Αποκαλύψεις που βάζουν φωτιά, έκανε σε ομιλία της η Ελενα Παναρίτη, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη που παίρνει μέρος στις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του Brussels Group.

Η κ. Παναρίτη άνοιξε παράθυρο για «μαχαίρι» στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λέγοντας ότι ίναι ντροπή να βγαίνουν συνταξιούχοι στα 45 χρόνια τους και να υπάρχουν ακόμα τέτοιοι συνταξιούχοι, σημειώνοντας πως αυτό πρέπει να σταματήσει. Μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων του Deree, αναφέρθηκε στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, αποκαλύπτοντας πως «μας συμπεριφέρονται απαξιωτικά», ενώ όπως είπε, πιθανότατα αυτό οφείλεται στο γεγονός πως από τότε που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις «μας έπιασαν αδιάβαστους και χωρίς τεχνογνωσία».

Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα διαφόρων επαγγελματιών είπε και τόνισε ότι οι πιο σκληροί είναι του ΔΝΤ λέγοντας ότι λειτουργούν σχεδόν στρατικοποιημένα, με πειθαρχία και που διεκδικούν αυτό που θέλουν μέχρι τέρμα. Για τους αξιωματούχους της ΕΚΤ δήλωσε πως συμπεριφέρονται σαν υπάλληλοι των τραπεζών, ενώ τους αξιωματούχος της Κομισιόν τους χαρακτήρισε ένα συνονθύλευμα γραφειοκρατών που βγάζουν τους προϋπολογισμούς.

Όπως εξήγησε στην ομιλία της η κα Παναρίτη η αλλαγή που έχει γίνει στις διαπραγματεύσεις είναι πως το e-mail Χαρδούβελη μετατράπηκε σε υποχρέωση για μεταρρυθμίσεις και όχι σε υποχρέωση για δημοσιονομικά αποτελέσματα.

Οι βουλευτές της ΝΔ ζητούν από τον υπουργό Εσωτερικών, Νίκο Βούτση, ενημέρωση για την υπόθεση και στην περίπτωση που αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού προσώπου «επιβάλλεται να κατονομαστεί»

Την ώρα που ο νεαρός φοιτητής από την Κρήτη, Βαγγέλης Γιακουμάκης, παραμένει άφαντος και τα σενάρια γύρω από την εξαφάνισή του δίνουν και παίρνουν, το θέμα έφθασε στη Βουλή.

Με ερώτησή τους προς τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκο Βούτση, ο βουλευτής Ηρακλείου της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Αυγενάκης και ο βουλευτής Ρεθύμνου του ίδιου κόμματος Γιάννης Κεφαλογιάννης, ζητούν ενημέρωση για τη φάση στην οποία βρίσκονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου σπουδαστή, ο οποίος αγνοείται από τις 6 Φεβρουαρίου, καθώς και για το ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για να συμβάλει ουσιαστική στην έρευνα εντοπισμού του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Μάλιστα στο κείμενο γίνεται λόγος και για τις αναφορές της δημοσιογράφου Έλενας Ακρίτα περί εμπλοκής πολιτικού προσώπου στην υπόθεση, που συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν ‘τα παιδιά’ από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.

Οι δύο βουλευτές ζητούν εφόσον αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού (...) άμεσα επιβάλλεται να κατονομαστεί αφενός για να συνδράμει και εκείνος στην έρευνα καταθέτοντας όσα γνωρίζει, εάν γνωρίζει, και αφετέρου να αποδοθούν ευθύνες από τη Δικαιοσύνη και βέβαια από τα όργανα του κόμματος στο οποίο ανήκει».

Αναλυτικά η ερώτηση των βουλευτών Λ. Αυγενάκη και Γ. Κεφαλογιάννη προς τον υπουργό Εσωτερικών Νίκο Βούτση έχει ως εξής:

«ΘΕΜΑ: Σχετικά με την εξαφάνιση σπουδαστή και την εμπλοκή πολιτικού προσώπου

» Η υπόθεση της εξαφάνισης του σπουδαστή Βαγγέλη Γιακουμάκη, έχει συγκλονίσει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η οποία περιμένει απαντήσεις. Σε επιστολή (2/3/2015) της δημοσιογράφου Κας Έλενας Ακρίτα προς τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννη Πανούση, ανέφερε "Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας 'πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν ‘τα παιδιά’ από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία".

» Σε απάντηση του κ. Γ. Πανούση στην επιστολή της Κας Ελ. Ακρίτα αναφέρεται σχετικά με την εμπλοκή πολιτικού από την Κρήτη ότι "Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα".

» Κατ’ αρχήν ευχόμαστε όλοι μας ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, να δώσει σημεία ζωής, να είναι καλά στην υγεία του και σύντομα να επιστρέψει στο σπίτι του. Εκείνο όμως που είναι εξίσου σημαντικό είναι ως Πολιτεία να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική «ομπρέλα» προστασίας για όλα τα παιδιά (στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο) από την βία στην παιδεία. Να επανακαθορίσουμε τον σκοπό της και να δημιουργήσουμε εκείνες τις δομές που θα απομακρύνουν τις βίαιες συμπεριφορές μεταξύ των μελών της.

» Επίσης, εφόσον αληθεύει η εμπλοκή πολιτικού (για την ακρίβεια Κρητικού Βουλευτή, σύμφωνα με τα γραφόμενα της Κας Ακρίτα), ο οποίος με τις πράξεις του άμεσα ή έμμεσα ενεπλάκη στην υπόθεση και μεσολάβησε, άμεσα επιβάλλεται να κατονομαστεί αφενός για να συνδράμει και εκείνος στην έρευνα καταθέτοντας όσα γνωρίζει, εάν γνωρίζει, και αφετέρου να αποδοθούν ευθύνες από τη Δικαιοσύνη και βέβαια από τα όργανα του κόμματος στο οποίο ανήκει.

» Κατόπιν των ανωτέρω,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

»1. Σε ποια φάση βρίσκονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου σπουδαστή; Ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει η Κυβέρνηση για να συμβάλει ουσιαστικά στην έρευνα εντοπισμού του Βαγγέλη Γιακουμάκη;

»Οι ερωτώντες Βουλευτές

Λευτέρης Κ. Αυγενάκης Γιάννης Κεφαλογιάννης

Βουλευτής Ηρακλείου Βουλευτής Ρεθύμνου»

Πολιτικό σεισμό προκαλούν οι καταγγελίες ότι βουλευτής από την Κρήτη κάλυπτε τους φοιτητές οι οποίοι παρενοχλούσαν τον εξαφανισθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η δημοσιογράφος Ελενα Ακρίτα είχε αναφερθεί προσωπικά στον αναπλ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση υπενθυμίζοντάς του πως είναι υπεύθυνος για τις έρευνες και του έλεγε ότι συγκεκριμένος βουλευτής κάλυψε το bullying σε βάρος του νεαρού που αγνοείται εδώ και εβδομάδες και που οι γονείς του κάνουν εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα για να βρουν ίχνη από το παιδί τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία ο Γιακουμάκης δεχόταν παρενοχλήσεις απόάλλους φοιτητές από την Κρήτη, είχε αναγκαστεί να αλλάξει και δωμάτιο στην εστία ενώ υπήρξαν καταγγελίες ότι του έκαναν βασανιστήρια που το παιδί δεν άντεξε.

Η Ελενα Ακρίτα ζητούσε από τον Γ. Πανούση να ερευνήσει αν υπάρχει βουλευτής ο οποίος κάλυψε τις δραστηριότητες των φοιτητών με τον υπουργό να απαντά και να επιβεβαιώνει ότι πράγματι υπάρχει πολιτικός από την Κρήτη ο οποίος πρέπει να διωχθεί από το κόμμα του.

Γράφει συγκεκριμένα η κ. Ακρίτα:
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Η Έλενα Ακρίτα αναφέρεται στις επιθέσεις που δεχόταν ο 20χρονος από ομάδα συμφοιτητών του και τονίζει πως τους τελευταίους κάλυπτε πασίγνωστος βουλευτής. «Οι βασανιστές του παλικαριού μιλάνε για πλάκες, καψόνια κι άλλα χαλαρά. Μετατρέψανε ένα ευαίσθητο, τρομαγμένο, ευάλωτο παιδί σε ανθρώπινο τζουκ μποξ (του πετάγανε κέρματα για να τραγουδάει και να το ξεκλειδώσουν από τη ντουλάπα που το φυλακίζανε).
Το βασανίσανε, το διαπομπεύσανε, το ξεφτιλίσανε, το οδηγήσανε στους δρόμους να εκλιπαρεί για μια μπουκιά ψωμί, για ένα εισιτήριο να φύγει όσο πιο μακριά μπορεί, για ένα χέρι βοήθειας που δεν απλώθηκε ποτέ. Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας “πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν τα παιδιά από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Τι θα γίνει με αυτόν τον τύπο; Γιατί κανείς δεν τον κατονομάζει; Ποιος τον καλύπτει και γιατί; Προσωπικά - μετά από δημοσιογραφική έρευνα - είμαι 90% βέβαιη για την ταυτότητα του: Το υπόλοιπο 10% δυστυχώς με εμποδίζει να το δημοσιοποιήσω. Θα βγει στη σέντρα ο κύριος αυτός; Και το πιο σημαντικό: Αν -ο μη γένοιτο- έχει συμβεί κάτι στο παλικαράκι – έχει ποινικές ευθύνες ως ηθικός αυτουργός ή όπως αλλιώς το λέτε εσείς οι νομικοί, τέλος πάντων;».

Ο Γ. Πανούσης απαντά:
Αγαπητή κυρία Ακρίτα,
Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ που ανοίξατε αυτό το θέμα που σίγουρα δεν είναι μόνον αστυνομικό. Θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις μαζί σας.
Η πρόληψη της παραβατικότητας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική πολιτική (αρκεί να μη λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα ως αποκλειστικός θεσμός κοινωνικού ελέγχου) αλλά και με μια κοινοτική εκπαιδευτική οικολογία (που εντάσσει τη σχολική μονάδα στον κοινωνικό ιστό).

Οι εν-τάσεις και οι συγ-κρούσεις μέσα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν παραπέμπουν υποχρεωτικά στην «εγκληματική βία» αφού τα υφέρποντα ή και εμφανή κίνητρα συνδέονται περισσότερο με το γόητρο, το παληκαριλίκι, την ισχύ, την εξουσία ή ακόμα με την ανισότητα και την υποβάθμιση. Πέρα δηλαδή από τα όποια ατομικά χαρακτηριστικά δράστη/ δραστών και θύματος/ θυμάτων, το κοινωνικό, πολιτισμικό και εκπαιδευτικό οικοσύστημα καθορίζει τους όρους και τους τρόπους εμφάνισης του φαινομένου.

Οι αποϊδανικοποιήσεις (γονιών, δασκάλων, φορέων) και η αναζήτηση προσωπικών (και όχι «δανεισμένων») εμπειριών οδηγούν σε συχνά επώδυνες αυτονομήσεις. Τα όρια και τα περιθώρια της μάθησης από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, από το σπίτι στο σχολείο, από τη γονεϊκή υπερπροστατευτικότητα στη σχολική συμμόρφωση συχνά καταλήγουν σε ανομικές εκ-ρήξεις. Σε κάθε περίπτωση η επίλυση των συγκρούσεων στον εκπαιδευτικό χώρο πρέπει να προκύπτει από τη συνευθύνη που διαμορφώνεται μέσα στο τετράγωνο: δάσκαλοι- γονείς- μαθητές/συμμαθητές- Υπουργείο Παιδείας.

H κουλτούρα του σπιτιού
Αν το παιδαγωγικό μέρος βαρύνει αποκλειστικά τους καθηγητές, η κουλτούρα του σπιτιού, του δρόμου, της κοινότητας είναι αυτή που θα ορθώσει την εμπιστοσύνη σαν τείχος στις όποιες αντιλήψεις ή συμπεριφορές βίαιης αντί-δρασης.

Πολλοί ψυχολογικοποιούν το φαινόμενο συσχετίζοντάς το με την εφηβεία και τη συναφή επιθετικότητα, με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, τις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Άλλοι ρίχνουν το βάρος στη συλλογική έκφραση τέτοιων συμπεριφορών, με βάση την παρέα των συνομιλήκων, συγκρίνοντας εκπαιδευτικούς τύπους με παραβατική υποκουλτούρα. Συχνά συνεκτιμώνται και δημογραφικά/ κοινωνικά δεδομένα που αφορούν στο φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της οικογένειας, τα επαγγέλματα των γονέων κλπ.

Επίθεση και άμυνα, εκφοβισμός και φόβος, δράστης και θύμα εναλλάσσονται και παίρνουν διάφορες μορφές (π.χ. βρισιές, απειλές, χειροδικίες κλπ.) πίσω από τις οποίες όμως ελοχεύει η διάβρωση των δια-προσωπικών σχέσεων (relational aggression) καθώς και η υποτίμηση του «άλλου». Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της θυματοποίησης (απόρριψη, στιγματισμός, περιθωριοποίηση, απομόνωση, ανασφάλεια) κινούνται κι αυτές στο ίδιο πλαίσιο: στην αποτυχία και την προδοσία των σχέσεων εμπιστοσύνης, οι οποίες αποτελούν τη βάση για μια ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Η σύγκρουση λέξεων και κινήσεων συχνά υποκρύπτει μια πιο κρίσιμη «δια-μάχη» αλληλεγγύης και ατομικισμού, ανεκτικότητας και ατομικισμού την οποία καλούνται οι νέοι να δια-χειριστούν.

Νεανική βία
Η σύνδεση της νεανικής βίας με τη σχολική αποτυχία ή την κοινωνική περιθωριοποίηση, η επιθετική συμπεριφορά ως αποτέλεσμα μάθησης (για επιβίωση;) αντιμετωπίζονται σαν απειλές για περισσότερους από ένα στόχο. Τα σημεία ψυχολογικής αναγνώρισης παιδιού - θύτη και παιδιού - θύματος, το προφίλ του νταή και του φοβισμένου, οι έννοιες της Επιβολής (θύτες) ή της Αυτοάμυνας (θύματα-θύτες) που επανέρχονται σε όλες τις αιτιολογήσεις όλων για την ενδοσχολική βία έχουν τελευταία υπερφαλαγγιστεί από το φόβο ένοπλων επιθέσεων. Ο school shooter, όπως συχνά και ο σχολικός τραμπούκος, χαρακτηρίζονται από ψυχική αδυναμία να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις και επιλέγουν ως διέξοδο την βίαιη εκδίκηση (ιδεοληπτική ή όχι) κατά τρίτων και βέβαια την αυτοκτονία.

Μολονότι οι ένοπλες επιθέσεις στα σχολεία (school shooting) στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τον εκφοβισμό (ως ατομικό bullying ή ως ομαδικό mobbing), μολονότι το «νταηλίκι» του μαθητή δεν σημαίνει αναγκαστικά και προ-παραβατικό ανήλικο, ούτε η συστηματική κατάχρηση δύναμης μετατρέπεται αυτομάτως σε συγκρότηση συμμορίας, ο εκφοβισμός (είτε στοχεύει ένα μεμονωμένο άτομο ή ομάδα ατόμων, είτε αφορά μικρότερους, είτε κορίτσια), συχνά συνδέεται με ενδοσχολικούς ανταγωνισμούς, με διαφορετικότητες μαθητών (απόκτηση δύναμης ή προκλητικά θύματα) και έτσι δημιουργεί πρότυπα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Το συχνά αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει μηχανισμούς και δασκάλους προετοιμασμένους να χειριστούν δύσκολες (μέχρι και βίαιες) καταστάσεις ενώ η γειτονιά και η τοπική κοινωνία απλώς κάθε φορά εκπλήττονται (κρύβοντας κάτω από το χαλί την «οικολογία του φόβου και της αποτυχίας»). Κι όμως η ζεστή σχολική ατμόσφαιρα (της κατανόησης και της συνεννόησης) μπορεί να δημιουργεί θετικά συναισθήματα και αίσθημα ασφαλούς περιβάλλοντος και να χρησιμοποιήσει την επικοινωνία ως μέσο κοινωνικής ένταξης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Πλαίσιο βίας
Πώς να διαμορφώσεις «όρους ειρηνικού σχολείου» μέσα σ' ένα κοινωνικό πλαίσιο βίας; Οι ρίζες της βίας είναι βαθιά χωμένες στον πολιτισμό και στην κοινωνία. Στις ανισότητες και στις αδικίες. Από την άλλη οι ορισμοί και οι εννοιολογήσεις της (σχολικής) βίας δημιουργούν συχνά συγχύσεις. Οι αιτίες μπλέκονται με τ' αποτελέσματα και όλα αυτά με διάφορα ιδεολογήματα. Όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί (αλλά και τ' αντίθετά τους).

Όλα είναι κρίσιμα (αλλά δεν αποτρέπουν την κρίση). Από τη μία οι μορφές της ενδοσχολικής βίας, οι παραβατικές ομάδες και συμμορίες, το bullying ως εκφοβισμός, ο τραμπουκισμός, ο ψευτοπαλληκαρισμός, το νταηλίκι, τα χαρακτηριστικά δράστη - θύματος και η ανισορροπία δύναμης θύτη-θύματος, οι τιμωρίες. από την άλλη η σχέση παιδιού-γονιού, η σχέση παιδιού-δασκάλου (που επηρεάζεται και από το πολιτισμικό κεφάλαιο του μαθητή), ο αυτοτελής ρόλος των γονιών, ο αυτοτελής συνθετικός ρόλος του σχολείου, ο αυτοτελής ρόλος του δασκάλου ή και ο ρόλος των ΜΜΕ. από τη μία οι αναπαραστάσεις της βίας ή και η «γοητεία» της κι από την άλλη το άγχος, οι κακές σχολικές επιδόσεις, η ψυχική καταπίεση, η ανασφάλεια των σχέσεων και της επιβίωσης των ίδιων των μαθητών. Κανονιστική λοιπόν αντιμετώπιση ή ειρηνοποιός διαχείριση;
Το θέμα της ασφάλειας υπερβαίνει τη σχολική βία και πρέπει να προβληματίσει το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Η ασφάλεια στους εκπαιδευτικούς χώρους συνδέεται με τη βία στους δρόμους και τη μεταφερόμενη κοινωνική βία.

Σεβασμός
Η ασφάλεια του σχολείου συμβαδίζει αυτονόητα με το σεβασμό στην προσωπικότητα, την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των νέων. Από την άλλη μια κοινωνία κοντά στο σχολείο και ένα σχολείο ενταγμένο αρμονικά στην κοινότητα κινδυνεύει να «μολυνθεί» από τις ανισότητες του πολιτισμικού περιβάλλοντος και ιδίως από τη γενικευμένη ανομία. Από τα παιδιά του δρόμου (αρκετά από τα οποία δεν αρνούνται να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία) κι από τα κακοποιημένα παιδιά ή τα παιδιά φτωχών οικογενειών που εγκαταλείπουν το σχολείο γεννιέται αρχικά η νεανική βία.
Η κοινωνική ομπρέλα προστασίας (community schools) σχετίζεται με τη συνευθύνη των κοινωνικών φορέων και όχι με την αστυνόμευση. Χρειάζεται μια συνέργεια πολλών θεσμών και φορέων για να πεισθούν οι νέοι να ξανα-γυρίσουν στην κοινωνική συμβίωση χωρίς βία.

Η βία στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται στο κληρονομικό φορτίο του θεσμού. Χρειάζεται συνεπώς το εκπαιδευτικό σύστημα να ξαναβρεί την εσωτερική του δημοκρατία (ισότητα, διάλογος, ηπιότητα, ελευθερία έκφρασης) και ν' αναπτύξει δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών. Πρέπει να «επανεφεύρουμε» την εκπαίδευση, που σημαίνει νέα δομή, νέα μορφή, νέες σχέσεις, νέα αισθητική, νέα λειτουργία, νέοι ρόλοι, πρέπει να αυτονομήσουμε (έστω σχετικά) το σχολείο από τη διαδικασία νομιμοποίησης της κρατούσας κοινωνικής τάξης για να μην είναι καταδικασμένο (κι αυτό κι εμείς) ν' αναπαράγουμε ή και να διευρύνουμε τις προϋπάρχουσες ανισότητες.
Το σχολείο που πληγώνει αντί να εκ-παιδεύσει, οι υπόγειες διαδρομές της βίας στο σπίτι, στην πλατεία και της σχολικής βίας, ο ανταγωνισμός ως εργαλείο επιτυχίας και το παιχνίδι ως μέσον ενηλικίωσης, οι περικυκλωμένοι από «όχι» και «μη» έφηβοι διαμορφώνουν τους όρους μιας «αντι-δραστικής» επιθετικότητας, έντασης, θυμού, διάψευσης, δυσφορίας.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα συναντιώνται πολλές κρίσεις: εφηβείας, αμφισβήτησης από τους νέους, διάψευσης, κόπωσης από τους δασκάλους, απαξίωσης, υποβάθμισης ρόλου από τους γονείς, αμφίσημης αντιμετώπισης από την Πολιτεία.

Συμβατικά ή εναλλακτικά σχολεία δεν μπόρεσαν να συμβιβάσουν τις κρίσεις και να τις μετατρέψουν σε νέες ευκαιρίες. Η «μάχη για επιβίωση» προτιμάει βίαια σχολεία σε βίαιο κόσμο. Γι' αυτό χρειάζεται από τη μία η χάραξη ορίων σε όλη την κοινωνική δράση κι από την άλλη η αλλαγή πλαισίου ζωής των νέων. Το πέρασμα από τα παιδιά σε κίνδυνο στα επικίνδυνα παιδιά είναι τόσο εύκολο ή τόσο δύσκολο όσο εμείς -οι ενήλικες κλειδοκράτορες- το (δια)χειριζόμαστε.

Να απομακρυνθεί
Υ. Γ1: Στο επίπεδο της αστυνομικής έρευνας έχει διαταχθεί να σταλεί στα Γιάννενα ειδική μονάδα εξιχνίασης. Έχω ο ίδιος προσωπικά μιλήσει με τον ιδιωτικό ερευνητή Γ. Τσούκαλη και έθεσα στη διάθεση της οικογένειας όποιο μέσο χρειαστεί.
Υ. Γ2: Οι ποινικές ευθύνες θα καταλογιστούν όταν εντοπιστούν οι ένοχοι της «βαρβαρότητας» και οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει με πράξεις ή παραλείψεις των αρμοδίων δημοσίων οργάνων.
Υ. Γ3: Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα. Ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία να δείξουμε ότι πρωτίστως είμαστε άνθρωποι και γονείς και νοιαζόμαστε για τον πλαϊνό μας.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός
Καθηγητής Γιάννης Πανούσης

 

Εκστρατεία κατά της Ελλάδας ξεκίνησε η Bild, με στόχο τον επηρεασμό των Γερμανών βουλευτών στην αυριανή ψηφοφορία για την έγκριση επέκτασης του ελληνικού προγράμματος.

Η εφημερίδα κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο «ΌΧΙ: Άλλα δισεκατομμύρια στους άπληστους Έλληνες», ενώ καλεί τους αναγνώστες να τυπώσουν το πρωτοσέλιδο ΌΧΙ από το site της, να διαδηλώσουν και να στείλουν μία selfie φωτογραφία τους με το ΌΧΙ στο email της γερμανικής εφημερίδας. «Την Παρασκευή, η Bundestag θα διαθέσει κι άλλα δισεκατομμύρια στην Αθήνα. ΌΧΙ! σε νέα ύψους δισεκατομμυρίων – δώρα στην Ελλάδα!» σημειώνεται.

«Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αμφιβάλλει για τη βούληση των Ελλήνων και δικαίως γιατί οι Έλληνες φαίνεται να μην έχουν απολύτως καμία πρόθεση να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιάννης Βαρουφάκης δήλωσε χθες ότι τον Ιούλιο η χώρα του θα χρειαστεί και νέα βοήθεια, ενώ επανέφερε και το θέμα του κουρέματος». 

Σύμφωνα με την εφημερίδα οι χρεοκοπημένες ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δεχθεί ήδη 250 δισ. ευρώ, με το γερμανικό μερίδιο να προσεγγίζει τα 80 δισ. ευρώ.

Οι συζητήσεις για τις αμοιβές των βουλευτών μας στο παρελθόν έχουν γίνει θέμα αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων αλλά και των ίδιων των βουλευτών που είτε λένε να προσφέρουν μέρος της αμοιβής τους είτε την δίνουν στο κόμμα με σκοπό να επιστραφούν με κάποιο τρόπο στον πολίτη.

Ποιο είναι όμως αυτό το ποσό. Σύμφωνα με υπολογισμούς φτάνει στα 15.051 ευρώ ανά μήνα δηλαδή 180.612 ευρώ το χρόνο επί 300 που είναι οι βουλευτές φτάνει στο σεβαστό ποσό των 54 εκατομμυρίων 183 χιλιάδων και 600 ευρώ!

Στο παραπάνω σύνολο περιλαμβάνονται οι μισθοί των δύο επιστημονικών συνεργατών ανά βουλευτή που δικαιούνται από το νόμο ενώ δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές, στα θερινά τμήματα ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα της Βουλής καθώς και τα ποσά για πρόσωπα και μέσα που αφορούν την ασφάλεια τους (αστυνομική φύλαξη ή συνοδεία).

Επίσης στο κόστος του βουλευτή έχουμε υπολογίσει και τα παρακάτω:

* Επίδομα οργάνωσης γραφείου (στο οποίο περιλαμβάνεται και η ταχυδρομική ατέλεια) ανέρχεται για όλους τους βουλευτές στο ποσό των 6.411.000 ευρώ, δηλαδή σε 21.370 ευρώ άπαξ ετησίως για καθέναν (1.780 ευρώ ανά μήνα)

* Η «οικογενειακή παροχή» των βουλευτών, δηλαδή το αντίστοιχο «οικογενειακό επίδομα» ανέρχεται σε 180.000 ευρώ, δηλαδή σε 600 ευρώ άπαξ ετησίως για καθέναν ή αλλιώς 50 ευρώ τον μήνα.

* Τα έξοδα κίνησης ανέρχονται σε 1.365.000 ευρώ και για τους 300 βουλευτές και για τον καθένα μηνιαία υπολογίζονται περίπου από 350 ευρώ ως 600, ανάλογα με τη χιλιομετρική απόσταση των εκλογικών περιφερειών τους από την Αθήνα.

* Η τηλεφωνική ατέλεια ανέρχεται μέχρι το ποσό των 7.400 ευρώ ετησίως, από 1.3.2014 για κάθε βουλευτή και για το σύνολο των συνδέσεων για τις οποίες δικαιούται ατέλειας, συμπεριλαμβανόμενων στο ποσό αυτό τελών, εξόδων και Φ.Π.Α. (μηνιαίο ποσό: 616 ευρώ).

Επίσης, η αποζημίωση που χορηγείται στα παρόντα μέλη όλων των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, της Επιτροπής Ελέγχου των Οικονομικών των Κομμάτων και των Βουλευτών, των Τμημάτων Διακοπής των Εργασιών της Βουλής, της Διάσκεψης των Προέδρων και των Βουλευτών, που συμμετέχουν ως μέλη σε κοινοβουλευτικές Συνελεύσεις ή κοινοβουλευτικές Επιτροπές στο εξωτερικό ανέρχεται σε 75 ευρώ, για κάθε πλήρη συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία είναι παρόντες, ως τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη.

Ως Επιτροπές θεωρούνται και οι συνεδριάσεις των θερινών τμημάτων της Βουλής. Η αποζημίωση για κάθε μια από αυτές ανέρχεται επίσης σε 75 ευρώ.

Μην ξεχνάμε ότι για τους βουλευτές της επαρχίας που στερούνται ιδιόκτητης κατοικίας στην περιοχή του νομού Αττικής, προβλέπεται η καταβολή του ποσού 1.000 ευρώ κάθε μήνα για την κάλυψη των δαπανών διαμονής τους ή τη μίσθωση από τη Βουλή ξενοδοχείων με μηνιαία δαπάνη μέχρι το ποσό των 1.200 ευρώ, πλέον ΦΠΑ και κρατήσεων.

Σημειώνεται ότι η πιο πάνω ρύθμιση εφαρμόζεται ανάλογα και εναλλακτικά για την εκλογική περιφέρεια των βουλευτών της επαρχίας, στην περίπτωση που αυτοί στερούνται ιδιόκτητης κατοικίας στην εκλογική τους περιφέρεια.

Οι ίδιοι δικαιούνται δυο μονά εισιτήρια την εβδομάδα για τη μετακίνηση από και προς τις περιφέρειές τους. Συνολικά δικαιούνται 104 μονά εισιτήρια ανά έτος, τα οποία κοστίζουν περίπου 1.000 ευρώ το μήνα (ετήσια περίπου 12.000 ευρώ)
Τέλος, τα βουλευτικά Ι.Χ. πληρώνονται από τη Βουλή σε εταιρία leasing. Οι βουλευτές Α΄, Β΄ Αθηνών, Πειραιά και Υπολοίπου Αττικής δικαιούνται αυτοκίνητο ως 1399 κ.εκ. το οποίο θα κοστίζει μέχρι 750 ευρώ μηνιαία. Οι βουλευτές των υπολοίπων περιφερειών δικαιούνται αυτοκίνητο ως 1.799 κ. εκ. το οποίο θα κοστίζει μέχρι 1.200 ευρώ μηνιαία. Στα ποσά αυτά συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ. Σημειώνεται ότι τα ποσά αυτά μειώθηκαν το 2011. Το αρχικό μηνιαίο ποσό ανερχόταν σε 1.500 ευρώ. Η διανομή των αυτοκινήτων γίνεται με κλήρωση.

* Από τον διαδικτυακό τόπο http://diafaneia.hellenicparliament.gr/ όπου αναρτώνται οι σχετικές με τον προϋπολογισμό της Βουλής αποφάσεις και πράξεις του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα, προκύπτουν κι άλλα στοιχεία για τις δαπάνες που αφορούν στα μέλη του κοινοβουλίου.