Δυο ελληνικά αρχαιολογικά ευρήματα συγκαταλέγονται στον ετήσιο κατάλογο των 10 σημαντικότερων ανακαλύψεων στον κόσμο για το 2016, σύμφωνα με το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό «Archaeology»: Η ομαδική ταφή 80 δεσμωτών στο Φαληρικό Δέλτα και ο «Άνθρωπος» των Αντικυθήρων.

Η ομαδική ταφή του Φαλήρου

Οι ανασκαφείς στη νεκρόπολη του Φαληρικού Δέλτα, στο πλαίσιο του έργου κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σ. Νιάρχος, ανακάλυψαν φέτος τα υπολείμματα 80 ανδρών, αλυσοδεμένων μεταξύ τους στους καρπούς, σε ομαδικό τάφο. Όπως αναφέρει το περιοδικό, οι πιο πρόσφατες οστεολογικές εξετάσεις διαπίστωσαν ότι η πλειονότητά τους είναι άνδρες μεταξύ 20 και 30 ετών (οι τέσσερις από αυτούς ακόμα πιο νέοι) και ότι όλοι σκοτώθηκαν με τον ίδιο τρόπο: με ένα μοιραίο χτύπημα στο κεφάλι.

Η ανακάλυψη δυο μικρών αγγείων θαμμένων μαζί τους επέτρεψε τη χρονολόγηση της ταφής στα μέσα με τέλη του 7ου αι. π. Χ., γεγονός που, σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνών, προϊσταμένη της Εφορείας Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, Στέλλα Χρυσουλάκη, υποδηλώνει ότι οι άνδρες αυτοί εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς τους να αποκτήσουν την πολιτική πρωτοκαθεδρία.

Όπως είναι, δε, γνωστό, η εποχή αυτή, δηλαδή τα τέλη του 7ου αι. π. Χ., είναι μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδος στην ιστορία της Αθήνας, γεμάτη εξεγέρσεις και επαναστάσεις μεταξύ οπαδών των αριστοκρατών και επίδοξων ανατροπέων, η οποία μπορεί να συσχετιστεί, όσον αφορά το συγκεκριμένο εύρημα, είτε με το Κυλώνειον Άγος και τις ταραχές που ακολούθησαν είτε με αντίστοιχα ιστορικά γεγονότα. Σημειώνεται ότι το Κυλώνειον Άγος ήταν μια σειρά από δυστυχίες και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και οι οποίες αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Κύλωνα, ενός δημοφιλούς Αθηναίου που επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα γύρω στο 632 π.Χ.

Ο «Άνθρωπος» των Αντικυθήρων

Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων (περίπου 65 π.Χ.) είναι το μεγαλύτερο, πλουσιότερο και ίσως το πιο διάσημο αρχαίο ναυάγιο του κόσμου. Ανακαλύφθηκε το 1900 στα ανοιχτά των Αντικυθήρων, φέρνοντας στην επιφάνεια εκατοντάδες θησαυρούς, μεταξύ των οποίων χάλκινα και μαρμάρινα αγάλματα, καθώς και τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, που συχνά αναφέρεται ως ο παλαιότερος υπολογιστής παγκοσμίως. Φέτος το καλοκαίρι, όμως, έγινε άλλη μια σημαντική ανακάλυψη στο ναυάγιο: Η εύρεση ενός ανθρώπινου σκελετού. Τα υπολείμματα, που περιλαμβάνουν τμήμα κρανίου, γνάθου, δόντια, μακρά και μικρότερα οστά χεριών και ποδιών, υποδηλώνουν ότι πιθανότατα ανήκε σε νεαρό άνδρα.

Βέβαια, οστά από τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά άτομα είχαν ήδη εντοπιστεί στο ναυάγιο κατά τις έρευνες των ετών 1900-1901 και 1976, αλλά η νέα ανακάλυψη ανθρώπινων υπολειμμάτων είναι η πρώτη μετά από 40 χρόνια, εποχή που η ανάλυση του DNA είναι εφικτή. Σύμφωνα μάλιστα με τον ειδικό στο αρχαίο DNA, Hannes Schroeder, η ανακάλυψη παρέχει μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να εξεταστεί το γενετικό υλικό ενός αρχαίου ναυτικού. «Ανθρώπινα υπολείμματα από αρχαία ναυάγια είναι εξαιρετικά σπάνια», δηλώνει ο ίδιος, σύμφωνα με το «Archaeology». «Η ανάλυση DNA μπορεί δυνητικά να μας δώσει συναρπαστικές νέες πληροφορίες για τη γενετική καταγωγή του πληρώματος και τη γεωγραφική του προέλευση», προσθέτει.

Σύμφωνα, τέλος, με τον συνδιευθυντή της έρευνας, Μπρένταν Φόλεϊ, μέρος του σκελετού που εντοπίστηκε το 2016 παραμένει στο σημείο ανακάλυψής του, το οποίο θα ερευνηθεί εκ νέου το ερχόμενο καλοκαίρι. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλα ανθρώπινα λείψανα στη θέση του ναυαγίου, μαζί με άλλα πολύτιμα φορτία. Η έρευνα διενεργείται από διεθνή ομάδα επιστημόνων, υπό τη διεύθυνση της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με προϊσταμένη τη δρ Αγγελική Γ. Σίμωσι, και την τεχνογνωσία του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης.






Οι υπόλοιπες σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις της χρονιάς είναι: 


-Λονδίνο: Η αρχαιότερη γραφή
-Καμπότζη: Η πόλη του Άνγκορ 
-Αίγυπτος: Το αρχαιότερο ένδυμα
-Γαλλία: Το σπήλαιο του πρώτου ανθρώπου
-Περού: Η γυναίκα του κακού
-Κένυα: Η 10.000 ετών άγρια επίθεση
-Πουέρτο Ρίκο: Η πνευματική συνάντηση
-ΗΠΑ: Οι χαμένες κρεμάλες του Σάλεμ

protothema.gr

Ο Σύλλογος ΧοροΚώς συνεχίζει την προσπάθεια ανάδειξης του ελληνικού πολιτισμού εντός και εκτός συνόρων και ταξιδεύει και στη Δυτική & Βόρεια Ευρώπη για να παρουσιάσει και να διαδώσει τη χορευτική μας κληρονομιά.

Στις αρχές Ιουλίου(6-8 Ιουλίου 2016) μέλη του Συλλόγου συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Παραδοσιακής και Λαϊκής Μουσικής Førdefestival στη Νορβηγία. Πρόκειται για το μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ της Σκανδιναβίας, με συμμετέχοντες από περισσότερες από 120 χώρες στα 25 χρόνια διεξαγωγής του, το οποίο μάλιστα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 25 καλύτερα φεστιβάλ παγκοσμίως. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει συναυλίες και παραστάσεις, σεμινάρια και εργαστήρια, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και βραδιές χορού. Στο Førde ο κ. Πέτρος Μαστόρος δίδαξε ελληνικούς παραδοσιακούς και λαϊκούς χορούς σε ανάλογο σεμινάριο, που απευθυνόταν σε γυμναστές, δασκάλους χορού, αλλά και στο ευρύ κοινό. Επίσης, χορευτές του Συλλόγου (Πέτρος Μαστόρος, Ζωή Θεοχάρη και Κλεοπάτρα Μισαηλίδου) χόρεψαν σε παράσταση με θέμα τη λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική, σε συνεργασία με το μουσικό συγκρότημα Café Aman Istanbul που ειδικεύεται σε αυτό το είδος.

Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας μας με το Café Aman Istanbul εντάσσονται και οι επερχόμενες εμφανίσεις χορευτών του Συλλόγου μας(Πέτρος Μαστόρος και Χρυσούλα Φουρτούνη) στο Βέλγιο.
Πρώτος σταθμός η πόλη Γάνδη στην περιοχή της Φλάνδρας (11/11), μια πόλη με μεσαιωνική & αναγεννησιακή ατμόσφαιρα και έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Εκεί θα συμμετέχουμε σε παράσταση στο DeCentrale, ένα διαπολιτισμικό μουσικό κέντρο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Istanbul Express. To Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στην Κωνσταντινούπολη και τον πολιτισμό της. Επικεντρώνεται στο ελληνικές ρίζες της Πόλης, στη συνύπαρξη στοιχείων του ελληνικού και τουρκικού πολιτισμού και στη λειτουργία της Κωνσταντινούπολης ως σταυροδρόμι των λαών διαχρονικά. Θα περιλαμβάνει προβολές ταινιών, σεμινάρια και εμφανίσεις Ελλήνων και Τούρκων καλλιτεχνών.

Το ταξίδι μας συνεχίζεται στο Γκενγκ, μια πόλη που ουσιαστικά δημιουργήθηκε γύρω από ένα ανθρακωρυχείο συγκεντρώνοντας αρχικά εργάτες από όλον τον κόσμο. Το ορυχείο μπορεί να έκλεισε τη δεκαετία του ’70, άφησε όμως την κληρονομιά του. Πάνω από το 50% του πληθυσμού της πόλης είναι μη βέλγικης καταγωγής, με την ελληνική κοινότητα να κατέχει τη δεύτερη θέση σε αυτό το πολυπολιτισμικό μωσαϊκό. Ο δε χώρος του ορυχείου μεταμορφώθηκε στον πολυχώρο C-mine Cultuurcentrum, περιλαμβάνοντας μουσείο, εκθεσιακούς και συναυλιακούς χώρους. Ο Σύλλογός μας θα εμφανιστεί εκεί σε παράσταση αφιερωμένη στο ρεμπέτικο μαζί με τους Café Aman Istanbul και το ντουέτο Orfeas, που αποτελείται από Έλληνες του Γκενγκ(12/11).

Τέτοιες εμφανίσεις, που αποτελούν το επιστέγασμα μιας αδιάλειπτης προσπάθειας ετών, ταξιδεύουν τον πολιτισμό μας εκτός συνόρων και αναδεικνύουν το όνομα της Κω διεθνώς.

Περισσότερες πληροφορίες μπορεί να αναζητήσει κανείς στους παρακάτω ιστότοπους των αντίστοιχων Φεστιβάλ και Πολιτισμικών Κέντρων.

Førdefestivalen: http://www.fordefestival.no/

C-mine Cultuurcentrum:  http://www.c-minecultuurcentrum.be/

DE CENTRALE: http://decentrale.be/

Το Ασκληπιείο, κτισμένο στις πλαγιές ενός χαμηλού λόφου, κατάφυτου με δένδρα και με θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια, ήταν ήδη από την αρχαιότητα το πιο φημισμένο μνημείο της Kω. Βρισκόταν κοντά στην αρχαία πόλη και ήταν γεμάτο με θαυμαστά αναθήματα, έργα φημισμένων καλλιτεχνών, όπως πολύ παραστατικά μάς περιγράφουν ο Κώος ποιητής Ηρώνδας τον 3ο αι. π.Χ. και ο Στράβωνας, λίγο αργότερα (14.2.19). Σε αντίθεση με το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, στο Ασκληπιείο της Κω αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η επιστημονική ιατρική, χάρη και στη σχολή που είχε ιδρύσει στο νησί ο Ιπποκράτης, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιατρικής επιστήμης στην αρχαιότητα. 

Η πρωιμότερη χρήση του χώρου ανάγεται στη μυκηναϊκή και στη γεωμετρική εποχή, όπως υποδεικνύουν ευρήματα που προέρχονται κυρίως από τάφους. Στους επόμενους αιώνες στην περιοχή υπήρχε λατρεία του θεραπευτή δαίμονα Παιήονα, και του Απόλλωνα, πατέρα του Ασκληπιού. Ο Απόλλωνας, μάλιστα, έφερε την επωνυμία Κυπαρίσσιος, επειδή ήταν κύριος του ιερού άλσους των κυπαρισσιών, που περιέβαλλε το τέμενος και προστατευόταν με ιερό νόμο. Στο χώρο λατρεύονταν και άλλοι θεοί των Κώων, όπως ο Ζευς Ικέσιος, ο Ζευς Πατρώος, ο Ζευς Μηχανεύς, η Αθηνά Φατρία, ο Απόλλων Κάρνειος και οι Μοίρες, ενώ τον 4ο αι. π.X., εποχή ίδρυσης της πόλης Kω, εντάχθηκε και η λατρεία του Ασκληπιού, που αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες δημόσιες λατρείες της Κω κατά τον 3ο και 2ο αι. π.Χ. Τότε το ιερό σχεδιάσθηκε και αναπτύχθηκε ως ενιαίο συγκρότημα κτηρίων με σκοπό την προώθηση της λατρείας του Ασκληπιού και σταδιακά επεκτάθηκε σε τρία άνδηρα. Το κέντρο της λατρείας αρχικά αποτελούσε ένας βωμός των μέσων του 4ου αι. π.Χ., στο μεσαίο άνδηρο. Στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. διαμορφώθηκε η στοά του κατώτερου ανδήρου, οικοδομήθηκε ένας ιωνικός ναϊσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό και ένα άβατο για την εγκοίμηση των πιστών στο μεσαίο άνδηρο, ενώ δημιουργήθηκε και ένα ψηλότερο, τρίτο άνδηρο. Το ιερό γνώρισε μεγάλη ακμή στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και απέκτησε πανελλήνια φήμη, ιδιαίτερα μετά το 242 π.Χ., έτος κατά το οποίο οι Κώοι εξασφάλισαν την αναγνώριση της ασυλίας, δηλαδή της προστασίας του ιερού από πολεμικές ή άλλες εχθρικές ενέργειες, και καθιέρωσαν τα Μεγάλα Ασκληπιεία, πεντετηρική εορτή, κατά την οποία διεξάγονταν μουσικοί και γυμνικοί αγώνες, στους οποίους συμμετείχαν όλες οι ελληνικές πόλεις. Στην Κω, όπως και στα υπόλοιπα Ασκληπιεία, αρχικά ακολουθήθηκε η παραδοσιακή θεραπεία, που βασιζόταν στη θαυματουργή επέμβαση του θεού, ο οποίος εμφανιζόταν στα όνειρα των ασθενών και υποδείκνυε τη θεραπεία τους κατά την εγκοίμησή τους σε ειδικό χώρο του ιερού. Αυτή η πρακτική τηρήθηκε τουλάχιστον κατά την ελληνιστική εποχή, ενώ αργότερα φαίνεται πως υπήρχαν επαγγελματίες γιατροί, που θεράπευαν τους πιστούς χρησιμοποιώντας περισσότερο επιστημονικές μεθόδους. 

Στις αρχές του 2ου αι. π.Χ. το Ασκληπιείο τέθηκε υπό την προστασία του βασιλιά Ευμένη Β΄ της Περγάμου και τότε απέκτησε τη σημερινή του μνημειακή όψη. Κατασκευάσθηκε μία μεγαλύτερη, επιβλητική κεντρική κλίμακα, που οδηγούσε στο ανώτερο άνδηρο, στο κέντρο του οποίου οικοδομήθηκε μεγάλος δωρικός ναός αφιερωμένος στον Ασκληπιό, αντίγραφο του ναού της Επιδαύρου. Την ίδια περίοδο οικοδομήθηκαν στις τρεις πλευρές του ανδήρου δωρικές στοές με δωμάτια για τους ασθενείς, σε αντικατάσταση των παλαιοτέρων ξύλινων στοών, ανακατασκευάσθηκε ο παλαιός βωμός του Ασκληπιού στο μεσαίο άνδηρο, στα πρότυπα του βωμού του Διός της Περγάμου, ενώ στο χαμηλότερο άνδηρο δημιουργήθηκε και η μνημειακή είσοδος-πρόπυλο στο ιερό. Τον 1ο αι. μ.X. οικοδομήθηκαν οι τουαλέττες, οι λεγόμενες βεσπασιανές, ένα μεγάλο συγκρότημα θερμών, ο ναΐσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό, στην Υγεία και στην Ηπιόνη, και μία βιβλιοθήκη. Οι θέρμες και η παροχή του νερού ήταν δωρεά του διάσημου Kώου γιατρού Γάιου Στερτίνιου Ξενοφώντα, ο οποίος ζούσε στη Ρώμη και ήταν προσωπικός ιατρός των αυτοκρατόρων Τιβέριου, Κλαύδιου και Νέρωνα, ενώ δικές του δωρεές ήταν και ο ναΐσκος και η βιβλιοθήκη. Την εποχή των Αντωνίνων, το 2ο αι. μ.Χ. κτίσθηκε ο κορινθιακός ναός του Απόλλωνα, ενώ τον 3ο αι. μ.X. προστέθηκαν θέρμες στην ανατολική πλευρά του χαμηλότερου ανδήρου. Ο χώρος εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, όπως υποδεικνύει ένας θησαυρός νομισμάτων του 4ου αι. μ.Χ. και εγκαταλείφθηκε μετά τους σεισμούς που έγιναν το 469 και το 554 μ.Χ. 

Στα παλαιοχριστιανικά χρόνια, επάνω στον περίπτερο αρχαίο ναό θεμελιώθηκε η εκκλησία της Παναγίας Τάρσου, μετόχι του μοναστηριού της Πάτμου, από την οποία σώζεται μόνο ένα κιονόκρανο που χρησίμευε ως Αγία Τράπεζα. Η ονομασία Τάρσου πιστεύεται ότι ήταν παραφθορά των λέξεων «του άλσους», που αναφέρονται στο άλσος των κυπαρισσιών, στο οποίο αρχικά λατρευόταν ο Απόλλωνας Κυπαρίσσιος. Αργότερα, οι ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ χρησιμοποίησαν αρχιτεκτονικά μέλη του ιερού ως οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του μεσαιωνικού κάστρου. 

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του Ασκληπιείου ξεκίνησαν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το ιερό αποκαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, την περίοδο 1901-1905, από το Γερμανό αρχαιολόγο R. Herzog ύστερα από υπόδειξη του Κώου ιστοριοδίφη Iάκωβου Zαρράφτη. H πληθώρα των αρχιτεκτονικών μελών και των επιγραφών καθώς και η γειτνίαση με την πηγή της Βούριννας και του Κοκκινόνερου, που τροφοδοτούσαν το ιερό με νερό απαραίτητο για τη θεραπεία των ασθενών, οδήγησαν στην επιλογή της θέσης για τη διεξαγωγή της ανασκαφικής έρευνας. Στη δεκαετία του 1930 πραγματοποίησαν ανασκαφές στο χώρο Ιταλοί αρχαιολόγοι, οι οποίοι και αναστήλωσαν τα μνημεία, δίνοντας στο ιερό τη σημερινή του μορφή.

Πηγή: http://odysseus.culture.gr/

Σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη, με ελληνικό ενδιαφέρον, έφερε στο «φως» ομάδα Ρώσων αρχαιολόγων στην περιοχή της Κριμαίας, καθώς ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε ελληνικό φρούριο ηλικίας τουλάχιστον 2.000 ετών.

Οι αρχαιολόγοι της Ρωσικής Επιστημονικής Ακαδημίας παρουσίασαν την Τετάρτη (17/8) τα πρώτα ευρήματά τους από τις ανασκαφές.

Όπως ανέφεραν, ανακάλυψαν ότι οι επιγραφές στα αγγεία ήταν ελληνικές, αλλά ακόμη δεν είναι σε θέση να ανακοινώσουν από ποια περίοδο.

Το σημείο που βρέθηκε το αρχαίο ελληνικό φρούριο είναι κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και πιθανότατα αποτελούσε σημείο ελέγχου των Ελλήνων στην περιοχή.

Στο βίντεο της παρουσίασης διακρίνονται αγγεία και νομίσματα.

newsbomb.gr