Η λέσχη Lions Κω «Ιπποκράτης» συγχαίρει την μαθήτρια Σοφία Σαμαρά από το Γυμνάσιο Ζηπαρίου που με την φαντασία και την δημιουργικότητα της στον Διαγωνισμό ζωγραφικής «Αφίσα της Ειρήνης» στην Αθήνα, πήρε την πρώτη θέση από την επιτροπή του Θ117Α (αποτελούμενη από εικαστικούς) η οποία επέλεξε το έργο της με θέμα «Γιορτή της Ειρήνης».

Συγχαίρουμε την Σοφία και της ευχόμαστε καλή πρόοδο , να συνεχίσει να κάνει αυτό που τόσο αγαπάει, να κυνηγάει τα όνειρα της και να έχει πολλές ακόμα τέτοιες διακρίσεις!

Επίσης, θέλουμε να συγχαρούμε τον αθλητή του «Φειδιπίδη» Ιμπραήμ Φαναρτζή για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Πέρθ της Αυστραλίας στην Σφαιροβολία στην κατηγορία Μ45 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βετεράνων αθλητών Στίβου. Η λέσχη μας στηρίζει τις προσπάθειες του βετεράνου αθλητή και θα είμαστε πάντα κοντά του. Συγχαρητήρια Ιμπραήμ!

Τα θερμά μας συγχαρητήρια και στον συναθλητή του Ιμπραήμ, κ. Χατζηεμμανοήλ Κωνσταντίνο για την κατάκτηση δυο μεταλλίων Αργυρού και Χάλκινου.

Με εκτίμηση
Η Προέδρος Η Γραμματέας
L. Μαρία Πολίτου L. Αρετή Φλωροπούλου

«Μήπως τελικά η Ελλάδα κάποτε πεθαίνει»;

Η νεολαία συνηθίζουμε να λέμε πως είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μιας χώρας και φυσικά το μέλλον της. Παλαιότερα, πριν η κρίση χτυπήσει την ελληνική οικογένεια, η μαθητική νεολαία μέσα στο σχολείο και στις εκθέσεις της έγραφε για τον πολιτισμό, την δυνατή πολιτιστική κληρονομιά μας και το μέλλον που τότε φάνταζε πιο σταθερό και αισιόδοξο.

Στο χαρτί αποτυπωνόταν ένας δυναμισμός και μια περηφάνια για μια χώρα δυνατή... που δεν πεθαίνει ποτέ. Σήμερα, οι εκθέσεις των μαθητών συνεχίζουν να αποπνέουν έναν δυναμισμό προς την κατεύθυνση όμως της αλλαγής και της πράξης για να καταφέρει η χώρα μας να αποκτήσει τη χαμένη της αίγλη. Αυτή η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, αποτυπώνεται στην έκθεση μιας μαθήτριας της πρώτης Λυκείου με το όνομα, Εύη Γοντζέ. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέσα από τα γραφόμενα της να δούμε και να καταλάβουμε πώς πορεύεται και τι σκέφτεται η νεολαία μας για όλα αυτά που βιώνουμε σαν χώρα εν έτει 2016.

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΠΟΤΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Αναμφίβολα, μας κολακεύει η άποψη που ακούγεται συχνά ότι η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα στον κόσμο λόγω του ήλιου της, της Ακρόπολης και γενικότερα λόγω της ιστορίας της. Όμως, αυτό πια αφορά σε μια πλασματική Ελλάδα, σε μια Ελλάδα που ίσως υπήρξε, όπως περιγράφεται, πριν από 100 ή τόσα περίπου χρόνια. Σήμερα όποιος έκφράζει αυτήν την άποψη μπορεί να θεωρηθεί μάλλον παράλογος, ρομαντικός μέχρι και φαντασμένος. Αν ζητήσεις από ένα ξένο να σου πει κατι σχετικό με την Ελλάδα είναι σχεδόν σίγουρο πως θα απαντήσει: ‘’economic crisis’’ ή ‘’chaos’’, δεν θα σου απαντήσει Σωκράτης ή Πλάτωνας που υποσυνείδητα είναι πολύ πιθανό να του έχει περάσει από το μυαλό.

Ωστόσο, είναι ευρέως γνωστό, ότι τα θεμέλια του πολιτισμού και της δημοκρατίας τέθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες και βεβαίως όλοι είμαστε και θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι γι’αυτό. Παρ’όλα αυτά, τι γίνεται σήμερα που η χώρα μας έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά πολιτισμικού, πολιτιστικού και ιστορικού αναλφαβητισμού; Παράγουμε ακόμα πολιτισμό ή τον καταστρέφουμε; Μήπως τώρα μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα «γιατί η Ευρώπη μας κούνησε το δάχτυλο;» (ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 7 Μαρτίου 2010, Γ. Μπαμπινιώτης)
Σε αρκετούς ανθρώπους το πρώτο επίθετο που τους έρχεται στο μυαλό για να προσδιορίσουν, να περιγράψουν την Ελλάδα του σήμερα είναι «απογοητευτική», δικαιολογημένα, καθώς η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ένα χάος. Έχει χάσει κάθε είδους στόχο, αφού αντιμετωπίζει οικονομικά ζητήματα. Έχουμε χαθεί στον ατελείωτο δρόμο που οδηγεί στο τέλος της οικονομικής κρίσης, διασχίζοντας τα μονοπάτια της διαφθοράς, της υποκρισίας και της παρακμής. Ναι, μπορεί να έχουμε τον αξιοζήλευτο ήλιο και αυτά τα πανέμορφα νησιά αλλά δεν είναι αρκετό. Όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί ηγέτες δεν σέβονται και δεν ενδιαφέρονται για τον τόπο τους δεν είναι περίεργο που πετάμε στο δρόμο τα σκουπίδια, που καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους, που δεν μαθαίνουμε την ιστορία μας, που αδιαφορούμε για την παιδεία και για τον πολιτισμό.

Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνει ένα θαύμα και να αλλάξουν όλα. Είναι κοινός τόπος ότι οι περισσότεροι τομείς του Ελληνικού κράτους αυτή τη στιγμή πλήττονται ανεπανόρθωτα, αλλά δυστυχώς δεν διακρίνεται κάποιου είδους αντίσταση, αντίδραση ή κινητοποίηση. Αν επιδιώκουμε να δούμε την χώρα μας να ανθίζει ξανά μετά από μια μακρά περίοδο χειμερίας νάρκης, απαιτούνται μικρές και μεγάλες, ουσιαστικές και καθοριστικές, συνεχείς και σταθερές προσπάθειες, έχοντας ως πρώτο βήμα την συνειδητοποίηση της δεινής μας κατάστασης γιατί η επίλυση ενός προβλήματος αρχίζει πάντα με τον εντοπισμό και την αποδοχή του. Δεύτερο βήμα μπορεί να αποτελέσει η αναθεώρηση της άποψης, της στάσης καλύτερα του σύγχρονου Έλληνα απέναντι στην ανθρωπιστική παιδεία σε σχέση πάντα με την τεχνοκρατική και χρησιμοθηρική σημερινή αντίληψη, αναδιαμορφώνοντας τα σχολικά εγχειρίδια, εφαρμόζοντας μαθητοκεντρικό σύστημα, προσλαμβάνοντας πραγματικά ικανούς και εμπνευσμένους καθηγητές, αποφεύγοντας το σύστημα της καθαρής απομνημόνευσης και εκτοπίζοντας από θέσεις εξουσίας απαίδευτους τεχνοκράτες, αφού η παιδεία και η μόρφωση είναι τα ισχυρότερα «όπλα» που διαθέτει καθένας από εμάς.

Ένα τρίτο βήμα, είναι ο Έλληνας πολίτης να ξαναβρεί το χαμένο ενδιαφέρον και σεβασμό που τρέφει για την πατρίδα του και να καταλάβει για παράδειγμα πως όταν δεν παίρνει εισιτήριο για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όταν δεν ζητάει απόδειξη, όταν δεν πληρώνει τους φόρους του, όταν πετάει κάτω την γόπα του τσιγάρου του, ενώ άμεσα φαίνεται να «κερδίζει» κάτι, έμμεσα, βλάπτει σοβαρά και εκείνον αλλά και την ίδια του την χώρα.

Ελπίζω από τα παραπάνω λοιπόν, να καθίσταται σαφές ότι η Ελλάδα μαζί με την ελπίδα έχει την δυνατότητα να μην πεθάνει αν όλοι από δω και πέρα καθημερινά με τις πράξεις μας προσπαθήσουμε να ξανά χτίσουμε μια Ελλάδα αξιόλογη και αξιέπαινη, μια Ελλάδα για την οποία θα είμαστε περήφανοι και για τα σύγχρονα επιτεύγματά της όχι μόνο για αυτά που συνέβησαν στο ένδοξο ιστορικό της παρελθόν.

Για να μην πληγωνόμαστε όπου και να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα, ήρθε η στιγμή να ξαναφτιάξουμε αυτόν τον τόπο, τον μικρό τον μέγα»…

protothema.gr

Η 17χρονη μαθήτρια απειλούσε να πέσει στο κενό, από το υδραγωγείο του Βαλτινού στα Τρίκαλα...

Αισίως έληξε λίγα λεπτά πριν τις τέσσερις χθες το απόγευμα, η υπόθεση με την 17χρονη μαθήτρια η οποία απειλούσε να πέσει στο κενό από το υδραγωγείο του Βαλτινού επειδή πήρε αποβολή στο σχολείο της. Έπειτα από συζήτηση με τον διοικητή Ασφαλείας Τρικάλων Δημήτρη Μήτραινα, η 17χρονη μαθήτρια πείστηκε και κατέβηκε από το υδραγωγείο. Απειλούσε να πέσει στο κενό λόγω διήμερης αποβολής που της είχε επιβληθεί από τους καθηγητές της στο Λύκειο Βαλτινού, στο οποίο είναι μαθήτρια.

Η καταγγελία της μαθήτριας προκάλεσε αίσθηση με την υπόθεση να παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης...

Σε ποινή κάθειρξης επτά ετών καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κω, 62χρονος κάτοικος Ρόδου, για αποπλάνηση παιδιού που δεν έχει συμπληρώσει τα 10 έτη. Κατά την ακροαματική διαδικασία, η οποία έγινε κεκλεισμένων των θυρών μετά από αίτημα και της υπεράσπισης, κατέθεσαν αρκετές ανήλικες μαθήτριες αλλά και ενήλικες του 62χρονου δασκάλου πολεμικών τεχνών οι οποίες και επεσήμαναν πως ουδέποτε είχαν την παραμικρή υποψία για τον δάσκαλό τους.

Αλλά και ο κατηγορούμενος ενώπιον του δικαστηρίου επανέλαβε αρνούμενος την κατηγορία, τα όσα και στην ανάκριση είχε δηλώσει ότι δηλαδή ουδέποτε έχει καταγγελθεί ή ακουστεί το παραμικρό για το πρόσωπό του από παλαιότερους μαθητές και μαθήτριές του, αρκετοί εκ των οποίων έχουν διακριθεί επανειλημμένα σε πανελλήνιο επίπεδο. Σε ό,τι αφορά την καταγγελία που έγινε σε βάρος του από την μητέρα της ανήλικης, ο 62χρονος δήλωσε πως «ουδέποτε έγινε κάτι μεμπτό» και πως εκείνος προσπαθούσε να δει από τι προερχόταν ο πόνος που ένιωθε στο πόδι της η μικρή, δηλαδή αν έχει χτυπήσει μυϊκά ή έχει υποστεί κάποιο διάστρεμμα, προκειμένου να βάλει ψυκτικό ή θερμαντική – καταπραϋντική αλοιφή.

Ο 62χρονος είπε επίσης πως όταν μπήκε στο χώρο η μητέρα της ανήλικης, άρχισε να φωνάζει χωρίς να τον αφήσει να της εξηγήσει ή να διαπιστώσει τι ακριβώς συνέβαινε, ενώ επεσήμανε πως όλη την ώρα που βρίσκονταν στο γυμναστήριο οι πόρτες ήταν ορθάνοικτες και ο χώρος προσβάσιμος από τον οποιοδήποτε, ενώ η οικογένεια της μικρής εργαζόταν ακριβώς απέναντι. Οι εξηγήσεις του όμως δεν έπεισαν...

Η καταγγελία και η σύλληψη
Η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης μετά από καταγγελία που έκαναν, πριν από πέντε χρόνια, οι γονείς του ανήλικου παιδιού. Σύμφωνα με πληροφορίες, η οικογένεια του παιδιού διατηρεί επιχείρηση σε κοντινό σημείο (απέναντι) από την αίθουσα εκγύμνασης πολεμικών τεχνών στην οποία εργαζόταν ο 62χρονος. Το Σάββατο 17 Ιουλίου 2010 περίπου στις 5 το απόγευμα ο 62χρονος ζήτησε και πήρε στο γυμναστήριο τη μικρή προκειμένου να τον βοηθήσει να συμμαζέψουν το χώρο.

Ένα τέταρτο περίπου αργότερα και καθώς η ανήλικη δεν είχε επιστρέψει, η μητέρα της ανησύχησε και πήγε να δει τι συμβαίνει. Τότε αντίκρισε τον 62χρονο να ενεργεί ασελγείς πράξεις στη κόρη της, όπως η ίδια κατήγγειλε. Αμέσως κλήθηκαν αστυνομικοί οι οποίοι και συνέλαβαν τον 62χρονο, τον προσήγαγαν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου ο οποίος και άσκησε σε βάρος του ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για αποπλάνηση ανηλίκου που δεν έχει συμπληρώσει το 10ο έτος της ηλικίας του.

Πηγή: rodiaki.gr