μέσα από την ύφεση και έφερε ως πρότασή του την αντιμετώπιση που είχε η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε της δόθηκε 20ετής περίοδος χάριτος προτού ξεκινήσει να αποπληρώνει τα χρέη της. Επίσης αναφέρθηκε διεξοδικά στα μεγάλα βάρη που δημιουργούνται την ελληνική κοινωνία και οικονομία από τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μη νόμιμων μεταναστών που έχουν προορισμό την Κεντρική Ευρώπη και μίλησε για ανάγκη δίκαιης κατανομής των υποχρεώσεων και επαναφορά των συνόρων της Ευρώπης στα νησιά του Αιγαίου.

Αναλυτικά, η ομιλία του ήταν η εξής:
« Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί Γερμανοί συνάδελφοι, θα επαναλάβω έναν διάλογο, που είχαμε σε μια ανάλογη συνεδρία ελληνογερμανικής φιλίας και παρίστατο τότε και ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών Στάινμαϊερ. Τότε τον είχα ρωτήσει, «για ποιο λόγο η Γερμανία που προς εμάς είναι τόσο φιλική χώρα, κι εμείς προς αυτήν, δεν υποστηρίζει την άποψη, όσον αφορά στην ανάπτυξη της Ελλάδας κατά το γερμανικό πρότυπο και υποστηρίζει την οδό προς την ανάπτυξη κατά το τριτοκοσμικό πρότυπο;».
Τι ήθελα να πω; Ότι η Ελλάδα, όταν η Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πρόβλημα οικονομικό τεράστιο, ήταν από τις χώρες, που ήταν θετική ως προς το να δανειοδοτηθεί η Γερμανία και μέχρις ότου ν’ αρχίσει η ανάπτυξή της, να μην αποπληρώνει το δάνειό της. Η Ελλάδα, ουσιαστικά, μ’ αυτή την κρίση την οικονομική που περνάει σήμερα, όπου το χρέος είναι μη βιώσιμο - το αναγνωρίζουν σήμερα όλοι - βρίσκεται περίπου οικονομικά στο ίδιο αδιέξοδο. Το να υποστηρίζεται από πλευράς Γερμανίας ότι «ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι μέσω της ύφεσης», αυτός κατά τη γνώμη μου είναι τριτοκοσμικός δρόμος, είναι ένας λάθος δρόμος, γιατί τα υφεσιακά μέτρα τα οποία έρχονται θ’ αδυνατίσουν περισσότερο την ελληνική οικονομία, θα εξαθλιώσουν την ελληνική μεσαία τάξη και, βεβαίως, εκτός από τα κοινωνικά προβλήματα που μπορεί, να προκύψουν, θα δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα, η οποία δεν γνωρίζουμε και πολιτικά, πώς θ’ αντιμετωπισθεί απ’ τον ελληνικό λαό.
Τώρα, λοιπόν, το ΔΝΤ επανέφερε την πρόταση αυτή και πάλι στο προσκήνιο. Δηλαδή, τι είπε το ΔΝΤ; Είπε ότι «βλέπει ως το σωστότερα δρόμο μια εικοσαετία, τουλάχιστον, παγώματος του χρέους και των υποχρεώσεων ως προς το χρέος, για να δοθεί η ευκαιρία στη χώρα, να προχωρήσει προς την ανάπτυξη». Δηλαδή το ΔΝΤ με λίγα λόγια επαναφέρει στο τραπέζι αυτό, το οποίο είχα ρωτήσει τον Υπουργό των Εξωτερικών της Γερμανίας τότε.

Μου κάνει λοιπόν εντύπωση, που και στο τελευταίο Eurogroup πάλι ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας έμεινε στη σκληρή γραμμή ότι «αφού εσείς είστε υπεύθυνοι για το χρέος σας, θα ακολουθήσετε αυτό το δρόμο», ο οποίος κατά τεκμήριο θεωρείται ένας τιμωρητικός δρόμος για μια ευρωπαϊκή χώρα και, βεβαίως, εάν αυτή η χώρα η οποία - ιστορικά τουλάχιστον- έχει προσφέρει πολλά στην Ευρώπη, αντιμετωπίζεται μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα αίσθημα πικρίας του ελληνικού λαού προς τη Γερμανία, πράγμα το οποίο δεν είναι σωστό, είναι και αφύσικο, διότι ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα, να χωρίσει με το γερμανικό λαό.
Ενδεχομένως, να υπάρχει διαφορά απόψεων όσον αφορά την αντιμετώπιση του θέματος από πλευράς πολιτικής, αλλά όχι με τον γερμανικό λαό.
Κατά συνέπεια, επαναφέρω στο τραπέζι και πάλι την πρότασή μου και θα ήθελα να μεταφέρετε και στη Γερμανική Βουλή, αλλά και να μου πείτε τη γνώμη σας, πώς βλέπετε εσείς το όλο θέμα, όπως ακριβώς το ανέλυσα.
Κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω, λέγοντας λίγα λόγια για το προσφυγικό θέμα και για τους μη νόμιμους μετανάστες. Οι οποίοι, πραγματικά, είδαν το δρόμο προς την Ευρώπη διά της Ελλάδας, είδαν, δηλαδή, ότι πρέπει να περάσουν από την Ελλάδα για να πάνε στην Ευρώπη και με το κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, ουσιαστικά εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα.

Ευτυχώς, όμως, μέχρι τώρα η Τουρκία δεν έχει παραβιάσει τη Συμφωνία, που έχει συναφθεί και λέω, ευτυχώς, διότι αν συνέχιζαν οι περσινές καλοκαιρινές ροές, εμείς θα είχαμε τεράστια πρόβλημα στη χώρα, διότι έχουν αποκλειστεί αυτοί οι άνθρωποι από την Ευρώπη. Κανένας δεν ξέρει ποιο θα είναι το μέλλον τους και εδώ η πρόταση είναι, ότι πρέπει να επιβαρυνθούν λογικά όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, που είναι εγκλωβισμένοι σήμερα στην Ελλάδα, της Ελλάδας, φυσικά, εξαιρουμένης.
Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το βάρος και, βεβαίως, τα ευρωπαϊκά σύνορα πρέπει να επανέλθουν στα νησιά του Αιγαίου και αν η Ελλάδα δεν μπορεί να τα διαφυλάξει, θα πρέπει να βοηθήσει η Ε.Ε., ώστε να διαφυλαχθούν τα θαλάσσια σύνορα.

Διαφορετικά ο ρόλος της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη διαφοροποιείται και η πικρία του ελληνικού λαού παραμένει και, βεβαίως, όταν, όπως ξέρετε, ένας λαός απογοητεύεται, είναι ικανός να πάρει οποιαδήποτε απόφαση, που δεν θα είναι ούτε υπέρ της Ευρώπης ούτε φυσικά υπέρ της Ελλάδας. Δεν θα πρέπει με τον τρόπο αυτό, να εξωθούμε αυτόν τον λαό σε ακραίες ενδεχομένως καταστάσεις.»