Με την ολοκλήρωση των 20 εβδομάδων της διεθνούς επιτήρησης της γρίπης η χώρα μας κατέκτησε ένα νέο θλιβερό ευρωπαϊκό «βραβείο».

Εφέτος σημειώθηκε αριθμός θανάτων ρεκόρ από τη γρίπη, ρεκόρ όλων των προηγούμενων ετών. Ούτε στη μεγάλη πανδημία που απείλησε την ανθρωπότητα χάθηκαν 196 άνθρωποι που χάθηκαν εφέτος. Οι περισσότεροι ήταν άτομα νέας ηλικίας. Παρότι ο εφετινός ιός γρίπης ήταν ο ίδιος με τον ιό της πανδημίας που τα τελευταία χρόνια ενδημούσε στη χώρα, παρότι ο εφετινός χειμώνας ήταν ο ηπιότερος των τελευταίων χρόνων, αντί να παρατηρηθεί ένας αριθμός κρουσμάτων πολύ περιορισμένος, η επιδημία ξέφυγε από κάθε επιτρεπόμενο όριο.

Υπήρχαν περιπτώσεις όπου τα κρούσματα αντιμετωπίζονταν στους διαδρόμους ή στους κοινούς θαλάμους των νοσοκομείων γιατί περίπου 200 κρεβάτια στις μονάδες εντατικής θεραπείας ήταν αδρανοποιημένα επειδή δεν διορίστηκαν οι απαραίτητοι γιατροί και το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό, όπως συνέβαινε κάθε χρόνο. Το πιο τραγικό όμως και από τον συνολικό αριθμό των θανάτων ήταν το γεγονός ότι η θνητότητα των αρρώστων που χάθηκαν διασωληνωμένοι στους θαλάμους ή στους διαδρόμους ήταν υπερδιπλάσια από τη θνητότητα των αρρώστων που χάθηκαν μέσα στη μονάδα. Με απλά λόγια, αν αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν είχαν νοσηλευθεί μέσα στην εντατική μονάδα αναμφισβήτητα οι μισοί από αυτούς θα είχαν σωθεί. Σήμερα θα ζούσαν.

Βέβαια η χώρα, επειδή έχει εξοικειωθεί με τα δισεκατομμύρια του χρέους, δεν φαίνεται να συγκινείται από τους απλούς αριθμούς. Οι αριθμοί όμως αυτοί αφορούν ανθρώπινες ζωές και όχι ευρώ. Είναι απορίας άξιον το πώς δεν κινητοποιείται αυτεπαγγέλτως η Δικαιοσύνη για να μάθει τα ονόματα αυτών των ανθρώπων και να πράξει τα δέοντα κατανέμοντας τις σχετικές ευθύνες όταν για έναν φόνο οποιασδήποτε αιτιολογίας δραστηριοποιείται αυτεπαγγέλτως.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν οικογένειες οι οποίοι όταν μάθουν τι συνέβη στους δικούς τους αναλόγως θα αντιδράσουν.
Τι πραγματικά συνέβη εφέτος όμως που δεν συνέβαινε ως τώρα;

Ακόμη και σε ένα οποιοδήποτε πανεπιστημιακό εγχειρίδιο δημόσιας υγείας ο φοιτητής μαθαίνει ότι προκειμένου να τιθασευθεί μια επιδημία η πρόληψη έχει πάντα τον πρώτο λόγο. Η πρόληψη όμως έχει βάση τη σε βάθος και ενδελεχή ενημέρωση του πληθυσμού που σχετίζεται με τα μέτρα προφύλαξης και τον εμβολιασμό.

Εφέτος πρακτικά δεν έγινε ούτε η στοιχειώδης ενημέρωση. Δεν υπήρχαν ή δεν ανακοινώθηκαν κέντρα εμβολιασμού. Ακόμη και το προσωπικό των νοσοκομείων έμεινε ανεμβολίαστο. Οι συμβάσεις γιατρών που υπηρετούσαν στις μονάδες εντατικής θεραπείας και είχαν λήξει δεν ανανεώθηκαν. Ακόμη ως σήμερα δεν έχουν διοριστεί οι αντικαταστάτες γιατροί στις εντατικές μονάδες. Απίστευτο και όμως αληθινό, ο πληθυσμός ανενημέρωτος αφέθηκε στην τύχη του, ενώ το υπουργείο Υγείας ασχολείτο πότε να διώκει ποινικά και επιλεκτικά ακόμη και τους υπαλλήλους του ΚΕΕΛΠΝΟ που έκαναν ό,τι εφέτος το υπουργείο δεν έπραξε, πότε να απολύει τον πρόεδρο του ΚΕΕΛΠΝΟ γιατί δεν διόριζε τους γιατρούς της αρεσκείας του υπουργού.

Το υπουργείο Υγείας αγνόησε ότι κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος και το αποτέλεσμα μιας επιδημίας στην έναρξή της. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε θα πρέπει κάθε χρόνο να λειτουργεί σαν να πρόκειται να επακολουθήσει μια καταστροφική επιδημία. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατέρρευσε από τον λοιμό των Αθηνών που στοίχισε το 1/3 του πληθυσμού της πόλης, μεταξύ των οποίων και τον θάνατο του Περικλή. Από την ισπανική γρίπη, από την πανώλη και από τον δάγκειο πυρετό αφανίστηκε πάνω από τη μισή Ευρώπη. Συγκεκριμένα η μεγάλη επιδημία της πανώλης αφάνισε 50 εκατομμύρια ανθρώπους, όταν ο συνολικός πληθυσμός της Ευρώπης ήταν 80 εκατομμύρια.

Τέλος, το τραγικότερο όλων είναι ότι το υπουργείο Υγείας δεν αντιλήφθηκε πως το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι όργανο δικό του για να παρακάμπτει υπό την επίβλεψή του το δημόσιο λογιστικό προκειμένου να ενεργοποιείται άμεσα και να προλαμβάνει τις επιπτώσεις μιας επιδημίας, προφυλάσσοντας ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στη φύση, δηλαδή την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Δεν συνέλαβε το αυτονόητο: ότι το ΚΕΕΛΠΝΟ πρέπει να κινείται όπως κινήθηκε στις θανατηφόρες επιδημίες του ιού SARS, του ιού των πτηνών και άλλων ιών και έσωσε από εκατοντάδες θανάτων τη χώρα.

Με το να δρα με κίνητρο την πολιτική σκοπιμότητα θυσίασε δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Τι θα πει άραγε η Δικαιοσύνη;

Ο κ. Δημήτρης Κρεμαστινός είναι καθηγητής Ιατρικής, αντιπρόεδρος της Βουλής.

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός, εξερχόμενος του κτηρίου της Βουλής μετά την ψηφοφορία του νομοσχεδίου, ρωτήθηκε από πολιτικούς συντάκτες γιατί ψήφισε «όχι σε όλα», χωρίς καμία εξαίρεση, θέση την οποία δεν ακολούθησαν τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου και απάντησε:

«Όπως αντιληφθήκατε από την ομιλία μου δεν ήταν δυνατόν να αποδεχθώ την εκμετάλλευση των αεροδρομίων από οποιαδήποτε εταιρεία χωρίς να αναγράφεται λεπτομερώς στη σύμβαση ποια θα είναι η διαδικασία εάν, για εθνικούς λόγους, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αναγκαστεί να τα χρησιμοποιήσει. Η απλή διαβεβαίωση του Υπουργού αντιλαμβάνεστε ότι στερείται σοβαρότητας και δεν τη συζητώ.

Το θέμα όμως που επικυριαρχεί του όλου νομοσχεδίου ήταν ότι ουσιαστικά εκχωρείται η ακίνητη περιουσία του κράτους σε ένα ταμείο που θα αποφασίζει πάνω και από την Βουλή για το τι θα συμβεί στη χώρα για έναν αιώνα. Υπό την έννοια αυτή, οτιδήποτε κρίνει αυτό το ταμείο ότι πρέπει να αξιοποιείται, αυτομάτως θα το πραγματοποιεί. Το ίδιο ισχύει και για όλη τη Δωδεκάνησο, είτε περιλαμβάνονται στον κατάλογο του ΤΑΙΠΕΔ είτε όχι.

Δηλαδή ό,τι βρίσκεται εκτός ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι «εκτός ΤΑΙΠΕΔ», γιατί ανήκει στην αρμοδιότητα της υπερ-εταιρείας η οποία θα το χρησιμοποιήσει κατά την κρίση της. Άλλωστε, για ποιο λόγο επιμένουν οι δανειστές για 99 χρόνια και δεν αρκούνται σε 30 χρόνια που εκπροσωπούν τα χρόνια μιας γενιάς; Με απλά λόγια, δε θα ήθελα, για την Ιστορία, να υπάρχει στη Βουλή το όνομά μου ότι προσυπέγραψα την παραχώρηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας της χώρας στους δανειστές της.»

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, επισημαίνει τα ακόλουθα:

Με βάση το άρθρο 101 παράγραφος 4 του Συντάγματος, ο κοινός νομοθέτης πρέπει να μεριμνά για την ανάπτυξη της νησιωτικής Ελλάδας, προσαρμόζοντας καταλλήλως κάθε νομοθετική ρύθμιση που φέρνει στη Βουλή ούτως ώστε να στηρίζει την οικονομία των νησιών.

Με βάση το άρθρο αυτό του Συντάγματος τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει το παρόν νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων και άλλες διατάξεις», όχι μόνο δεν προάγουν την ανάπτυξη των νησιών και ιδιαιτέρως των παραμεθορίων, αλλά οδηγούν ουσιαστικά στη συρρίκνωση της οικονομίας τους και εγκυμονούν Εθνικούς κινδύνους.

Μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ στο 24%, η κατάργηση της έκπτωσης του 50% του ειδικού φόρου κατανάλωσης (Ε.Φ.Κ.) στα αλκοολούχα ποτά, η υπερφορολόγηση των ξενοδοχείων σε συνδυασμό με το τέλος διανυκτέρευσης καθιστούν τον τουριστικό τομέα μη ανταγωνιστικό με τον τουριστικό τομέα της γείτονάς χώρας.

Αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν ακόμα και σε πώληση ξενοδοχειακών μονάδων καθώς δεν θα μπορούν οικονομικά να επιβιώσουν, πέραν του ότι ασφαλώς θα ελαττώσουν το τουριστικό ρεύμα προς τα νησιά.

Ανεξάρτητα από το εάν θα δικαιωθούν οι φορείς προσφεύγοντας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, καθήκον τουλάχιστον των Βουλευτών της νησιωτικής Ελλάδας είναι να καταψηφίσουν τα συγκεκριμένα άρθρα, ούτως ώστε να μην ενταχθούν στο νομοσχέδιο και να δώσουν την ευκαιρία στην Κυβέρνηση να τα επαναδιαπραγματευτεί, γιατί πρέπει επιτέλους όλοι να αντιληφθούν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ, ότι η κατάργηση του Συντάγματος ενός Κράτους, σημαίνει κατάργηση αυτού καθαυτού του Κράτους.

Θα έπρεπε ήδη η Κυβέρνηση να είχε θέσει αυτό το συνταγματικό θέμα κατά τη διαπραγμάτευση και να μη φέρει τα άρθρα αυτά προς ψήφιση στη Βουλή.

Η στάση των Βουλευτών της νησιωτικής Ελλάδας στη Βουλή, θα κριθεί από τους νησιώτες.