Μόλις μια εβδομάδα περίπου πριν από το άνοιγμα των καλπών του δεύτερου γύρου των εσωκομματικών εκλογών στη Ν.Δ., η αναμέτρηση των δύο διεκδικητών, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, μοιάζει σαν να ξεκινάει από το μηδέν.

Η μάχη της διαδοχής διεξάγεται πλέον ανοικτή σε όλα τα προγνωστικά και, όπως όλα δείχνουν, ο νικητής θα αναδειχθεί από τις λεπτομέρειες και από τη στρατηγική που θα ακολουθήσει ιδίως αυτή την τελευταία εβδομάδα, η οποία θεωρείται και η κρισιμότερη.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μελών της κεντρικής εφορευτικής επιτροπής, αλλά και στελεχών του κομματικού μηχανισμού, στην ψηφοφορία θα συμμετάσχουν περίπου 300.000-320.000 μέλη του κόμματος, δηλ. αναμένεται ένα ποσοστό αποχής περίπου 20-25% σε σχέση με τον πρώτο γύρο, οπότε και ψήφισαν 404.000 ψηφόφοροι.

Η Ν.Δ. πορεύεται στην τελική ευθεία της πιο μακράς προεκλογικής περιόδου που ακολούθησε ποτέ για την ανάδειξη της ηγεσίας της. Και αυτό, διότι την προσεχή Κυριακή 10 Ιανουαρίου που θα γίνει ο δεύτερος γύρος, θα συμπληρωθούν περίπου τρισήμιση μήνες από την έναρξη της προεκλογικής κούρσας.

Κλειδί οι μετακινήσεις ψηφοφόρων

Αυτή η εκλογή, πέρα από την δεδομένη ένθερμη και ολόπλευρη στήριξη των «καραμανλικών» προς τον Βαγγ. Μεϊμαράκη, δείχνει αμφίρροπη και ανοιχτή σε όλα τα προγνωστικά, με τους δυο μονομάχους να διεκδικούν επί ίσοις όροις τη νίκη.

Αυτό επισημαίνουν οι δημοσκόποι που πραγματοποιούν μετρήσεις, καθώς πλέον αυτή την περίοδο είναι πιο εύκολο, διότι υπάρχει πλέον δεδομένο εκλογικό σώμα. Σύμφωνα με πληροφορίες, κρίσιμο στοιχείο αποτελεί η ροή μετακίνησης των ψηφοφόρων, δηλ. εάν ένας που ψήφισε στον πρώτο γύρο Βαγγ. Μεϊμαράκη τον ξαναψηφίσει ή προτιμήσει τον Κυρ. Μητσοτάκη ή εάν ένας που στήριξε τον Κυρ. Μητσοτάκη την πρώτη Κυριακή τον επιλέξει εκ νέου ή μετακινηθεί πλέον προς τον αντίπαλό του.

Μέχρι στιγμής εμφανίζεται ο Κυρ. Μητσοτάκης να έχει πιάσει…«ταβάνι» στη συσπείρωση, καθώς καταγράφει 90%, εν αντιθέσει με τον Βαγγ. Μεϊμαράκη που κινείται γύρω στο 75% και άρα έχει περιθώριο την τελευταία εβδομάδα να αυξήσει την επιρροή του.

Έως σήμερα άλλαξαν πολλά στα δεδομένα και στους συσχετισμούς των υποψηφίων, ενώ η πόλωση και οι διαξιφισμοί, που εντάθηκαν τις τελευταίες ημέρες, αφήνουν πληγές που θα χρειαστεί χρόνος για να επουλωθούν και ρήγματα στη συνοχή του κόμματος που είναι δύσκολο να γεφυρωθούν.

Τα υπέρ και τα κατά των δύο υποψηφίων

Οι δύο διεκδικητές της προεδρίας του κόμματος προσέρχονται σχεδόν ισοδύναμοι στην εκλογική αναμέτρηση, με τον Βαγγ. Μεϊμαράκη να δείχνει να υπερτερεί σε αποτελεσματικότητα του εκλογικού μηχανισμού της ΝΔ, αλλά και τον Κυρ. Μητσοτάκη να εμφανίζει ενίσχυση της δημοτικότητάς του, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες και στους χρήστες του Διαδικτύου.

Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος φαίνεται ότι θα παίξει και η συμμετοχή στην ψηφοφορία, καθώς, όπως εκτιμούν κορυφαία στελέχη του κόμματος, όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο μεγαλύτερες εκπλήξεις μπορεί να κρύβει, αν και πλέον είναι κλειστοί οι εκλογικοί κατάλογοι και δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο όσοι ψήφισαν στον πρώτο γύρο.

Παρά τις διακηρύξεις όμως, η πλειονότητα των στελεχών της ΝΔ εκφράζει φόβους ότι η περίοδος αναταραχής για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν τελειώνει με την εκλογή νέου αρχηγού, υποστηρίζοντας ότι οι τριβές και οι αντιπαραθέσεις θα συνεχιστούν και τους επόμενους μήνες μεταξύ των νικητών και των ηττημένων.

«Η παράταξη έχει χωριστεί σε τουλάχιστον δύο κομμάτια που είναι σχεδόν αδύνατον να επανασυγκολληθούν αμέσως και χωρίς να αφήσουν σημάδια» τονίζουν, εκφράζοντας φόβους ότι θα ακολουθήσει στη ΝΔ μια μακρά περίοδος «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών».

Τα ψέματα του 2015 ήταν ίδια με τα ψέματα του 2014.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ συνέχισαν και το 2015 να επαναλαμβάνουν τα ψέματα του 2014 μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αναφέρει η ΝΔ σε σχετική ανακοίνωση. Σύμφωνα με τη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνέχισαν να λένε καινούργια ψέματα... παράλληλα με την εφαρμογή του δικού τους μνημονίου – και όχι βέβαια του «παράλληλου προγράμματος».

ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ

1.Θα καταργούσαν το Μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, οι όροι του οποίου έγιναν ακόμη επαχθέστεροι λόγω των καθυστερήσεων, των παλινωδιών, της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και του κλεισίματος των τραπεζών.

2. Θα έδιωχναν την τρόικα και θα έβαζαν τέλος στη λιτότητα
Η τρόικα επανήλθε μεταμορφωμένη σε κουαρτέτο και διαπραγματεύονται μαζί της στα υπόγεια του Χίλτον

3. Θα προχωρούσαν σε άμεση διαγραφή του χρέους και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου λένε ότι για πρώτη φορά αναφέρεται ρητά σε κείμενο (της 12ης Ιουλίου) η διαδικασία απομείωσης του χρέους.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά (οι προηγούμενες τον Νοέμβριο του 2012 και τον Μάιο του 2014. Μάλιστα, τόσο στη Δήλωση του Eurogroup 20ης Φεβρουαρίου 2015, όσο και στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 12ης Ιουλίου 2015, αναφέρεται ρητά ότι «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους». Επίσης, στη Δήλωση της 12ης Ιουλίου 2015 αναφέρεται επίσης ρητά ότι «δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους».

4. Δεν θα έπαιρναν νέο δάνειο
Υπέγραψαν για νέο δάνειο 86 δις ευρώ

5. Δεν θα εφάρμοζαν το mail Χαρδούβελη ύψους 980 εκ ευρώ.
Υπέγραψαν μνημόνιο με μέτρα ύψους 13 δις ευρώ.

6. Θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ
Ο ΕΝΦΙΑ διατηρήθηκε, ενώ επιπλέον καταργήθηκαν και όσες απαλλαγές υπήρχαν.

7. Θα θεσμοθετούσαν αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ
Προχώρησαν σε αύξηση φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων από το 26% στο 29%, για τους αγρότες από 13% στο 26%, αύξηση της προκαταβολής φόρου από 27,5% (αγρότες) και 55% (περισσότερες επιχειρήσεις) στο 75% και από το επόμενο έτος στο 100%, αύξηση του φόρου από ενοίκια στο 15% (από 11%) για εισοδήματα κάτω από 12.000 και στο 35% (από 33%) για εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ.

8. Δεν θα προχωρούσαν σε καμιά αύξηση ΦΠΑ και θα διατηρούσαν την έκπρωση 30% στα νησιά.
Προχώρησαν σε οριζόντια αύξηση ΦΠΑ με μετάταξη των περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών από τον «υπερμειωμένο» (6,5%) και «μειωμένο» (13%) στο 23% και κατήργησαν την έκπτωση στα νησιά.

9. Θα έδιναν 13η σύνταξη με τη μορφή δώρου Χριστουγέννων στους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ.

Μείωσαν και την 12η σύνταξη, μέσω της αύξησης των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης (+2% στις κύριες και +6% στις επικουρικές συντάξεις) και της αύξησης του ΦΠΑ.

10. Θα μείωναν τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Μείωσαν στο μισό το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης και κατήργησαν το επιδόμα πετρελαίου κίνησης (diesel) για τους αγρότες.

11. Θα δημιουργούσαν (βάσει του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης») 300.000 νέες θέσεις εργασίας.
Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση, επιβλήθηκαν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, μειώθηκε η βιομηχανική παραγωγή και μειώθηκαν οι θέσεις εργασίας, ενώ πολλαπλασιάστηκαν τα λουκέτα.

12. Υπόσχονταν «σεισάχθεια» και δημιουργία ενδιάμεσου φορέα στον οποίο θα μεταφέρονταν τα δάνεια των πολιτών, ενώ ορκίζονταν πως «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», ότι τα δάνεια δεν θα περνούσαν στα «λαίμαργα ξένα funds» και πως θα έπαιρναν 3 δις από το ΤΧΣ, το οποίο, όπως και τις τράπεζες, θα έθεταν υπό δημόσιο έλεγχο.
Μόλις πρόσφατα, έπραξαν το ακριβώς αντίθετο και περί ενδιάμεσου φορέα, δια του οποίου θα επετυγχάνετο η διαγραφή των χρεών, ούτε λόγος. Οι τράπεζες τέθηκαν υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΤΧΣ, το οποίο απέκτησε διευρυμένες εξουσίες.

13. Θα σταματούσαν τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, δια των οποίων «χαρίζονταν χρήματα στους τραπεζίτες» και θα προχωρούσαν στην ίδρυση τράπεζας ειδικού σκοπού και αναπτυξιακής τράπεζας, από όπου θα χρηματοδοτούνταν οι επιχειρήσεις και οι αγρότες.
Προχώρησαν σε νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με χρήματα που θα προέλθουν από τις αποκρατικοποιήσεις, ενώ τις τράπεζες ειδικού σκοπού τις υπόσχονται ακόμη. Αλλά τώρα λένε πως τα χρήματα πηγαίνουν στη «λαϊκή αποταμίευση»!

14. Θα προχωρούσαν σε αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα 751 ευρώ.
Ουδέποτε έγινε, ενώ τώρα προτείνουν αύξηση εργοδοτικών εισφορών.

15. Θα έσωζαν κύριες και επικουρικές συντάξεις και το ΕΚΑΣ, δεν θα επέβαλαν τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις, καταγγέλλουν 11 μειώσεις στα πέντε χρόνια που προηγήθηκαν της διακυβέρνησής τους.
Τώρα μιλούν για διάσωση κύριων συντάξεων και διακηρύσσουν ξανά ότι δίνουν σκληρή μάχη με την τρόικα, ενώ ήδη έχουν προχωρήσει σε 13 διαφορετικές μειώσεις συντάξεων.

16. Υποστήριξαν ότι πήγαν στο δημοψήφισμα για να πετύχουν μια καλύτερη συμφωνία.
Υπέγραψαν «μεταρρύθμιση» στο ασφαλιστικό και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του 2016.

17. Θα επανέφεραν την εργασιακή νομοθεσία, την μετενέργεια, τις συλλογικές συμβάσεις.
Όσο ήταν υπουργός Εργασίας ο κ. Σκουρλέτης ανακοίνωνε ότι το σχετικό νομοσχέδιο κατατίθεται από... στιγμή σε στιγμή. Σήμερα, ο διάδοχός του κ. Κατρούγκαλος μάλλον το έχει ξεχάσει.

18. Έλεγαν ότι θα προκαλούσαν διεθνή διάσκεψη για το ελληνικό ζήτημα και για το χρέος και ότι θα άλλαζαν την Ευρώπη, ώστε αυτή να προσχωρήσει στις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διάσκεψη δεν έγινε ποτέ, ενώ σήμερα λένε ότι προχώρησαν στη συμφωνία με δεδομένους τους συσχετισμούς στην Ευρώπη.

19. Είπαν ότι σκόπιμα κατά την υπογραφή της Συμφωνίας (δηλαδή του τρίτου μνημονίου) άφησαν ανοιχτά θέματα προς διαπραγμάτευση.
Μέχρι στιγμής οι δανειστές έχουν επιβληθεί απόλυτα.

20. Λένε ότι πέτυχαν να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΑΔΜΗΕ.
Ιδιωτικοποιείται το 49%, ενώ από το υπόλοιπο 51% το 17% βρίσκεται ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ.

21. Αφού εγκατέλειψαν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», είπαν, κατά την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου, ότι θα εφαρμόσουν «παράλληλο πρόγραμμα».
Υποχρεώθηκαν να αποσύρουν και το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα».

22. Καταδίκαζαν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου
Από την πρώτη κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» εκδίδουν ΠΝΠ, με αποκορύφωμα την κύρωση 12 μαζεμένων. Από τις οποίες οι πέντε για το κλείσιμο των τραπεζών.

23. Έλεγαν ότι θα πάγωναν όλες τις αποκρατικοποιήσεις, τις οποίες αποκαλούσαν «ξεπούλημα».
Υπέγραψαν την παραχώρηση των 14 αεροδρομίων και ετοιμάζονται για κύμα αποκρατικοποιήσεων, με έμφαση στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.

24. Έλεγαν ότι δεν θα ολοκληρώσουν την 5η αξιολόγηση
Τώρα αξιολογούνται συνεχώς, απλώς έχουν βαφτίσει την 5η αξιολόγηση... 1η αξιολόγηση!

25. Έλεγαν ότι δεν θα εφαρμόσουν την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ
Σήμερα, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ έχει συμπεριληφθεί στο τρίτο μνημόνιο, αναφέρει η ΝΔ.

Το 2015 μας αποχαιρέτησε και το SDNA θυμάται τις 15 πιο χαρακτηριστικές στιγμές της χρονιάς σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο όσον αφορά τόσο την Ελλάδα όσο και το εξωτερικό.

Η πρώτη φορά διήρκεσε κάτι λιγότερο από οκτώ μήνες.

Η δεύτερη όμως δεν άργησε να έρθει. Μετά από ένα εξαιρετικά έντονο πολιτικό καλοκαίρι, ο Τσίπρας ανακοινώνει την παραίτηση της κυβέρνησής του και η χώρα οδηγείται στην τρίτη (!) εκλογική αναμέτρηση της χρονιάς. Αν και αρχικά η πλειονότητα της κοινωνίας βαριέται και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης κάνει εξαιρετικά δυσδιάκριτες τις διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, το ενδιαφέρον δεν πέφτει. Το δίδυμο Τσίπρας-Μεϊμαράκης έχει την πλάκα του, κυρίως εξαιτίας των εκ διαμέτρου αντίθετων... πολιτισμικών αναφορών τους, οι δημοσκοπικές εταιρείες προβλέπουν αμφίρροπο ντέρμπι, υπάρχει και η ΛΑΕ που απειλεί να κλέψει ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά και τελικά, από το πουθενά, οι εκλογές αποκτούν ενδιαφέρον. Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει περίπατο, καθιστά τους δημοσκόπους ότι πιο αναξιόπιστο υπάρχει στη χώρα, η ΛΑΕ μένει εκτός Βουλής, ακόμα και η συγκυβέρνηση φτιάχνεται με τα ίδια υλικά. Α! Μπήκε και ο Λεβέντης στη Βουλή. Το θρίλερ είχε λίγο... πρόχειρο τέλος αλλά κατά την διάρκειά του είχε πλάκα. Και για bonus, τα πιο αστεία προεκλογικά σποτ όλων των εποχών....

14. Το «άδειασμα» του Βαρουφάκη στον Ντάισελμπλουμ

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και των ΑΝΕΛ) μετρούσε μόλις πέντε μέρες ζωής όταν στις 30 Ιανουαρίου, ο τότε νεόκοπος υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης (που εκείνη την περίοδο απασχολούσε τόσο πολύ την επικαιρότητα που ακόμα και το ένα «ν» στο όνομά του είχε γίνει θέμα συζήτησης) κάθισε δίπλα από τον Γερούν Ντάισελμπλουμ αμέσως μετά την λήξη της πρώτης τους συνάντησης στην Αθήνα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όταν κάθονται δίπλα-δίπλα για την συνέντευξη Τύπου, ο Ντάισελμπλουμ, ούτε λίγο ούτε πολύ, λέει πως η συνεργασία ανάμεσα στην νέα κυβέρνηση και τους δανειστές της θα συνεχιστεί ως έχει. Όταν όμως ο Βαρουφάκης παίρνει τον λόγο τον «αδειάζει» και λέει τα ακριβώς ανάποδα: τονίζει ότι η κυβέρνηση θα αμφισβητήσει τον τρόπο που λειτουργούσε η συνεργασία ανάμεσα στις δύο πλευρές και αποκαλεί την Τρόικα «σαθρά δομημένη επιτροπή» με την οποία η κυβέρνηση «δεν θα συνεργαστεί». Η αμηχανία ανάμεσα στους δύο άντρες είναι έκδηλη μετά το τέλος των δηλώσεων, η χειραψία τους δεν θα μπορούσε να είναι πιο ψυχρή. Τα λόγια που αντάλλαξαν σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα έχουν πυροδοτήσει άπειρες φήμες σχετικά με το περιεχόμενο τους. Η εικόνα, και ειδικά σε αυτή την περίπτωση, είναι χίλιες λέξεις:

13. Φλερτάροντας με έναν... πόλεμο!

Αποκλήθηκε ως η αφορμή για την έναρξη ενός νέου ψυχρού πολέμου. Για άλλους, ως η αφορμή ακόμα και για την έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το σίγουρο είναι πως για μερικές μέρες όλος ο πλανήτης ασχολήθηκε με αυτό. Η κατάρριψη του ρώσικου πολεμικού αεροσκάφους από τούρκικα F-16 στις 24 Νοεμβρίου στα σύνορα με τη Συρία και ο θάνατος του ενός εκ των δύο πιλότων, πυροδότησε ένα μπαράζ πολεμικών δηλώσεων ανάμεσα στον Πούτιν και τον Ερντογάν ενώ οικονομικές κυρώσεις ανάμεσα στην Ρωσία και την Άγκυρα «έντυσαν» με πράξεις την κόντρα των δύο πλευρών. Πραγματικός πόλεμος πάντως ανάμεσα στους (ακόμα) δεν ξεκίνησε, κάτι που αν γινόταν μάλλον δεν θα απασχολούσε μόνο αυτές τις δύο χώρες. Ίσως πάλι, στο 2015, η μορφή ενός Παγκοσμίου Πολέμου να είναι ένα σύνολο από χαμηλής έντασης γεγονότα όπως αυτό ανάμεσα στην Τουρκία και την Ρωσία. Θα δείξει...

12. Ο ημίτρελος που θέλει να γίνει πλανητάρχης

Στις 16 Ιουνίου, ένας, κατά τα φαινόμενα, ημίτρελος (μεν) δισεκατομμυριούχος (δε) ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρεία των Ρεπουμπλικανών και κατ' επέκταση για την προεδρεία των ΗΠΑ. Το όνομά του: Ντόναλντ Τραμπ. Η συνέντευξη Τύπου για την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του μοιάζει πιο πολύ με τρολιά και όχι με πραγματικότητα για όποιον ουδέτερο την παρακολουθεί αλλά δυστυχώς όχι για τον ίδιο τον Τραμπ, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, είπε πως τα νούμερα περί 20% για την ανεργία στις ΗΠΑ είναι ένα ψέμα καθώς στην πραγματικότητα η ανεργία στις ΗΠΑ κυμαίνεται μόλις στο 4% . Ταυτόχρονα ενημέρωσε τους αποσβολωμένους δημοσιογράφους πως «οι ΗΠΑ είναι μια τριτοκοσμική χώρα» που «θα την ξανακάνει μεγάλη» ενώ εξήγγειλε ότι θα χτίσει έναν νέο σινικό τείχος στα σύνορα με το Μεξικό για να σταματήσει ροές μεταναστών. Μάλιστα, τόνισε ότι αυτό το «σινικό τείχος» θα χρηματοδοτηθεί και από την ίδια την μεξικάνικη κυβέρνηση. Πως θα γίνει αυτό; Θα «την αναγκάσει» ο ίδιος ο Τραμπ! Αυτή η μέρα ήταν μόνο η αρχή των τραγελαφικών δηλώσεων του τραγελαφικού Ντόναλντ Τραμπ.

11. «Τι είπατε;»

Ας το παραδεχθούμε: άλλες επεξηγήσεις δεν χρειάζονται. Αυτές οι δύο λέξεις, αυτή η ερώτηση έγινε μάλλον η φράση της χρονιάς. Καμιά άλλη τόσο μικρή ερώτηση δεν έγινε τέτοιο hit. Στις 29 Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε διασπαστεί ακόμα, άλλωστε το ιστορικό δημοψήφισμα δεν είχε λάβει ακόμα χώρα, για την ακρίβεια η διεξαγωγή του απήχε μόλις έξι μέρες. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Βουλής και πρωτοκλασάτο στέλεχος του ενωμένου τότε ΣΥΡΙΖΑ δίνει συνέντευξη στην Σία Κοσιώνη. Τα υπόλοιπα είναι... ιστορία. Το απόσπασμα που μετέτρεψε αυτή την συνέντευξη σε μύθο ήταν αυτό:

​Φυσικά, αυτό το απόσπασμα είναι απλά το κύριο highlight της συνέντευξης της χρονιάς:

10. Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση;

Στις 2 Νοεμβρίου, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης δίνει συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου. Είναι προφανές ότι όταν ερωτάται από τον δημοσιογράφο για τις απόψεις του αναφορικά με το ποντιακό ζήτημα δεν έχει επίγνωση του παροξυσμού που θα ακολουθήσει. Διαφορετικά, μάλλον θα επέλεγε να μην απαντήσει ποτέ. Ο Φίλης λέει πως δεν υπάρχει «ποντιακή γενοκτονία» αλλά «ποντιακή εθνοκάθαρση», η μισή ελληνική κοινωνία προσβάλλεται και... παραλίγο να ξεσπάσει εμφύλιος. Μέσα στον παροξυσμό πάντως, η Χρυσή Αυγή βρίσκει την ευκαιρία και κάνει την επανεμφάνισή της στην δημόσια σφαίρα όπως η ίδια μόνο ξέρει: επιτίθεται και δέρνει τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Κουμουτσάκο στο περιθώριο συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα λόγω της δήλωσης του Φίλη. Μια δήλωση δύο λεπτών. Ένας παροξυσμός μιας εβδομάδας.

9. Είναι ο Άρης το επόμενο σπίτι μας;

Ήταν πιο πολύ μια θεωρία που άρμοζε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας παρά μια θεωρία που απασχολούσε στα σοβαρά τους επιστήμονες (ή τουλάχιστον αυτή ήταν o political correct τρόπος προσέγγισής της): ένα κομμάτι της ανθρωπότητας μια μέρα δεν θα ζει στην Γη αλλά σε άλλους πλανήτες. Όταν στις 28 Σεπτεμβρίου, η NASA ανακοίνωσε πως έχει βρεθεί νερό στον πλανήτη Άρη, η θεωρία αυτή άρχισε να μοιάζει γοητευτικά κοντινή. Χαρακτηρίστηκε ως μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών, η αφορμή για την αναζωπύρωση του σεναρίου πως στο μέλλον ο εν λόγω πλανήτης θα κατοικηθεί από ανθρώπους και φυσικά η αύξηση των πιθανοτήτων να κατοικείται ήδη. Ναι, όλα αυτά απλά με την ανακάλυψη πως στον Άρη υπάρχει νερό!

8. Πρώτη φορά Αριστερά!

Είναι χαρακτηριστικό δείγμα των ιστορικών περιόδων η διαμόρφωση εξ΄ολοκλήρου νέων δεδομένων μέσα σε πολύ λίγο χρόνο ενώ κανονικά θα χρειάζονταν χρόνια. Πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ μετατραπεί στο τυπικό ελληνικό κόμμα, το κόμμα των κεντροδεξιών πολιτικών δηλαδή, ήταν όντως ένα αριστερό κόμμα. Πολύ πριν; Λάθος. Μόλις στις αρχές του χρόνου. Η πρώτη φορά που η εκλογική διαδικασία «έβγαλε» ένα κόμμα της Αριστεράς, η «πρώτη φορά Αριστερά» χάρισε ένα τσουβάλι προσδοκιών σε άπειρο κόσμο, ο οποίος βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει την «μεγάλη αλλαγή». Το γεγονός ήταν ιστορικό ακόμα και αν δεν συνδυαζόταν από αυτό τον πρωτόγνωρο κοινωνικό ενθουσιασμό. Ακόμα και μέσα από μια στείρα και εκλογοκεντρική προσέγγιση. Ένας πολιτικός σχηματισμός που προερχόταν από την παραδοσιακά μειοψηφική αριστερά έπαιρνε την εξουσία. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι συσχετισμοί μιας συνεχιζόμενης ιδεολογικής σύγκρουσης στο εσωτερικό της κοινωνίας είχαν μεταβληθεί.

7. Το πρώτα... θεσμικά ομόφυλα φιλιά

Ένα από τα γεγονότα της χρονιάς έλαβε χώρα τις τελευταίες μέρες του 2015: το ελληνικό κράτος αποφάσισε να παραδεχθεί ότι στους υπηκόους του περιλαμβάνονται και ομοφυλόφιλοι. Η διεύρυνση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, που επικυρώθηκε από την ψηφοφορία της Βουλής στις 22 Δεκεμβρίου εμπεριείχε φυσικά όλες τις αντίστοιχες κοινωνικές διενέξεις που περιλαμβάνει ένα γεγονός μεγάλης αλλαγής για μια κοινωνία. Τις ημέρες της ψήφισης του σχετικού νόμου δύο αντίρροπες δυνάμεις, μια της προόδου και μια της συντήρησης, συγκρούστηκαν η μία με την άλλη. Η μεγαλύτερη ήττα της τελευταίας ήταν η αντίδραση των εκπροσώπων της ΛΟΑΤ κοινότητας αφού το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια ψηφίζεται στη Βουλή. Τα φιλιά στο στόμα των ομόφυλων ζευγαριών μετά το τέλος της διαδικασίας είναι μάλλον πιο ιστορικά (ήδη) και από την ίδια την διαδικασία.

6. Η συγκλονιστική πορεία των προσφύγων

Το καλοκαίρι του 2015 ήταν το καλοκαίρι των προσφύγων. Ένα τρομακτικά μεγάλο προσφυγικό κύμα ανθρώπων, κατά κύριο από την Συρία και το Αφγανιστάν, καθόρισε τις εξελίξεις μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ένα κύμα του οποίου η κίνηση δεν έχει σταματήσει, δεν θα σταματήσει άμεσα και είναι ιστορική γιατί διαμορφώνει νέες συνθήκες στο εσωτερικό της Ευρώπης. Η τελευταία στάθηκε ανίκανη να καταλάβει το ιστορικό του πράγματος και δεν προσαρμόστηκε ποτέ στα δεδομένα. Υποτίμησε το θέμα γιατί της ήταν άβολο θεωρώντας πως αν το αγνοήσει θα πάψει να υπάρχει. Αυτό που έγινε στις 4 Σεπτέμβρη ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο ιστορικό είναι αυτό το φαινόμενο και του πόσο ανίκανη είναι η Ευρώπη να το διαχειριστεί. Μια σχεδόν βιβλικής αισθητικής «έξοδος» των εγκλωβισμένων προσφύγων στον σταθμό της Βουδαπέστης, οι οποίοι ξεκίνησαν περπατώντας για την Αυστρία. Συνολικά, 20.000 άνθρωποι πέρασαν περπατώντας από την μια χώρα στην άλλη μέσα σε 48 ώρες. Οι φωτογραφίες και τα video της «μεγάλης πορείας» των προσφύγων ήταν απλά η οπτικοποίηση μιας από τις πιο δυνατές στιγμές του 2015.

5. Η τραγωδία στις Άλπεις

Στις 24 Μαρτίου «γράφτηκε» μια από τις πιο μαύρες σελίδες της χρονιάς. Όταν έγινε γνωστή η συντριβή του αεροπλάνου της German Wings στις Άλπεις με θύματα 150 ανθρώπους, όλος ο πλανήτης πάγωσε. Το μεγάλο σοκ όμως ήταν οι λεπτομέρειες του δυστυχήματος, όπως εκφράστηκαν από τον εισαγγελέα που ανέλαβε την υπόθεση. «Το αεροπλάνο έπεσε στο βουνό με ταχύτητα 700 χλμ την ώρα και ο θάνατος των επιβατών ήταν ακαριαίος. Οι σοροί θα δοθούν στους συγγενείς μετά από την ολοκλήρωση της αναγνώρισης DNA», ήταν τα λόγια του. Ένα συλλογικό πένθος ξεκίνησε από την μια πλευρά της Ευρώπης και επεκτάθηκε μέχρι την άλλη. Όσο μεγάλο και αν ήταν ωστόσο τίποτα δεν μπορούσε να φέρει πίσω τις εκατοντάδες ψυχές που χάθηκαν και η αίσθηση πως ακόμα και μέσα στην μεγαλύτερη ασφάλεια ποτέ δεν είσαι απόλυτα ασφαλής ήταν για μια ακόμα φορά παρούσα στα μυαλά των Ευρωπαίων.

4. Je suis Charlie

Το περιοδικό Charlie Hebdo, γνωστό για το σατιρικό του χιούμορ ενάντια σε κάθε θρησκεία και σταθερός πολέμιος του φανατισμού που δημιουργείται εξαιτίας αυτών, στις 7 Ιανουαρίου επιβεβαιώνεται περίτρανα αλλά ταυτόχρονα και τραγικά, όταν ομάδα ισλαμιστών εξτρεμιστών εισβάλλει στα γραφεία του γραφεία του και εκτελεί εν ψυχρώ 12 άτομα. Ο λόγος; Η εκδίκηση για το σατιρικό σκίτσο του Charlie Hebdo για τον Μωάμεθ. Η μεγαλύτερη επιβεβαίωση της γραμμής του περιοδικού για τις θρησκείες: θρέφουν τον φανατισμό. Το σύνθημα «Je suis Charlie» γίνεται παγκόσμιο φαινόμενο αν και το υιοθετούν διάφοροι τύποι που το ίδιο το περιοδικό θα σατίριζε. Το υιοθετούν ακόμα και ηγέτες χωρών και πολιτικοί που έχουν κάνει την ισλαμοφοβία επιστήμη. Μόνο που το ίδιο το Charlie Hebdo το τονίζει με κάθε ευκαιρία: ο φονταμενταλισμός είναι η μια πλευρά του νομίσματος, η ισλαμοφοβία είναι η άλλη. Το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο του αμέσως μετά την τραγωδία είναι μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του χρόνου για την δημοσιογραφία. Ένα σκίτσο του Μωάμεθ που κλαίει φοβισμένος κρατώντας μια επιγραφή που γράφει «Je suis Charlie» και ακριβώς από πάνω ο τίτλος: «Όλα συγχωρούνται». Η τέλεια απάντηση τόσο στην μόδα του «Je suis Charlie» όσο και στον φονταμενταλισμό που κόστισε την ζωή 12 ανθρώπων.

3. Η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης

Η 13η Νοέμβρη θα μείνει για πάντα μια ημερομηνία ιστορικής σημασίας για όλη την Ευρώπη. Ό,τι σημαίνει για τις ΗΠΑ η 11η Σεπτέμβρη θα είναι για την Ευρώπη η 13η Νοέμβρη. Τρεις συντονισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, 130 νεκροί και η εξάπλωση του φόβου σε ολόκληρη την Γαλλία. Μια επίδειξη δύναμης από την πλευρά του τζιχαντισμού, ο οποίος επιχείρησε και πέτυχε να αναβαθμίσει τον ανειρήνευτο πόλεμό του με την Δύση. Ο πληθυσμός της Ευρώπης γευόταν για πρώτη φορά έναν τρόμο που πίστευε πως δεν θα γευτεί ποτέ και η ζωή στις -μέχρι εκείνη την στιγμή- ασφαλείς ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια.

2. Η τραγωδία του μικρού Αϊλάν

Το 2015 χαρακτηρίστηκε από την είσοδο των προσφύγων στην Ευρώπη. Και οι ανθρώπινες τραγωδίες στα σύνορα ήταν μια καθημερινή υπόθεση. Τόσο καθημερινή που από ένα σημείο και μετά έπαψε να κάνει αίσθηση στους ευρωπαίους πολίτες. Άλλωστε υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια τραγωδία όπως αυτή που έγινε στο Παρίσι και σε μια καθημερινή τραγωδία που λαμβάνει χώρα στα σύνορα. Η δεύτερη, όσο κοντά στην Ευρώπη και αν γίνεται, συνεχίζει να φαντάζει μακρινή. Το πένθος για τους νεκρούς πρόσφυγες των ευρωπαϊκών συνόρων -κακά τα ψέμματα- είναι θεωρητικό. Μια και μόνο εικόνα ήταν ικανή για να το σβήσει αυτό. Μια και μόνο εικόνα ήταν αρκετή για να σοκαριστούμε και να καταλάβουμε όλοι πόσο τραγικό είναι αυτό που γίνεται κάθε μέρα στα σύνορα. Κάθε μέρα. Ακόμα και τώρα που γράφεται αυτό το κείμενο. Ακόμα και την στιγμή που θα διαβάζεται. Η φωτογραφία ενός τρίχρονου αγοριού να κείτεται νεκρό στα παράλια της Τουρκίας μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της οικογένειάς του να μπει στην Κω. Η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν. Η αφορμή για ένα παγκόσμιο πένθος.

1. Όλη η Ελλάδα στα δύο...

Τόσο έντονες κοινωνικές διεργασίες η Ελλάδα είχε να ζήσει από τις πρώτες στιγμές της Μεταπολίτευσης. Όταν το βράδυ της 26ης Ιουλίου, ο Τσίπρας ανακοίνωνε πως θα γίνει δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου, αυτόματα ξεκινούσε μία... κολασμένη εβδομάδα. Δύο μεγάλα κοινωνικά στρατόπεδα έκαναν την εμφάνισή τους. Το στρατόπεδο του «Ναι» και το στρατόπεδο του «Όχι». Μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση γύρω από τις δύο επιλογές της ήδη ιστορικής διενέργειας δημοψηφίσματος και συνεχόμενες διαδηλώσεις μια από το ένα στρατόπεδο και μια από το άλλο χαρακτήρισαν μια «διχοτόμηση» που όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως ήταν ξεκάθαρα οικονομική: οι πλούσιοι, κατά πλειονότητα, ήταν υπέρμαχοι του «Ναι», οι φτωχοί, επίσης κατά πλειονότητα, ήταν υπέρμαχοι του «Όχι». Οι προβλέψεις που ήθελαν τις δύο επιλογές να μονομαχούν σε μια αμφίρροπη εκλογική μάχη αποδείχθηκαν ηλίθιες γι' αυτό ακριβώς λόγο. Το «Όχι» νίκησε συντριπτικά γιατί οι φτωχοί είναι περισσότεροι από τους πλούσιους. Σύντομα βέβαια, η κυβέρνηση μετέτρεψε το «Όχι» σε «Ναι» στις διαπραγματεύσεις της με τους Ευρωπαίους. Πολύ περισσότερο όμως από την ίδια την έκβαση του δημοψηφίσματος, ήταν το κοινωνικό κλίμα που καλλιεργήθηκε την εβδομάδα που προηγήθηκε αυτού, οι συνθήκες υπερπολιτικοποίησης σε ολόκληρη την κοινωνία, οι ζυμώσεις και οι αντιθέσεις που γέννησε η διαδικασία του δημοψηφίσματος, όλα αυτά μάλλον θα διδάσκονται στα σχολεία.

sdna.gr

Είτε λόγω σύγχυσης, επιπολαιότητας και ανεπάρκειας, είτε επειδή απλώς ο άκρατος προεκλογικός λαϊκισμός συγκρούστηκε μετωπικά με την πραγματικότητα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αναγκάστηκε να δείξει την ευλυγισία της: τα πισωγυρίσματα και οι παλινωδίες του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του χάραξαν μια εθνική πολιτική που πολύ συχνά έμοιαζε να χαράσσεται με αλλεπάλληλες κωλοτούμπες.

Από τη Μόσχα στον Ολαντρέου, στις Σκουριές και τις περικοπές μισθών...για να μη μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες.

Από τις προσδοκίες για τη χρηματοδότηση-διάσωση που θα ερχόταν από τη Μόσχα και το «ξανθό γένος» έως την πάλαι ποτέ χλεύη για τον «Ολαντρέου», που μετατράπηκε σε υποκλίσεις και εναγκαλισμούς Τσίπρα - Ολάντ, η κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της πολυπληθείς και πολυποίκιλες κωλοτούμπες και ετοιμάζεται για ακόμη περισσότερες. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούνται φαινόμενα όπως η φορολόγηση των αγροτών και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και η επάνοδος στην κυριολεξία (τρόικα, μνημόνιο), αντί των ευφημισμών τους (θεσμοί, πρόγραμμα). 

Οι προεκλογικοί λεονταρισμοί με το σαματατζίδικο κλείσιμο των Σκουριών ακυρώνονται σιωπηρά και τεχνηέντως, ο ΑΔΜΗΕ προχωρά προς την ιδιωτικοποίηση-ταμπού της ΔΕΗ, ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης παραιτήθηκε για λόγους ηθικής τάξης αφού όμως ψήφισε το μνημόνιο, ενώ ο κ. Καμμένος μπορεί να γράψει στη διαθήκη του ότι, όταν χρειάστηκε, έβαλε τον φίλο και εταίρο του στην κυβέρνηση κ. Τσίπρα να καταπιεί τα ίδια του τα λόγια όταν εξήγγειλε περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες. Ο δε κ. Καμμένος, ο οποίος πάλεψε και κέρδισε την απρόσκοπτη χρηματοδότηση για τα αεροπλάνα-σαπάκια του, παρά τον φυσικό του όγκο, εξετέλεσε άψογα την άσκηση της κυβίστησης παραμένοντας αμετακίνητος στη θέση του ακόμη και αφού επιβλήθηκε η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, κάτι που ο ίδιος χαρακτήριζε αιτία αυτόματης αποχώρησής του από την κυβέρνηση.

Παράλληλο πρόγραμμα

Άρον άρον απόσυρση

Κάθε συζήτηση περί «παράλληλου προγράμματος» δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια δικαίωσης της προαιώνιας ελληνικής κουτοπονηριάς. Κατά την επική φράση του κ. Νίκου Φίλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. υπέγραψε ένα μνημόνιο 86 δισ. εν είδει ελιγμού. Πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ακόμη και ο υποτιθέμενος ορθολογιστής Ευκλείδης Τσακαλώτος απηύθυνε έκκληση στον ελληνικό λαό να ψηφίσει ξανά ΣΥΡΙΖΑ ώστε να «υλοποιήσουμε το παράλληλο πρόγραμμα».

Ο λαός, ως έναν βαθμό, ανταποκρίθηκε, περιμένοντας την εφαρμογή των αντισταθμιστικών μέτρων που θα έπαιρνε η κυβέρνηση για να απαλύνει το άχθος του μνημονίου. Ομως, όπως ήταν εξαρχής δεδομένο, στο παράλληλο πρόγραμμα που προσπάθησε να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση, οι δανειστές απάντησαν απλώς: «Αν το εφαρμόσετε, ξεχάστε τη δόση του 1,1 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο». Οπότε ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, με τη μορφή του οποίου ταυτίστηκε η προώθηση του παράλληλου προγράμματος, υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση και, παρά το σεβάσμιον της ηλικίας του, σε μια άψογα εκτελεσμένη πλην ατιμωτική κυβίστηση. Το «παράλληλο» αποσύρθηκε ελάχιστες μόνο ώρες μετά την υποβολή του και, πιθανότατα, θα παραμείνει για πάντα ένα από τα θνησιγενή σπέρματα της παρούσας κυβέρνησης. 

Εκλογές

Αλλο ένα ΟΧΙ  που έγινε ΝΑΙ
Στις 10 Αυγούστου η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Στις 20 Σεπτεμβρίου οι Ελληνες προσέρχονταν στις κάλπες επί της ουσίας για να συντρέξουν τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έπρεπε να απαλλαγεί από τα ατίθασα, συνεπή αριστερόφρονα στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας ξεφορτώθηκε τις περιττές περισπάσεις, για το περιττό, όμως, των εκλογών άφησε να προβληματίζονται ηγέτες παρατάξεων όπως η Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι, κόμματα τα οποία απογυμνώθηκαν και εξετέθησαν, εξ ου και εισήλθαν σε φάση εσωτερικής κρίσης. 

Πρόσφυγες

Κατάργηση Σένγκεν όποτε βολεύει

Επί Τασίας Χριστοδουλοπούλου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έφταναν στην Ελλάδα λίγο-πολύ ήταν προικισμένοι με ικανότητες φακίρη, εφόσον «εξαφανίζονταν», αφού προηγουμένως «λιάζονταν». Ομως, η χίπικη και απολύτως ελευθεριακή προσέγγιση στην αντιμετώπιση ενός τεράστιου προβλήματος από την αρμόδια αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής της αρχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προσφερόταν επίσης για μια ακόμη πιο επικίνδυνη ερμηνεία: χρησιμοποιώντας το άνοιγμα των συνόρων ως απειλή αντιποίνων, ο κ. Πάνος Καμμένος τον περασμένο Απρίλιο διεμήνυε στους Ευρωπαίους ότι αν δεν σταματήσουν το οικονομικό bullying στην Ελλάδα, κύματα μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων και τζιχαντιστών, θα πλημμύριζαν τη Δύση με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους που θα τους χορηγούσε, πάντα κατά τον ηγέτη των ΑΝ.ΕΛ., ταξιδιωτικά έγγραφα. 

Μετά το μακελειό στο Παρίσι, την υπερδιόγκωση της μεταναστευτικής ροής και την πίεση που δέχτηκε η Ελλάδα για να φυλάξει τα σύνορα της Ευρώπης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να εγκαταλείψει άρον άρον τα όποια εναλλακτικά δόγματα για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Υπουργοί (Γιάννης Μουζάλας, Νίκος Τόσκας) έφτασαν να ικετεύουν μέσω επιστολών τους προς την Κομισιόν να μην αποβληθεί η χώρα από τη Συνθήκη Σένγκεν. 

ΕΝΦΙΑ

Ο «φόρος-έκτρωμα» καλά κρατεί...
Πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΕΝΦΙΑ ήταν ένας «φόρος παράλογος», ένας «φόρος-αίσχος», ένα «παράνομο και άδικο έκτρωμα» κ.ο.κ., το οποίο θα αποκαθιστούσε αμέσως η κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μάλιστα, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα της αντίστασης και της ανυπακοής, άλλοτε δήλωνε δημοσίως ότι δεν θα πλήρωνε τον ΕΝΦΙΑ που του αναλογούσε, άλλοτε ότι θα κατέθετε ισόποση δωρεά στο ΚΕΘΕΑ, άλλοτε ότι δεν είναι καν υπόχρεος εφόσον διαμένει σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα κ.λπ. 

Πέρα από την «παχυσαρκία» των λέξεων, ο ΕΝΦΙΑ, σχεδόν μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο παραμένει και δαγκώνει εκατομμύρια Ελληνες αδιακρίτως, αλλά ανθίσταται σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού του (όπως ο συντονισμός του με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων). Και, εντελώς αμείλικτος, ο ΕΝΦΙΑ δείχνει τα δόντια του ακόμη και στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Κόκκινα Δάνεια 

Σε ιδιώτες, πριν αλέκτορα...

Περήφανο μπαϊράκι και κάρφος στο μάτι των δανειστών ήταν για την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η ευνοϊκή για τους οφειλέτες του Δημοσίου ρύθμιση των 100 δόσεων. Ομως, μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το μέτρο αποδυναμώνεται σημαντικά και πιθανώς οδεύει προς ακύρωση στην πρακτική του εφαρμογή. Διότι πλέον οποιαδήποτε καθυστέρηση, έστω και λίγων ημερών, συνεπάγεται τον αυτόματο αποκλεισμό του οφειλέτη από τη ρύθμιση των 100 δόσεων.

Συμβολικό Βατερλό για την κυβέρνηση και την όποια αριστεροσύνη της είναι και η υποχρεωτική εκποίηση των κόκκινων δανείων σε τρίτους - εν προκειμένω στα αδυσώπητα distress funds. Εάν δε στα funds περάσουν και τα στεγαστικά δάνεια, τότε θα ολοκληρωθεί -και όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δομικά του ιδεολογήματα, αλλά και για μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού- μια άνευ προηγουμένου πανωλεθρία.

Συναίνεση 

Τότε αποχωρούσε, τώρα εκλιπαρεί

Μεταξύ οργής και απογοήτευσης κινήθηκε συναισθηματικά ο πρωθυπουργός αποχωρώντας από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, το οποίο συγκάλεσε στις 28 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πάντως, ο κ. Τσίπρας κακώς εξεπλάγη, εφόσον μόλις πριν από δύο μήνες ήταν ο ίδιος που εξαπέλυε το εμπρηστικό προεκλογικό δίλημμα «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Το εκκρεμές των δικών του διαθέσεων μπορεί να εκτελεί τις αιωρήσεις του ανάμεσα στην πόλωση και την έκκληση για υπερκομματική συσπείρωση.

Μνημόνιο

Δεν το ’σκισε, το φούσκωσε στα 86 δισ. 

Με ένα πρόγραμμα που διασωληνώνει την ελληνική οικονομία μεταγγίζοντας 86 δισ. ευρώ, αλλά με παράλληλη αφαίμαξη του λαού με βαριά φορολογικά και άρα υφεσιακά μέτρα, χωρίς καμία ρητή αναφορά στη μείωση του χρέους, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα συγκυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. πρέπει να κοιταχτούν καλύτερα στον πολιτικό καθρέφτη. Διότι, εκ των πραγμάτων, δεν δικαιούνται επ’ ουδενί να αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακά» και να μεταχειρίζονται τη μαχητική ρητορική περί «σκισίματος των μνημονίων», χάρη στην οποία έπεισαν τους ψηφοφόρους τους. 

Το τρίτο κατά σειρά και πρώτο «αριστερό» μνημόνιο υπογράφτηκε σχεδόν στα τυφλά και αφού ο κ. Τσίπρας συνειδητοποίησε με τρόμο ότι ένα παιχνίδι που του είχε παρουσιαστεί ως αδύνατον να χαθεί, ως «win-win», κατά τον προσφιλή όρο του Γιάνη Βαρουφάκη, είχε οδηγήσει την Ελλάδα στον όλεθρο. Ομως, ακόμη δονούσε την ατμόσφαιρα ο απόηχος από τη διάπυρη προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί κατάργησης -και δη με ένα και μόνο νομοθέτημα, εν είδει ροπάλου- των ολέθριων μνημονιακών μέτρων. 


Επιπλέον, μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα που έδειξε ότι σε επιβλητικό ποσοστό σχεδόν 62% οι Ελληνες, αγέρωχοι και ανυπότακτοι σαν υπερασπιστές του μυθικού γαλατικού χωριού, δεν το είχαν σε τίποτα να συγκρουστούν με την Ευρώπη της λιτότητας, χωρίς να υπολογίζουν ακόμη και την έξωση από την Ευρωζώνη. Κι έτσι πάνοπλος ο κ. Τσίπρας απλώς πήγε στις Βρυξέλλες, ψέλλισε στις μεγάλες δυνάμεις κάτι σαν «ο λαός μου είπε “Οχι”, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης», ώστε τελικά ο ίδιος να πει «Ναι» στο τρίτο Μνημόνιο. Το οποίο εξέπληξε ακόμη και τους δανειστές, εφόσον ήταν πολύ χειρότερο από τη δική τους πρόταση, αυτήν που οι Ελληνες έστειλαν με την ψήφο τους πανηγυρικά στον αγύριστο την κοσμοϊστορική εκείνη Κυριακή 5 Ιουλίου.

ΦΠΑ

Από τα σουβλάκια στο κρασί, 23% δρόμος...

Δεν ήταν μία, ήταν πολλαπλές οι κωλοτούμπες στο σίριαλ «αύξηση ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση». Και μάλλον έγιναν ομαδικώς, εφόσον σε αυτή την επίδειξη πανικού και προχειρότητας συμμετείχαν πρόθυμα τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, οι δύο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αλλά και η υπηρεσιακή που μεσολάβησε. Ο ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση πέρασε από το βόειο κρέας και τα σουβλάκια με πιπεριά ή χωρίς καθώς, μετά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση άρχισε να αναζητά οπουδήποτε εναλλακτικούς στόχους για την εφαρμογή του. 

Υστερα από μήνες αβεβαιότητας, πρόστιμα που επιβλήθηκαν και διαγράφηκαν κ.λπ., ο φόρος κατέληξε στο κρασί και τον ΟΠΑΠ. Προηγουμένως, όμως, είχε κάνει εκατομμύρια Ελληνες οικογενειάρχες να τρελαθούν από ανησυχία καθώς δεν μπορούσαν να υπολογίσουν ούτε καν τα σχολεία και τα φροντιστήρια των παιδιών τους... Εκείνος που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό ήταν, βέβαια, ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν εμπιστεύεται την πνευματική καλλιέργεια των γιων του σε δημόσια, αλλά σε δύο από τα πλέον φημισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. 

Περιφερειακά αεροδρόμια

Στο σφυρί με... πόνο ψυχής!

«Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων θα διακοπεί», διακήρυττε τον περασμένο Ιανουάριο ο τότε νέος υπουργός Οικονομίας (κ.λπ.) Γιώργος Σταθάκης. Λίγο πριν εκπνεύσει το 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έβαλε τη σφραγίδα και την υπογραφή της στην εκποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, βεβαίως με τον αναπόφευκτο «πόνο ψυχής» τον οποίο θέλησε να μοιραστεί με το Πανελλήνιο ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης. Αν και συντετριμμένη, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με τη μνημονιακή υποχρέωση που η ίδια ανέλαβε επισήμως το καλοκαίρι, σύμφωνα με την οποία προβλέπονται εκτεταμένες -και ξορκισμένες κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων του Δημοσίου. 

ΔΝΤ

Από το «γκόου μπακ» στο «γουέλκαμ»

Στην ελληνική εκδοχή της έννοιας «αποδέχομαι, υπογράφω και τιμώ την υπογραφή μου» μυούνται οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας εξαιτίας της όψιμης εξέγερσης της κυβέρνησης ενάντια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ασχέτως προς την ουσία, ανεξαρτήτως δηλαδή αν η δυσανεξία του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του στο ΔΝΤ είναι δικαιολογημένη, παραμένει γεγονός αναπόδραστο και ανεπίδεκτο τροποποιήσεων το ότι ο ίδιος ως πρωθυπουργός αποδέχτηκε την εμπλοκή του Ταμείου. Με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου ο κ. Τσίπρας συμφώνησε «στην παρακολούθηση και χρηματοδότηση» και μάλιστα υπό τον όρο ότι «η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης από το ΔΝΤ» στο τρίτο μνημόνιο.

protothema.gr