Λίγα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης χαίρουν του σεβασμού που απολαμβάνει σταθερά η Αγγελική Νικολούλη εδώ και χρόνια.

Το πρότζεκτ που επιμελείται και παρουσιάζει από το 1995, το Φως στο Τούνελ, είναι μια εκπομπή στην οποία η δημοσιογράφος δίνεται ολοκληρωτικά, προσπαθώντας να εξιχνιάσει δύσκολες υποθέσεις εξαφανίσεων και παρέχοντας σημαντική αρωγή στις Αρχές, ασκώντας σε πολλές περιπτώσεις και την απαραίτητη πίεση σε αυτές. Τα πολύωρα ζωντανά της εξελίσσονται συχνά σε θρίλερ, όπως αυτό που εκτυλίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες με την υπόθεση του εξαφανισμένου φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η Αγγελική Νικολούλη αποφεύγει να έχει επαφή με δημοσιογράφους την ημέρα και την ώρα της εκπομπής καθότι θέλει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνει.

Η Αγγελική Νικολούλη μίλησε για την υπόθεση, την εμπειρία της και τον τρόπο που προσεγγίζει τη δουλειά της, αλλά και για τον λόγο που επιμένει συχνά να «τραβάει» κάποιες υποθέσεις στα άκρα, ακόμα κι αν φαίνονται ότι έχουν κλείσει. Η ενδοσχολική βία, είτε ψυχολογική είτε σωματική, υπήρχε και παλιά αλλά όχι σ” αυτές τις διαστάσεις. Αν την αναλύσει κανείς θα βρει πολλές αιτίες που πηγάζουν απ” το οικογενειακό περιβάλλον και τα βιώματα του καθενός, απ” την παιδεία, από εξωγενείς παράγοντες, μιμητισμό και άλλα.

Διαβάστε τη συνέντευξη της Αγγελικής Νικολούλη και τι

Ποιες ιδιαιτερότητες θεωρείτε ότι παρουσιάζει η υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, με βάση την εμπειρία σας;

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν χάθηκε από το σπίτι ή τη γειτονιά του, αλλά από τη σχολή που σπούδαζε. Όλα όσα διαδραματίστηκαν στον χώρο αυτό σε βάρος του, σε συνδυασμό με την ένταση που υπήρξε την ημέρα της εξαφάνισης, κάνουν την υπόθεση αυτή ιδιαίτερη. Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να την υποβαθμίσουν, κραυγάζει και απαιτεί βαθιά και προσεκτική έρευνα.

Υπάρχουν ομοιότητες με μια άλλη υπόθεση που μας είχε συνταράξει προ ετών, εκείνη του Άλεξ;

Αγγελική Νικολούλη: Κοινά στοιχεία υπάρχουν. Η ιστορία του Άλεξ όπως αποκαλύφθηκε από το «Τούνελ», ξεκίνησε από τον χώρο του σχολείου του. Άρχισε σαν πλάκα και διασκέδαση για την πενταμελή παρέα των μαθητών κι εξελίχτηκε σε τραγωδία. Για τα παιδιά αυτά, αλλοδαπά και Ελληνόπουλα, ο Άλεξ ήταν εύκολος στόχος. Τον περιγελούσαν και προσπαθούσαν να τον περιθωριοποιήσουν όπως έκαναν και με άλλους ευάλωτους μαθητές. Οι δάσκαλοι δεν αντέδρασαν δυναμικά όπως θα έπρεπε. Εκείνη τη νύχτα του Φλεβάρη το κυνηγητό στους παγωμένους δρόμους της Βέροιας και η τρικλοποδιά στις σκάλες του Δημαρχείου στάθηκαν μοιραία. Τα παιδιά δεν φοβήθηκαν, δεν έκαναν πίσω. Λειτούργησαν σαν πωρωμένοι ενήλικες των άκρων. Πέταξαν στα σκουπίδια προσωπικά του στοιχεία, τον μετέφεραν στο εγκαταλειμμένο σπίτι και τον άφησαν να πεθάνει αβοήθητος. Στη συνέχεια οργανωμένα και με τη βοήθεια ενήλικα, εξαφάνισαν το πτώμα για να μη βρεθεί ποτέ. Στην περίπτωση του Βαγγέλη, όπως αποκάλυψαν στην εκπομπή συμφοιτητές του, μια ομάδα «σκληρών» συμπατριωτών του τού έκανε τη ζωή δύσκολη και του φερόταν βίαια. Η υπόθεση ακόμη ερευνάται και δεν ξέρουμε πού θα φτάσει…

Δώστε μου ένα σχόλιο για το φαινόμενο του bullying στη σημερινή Ελλάδα. Είναι σημείο των καιρών ή υπήρχε πάντα κι απλώς έχει αποκτήσει άλλο πρόσωπο;

Αγγελική Νικολούλη :Η ενδοσχολική βία, είτε ψυχολογική είτε σωματική, υπήρχε και παλιά αλλά όχι σ” αυτές τις διαστάσεις. Αν την αναλύσει κανείς θα βρει πολλές αιτίες που πηγάζουν απ” το οικογενειακό περιβάλλον και τα βιώματα του καθενός, απ” την παιδεία, από εξωγενείς παράγοντες, μιμητισμό και άλλα. Η ουσία είναι πώς λειτουργεί ο καθένας προληπτικά και πώς την αντιμετωπίζει όταν αρχίζει κι εκδηλώνεται, ιδιαίτερα στους χώρους της εκπαίδευσης. Σε καμιά περίπτωση δεν κουκουλώνεις τέτοια περιστατικά για να μην εκτεθείς.

Πότε αντιλαμβάνεστε ότι μια άλυτη υπόθεση έχει «κλείσει» κι έχει πάρει το δρόμο της για το αρχείο; Τελικά, το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού τροφοδοτεί τη συνέχεια σε μια έρευνα, ή η προβολή της μέσω της εκπομπής σας συντηρεί το ενδιαφέρον του κοινού; Έχει υπάρξει ποτέ περίπτωση που είχατε αντιληφθεί ότι η υπόθεση δεν οδηγείται κάπου αλλά το ενδιαφέρον του κοινού σάς έκανε να συνεχίσετε να προσπαθείτε;

Αγγελική Νικολούλη: Αν μας χαρακτηρίζει κάτι στο «Τούνελ» που το γνωρίζει όλα αυτά τα χρόνια και ο κόσμος που μας εμπιστεύεται, είναι η επιμονή στην έρευνα για την αποκάλυψη της αλήθειας. Για τη δικαίωση. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όσο επιμένεις σε μια υπόθεση, όσο τη σκαλίζεις και τη θυμίζεις, κάτι βρίσκεις. Μια ασήμαντη για άλλους λεπτομέρεια, μπορεί να αποτελέσει τη λύση ενός γρίφου. Η ίδια επιμονή αναγκάζει και τις Αρχές να μην εγκαταλείψουν την όποια υπόθεση και να τη βάλουν στο αρχείο.

Όταν ασχολείστε με τόσο σημαντικές υποθέσεις εξαφανίσεων, δείχνετε να «μπαίνετε» σε αυτές ολοκληρωτικά, να το παίρνετε κάπως προσωπικά. Αλήθεια, πώς καταφέρνετε να αποσυμπιέζεστε από τόσο ψυχοφθόρες καταστάσεις; Επηρεάζει, για παράδειγμα, η δουλειά τον ύπνο σας;

Αγγελική Νικολούλη Εάν με δει κάποιος την επομένη της εκπομπής θα καταλάβει τι βιώνω. Άλλος άνθρωπος. Δεν είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι ανθρώπινο πόνο και αγωνία από τη μια πλευρά και από την άλλη σημαντικά στοιχεία που δεν πρέπει να διαρρεύσουν. Απαιτούνται λεπτές ισορροπίες. Μπαίνω με την ψυχή μου στην κάθε υπόθεση, πνίγομαι με την αδικία και τον «ωχαδελφισμό» και την κουβαλάω για καιρό. Από την άλλη, όταν ερευνάς σε βάθος είσαι συνέχεια σε εγρήγορση. Το μυαλό αναλύει κάθε τρεις και λίγο την κάθε πληροφορία και προσπαθεί να δέσει τα γεγονότα. Και στον ύπνο μου πετάγομαι αν σκεφτώ κάτι ιδιαίτερο. Όσο επιμένεις σε μια υπόθεση, όσο τη σκαλίζεις και τη θυμίζεις, κάτι βρίσκεις. Μια ασήμαντη για άλλους λεπτομέρεια, μπορεί να αποτελέσει τη λύση ενός γρίφου. Η ίδια επιμονή αναγκάζει και τις Αρχές να μην εγκαταλείψουν την όποια υπόθεση και να τη βάλουν στο αρχείο.

Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ πόλεμο ή απειλές εξαιτίας της δουλειάς σας; Έχετε φοβηθεί;

Αγγελική Νικολούλη Έχει συμβεί αρκετές φορές και, πίστεψε με, είναι ψυχοφθόρο. Όμως οι απειλές και ο ψυχολογικός πόλεμος με πεισμώνουν περισσότερο. Όσο για τον φόβο, το “χω δηλώσει και στο παρελθόν πως δεν τα πάω καλά μαζί του.

Η στήριξη που λαμβάνετε από τις Αρχές και από οργανώσεις όπως το Silver Alert και το Χαμόγελο του Παιδιού, σας ικανοποιεί;

Αγγελική Νικολούλη Θα το” λεγα συνεργασία. Είναι αναγνωρισμένοι κοινωνικοί φορείς που προσφέρουν στους συνανθρώπους μας. Όσον αφορά στις Αρχές, τις βοηθάμε. Μην ξεχνάμε ότι η εκπομπή έχει συμβάλει σημαντικά στην εξιχνίαση 20 δολοφονιών που εμφανίστηκαν αρχικά σαν απλές εξαφανίσεις. Σε καμιά περίπτωση όμως το «Τούνελ» δεν αντικαθιστά την Αστυνομία ή τη Δικαιοσύνη.

Κάθε Παρασκευή που προβάλλεται η εκπομπή σας, γίνεται χαμός στα social media. Γράφονται άπειρα σχόλια, από ανακρίβειες και υβριστικές επιθέσεις μέχρι πράγματα που ενδεχομένως θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα ως στοιχεία. Πώς διαχειρίζεστε αυτό το χάος; Έχει αλλάξει η φύση της δουλειάς σας, σε σχέση με το παρελθόν που δεν υπήρχε π.χ. το twitter;

Από όλο αυτό το χάος, όπως το περιγράφεις, εγώ κρατώ κάτι θετικό. Τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων που γίνονται εθελοντές και βοηθούν σημαντικά. Οι δικές μου θέσεις, η έρευνα μας και τα αποτελέσματα της, εκφράζονται επίσημα στο σάιτ μου. Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι ότι πολλά στοιχεία που προκύπτουν στη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής, δεν είναι για τον αέρα ή για την αρένα όσων θέλουν να εκτονωθούν. Το έργο σας είναι, θα λέγαμε, καθολικά αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσετε και να στρέψετε την καριέρα σας σε άλλες μορφές δημοσιογραφίας;

Αγγελική Νικολούλη Είκοσι χρόνια τώρα χτίσαμε με τους τηλεθεατές μια σχέση εμπιστοσύνης. Η πολύωρη ζωντανή εκπομπή είναι κάτι σαν καθρέφτης. Δεν μπορείς να κρυφτείς και να κοροϊδέψεις κι ο κόσμος αυτό το αντιλαμβάνεται. Τελευταία ασχολούμαι και με τη συγγραφή αστυνομικών θρίλερ που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες. Εκεί με βλέπω να καταλήγω.

Oι συμφοιτητές του ξεσπάνε. Τι δήλωσαν
Τι δήλωσαν οι συμφοιτητές του Βαγγέλη Γιακουμάκη;

Ένας μήνας έχει περάσει, απ’ όταν εξαφανίστηκαν τα ίχνη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του 20χρονου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής στα Ιωάννινα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το πόρισμα της ΕΔΕ είναι καταπέλτης για τα βίαια περιστατικά “bullying” από τουςσυμφοιτητές του, με θύμα τον 20χρονο σπουδαστήΒαγγέλη Γιακουμάκη από το Ρέθυμνο.

Την ίδια ώρα, η παρέα των Κρητικών λύνει τη σιωπή της και μιλά για τη σχέση που είχε με τον αγνοούμενο φοιτητή.

Βλέπαμε καθημερινά τον Βαγγέλη, μία ώρα κάθε απόγευμα, γιατί διάβαζε. Κάποιες φορές βγαίναμε για καφέ αλλά πάντα, κάθε μέρα ερχόταν στο δωμάτιο να πούμε δύο κουβέντες. Εκείνο το μεσημέρι φάγαμε μαζί. Είχε πειραχτεί από τους βαθμούς. Πέρσι ήταν καλύτερα. Δεν το σήκωνε, γιατί διάβαζε περισσότερο από όλους, είχε απογοητευτεί και του είπαμε να μην τον παίρνει από κάτω… λένε οι συμφοιτητές του και συνεχίζουν:

«Ο Βαγγέλης είναι ένα ήσυχο παιδί. Δεν έδειχνε να έχει κάτι που να τον απασχολεί ή τουλάχιστον δεν αντιληφθήκαμε τίποτα τέτοιο εμείς»

Γιατί άλλαξε δωμάτιο ο Βαγγέλης Γιακουμάκης;

«Ο ένας συγκάτοικός του έπαιζε μαντολίνο πολλές ώρες, ο άλλος κάπνιζε και επιπλέον πηγαίναμε και εμείς στο δωμάτιο με ένα playstation και παίζαμε ως το βράδυ αργά. Ο Βαγγέλης ήθελε να διαβάζει, να μη μυρίζει τσιγάρο και να κοιμάται νωρίς. Κι έτσι άλλαξε δωμάτιο. Αυτό γνωρίζουμε εμείς» απαντούν.

Για το bullying και τις εκδηλώσεις εκφοβισμού στη σχολή, ειδικά από την δική τους παρέα, οι φίλοι του αντιδρούν:

«Εμείς ήρθαμε από την Κρήτη με σκοπό να βγάλουμε μια Σχολή και να συνεχίσουμε το επάγγελμα της οικογένειάς μας. Δεν είμαστε ούτε τραμπούκοι, ούτε φονιάδες. Είμαστε από οικογένειες με αξιοπρέπεια και δεν είναι σωστό να μας κατηγορούν χωρίς στοιχεία. Κάναμε πλάκα και καλαμπούρι μεταξύ μας. Για παράδειγμα, παλεύουμε. Το συνηθίζουμε αυτό. Δεν είδαμε ποτέ τον Βαγγέλη να ενοχλείται.

Ερχόταν κι εκείνος να παλέψουμε, όπως συνηθίζουν οι νέοι, σε μια παρέα κολλητών. Μια μέρα, ακούσαμε στην τηλεόραση ότι του κάναμε καψόνια. Αυτό δεν ισχύει. Όποιος είδε κάτι τέτοιο, να έρθει να το πει στον διευθυντή αλλά κυρίως στην Αστυνομία.

Από τη στιγμή που του κάναμε καψόνια, γιατί μας έκανε παρέα; Στη Σχολή φοιτούν 100 και πλέον σπουδαστές, που μπορούσε να κάνει φίλους, εάν δεν ήθελε εμάς, επειδή του δημιουργούσαμε προβλήματα…».

Τα σημεία του πορίσματος που σοκάρουν είναι αυτά που αφορούν μαρτυρίες συμφοιτητών του Βαγγέλη Γιακουμάκη που κάνουν λόγο για βασανιστήρια και άγριο bullying. Τον Μάρτιο του 2014 υπήρχε κλιμάκωση των επεισοδίων με αποκορύφωμα να έχουν δέσει τον 20χρονο φοιτητή σε καρέκλα και να τον έχουν κλειδωμένο σε ντουλάπα δωματίου.

Σε άλλη περίπτωση, τα καψώνια σε βάρος του περιλάμβαναν όχι μόνο να κλειδωθεί σε ντουλάπα, αλλά να κάνει και το "τζουκ μποξ".

"Οι γροθιές, οι μπουνιές και τα σπρωξίδια που αναφέρονται στο πόρισμα είναι τόσα πολλά που απορούμε πώς ο Βαγγέλης άντεχε τόσον καιρό στη Σχολή αυτή", αναφέρει στον Ελεύθερο Τύπο στέλεχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Κατάθεση έδωσε και καθηγήτρια του Βαγγέλη Γιακουμάκη, η οποία φέρεται να λέει ότι είχε ειδοποιήσει εδώ και περίπου 10 μήνες τη Σχολή για την ψυχολογική επιβάρυνση του 20χρονου από τα πειράγματα συμφοιτητών του.

«Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν έφυγε ποτέ από τα Ιωάννινα, ίσως ποτέ και από τις εγκαταστάσεις της σχολής» αποκαλύπτουν αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., που χειρίζονται την υπόθεση εξαφάνισης του νεαρού φοιτητή. Συμπληρώνουν πως οι καταθέσεις για τα καψώνια που τον υπέβαλλαν και τους τραμπουκισμούς έχουν γίνει περισσότερες, όσο περνάει ο καιρός αναδεικνύοντας σημαντικά στοιχεία για τους πρωταγωνιστές βίαιων συμπεριφορών εναντίον του.

Το TheToc είχε αποκαλύψει κάποια από αυτά που καταγράφηκαν την Άνοιξη του 2014, όπως το καψώνι του… juke box, που τον είχαν κλείσει σε ντουλάπα και του πέταγαν κέρματα για να τραγουδήσει τις «παραγγελιές» τους, ή όταν του έκλειναν το νερό στο μπάνιο, τη στιγμή που ήταν με τις σαπουνάδες.

Η κινητοποίηση είναι πρωτοφανής και εστιάζεται πλέον στο νομό και στο εσωτερικό της σχολής, όπου από αύριο μεταβαίνει κλιμάκιο ερευνητών από την Αθήνα με επικεφαλής τον ντετέκτιβ κ. Γιώργο Τσούκαλη. Για το Σαββατοκύριακο είχε προγραμματιστεί συλλογική δράση εθελοντών για τον εντοπισμό του Βαγγέλη. Συγκινητικό είναι ότι δήλωσαν συμμετοχή τουλάχιστον 250 άτομα για να «χτενίσουν» την πόλη. Χθες το απόγευμα, ωστόσο, η δράση αναβλήθηκε προς το παρόν διότι, σύμφωνα με τον κ. Τσούκαλη, «βρισκόμαστε στο κρισιμότερο σημείο της έρευνας, και υπάρχει πλήρης κινητοποίηση των αστυνομικών αρχών, αφετέρου βρίσκετε σε εξέλιξη ένορκη διοικητική εξέταση για την υπόθεση».

Σήμερα ολοκληρώνεται η Ε.Δ.Ε. του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στη Γαλακτοκομική Σχολή για την εξακρίβωση τυχόν ευθυνών για φαινόμενα εκφοβισμού ή και βασανιστηρίων. Τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου έχουν πάρει τουλάχιστον 25 καταθέσεις και, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν συλλέξει καθοριστικά στοιχεία για την εξέλιξη των ερευνών. Το ίδιο σημαντική θεωρείται η κατάθεση πρωτοετή φοιτητή στην Ασφάλεια Ιωαννίνων, ο οποίος γνώριζε καλά τον Βαγγέλη και τις πιέσεις που δεχόταν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο συγκεκριμένος νεαρός δεν είχε μιλήσει στις αρχές και αποφάσισε να το κάνει πριν από λίγο καιρό φωτίζοντας ακόμα περισσότερο το γιατί ο φοιτητής μπορεί να θέλησε να φύγει από τη Σχολή. Αυτό που προκάλεσε χθες τη δυσαρέσκεια της τοπικής κοινωνίας είναι η αποστράτευση στις κρίσεις της ΕΛ.ΑΣ. του μέχρι πρότινος Αστυνομικού Διευθυντή Ιωαννίνων, Ανδρέα Παπιγκιώτη, ο οποίος είχε αναλάβει την έρευνα για τον αγνοούμενο φοιτητή. Πληροφορίες από τον περιβάλλον του κάνουν λόγο για απόφαση με βάση κομματικά κριτήρια που δεν θα έπρεπε να παίζουν ρόλο στις κρίσεις.

Την ίδια ώρα, σκιές προκαλεί η επιστολή της δημοσιογράφου Έλενας Ακρίτα στην οποία αφήνονται υπόνοιες για εμπλοκή Κρητικού πολιτικού στην υπόθεση, ο οποίος φέρεται να παρείχε κάλυψη σε φοιτητές από την Κρήτη που μπορεί να βασάνισαν τον Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Ο πρώην βουλευτής Χανίων κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης απάντησε: «Με τον διευθυντή της Γαλακτοκομικής Σχολής μίλησα το 2013 για μία τελείως διαφορετική υπόθεση που αφορούσε σε παιδί από τα Χανιά που αντιμετώπιζε πρόβλημα. Το παιδί αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Η κ. Ακρίτα για λόγους δημοσιότητας ή δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο προσπαθεί να ρίξει λάσπη. Και μάλιστα κρύβεται, καθώς έχω προσπαθήσει να μιλήσω μαζί της και εκείνη το αποφεύγει. Από εδώ και πέρα όποιος εμπλέκει το όνομά μου θα πρέπει να ξέρει ότι θα προσφεύγω εναντίον του δικαστικά».

Ο κ. Μαρκογιαννάκης έστειλε αναφορά-αίτηση στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων και επιστολή προς τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννη Πανούση, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι εκείνος ο «πρωτοκλασάτος Κρητικός πολιτικός που εμπλέκεται στην υπόθεση».

Συγκεκριμένα περιστατικά καλούνται να «θυμηθούν» οι σπουδαστές στις νέες τους καταθέσεις, παρότι μέχρι στιγμής δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να στοιχειοθετούν κατηγορίες, για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Νέο γύρο καταθέσεων από τους σπουδαστές της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, προκειμένου να… θυμηθούν κάτι που είχαν ξεχάσει σχετικά με την εξαφάνιση του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, η οποία συμπληρώνει αύριο έναν μήνα.

Ο φάκελος ήταν να φύγει για την Εισαγγελία, ωστόσο οι επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ, αποφάσισαν να καλέσουν εκ νέου κάποιους σπουδαστές που είχαν δει τον Βαγγέλη την ημέρα της εξαφάνισής του, ενώ επιπλέον θα πα πάρουν κατάθεση και από τον Κύπριο σπουδαστή που εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να δηλώνει ότι είχε ακούσει για επιθέσεις bullying σε βάρος του 20χρονου.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι από χθες έχουν κληθεί κάποιοι σπουδαστές, προκειμένου να «φρεσκάρουν» τις καταθέσεις τους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε όσους έχουν καταθέσει ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεχόταν πειράγματα, επιθέσεις και ακραίες συμπεριφορές από συγκεκριμένη ομάδα σπουδαστών της Σχολής με καταγωγή επίσης από την Κρήτη.

Η εκ νέου κλήση τους έχει σκοπό να θυμηθούν συγκεκριμένα περιστατικά που σχετίζονται με τα ίδια πρόσωπα, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να στοιχειοθετούν κατηγορίες για κάποιους.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Οι βουλευτές της ΝΔ ζητούν από τον υπουργό Εσωτερικών, Νίκο Βούτση, ενημέρωση για την υπόθεση και στην περίπτωση που αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού προσώπου «επιβάλλεται να κατονομαστεί»

Την ώρα που ο νεαρός φοιτητής από την Κρήτη, Βαγγέλης Γιακουμάκης, παραμένει άφαντος και τα σενάρια γύρω από την εξαφάνισή του δίνουν και παίρνουν, το θέμα έφθασε στη Βουλή.

Με ερώτησή τους προς τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκο Βούτση, ο βουλευτής Ηρακλείου της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Αυγενάκης και ο βουλευτής Ρεθύμνου του ίδιου κόμματος Γιάννης Κεφαλογιάννης, ζητούν ενημέρωση για τη φάση στην οποία βρίσκονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου σπουδαστή, ο οποίος αγνοείται από τις 6 Φεβρουαρίου, καθώς και για το ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για να συμβάλει ουσιαστική στην έρευνα εντοπισμού του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Μάλιστα στο κείμενο γίνεται λόγος και για τις αναφορές της δημοσιογράφου Έλενας Ακρίτα περί εμπλοκής πολιτικού προσώπου στην υπόθεση, που συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν ‘τα παιδιά’ από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.

Οι δύο βουλευτές ζητούν εφόσον αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού (...) άμεσα επιβάλλεται να κατονομαστεί αφενός για να συνδράμει και εκείνος στην έρευνα καταθέτοντας όσα γνωρίζει, εάν γνωρίζει, και αφετέρου να αποδοθούν ευθύνες από τη Δικαιοσύνη και βέβαια από τα όργανα του κόμματος στο οποίο ανήκει».

Αναλυτικά η ερώτηση των βουλευτών Λ. Αυγενάκη και Γ. Κεφαλογιάννη προς τον υπουργό Εσωτερικών Νίκο Βούτση έχει ως εξής:

«ΘΕΜΑ: Σχετικά με την εξαφάνιση σπουδαστή και την εμπλοκή πολιτικού προσώπου

» Η υπόθεση της εξαφάνισης του σπουδαστή Βαγγέλη Γιακουμάκη, έχει συγκλονίσει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η οποία περιμένει απαντήσεις. Σε επιστολή (2/3/2015) της δημοσιογράφου Κας Έλενας Ακρίτα προς τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννη Πανούση, ανέφερε "Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας 'πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν ‘τα παιδιά’ από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία".

» Σε απάντηση του κ. Γ. Πανούση στην επιστολή της Κας Ελ. Ακρίτα αναφέρεται σχετικά με την εμπλοκή πολιτικού από την Κρήτη ότι "Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα".

» Κατ’ αρχήν ευχόμαστε όλοι μας ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, να δώσει σημεία ζωής, να είναι καλά στην υγεία του και σύντομα να επιστρέψει στο σπίτι του. Εκείνο όμως που είναι εξίσου σημαντικό είναι ως Πολιτεία να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική «ομπρέλα» προστασίας για όλα τα παιδιά (στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο) από την βία στην παιδεία. Να επανακαθορίσουμε τον σκοπό της και να δημιουργήσουμε εκείνες τις δομές που θα απομακρύνουν τις βίαιες συμπεριφορές μεταξύ των μελών της.

» Επίσης, εφόσον αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού (για την ακρίβεια Κρητικού Βουλευτή, σύμφωνα με τα γραφόμενα της Κας Ακρίτα), ο οποίος με τις πράξεις του άμεσα ή έμμεσα ενεπλάκη στην υπόθεση και μεσολάβησε, άμεσα επιβάλλεται να κατονομαστεί αφενός για να συνδράμει και εκείνος στην έρευνα καταθέτοντας όσα γνωρίζει, εάν γνωρίζει, και αφετέρου να αποδοθούν ευθύνες από τη Δικαιοσύνη και βέβαια από τα όργανα του κόμματος στο οποίο ανήκει.

» Κατόπιν των ανωτέρω,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

»1. Σε ποια φάση βρίσκονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου σπουδαστή; Ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει η Κυβέρνηση για να συμβάλει ουσιαστικά στην έρευνα εντοπισμού του Βαγγέλη Γιακουμάκη;

»Οι ερωτώντες Βουλευτές

Λευτέρης Κ. Αυγενάκης Γιάννης Κεφαλογιάννης

Βουλευτής Ηρακλείου Βουλευτής Ρεθύμνου»

Πολιτικό σεισμό προκαλούν οι καταγγελίες ότι βουλευτής από την Κρήτη κάλυπτε τους φοιτητές οι οποίοι παρενοχλούσαν τον εξαφανισθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η δημοσιογράφος Ελενα Ακρίτα είχε αναφερθεί προσωπικά στον αναπλ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση υπενθυμίζοντάς του πως είναι υπεύθυνος για τις έρευνες και του έλεγε ότι συγκεκριμένος βουλευτής κάλυψε το bullying σε βάρος του νεαρού που αγνοείται εδώ και εβδομάδες και που οι γονείς του κάνουν εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα για να βρουν ίχνη από το παιδί τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία ο Γιακουμάκης δεχόταν παρενοχλήσεις απόάλλους φοιτητές από την Κρήτη, είχε αναγκαστεί να αλλάξει και δωμάτιο στην εστία ενώ υπήρξαν καταγγελίες ότι του έκαναν βασανιστήρια που το παιδί δεν άντεξε.

Η Ελενα Ακρίτα ζητούσε από τον Γ. Πανούση να ερευνήσει αν υπάρχει βουλευτής ο οποίος κάλυψε τις δραστηριότητες των φοιτητών με τον υπουργό να απαντά και να επιβεβαιώνει ότι πράγματι υπάρχει πολιτικός από την Κρήτη ο οποίος πρέπει να διωχθεί από το κόμμα του.

Γράφει συγκεκριμένα η κ. Ακρίτα:
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Η Έλενα Ακρίτα αναφέρεται στις επιθέσεις που δεχόταν ο 20χρονος από ομάδα συμφοιτητών του και τονίζει πως τους τελευταίους κάλυπτε πασίγνωστος βουλευτής. «Οι βασανιστές του παλικαριού μιλάνε για πλάκες, καψόνια κι άλλα χαλαρά. Μετατρέψανε ένα ευαίσθητο, τρομαγμένο, ευάλωτο παιδί σε ανθρώπινο τζουκ μποξ (του πετάγανε κέρματα για να τραγουδάει και να το ξεκλειδώσουν από τη ντουλάπα που το φυλακίζανε).
Το βασανίσανε, το διαπομπεύσανε, το ξεφτιλίσανε, το οδηγήσανε στους δρόμους να εκλιπαρεί για μια μπουκιά ψωμί, για ένα εισιτήριο να φύγει όσο πιο μακριά μπορεί, για ένα χέρι βοήθειας που δεν απλώθηκε ποτέ. Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας “πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν τα παιδιά από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Τι θα γίνει με αυτόν τον τύπο; Γιατί κανείς δεν τον κατονομάζει; Ποιος τον καλύπτει και γιατί; Προσωπικά - μετά από δημοσιογραφική έρευνα - είμαι 90% βέβαιη για την ταυτότητα του: Το υπόλοιπο 10% δυστυχώς με εμποδίζει να το δημοσιοποιήσω. Θα βγει στη σέντρα ο κύριος αυτός; Και το πιο σημαντικό: Αν -ο μη γένοιτο- έχει συμβεί κάτι στο παλικαράκι – έχει ποινικές ευθύνες ως ηθικός αυτουργός ή όπως αλλιώς το λέτε εσείς οι νομικοί, τέλος πάντων;».

Ο Γ. Πανούσης απαντά:
Αγαπητή κυρία Ακρίτα,
Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ που ανοίξατε αυτό το θέμα που σίγουρα δεν είναι μόνον αστυνομικό. Θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις μαζί σας.
Η πρόληψη της παραβατικότητας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική πολιτική (αρκεί να μη λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα ως αποκλειστικός θεσμός κοινωνικού ελέγχου) αλλά και με μια κοινοτική εκπαιδευτική οικολογία (που εντάσσει τη σχολική μονάδα στον κοινωνικό ιστό).

Οι εν-τάσεις και οι συγ-κρούσεις μέσα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν παραπέμπουν υποχρεωτικά στην «εγκληματική βία» αφού τα υφέρποντα ή και εμφανή κίνητρα συνδέονται περισσότερο με το γόητρο, το παληκαριλίκι, την ισχύ, την εξουσία ή ακόμα με την ανισότητα και την υποβάθμιση. Πέρα δηλαδή από τα όποια ατομικά χαρακτηριστικά δράστη/ δραστών και θύματος/ θυμάτων, το κοινωνικό, πολιτισμικό και εκπαιδευτικό οικοσύστημα καθορίζει τους όρους και τους τρόπους εμφάνισης του φαινομένου.

Οι αποϊδανικοποιήσεις (γονιών, δασκάλων, φορέων) και η αναζήτηση προσωπικών (και όχι «δανεισμένων») εμπειριών οδηγούν σε συχνά επώδυνες αυτονομήσεις. Τα όρια και τα περιθώρια της μάθησης από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, από το σπίτι στο σχολείο, από τη γονεϊκή υπερπροστατευτικότητα στη σχολική συμμόρφωση συχνά καταλήγουν σε ανομικές εκ-ρήξεις. Σε κάθε περίπτωση η επίλυση των συγκρούσεων στον εκπαιδευτικό χώρο πρέπει να προκύπτει από τη συνευθύνη που διαμορφώνεται μέσα στο τετράγωνο: δάσκαλοι- γονείς- μαθητές/συμμαθητές- Υπουργείο Παιδείας.

H κουλτούρα του σπιτιού
Αν το παιδαγωγικό μέρος βαρύνει αποκλειστικά τους καθηγητές, η κουλτούρα του σπιτιού, του δρόμου, της κοινότητας είναι αυτή που θα ορθώσει την εμπιστοσύνη σαν τείχος στις όποιες αντιλήψεις ή συμπεριφορές βίαιης αντί-δρασης.

Πολλοί ψυχολογικοποιούν το φαινόμενο συσχετίζοντάς το με την εφηβεία και τη συναφή επιθετικότητα, με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, τις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Άλλοι ρίχνουν το βάρος στη συλλογική έκφραση τέτοιων συμπεριφορών, με βάση την παρέα των συνομιλήκων, συγκρίνοντας εκπαιδευτικούς τύπους με παραβατική υποκουλτούρα. Συχνά συνεκτιμώνται και δημογραφικά/ κοινωνικά δεδομένα που αφορούν στο φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της οικογένειας, τα επαγγέλματα των γονέων κλπ.

Επίθεση και άμυνα, εκφοβισμός και φόβος, δράστης και θύμα εναλλάσσονται και παίρνουν διάφορες μορφές (π.χ. βρισιές, απειλές, χειροδικίες κλπ.) πίσω από τις οποίες όμως ελοχεύει η διάβρωση των δια-προσωπικών σχέσεων (relational aggression) καθώς και η υποτίμηση του «άλλου». Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της θυματοποίησης (απόρριψη, στιγματισμός, περιθωριοποίηση, απομόνωση, ανασφάλεια) κινούνται κι αυτές στο ίδιο πλαίσιο: στην αποτυχία και την προδοσία των σχέσεων εμπιστοσύνης, οι οποίες αποτελούν τη βάση για μια ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Η σύγκρουση λέξεων και κινήσεων συχνά υποκρύπτει μια πιο κρίσιμη «δια-μάχη» αλληλεγγύης και ατομικισμού, ανεκτικότητας και ατομικισμού την οποία καλούνται οι νέοι να δια-χειριστούν.

Νεανική βία
Η σύνδεση της νεανικής βίας με τη σχολική αποτυχία ή την κοινωνική περιθωριοποίηση, η επιθετική συμπεριφορά ως αποτέλεσμα μάθησης (για επιβίωση;) αντιμετωπίζονται σαν απειλές για περισσότερους από ένα στόχο. Τα σημεία ψυχολογικής αναγνώρισης παιδιού - θύτη και παιδιού - θύματος, το προφίλ του νταή και του φοβισμένου, οι έννοιες της Επιβολής (θύτες) ή της Αυτοάμυνας (θύματα-θύτες) που επανέρχονται σε όλες τις αιτιολογήσεις όλων για την ενδοσχολική βία έχουν τελευταία υπερφαλαγγιστεί από το φόβο ένοπλων επιθέσεων. Ο school shooter, όπως συχνά και ο σχολικός τραμπούκος, χαρακτηρίζονται από ψυχική αδυναμία να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις και επιλέγουν ως διέξοδο την βίαιη εκδίκηση (ιδεοληπτική ή όχι) κατά τρίτων και βέβαια την αυτοκτονία.

Μολονότι οι ένοπλες επιθέσεις στα σχολεία (school shooting) στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τον εκφοβισμό (ως ατομικό bullying ή ως ομαδικό mobbing), μολονότι το «νταηλίκι» του μαθητή δεν σημαίνει αναγκαστικά και προ-παραβατικό ανήλικο, ούτε η συστηματική κατάχρηση δύναμης μετατρέπεται αυτομάτως σε συγκρότηση συμμορίας, ο εκφοβισμός (είτε στοχεύει ένα μεμονωμένο άτομο ή ομάδα ατόμων, είτε αφορά μικρότερους, είτε κορίτσια), συχνά συνδέεται με ενδοσχολικούς ανταγωνισμούς, με διαφορετικότητες μαθητών (απόκτηση δύναμης ή προκλητικά θύματα) και έτσι δημιουργεί πρότυπα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Το συχνά αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει μηχανισμούς και δασκάλους προετοιμασμένους να χειριστούν δύσκολες (μέχρι και βίαιες) καταστάσεις ενώ η γειτονιά και η τοπική κοινωνία απλώς κάθε φορά εκπλήττονται (κρύβοντας κάτω από το χαλί την «οικολογία του φόβου και της αποτυχίας»). Κι όμως η ζεστή σχολική ατμόσφαιρα (της κατανόησης και της συνεννόησης) μπορεί να δημιουργεί θετικά συναισθήματα και αίσθημα ασφαλούς περιβάλλοντος και να χρησιμοποιήσει την επικοινωνία ως μέσο κοινωνικής ένταξης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Πλαίσιο βίας
Πώς να διαμορφώσεις «όρους ειρηνικού σχολείου» μέσα σ' ένα κοινωνικό πλαίσιο βίας; Οι ρίζες της βίας είναι βαθιά χωμένες στον πολιτισμό και στην κοινωνία. Στις ανισότητες και στις αδικίες. Από την άλλη οι ορισμοί και οι εννοιολογήσεις της (σχολικής) βίας δημιουργούν συχνά συγχύσεις. Οι αιτίες μπλέκονται με τ' αποτελέσματα και όλα αυτά με διάφορα ιδεολογήματα. Όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί (αλλά και τ' αντίθετά τους).

Όλα είναι κρίσιμα (αλλά δεν αποτρέπουν την κρίση). Από τη μία οι μορφές της ενδοσχολικής βίας, οι παραβατικές ομάδες και συμμορίες, το bullying ως εκφοβισμός, ο τραμπουκισμός, ο ψευτοπαλληκαρισμός, το νταηλίκι, τα χαρακτηριστικά δράστη - θύματος και η ανισορροπία δύναμης θύτη-θύματος, οι τιμωρίες. από την άλλη η σχέση παιδιού-γονιού, η σχέση παιδιού-δασκάλου (που επηρεάζεται και από το πολιτισμικό κεφάλαιο του μαθητή), ο αυτοτελής ρόλος των γονιών, ο αυτοτελής συνθετικός ρόλος του σχολείου, ο αυτοτελής ρόλος του δασκάλου ή και ο ρόλος των ΜΜΕ. από τη μία οι αναπαραστάσεις της βίας ή και η «γοητεία» της κι από την άλλη το άγχος, οι κακές σχολικές επιδόσεις, η ψυχική καταπίεση, η ανασφάλεια των σχέσεων και της επιβίωσης των ίδιων των μαθητών. Κανονιστική λοιπόν αντιμετώπιση ή ειρηνοποιός διαχείριση;
Το θέμα της ασφάλειας υπερβαίνει τη σχολική βία και πρέπει να προβληματίσει το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Η ασφάλεια στους εκπαιδευτικούς χώρους συνδέεται με τη βία στους δρόμους και τη μεταφερόμενη κοινωνική βία.

Σεβασμός
Η ασφάλεια του σχολείου συμβαδίζει αυτονόητα με το σεβασμό στην προσωπικότητα, την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των νέων. Από την άλλη μια κοινωνία κοντά στο σχολείο και ένα σχολείο ενταγμένο αρμονικά στην κοινότητα κινδυνεύει να «μολυνθεί» από τις ανισότητες του πολιτισμικού περιβάλλοντος και ιδίως από τη γενικευμένη ανομία. Από τα παιδιά του δρόμου (αρκετά από τα οποία δεν αρνούνται να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία) κι από τα κακοποιημένα παιδιά ή τα παιδιά φτωχών οικογενειών που εγκαταλείπουν το σχολείο γεννιέται αρχικά η νεανική βία.
Η κοινωνική ομπρέλα προστασίας (community schools) σχετίζεται με τη συνευθύνη των κοινωνικών φορέων και όχι με την αστυνόμευση. Χρειάζεται μια συνέργεια πολλών θεσμών και φορέων για να πεισθούν οι νέοι να ξανα-γυρίσουν στην κοινωνική συμβίωση χωρίς βία.

Η βία στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται στο κληρονομικό φορτίο του θεσμού. Χρειάζεται συνεπώς το εκπαιδευτικό σύστημα να ξαναβρεί την εσωτερική του δημοκρατία (ισότητα, διάλογος, ηπιότητα, ελευθερία έκφρασης) και ν' αναπτύξει δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών. Πρέπει να «επανεφεύρουμε» την εκπαίδευση, που σημαίνει νέα δομή, νέα μορφή, νέες σχέσεις, νέα αισθητική, νέα λειτουργία, νέοι ρόλοι, πρέπει να αυτονομήσουμε (έστω σχετικά) το σχολείο από τη διαδικασία νομιμοποίησης της κρατούσας κοινωνικής τάξης για να μην είναι καταδικασμένο (κι αυτό κι εμείς) ν' αναπαράγουμε ή και να διευρύνουμε τις προϋπάρχουσες ανισότητες.
Το σχολείο που πληγώνει αντί να εκ-παιδεύσει, οι υπόγειες διαδρομές της βίας στο σπίτι, στην πλατεία και της σχολικής βίας, ο ανταγωνισμός ως εργαλείο επιτυχίας και το παιχνίδι ως μέσον ενηλικίωσης, οι περικυκλωμένοι από «όχι» και «μη» έφηβοι διαμορφώνουν τους όρους μιας «αντι-δραστικής» επιθετικότητας, έντασης, θυμού, διάψευσης, δυσφορίας.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα συναντιώνται πολλές κρίσεις: εφηβείας, αμφισβήτησης από τους νέους, διάψευσης, κόπωσης από τους δασκάλους, απαξίωσης, υποβάθμισης ρόλου από τους γονείς, αμφίσημης αντιμετώπισης από την Πολιτεία.

Συμβατικά ή εναλλακτικά σχολεία δεν μπόρεσαν να συμβιβάσουν τις κρίσεις και να τις μετατρέψουν σε νέες ευκαιρίες. Η «μάχη για επιβίωση» προτιμάει βίαια σχολεία σε βίαιο κόσμο. Γι' αυτό χρειάζεται από τη μία η χάραξη ορίων σε όλη την κοινωνική δράση κι από την άλλη η αλλαγή πλαισίου ζωής των νέων. Το πέρασμα από τα παιδιά σε κίνδυνο στα επικίνδυνα παιδιά είναι τόσο εύκολο ή τόσο δύσκολο όσο εμείς -οι ενήλικες κλειδοκράτορες- το (δια)χειριζόμαστε.

Να απομακρυνθεί
Υ. Γ1: Στο επίπεδο της αστυνομικής έρευνας έχει διαταχθεί να σταλεί στα Γιάννενα ειδική μονάδα εξιχνίασης. Έχω ο ίδιος προσωπικά μιλήσει με τον ιδιωτικό ερευνητή Γ. Τσούκαλη και έθεσα στη διάθεση της οικογένειας όποιο μέσο χρειαστεί.
Υ. Γ2: Οι ποινικές ευθύνες θα καταλογιστούν όταν εντοπιστούν οι ένοχοι της «βαρβαρότητας» και οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει με πράξεις ή παραλείψεις των αρμοδίων δημοσίων οργάνων.
Υ. Γ3: Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα. Ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία να δείξουμε ότι πρωτίστως είμαστε άνθρωποι και γονείς και νοιαζόμαστε για τον πλαϊνό μας.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός
Καθηγητής Γιάννης Πανούσης