Ρομποτικός εξωσκελετός επιτρέπει σε παράλυτο άνδρα να κινήσει ξανά τα πόδια του
Σεπτέμβριος 02, 2015Ένας άνδρας τελείως παράλυτος εδώ και τέσσερα χρόνια κατάφερε να κινήσει ξανά τα πόδια του με τη βοήθεια ενός ρομποτικού εξωσκελετού, καθώς και μιας πειραματικής μεθόδου που ενεργοποιεί τους μυς των κάτω άκρων.
Ο 39χρονος Αμερικανός Μαρκ Πόλοκ είναι τυφλός από το 1998 και το 2010, είχε μείνει παράλυτος μετά από σοβαρό τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης του, όταν είχε πέσει από ένα παράθυρο δευτέρου ορόφου.
Ο 39χρονος Αμερικανός Μαρκ Πόλοκ είναι τυφλός από το 1998 και το 2010, είχε μείνει παράλυτος μετά από σοβαρό τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης του, όταν είχε πέσει από ένα παράθυρο δευτέρου ορόφου.
Παρά την χρόνια και πλήρη παράλυσή του, κατάφερε να ανακτήσει σε ένα βαθμό τον εκούσιο έλεγχο των κάτω άκρων του, σε συνεργασία με τη ρομποτική συσκευή, που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να βοηθά στην κινητικότητα του ασθενούς.
Οι γιατροί, μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), με επικεφαλής τον Β.Ρέτζι Έτζερτον, καθηγητή βιολογίας, φυσιολογίας και νευροχειρουργικής, συνδύασαν τη ρομποτική τεχνολογία (μία βιονική «στολή» που φοριέται στο σώμα και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Ekso Bionics) με μια μη επεμβατική τεχνική ηλεκτρικής διέγερσης των νεύρων της σπονδυλικής στήλης και των μυών των κάτω άκρων (η διέγερση επιτυγχάνεται χωρίς την εισαγωγή ηλεκτροδίων με χειρουργική επέμβαση).
Η ίδια ερευνητική ομάδα, νωρίτερα φέτος, είχε επιτρέψει σε πέντε παράλυτους άνδρες, που είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα σπονδυλικής στήλης, να κάνουν τα πρώτα βήματά τους και πάλι. Το νέο επίτευγμα αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα εξέλιξης για την υποβοήθηση των ατόμων με παραλυσία.
Μετά από την κατάλληλη εξάσκηση, ο Πόλοκ ήταν σε θέση να κάνει εθελούσιες κινήσεις με τα πόδια του. Πάντως οι γιατροί αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «περπάτησε», καθώς μέχρι σήμερα κανείς άνθρωπος τελείως παράλυτος δεν έχει καταφέρει να περπατήσει χωρίς ρομποτική υποστήριξη και χωρίς παράλληλη ηλεκτρική διέγερση της σπονδυλικής στήλης.
«Θα είναι δύσκολο οι άνθρωποι με πλήρη παράλυση να περπατήσουν ξανά τελείως μόνοι τους. Αλλά ακόμη κι αν δεν το καταφέερουν αυτό, το γεγονός ότι θα μπορούν να περπατήσουν με υποβοήθηση, θα βελτιώσει σημαντικά την υγεία και την ποιότητα ζωής τους», δήλωσε ο Έτζερτον, που θεωρείται πρωτοπόρος διεθνώς στη βιοιατρική μηχανική. Ο ίδιος έχει ιδρύσει την εταιρεία ιατρικής τεχνολογίας NeuroRecovery Technologies, η οποία συνεργάστηκε με την Ekso Bionics στην περίπτωση του Πόλοκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πόλοκ, τα χρόνια μεταξύ 1998-2010, δηλαδή όσο ήταν τυφλός αλλά όχι παράλυτος, είχε τρέξει σε ερήμους, σε βουνά έως και στους Πόλους, έχοντας κερδίσει διάφορα μετάλλια σε αθλητικούς αγώνες. Ίσως η ισχυρή αυτή θέληση τον βοήθησε και μετά το νέο χτύπημα της παράλυσης.
Οι γιατροί, μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), με επικεφαλής τον Β.Ρέτζι Έτζερτον, καθηγητή βιολογίας, φυσιολογίας και νευροχειρουργικής, συνδύασαν τη ρομποτική τεχνολογία (μία βιονική «στολή» που φοριέται στο σώμα και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Ekso Bionics) με μια μη επεμβατική τεχνική ηλεκτρικής διέγερσης των νεύρων της σπονδυλικής στήλης και των μυών των κάτω άκρων (η διέγερση επιτυγχάνεται χωρίς την εισαγωγή ηλεκτροδίων με χειρουργική επέμβαση).
Η ίδια ερευνητική ομάδα, νωρίτερα φέτος, είχε επιτρέψει σε πέντε παράλυτους άνδρες, που είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα σπονδυλικής στήλης, να κάνουν τα πρώτα βήματά τους και πάλι. Το νέο επίτευγμα αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα εξέλιξης για την υποβοήθηση των ατόμων με παραλυσία.
Μετά από την κατάλληλη εξάσκηση, ο Πόλοκ ήταν σε θέση να κάνει εθελούσιες κινήσεις με τα πόδια του. Πάντως οι γιατροί αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «περπάτησε», καθώς μέχρι σήμερα κανείς άνθρωπος τελείως παράλυτος δεν έχει καταφέρει να περπατήσει χωρίς ρομποτική υποστήριξη και χωρίς παράλληλη ηλεκτρική διέγερση της σπονδυλικής στήλης.
«Θα είναι δύσκολο οι άνθρωποι με πλήρη παράλυση να περπατήσουν ξανά τελείως μόνοι τους. Αλλά ακόμη κι αν δεν το καταφέερουν αυτό, το γεγονός ότι θα μπορούν να περπατήσουν με υποβοήθηση, θα βελτιώσει σημαντικά την υγεία και την ποιότητα ζωής τους», δήλωσε ο Έτζερτον, που θεωρείται πρωτοπόρος διεθνώς στη βιοιατρική μηχανική. Ο ίδιος έχει ιδρύσει την εταιρεία ιατρικής τεχνολογίας NeuroRecovery Technologies, η οποία συνεργάστηκε με την Ekso Bionics στην περίπτωση του Πόλοκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πόλοκ, τα χρόνια μεταξύ 1998-2010, δηλαδή όσο ήταν τυφλός αλλά όχι παράλυτος, είχε τρέξει σε ερήμους, σε βουνά έως και στους Πόλους, έχοντας κερδίσει διάφορα μετάλλια σε αθλητικούς αγώνες. Ίσως η ισχυρή αυτή θέληση τον βοήθησε και μετά το νέο χτύπημα της παράλυσης.
e-typos.com
Έχει πάθει αμέτρητα κατάγματα, μερικά από τα οποία προκλήθηκαν από ένα και μόνο φτάρνισμα.
Κάθε γυναίκα ονειρεύεται τη στιγμή που θα παντρευτεί τον αγαπημένο της. Όμως για την 31χρονη Rebecca Dinsdale η στιγμή αυτή δεν ήταν απλώς η οριστική επισημοποίηση μιας σχέσης ζωής αλλά ένα σημαντικό κατόρθωμα που κατέρριψε τις προβλέψεις των γιατρών, καθώς της είχαν πει πως δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί ή να περπατήσει μόνη της χωρίς να διαλύσει ολόκληρο το σκελετό της.
Όταν γεννήθηκε, οι γιατροί είπαν στους γονείς της ότι δεν πρόκειται να ζήσει για περισσότερο από δύο χρόνια.
Η Rebecca γεννήθηκε με το σύνδρομο ατελούς οστεογένεσης (osteogenesis imperfecta), γνωστό και ως σύνδρομο εύθραυστων οστών. Είχε μάλιστα υποστεί κατάγματα σε όλα τα οστά της ενώ βρισκόταν ακόμη στην κοιλιά της μητέρας της ή κατά τον τοκετό. Για το λόγο αυτό, οι γονείς της της έδωσαν το παρατσούκλι «πορσελάνινη κούκλα».
Η Rebecca είναι σήμερα 31 ετών και έχει καταφέρει το αδύνατο. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία των γιατρών και μάλιστα την ημέρα του γάμου της περπάτησε χωρίς ειδικό υποστήριγμα για να φτάσει στον αγαπημένο της, με τη βοήθεια βέβαια του πατέρα και του καλύτερού της φίλου.
Η ατελής οστεογένεση είναι μια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ευθραυστότητα των οστών, τα οποία σπάνε με το παραμικρό χτύπημα ή και χωρίς προφανή αιτία.
Η σοβαρότητα της πάθησης ποικίλλει ανά ασθενή, με τον αριθμό των καταγμάτων κατά τη διάρκεια της ζωής να κυμαίνεται από δέκα έως και εκατοντάδες.
Η ατελής οστεογένεση οφείλεται σε γενετική μετάλλαξη που επηρεάζει τη διαδικασία παραγωγής του κολλαγόνου, το οποίο αποτελεί βασικό συστατικό των συνδετικών ιστών ολόκληρου του σώματος.
Τυπικά συμπτώματα της πάθησης είναι τα συχνά κατάγματα, η μυϊκή αδυναμία, η απώλεια ακοής, η κόπωση, η χαλαρότητα των αρθρώσεων, η κύρτωση των οστών, η σκολίωση, η ευθραυστότητα των δοντιών, το μικρό ύψος και τα αναπνευστικά προβλήματα.
Ο Zhang Chi, 19 ετών, υποφέρει από ένα είδος μυϊκής δυστροφίας, που χαρακτηρίζεται από προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών
Κάθε μέρα εδώ και τρία χρόνια, ο 18χρονος Xie Xu πηγαινοφέρνει έναν ανάπηρο συμμαθητή του στο σχολείο, κουβαλώντας τον στην πλάτη του.
Ο Zhang Chi, 19 ετών, υποφέρει από ένα είδος μυϊκής δυστροφίας, που χαρακτηρίζεται από προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών, από βλάβες στις μυϊκές πρωτεΐνες και σταδιακό θάνατο του ιστού.
Η σοβαρή αυτή ασθένεια προκαλεί αναπηρία και πρόωρο θάνατο. Ωστόσο, δεν έχει λυγίσει τη θέληση για ζωή του νεαρού Chi, που χάρη στη βοήθεια του φίλου του τελείωσε το σχολείο και πρόκειται μάλιστα να φοιτήσει και στο κολέγιο.
Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή του σχολείου, ο Xie έχει εμπνεύσει με την αυτοθυσία του και τους άλλου συμμαθητές του Chi, που όλα αυτά τα χρόνια βοηθούσαν τον άτυχο νεαρό με κάθε δυνατό τρόπο, φροντίζοντας να μη χάσει ούτε ένα μάθημα.
Ο Zhang Chi, 19 ετών, υποφέρει από ένα είδος μυϊκής δυστροφίας, που χαρακτηρίζεται από προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών, από βλάβες στις μυϊκές πρωτεΐνες και σταδιακό θάνατο του ιστού.
Η σοβαρή αυτή ασθένεια προκαλεί αναπηρία και πρόωρο θάνατο. Ωστόσο, δεν έχει λυγίσει τη θέληση για ζωή του νεαρού Chi, που χάρη στη βοήθεια του φίλου του τελείωσε το σχολείο και πρόκειται μάλιστα να φοιτήσει και στο κολέγιο.
Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή του σχολείου, ο Xie έχει εμπνεύσει με την αυτοθυσία του και τους άλλου συμμαθητές του Chi, που όλα αυτά τα χρόνια βοηθούσαν τον άτυχο νεαρό με κάθε δυνατό τρόπο, φροντίζοντας να μη χάσει ούτε ένα μάθημα.
Ανατροπή στα όσα ξέραμε μέχρι τώρα για την Αμφίπολη ή στα όσα περιμέναμε για την ταυτότητα του νεκρού. Η Κατερίνα Περιστέρα, επικεφαλής της ανασκαφής, δεν αποκλείει τα οστά που βρέθηκαν να είναι αρχαιοκαπήλων
«Πρέπει να εστιάσουμε στο ίδιο το μνημείο και όχι στα κόκαλα, που για μένα δεν σημαίνουν πολλά. Δεν μπορείς να χρονολογήσεις από τους νεκρούς. Για μένα οι σκελετοί δεν έχουν νόημα.
Αποπροσανατολίζουν την έρευνα», τονίζει στη Real News και συνεχίζει: «Εμένα το θέμα “σκελετοί” δεν μου λέει τίποτε. Hταν τόσο αναστατωμένος ο χώρος που δεν μπορείς να βγάλεις πολλά συμπεράσματα. Οι τυμβωρύχοι είχαν ρημάξει τα πάντα. Γιατί, όπως αντιλαμβάνεστε, στον νεκρικό θάλαμο όπου έψαχναν τους μεγάλους θησαυρούς έγινε η μεγάλη ζημιά, η τεράστια καταστροφή»
«Είναι πολλές οι υποθέσεις εργασίας που μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί οι σκελετοί να ήταν κατάλοιπα θυσιών, μπορεί να προέρχονται ακόμη και από αρχαιοκάπηλους. Αλλωστε, το σκελετικό υλικό δεν βρισκόταν σε ένα σημείο».
Αναφερόμενη στον κύριο νεκρό, είπε: «Ποιος είναι ο κύριος νεκρός; Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι σκελετικού υλικού από τον νεκρό που βρέθηκε πιο χαμηλά από τους υπόλοιπους, δηλαδή κοντά στο δάπεδο, και ανήκει σε έναν κοντούλη 1,60 μ. και αυτού, όμως, τον σκελετό τον είχαν ανακατέψει οι τυμβωρύχοι. Και έπειτα, αν πράγματι ήταν πολύτιμος ο νεκρός, μπορεί ακόμη και να τον είχαν πάρει».
Η κ. Περιστέρη μιλά και για όλα τα άλλα θέματα που έχουν προκύψει: απαντάει στους επικριτές της, εκφράζει την πικρία της, περιγράφει τα συναισθήματά της για τις βολές που δέχθηκε, ενώ μιλάει αναλυτικά για το «μοναδικό ταφικό συγκρότημα», κάνοντας εκτενή αναφορά στην πρώτη φάση της ανασκαφής αλλά και το τι θα επακολουθήσει.
realnews.gr
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ζευγάρι που έμεινε αγκαλιασμένο για 5.900 χρόνια!
Φεβρουάριος 13, 2015Δείτε τις φωτογραφίες από τα σημαντικά ευρήματα - Εκτιμάται ότι ο χώρος που βρέθηκαν οι δύο σκελετοί αποτέλεσε επί χιλιετίες χώρο απόθεσης νεκρών
Μπροστά σε ένα σπάνιο εύρημα βρέθηκαν οι αρχαιολόγοι που συμμετείχαν στην ανασκαφή στη θέση «Ξαγκουνάκι» στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα, που εντάσσεται στο πενταετές Ανασκαφικό και Μελετητικό έργο Διρού, καθώς ανακάλυψαν αγκαλιασμένους τους σκελετούς ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού οι σκελετοί χρονολογούνται - βάσει της μεθόδου του C14 - από το 3.800 π.Χ.
Παράλληλα η ανασκαφική ομάδα εντόπισε:
- μια διπλή αδιατάρακτη ταφή νεαρών ενηλίκων, άνδρα και γυναίκας, σε εξαιρετικά συνεσταλμένη στάση σε συνάφεια με σπασμένες αιχμές βελών
- μια διπλή αδιατάρακτη, πρωτογενής παιδική ταφή σε αγγείο καθώς και αδιατάρακτη ταφή εμβρύου
Το πρόγραμμα, που ολοκληρώθηκε το 2014, πραγματοποιήθηκε υπό τη διεύθυνση του επίτιμου εφόρου Αρχαιοτήτων Δρος Γ.Α. Παπαθανασόπουλου από διεπιστημονική ομάδα της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδας (υπεύθυνη Δρ. Α. Παπαθανασίου) σε συνεργασία με Έλληνες και ξένους επιστήμονες και υπό την εποπτεία των Ε΄ΕΠΚΑ και 5ης ΕΒΑ. Στόχο του είχε την ολοκλήρωση των ερευνών και την προετοιμασία της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων της μακροχρόνιας ανασκαφής στο σπήλαιο Αλεπότρυπα και την ανασκαφική διερεύνηση του περιβάλλοντος χώρου.
Σε υπερκείμενα στρώμματα αποκαλύφθηκε:
- κυκλικό οστεοφυλάκιο, διαμέτρου τεσσάρων μέτρων, ορισμένο από αργούς λίθους, που φέρει βοτσαλόστρωτο δάπεδο
- μεγάλη ποσότητα ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων που αντιπροσωπεύουν δεκάδες ατόμων, περισυλλέχθηκε από την επιφάνεια του δαπέδου σε συνάφεια με χαρακτηριστικά ευρήματα της ΥΕ ΙΙΙ (Μυκηναϊκής Εποχής) όπως κεραμική, χάντρες, εγχειρίδιο
Η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική κατασκευή για την προσχεδιασμένη μεταφορά και δευτερογενή ταφή δεκάδων ατόμων, αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στην Μυκηναϊκή εποχή.
Η προκαταρκτική μελέτη τους κατέδειξε ότι βρίσκονται σε δευτερογενή απόθεση, μεταφέρθηκαν δηλαδή από την αρχική θέση ταφής τους στο «Ξαγκουνάκι».
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση: «στην ευρύτερη περιοχή του σπηλαίου δεν έχουν μέχρι στιγμής εντοπισθεί κατάλοιπα οικισμού της Μυκηναϊκής Εποχής, παρά τη συστηματική επιφανειακή έρευνα. Η πλησιέστερη θέση αυτής της εποχής βρίσκεται στον Άγιο Βασίλειο, σε απόσταση τουλάχιστον 40 χιλιομέτρων από την Αλεπότρυπα. Η συνέχιση της έρευνας θα συμβάλει στην αποσαφήνιση αυτών των ζητημάτων. Προς το παρόν μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι η περιοχή του σπηλαίου λειτούργησε επί χιλιετίες στη συλλογική μνήμη των ομάδων ως χώρος απόθεσης των νεκρών τους».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού οι σκελετοί χρονολογούνται - βάσει της μεθόδου του C14 - από το 3.800 π.Χ.
Παράλληλα η ανασκαφική ομάδα εντόπισε:
- μια διπλή αδιατάρακτη ταφή νεαρών ενηλίκων, άνδρα και γυναίκας, σε εξαιρετικά συνεσταλμένη στάση σε συνάφεια με σπασμένες αιχμές βελών
- μια διπλή αδιατάρακτη, πρωτογενής παιδική ταφή σε αγγείο καθώς και αδιατάρακτη ταφή εμβρύου
Το πρόγραμμα, που ολοκληρώθηκε το 2014, πραγματοποιήθηκε υπό τη διεύθυνση του επίτιμου εφόρου Αρχαιοτήτων Δρος Γ.Α. Παπαθανασόπουλου από διεπιστημονική ομάδα της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδας (υπεύθυνη Δρ. Α. Παπαθανασίου) σε συνεργασία με Έλληνες και ξένους επιστήμονες και υπό την εποπτεία των Ε΄ΕΠΚΑ και 5ης ΕΒΑ. Στόχο του είχε την ολοκλήρωση των ερευνών και την προετοιμασία της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων της μακροχρόνιας ανασκαφής στο σπήλαιο Αλεπότρυπα και την ανασκαφική διερεύνηση του περιβάλλοντος χώρου.
Σε υπερκείμενα στρώμματα αποκαλύφθηκε:
- κυκλικό οστεοφυλάκιο, διαμέτρου τεσσάρων μέτρων, ορισμένο από αργούς λίθους, που φέρει βοτσαλόστρωτο δάπεδο
- μεγάλη ποσότητα ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων που αντιπροσωπεύουν δεκάδες ατόμων, περισυλλέχθηκε από την επιφάνεια του δαπέδου σε συνάφεια με χαρακτηριστικά ευρήματα της ΥΕ ΙΙΙ (Μυκηναϊκής Εποχής) όπως κεραμική, χάντρες, εγχειρίδιο
Η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική κατασκευή για την προσχεδιασμένη μεταφορά και δευτερογενή ταφή δεκάδων ατόμων, αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στην Μυκηναϊκή εποχή.
Η προκαταρκτική μελέτη τους κατέδειξε ότι βρίσκονται σε δευτερογενή απόθεση, μεταφέρθηκαν δηλαδή από την αρχική θέση ταφής τους στο «Ξαγκουνάκι».
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση: «στην ευρύτερη περιοχή του σπηλαίου δεν έχουν μέχρι στιγμής εντοπισθεί κατάλοιπα οικισμού της Μυκηναϊκής Εποχής, παρά τη συστηματική επιφανειακή έρευνα. Η πλησιέστερη θέση αυτής της εποχής βρίσκεται στον Άγιο Βασίλειο, σε απόσταση τουλάχιστον 40 χιλιομέτρων από την Αλεπότρυπα. Η συνέχιση της έρευνας θα συμβάλει στην αποσαφήνιση αυτών των ζητημάτων. Προς το παρόν μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι η περιοχή του σπηλαίου λειτούργησε επί χιλιετίες στη συλλογική μνήμη των ομάδων ως χώρος απόθεσης των νεκρών τους».
RSS