Πρόκειται για μια από τις πιο «σκοτεινές» και μαύρες σελίδες της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας και όχι μόνο καθώς στιγμάτισε την πορεία της χώρας μεταπολεμικά και εν μέσω της κρίσιμης περιόδου του Ψυχρού Πολέμου, δημιουργώντας κοινωνικά ρήγματα και διαιρέσεις που μέχρι και σήμερα είναι εμφανείς σε ορισμένο βαθμό.

Σαν σήμερα, την 21η Απριλίου του 1967, τις πρώτες πρωϊνές ώρες ο Ταξίαρχος Παττακός και οι Συνταγματάρχες Παπαδόπουλος και Νικόλαο Μακαρέζος κάνουν πραξικόπημα, καταλύουν το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και ανοίγουν το κεφάλαιο της επταετούς «Χούντας» , της στρατιωτικής δικτατορίας.

Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογέςείχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου.

Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των αθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα – θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του.

Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο.

Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό.

Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία έννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου.

Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί έβλεπαν με «καλό μάτι» μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός μετριοπαθούς Κέντρου.

«Η Χούντα των Στρατηγών» έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι μικροί αξιωματικοί, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο.

Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, σε σχέση με το 24,43% του 1958.

Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο.

Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε».

Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου.

Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας.

Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους.

Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό.

Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα). Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάςεξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).

Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα.

Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα.

Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.

Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων.

Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967.

Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση.

Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»

Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες».

Η «Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα.

Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια.

Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό – μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του.

Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.

Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες.

Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο.

Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Πηγή: San simera

Πέρασε κιόλας μισός αιώνας από τη σκοτεινή νύχτα της 21ης Απριλίου 1967, μια νύχτα που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια αφήνοντας πίσω της εφιάλτες, καταστροφές, και την τραγωδία της Κύπρου.

50 χρόνια μετά το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών θυμόμαστε, τιμούμε και συνεχίζουμε.

Θυμόμαστε τους ακατάλυτους αγώνες του ελληνικού λαού για δημοκρατία, ελευθερία και λαϊκή κυριαρχία.

Τιμούμε τους αγωνιστές της Αριστεράς καθώς και όλους τους αγωνιστές κι όλες τις αγωνίστριες της δημοκρατίας, που δεν δίστασαν, δεν φοβήθηκαν, δεν έσκυψαν το κεφάλι, αλλά, αντίθετα, υπερασπίστηκαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις αξίες και τα ύψιστα ιδανικά.

Αλλά, πάνω από όλα, συνεχίζουμε στον δρόμο που χάραξαν οι αγωνιστές, σε χρόνια δύσκολα. Σε μια Ευρώπη που συνθλίβεται από πολιτικές λιτότητας, από τον στυγνό κι απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό, όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ακροδεξιά, οι εθνικισμοί, η ξενοφοβία, ακόμα και οι νοσταλγοί της χούντας και του ναζισμού, όπως η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, η παραδειγματική αντίσταση του ελληνικού λαού στην μαύρη επταετία, είναι πολύτιμη παρακαταθήκη, εφόδιο και φάρος φωτεινός για τις σύγχρονες μάχες.

…21 Απρίλη 1967.

Η παρουσία ενόπλων στρατιωτών σε επιλεγμένα σημεία της πόλης και των χωριών, τα εμβατήρια στο ραδιόφωνο και το έκτακτο ανακοινωθέν: «Ο Στρατός επενέβη προς αποσόβησην αιματηρών ταραχών. Ησυχία και τάξις επικρατούν καθ’ άπασαν την επικράτειαν».

Η ανησυχία, ο φόβος και η απορία είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν. Λίγοι κατανοούν τις λέξεις και την νέα κατάσταση που δημιουργείται. Οι υπηρεσίες και τα σχολεία κλειστά. Εμείς μαθητές τότε χαιρόμαστε την ανοιξιάτικη έκτακτη αργία, μια που κανείς δεν μας εξηγεί τα γεγονότα. Πολύ αργότερα, φοιτητές πια, σ΄ έναν άλλο χώρο θα συνειδητοποιούσαμε μερικά πράγματα για την καταπάτηση των ελευθεριών, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την ασυδοσία της κρατικής εξουσίας, τη βία, την τρομοκρατία, το αίμα, τον χαφιεδισμό, το κάρφωμα, την ανηθικότητα, την αδικία, το βόλεμα, τους ημέτερους, τα κυκλώματα και το γλείψιμο και την ρουφιανιά.
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΑ περίοδος στο όνομα του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους» και του «μεγαλείου του έθνους»! Καμιά δικτατορία δεν φυτρώνει στην κοινωνική έρημο χωρίς τη στήριξη από κάπου. Από ξένους, από δικούς μας, από ανώνυμους και επώνυμους, από ανεύθυνους και υπεύθυνους. Η άγνοια βέβαια δεν δικαιολογεί τη πολιτική συμπεριφορά.

Μόλις το 1969 ο Γιώργος Σεφέρης (άλλοι επώνυμοι σιώπησαν περισσότερο ή συνεργάστηκαν) ο πρώτος Έλληνας Νομπελίστας λύνει τη σιωπή του λέγοντας: «κλείνουν 2 χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη που πολέμησε ο κόσμος και ιδιαίτερα ο λαός μας. Είναι μια κατάσταση, που όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές με πόνο και μόχθο πάνε και αυτές να καταποντιστούν μέσα στο έλος μέσα στα τελματωμένα νερά. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό που μας οδηγεί η καταπίεση. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή». Λίγα σχεδόν προφητικά
ΚΩΣ: Στις 23 Απρίλη 1967 συλλαμβάνονται οι Μιχάλης Αλαχιώτης και ο Γιάννης Χόνδρος που παραπέμπονται στην ασφάλεια Αθηνών, όπου κρατούνται 22 μέρες. Περνούν στρατοδικείο, γιατί δεν «ανήρτησαν τα στρατιωτικά νέα σε περίοπτη θέση του καταστήματός τους» και συμψηφίζοντας τις ποινές με την κράτησή τους, αποφυλακίζονται. Στο Μεταγωγών συναντούν το δημοσιογράφο και ποιητή Μανώλη Φουρτούνη από την Κέφαλο, ο οποίος στη συνέχεια εξορίζεται στην Πάρο και στο Παρθένι της Λέρου μέχρι το 1973. Στις 20 Μάη του 1967 συλλαμβάνονται τα στελέχη της τοπικής αριστεράς Παπαζαχαρίου Ζαχαρίας, Λέγγος Θόδωρος και Κορδιστός Κώστας από την Κω και οι Νίκος Λυριστής και Θεολόγος Μακρής από την Κέφαλο και εξορίζονται στα Γιούρα μέχρι τον Ιούλη του 1967.
Τον Ιούνη του 1967 συλλαμβάνεται ο δικηγόρος Γιώργος Κουρζής από την Καρδάμαινα, υποψήφιος Βουλευτής της αριστεράς στη Δωδεκάνησο, την δεκαετία ’50 και ’60 με την κατηγορία της διακίνησης ανατρεπτικών εντύπων. Από στρατοδικείο τιμωρείται ένα χρόνο φυλακή που την εξέτισε στην Αίγινα. Το Μάη του 1968 συλλαμβάνεται ο Γιώργος Λέγγος για διακίνηση προκηρύξεων, παραπέμπεται στο στρατοδικείο και αθωώνεται. Κατά καιρούς και για να διατηρηθεί ένα κλίμα διώξεων και εκφοβισμού συλλαμβάνονται και κρατούνται στα κρατητήρια τα ίδια πρόσωπα.
Στο χρόνο που πέρασε 3 συμπολίτες μας από αυτούς που αντιστάθηκαν στον φασισμό της χούντας και ήταν θύματά της, έφυγαν από τη ζωή χωρίς τυμπανοκρουσίες. Οι ζωντανές μνήμες είναι ανεκτίμητες, ίσως για αυτό και εμείς αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους.

Το 1969 συλλαμβάνεται ο Βασίλης Ράπανος στην Αθήνα (από την Κέφαλο) για αντιδικτατορική δράση και καταδικάζεται σε 10 χρόνια φυλακή. Από τη συμμετοχή των Κώων φοιτητών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου τραυματίζεται ο Κώστας Ιερομνήμονας από την Καρδάμαινα.

Σίγουρα υπήρξαν άνθρωποι του νησιού μας που δεν τους γνωρίζουμε οι οποίοι αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το φασισμό. Κάποιοι είχαν κυρώσεις διοικητικές, οικονομικές ή ηθικές. Υπήρξαν και αυτοί που διορίστηκαν σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού, στην αυτοδιοίκηση, στα σωματεία, τους συλλόγους κλπ αλλά όλοι αυτοί δεν κατάφεραν να ανεβάσουν το κύρος της δικτατορίας στα μάτια των πολιτών της Κω. Είναι θετικό γεγονός ότι η πλειοψηφία του νησιού μας κράτησε σιωπηλή έως αρνητική στάση απέναντι στη δικτατορία.
Στόχος του άρθρου δεν είναι να δώσει τίτλους ή να αποδώσει τιμές σε πρόσωπα. Αναζητήθηκαν πρόσωπα και ενέργειες ελευθερίας σε καιρούς υποταγής, στοχεύοντας σε μια προσπάθεια αυτογνωσίας των Κώων σήμερα Για αυτό όποιος θέλει μπορεί να συμπληρώσει ή να τροποποιήσει αυτό το κείμενο.
(Σημ. γράφτηκε το 1988 με τίτλο: 21 χρονιά από την 21-4-1967σαν πολιτικό μνημόσυνο στους δημοκράτες πατριώτες που έφυγαν εκείνη την χρονιά).


Ν. Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)

Επίθεση άνευ προηγούμενου εξαπέλυσε ο πρόεδρος της ΕΠΣ Αρκαδίας Νίκος Προύντζος προς τον Σταύρο Κοντονή και τον Αλέξη Τσίπρα χαρακτηρίζοντας τον υφυπουργό Αθλητισμού «Υπουργό της Χούντας».

Ο Νίκος Προύντζος, ο οποίος είναι μέλος της ΕΠΟ, έχει παραπεμφθεί σε δίκη για την «Κάρτα Υγείας» και διώκεται ποινικά και για την υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης», έκανε λόγο για συμμορία του υφυπουργού Αθλητισμού με τον Πρωθυπουργό και αποκάλεσε τον εαυτό του «μαλ@κ@» επειδή ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ.

Μίλησε επίσης για στημένη δικαστική διαδικασία λέγοντας όλα αυτά γίνονται λόγω των εκλογών της ΕΠΟ.

«Ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο εδώ και 20 χρόνια και έχω φτάσει σε ένα σημείο με έναν Υπουργό της Χούντας, που λέγεται Κοντονής, για προσωπικούς του λόγους και για τις εκλογές της ΕΠΟ, να έχουμε μπει σε μία περιπέτεια. Η περιπέτεια αυτή είναι ότι μας έχουν βάλει κατηγορούμενος για μία ιδιωτική υπόθεση της ΕΠΟ με μία εταιρεία που είναι οικονομικού περιχεομένου. Μία συμφωνία που είχε γίνει μεταξύ ΕΠΟ και μιας εταιρείας και αφορά την Κάρτα Υγείας.

Αν κι εγώ με τον Σταθόπουλο της Καλαμάτας, είχαμε πει όχι και είχαμε επιστρέψει τα μηχανήματα, ήρθε αυτή η Κυβέρνηση και μας έστησε μία δικαστική ιστορία, πρωτοφανή για τα ελληνικά δικαστικά δρώμενα και έβγαλε αποφάσεις μέσα στον Αύγουστο που είναι όλα τα δικαστήρια κλειστά. Τα βουλεύματα δεν τα έχουμε πάρει ακόμα διότι ο Κοντονής τα έστειλε με κλητήρα στην ΕΠΟ.

Δεν μπορούμε να έχουμε λευκό ποινικό μητρώο και αυτός να λέει ότι δεν μπορείς να είσαι υποψήφιος ή αιρετός κάπου. Όλα αυτά τα κάνει για τις εκλογές της ΕΠΟ. Αν δεν υπήρχαν εκλογές, δεν θα είχε γίνει τίποτα.

Εδώ, στην ΕΠΣ Αρκαδίας θα μπει κάποιο παιδί μπροστά, για να υπογράφει ως Πρόεδρος μέχρι να λήξει αυτή η δικαστική διαδικασία που μπορεί να λήξει και σε τρεις μήνες. Η ΕΠΣΑ θα λειτουργεί κανονικά, εγώ θα είμαι παρών και δεν θα αλλάξει τίποτα.

Οι κατηγορίες αυτές θα πέσουν, θα ξεφτιλιστούν και κάποιοι Κοντονήδες και κάποιοι Τσίπριδες θα ντρέπονται που υπάρχουν. Είναι μια συμμορία πολιτικών που λυμαίνονται τον τόπο. Κι επειδή είμαι ένας από τους μαλάκες που τους ψήφισε τον Γενάρη, ζητάω συγγνώμη. Πίστεψα ότι θα αλλάξουν κάτι αλλά αυτοί είναι απατεώνες, όλοι».

iefimerida.gr

Στον δρόμο του Αδόλφου Χίτλερ και του Ναπολέοντα βαδίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση, σύμφωνα με τον Μπόρις Τζόνσον και είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου και επικεφαλής της εκστρατείας υπέρ του Brexit, τόνισε σε συνέντευξή του στην Sunday Telegraph ότι η ΕΕ πάσχει από έλλειμμα δημοκρατίας και από συγκεντρωτισμό κι είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Παράλληλα, υποστήριξε ότι οι εντάσεις ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ επέτρεψαν στη Γερμανία να αυξήσει τη δύναμή της, να «κατακτήσει» την οικονομία της Ιταλίας και να «καταστρέψει» την Ελλάδα.

«Ο Ναπολέων, ο Χίτλερ, διάφοροι άνθρωποι προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο πράγμα, κι είχαν τραγικό τέλος. Η ΕΕ είναι μια προσπάθεια να γίνει το ίδιο πράγμα με διαφορετικές μεθόδους. Αλλά κατά βάση αυτό που στερείται είναι το αιώνιο πρόβλημα, ότι δεν υπάρχει μια ισχυρή πεποίθηση στο ιδεώδες της Ευρώπης», είπε ο Τζόνσον.

«Δεν υπάρχει καμιά εξουσία την οποία να σέβονται ή να καταλαβαίνουν οι πάντες. Και αυτό προκαλεί το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας», πρόσθεσε.

Στο μεταξύ, δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε το Σάββατο έδειξε ότι ο Τζόνσον πείθει τους Βρετανούς περισσότερο από τον πρωθυπουργό της χώρας. Σύμφωνα με την έρευνα, διπλάσιοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο πρώην δήμαρχος είναι πιο πιθανό να πει την αλήθεια για την ΕΕ από ότι ο Ντέιβιντ Κάμερον.

iefimerida.gr 

Σελίδα 1 από 3

kalimnos

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot