Η ζωή του θρυλικού Πελέ, γίνεται ταινία και το πρώτο trailer για το φιλμ με τη ζωή του κορυφαίου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή είναι γεγονός!

H ταινία έχει το όνομα «Pele: Birth of a Legend» και παρουσιάζει την εξέλιξη του Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή απλά ως Πελέ.

Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει στις 6 Μαΐου.

parapolitika.gr

Δεν ήρθε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, αλλά δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μας στοιχειώσει και σε οικιακό περιβάλλον.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία τρόμου των τελευταίων ετών; Αν δε σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, μη ζορίζεστε. Το πιθανότερο είναι να μην την έχετε δει ακόμη και να είναι το «The Witch» (γνωστό και ως «The VVitch»), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Έγκερς που κατέπληξε το περσινό Φεστιβάλ του Σάντανς, αποσπώντας Βραβείο Σκηνοθεσίας. Οι κριτικοί παραμιλούσαν για μια αληθινά τρομακτική ταινία που στέκεται δίπλα στις κλασικές του είδους και όσο και αν περιμέναμε να τη δούμε σε κάποιο από τα δικά μας φεστιβάλ του φθινοπώρου, οι ελπίδες μας δεν ευοδώθηκαν και η αναμονή γιγαντώθηκε.

Σύμφωνα με το clickatlife.gr, καθώς έφτασε η ιερή (η εν προκειμένω η ανίερη) στιγμή να παρακολουθήσουμε και εμείς αυτό το φιλμ για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος, μπορούμε να πούμε πως όσο και αν ήταν μεγάλο λάθος που αυτή η ταινία δεν παίχτηκε στα ελληνικ σινεμά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος να διορθωθεί), σας διαβεβαιώνουμε πως ο τρόμος του φιλμ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να απλωθεί ακόμη και στην ασφάλεια του οικιακού περιβάλλοντος, με τον ανοιξιάτικο ήλιο να εισβάλλει από τα παραθυρόφυλλα και να σου υπενθυμίζει πως ό,τι συμβαίνει στην οθόνη είναι προϊόν μυθοπλασίας.
the witch
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι το «The Witch»; Διαθέτει τον υπότιτλο «A New England Folktale», ο οποίος είναι κατατοπιστικός για το τι πρέπει να περιμένεις. Μεταφερόμαστε στον 17ο αιώνα, με μια πουριτανική χριστιανική εκκλησία να εξορίζει έναν άνδρα και την οικογένειά του (τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους). Διωγμένοι λοιπόν, χτίζουν μια φάρμα μέσα σε ένα δάσος της Νέας Αγγλίας (κοντά στο Σάλεμ δηλαδή), όπου και εκεί θα αποκτήσουν το πέμπτο παιδί τους. Όλα καλά ως εδώ. Όταν όμως μια μέρα το παιδί τους εξαφανιστεί ως δια μαγείας (στην κυριολεξία δηλαδή), τότε θα αρχίσουν να τους συμβαίνουν το ένα μετά το άλλο πράγματα που δεν εξηγούνται με βάση τη λογική και που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως υπάρχει μια μεταφυσική δραστηριότητα μέσα στο δάσος, η οποία οφείλεται σε μάγισσες.
Σε μια στερεοτυπική ταινία τρόμου, αυτό θα ήταν το υλικό για πολλά jump scares και για τη δημιουργία στερεοτυπικών μαγισσών όπως τις έχουμε δει τόσες άλλες φορές στο σινεμά, χωρίς τέλος πάντων να δούμε κάτι που θα θυμόμαστε μετά για καιρό. Γιατί κάτι που έχει ξεχάσει το σινεμά τρόμου της εποχής μας είναι πως το βασικό του κριτήριο ώστε να θεωρηθεί επιτυχημένο είναι κατά πόσο μας προκαλεί ανατριχίλες μετά τους τίτλους τέλους και μέρες μετά την προβολή και όχι μόνο κατά τη διάρκειά της. Το «The Witch» λοιπόν μας προκαλεί ρίγη ακόμη και τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, για το λόγο ότι δε δείχνει επηρεασμένο από αντίστοιχες ταινίες του είδους, αλλά αντλεί τις επιρροές του ως επί το πλείστον από διηγήσεις της εποχής. Αντιμετωπίζει με ιστορική λεπτομέρεια ο,τιδήποτε σχετίζεται με την οικογένεια και με το μεταφυσικό στοιχείο να αντιμετωπίζεται τόσο ρεαλιστικά, θαρρείς πως το κακό που παρουσιάζεται είναι υπαρκτό και ανίκητο και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από αυτό.
the witch 1
Στο τέλος του φιλμ αναφέρεται πως ό,τι μόλις είδαμε είναι βασισμένο σε αληθινές ιστορίες από περιστατικά μαγείας της εποχής και άσχετα αν το πιστεύεις αυτό ή όχι, πρέπει να παραδεχτείς ότι ασκεί μια ιδιαίτερη ανατριχιαστική επιρροή σε αυτόν που το βλέπει. Γιατί οι περιγραφές μαγισσών που βρίσκει κανείς σε παλαιότερους αιώνες είναι τόσο σκοτεινές που ουδεμία σχέση έχουν με τη mainstream απεικόνισή τους στην ποπ κουλτούρα. Οι μάγισσες του «The Witch» είναι λοιπόν επικίνδυνες, άσχημες και ακατέργαστες, σαν να ξεπήδησαν από σκίτσα που βρίσκονταν κλειδωμένα σε κάποιο σκονισμένο μπαούλο που φυλασσόταν για χρόνια σε ανήλιαγο υπόγειο. Θα κάνουμε ένα συσχετισμό, καθώς η σοβαρότητα με την οποία ο Έγκερς αντιμετωπίζει το όλο πρότζεκτ μοιάζει με τη λογική ενός συνειδητοποιημένου black metal μουσικού δίσκου. Δε σημαίνει ότι αν τον ακούσεις θα προσηλυτιστείς στο σατανισμό και δεν είναι καν απαραίτητο ότι θα καταλάβεις τι ακούς. Η αίσθηση που σου δημιουργεί είναι όμως τέτοια σαν να βυθίζεσαι σε ένα απόλυτο σκοτάδι, χωρίς να μπορείς να πιαστείς από πουθενά για να κρατηθείς. Όπως αναφέρει στην κριτική του το Mashable, ίσως μετά από μια τέτοια εμπειρία να… σου δημιουργηθεί η ανάγκη να πας στην κοντινότερή σου εκκλησία.
Όλος ο τρόμος στο «The Witch» έρχεται λοιπόν από την αποδοχή του κακού ως αέναη δύναμη, πίσω από αυτή τη δήλωση υπάρχει όμως και μια δεύτερη πολύ ενδιαφέρουσα ανάγνωση, η οποία σχετίζεται με τη γυναικεία απελευθέρωση. Το «The Witch» είναι μια ταινία τρόμου, αλλά και μια παραβολή της αφύπνισης της γυναικείας σεξουαλικότητας. Μέχρι και το στυλιζάρισμα με τα δύο V στον τίτλο της ταινίας δημιουργεί συνειρμούς με τη θηλυκότητα και τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Πρωταγωνίστρια είναι η μεγάλη κόρη της οικογένειας και αυτό που παρατηρούμε είναι ουσιαστικά πώς το πέρασμά της στην εφηβεία επηρεάζει τα υπόλοιπα μέλη. Ειδικά σε μια χρονική περίοδο που η θέση της γυναίκας ήταν πολύ χαμηλά και οι χριστιανικές απόψεις γύρω από την αφύπνιση των ερωτικών ενστίκτων της ταυτιζόταν με ο,τιδήποτε διαβολικό, ο τρόμος δεν πηγάζει μόνο από ό,τι φωλιάζει μέσα στο δάσος, αλλά κυρίως από την πορεία προς την ενηλικίωση της κόρης, την οποία έξοχα υποδύεται η ανερχόμενη Άνια Τέιλορ-Τζόι.
the witch 2
Δεν υπάρχει κάποια σύγχρονη ταινία τρόμου που να μοιάζει με το «The Witch». Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια διαφορετική ολοκληρωμένη οπτικοακουστική εμπειρία, με τη φωτογραφία, τη μουσική και την αναπαράσταση της εποχής να ανιχνεύουν νέα μονοπάτια για το είδος, με έναν τρόπο σύγχρονο αλλά και κλασικίζοντα. Ο Έγκερς κινηματογραφεί εκείνη την πλευρά του Κακού που προσιδιάζει με τη διαχρονική έννοια του Υψηλού, προκαλώντας σοκ και δέος στους ανυποψίαστους θεατές. Και αν έχετε εφιάλτες για μέρες, μην προβληματιστείτε. Αυτός είναι ο στόχος και το κριτήριο του πετυχημένου τρόμου.
Δεν ήρθε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, αλλά δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μας στοιχειώσει και σε οικιακό περιβάλλον.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία τρόμου των τελευταίων ετών; Αν δε σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, μη ζορίζεστε. Το πιθανότερο είναι να μην την έχετε δει ακόμη και να είναι το «The Witch» (γνωστό και ως «The VVitch»), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Έγκερς που κατέπληξε το περσινό Φεστιβάλ του Σάντανς, αποσπώντας Βραβείο Σκηνοθεσίας. Οι κριτικοί παραμιλούσαν για μια αληθινά τρομακτική ταινία που στέκεται δίπλα στις κλασικές του είδους και όσο και αν περιμέναμε να τη δούμε σε κάποιο από τα δικά μας φεστιβάλ του φθινοπώρου, οι ελπίδες μας δεν ευοδώθηκαν και η αναμονή γιγαντώθηκε
Και καθώς έφτασε η ιερή (η εν προκειμένω η ανίερη) στιγμή να παρακολουθήσουμε και εμείς αυτό το φιλμ για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος, μπορούμε να πούμε πως όσο και αν ήταν μεγάλο λάθος που αυτή η ταινία δεν παίχτηκε στα ελληνικ σινεμά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος να διορθωθεί), σας διαβεβαιώνουμε πως ο τρόμος του φιλμ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να απλωθεί ακόμη και στην ασφάλεια του οικιακού περιβάλλοντος, με τον ανοιξιάτικο ήλιο να εισβάλλει από τα παραθυρόφυλλα και να σου υπενθυμίζει πως ό,τι συμβαίνει στην οθόνη είναι προϊόν μυθοπλασίας.

Αν και σε καμιά περίπτωση δε θα με συμπεριελάμβανα στους φανατικούς οπαδούς των ταινιών τρόμου, στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, μια περίοδο που η σειρά Saw είχε φέρει τη μόδα το είδος του torture porn,

είδος που το ίδιο κανιβάλισε μαρτυρικά, έτυχε να δω κι εγώ μια ταινία που ήρθε από τη Γαλλία, για την οποία ξαφνικά μιλούσαν όλοι, για τα επίπεδα της βίας τα οποία απεικόνιζε αλλά και όχι μόνο. Αυτή ήταν το Martyrs του Pascal Laugier, μια πολύ καλή προσπάθεια, αρκετά άνιση όμως ικανοποιητική.

Σχεδόν άμεσα εμφανίστηκαν οι πρώτες φήμες για αγγλόφωνο remake, με τον Daniel Stamm να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη Kristen Stewart να βολιδοσκοπείτε για έναν από τους δύο κεντρικούς ρόλους. Το είδος όμως γρήγορα ατόνησε, με τις παραγωγούς Blumhouse Productions και The Safran Company να ρίχνουν το budget του remake από τα 3 στο μόλις 1 εκατομμύριο δολάρια, με αποτέλεσμα την αποχώρηση του σκηνοθέτη, και την ολοκληρωτική αλλαγή πλεύσης του project, προς τη…βιντεοταινία, όπως κι έγινε.

Η ταινία διηγείται την αρρωστημένη ιστορία εκδίκησης δύο φιλενάδων που βουτάνε σε έναν κόσμο τρέλας και ψευδαισθήσεων για να εκδικηθούν για την προ ετών απαγωγή και εγκλεισμό τους.

Στα χαρτιά και οι δύο ταινία έχουν το ίδιο κεντρικό στόρυ, όμως βλέποντας το trailer οι διαφορές είναι πολλές, με τη σημαντικότερη…και αρκετά spoilery να αποκαλύπτεται από τον ίδιο το σεναριογράφο Mark L. Smith (The Revenant, Vacancy), που ανέφερε ότι ακολούθησε μια πιο αισιόδοξη πορεία σε σχέση με το νιχιλισμό της πρωτότυπης ταινίας. Τη σκηνοθεσία ανέλαβαν τελικά τα αδέρφια Kevin και Michael Goetz, που πριν λίγα χρόνια μας έδωσαν το Scenic Route, με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους να έχουν πάει στις Troian Bellisario (Pretty Little Liars) και Bailey Noble (True Blood).

Το νέο Martyrs έκανε τη γύρα του από διάφορα horror fests ανά τον κόσμο, όπου κυριολεκτικά θάφτηκε, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει να βρει σοβαρή θεατρική διανομή και ήδη να έχει αρχίσει την home video πορεία του, κάτι που πιθανότατα θα συμβεί και στην Ελλάδα.

Δείτε το trailer…


artsandthecity.gr

Καλώς ήλθατε στην κινηματογραφική σειρά του υπερήρωα, Spider-Man: Homecoming, καθώς ο πρόεδρος της Sony Pictures, Τομ Ρόθμαν επιβεβαίωσε τον τίτλο της νέας ταινίας.

Ο νέος τίτλος, όπως παρουσιάστηκε στο CinemaCon του Λας Βέγκας, κάνει μία αναφορά σε μία εκδήλωση των γυμνασιακών χρόνων του ήρωα (πλέον ο Πίτερ Πάρκερ είναι μαθητής λυκείου), αλλά και στην επιθυμία του να βρει την αληθινή του ταυτότητα και ότι ανήκει πραγματικά σε αυτόν τον κόσμο.

Ο Πίτερ του Homecoming, θα ενσαρκωθεί από τον 19χρονο ηθοποιό Τομ Χόλαντ, ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων του Τόμπι Μαγκουάιρ και Άντριου Γκάρφιλντ.

Όταν ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το όνομα του Χόλαντ όλοι έδειξαν να μην είναι και τόσο ευχαριστημένοι με αυτήν την επιλογή. Οι θαυμαστές της κινηματογραφικής σειράς σημείωναν ότι υπάρχουν τρία προβλήματα με την απόφαση αυτή: πρώτον το σενάριο της ταινίας αναφέρεται και πάλι σε έναν λευκό ηπερήρωα.

Δεύτερον ο Χόλαντ φαίνεται πολύ μικρός για να υποδυθεί τον μαθητή λυκείου, αν και είναι 19 χρόνων. Τρίτον ο κόσμος αναρωτιέται αν πραγματικά χρειαζόταν η ταινία ένα νέο πρόσωπο για το ρόλο του Πίτερ Πάρκερ.

Κατά την παρουσίαση της επικείμενης ταινίας στο CinemaCon, ο Ρόθμαν έδειξε μερικά πλάνα της, αποκαλύπτοντας ότι στην ταινία θα εμφανιστεί ένας ακόμη υπερήρωας της Μάρβελ, ο Τόνι Σταρκ (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ), στη σκηνή που δείχνει τον Πίτερ την ώρα που επιστρέφει στο σπίτι του για να βρει τη θεία του Μέι (Μαρίσα Τομέι).

Η συνύπαρξη του Σπάιντερμαν με τον Άιρον Μαν είναι μία πιθανότητα επειδή η Sony Pictures, έχει συνάψει συμφωνία συνεργασίας με την Μάρβελ, επιτρέποντας στους χαρακτήρες να εμφανίζονται ο ένας στην ταινία του άλλου. Ο Χόλαντ θα εμφανιστεί ως Σπάιντερμαν στην επερχόμενη ταινία του Κάπτεν Αμέρικα: Εμφύλιος Πόλεμος που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα.

Η ταινία Spider-Man: Homecoming έχει προγραμματιστεί να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 7 Ιουλίου 2017.

Πηγή: AΠΕ

Τα καλά νέα για τους θαυμαστές του Star Wars φαίνεται πως δεν σταματούν πότε, καθώς μετά την τελευταία ταινία της κινηματογραφικής σειράς κυκλοφόρησε και το πρώτο τρέιλερ της νέας ταινίας, με τίτλο Rogue One: A Star Wars Story.

Η νέα ταινία θα εμφανιστεί στις μεγάλες οθόνες στις 16 Δεκεμβρίου και όντας σκηνοθετημένη από τον Gareth Edwards θα έχει σαφείς επιρροές από την ταινία έχει «Αγώνες Πείνας».

Δείτε εδώ το τρέιλερ:

enikos.gr

kalimnos

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot