Με μεγάλη αγωνία ο Ελληνικός Λαός παρακολουθεί τις τιτάνιες προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση, αλλά και πολλοί άλλοι φορείς με διαφορετικό όμως τρόπο, για να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη κρίση που διέρχεται η χώρα μας από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, και να σωθεί η Πατρίδα μας από την καταστροφή.

Όπως γνωρίζουμε από την παγκόσμια ιστορία, κάθε κρίση είναι αντιμετωπίσιμη, μόνον όταν όμως είναι γνωστά τα  πραγματικά αίτια που την έχουν προκαλέσει. Οι αιτίες μίας κρίσεως εάν είναι γνωστές σε ένα  καλώς πληροφορημένο λαό, ή εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότε είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και του συνόλου των κομμάτων και όλων των άλλων φορέων, συμπεριλαμβανομένων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να ενημερώσουν τους πολίτες για τα πραγματικά αίτια αυτής. Ώστε το σύνολο της κοινωνίας να αποδεχθεί όλα εκείνα τα ριζικά μέτρα που χρειάζονται για να αντιμετωπισθεί η κρίση και ο κίνδυνος που διέρχεται η χώρα. Με λίγα λόγια, χωρίς την συστράτευση όλης  της κοινωνίας, όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων, δεν είναι αντιμετωπίσιμη η κρίση που διέρχεται η χώρα μας. Φαίνεται όμως δυστυχώς, αυτό όχι μόνον δεν είναι κατανοητό από όλους μας, αλλά παράλληλα διεξάγεται και μία άνευ προηγουμένου παραπλανητική προπαγάνδα, η οποία όχι μόνον επιδεινώνει την κατάσταση, αλλά επαυξάνει και τον κίνδυνο μίας ξαφνικής κατάρρευσης της χώρας μας με τεράστιες και καταστρεπτικές συνέπειες.

Δεν με αρέσει η καταστροφολογία. Εχθρός όμως αυτής είναι η καλώς και πλήρης ενημερωμένη κοινωνία, ο κάθε πολίτης αυτής. Ακούμε καθημερινώς για την κρίση χρέους που διέρχονται πολλά κράτη του κόσμου και ιδίως της Ευρώπης. Δυστυχώς αυτοί που παραπλανούν τον Ελληνικό Λαό, εντάσσουν και την Ελλάδα σε αυτή την κατηγορία. Είναι τεράστιο ψέμα το οποίο σκόπιμα όχι μόνον παραπλανά τον Λαό μας , αλλά ταυτόχρονα τον εμποδίζει να κατανοήσει την πραγματικότητα, για να μπορέσει από μόνος του και με δικές του δυνάμεις να επιλέξει τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει την κρίση άμεσα και αποτελεσματικά, με λιγότερες επώδυνες συνέπειες.

Η αλήθεια, η οποία όμως συστηματικά αποκρύπτεται από τον Ελληνικό Λαό, είναι ότι η χώρα μας εδώ και 50 και πλέον χρόνια διέρχεται μία σοβαρότατη κρίση διαφθοράς και όχι κρίση χρέους. Αυτή η διαφθορά η οποία επί δεκαετίες παρασκευαζόταν συστηματικά ως ένα γλειφιτζούρι, του οποίου ο εξωτερικός φλοιός ήταν γλυκύτατος και απολαυστικός, εις την ουσία το εσωτερικό του εμπεριείχε ένα οξύτατο δηλητήριο. Αυτό το ύπουλο δηλητήριο  του γλειφιτζουριού, το οποίο όλοι μας απολαμβάναμε επί δεκαετίες, διαμόρφωσε μία κοινωνία πολιτών που πίστευε και ακόμη πιστεύει ότι αυτονόητο και δίκαιο είναι η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και πλούτου, αυτού του ιδρώτα πολλών γενεών, αλλά ταυτόχρονα αυτονόητο και αρεστό σε όλους μας η φοροκλοπή, η εισφοροδιαφυγή και η διαφθορά σε βάθος και πλάτος. Όλα αυτά και πολλά άλλα κατέστησαν τον Λαό μας παγκόσμιο πρωταθλητή, που χρησιμοποιεί τα αναβολικά χάπια της ατιμωρησίας, της ανευθυνότητας, της ανομίας, της μονιμότητας, της ασυδοσίας,, της προκλητικότητας  και αλαζονείας. Αυτή η κρίση της διαφθοράς δημιούργησε όχι μόνον ένα τεράστιο χρέος προς τους Δανειστές μας, εντός και εκτός της χώρας μας, αλλά ευθύνεται και για την άνευ προηγουμένου κοινωνική εξαθλίωση και υστέρηση της χώρας μας, σε σύγκριση με άλλους οικονομικώς και κοινωνικώς προηγμένους λαούς της Ευρώπης. Επηρεασμένοι όμως  από το γλειφιτζούρι του πρωταθλητισμού της διαφθοράς, της ασυδοσίας και αλαζονείας δεν βλέπαμε τον ολισθηρό και καταστροφικό δρόμο που οδεύαμε κατά τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα.

Εις την ουσία το πραγματικό γενικό χρέος της χώρας μας, που κατασπαταλήθηκε από το 1980 και εντεύθεν, πλησιάζει το μυθώδες ποσό των ενός(1) τρισεκατομμυρίου ευρώ, το οποίο όμως δυστυχώς δεν αποτυπώνεται σε καμία περίπτωση σε έργα υποδομής, ανάπτυξης,, παραγωγής, εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου, κοινωνικά, δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας και φαρμακευτικής-υγειονομικής  περίθαλψης και πολλά άλλα, αντίστοιχα και ισότιμα εκείνων των άλλων λαών της Ευρώπης. Δεν αποτυπώνονται σε έργα και πράξεις που να αναδεικνύουν τον ζήλο, την συστηματική εργασία με πραγματικά και ουσιώδη αποτελέσματα και δραστηριότητες,  την γνήσια  φιλοπατρία, τον σεβασμό, την αγάπη και πίστη εις τα εθνικά μας ιδεώδη, ώστε διαχρονικά να ίσταται ο Λαός μας όρθιος απέναντι εις τους άλλους λαούς, όμως με υπερηφάνεια, με αξιοπρέπεια και δύναμη.

Όλα αυτά τα δεινά που αντιμετωπίζουμε τώρα τα οφείλουμε εις την κρίση της διαφθοράς και της αλαζονείας  και όχι εις την κρίση χρέους, όπως διατείνονται να μας παραπλανούνε διάφοροι επιτήδειοι. Κρίση χρέους διέρχονται άλλες χώρες. Όχι μόνον η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, προσεχώς και η Ισπανία, αλλά το σύνολο των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης και του αναπτυγμένου κόσμου. Όμως σε καμία περίπτωση δεν διέρχονται κρίση χρέους οι χώρες του Τρίτου Κόσμου, κάτι το οποίο είναι άγνωστο σε αυτές. Τεράστια είναι τα δημοσιονομικά ελλείμματα των πλουσίων και προηγμένων χωρών, προς όφελος όμως της αξιοπρεπούς διαβίωσης των κοινωνιών των. Φέτος οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης και αυτής της Ευρωζώνης  θα δανειστούν περισσότερα από 3,5 τρισεκατομμύρια Ευρώ, π.χ. η Γερμανία περισσότερα από 280 δις,  η Γαλλία  290 δις, η Ιταλία 350 δις, και ούτω καθεξής. Το δε δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ ανέρχεται στο μυθικό ποσό των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ο δε δανεισμός αυτού του έτους θα υπερβεί τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Όμως τα τεράστια αυτά ποσά χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη των κοινωνιών των, την εξασφάλιση μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης των λαών των, όσο αυτό είναι εφικτό. Δεν κατασπαταλούνται όμως σε καμία περίπτωση όπως αυτό συνέβη κατά τα 50 τελευταία χρόνια εις την χώρα μας. Αυτός ο δανεισμός για την εξασφάλιση μίας, κατά μέγιστο τρόπο, αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών, αυτονόητα δημιουργεί μία κρίση χρέους, η οποία κάποτε πρέπει να μετριασθεί. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα των προηγμένων χωρών καλύπτουν και εξυπηρετούν αποκλειστικώς και μόνον τις ανάγκες της κοινωνίας, τη βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών. Αυτό είναι πάγια τακτική της παγκόσμιας οικονομίας μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το «πρόβλημα»  είναι κατανοητό σε όλους τους άλλους λαούς, και εφόσον είναι κατανοητό, τότε είναι και καλύτερα αντιμετωπίσιμο όταν θεριεύει η κρίση χρέους των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Έτσι λειτουργεί και δρα η παγκόσμια οικονομία των 600 και πλέον τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε παράγωγα  και Founds, με διεθνείς όμως κανόνες και όρους.

Δυστυχώς μόνον εμείς δεν θέλαμε να προσαρμοσθούμε εις το νέο πνεύμα της παγκόσμιας οικονομίας και κατασπαταλούσαμε ως κουρελόχαρτα τους πόρους του Έθνους και τα δανειζόμενα κονδύλια για ιδιοτελείς σκοπούς, πάντα όμως εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας, εις βάρος της υγιούς ανάπτυξης.

Καθήκον όλων των πολιτικών ηγεσιών, θεσμών και κοινωνικών φορέων είναι να αλλάξουν επιτέλους πολιτική. Να αναλογισθούν όλοι τους την μεγάλη ευθύνη απέναντι ολοκλήρου του ‘Έθνους. Μετά από μία αυτοκριτική εκ μέρους όλων, για όλα τα τερατώδη πεπραγμένα του χθες, που περιμένει να ακούσει ο Ελληνικός Λαός. Διότι όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν ένα ανάλογο μερίδιο ευθύνης. Επιτέλους, να συναινέσουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους  σε μία εθνική πολιτική εξόδου της χώρας από την κρίση της διαφθοράς με όλα τα επακόλουθα. Αυτό απαιτεί ό Ελληνικός Λαός ο οποίος δεν ανέχεται πλέον να αισθάνεται και να τον μεταχειρίζονται διαχρονικά ως ένα φέουδο τους. Τότε μόνον  η κρίση αυτή θα  γίνει πιο κατανοητή και από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ενωμένη θα αντιμετωπίσει με δέουσα υπομονή, αποτελεσματικά και με λιγότερες επώδυνες συνέπειες την μεγάλη κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας.     

           Γεώργιος Εμ. Δημητράκης