Tην δυνατότητα νέων και μάλιστα μαζικών προσφυγών για την ακύρωση πλέον του νόμου με τον οποίον καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά «ανοίγουν» οι υπ’ αρίθμ. 1231, 1232, 1233, 1234, 1235 και 1236/2017 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας!!

Μπορεί συγκεκριμένα η  πρώτη μάχη για την κατάργηση του επαίσχυντου νόμου να χάθηκε ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως απεκάλυψε την Παρασκευή η «δημοκρατική», πλην όμως από το διατακτικό των αποφάσεων που εκδόθηκαν από την Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, δίδονται πλέον δύο δυνατότητες:
1. Οσοι επιτηδευματίες έχουν καταβάλει ΦΠΑ με αυξημένο συντελεστή στο διάστημα από 11 Οκτωβρίου 2015 έως 27 Μαΐου 2016 δύνανται να αιτηθούν την επιστροφή του και σε περίπτωση αρνήσεως των οικείων ΔΟΥ να προσφύγουν ενώπιον των Διοικητικών Πρωτοδικείων.
2.Για το επόμενο διάστημα δύνανται να μην πληρώσουν τον αυξημένο ΦΠΑ και να προσβάλουν με πρότυπη δίκη το Νόμο 4389/2016,  ο οποίος ακολούθησε την από 29.9.2015 υπουργική απόφαση με την οποίαν καταργήθηκαν οι  μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ, η οποία είχε προσβληθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Ο καθηγητής διοικητικού δικαίου κ. Πάνος Λαζαράτος, της δικηγορικής εταιρείας «Λαζαράτος και Συνεργάτες», που επιμελήθηκε των προσφυγών, χθες με δηλώσεις του στη «δημοκρατική» κατέστησε σαφές ότι η έκδοση των αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις οποίες κρίθηκαν ως καταργηθείσες οι δίκες (οι αποφάσεις είναι στο στάδιο της καθαρογραφής) δεν απεμπολούν τα δικαιώματα των νησιωτών καθώς ανοίγουν ουσιαστικά δύο δυνατότητες, οι οποίες και μνημονεύονται σ’ αυτές.
Εξήγησε συγκεκριμένα ότι με τις αποφάσεις της Ολομελείας ούτε απορρίπτονται ούτε γίνονται δεκτοί οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων (τις προσφυγές άσκησαν επιχειρηματίας της Μυκόνου, Επιμελητήρια των νησιών, συμπεριλαμβανομένου κι αυτού της Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ο Δήμος Μυκόνου και οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Σύρου και Νάξου) αλλά της εκδόσεως της υπουργικής αποφάσεως, που είχε προσβληθεί, ακολούθησε η ψήφιση του άρθρου 52 του Νόμου 4389/2016, που ούτε κυρώνει ούτε και καταργεί την Υπουργική Απόφαση.
Αποτελεί συγκεκριμένα νέα αυτόνομη ρύθμιση, που ισχύει μετά την ψήφισή της και έχει το ίδιο αποτέλεσμα δηλαδή της αύξησης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά.
Για το ενδιάμεσο διάστημα όμως από την 11η Οκτωβρίου 2015 από την έκδοση της Υπουργικής Απόφασης έως την 27η Μαΐου 2016, που ψηφίστηκε ο ως άνω νόμος, υφίσταται αυτοτελές δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζεται από τις αποφάσεις της Ολομέλειας με εισηγήτρια την πρόεδρο κ. Ευαγγελία Νίκα.
Θυμίζουμε ότι στις προσφυγές που ασκήθηκαν έγινε επίκληση 7 λόγων ακυρώσεως της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με την οποία καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ σε 6 μόνο νησιά από την 1η Οκτωβρίου 2015.
Θυμίζουμε ακόμη ότι οι προσφυγές κατατέθηκαν αρχικά στο 7μελούς σύνθεσης Β΄ Τμήμα του ΣτΕ και εκείνο με την σειρά του, λόγω της εξαιρετικής σοβαρότητας του θέματος, το παρέπεμψε απευθείας στην Ολομέλεια.
Με τις προσφυγές ζητήθηκε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική, παράνομη και αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, η σχετική υπουργική απόφαση σύμφωνα με την οποία από 1.10.2015 ισχύει αυξημένος συντελεστής ΦΠΑ σε Ρόδο, Σαντορίνη, Μύκονο, Νάξο, Πάρο και Σκιάθο.
Καταγγέλλεται η επίμαχη υπουργική απόφαση ως παράνομη και υποστηρίζεται ότι αντίκειται στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ισότητας των πολιτών καθώς «ο φόρος δεν μπορεί να βαρύνει ορισμένο μόνο κύκλο προσώπων και να πλήττει ορισμένη μόνο κατηγορία φορολογουμένων», ενώ υπογραμμίζεται ότι «η επιβολή αυξημένου ΦΠΑ σε ορισμένα μόνο νησιά, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια, ισοδυναμεί με επιβολή νέου φόρου στα νησιά αυτά».
Υποστηρίζεται ακόμη ότι παραβιάζεται και η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας αφού οι κάτοικοι των 6 αυτών νησιών βαρύνονται με αυξημένο ΦΠΑ σε σχέση με τους κατοίκους των άλλων νησιών του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Τέλος, υποστηρίζεται ότι παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2006/112/ΕΚ που καθορίζει κοινό σύστημα ΦΠΑ μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με το άρθρο 120 αυτής της Ευρωπαϊκής Οδηγίας –όπως υπογραμμίζεται στις προσφυγές- καθιερώνεται μικρότερος συντελεστής ΦΠΑ στους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και στα νησιά Θάσος, Βόρειες Σποράδες, Σαμοθράκη και Σκύρος.
Είχαν επισημάνει επίσης ότι παραβιάζονται και τα άρθρα 43 και 78 του Συντάγματος καθώς ο συντελεστής του ΦΠΑ στα επίμαχα νησιά καθορίστηκε με υπουργική απόφαση και όχι με νόμο ή με Προεδρικό Διάταγμα όπως προβλέπουν οι συνταγματικές επιταγές.

ΤΟ ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ ΤΩΝ 
ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ 
ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ
Στο διατακτικό των ακαθαρόγραφων αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Επειδή στην προκειμένη περίπτωση η διάταξη της παραγράφου 6Α που προσετέθη στο άρθρο 21 του ν. 2859/2000 με την παρ. 3 του άρθρου 52 του ν. 4389/2016 δεν αντιβαίνει κατά το μέρος που υποκατέστησε την ρύθμιση της προσβαλλόμενης αποφάσεως στις προαναφερθείσες συνταγματικές συντάξεις. Τούτο δε, διότι η διάταξη αυτή ούτε κυρώνει την προσβαλλόμενη πράξη ούτε  την καταργεί αλλά εισάγει πάγια και απρόσωπη γενικής εφαρμογής νομοθετική ρύθμιση, η οποία ολοκληρώνει σε επίπεδο τυπικού νόμου την ρύθμιση των συναφών προεκτεθεισών διατάξεων των νόμων 4334 και 4336/2015 για την σταδιακή κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου, δίχως να προκύπτει είτε από το κείμενο του νόμου είτε από την σχετική εισηγητική έκθεση ότι ο σκοπός της θεσπίσεώς της, που άλλωστε έλαβε χώρα μετά την κατ’ επανάληψη αναβολή της συζητήσεως της κρινόμενης αιτήσεως – και άλλων παρομοίων- λόγω των διαδοχικών αποχών των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους ήταν η νομοθετική επίλυση της συγκεκριμένης ένδικης εκκρεμούς ενώπιον του Συμβουλίου της διαφοράς. Υπό τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη απόφαση μετά την θέση πλέον σε ισχύ της ως άνω νεώτερης διατάξεως (27.5.2016), δεν απέβαλε μεν τον χαρακτήρα της ως εκτελεστής διοικητικής πράξεως, έπαυσε, όμως, σε κάθε περίπτωση να ισχύει εφεξής, υποκατασταθείσα από την ρύθμιση του νέου νόμου.
Μετά δε την κατά τα ανωτέρω παύση ισχύος της προσβαλλομένης πράξεως, σε χρόνο μεταγενέστερο της ασκήσεως της κρινόμενης αιτήσεως και προ της συζητήσεως της υποθέσεως στο ακροατήριο, η συνέχιση της ανοιγείσης δίκης και ο ακυρωτικός έλεγχος της εν λόγω αποφάσεως από το Συμβούλιο της Επικρατείας τελεί υπό την προϋπόθεση, που θέτει η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 32 του π.δ. 18/1989, ότι ο αιτών επικαλείται και αποδεικνύει ιδιαίτερο έννομο συμφέρον για να συνεχιστεί η δίκη, συνιστάμενο στην αποτροπή δυσμενών συνεπειών που έχουν επέλθει εις βάρος του από την προσβαλλόμενη πράξη και που διατηρούνται και μετά την παύση ισχύος της και δεν δύνανται να αρθούν παρά μόνο με την ακύρωσή της (ΣτΕ 6066-7/1996 Ολομ. 2158/1998 Ολομ. 4362, 4365/1997 Ολομ.)
Επειδή με το από 23.8.206 υπόμνημά του κατατεθέν προ της συζητήσεως, ο αιτών υποστηρίζει ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που δικαιολογεί κατ’ άρθρο 32 παρ. 2 του π.δ. 18/1989 την συνέχιση της παρούσας δίκης  προβάλλοντας ότι «βάσει της προσβαλλομένης εκδόθηκαν σωρεία ατομικών διοικητικών πράξεων, εξαιτίας των οποίων (ο αιτών) επιβαρύνθηκε για το χρονικό διάστημα από της εκδόσεως της προσβαλλομένης (1.10.2015) έως τη δημοσίευση του Ν. 4389/2016 (27.5.2015) με αυξημένο συντελεστή ΦΠΑ ως προς όλες τις συναλλαγές του». Ο ισχυρισμός όμως αυτός ανεξαρτήτως της αοριστίας του, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι η χρηματική ζημία που τυχόν επήλθε στον αιτούντα από την εφαρμογή της προσβαλλόμενης κανονιστικής πράξεως καθ’ ο διάστημα ίσχυσε δεν στοιχειοθετεί ιδιαίτερο έννομο συμφέρον, υπό την προεκτεθείσα έννοια για την συνέχιση της δίκης δεδομένου ότι η ανάρθωση της εν λόγω ζημίας μπορεί να επιδιωχθεί με την άσκηση των κατάλληλων ενδίκων βοηθημάτων κατά των ατομικών πράξεων εφαρμογής της ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων, τα οποία θα κρίνουν παρεμπιπτόντως και περί του κύρους της πράξεως αυτής. Ομοίως δεν στοιχειοθετεί  ιδιαίτερο έννομο συμφέρον, υπό την ανωτέρω έννοια από την επίκληση από τον αιτούντα αντισυνταγματικότητας της νεώτερης διατάξεως του άρθρου 52 του ν. 4336/2015 για σειρά λόγων που εκτίθενται στο ανωτέρω υπόμνημα και αποτελούν εν πολλοίς επανάληψη αντιστοίχων λόγων αντισυνταγματικότητας που έχουν προβληθεί με το κύριο δικόγραφο σε σχέση με την διάταξη της εξουσιοδοτικής διατάξεως της παραγράφου 3 της υποπαραγράφου Δ2 της παραγράφου Δ του άρθρου 2 του ν. 4336/2015 κατ’ επίκληση της οποίας είχε εκδοθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η δίκη πρέπει σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 32 παράγραφος 2 του π.δ. 18/1989 να κηρυχθεί κατηργημένη.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Κηρύσσει την δίκη κατηργημένη
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου».

Ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, κ. Γιάννης Παναγόπουλος δεν χρειάζεται συστάσεις.

Βρίσκεται στο «τιμόνι» της διοίκησης της ΓΣΕΕ από το 2006 έως σήμερα και έχει δώσει δείγματα γραφής στους αγώνες της εργατικής τάξης. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάει στην «δημοκρατική» για την δύσκολη χρονιά που φτάνει στο τέλος της, την ανάγκη να καταρτιστεί μια νέα εθνική στρατηγική και να βρει η κοινωνία τα ανακλαστικά της, την καταστροφική πολιτική που ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση, καθώς και για τις συνεχείς απώλειες των εργατικών δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με αγώνες πολλών ετών.

Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη που εκφράζει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σχετικά με τους δήθεν αγώνες που δίνει η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί την ‘νησιωτικότητα’ την στιγμή που καταργεί τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά και το συνδέει με το προσφυγικό, ενώ δεν έχουν καμία διασύνδεση το ένα με το άλλο ζήτημα.

Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Παναγόπουλε, το 2016 φτάνει στο τέλος του. Ακόμη μία χρονιά υπό το βάρος των μνημονίων κατά την οποία οι εργαζόμενοι βλέπουν τα δικαιώματά τους να καταρρέουν και οι συνταξιούχοι τις συντάξεις τους να χάνονται ενώ η φορολογία ανεβαίνει. Τι μπορεί να γίνει κατά την γνώμη σας;
Οι σημαντικότερες επιπτώσεις δεν είναι μόνον αυτές που αναφέρετε στο ερώτημά σας. Είναι ο αυτοματισμός, η μοιρολατρία και η συνωμοσιολογία που έχουν αναπτυχθεί τα χρόνια των μνημονίων, που δεν οδηγούν πουθενά αλλού, παρά μόνον στην ανακύκλωση της κρίσης. Τα παραπάνω είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την καταστροφή των ανακλαστικών της κοινωνίας, λόγω του ακατάσχετου λαϊκισμού και της δημαγωγίας που αναπτύχθηκε. Αυτό οδηγεί τώρα στον κίνδυνο μιας κοινωνίας χαμηλών προσδοκιών. Μιας κοινωνίας φοβισμένης και φοβικής.

Απαιτείται λοιπόν να καταρτιστεί μια νέα εθνική στρατηγική, με θεμελιώδης προϋπόθεση να γίνει κοινωνικά αποδεκτό το μεταρρυθμιστικό της πρόταγμα.

• Πώς είδατε τον κρατικό προϋπολογισμό που ψηφίστηκε πρόσφατα; Υπάρχουν περιθώρια για πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας στην χώρα μας;
Πρόκειται για έναν ακόμη προϋπολογισμό περικοπών και λιτότητας.
Με την υπερφορολόγηση, τη μείωση μισθών και φυσικά με την εφιαλτική ανεργία, δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής το μόνο που μπορεί να επιφέρει είναι συνέχιση του φαύλου κύκλου της ύφεσης.
Τα μέτρα που εφαρμόζονται με τις κατευθύνσεις των δανειστών και αυτό που επιχειρήθηκε να αλλαχθεί η δομή της οικονομίας μέσω της εσωτερικής υποτίμησης και από την κατανάλωση να περάσει στην παραγωγή εμπορεύσιμων προϊόντων και να γίνει εξωστρεφής, δεν επιτεύχθηκε.
Η συνέχιση λοιπόν της ίδιας πολιτικής θα έχει με μαθηματική ακρίβεια τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα.

• Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την έκτακτη οικονομική ενίσχυση, θα βοηθήσει σε κάτι τον κόσμο; Δεν πρόκειται φυσικά για κανονικό δώρο.
Οι συνταξιούχοι, έχουν μετατραπεί από απόμαχους της δουλειάς σε απόμαχους της ζωής.
Έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις τους, ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ακόμη και εκείνοι που μέχρι πρότινος προστατεύονταν μέσω του ΕΚΑΣ. Τώρα δίνεται μια εφάπαξ οικονομική ενίσχυση για έναν συγκεκριμένο αριθμό συνταξιούχων.
Με ψίχουλα δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος και φυσικά ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι εργαζόμενοι μπορούν να δουν τα ψίχουλα ως καρβέλια.
Θα μπορούσε η Κυβέρνηση, αν πραγματικά αντιλαμβανόταν τους πόρους ως αναπτυξιακά εργαλεία κι όχι ως «δώρα» στις μεγαλύτερες ηλικιακές κατηγορίες, να υιοθετήσει την πρόταση της ΓΣΕΕ για τον εργοδότη ύστατης καταφυγής και να κατευθύνει αυτά τα κονδύλια στη δημιουργία θέσεων εργασίας για τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

• Είναι πάντως γεγονός πως κυριαρχεί μεγάλη αναστάτωση, απογοήτευση και αγανάκτηση τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Τα εργατικά δικαιώματα που κερδήθηκαν με τόσους αγώνες, χάνονται καθημερινά. Πιστεύετε ότι θα καταφέρουμε να κερδίσουμε τα… χαμένα;
Για μας μάχες που χάθηκαν είναι μόνο όσες μάχες δεν δόθηκαν. Μπορεί να είμαστε καθημαγμένοι, μπορεί να είμαστε χτυπημένοι από παντού αλλά ο αγώνας μας θα συνεχιστεί με κάθε μέσο και τρόπο που διαθέτουμε.
Μετά την προσφυγή στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας και τις αυστηρότατες συστάσεις που έκανε στην ελληνική κυβέρνηση, με τις οποίες ωστόσο δεν έχει συμμορφωθεί, κάναμε και νέα προσφυγή στην Επιτροπή της Χάρτας Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου θέσαμε όλα τα ζητήματα των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, των ομαδικών απολύσεων κτλ.
Για όλα αυτά τα ζητήματα αναμένουμε μια ευνοϊκή απόφαση από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Μπορεί να μην αποτελεί τη λύση, αλλά είναι ένα όπλο στη φαρέτρα του αγώνα που θα συνεχίσουμε.
• Πάντως και στην εργασία έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Δεν υπάρχουν πια οκτάωρα (με πλήρη απασχόληση και ένσημα) ενώ οργιάζει η ‘μαύρη εργασία’. Τι μπορεί να αντισταθμίσει αυτή την κατάσταση;
Ο κόσμος της εργασίας, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας που έχει πληρώσει φόρο αίματος και με την ανεργία, δεν έχει άλλα περιθώρια αντοχών. Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση εκτός από τα πραγματικά προβλήματα, δίνεται η ευκαιρία να ανθίσει και η ανήθικη επιχειρηματικότητα.
Η κυβέρνηση όχι μόνον αδυνατεί να εφαρμόσει πολιτικές που θα ανατρέψουν την κατάσταση στην αγορά εργασίας, αλλά δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει και τα φαινόμενα στα οποία αναφερθήκατε. Ζητάμε κάθε μέρα εντατικοποίηση των ελέγχων μέσω των υπαρχόντων μηχανισμών που υπάρχουν όπως το ΣΕΠΕ, αλλά κάτι τέτοιο δε γίνεται. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει η κυβέρνηση είναι ότι τα προβλήματα στην αγορά εργασίας δεν λύνονται με επικοινωνιακά τερτίπια. Έτσι κουκουλώνονται και γιγαντώνονται.
• Παράλληλα, διαπιστώνουμε ότι η νέα γενιά ανέργων είναι οι 50άρηδες ενώ και οι νεότερες ηλικίες, δεν βρίσκουν εργασία (μακροχρόνια άνεργοι). Τι θα μπορούσε να δώσει κίνητρο για να αλλάξει η κατάσταση;
Στον εργασιακό μεσαίωνα και στην ασφυκτική πίεση της γήρανσης του πληθυσμού, με την παράλληλη μετανάστευση των μορφωμένων νέων στο εξωτερικό και την άνθιση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που διαμορφώνουν τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, το πρώτο ανάχωμα για την αύξηση των απασχόλησης θα ήταν το κράτος να γίνει «εργοδότης ύστατης καταφυγής». Σχετικά μελέτη έχει κάνει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ και έχει δοθεί και στη δημοσιότητα.
Με αυτό το μέτρο, το κράτος μετατρέπεται σε μια παραγωγική οντότητα, σε ένα βασικό εργαλείο σχεδιασμού της κοινωνικής πολιτικής, για υψηλής παραγωγικότητας κοινωνικό αποτέλεσμα.
• Πως κρίνετε την κατάσταση στα νησιά με αφορμή το προσφυγικό και παράλληλα την συνεχή φορομπηχτική πολιτική που δεν αφήνει περιθώριο ανάπτυξης στους νησιώτες;
Το προσφυγικό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Πρόκειται για την επιτομή της ανθρωπιστικής κρίσης, που ήρθε μέσα στο σπίτι μας να μας θυμίσει, πως τα προηγούμενα χρόνια ο όρος αυτός στην Ελλάδα με επιπόλαιο τρόπο κακοποιήθηκε στο όνομα κομματικών επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων. Παρ’ ότι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη οικονομικής στήριξης από ευρωπαϊκούς πόρους, είναι πολιτικά κρίσιμο ζήτημα η μη σύγχυση του θέματος του χρέους και του διεθνούς δανεισμού της χώρας με τις χρηματοδοτικές ανάγκες για την αντιμετώπιση του προσφυγικού.

Η μάχη των μειωμένων συντελεστών δίνεται (ακριβέστερα στήνεται) γιατί, ειδικά η σημερινή κυβέρνηση, έχει ανάγκη να δείξει ότι «δίνει τη μάχη με τους ξένους», «διαθέτει κοινωνικές ευαισθησίες» και «αντισταθμίζει τις συνέπειες μιας καταναγκαστικής συμφωνίας» με «σταδιακές και ήπιες εφαρμογές επώδυνων μέτρων». Οι μειωμένοι συντελεστές στα νησιά αποτελούν μια επιβεβλημένη εκ των συνθηκών ενέργεια. Η κυβέρνηση εισήγαγε και νέες έννοιες όπως της «υπεράσπισης της νησιωτικότητας» (;) Από αυτές τις έννοιες σίγουρα θα πρέπει να εξαιρεθούν και άλλες έννοιες και διάφορες δηλώσεις του «έτερου Κυβερνητικού Καππαδόκη» που… φαντασιώνεται αερομαχίες όταν μιλά για υπεράσπιση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά, γιατί δεν σχετίζεται με τη φορολογία καθώς ανήκει σε αντικείμενο άλλων επιστημών.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Ολοκληρώθηκε η ονομαστική ψηφοφορία επί της τροπολογίας που προβλέπει αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του βόρειου και ανατολικού Αιγαίου, τα οποία σηκώνουν το βάρος της προσφυγικής κρίσης.

Σύμφωνα με την τροπολογία, αναστέλλεται για το έτος 2017 η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ (κατά 30%) στα νησιά των νομών Χίου, Λέσβου, Σάμου και Δωδεκανήσου (πλην Ρόδου και Καρπάθου). Επίσης, με νομοτεχνική βελτίωση, ενσωματώθηκε και η Σαμοθράκη στα νησιά με μειωμένο ΦΠΑ.

Το κόστος από την διατήρηση του καθεστώτος μειωμένου ΦΠΑ στα εν λόγω νησιά για το 2017 εκτιμάται σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σε 50 εκατ. ευρώ.

Η τροπολογία κατατέθηκε στο πολυνομοσχέδιο των υπουργείων Οικονομικών και Δικαιοσύνης για το πτωχευτικό δίκαιο, το πλαστικό χρήμα και την οικειοθελή αποκάλυψη αδήλωτων εισοδημάτων.