“Δεν κατάλαβα τι έγινε. Κάτι σημειώματα της κυρίας Βούλτεψη, ένας Γιαννακόπουλος που θέλει να κάνει κανάλι...”.

Με αυτήν την ατάκα ξεκίνησε την ομιλία του από το βήμα της Βουλής ο Βασίλης Λεβέντης, κατά την έντονη συζήτηση που γίνεται για το νομοσχέδιο που αφορά τις τηλεοπτικές άδειες.

Ο επικεφαλής της Ένωσης Κεντρώων εξέφρασε τον φόβο του πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα λειτουργήσει ως “συγχωροχάρτι” για τις εταιρείες των ΜΜΕ που έχουν χρέη και εκτιμά πως “δεν πρόκειται να δώσουν μία”!

“Ο κύριος στόχος του νομοσχεδίου έπρεπε να είναι να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να υπάρξει πλουραλισμός. Να δίνουν φωνή σε όλους και όλοι να έχουν ισότιμη μεταχείριση. Εκεί ο νόμος δεν αναφέρει τίποτα”, ανάφερε ο κ. Λεβέντης, ενώ εξέφρασε την άποψη πως ο νόμος φτιάχτηκε για τους 5-10 οικονομικά “ισχυρούς” στην Ελλάδα,
“Πιθανόν αυτός ο νόμος να λειτουργήσει ως συγχωροχάρτι, αφού αναφέρεται στο... από 'δω και πέρα. Οι παλιές εταιρείες δεν λαμβάνονται υπόψη και κάποιος που έχει χρέη δεν θα δώσει μία. Σε όλο τον κόσμο βάζουν κανόνες για να μειώσουν την ισχύ των καναλαρχών. Εδώ θα παρουσιαστεί ένας κροίσος, θα φτιάξει ένα κανάλι και θα κάνει ό,τι θέλει”, τόνισε και πρόσθεσε:

“Δεν θα μπορούν οι οικονομικά “μικρότεροι”να μπουν στα κανάλια.Το νομοσχέδιο απευθύνεται στους πολύ ισχυρούς. Οι υπόλοιποι είναι μηδενικά. Περιορίζουμε το πεδίο ιδιοκτησίας σε 5-10 Έλληνες με τον κίνδυνο να έρθουν και... “μαϊμούδες” - εταιρείες. Εν έτει 2015 Εκκλησία, Δήμοι, κοινωνικοί φορείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα στο μετοχολόγια των εταιρειών δείχνει ότι είμαστε στον μεσαίωνα. Ο υπουργός (σ.σ. Νίκος Παππάς), απορώ, δεν τα βλέπει αυτά”, δήλωσε ο κ. Λεβέντης, εξαπολύοντας επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ:

“Αυτή είναι η φιλοσοφία της Αριστεράς; Το νέο ήθος; Όποια κυρία Αγγελοπούλου έχει χρήματα, να φτιάχνει κανάλι;”

Δύσκολα εμφανίζεται στην Ιστορία τέτοια οβιδιακή μεταμόρφωση, τέτοια μετάλλαξη ενός πολιτικού ηγέτη, όπως αυτή του κ. Τσίπρα.

Και το ίδιο δύσκολα ένα αριστερό κόμμα, ή έστω το μέρος εκείνο του κομματικού σώματος που του απέμεινε, παρακολουθεί αυτή τη μετεξέλιξη προσπαθώντας να μιλήσει τη γλώσσα που μιλούσε πριν να αυτομολήσει στην πολιτική που αντιμαχόταν.

 Σπανίως, επίσης, στην Ιστορία αυτή η μεταμόρφωση συντελείται τόσο γρήγορα. Και τόσο ξετσίπωτα.

Θα αναφερθώ μόνον σε ένα απ’ τα χίλια που έλεγε ο κ. Τσίπρας, πριν να αρχίσει κι αυτός να αραδιάζει τα χίλια ένα παραμύθια της Χαλιμάς.

Ελεγε: «Η λέξη ισοδύναμα έχει εισαχθεί απ’ την τρόικα. Οταν αναζητούνε ισοδύναμα, εννοούν ισοδύναμους πόνους».

Τώρα όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν στα πάνελ και από του βήματος της Βουλής για τους εν λόγω πόνους -τα ισοδύναμα- ως να πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν πάσα λύπη και στεναγμό, ως να πρόκειται για παραμυθία αυτών των ίδιων, ώστε να αντέξουν τον αυτοδιασυρμό τους.

Εσχατοι των Κλαζομενίων και υπομείονες των Αβδηριτών.

Δεν έχει, όμως, πλέον καμία σημασία να υπενθυμίζει κανείς στον κ. Τσίπρα τι έλεγε και τι λέει.

Το έργο έχει προχωρήσει, βρισκόμαστε σε μια νέα σελίδα. Κι αυτή, επίσης, σπανίως εμφανίζεται στην Ιστορία, εις όσα αφορούν τουλάχιστον την παρουσία της Αριστεράς διεθνώς.

Σπανίως κόμματα της Αριστεράς έχουν περιπαίξει τη λογική, έχουν ατιμάσει την ηθική κι έχουν διασύρει την ιδεολογία τους όσον ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, απ’ όταν ο ίδιος κι όσοι τον ακολούθησαν πέρασαν κάτω απ’ τα καυδιανά δίκρανα της υποταγής.

Σπανίως οι ηττημένοι ηττώνται μέσα τους και οι ήρωες μεταμορφώνονται σε ρεμάλια, όπως έγινε με πολλούς από τους Σέρβους μετά τον πόλεμο που έχασαν.

Η Αριστερά, σε όλες της τις εκδοχές, εκφράζει την ταξική αντίθεση με τη Δεξιά, σε όλες της επίσης τις εκδοχές.

Ποτέ άλλοτε, ή σπανίως, ένα κόμμα της Αριστεράς δεν έχει διασύρει τόσο πολύ και τόσο, σαν έτοιμο από καιρό, αυτήν την αντίθεση.

Και μαζί της και τον εαυτόν του.

Οι γενίτσαροι ήταν αθώοι. Τους άρπαζαν μωρά οι Οθωμανοί και τους ανάθρεφαν τέρατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε δεν αποτελείται από γενίτσαρους.

Αυτοί που αυτομόλησαν στη δεξιά πολιτική δεν ήταν αρπαγμένα μωρά, αλλά ενήλικες που ανάλωσαν -αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι και οι καλύτεροι- τη ζωή τους στρατευμένοι στις ιδέες, στα ιδανικά και στον τρόπο της Αριστεράς.

Που ως τώρα δεν ήταν ποτέ η χλεύη της Δεξιάς.

Μα δεν αυτομόλησαν, θα έλεγε κανείς, υποχώρησαν για να ανασυνταχθούν και να πολεμήσουν την επόμενη μέρα. Μάλιστα. Πώς πολεμάνε; Λέγοντας όσα κατήγγειλαν; Πράττοντας όσα απέρριπταν; Ή, μήπως, δεν εφαρμόζουν το μνημόνιο που οι ίδιοι υπέγραψαν και μαζί με όλες τις εκδοχές της Δεξιάς υπερψήφισαν; Ή, μήπως, δεν γνωρίζουν ότι τα περί ισοδύναμων είναι φούμαρα, καθώς ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έλεγε – ή, μάλλον, ούτε καν φούμαρα, αλλά «πόνοι»;

Σε τι ελπίζουν; Σε ένα λέγε-λέγε-λέγε, ό, τι μείνει κι όπου βγάλει; Τόσο μπορούν; Πέστε μου ένα (αριθμός 1) μέτρο, που έφεραν ως αντιστάθμισμα στα εγκληματικά μέτρα που δέχθηκαν να επιβάλουν. Ενα! Ούτε ένα. Ενώ αντιθέτως βροχή, βροχή φωτιάς κι Αρμαγεδδών, οι διαταγές που εκτελούν.

Κι επιπλέον διαπράττουν το αίσχιστο: φορτώνουν στον λαό τον φόνο του εαυτού του.

«Μας ψηφίσατε, δεν μας ψηφίσατε»,; ερωτούν ξεδιάντροπα εκείνους που φόβισαν, εκείνους που εξαπάτησαν.

Ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός για να έχουμε υπερπρωθυπουργό τον κ. Μάαρτεν Φέρβεϊ ή όποιον άλλο γκαουλάιτερ μας στείλει το Βερολίνο.

Σπανίως μια μετάλλαξη λαμβάνει σάρκα και οστά σε τέτοιο βάθος και με τέτοια ταχύτητα.

Ο κ. Τσίπρας μιμείται πλέον τον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου, με όλο και πιο ανατριχιαστικό τρόπο.

Ομιλεί με τη σύνταξη του Ανδρέα, τις παύσεις του Ανδρέα, τη στίξη του Ανδρέα.

Και το πιο ανατριχιαστικό, όλο και πιο έντονα πια η φωνή του θυμίζει τη φωνή του Ανδρέα.

Ανατριχιαστικό, αλλά αναμενόμενο, διότι όσο πιο κούφιος είναι ο μίμος, τόσο πιο έντονη ακούγεται η ηχώς του ινδάλματός του.

Σπανίως ένας πολιτικός έχει μιμηθεί τόσους πολλούς και τόσα πολλά.

Ο κ. Τσίπρας μιμείται την πολιτική Σαμαρά, τους τρόπους του Βενιζέλου και το στιλ του Ανδρέα.

Τον μόνον που δεν μιμείται ο κ. Τσίπρας είναι τον σύντροφο Τσίπρα που πιστέψαμε, που βοηθήσαμε, που αγαπήσαμε.

Η ντροπή που βαραίνει πολλούς από εμάς για όλο αυτό είναι το ελάχιστο.

Η οδύνη, όμως, που βοηθήσαμε να βαραίνει σήμερα, απ’ όλο αυτό, κόσμο και κοσμάκη είναι ανεξιλέωτη…

enikos.gr

Ο κ. Κυρίτσης ζήτησε τη δημιουργία ευρωπαϊκών τομεακών προγραμμάτων για την ενίσχυση περιοχών που σηκώνουν το βάρος της διαχείρισης του μεταναστευτικού.
Ο Δήμαρχος Κω που συμμετείχε στο ίδιο πάνελ με την Δήμαρχο του Καλαί, που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα, επιχείρησε να δώσει την πραγματική εικόνα που βίωσε η Κως, λέγοντας χαρακτηριστικά:

‘’Είμαστε ένα νησί 34.000 κατοίκων και το καλοκαίρι φτάσαμε να έχουμε 10.000 πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες.
Φανταστείτε την αναλογία και τις δυσκολίες διαχείρισης που προκύπτουν.

Μιλάω για 10.000 μόνο σε ένα νησί, μόνο στην Κω, όταν κάποιες χώρες σκέφτονται ή δυσκολεύονται να δεχθούν 400 και 500 πρόσφυγες.
Ο Δήμος Κω, κυρίες και κύριοι, είναι και ο τέταρτος τουριστικός προορισμός της χώρας.
Αντιλαμβάνεστε ότι καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια για να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην ανάγκη να προστατεύσουμε την εικόνα του νησιού ως τουριστικού προορισμού και στην ανάγκη διαχείρισης του μεταναστευτικού προβλήματος.

Και όμως η τοπική κοινωνία της Κω και οι απλοί πολίτες του νησιού, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Όλα αυτά δεν έγιναν χωρίς κόστος.
Είμασταν αναγκασμένοι να έχουμε την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου συνεχώς στο δρόμο, σχεδόν 24ώρες το 24ωρο, για να διατηρούν την πόλη της Κω καθαρή, με δικές μας δαπάνες.

Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί και το κόστος κίνησης και φθοράς του μηχανολογικού αλλά και του υπαίθριου εξοπλισμού.
Υπολογίστε επίσης το γεγονός ότι το οικονομικό κόστος του Δήμου Κω από την μεταναστευτική κρίση, υπολογίζεται σε 1,2 εκ. ευρώ και αφορούν απώλεια εσόδων από επιχειρήσεις που επλήγησαν από τη μεταναστευτική κρίση και τις ανάγκες της τουριστικής προώθησης του νησιού.
Στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας, της τοπικής οικονομίας του νησιού μας, τα δεδομένα είναι ακόμα πιο δυσμενή.
200.000 διανυκτερεύσεις έχουν ακυρωθεί από tour operators και μεμονωμένους ταξιδιώτες στα ξενοδοχεία, στα καταλύματα και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Οι απώλειες στον κύκλο εργασιών αυτών των επιχειρήσεων υπερβαίνουν τα 8 εκατομμύρια ευρώ.

Ο τζίρος των επιχειρήσεων στο χώρο των επιχειρήσεων αλλά και της εστίασης, έχει μειωθεί κατά 30%.
Είναι σαφές ότι χρειάζονται μέτρα ενίσχυσης για τις περιοχές που αναγκάστηκαν να διαχειριστούν το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Η Ευρώπη οφείλει να στηρίξει αυτές τις περιοχές.
Να στηρίξει τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, που είναι ο εγγύτερος θεσμός εξουσίας αλλά αυτός που καλείται να διαχειριστεί, σε πρώτο χρόνο, το ζήτημα.
Χρειαζόμαστε τομεακά προγράμματα, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που να μπορούν να μας βοηθήσουν στη κατασκευή κτιριακών διοικητικών υποδομών που θα αναλάβουν το έργο της ταυτοποίησης προσφύγων και παράτυπων μεταναστών.’’

Ο κ. Γιώργος Κυρίτσης μίλησε για την ανάγκη μιας ευρωπαϊκής λύσης που δεν περιλαμβάνει μόνο την αναλογική κατανομή των προσφύγων, αλλά θα εμπεριέχει μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για το μεταναστευτικό.

‘’Στην ευρωπαϊκή λύση πρέπει να ενταχθεί η δημιουργία μιας ενιαίας αρχής που θα εξετάζει την παροχή ασύλου η οποία θα πρέπει να λειτουργήσει άμεσα.
Στην ευρωπαϊκή λύση πρέπει να ενταχθεί και η επαναπροώθηση όσων δεν δικαιούνται άσυλο και εισέρχονται, παράνομα, σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Υπάρχουν θαλάσσια σύνορα στην Ευρώπη, είναι δεδομένο ότι κάνουμε επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων. Αυτό είναι δεδομένο.
Δεν είναι όμως δεδομένο ότι τα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης είναι ανοχύρωτα. Εκατοντάδες κυκλώματα δραστηριοποιούνται στα ελληνικά και στα ιταλικά θαλάσσια σύνορα.
Σας ενημερώνω μάλιστα ότι τα κυκλώματα αυτά εφοδιάζουν παράνομους μετανάστες με πλαστά συριακά διαβατήρια, προκειμένου να θεωρηθούν ως ‘’πρόσφυγες’’ τόνισε ο Δήμαρχος Κω.
Ο κ. Κυρίτσης μίλησε επίσης για πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, καταθέτοντας 4 συγκεκριμένες προτάσεις όπως:

1ον-Η συμφωνία με τρίτες χώρες
Χρειάζεται να ανακοπούν οι ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, μέσα από τη δημιουργία ειδικών χώρων στην Τουρκία ή σε άλλες χώρες τις οποίες χρησιμοποιούν ως ενδιάμεσο σταθμό ή ως αφετηρία όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να έρθουν στην Ευρώπη. Σε αυτά τα ειδικά κέντρα θα μπορούν να καταθέτουν αίτηση παροχής ασύλου οι πρόσφυγες και στη συνέχεια να ταξιδεύουν νόμιμα.
Να μην θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, επιχειρώντας οι ίδιοι να έρθουν στην Ελλάδα ή στην Ιταλία μέσω θαλάσσης.
Να μην αποτελούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα κυκλώματα των διακινητών.
Με αυτό τον τρόπο, με μια νόμιμη διαδικασία που θα συντελείται σε τρίτες χώρες, θα μειωθούν οι ροές και προς τα νησιά μας.

2ον-Η αναλογική κατανομή προσφύγων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια κατανομή που πρέπει να γίνει με αντικειμενικά και πραγματιστικά κριτήρια.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει υπέρμετρη, αναλογικά, κατανομή προσφύγων σε χώρες με μικρό πληθυσμό.
Τα κριτήρια επίσης πρέπει να συνδέονται με το ΑΕΠ και με τα οικονομικά μεγέθη κάθε χώρας και να ακολουθεί η αναλογική κατανομή.

3ον-Η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων της Ευρώπης .
Η frontex δεν έχει την ισχύ, τη δύναμη και τις επιχειρησιακές δυνατότητες που θα πρέπει να είχε, ως μια ευρωπαϊκή συνοριακή δύναμη.
‘Η θα μετεξελιχθεί ή θα πρέπει να διαμορφωθεί μια Ευρωπαϊκή Task Force.
Κατά κύριο λόγο όμως πρέπει να επεκτείνει τη δικαιοδοσία και την δραστηριότητα της σε τρίτες χώρες, εκεί που δρουν τα κυκλώματα των δουλεμπόρων.

4ον-Η επαναπροώθηση των παράτυπων μεταναστών.
Είναι δεδομένο το καθεστώς προστασίας που πρέπει να τυγχάνουν οι πρόσφυγες.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους παράτυπους μετανάστες, οι οποίοι πρέπει να επαναπροωθούνται, με διαδικασίες που πρέπει να υλοποιούνται άμεσα.