Εκρυθμη είναι η κατάσταση που επικρατεί μεταξύ του προσωπικού του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου, κυρίως μετά και τον άδικο χαμό δύο τροφίμων, που οδήγησε την Ενωση Υπαλλήλων στην απόφαση να απευθύνεί στην διοίκηση και στο επιστημονικό προσωπικό εξώδικη καταγγελία, διαμαρτυρία με πρόσκληση και δήλωση.

Η Ενωση Υπαλλήλων του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου σύμφωνα με τη δημοκρατική καταγγέλλει ειδικότερα το απαράδεκτο επίπεδο παροχής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης από μερίδα ιατρών του νοσοκομείου προς ψυχικά πάσχοντες συνανθρώπους μας, αλλά και κατοίκους του νησιού.

Διαμαρτύρεται για την πρωτοφανή, άκρως επικίνδυνη και, κατ’ αποτέλεσμα, εγκληματική πρακτική, ώς προς την αντιμετώπιση σοβαρών ιατρικών περιστατικών, που απαιτούν εξαιρετική επιμέλεια.

Καθιστά τη διοίκηση και το επιστημονικό προσωπικό, εκ των προτέρων, συνυπεύθυνους για τη θέση ανθρώπινων ζωών σε σοβαρότατο κίνδυνο, και τους καλεί να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να προβούν σε άμεσες και χωρίς καμία χρονοτριβή ενέργειες για την επίλυση προβλημάτων στην λειτουργία του νοσοκομείου.

Αλλως δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένοι να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια δράσης, που τους δίνουν οι νόμοι της Πολιτείας και να στραφούν προς τις αρμόδιες υπηρεσιακές, δικαστικές και εισαγγελικές Αρχές, προκειμένου να αναζητηθούν ευθύνες, από εκείνους οι οποίοι αδρανούν ή παραλείπουν να προβαίνουν στην τέλεση ενεργειών, οι οποίες εκ του νόμου απαιτούνται και στις οποίες, εκ της θέσεώς τους, υποχρεούνται, θέτοντας σε διαρκή αβεβαιότητα την υγεία και τη ζωή των νοσηλευομένων!

Στην εξώδικη καταγγελία αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«Κύριοι,

Με οργή και αγανάκτηση, αναγκαζόμαστε να σας αποστείλουμε την παρούσα, διαμαρτυρόμενοι εντόνως για την τραγική διαπίστωση, στην οποία – μετά από προφορικές και γραπτές καταγγελίες, στις οποίες προχώρησε ενώπιόν μας τόσο η Διευθύντρια Νοσηλευτικής Υπηρεσίας του Θεραπευτηρίου μας κα Καρπαθίου όσο και η αρμόδια Τομεάρχης και η Προϊσταμένη του 3ου Ψυχιατρικού Τομέα κυρίες Αικ. Λουίζου και Λ. Δημητρακοπούλου, αντίστοιχα – για πολλοστή φορά (!!!) και η οποία αφορά στην πρωτοφανή, απαράδεκτη και πολλές φορές, εγκληματική αντιμετώπιση ψυχικά πασχόντων συνανθρώπων μας και ασθενών του Νοσοκομείου μας, αλλά και κατοίκων του νησιού μας, όταν αυτοί χρήζουν άμεσα παροχής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης.

Ήδη, όμως, από το σημείο αυτό και για την αποφυγή παρερμηνειών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την, υπό πραγματικά αντίξοες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, καθημερινή προσπάθεια και πραγματικό αγώνα, στον οποίο η μεγάλη πλειοψηφία του ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού του Νοσοκομείου μας επιδίδεται, προκειμένου να αντιμετωπιστούν και να τύχουν διαχείρισης κατά τρόπο αποτελεσματικό, αλλά και ρεαλιστικό, τα προβλήματα και οι ελλείψεις του τομέα της υγείας στην περιοχή μας, για το καλό των ψυχικά ασθενών, των συμπολιτών μας, αλλά και των ξένων επισκεπτών.

Αφορμή, ωστόσο, για να αναδειχθούν, για άλλη μια φορά, οι αδυναμίες στο σύστημα υγείας του νησιού μας, στάθηκε η – σκανδαλώδης (!!!) και πέρα από κάθε έννοια τήρησης των διδαγμάτων και των κανόνων της ιατρικής επιστήμης και δεοντολογίας – αντιμετώπιση δύο πολύ πρόσφατων και σοβαρών περιστατικών, τα οποία έλαβαν χώρα στις 12 και 13 Ιανουαρίου 2015.

Πιο συγκεκριμένα, με την παρούσα εξώδικη καταγγελία μας, θέτουμε υπόψη Σας ότι την Παρασκευή, 9 Ιανουαρίου 2015, προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου μας ψυχικά πάσχων συνάνθρωπός μας, με πόνους στην κοιλιακή χώρα και τυμπανισμό, καταβολή δυνάμεων και άρνηση σίτισης. Τότε, ο συνοδός του ασθενούς έλαβε από το Τ.Ε.Π. οδηγίες για υποκλυσμούς και για λήψη φαρμακευτικής αγωγής, οι οποίες και εκτελέστηκαν στο χώρο φιλοξενίας του. Όταν, όμως, τα ανωτέρω δεν απέδωσαν και η κατάσταση της υγείας του ασθενούς όλο και χειροτέρευε, αποφασίστηκε την 11η Ιανουαρίου 2015 και ημέρα Κυριακή, η εκ νέου μεταφορά του στο Νοσοκομείο, όπου αυτή τη φορά πραγματοποιήθηκε εισαγωγή του.

Ωστόσο, την 12η Ιανουαρίου 2015, ημέρα Δευτέρα και ώρα 16:45, ο εν λόγω ασθενής εξήλθε από την Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου μας. Μόλις, όμως, ο υπάλληλος του Τμήματος ΠΡΟΚΑΤ «ΕΛΠΙΔΑ», ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με την καθημερινή φροντίδα του, διαπίστωσε ότι όχι μόνο η κατάσταση της υγείας του δεν είχε βελτιωθεί, αλλά, αντιθέτως, όλο και χειροτέρευε, έσπευσε να ενημερώσει τηλεφωνικά τόσο την προϊσταμένη του, η οποία μετέβη άμεσα στο Τμήμα, για να αποκτήσει ίδια εικόνα, όσο και τον αναπληρωτή Γραμματέα του Σωματείου μας, ο οποίος συμπτωματικά παρευρισκόταν μαζί με τον Πρόεδρο του Σωματείου μας και τον Διοικητή του Κ.Θ.Λ. σε κοινωνική εκδήλωση. Χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση, μετέβησαν όλοι στο χώρο του Νοσοκομείου και, μετά από παρέμβασή τους, επανήλθε ο ασθενής στην Παθολογική Κλινική, όπου και νοσηλεύθηκε μέχρι και τα ξημερώματα της 15ηςΙανουαρίου 2015, οπότε και κρίθηκε ότι η κατάσταση της υγείας του επέβαλλε την άμεση διακομιδή του στο Νοσοκομείο της Ρόδου.

Όμως, το θέμα των κενών και της πλημμελούς παροχής υπηρεσιών υγείας στο Νοσοκομείο μας έμελλε να αναδειχθεί, για άλλη μία φορά, με την αφορμή ακόμη ενός τραγικού, στην κυριολεξία (!!!), περιστατικού, το οποίο επισυνέβη την 13η του τρέχοντος μήνα. Κατά την ημέρα εκείνη, ένας άλλος ψυχικά ασθενής συνάνθρωπος μας, 58 ετών, κατέληξε, χωρίς να έχει λάβει καμία ουσιαστική ιατρική βοήθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος υγείας του.

Σας επισημαίνουμε ότι, όταν ο θανών μεταφέρθηκε αρχικά στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) του Νοσοκομείου μας, όπου δεν υπήρχε γιατρός. Ο πνευμονολόγος ΠΕΔΥ, ο οποίος κλήθηκε από την Προϊσταμένη του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) να τον εξετάσει, καθώς εμφάνιζε σημάδια ίωσης και αναπνευστικού προβλήματος, εισηγήθηκε, παρουσία της Τομεάρχη του Νοσοκομείου μας και της Διευθύντριας Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, την εισαγωγή του στην Παθολογική Κλινική, γεγονός το οποίο μας ανέφερε ο ίδιος, αλλά μας επιβεβαιώθηκε και από επιτόπιους μάρτυρες.

Ωστόσο, ο Επιμελητής Α’ – Παθολόγος, Ιατρός έκρινε ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα με την υγεία του ασθενούς και ότι δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος για την εισαγωγή του στην Παθολογική Κλινική και, αφού του συνταγογράφησε διπλό σχήμα αντιβίωσης, τη λήψη αντιβηχικού – αποφρακτικού, αλλά και εισπνεόμενου φαρμάκου, επί της ουσίας, υπέδειξε την επιστροφή του στο τμήμα του. Ως αποτέλεσμα της απόφασης αυτής, που ελήφθη για τον άτυχο αυτό συνάνθρωπό μας, του οποίου, σημειωτέον, το ιατρικό ιστορικό δεν μπορούσε, σε καμία απολύτως περίπτωση, να μας είχε προϊδεάσει, υπήρξε το άδικο τέλος της ζωής του, το οποίο έλαβε χώρα στις 18:00 μ.μ. της ίδιας μόλις ημέρας.

Τα δύο ανωτέρω πρόσφατα περιστατικά, τα οποία με την παρούσα καταγγέλλουμε, επιβεβαιώνονται τόσο με την από 15.01.2015 αναφορά της Τομεάρχη του 3ου Ψυχιατρικού Τομέα του Θεραπευτηρίου μας και της Προϊσταμένης του ίδιου τομέα προς την Διευθύντρια της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας όσο και με την με αριθμό πρωτ. 1645/15.01.2015 αναφορά της τελευταίας».

Ο Μίκης Θεοδωράκης απαντώντας σε επιστολή του φίλου του Δ.Α. που τον ρωτά κατά πόσον ο όρος που έθεσε για να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εφικτός, αναφέρει τα εξής:

«Αγαπητέ μου Δημήτρη,

Έχεις απόλυτο δίκιο. Δηλαδή ο όρος που έθεσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εν γνώσει μου ανέφικτος, γιατί θα οδηγούσε σε σφοδρή σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες.

»Τότε, θα με ρωτήσεις, γιατί το έπραξα; Υπάρχει προϊστορία γι' αυτό. Αν θυμάσαι, στις αρχές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε την πρότασή μου να δημιουργήσουμε το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) συμφωνώντας ότι η απαλλαγή μας από το Μνημόνιο δεν είναι δυνατόν να λυθεί μέσα από το Σύστημα (εκλογές, Βουλή, Κυβέρνηση) χωρίς να έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις άμυνας του Λαού στη σίγουρη αντίθεση των πιστωτών μας.

»Κι αυτές οι προϋποθέσεις ήσαν δύο: Πρώτον: η δημιουργία ενός μεγάλου Πανεθνικού Παλλαϊκού Μετώπου με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας του ελληνικού Λαού και Δεύτερον: η αναζήτηση οικονομικών πόρων για την εξασφάλιση της ζωής και της ανάπτυξης της χώρας με τη δημιουργία κοινοπραξιών με μεγάλες οικονομικές δυνάμεις (Ανατολής και Δύσης) με στόχο την εκμετάλλευση του τεράστιου εθνικού μας πλούτου (εδαφικού, υπο-εδαφικού και υποθαλάσσιου).

»Τότε, αφού δηλαδή θα είχαμε εξασφαλίσει την οικονομική μας αυτοδυναμία και τη σύσσωμη παλλαϊκή υπεράσπιση σε τυχόν επιθέσεις, το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. θα έπαιρνε μέρος σε εκλογές με στόχο την διακυβέρνηση της χώρας που από θέση ισχύος θα διακανόνιζε με τρόπο δίκαιο τις οικονομικές και άλλες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις μας απέναντι σε τρίτους.

»Αφού συμφωνήσαμε, η ΣΠΙΘΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτές τις δύο βασικές θέσεις, καλέσαμε (ο Μανώλης Γλέζος, ο Γεώργιος Κασιμάτης κι εγώ) τον Λαό στο Σύνταγμα στις 12 Φεβρουαρίου του 2012 με στόχο να μετρήσουμε τη δύναμή μας και στη συνέχεια, εάν βρίσκαμε ανταπόκριση, να σχηματίσουμε την ηγετική ομάδα του Μετώπου που θα ξεκινούσε και θα διηύθυνε τον αγώνα.

»Η ανταπόκριση του Λαού μας ξεπέρασε και τις πιο τολμηρές μας προσδοκίες, αφού οι διαδηλωτές ήταν πάνω από 500.000. Επί κεφαλής ήμασταν ο Μανώλης Γλέζος, ο Γεώργιος Κασιμάτης κι εγώ. Και οι τρεις δεχθήκαμε άγρια επίθεση από τα ΜΑΤ. Στη συνέχεια η Κυβέρνηση πανικόβλητη μετέβαλε τους χώρους της συγκέντρωσης σε κόλαση. Είχαν σωστά κατανοήσει ότι ζούσαμε μια ιστορική στιγμή, που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της χώρας και να μεταβάλει το θύμα-Λαό σε ελεύθερο αφέντη της χώρας του.

»Φαίνεται όμως, ότι δεν ήταν ίδια η εκτίμηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία όπως αποδείχθηκε, η συνεργασία μαζί μας δεν ήταν ειλικρινής αλλά απλώς μας μεταχειρίστηκε, για να αυξήσει μονομερώς την εκλογική του δύναμη και να μπει στη Βουλή, με στόχο την κατάκτηση της διακυβέρνησης μέσα από το Σύστημα εγκαταλείποντας τους δυο πυλώνες άμυνας, το Λαϊκό Μέτωπο και τον πλούτο της χώρας.

»Τότε, όταν ο Λαός είδε ότι το Μέτωπο που προτείναμε και τον καλέσαμε να επικυρώσει με την παρουσία του την 12η Φεβρουαρίου ήταν ένα τέχνασμα για να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μπει στην Βουλή, απογοητεύτηκε, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε.

»Στη συνέχεια μεταβλήθηκε σε μια παθητική μάζα ανθρώπων, με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η καταστροφική πολιτική των Μνημονίων και σήμερα να είναι ένας άβουλος παρατηρητής χωρίς ελπίδα και μέλλον.

»Όταν αργότερα, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις με επισκέφθηκαν ο Μανώλης Γλέζος και ο Αλέξης Τσίπρας για να ζητήσουν τη συμμετοχή μου στις δεύτερες εκλογές (γιατί όπως μου είπαν πίστευαν ότι η συμμετοχή μου αυτή θα εξασφάλιζε την απόλυτη πλειοψηφία στην Βουλή), τους επανέλαβα ότι χωρίς τις προϋποθέσεις που είχα θέσει, δηλαδή την ύπαρξη του Παλλαϊκού Μετώπου και την εξασφάλιση των οικονομικών πόρων από την συνεκμετάλλευση του πλούτου της χώρας, θεωρώ ενέργεια τυχοδιωκτική τον τυχόν σχηματισμό Κυβέρνησης, εφ' όσον το συγκεκριμένο κόμμα θα ήθελε να αποκαλείται «Αριστερά» και να είναι πραγματικά Αριστερά και μάλιστα Ελληνική Αριστερά, με το φορτίο που αυτή κουβαλά από τους ηρωικούς αγώνες, από τις θυσίες και το αίμα που έχυσαν για τον Ελληνικό Λαό οι σύντροφοί μας. Και αρνήθηκα να συνεργαστώ ούτε και δημοσιοποίησα το περιεχόμενο της συνάντησης.

»Αν το κάνω τώρα, είναι γιατί προκλήθηκα στο πιο ευαίσθητο σημείο μου. Στην ίδια την τιμή μου.

»Για όλους αυτούς τους λόγους, όπως είπα και στην αρχή, όχι μόνο δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διακηρύττει από τώρα το τέλος του Μνημονίου αλλά δίχως την αναγκαία λαϊκή στήριξη της οργανωμένης λαϊκής πλειοψηφίας και της προοπτικής μιας οικονομικής αυτοδυναμίας στηριγμένης στον πλούτο της χώρας, θα του είναι στο μέλλον δύσκολο -αν όχι αδύνατο- να αμυνθεί στις αναμενόμενες σκληρές επιθέσεις των αδυσώπητων πιστωτών και άλλων ξένων δυνάμεων.

»Βλέπεις λοιπόν ότι η μεταχείρισή μας με κορύφωμα την 12η Φεβρουαρίου του 2012 δεν αποτελεί μόνο μια απαράδεκτη ηθική κακοποίηση αλλά είναι ταυτόχρονα και ένα μεγάλο λάθος με απρόβλεπτες συνέπειες για τον Λαό μας.

»Ομολογώ ότι δεν θα αποκάλυπτα τώρα αυτή την ζοφερή αλήθεια, αν δεν με προκαλούσε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αφού πρώτα διέλυσε την ΣΠΙΘΑ με τη μέθοδο του φραξιονισμού, επιμένει να διατηρεί ομάδες με την ονομασία της Σπίθας, με στόχο να εκμεταλλευτεί για μια φορά ακόμα το όποιο κύρος μου, δηλαδή να ανασκαλέψει την μεγάλη πληγή που μου άνοιξαν ως τώρα.

»Δυστυχώς η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να δράσω, όπως έκανα σε όλη τη ζωή μου και να αντιδράσω στα χτυπήματα κάτω από τη μέση, που εξακολουθώ να δέχομαι.

»Έχω όμως ακόμα αλώβητη τη Μνήμη και την Σκέψη μου, που μου προσφέρουν τη δύναμη να υπερασπίζομαι τον ελληνικό Λαό και τα ιδανικά της Αριστεράς, που μου προσφέρουν οι αγώνες και οι πράξεις μου για την Ελλάδα.

Σε χαιρετώ με αγάπη,

Μίκης»

tanea.gr