Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Κρεμαστινός προεδρεύοντας σε συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής όπου συζητείτο Επίκαιρη Επερώτηση του Ποταμιού για το Εθνικό Σύστημα Υγείας,

παρενέβη όταν η συζήτηση μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης οδηγείτο σε αδιέξοδο. Η μεν κυβέρνηση υπερασπιζόμενη το τι έχει μέχρι σήμερα πραγματοποιήσει το Υπουργείο Υγείας η δε αντιπολίτευση να ισχυρίζεται ότι το ΕΣΥ έχει διαλυθεί. Ο Αντιπρόεδρος πρότεινε στον Υπουργό Υγείας να πράξει ότι ο ίδιος είχε πράξει ως Υπουργός Υγείας με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Η παρέμβασή του, είχε ως εξής:
«Είναι ένα θέμα, κύριοι Υπουργοί, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να δείτε, διότι πράγματι με το μνημόνιο ή με τα μνημόνια -όπως θέλετε, πείτε το- το θέμα της υγείας ταλαιπωρείται.
Το 1994, με τότε Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, σε επίπεδο Υπουργών Υγείας Ευρωπαϊκής Ένωσης είχα θέσει προσωπικά το θέμα να εξαιρεθεί η Ελλάδα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όσον αφορά την υγεία και την κοινωνική πρόνοια, με το αιτιολογικό ότι εμείς τότε - και τώρα φαντάζομαι είναι το ίδιο και χειρότερα- δεν είχαμε λεφτά να κάνουμε σωστή κοινωνική πολιτική. Και εξαιρέθηκε τότε η Ελλάδα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ως μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, προέκυψαν όλα τα σύγχρονα νοσοκομεία και τα προνοιακά ιδρύματα. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής ήταν τότε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας.
Έχω, λοιπόν, την εντύπωση ότι πρέπει κι εσείς να το θέσετε σε επίπεδο Υπουργών, επικαλούμενοι το προηγούμενο της εξαίρεσης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Βεβαίως, και ο Πρωθυπουργός πρέπει να το θέσει σε επίπεδο Πρωθυπουργών, δηλαδή ότι δεν μπορεί αυτή η ιστορία να συνεχιστεί και πρέπει να βγει η Υγεία έξω από τις υποχρεώσεις της χώρας, όσον αφορά τα Μνημόνια.»

Στη συνέχεια της συζήτησης της Επερώτησης, μετά την παρέμβαση του Προέδρου της Ένωσης Κεντρώων κ. Βασίλη Λεβέντη –μεταξύ άλλων- για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, ο Αντιπρόεδρος Δημήτρης Κρεμαστινός τοποθετήθηκε εξηγώντας γιατί ο ίδιος καταψήφισε τη συγκρότηση του ΕΣΡ.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): «Εγώ νομίζω ότι επί όλων πρέπει να βάζουμε πλάτη εις μια κυβέρνηση, αρκεί η κυβέρνηση να είναι σοβαρή. Και θα σας πω γιατί το λέω. Διότι βγήκε χθες ο κ. Παππάς και είπε ότι τέσσερα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας θα πάρουν άδεια. Άρα, από τα υφιστάμενα κανάλια θα κλείσουν έξι. Έτσι κλείνουν τα κανάλια; Με έναν Υπουργό ο οποίος βάζει μια υπογραφή; Είναι τόσο απλό σαν να αλλάζουμε πουκάμισα να κλείνουμε κανάλια που λειτουργούν τριάντα χρόνια; (…)Θέλετε να δώσουμε και επ’ αυτού συναίνεση; Να δώσουμε συναίνεση επί του κλεισίματος…; (…)»
(…)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός):
«Ο κ. Παππάς δήλωσε στην Διάσκεψη των Προέδρων ότι τα κανάλια που θα αδειοδοτηθούν θα είναι οκτώ. Εγώ προσωπικά, δεν ψήφισα την πρόταση της συγκρότησης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, διότι είπα, γιατί οκτώ και όχι εννιά ή όχι επτά; Δηλαδή, πρώτα να τεθούν τα κριτήρια. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους εγώ τουλάχιστον είχα τοποθετηθεί, για να καταψηφίσω την πρόταση, ότι πρέπει δηλαδή να υπάρχουν κριτήρια που να είναι κοινά για όλους, να εξασφαλίζουν ποιοτική τηλεόραση που στόχο θα έχει την παιδεία του ελληνικού λαού και να μην περιοριζόμαστε σε αριθμούς, αν είναι δηλαδή οκτώ, επτά, έξι, εννιά, κλπ. Χρειαζόμαστε μια καλύτερη τηλεόραση από αυτήν που έχουμε σήμερα. Αυτός νομίζω ότι είναι ένας βασικός λόγος, κύριε Πρόεδρε της Ένωσης Κεντρώων, η ποιοτική, δηλαδή, τηλεόραση, γιατί αυτό ζητάνε όλοι.»

Οι «σκελετοί που είναι κρυμμένοι στην ντουλάπα» θα αρχίσουν να βγαίνουν τους επόμενους μήνες καθώς το επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που ουσιαστικά θα είναι συζήτηση για τις επιμηκύνσεις των αποπληρωμών του.

Αναλύοντας το ελληνικό χρέος θα θυμηθούμε... πως έγινε και που διοχετεύτηκαν τα δάνεια των Μνημονίων και θα ανακαλύψουμε τη ματαιότητα του τεράστιου χρέους που θα βαραίνει τη ζωή μας τις επόμενες δεκαετίες, αφού ουσιαστικά δανειστήκαμε για την... αποπληρωμή δανείων.

Με μόνο σκοπό να μη «σκάσει» η χώρα στα χέρια των τότε κυβερνώντων... ο δανεισμός της χώρας με κάθε Μνημόνιο γινόταν μεγαλύτερος και περισσότερο ακλόνητος, ακόμη και από εκείνους που ανέλαβαν την εξουσία με μόνο σύνθημα την αμφισβήτησή του.

Το Ελληνικό χρέος αποτελείται από τα δάνεια 170 δις. ευρώ του δημόσιου τομέα που δεν κουρεύτηκαν στο PSI και τα δάνεια του δευτέρου και του τρίτου Μνημονίου.
Τα δάνεια του δεύτερου Μνημονίου

Μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους αποτελεί το δάνειο του δεύτερου Μνημονίου.

Στα 130,9 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το ποσό του δανείου που έλαβε η χώρα μας από τον Μάρτιο του 2012 έως τον Αύγουστο του 2014 από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) ο οποίος αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από τον ESM.
Αναλυτικότερα όμως η κατανομή του δεύτερου δανείου που έλαβε η Αθήνα από τον EFSF έχει ως εξής:
* 47,8 δισ. ευρώ αφορούσαν την κάλυψη ελλειμμάτων του προϋπολογισμού
* 37,3 δισ. ευρώ είχαν προβλεφθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών
* 34,6 δισ. ευρώ διατέθηκαν για να ολοκληρωθεί το PSI
* 11,2 δισ. ευρώ δόθηκαν για την επαναγορά ελληνικών ομολόγων.

Σημαντικό μέρος, δηλαδή 37 δις. ευρώ, δόθηκε για να υλοποιηθεί το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων στα χέρια ιδιωτών, δηλαδή το PSI. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ιστοσελίδας του ESM, τα χρήματα αυτά θα πρέπει να αποπληρωθούν από το Ελληνικό Δημόσιο από το 2032 έως το 2054, με βάση τα σημερινά δεδομένα.

Τα δάνεια του τρίτου Μνημονίου
Από τα ίδια στοιχεία του ESM
* Οι δανειακές δόσεις που έχει λάβει το Ελληνικό Δημόσιο από τον περασμένο Αύγουστο ως τον Δεκέμβριο του 2015 στο πλαίσιο του 3ου Μνημονίου ανέρχονται συνολικά στα 21,4 δισ. ευρώ και δεν πρόκειται να εξοφληθούν πλήρως πριν από το 2059.
* Από τα 21,4 δισ. ευρώ, τα 16 δισ. ευρώ διατέθηκαν από τον ESM σε μετρητά και η αποπληρωμή τους θα ξεκινήσει το 2034, για να ολοκληρωθεί σε 26 ετήσιες δόσεις, δηλαδή το 2059.
Οι δόσεις θα καταβάλλονται στις 20 Αυγούστου κάθε έτους.
* Τα υπόλοιπα 5,4 δισ. ευρώ δόθηκαν στην Ελλάδα σε ομόλογα του ESM για να καλυφθούν οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.Τα ομόλογα λήγουν μεν το 2017, αλλά η χώρα μας θα έχει περιθώριο να τα εξοφλήσει ως το 2048.

Το δράμα του PSI
Από τα 130,9 δισ. ευρώ, του δεύτερου Μνημονίου, σημαντικό μέρος δόθηκε για να υλοποιηθεί το περιβόητο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών (PSI), από το οποίο κατέρρευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλοι δημόσιοι φορείς, προέκυψαν μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, ενώ καταρρακώθηκαν οικονομικά χιλιάδες μικροομολογιούχοι.
Το συνολικό δημόσιο χρέος πριν το PSI ήταν 368 δισ. €. Έγινε αναγκαστική ανταλλαγή του 95,7% των παλαιών ομολόγων αξίας 206 δισ. €, δηλαδή 206 x 0,957 = 197 δισ. € αξία ομολόγων. Συνεπώς διεγράφη το ποσό των 197 δισ. € του χρέους μας.
Το οικονομικό κόστος για την χώρα έναντι αυτής της διαγραφής είναι:
30 δισ. € Αγορά βραχυπρόθεσμων ομολόγων του EFSF
50 δισ. € Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών
12 δισ. € Κάλυψη ζημιών των ασφαλιστικών ταμείων
5 δισ. € Δεδουλευμένοι τόκοι παλαιότερων ομολόγων τα οποία ανταλλάχθηκαν
Σύνολο 97 δισ. €
+ 62 δισ. € Ονομαστική αξία των νέων ομολόγων σε αντικατάσταση των παλαιών
Σύνολο 159 δισ. €

Ποια ομόλογα κουρεύτηκαν και ποια όχι
Τα ομόλογα αξίας 206 δισ. € που «κουρεύτηκαν» αφορούν ιδιώτες ενώ η Ελλάδα συμμετέχει κατά 72 δισ. στα 206 δισ. ή 34% στις ζημιές από το «κούρεμα».
Τα 171 δισ. € που δεν «κουρεύτηκαν» (ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ), ανήκουν στον «επίσημο δημόσιο τομέα», δηλαδή:
ΔΝΤ 20 δισ. €
ΕΚΤ 57 δισ. €
Ευρωσύστημα Κεντρικών τραπεζών 53 δισ. €
Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) κυρίως 32 δισ. €

Αναδιάρθρωση χρέους
Ωστόσο, αντικείμενο της διαπραγμάτευσης για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, εκτιμάται θα είναι οι ωριμάνσεις των δανείων να παραταθούν χρονικά ώστε η αποπληρωμή του να γίνει σε περισσότερα χρόνια.

Έτσι θα μειωθεί το χρέος σε όρους καθαρής παρούσης αξίας (Net Present Value, NPV) και θα διευκολυνθεί η αποπληρωμή του, αλλά ταυτόχρονα θα σημάνει τη χρονική επέκταση του ελέγχου των δανειστών στη χώρα μας. Συζητήσεις για την ποσοτική μείωση του χρέους (διαγραφή) δεν πρόκειται να γίνουν και κάθε τέτοια ιδέα έχει εξαφανιστεί...

newsbomb.gr

Είτε λόγω σύγχυσης, επιπολαιότητας και ανεπάρκειας, είτε επειδή απλώς ο άκρατος προεκλογικός λαϊκισμός συγκρούστηκε μετωπικά με την πραγματικότητα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αναγκάστηκε να δείξει την ευλυγισία της: τα πισωγυρίσματα και οι παλινωδίες του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του χάραξαν μια εθνική πολιτική που πολύ συχνά έμοιαζε να χαράσσεται με αλλεπάλληλες κωλοτούμπες.

Από τη Μόσχα στον Ολαντρέου, στις Σκουριές και τις περικοπές μισθών...για να μη μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες.

Από τις προσδοκίες για τη χρηματοδότηση-διάσωση που θα ερχόταν από τη Μόσχα και το «ξανθό γένος» έως την πάλαι ποτέ χλεύη για τον «Ολαντρέου», που μετατράπηκε σε υποκλίσεις και εναγκαλισμούς Τσίπρα - Ολάντ, η κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της πολυπληθείς και πολυποίκιλες κωλοτούμπες και ετοιμάζεται για ακόμη περισσότερες. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούνται φαινόμενα όπως η φορολόγηση των αγροτών και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και η επάνοδος στην κυριολεξία (τρόικα, μνημόνιο), αντί των ευφημισμών τους (θεσμοί, πρόγραμμα). 

Οι προεκλογικοί λεονταρισμοί με το σαματατζίδικο κλείσιμο των Σκουριών ακυρώνονται σιωπηρά και τεχνηέντως, ο ΑΔΜΗΕ προχωρά προς την ιδιωτικοποίηση-ταμπού της ΔΕΗ, ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης παραιτήθηκε για λόγους ηθικής τάξης αφού όμως ψήφισε το μνημόνιο, ενώ ο κ. Καμμένος μπορεί να γράψει στη διαθήκη του ότι, όταν χρειάστηκε, έβαλε τον φίλο και εταίρο του στην κυβέρνηση κ. Τσίπρα να καταπιεί τα ίδια του τα λόγια όταν εξήγγειλε περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες. Ο δε κ. Καμμένος, ο οποίος πάλεψε και κέρδισε την απρόσκοπτη χρηματοδότηση για τα αεροπλάνα-σαπάκια του, παρά τον φυσικό του όγκο, εξετέλεσε άψογα την άσκηση της κυβίστησης παραμένοντας αμετακίνητος στη θέση του ακόμη και αφού επιβλήθηκε η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, κάτι που ο ίδιος χαρακτήριζε αιτία αυτόματης αποχώρησής του από την κυβέρνηση.

Παράλληλο πρόγραμμα

Άρον άρον απόσυρση

Κάθε συζήτηση περί «παράλληλου προγράμματος» δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια δικαίωσης της προαιώνιας ελληνικής κουτοπονηριάς. Κατά την επική φράση του κ. Νίκου Φίλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. υπέγραψε ένα μνημόνιο 86 δισ. εν είδει ελιγμού. Πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ακόμη και ο υποτιθέμενος ορθολογιστής Ευκλείδης Τσακαλώτος απηύθυνε έκκληση στον ελληνικό λαό να ψηφίσει ξανά ΣΥΡΙΖΑ ώστε να «υλοποιήσουμε το παράλληλο πρόγραμμα».

Ο λαός, ως έναν βαθμό, ανταποκρίθηκε, περιμένοντας την εφαρμογή των αντισταθμιστικών μέτρων που θα έπαιρνε η κυβέρνηση για να απαλύνει το άχθος του μνημονίου. Ομως, όπως ήταν εξαρχής δεδομένο, στο παράλληλο πρόγραμμα που προσπάθησε να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση, οι δανειστές απάντησαν απλώς: «Αν το εφαρμόσετε, ξεχάστε τη δόση του 1,1 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο». Οπότε ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, με τη μορφή του οποίου ταυτίστηκε η προώθηση του παράλληλου προγράμματος, υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση και, παρά το σεβάσμιον της ηλικίας του, σε μια άψογα εκτελεσμένη πλην ατιμωτική κυβίστηση. Το «παράλληλο» αποσύρθηκε ελάχιστες μόνο ώρες μετά την υποβολή του και, πιθανότατα, θα παραμείνει για πάντα ένα από τα θνησιγενή σπέρματα της παρούσας κυβέρνησης. 

Εκλογές

Αλλο ένα ΟΧΙ  που έγινε ΝΑΙ
Στις 10 Αυγούστου η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Στις 20 Σεπτεμβρίου οι Ελληνες προσέρχονταν στις κάλπες επί της ουσίας για να συντρέξουν τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έπρεπε να απαλλαγεί από τα ατίθασα, συνεπή αριστερόφρονα στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας ξεφορτώθηκε τις περιττές περισπάσεις, για το περιττό, όμως, των εκλογών άφησε να προβληματίζονται ηγέτες παρατάξεων όπως η Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι, κόμματα τα οποία απογυμνώθηκαν και εξετέθησαν, εξ ου και εισήλθαν σε φάση εσωτερικής κρίσης. 

Πρόσφυγες

Κατάργηση Σένγκεν όποτε βολεύει

Επί Τασίας Χριστοδουλοπούλου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έφταναν στην Ελλάδα λίγο-πολύ ήταν προικισμένοι με ικανότητες φακίρη, εφόσον «εξαφανίζονταν», αφού προηγουμένως «λιάζονταν». Ομως, η χίπικη και απολύτως ελευθεριακή προσέγγιση στην αντιμετώπιση ενός τεράστιου προβλήματος από την αρμόδια αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής της αρχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προσφερόταν επίσης για μια ακόμη πιο επικίνδυνη ερμηνεία: χρησιμοποιώντας το άνοιγμα των συνόρων ως απειλή αντιποίνων, ο κ. Πάνος Καμμένος τον περασμένο Απρίλιο διεμήνυε στους Ευρωπαίους ότι αν δεν σταματήσουν το οικονομικό bullying στην Ελλάδα, κύματα μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων και τζιχαντιστών, θα πλημμύριζαν τη Δύση με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους που θα τους χορηγούσε, πάντα κατά τον ηγέτη των ΑΝ.ΕΛ., ταξιδιωτικά έγγραφα. 

Μετά το μακελειό στο Παρίσι, την υπερδιόγκωση της μεταναστευτικής ροής και την πίεση που δέχτηκε η Ελλάδα για να φυλάξει τα σύνορα της Ευρώπης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να εγκαταλείψει άρον άρον τα όποια εναλλακτικά δόγματα για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Υπουργοί (Γιάννης Μουζάλας, Νίκος Τόσκας) έφτασαν να ικετεύουν μέσω επιστολών τους προς την Κομισιόν να μην αποβληθεί η χώρα από τη Συνθήκη Σένγκεν. 

ΕΝΦΙΑ

Ο «φόρος-έκτρωμα» καλά κρατεί...
Πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΕΝΦΙΑ ήταν ένας «φόρος παράλογος», ένας «φόρος-αίσχος», ένα «παράνομο και άδικο έκτρωμα» κ.ο.κ., το οποίο θα αποκαθιστούσε αμέσως η κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μάλιστα, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα της αντίστασης και της ανυπακοής, άλλοτε δήλωνε δημοσίως ότι δεν θα πλήρωνε τον ΕΝΦΙΑ που του αναλογούσε, άλλοτε ότι θα κατέθετε ισόποση δωρεά στο ΚΕΘΕΑ, άλλοτε ότι δεν είναι καν υπόχρεος εφόσον διαμένει σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα κ.λπ. 

Πέρα από την «παχυσαρκία» των λέξεων, ο ΕΝΦΙΑ, σχεδόν μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο παραμένει και δαγκώνει εκατομμύρια Ελληνες αδιακρίτως, αλλά ανθίσταται σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού του (όπως ο συντονισμός του με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων). Και, εντελώς αμείλικτος, ο ΕΝΦΙΑ δείχνει τα δόντια του ακόμη και στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Κόκκινα Δάνεια 

Σε ιδιώτες, πριν αλέκτορα...

Περήφανο μπαϊράκι και κάρφος στο μάτι των δανειστών ήταν για την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η ευνοϊκή για τους οφειλέτες του Δημοσίου ρύθμιση των 100 δόσεων. Ομως, μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το μέτρο αποδυναμώνεται σημαντικά και πιθανώς οδεύει προς ακύρωση στην πρακτική του εφαρμογή. Διότι πλέον οποιαδήποτε καθυστέρηση, έστω και λίγων ημερών, συνεπάγεται τον αυτόματο αποκλεισμό του οφειλέτη από τη ρύθμιση των 100 δόσεων.

Συμβολικό Βατερλό για την κυβέρνηση και την όποια αριστεροσύνη της είναι και η υποχρεωτική εκποίηση των κόκκινων δανείων σε τρίτους - εν προκειμένω στα αδυσώπητα distress funds. Εάν δε στα funds περάσουν και τα στεγαστικά δάνεια, τότε θα ολοκληρωθεί -και όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δομικά του ιδεολογήματα, αλλά και για μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού- μια άνευ προηγουμένου πανωλεθρία.

Συναίνεση 

Τότε αποχωρούσε, τώρα εκλιπαρεί

Μεταξύ οργής και απογοήτευσης κινήθηκε συναισθηματικά ο πρωθυπουργός αποχωρώντας από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, το οποίο συγκάλεσε στις 28 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πάντως, ο κ. Τσίπρας κακώς εξεπλάγη, εφόσον μόλις πριν από δύο μήνες ήταν ο ίδιος που εξαπέλυε το εμπρηστικό προεκλογικό δίλημμα «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Το εκκρεμές των δικών του διαθέσεων μπορεί να εκτελεί τις αιωρήσεις του ανάμεσα στην πόλωση και την έκκληση για υπερκομματική συσπείρωση.

Μνημόνιο

Δεν το ’σκισε, το φούσκωσε στα 86 δισ. 

Με ένα πρόγραμμα που διασωληνώνει την ελληνική οικονομία μεταγγίζοντας 86 δισ. ευρώ, αλλά με παράλληλη αφαίμαξη του λαού με βαριά φορολογικά και άρα υφεσιακά μέτρα, χωρίς καμία ρητή αναφορά στη μείωση του χρέους, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα συγκυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. πρέπει να κοιταχτούν καλύτερα στον πολιτικό καθρέφτη. Διότι, εκ των πραγμάτων, δεν δικαιούνται επ’ ουδενί να αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακά» και να μεταχειρίζονται τη μαχητική ρητορική περί «σκισίματος των μνημονίων», χάρη στην οποία έπεισαν τους ψηφοφόρους τους. 

Το τρίτο κατά σειρά και πρώτο «αριστερό» μνημόνιο υπογράφτηκε σχεδόν στα τυφλά και αφού ο κ. Τσίπρας συνειδητοποίησε με τρόμο ότι ένα παιχνίδι που του είχε παρουσιαστεί ως αδύνατον να χαθεί, ως «win-win», κατά τον προσφιλή όρο του Γιάνη Βαρουφάκη, είχε οδηγήσει την Ελλάδα στον όλεθρο. Ομως, ακόμη δονούσε την ατμόσφαιρα ο απόηχος από τη διάπυρη προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί κατάργησης -και δη με ένα και μόνο νομοθέτημα, εν είδει ροπάλου- των ολέθριων μνημονιακών μέτρων. 


Επιπλέον, μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα που έδειξε ότι σε επιβλητικό ποσοστό σχεδόν 62% οι Ελληνες, αγέρωχοι και ανυπότακτοι σαν υπερασπιστές του μυθικού γαλατικού χωριού, δεν το είχαν σε τίποτα να συγκρουστούν με την Ευρώπη της λιτότητας, χωρίς να υπολογίζουν ακόμη και την έξωση από την Ευρωζώνη. Κι έτσι πάνοπλος ο κ. Τσίπρας απλώς πήγε στις Βρυξέλλες, ψέλλισε στις μεγάλες δυνάμεις κάτι σαν «ο λαός μου είπε “Οχι”, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης», ώστε τελικά ο ίδιος να πει «Ναι» στο τρίτο Μνημόνιο. Το οποίο εξέπληξε ακόμη και τους δανειστές, εφόσον ήταν πολύ χειρότερο από τη δική τους πρόταση, αυτήν που οι Ελληνες έστειλαν με την ψήφο τους πανηγυρικά στον αγύριστο την κοσμοϊστορική εκείνη Κυριακή 5 Ιουλίου.

ΦΠΑ

Από τα σουβλάκια στο κρασί, 23% δρόμος...

Δεν ήταν μία, ήταν πολλαπλές οι κωλοτούμπες στο σίριαλ «αύξηση ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση». Και μάλλον έγιναν ομαδικώς, εφόσον σε αυτή την επίδειξη πανικού και προχειρότητας συμμετείχαν πρόθυμα τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, οι δύο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αλλά και η υπηρεσιακή που μεσολάβησε. Ο ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση πέρασε από το βόειο κρέας και τα σουβλάκια με πιπεριά ή χωρίς καθώς, μετά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση άρχισε να αναζητά οπουδήποτε εναλλακτικούς στόχους για την εφαρμογή του. 

Υστερα από μήνες αβεβαιότητας, πρόστιμα που επιβλήθηκαν και διαγράφηκαν κ.λπ., ο φόρος κατέληξε στο κρασί και τον ΟΠΑΠ. Προηγουμένως, όμως, είχε κάνει εκατομμύρια Ελληνες οικογενειάρχες να τρελαθούν από ανησυχία καθώς δεν μπορούσαν να υπολογίσουν ούτε καν τα σχολεία και τα φροντιστήρια των παιδιών τους... Εκείνος που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό ήταν, βέβαια, ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν εμπιστεύεται την πνευματική καλλιέργεια των γιων του σε δημόσια, αλλά σε δύο από τα πλέον φημισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. 

Περιφερειακά αεροδρόμια

Στο σφυρί με... πόνο ψυχής!

«Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων θα διακοπεί», διακήρυττε τον περασμένο Ιανουάριο ο τότε νέος υπουργός Οικονομίας (κ.λπ.) Γιώργος Σταθάκης. Λίγο πριν εκπνεύσει το 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έβαλε τη σφραγίδα και την υπογραφή της στην εκποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, βεβαίως με τον αναπόφευκτο «πόνο ψυχής» τον οποίο θέλησε να μοιραστεί με το Πανελλήνιο ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης. Αν και συντετριμμένη, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με τη μνημονιακή υποχρέωση που η ίδια ανέλαβε επισήμως το καλοκαίρι, σύμφωνα με την οποία προβλέπονται εκτεταμένες -και ξορκισμένες κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων του Δημοσίου. 

ΔΝΤ

Από το «γκόου μπακ» στο «γουέλκαμ»

Στην ελληνική εκδοχή της έννοιας «αποδέχομαι, υπογράφω και τιμώ την υπογραφή μου» μυούνται οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας εξαιτίας της όψιμης εξέγερσης της κυβέρνησης ενάντια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ασχέτως προς την ουσία, ανεξαρτήτως δηλαδή αν η δυσανεξία του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του στο ΔΝΤ είναι δικαιολογημένη, παραμένει γεγονός αναπόδραστο και ανεπίδεκτο τροποποιήσεων το ότι ο ίδιος ως πρωθυπουργός αποδέχτηκε την εμπλοκή του Ταμείου. Με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου ο κ. Τσίπρας συμφώνησε «στην παρακολούθηση και χρηματοδότηση» και μάλιστα υπό τον όρο ότι «η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης από το ΔΝΤ» στο τρίτο μνημόνιο.

protothema.gr

Μπορεί να συζητάμε για το πως θα σώσουμε τις κύριες συντάξεις και να κόψουμε όσο λιγότερα στις επικουρικές, όμως αυτό που περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών είναι τουλάχιστον εξοργιστικό!

Η διάταξη που αποκαλύπτει ο Ελεύθερος Τύπος, προβλέπει ότι το Δημόσιο αποδέχεται δικαστικές αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που δίνουν αναδρομική αύξηση που μπορεί να φτάσει και τις 100.000 ευρώ σε συνταξιούχους βουλευτές!

Οι συντάξεις λοιπόν των βουλευτών θα πρέπει να αυξηθούν, αναδρομικά από το 2008 και να ακολουθήσουν τις μισθολογικές αυξήσεις που δόθηκαν τότε με το νόμο 3691/08 στους δικαστικούς λειτουργούς, αφού οι συντάξεις των βουλευτών υπολογίζονται κάθε φορά με τους εκάστοτε μισθούς των δικαστών.

Και μπορεί το Δημόσιο να είχε ασκήσει αίτηση αναίρεσης κατά των αποφάσεων που έχει εκδώσει η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δικαιώνοντας τους συνταξιούχους βουλευτές οι οποίοι προσέφυγαν για να διεκδικήσουν αναλογικά τις αυξήσεις των εν ενεργεία δικαστικών, όμως, άνοιξε παράθυρο για να δοθούν άμεσα οι αναδρομικές αυξήσεις μέσω της τριμελούς επιτροπής του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Σημειώνεται ότι οι αποφάσεις της Τριμελούς Επιτροπής είναι άμεσα εκτελεστές χωρίς να επιτρέπεται η δυνατότητα αναίρεσής τους ή καθυστέρησής τους από το Δημόσιο!

Η διάταξη που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αναφέρει ότι γίνονται αποδεκτές όλες οι αποφάσεις που δικαιώνουν τους συνταξιούχους βουλευτές και το μόνο που απομένει, είναι να ρυθμιστεί όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «ο τρόπος, ο χρόνος και η διαδικασία καταβολής των αναδρομικών με απόφαση του υπουργού Οικονομικών».

Το πιο εξοργιστικό απ' όλα όμως είναι ότι το ποσό που θα καταβληθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή από τις τσέπες μας - είναι δυσθεώρητο. Όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος η καταβολή των αναδρομικών μπορεί να αφορά σε μικρό αριθμό συνταξιοδοτηθέντων βουλευτών, όμως τα ποσά που προκύπτουν ανά περίπτωση είναι κατά μέσο όρο της τάξης των 100.000 ευρώ!

Τα ποσά αυτά περιλαμβάνουν αναδρομικές αυξήσεις από το 2008 και μετά. Αν αφαιρέσει κανείς τις μειώσεις που έγιναν μετά το 2010 λόγω των Μνημονίων, η «καθαρή» μετά τις περικοπές αύξηση δεν θα είναι μικρότερη των 50.000 ως 60.000 ευρώ!

πηγη: eleutherostypos