Σταθερά πρώτη στην ανεργία η Ελλάδα στην ΕΕ
Ιούλιος 31, 2014Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρεί η Ελλάδα, σύμφωνα με νέα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας Eurostat για τον μήνα Ιούνιο.
Η ανεργία στην Ελλάδα (στοιχεία Απριλίου) βρίσκεται στο 27,3%, 2,8 μονάδες πάνω από τη δεύτερη Ισπανία (24,5%) και 11 μονάδες πάνω από την τρίτη Ουγγαρία (16,3%).
Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στην Αυστρία (5%), τη Γερμανία (5,1%) και τη Μάλτα (5,6%).
Η ανεργία πάντως μειώθηκε οριακά στο σύνολο της ευρωζώνης τον Ιούνιο, καταπέφτοντας στο 11,5%, από το 11,6% που ήταν τον Μάιο και από το 12% που είχε καταγραφεί τον Ιούνιο του 2013.
Παραπλήσια πτώση της ανεργίας και σε ολόκληρη την Ε.Ε. όπου το ποσοστό μειώθηκε τον Ιούνιο στο 10,2% από 10,3% τον Μάιο και 10,9% που ήταν τον Ιούνιο του περασμένου έτους.
Αναλυτικά τα στοιχεία ΕΔΩ
Πηγή: skai.gr
Τα μνημόνια διέλυσαν την κοινωνία αλλά δεν μείωσαν το...χρέος
Ιούλιος 23, 2014Μόλις 1% είναι το ποσοστό που μειώθηκε σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του 2013 το ελληνικό χρέος ενώ, σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2013 αυξήθηκε κατά 13,5%. Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ακόμη ότι επί του 174,1% του ΑΕΠ, το 131,3% είναι δάνεια και το 42,4% άλλοι τίτλοι.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως αύξηση του χρέους καταγράφηκε σε τριμηνιαία βάση σε ολόκληρη την ευρωζώνη το πρώτο τρίμηνο του 2014, από 92,7% σε 93,9%, αλλά και στην ΕΕ από 87,2% σε 88%.
Σύμφωνα με την κοινοτική στατιστική υπηρεσία, το πρώτο τρίμηνο του 2014 η Ελλάδα είχε το υψηλότερο χρέος στην ΕΕ και ακολούθησαν η Ιταλία με 135,6% και η Πορτογαλία με 132,9%, ενώ το χαμηλότερο χρέος είχε η Εσθονία με 10%, η Βουλγαρία με 20,3% και το Λουξεμβούργο με 22,8%.
Σε απόλυτους αριθμούς, το ελληνικό χρέος υποχώρησε στα 314,8 δισ. ευρώ, από 318,7 δισ. ευρώ το τέταρτο τρίμηνο του 2013.
koutipandoras.gr
Σοκ από Γερμανό χρηματιστή: "Το ΔΝΤ καταστρέφει σκόπιμα την Ελλάδα για να ξεπουληθούν τα κοιτάσματα της!"
Ιούλιος 20, 2014Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.
Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».
Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους. Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.
Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.
Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.
Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών.
Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ;
Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές.
Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».
Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει: «Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.
Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.
«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.
Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ. "Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο".
xrimablog.gr
Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν πως το αυτονόητο για την κυβέρνηση αυτής της χώρας θα ήταν να την έχει κηρύξει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να εργάζεται πυρετωδώς για την όσο το δυνατόν ταχύτερη και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων, ή έστω μερικών, από τα παραπάνω προβλήματα. Σίγουρα, θα ήταν παράλογο σε μία χώρα, η οποία είναι αντιμέτωπη με μία τέτοια οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η κυβέρνηση της να αναλώνει το χρόνο και τους λιγοστούς πόρους της όχι για να λύσει προβλήματα αλλά για να σχεδιάσει την πώληση της μοναδικής εταιρίας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της με την αιτιολογία ότι αυτό "αποτελεί υποχρέωση της χώρας, απέναντι στην Κομισιόν".
Και όμως, στην Ελλάδα της Τρόικας και των συνεργατών της έχει δημιουργηθεί προ πολλού η τάση το αυτονόητο να δίνει τη θέση του στο παράλογο και αυτό με τη σειρά του να βαφτίζεται ως αναπόφευκτο. Έτσι, η κυβέρνηση έχει σταματήσει να ασχολείται με τα μείζονα προβλήματα της χώρας και έχει βάλει στην κορυφή της ιεραρχίας της μια ακόμη πώληση ελληνικής περιουσίας, αυτή τη φορά σκανδαλώδους μεγέθους, μέσω του μοντέλου της «Μικρής ΔΕΗ» "ώστε να πάψει η ΔΕΗ να έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά ηλεκτρισμού και να σταματήσει να μονοπωλεί την εκμετάλλευση των λιγνιτών και των υδάτινων πόρων της χώρας".
Με απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, όπως ακριβώς ισχύει και με την Τρόικα. Όμως, αν και η δεύτερη δικαιολογείται από το ρόλο της να πιέζει για αυτά που θεωρεί ότι εξυπηρετούν το συμφέρον της, η πρώτη υποχρεούται να ιεραρχεί τις προτεραιότητες της και να προτάσσει αυτές που εξυπηρετούν καλύτερα το εθνικό συμφέρον.
Και εν προκειμένω το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετείται με το να ξεπουληθούν και μάλιστα έναντι ευτελούς τιμήματος, πόροι της χώρας τεράστιας οικονομικής και εθνικής αξίας αλλά με το να σταματήσει άμεσα η διαδικασία πώλησης της ΔΕΗ και η κάθε συζήτηση για το θέμα αυτό και να αντιμετωπιστούν επειγόντως τα πραγματικά προβλήματα της Ελλάδας.
Αυτή η θέση δεν έχει καμία σχέση με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ορισμένων εκ των συνδικαλιστών της ΔΕΗ με γνωστό και βεβαρημένο παρελθόν. Εδώ το θέμα ξεπερνά τα όποια ένοχα μικροσυμφέροντα καθώς έχει πανεθνικό χαρακτήρα.
Ίσως, λοιπόν, είναι καιρός, με ευκαιρία τη ΔΕΗ, να εγκαινιάσουμε μία νέα φάση αποκατάστασης της λογικής σε αυτόν τον τόπο και να δώσουμε μία ευκαιρία στο αυτονόητο να αποκτήσει την έννοια που θα έπρεπε, όντως, να έχει. Ειδάλλως, η κρίση θα διαιωνίζεται όσο η Ελλάδα θα βγαίνει στο σφυρί και σε μερικά χρόνια θα καταλήξουμε ξένοι και φτωχοί στη χώρα μας.
WSJ: Το ΔΝΤ χρωστάει μια συγγνώμη στην Ελλάδα
Ιούνιος 14, 2014"Πού είναι η συγγνώμη του ΔΝΤ προς την Ελλάδα;" αναρωτιέται η Wall Street Journal..
Επικριτικό προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα «σχέδιά» του για την Ελλάδα είναι δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.
«Την προηγούμενη εβδομάδα η Κριστίν Λαγκάρντ ζήτησε συγγνώμη από την Βρετανία. Τί κρίμα που η επικεφαλής του Δ.Ν.Τ δεν προχώρησε σε παρόμοια αβροφροσύνη προς την Ελλάδα. Καμία ζημιά δεν προκλήθηκε από την χοντροκομμένη προειδοποίηση του Ταμείου προς την βρετανική κυβέρνηση ότι «παίζει με την φωτιά» επειδή εφάρμοζε τη δική της στρατηγική μείωσης του ελλείμματος, αφού εν τέλει αποδείχθηκε πως η Βρετανία εισήλθε σε μία αξιοθαύμαστη ανάκαμψη. Όμως, τα λάθη του Δ.Ν.Τ στην Ελλάδα είχαν πραγματικές επιπτώσεις».
Αυτά σημειώνει μεταξύ άλλων ο Σαίμον Νίξον σε άρθρο του στην εφημερίδα Wall Street Journal και με τίτλο: «Πού είναι η συγγνώμη του Δ.Ν.Τ προς την Ελλάδα;
Και συνεχίζει ο Νίξον:
«Η άρνηση του Ταμείου να δεχθεί ότι η Ελλάδα θα επετύγχανε πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2013 οδήγησε σε επτάμηνη καθυστέρηση της εκταμίευσης σημαντικών δόσεων του προγράμματος, με επακόλουθο την καθυστέρηση της επιστροφής της χώρας στις αγορές, επιστροφή που πυροδότησε την τόνωση της εμπιστοσύνης. Πράγματι, αν η Αθήνα είχε ενδώσει στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ για επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα για την κάλυψη του φανταστικού ελλείμματος, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως η χώρα θα ήταν αντιμέτωπη με τον έβδομο διαδοχικά χρόνο ύφεσης, Όπως έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα παρουσίασε πλεόνασμα 0,8% του ΑΕΠ για το 2013 και τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το πλεόνασμα τρέχει με ρυθμό 1,5% σε ετήσια βάση.
Ακόμη όμως και αν το Δ.Ν.Τ δεν μπόρεσε να αρθρώσει τη λέξη που αρχίζει από "Σ", η τελευταία έκθεσή του για το ελληνικό πρόγραμμα φέρει σημάδια μετάνοιας. Γίνεται λόγος για "σημαντική πρόοδο προς την εξισορρόπηση της οικονομίας", ενώ αναγνωρίζεται ως "εξαιρετικό επίτευγμα διεθνώς" η μετατροπή της ασθενέστερης κυκλικά προσαρμοσμένης θέσης στην ευρωζώνη σε ισχυρότερη, μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια. Στην έκθεση αναφέρεται ότι "οι δομικές μεταρρυθμίσεις προχωρούν, αν και άνισα", ότι οι κίνδυνοι για την ανάπτυξη ενδέχεται να αυξηθούν το 2014, ενώ εκφράζεται "συγκρατημένη αισιοδοξία" για το μέλλον.
Η αναγνώριση αυτή της προόδου της Ελλάδας είναι δικαιολογημένη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς είναι ειλικρινά αποφασισμένος να μεταμορφώσει την Ελλάδα σε χώρα με σύγχρονη οικονομία. Έχει σημειωθεί πρόοδος στην αποσυναρμολόγηση του πολύπλοκου δικτύου προνομίων, προστασίας, επιδοτήσεων και ασυλίας που χαρακτήριζε το παλαιό πελατειακό πολιτικό σύστημα, παρά την ισχυρή αντίθεση από οργανωμένα συμφέροντα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά από την απότομη μείωση σχεδόν όλων των τιμών, από την ενέργεια μέχρι τα κόμιστρα και το βρεφικό γάλα. Οι επιπτώσεις θα γίνονται περισσότερο αισθητές όσο η οικονομία ανακάμπτει, οι συμπεριφορές θα αλλάξουν σταδιακά και νέοι επιχειρηματίες θα επωφεληθούν από τις νέες ευκαιρίες.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Ελλάδα επιβίωσε από τον μεγαλύτερο άμεσο κίνδυνο για την ανάκαμψη. Η αποτυχία του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ να καταγράψει αποφασιστική νίκη στις ευρωεκλογές ενίσχυσε την κυβέρνηση συνασπισμού, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής της, τουλάχιστον μέχρι την εκλογή νέου Προέδρου το 2015, πιθανότατα και μετά από αυτήν. Το γεγονός αυτό αγοράζει χρόνο για την κυβέρνηση ώστε να επιταχύνει τα φιλόδοξα προγράμματα δομικών μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων. Η απόφαση του κ. Σαμαρά να τοποθετήσει ως υπουργό Οικονομικών έναν σεβαστό τεχνοκράτη στέλνει μήνυμα ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τις σκληρές αποφάσεις που πρέπει να λάβει χωρίς πολιτικές παρεμβολές.
Ακόμη και έτσι, το Δ.Ν.Τ σωστά επισημαίνει ΄'οτι η μακροπρόθεσμη προοπτική της Ελλάδας εξαρτάται από την υγεία του τραπεζικού τομέα. Το Ταμείο προβληματίζεται αν οι κεφαλαιακές ανάγκες 5,8 δισ. ευρώ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, όπως προέκυψαν από τα τεστ αντοχής της ΤτΕ, είναι επαρκείς για να επιτρέψουν στο τραπεζικό σύστημα να αντέξει πιθανές ζημιές, δεδομένων των μη εξυπηρετούμενων δανείων που ανέρχονται στο 35% του συνόλου, ή στο ένα τρίτο του ΑΕΠ. Το Δ.Ν.Τ παρουσίασε την δική του ανάλυση, εκτιμώντας τις κεφαλαιακές ανάγκες αυξημένες κατά 6 δισ. ευρώ. Ωστόσο τον σκεπτικισμό του Ταμείου δεν συμμερίζονται οι ξένοι επενδυτές, που έριξαν 8,5 δισ. στις ελληνικές τράπεζες διευκολύνοντας την έκδοση ομολογιακών δανείων.
Το ποιός έχει δίκιο εξαρτάται από το αν οι τράπεζες διαχειριστούν γρήγορα τον όγκο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, αναδιαρθρώνοντας τα δάνεια των βιώσιμων επιχειρήσεων ώστε αυτές να μπορέσουν να επενδύσουν και να αναπτυχθούν και ρευστοποιώντας τις μη βιώσιμες ώστε οι πόροι που θα απελευθερωθούν να επενδυθούν παραγωγικότερα. Μέχρι τώρα, οι τράπεζες δίσταζαν να το κάνουν. Ένας λόγος ήταν η αδυναμία τους να αντέξουν τις ζημιές. Επίσης, οι τράπεζες υποψιάζονταν ότι πολλές από τις αδυναμίες αποπληρωμής ήταν "στρατηγικές". Στο αποκορύφωμα του φόβου για ένα Grexit, πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις σταμάτησαν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους και συσσώρευαν μετρητά. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση απαγόρευσε τους πλειστηριασμούς κατοικιών, ενώ οι δικαστικές προσφυγές κατά επιχειρήσεων θα διαρκούσαν χρόνια. Οι τράπεζες πόνταραν ότι τηρώντας στάση αναμονής θα πετύχαιναν υψηλότερα επιτόκια.
Αυτό είναι και το στοίχημα των επενδυτών σήμερα. Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν συστήσει τις δικές τους "κακές τράπεζες", με στόχο να επανακτήσουν γρήγορα όσο μεγαλύτερο ποσοστό αξιών από αυτά τα προβληματικά στοιχεία. Μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, διαθέτουν επάρκεια για να διαγράψουν τουλάχιστον το 52% των προβληματικών δανείων, αφού είναι τώρα από τις ισχυρότερες της Ευρώπης. Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι μπορούν να απορροφήσουν πιθανές ζημιές αφού περιμένουν κέρδη ως αποτέλεσμα της μείωσης του κόστους χρηματοδότησης, του ανταγωνισμού και των δραστηριοτήτων τους. Αυτό εξαρτάται από τρεις προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι η κυβέρνηση να τηρήσει τη δέσμευσή της να άρει την απαγόρευση των πλειστηριασμών στο τέλος του έτους και να νομοθετήσει ένα αυστηρότερο πτωχευτικό δίκαιο τον Οκτώβριο. Αυτό θα δώσει στις τράπεζες ισχύ να ωθήσουν οφειλέτες σε χρεοκοπία. Με τη σειρά του αυτό θα δώσει κίνητρο στους δανειολήπτες να αναζητήσουν συμβιβασμούς με τις τράπεζες.
Η δεύτερη είναι ότι οι τράπεζες μπορούν να εκκαθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους χωρίς να προκαλέσουν καταστροφικές μειώσεις των τιμών των ακινήτων. Οι τράπεζες θεωρούν ότι αυτό μπορεί να γίνει, βασιζόμενες στην κατανόηση της ψυχολογίας των Ελλήνων δανειοληπτών όταν αντιμετωπίζουν την απώλεια της κατοικίας τους. Ο λόγος δανείων προς αξίες παραμένει χαμηλός, παρά την πτώση κατά 30% των τιμών των ακινήτων, γεγονός που δίνει στους δανειολήπτες κίνητρο να αποφεύγουν την κατάσχεση.
Η τρίτη είναι ότι οι καταθέσεις που εξαφανίστηκαν στο εξωτερικό και κάτω από τα στρώματα είναι διαθέσιμες για την αποπληρωμή των χρεών. Περίπου 90 δισ. ευρώ αποσύρθηκαν μεταξύ 2010 και 2012. Μήπως όμως οι δανειολήπτες αποθαρρυνθούν να επαναπατρίσουν τα χρήματά τους, φοβούμενοι τον έλεγχο που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε αμετάκλητες ποινές; Κάποιοι τραπεζίτες θεωρούν ότι χωρίς αμνηστία μικρό μόνον ποσό θα επαναπατριστεί, όμως η τρόικα εξακολουθεί να το αποκλείει, τουλάχιστον μέχρις ότου ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να γίνει τόσο ισχυρός, ώστε να μεγιστοποιεί τις εισπράξεις και να ελαχιστοποιεί τον ηθικό κίνδυνο.
Κατά τους προσεχείς μήνες, θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει ποιός έχει δίκιο. Αν έχει δίκιο το Δ.Ν.Τ και οι τράπεζες είναι υπεραισιόδοξες για τις δυνατότητές τους να επανακτήσουν μέρος των κακών δανείων, τότε η έλλειψη ρευστότητας θα συνεχιστεί, βλάπτοντας την ανάκαμψη. Αν όμως οι τράπεζες - και οι επενδυτές - έχουν δίκιο, τότε τα στοιχεία ενεργητικού θα βελτιώνονται ταχύτατα, όσο επιστρέφει η εμπιστοσύνη. Τα κακά δάνεια θα αναδιαρθρωθούν γρήγορα, ο τραπεζικός δανεισμός θα επαναρχίσει, η ανάπτυξη θα επιταχυνθεί - καθιστώντας αναπόδραστη την ανάγκη του Δ.Ν.Τ να απολογηθεί».
news247
RSS