Στις 30 Απριλίου 2018, πριν, δηλαδή, λίγο παραπάνω από δύο μήνες το εξειδικευμένο περιοδικό στα θέματα της ΕΕ Politico, με ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα του από το Βερολίνο περιέγραφε την ιδανική διάδοχο του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στην προεδρία της Κομισιόν, ως εξής:

 «Είναι μία πολύγλωσση πολίτης κάτω των 60 ετών, πολιτικός  με κεντρώες καταβολές που απολαμβάνει τη δύναμη, αλλά δεν είναι μεθυσμένη από αυτή. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, η συμπεριφορά της είναι ευγενική και ήρεμη, αλλά σθεναρή. Το πιο σημαντικό, είναι διακριτική. Στο πρόσωπο της συναντάται η ιδανική υποψήφια της Γαλλίας και της Γερμανίας για νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως, όμως, και οι περισσότερες φαντασιώσεις, είναι απίθανο να υλοποιηθεί ποτέ», κατέληγε το lead του άρθρου.

Το δημοσίευμα του Politico

Αν και η, γεννημένη στις 17 Ιουλίου 1954, Άνγκελα Μέρκελ, στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 θα πλησιάζει τα 65, αν και μιλάει (μόνο;) Γερμανικά, Αγγλικά και Ρωσικά, είναι σαφές ότι θα αποτελούσε την ιδανική υποψήφια τόσο για τον Μακρόν και πολλούς Γάλλους, όσο, βεβαίως, και για τους Γερμανούς, και, γι’ αυτό, μοιάζει σφόδρα πιθανό ότι η «φωτογραφία» του Politico αφορούσε την ίδια.

Το ερώτημα ωστόσο είναι τι επιθυμεί η ίδια η Καγκελάριος Μέρκελ τώρα που οδεύει ολοταχώς να κλείσει (σ.σ. στις 22 Νοεμβρίου 2018) τα 13 χρόνια στο τιμόνι της Γερμανίας, μετά από τέσσερις διαδοχικές εκλογικές νίκες. Τώρα που μετά κόπων και βασάνων, μετά από εφτάμηνες διαπραγματεύσεις, κατάφερε εδώ και σχεδόν τέσσερις μήνες (στις 14 Μαρτίου 2018) να σχηματίσει την τέταρτη κυβέρνησή της με τη συμμετοχή των κομμάτων CDU, CSU και SPD. Τώρα που, όπως κατέδειξε πρόσφατα και η υπόθεση του προσφυγικού, μοιάζει να είναι όμηρος των «σκληρών» Χριστιανοκοινωνιστών του CSU και του επικεφαλής τους, υπουργού των Εσωτερικών, Χορστ Ζέεχοφερ. Και, κυρίως, με βάση όλα αυτά τα δεδομένα τι θα επιθυμεί το 2019 όταν η Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας, η Μπούντεσταγκ, με την παρούσα σύνθεση της, θα βρίσκεται λίγο πριν το μέσον την θητείας της (σ.σ. εξελέγη στις 24 Σεπτεμβρίου 2017), όπως, βεβαίως, και η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ.

Το επόμενο βήμα με στήριξη Μακρόν

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, τι καλύτερο για την Καγκελάριο Μέρκελ να κάνει το επόμενο βήμα στην μακρά πολιτική της καριέρα, διεκδικώντας και, βεβαίως, κερδίζοντας με μεγάλη πλειοψηφία, καθώς αναμένεται να στηριχθεί από ευρύτερες, πέραν του Λαϊκού Κόμματος, δυνάμεις,  όπως η Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE) και άλλες κεντρώες δυνάμεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τις οποίες φλερτάρει το ανένταχτο, προς το παρόν, En Marche! («Εμπρός!») του προέδρου Μακρόν;

Άλλωστε, μόλις χθες σε δηλώσεις του ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έθεσε το διακύβευμα των ευρωεκλογών του 2019: «Το πραγματικό σύνορο που χωρίζει την Ευρώπη σήμερα είναι εκείνο μεταξύ των προοδευτικών και των εθνικιστών…. Θα είναι δύσκολο αλλά η μάχη αυτή… θα είναι στην καρδιά των ευρωπαϊκών εκλογών του 2019», ζητώντας την επανίδρυση του ευρωπαϊκού σχεδίου με σκοπό τη δημιουργία «μιας Ευρώπης πιο κυρίαρχης, πιο ενωμένης, πιο δημοκρατικής», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ.Μακρόν.

Ειλημμένη η απόφαση  

Σύμφωνα, λοιπόν, με αποκλειστικές πληροφορίες της aftodioikisi.gr, το συγκεκριμένο ενδεχόμενο που γράφτηκε προ διμήνου ως «φαντασίωση» στο Politico, δεν αποτελεί, πλέον, απλώς ένα σενάριο αλλά ειλημμένη απόφαση της ίδιας της Άνγκελας Μέρκελ, την ώρα, μάλιστα, που το προσφυγικό δημιουργεί φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, μέσα και από την αντιμετώπιση του προσφυγικού, με βάση της Ευρωπαϊκές αξίες, στόχος της Καγκελαρίου της Γερμανίας, ως προέδρου της Κομισιόν, είναι να ενοποιήσει και πάλι την ΕΕ, να «σώσει» το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, επιστρέφοντας το στις ρίζες του.

Μεγάλο στοίχημα για μία πολιτικό που πρωταγωνιστεί τα τελευταία 13 χρόνια και στην Ευρώπη.

Μεγάλο στοίχημα που θέλει να πετύχει, κλείνοντας με αυτό τον τρόπο την πολιτική καριέρα της. –

aftodioikisi.gr