«Η Ελλάδα βιώνει μια τραγωδία που έχει ρημάξει ζωές» αναφέρεται σε άρθρο στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς, καταγράφοντας θέσεις για «μια συμφωνία που η Ευρώπη δεν μπορεί να αρνηθεί».

Στο άρθρο, το οποίο υπογράφει η ακαδημαϊκός και συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς Τέρα Λοουσον Ρέμερ (Terra Lawson-Remer) τονίζεται ότι «το ελληνικό αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που έλαβε μια ισχυρή εντολή διακυβέρνησης, ξεχωρίζει για την πύρινη ρητορική του αρχηγού του, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος υποσχέθηκε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους των πακέτων διάσωσης για το ελληνικό χρέος κατά τα έτη 2010 – 2012. Οι συμφωνίες αυτές με τους πιστωτές έσωσαν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία και την ελεύθερη πτώση στη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά άφησαν τη χώρα να συνθλιβεί κάτω από τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις και τη δέσμευσαν προς την κατεύθυνση των περικοπών των δημοσίων δαπανών».

Σύμφωνα με την αρθρογράφο, «τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η διάσωση μέσω λιτότητας υπήρξε τρομερή για την Ελλάδα: συρρίκνωσε το ΑΕΠ σε ποσοστό περίπου 20%, παγιδεύοντας περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού στην ανεργία και ωθώντας το εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ σε 175% (από τα προ κρίσης επίπεδα του 109%)».

Στη συνέχεια, διατυπώνεται η άποψη ότι «ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας φαίνεται πως βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με την ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, που αποτελούν την τρόικα, όπως κοινώς ονομάζεται, καθώς κατέχουν το 80% του ελληνικού χρέους. Εάν ο κ. Τσίπρας και η τρόικα δεν καταλήξουν σε συμφωνία, η Ελλάδα ενδέχεται να χρεοκοπήσει ή να χάσει την πρόσβαση στη ρευστότητα των τραπεζών που διευκολύνει την οικονομία της. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να οδηγήσει σε ταχεία έξοδο από την ευρωζώνη και να προκαλέσει ακόμα χειρότερα δεινά στους Έλληνες πολίτες, για να μην αναφέρουμε και τον κίνδυνο εξάπλωσης σε ολόκληρη την ΕΕ, ιδιαίτερα δε, στις υπερχρεωμένες Ιταλία και Ισπανία».

Όπως υπογραμμίζεται, «υπάρχει μια εναλλακτική λύση – ένας τρόπος για τον Μάριο Ντράγκι, που είναι ο επικεφαλής της ΕΚΤ και για την Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, να σώσουν την ελληνική οικονομία από τη δίνη στην οποία βρίσκεται, με το να σταθεροποιήσουν την ευρωζώνη και να θέσουν τα θεμέλια για την ανάπτυξη σε ολόκληρη την περιοχή. Η ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα πρέπει να ανταλλάξουν το ελληνικό χρέος που κατέχουν, ύψους 52 δισ. ευρώ, με άτοκα ομόλογα που θα αποπληρωθούν όταν η ελληνική οικονομία θα κινείται εντός τροχιάς. Αυτά τα αποκαλούμενα ομόλογα μηδενικού τοκομεριδίου θα έχουν την ίδια ονομαστική αξία, όπως το τρέχον ελληνικό χρέος, αλλά δεν θα επιβάλουν τις πληρωμές των τόκων στην Ελλάδα που αγωνίζεται να ανακάμψει.

Πιο σημαντικό, οι υποχρεώσεις αποπληρωμής του χρέους δεν θα πρέπει να αρχίσουν μέχρι η οικονομία της Ελλάδας να δείξει σημάδια ζωής. Λογικοί στόχοι θα ήταν η επιστροφή στην υγιή ανάπτυξη, το ποσοστό ανεργίας να μειωθεί κάτω από το 12%, καθώς και η μείωση του χρέους προς το ΑΕΠ, που έχει συνθλιβεί με μια αναλογία σε ένα βιώσιμο 40% (το οποίο είναι πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα)».

Η αρθρογράφος σημειώνει ότι «η ΕΚΤ θα πρέπει επίσης να αγοράσει το χρέος που κατέχει σήμερα η Γαλλία, η Γερμανία και άλλοι μεγάλοι πιστωτές της ΕΕ ώστε η Ελλάδα να έχει την ίδια αντιμετώπιση σε όλους τους τομείς. Μια συμφωνία ανταλλαγής χρέους θα συμβάδιζε με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, η οποία σχεδιάζει να αγοράσει ομόλογα σε όλη την Ευρώπη, να βάλει περισσότερα χρήματα στην κυκλοφορία και να ωθήσει σε ένα άλμα την στάσιμη οικονομία.

Η τρόικα πρέπει επίσης να προσαρμοστεί αναφορικά με τους φορολογικούς όρους του ελληνικού προγράμματος διάσωσης. Ορισμένοι από τους όρους του δανείου που επιβάλλονται, όπως οι σημαντικές βελτιώσεις στην είσπραξη των φορολογικών εσόδων, ώστε να καλυφθούν τα κενά και να καταπολεμηθεί η διαφθορά, αποτελούν ένα σκληρό φάρμακο, αλλά καλό για την Ελλάδα μακροπρόθεσμα. Ενώ οι πιστωτές θα πρέπει να εμμένουν στις θέσεις τους σε αυτό το είδος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, η προσέγγιση τύπου slash-and-burn θα πρέπει να σταματήσει».

Στο άρθρο επισημαίνεται επίσης, μεταξύ άλλων, ότι «η Ελλάδα βιώνει τώρα μια τραγωδία που έχει ρημάξει ζωές, με την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα να είναι σε χειρότερο επίπεδο που έχει υπάρξει από τη δεκαετία του 1930. Κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη είναι οι επενδύσεις, ιδιαίτερα οι επενδύσεις στην Υγεία και την Παιδεία. Τα μέτρα λιτότητας που κόβουν τα βασικά δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας, όχι μόνο προκαλούν εκτεταμένες στερήσεις, αλλά μπορεί επίσης να καταστρέψουν κάθε ευκαιρία για οικονομική ανάπτυξη.

Ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής ανάπτυξης είναι η καταναλωτική ζήτηση: Όταν οι μισθοί μειώνονται κατακόρυφα και ανεβαίνει στα ύψη η ανεργία, η οικονομία εισέρχεται σε ένα σπιράλ θανάτου της συρρίκνωσης της ζήτησης. Όπως και η Γερμανία, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και η Ελλάδα είναι πνιγμένη από τις υποχρεώσεις προς τους ξένους πιστωτές. Τα παιδιά πεινάνε κι έτσι οι τράπεζες μπορούν να μιλήσουν στους επενδυτές τους που αρνούνται το κούρεμα. Δεν είναι περίεργο που έχει αυξηθεί το μένος των Ελλήνων πολιτών που λένε ”φτάνει πια”».

Τέλος, τονίζεται ότι «σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα λιτότητας και τις υποχρεώσεις αποπληρωμής, η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πάρει στα χέρια της την οικονομία της και να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Ωστόσο, αν ο κ. Ντράγκι και η κα Λαγκάρντ αναλάβουν ηγετικό ρόλο και συναντήσουν τον κ. Τσίπρα στα μισά του δρόμου, υπάρχει η δυνατότητα να βγουν όλοι κερδισμένοι.

Με λογικούς όρους αποπληρωμής για την Ελλάδα, που να συνδέονται με μια πραγματική ανάκαμψη, θα μπορούσε να σταματήσει η ανθρώπινη δυστυχία και να επιταχυνθεί η οικονομική ανάπτυξη με μακροχρόνια οφέλη που θα ευνοήσουν ολόκληρη την ευρωζώνη».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Γάλλος ευρωβουλευτής Daniel Cohn-Bendit χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους υποκριτές σε ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο, που έγινε 5 Μαϊου 2010. 

Μπορεί η ημερομηνία να σας φαίνεται μακρινή, όμως περιγράφει λεπτομερώς την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα. 

Στο βίντεο λοιπόν που ακολουθεί, ο ευρωβουλευτής τα χώνει για τα καλά στο ευρωκοινοβούλιο για την υπικριτική στάση της Ε.Ε. στο θέμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι είναι απαράδεκτο να βγάζει η Ε.Ε. λεφτά στην πλάτη των Ελλήνων, δανείζοντας στην Ελλάδα με υψηλά επιτόκια (5%), σχεδόν διπλάσια από αυτά που ισχύουν για τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (2-3%). Κατακρίνει την Γαλλία και την Γερμανία, που ενώ έμμεσα επιβάλουν μέτρα λιτότητας στους Έλληνες, παράλληλα αναγκάζουν την χώρα να αγοράζει στρατιωτικό εξοπλισμό δισεκατομμυρίων ευρώ από αυτούς. Αλλά είναι φυσικό αφού μία ευρωπαϊκή παρέμβαση για τον άμεσο αφοπλισμό της περιοχής, κυρίως του Αιγαίου, ενώ θα εξοικονομούσε πολλά δισεκατομμύρια για την Ελλάδα, θα κόστιζε πολλά δισεκατομμύρια σε Γαλλία και Γερμανία. Ζήτησε αφοπλισμό Ελλάδας και Τουρκίας, ευρωπαϊκές εγγυήσεις για τα σύνορα της Ελλάδας και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Κύπρο.

{youtube}vDZ4-0hQNLk{/youtube}

Τοποθέτηση στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου του Daniel Cohn-Bendit, συν-προέδρου της Ομάδας των Πράσινων. 

Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι προφανές ότι για 4 μήνες υπεκφεύγαμε, είναι προφανές ότι κάναμε λάθος, είναι προφανές ότι με τις υπεκφυγές βοηθήσαμε τις αγορές και τους κερδοσκόπους. Και αυτοί που είναι έντιμοι στο Συμβούλιο να το ομολογήσουν, φταίμε, εμείς φταίμε. Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, όπως και να τους λένε, κι ό,τι κι αν κάνουν στη ζωή τους, ήξεραν, όλοι το διάβαζαν στις εφημερίδες, έπρεπε να βοηθήσουμε την Ελλάδα αμέσως. Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να πω.

Το δεύτερο. Θα ήθελα να καταλάβουμε κάτι : αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι σχεδόν αδύνατον. Ζητάω από το Ecofin, από τούς αρχηγούς των κρατών να σκεφτούν ότι οι ίδιοι στις χώρες τους είναι ανίκανοι να κάνουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις. Πόσον καιρό χρειάζεται η Γαλλία για να μεταρρυθμίσει τις συντάξεις; Πόσον καιρό χρειάζεται η Γερμανία; Και τώρα ζητάμε στον Παπανδρέου σε τρεις μήνες, “άλλαξε τα όλα!” 

Είστε τελείως τρελοί! Και η απόδειξη είναι αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα. Δεν δίνουμε στην Ελλάδα και τον κο Παπανδρέου το χρόνο για να βρει τη συναίνεση στην Ελλάδα... Δεν υπάρχει στην Ελλάδα ταύτιση με το κράτος... υπάρχει μόνο «ο καθένας για τον εαυτό του»... Είναι λυπηρό» υπογραμμίζει ο Κόκκινος Ντάνι, όπως είναι γνωστός, και προειδοποιεί ότι η απουσία συναίνεσης και συσπείρωσης λαού και πολιτικών είναι κάτι που σύντομα θα εμφανιστεί στην Ισπανία και την Πορτογαλία, αν σημειωθούν παρόμοιες εξελίξεις. «Πρέπει να έχουμε ένα αίσθημα ευθύνης κι όχι να ζητάμε το ακατόρθωτο!» τονίζει ο κος Cohn-Bendit.

Και θα δείτε στην Ισπανία η στην Πορτογαλία όταν αρχίσουν τα προβλήματα τι θα γίνει. Ο κύριος Μπαρόζο κάτι ξέρει, έτσι έχασε τις εκλογές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται να είμαστε υπεύθυνοι και να μην ζητάμε το αδύνατο. Κάποτε ακούγαμε I want my money back [από την Θάτσερ εννοεί]. Τώρα ακούμε από τις κυβερνήσεις, I want to make money on the back of the [sic] Greece. Γιατί έτσι είναι, όταν δανειζόμαστε με 1,5% και δανείζουμε με 5% και 6% αυτό κάνουμε, βγάζουμε λεφτά στη πλάτη της Ελλάδας. Είναι απαράδεκτο!

Κι έπειτα, η Ευρώπη πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες. Ο Γκι Φερχόφσταντ είχε δίκιο όταν μίλησε για ένα Ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο, ένα επενδυτικό ταμείο αλληλεγγύης για ευρωπαϊκό δανεισμό. Κι αν πρέπει ν’ αλλάξουμε τις συνθήκες εδώ, συνάδελφοι, εδώ στο κοινοβούλιο μπορούμε να το κάνουμε. Εδώ στο κοινοβούλιο μπορούμε, χωρίς να περιμένουμε το Συμβούλιο, είναι ανίκανοι ν’ αποφασίσουν. Ας πάρουμε πρωτοβουλία, να αλλάξουμε τις συνθήκες και ας φτιάξουμε ένα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο για να αντισταθούμε στους κερδοσκόπους. Μπορούμε να το κάνουμε.

Τώρα θέλω να πω και κάτι άλλο για τη διαχείριση αυτού που συμβαίνει στην Ελλάδα . Ζητάω από την Κομισιόν να εμπλέξει σ΄ αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, την Διεύθυνση Απασχόλησης της Επιτροπής , στην διαχείριση της υπόθεσης, για να μετρήσουμε αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Και να ζητηθεί από το ΔΝΤ να φέρει και το Διεθνές οργανισμό Εργασίας στην διαχείριση της κρίσης. Γιατί πρόκειται για ανθρώπους, υπάρχουν θέματα εργασίας, είναι εργαζόμενοι. Και δεν μπορεί μόνο το χρήμα να αποφασίζει. Η διεύθυνση απασχόλησης της Κομισιόν ή ο διεθνής οργανισμός εργασίας θα ήταν μια διορθωτική δύναμη απέναντι στην τρέλα αυτών που αποφασίζουν με βάση μόνο τα δημοσιονομικά.

Και ένα τελευταίο σημείο. Υπάρχει μια δυνατότητα να βοηθήσουμε τον ελληνικό προϋπολογισμό. Απλή: ας πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση μια πρωτοβουλία για τον αφοπλισμό στην περιοχή. Μια πολιτική πρωτοβουλία Ελλάδας Τουρκίας για τον αφοπλισμό, για να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα στην βόρεια Κύπρο. Λέω ένα πράγμα. Είμαστε υποκριτές. Τούς τελευταίους μήνες η Γαλλία πούλησε στην Ελλάδα 6 φρεγάτες για δυόμισι δισεκατομμύρια, ελικόπτερα για 400 εκ, και Ραφάλ, προς 100 εκατομμύρια το ένα. Δυστυχώς οι κατάσκοποί μου δεν ήξεραν να μου πουν πόσα ακριβώς, αν θα είναι 20 ή 30 Ραφάλ. Σχεδόν 3 δισεκατομμύρια. Η Γερμανία πούλησε 6 υποβρύχια για τα επόμενα χρόνια προς ένα δις ευρώ. Είμαστε πέρα για πέρα υποκριτές. Τούς δίνουμε χρήματα για ν’ αγοράζουν τα όπλα μας

Ζητάω από την Κομισιόν να υποβάλει έκθεση εδώ στο Κοινοβούλιο για τις πωλήσεις ευρωπαϊκών όπλων στην Ελλάδα και την Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Να υπάρξει διαφάνεια τουλάχιστον, να μάθουμε. Αν είμαστε σοβαροί, να εγγυηθούμε στους Έλληνες τα σύνορα τους. Έχουν 100 χιλιάδες στρατό ίσως παραπάνω, και η Γερμανία έχει 200 χιλιάδες. Είναι παρανοϊκό μια χώρα 11 εκατομμυρίων έχει 100 χιλιάδες στρατό. Αυτό να ζητήσουμε από την Ελλάδα. Είναι πιο αποτελεσματικό από το να κόβουμε τούς μισθούς κάποιου που βγάζει 1000 ευρώ. Αυτό ζητάω από την Κομισιόν. Να είμαστε στοιχειωδώς δίκαιοι.