...ή σταματήστε τους προσβλητικούς πανηγυρισμούς περί εξόδου στις αγορές, γράφει σε νέο του άρθρο - Ο Τσίπρας ήθελε να κρατικοποιήσει πλήρως τις τράπεζες και είχε πει «έχω δώσει στην Τρόικα περισσότερα από όσα θα έδινε ποτέ ο Σαμαράς»

Άφθονο υλικό για την διερεύνηση των σημείων και τεράτων που συνέβησαν κατά την διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο πρώτο εξάμηνο του 2015 θα βρει στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, εάν και όποτε αυτή συσταθεί. Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις που εκθέτουν τους αυτοσχεδιασμούς, τις εκτός τόπου και χρόνου εμμονές (πχ «να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες» όπως έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας κ.λπ), τη σχεδόν μηδενική κατανόηση της αληθινής κατάστασης και την εσωτερική σύγχυση στην κυβέρνηση.

Ο κ. Βαρουφάκης σε μία νέα του ανάρτηση στο Twitter μάλιστα κάλεσε την κυβέρνηση ή να ζητήσει συγγνώμη από Σαμαρά και Στουρνάρα ή να σταματήσει τους πανηγυρισμούς για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. Στο άρθρο του που συνοδεύει την ανάρτησή του γράφει αναλυτικά: «Ότι η έξοδος στις αγορές ενός πτωχευμένου κράτους αποτελεί όνειδος, αντί για λόγο να γιορτάζουν οι πολίτες του, είναι κάτι που ήδη εξήγησα το περασμένο Σάββατο στην ΕφΣυν. Σε εκείνο το άρθρο, με τίτλο “Στις Αγορές, Πτωχευμένοι 2.0” είχα μάλιστα αντιγράψει άρθρα του Απριλίου 2014 με τα οποία εξηγούσα γιατί το ομόλογο που εξέδωσε τότε ο κ. Στουρνάρας ήταν ένα πυροτέχνημα που στόχο είχε να πείσει του “ιθαγενείς” ότι βγαίνουν από την κρίση, την ώρα που το νέο ομόλογο, το νέο εκείνο δάνειο, τους βούλιαζε βαθύτερα στην πτώχευση. Εκείνη την εποχή, τον Απρίλιο του 2014, εξηγούσα κατ’ ιδίαν στην ηγεσία του Σύριζα ακριβώς αυτά, με αναλύσεις και επιχειρήματα τα οποία κατόπιν ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του χρησιμοποιούσαν στον δημόσιο διάλογο, και στην Βουλή, για να κατατροπώνουν την κυβέρνηση Σαμαρά για το ομόλογο που εξέδιδε το Υπουργείο Οικονομικών του κ. Στουρνάρα. Οποία ειρωνεία! Σήμερα, το νέο πυροτέχνημα, η νέα έξοδος στις αγορές ενός ακόμα πιο χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους (απ΄ότι ήταν το 2014, λόγω του σωρευτικού αντίκτυπου της κρίσης ύφεσης-χρέους), βασίζεται στην μετακύλιση (στην τριετή επέκταση, για την ακρίβεια), εκείνου του ίδιου ομολόγου του κ. Στουρνάρα! Ο κοινός νους απαιτεί από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό είτε να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τους κκ. Σαμαρά-Στουρνάρα είτε να δηλώσει ευθαρσώς ότι η μετακύλιση του ομολόγου Στουρνάρα δεν βοηθά στην απόδραση της χώρας από την Χρεοδουλοπαροικία. Τρίτη επιλογή κ. Τσίπρα δεν έχετε!».

Θέμα συζήτησης ακόμη και κατά τη διάρκεια της δεξίωσης στο Προεδρικό Μέγαρο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα έγιναν οι αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη. Το ζήτημα έθεσε στους πολιτικούς αρχηγούς ο ίδιος ο Προκόπης Παυλόπουλος, αποδίδοντας την τελική ευθύνη στον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Στην ουσία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβεβαίωσε το προ 24ωρου δημοσίευμα του βρετανικού Guardian με τη συνέντευξη του πρωθυπουργού. Σε αυτήν ο Αλέξης Τσίπρας αποπειράθηκε να υποβαθμίσει τα όσα τρομερά καταμαρτυρεί ο Βαρουφάκης στο βιβλίο «Adults in the room», αναγνωρίζοντας εκ των υστέρων σφάλματα στην επιλογή προσώπων στην κυβέρνησή του.

Τον συλλογισμό του κ. Τσίπρα (ο οποίος σχηματικά λέει ότι «ο Βαρουφάκης ανήκει στα λάθος πρόσωπα, άρα οτιδήποτε λέει είναι και αυτό λάθος, δεν έχει αξία») κατέρριψε αμέσως με παρέμβασή του, επίσης στον Guardian, λίγο αργότερα ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο πρώην ΥΠΟΙΚ κατακεραύνωσε τον πρωθυπουργό φράσεις όπως «είτε ήμουν η σωστή επιλογή για να ηγηθώ της επίθεσης για τη 'σύγκρουση' με την Τρόικα των δανειστών της Ελλάδας επειδή τα σχέδιά μου ήταν πειστικά, είτε τα σχέδιά μου δεν ήταν πειστικά και, άρα, ήμουν η λάθος επιλογή ως υπουργού Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ο συλλογισμός του κ. Τσίπρα δεν έχει λογική συνοχή. Αποκαλύπτει, ωστόσο, ότι ήταν αδύνατον για εκείνον να διατηρήσει μια ριζοσπαστική κριτική για τους προκατόχους του ενώ ταυτόχρονα είχε υιοθετήσει το δόγμα ΤΙΝΑ «There Is No Alternative» (σσ: «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση»).

Tσίπρας: «Πώς θα πουλήσω στον ΣΥΡΙΖΑ την παράδοση των ελληνικών τραπεζών σε ξένους;

Ο Γιάνης Βαρουφάκης ισχυρίζεται στο βιβλίο του ότι η δική του εισήγηση για τον τραπεζικό τομέα ήταν να μεταβιβαστεί εξ ολοκλήρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Κατ' αυτό τον τρόπο οι ζημίες από την χρεωκοπία τους, τις όποιες ανακεφαλαιοποιήσεις κ.λπ. δεν θα βάρυναν αποκλειστικά και μόνο τους Ελληνες πολίτες, αλλά το σύνολο των κρατών της ΕΕ. «Με συμβουλεύεις να προτείνω ότι οι Ελληνικές Τράπεζες πρέπει να δοθούν σε ξένους; Πώς θα πουλήσω αυτή την ιδέα στον ΣΥΡΙΖΑ» ρώτησε έκπληκτος ο Αλέξης Τσίπρας τον Γιάνη Βαρουφάκη μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές του 2015. Ο μετέπειτα ΥΠΟΙΚ απάντησε στον Τσίπρα «Ναι, Αλέξη, αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις». Ομως, όπως γράφει στη συνέχεια του κειμένου ο Βαρουφάκης «ο Αλέξης το έπιασε, αλλά δεν του άρεσε. Ιδιαίτερα αφού η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ εκ φύσεώς της φλέρταρε με την ιδέα της κρατικοποίησης των τραπεζών».

«Γιατί να μην κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες;»
Τον Νοέμβριο του 2014 ο Γιάνης Βαρουφάκης ανέλυε το οικονομικό πρόγραμμα της επικείμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μετά από τις τότε επερχόμενες εκλογές όπως εκείνος το αντιλαμβανόταν. Συζητούσε διάφορες πτυχές της οικονομικής πολιτικής με τους Αλέξη Τσίπρα, Νίκο Παππά και Γιάννη Δραγασάκη. «Φτάσαμε στο ευαίσθητο ζήτημα των τραπεζών» γράφει στο βιβλίο του ο Βαρουφάκης. Και στη συνέχεια διηγείται ότι «τους υπενθύμισα ότι υπήρχε μια παράδοξη συμμαχία ανάμεσα στους Ελληνες τραπεζίτες και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χάρη στην οποία οι ελληνικές τράπεζες παρέμεναν ζωντανές, μέσω IOU που εξέδιδαν με την υποστήριξη των κυβερνήσεων της ΕΕ. Είτε η ΕΚΤ είτε η ΕΕ θα μπορούσε να προκαλέσει ασφυξία σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Παππάς, έμπλεος επαναστατικής έξαψης, ξεσπάθωσε, διακηρύσσοντας ότι όλοι οι τραπεζίτες θα τα μαζέψουν και θα πάνε σπίτι τους. Πιο επιφυλακτικός αλλά εξίσου θετικός σε αυτή την ιδέα ήταν ο Αλέξης. Ο οποίος πρόσθεσε ότι γι' αυτό ακριβώς ήταν σημαντικό το να υπάρχει ένας μεγαλύτερος σε ηλικία παράγοντας που να έχει το ρόλο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης -εννοώντας τον Δραγασάκη- ώστε να κουμαντάρει τους τραπεζίτες».

Τότε ο Βαρουφάκης ρώτησε: «Είστε διατεθειμένοι να υιοθετήσετε τη δική μου πρόταση που λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναλάβει την διοίκηση αλλά και την ιδιοκτησία αυτών των χρεοκοπημένων τραπεζών; Ήξερα ότι αυτή ήταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση για ένα αριστερό κόμμα, το οποίο έτεινε, αν μη τι άλλο, προς την κρατικοποίηση του τραπεζικού τομέα. Ακολούθησε μια επικίνδυνη σιγή. Εκείνος που την έσπασε ήταν ο Αλέξης. Λέγοντας 'μα, γιατί να μην κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες; Το κράτος κατέχει την πλειονότητα των μετοχών ούτως ή άλλως. Δεν μπορούμε να περάσουμε έναν νόμο που να μετατρέπει τις μετοχές που δεν μας επιτρέπουν να έχουμε ψήφο στα διοικητικά τους συμβούλια σε μετοχές που να μας δίνουν δικαίωμα ψήφου;'»

«Απάντησα στον Αλέξη» γράφει στη συνέχεια ο Γιάνης Βαρουφάκης ότι «μόνο εάν ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε τις τράπεζες στην ΕΕ θα μπορούσαμε να απαλλάξουμε το ελληνικό κράτος από τις ζημίες που θα προέκυπταν από την πλαστή ανακεφαλαιοποίησή τους. Η κρατικοποίηση της των τραπεζών θα είχε νόημα μόνο σε περίπτωση του Grexit. 'Είμαστε όμως αποφασισμένοι να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο του Grexit ως στόχου της πολιτικής μας. Σωστά; - 'Σωστά' απάντησε αμέσως ο Αλέξης».

Ο Γιάνης και το 3ο Μνημόνιο

Σχετικά με τη συμφωνία που τελικά έφερε προς ψήφιση στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας ύστερα από έξι μήνες «έντιμης και περήφανης διαπραγμάτευσης», αφού έκλεισε τις τράπεζες, μετέτρεψε το Όχι του ελληνικού λαού σε Ναι κ.λπ, ο Γιάνης Βαρουφάκης γράφει τη δική του εντύπωση: «Στο μέσον του Αυγούστου 2015 ο Αλέξης και Ευκλείδης έφεραν την τρίτη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο που τη συνόδευε στη Βουλή. Με τη συνεδρίαση να ξεκινά στις 9 το βράδι, παραλάβαμε περισσότερες από 1.000 σελίδες που ήταν γραμμένες σαν να τις είχαν μεταφράσει από τα τροϊκανικά Αγγλικά στα Ελληνικά χρησιμοποιώντας κάτι σαν το Google Translate. Κληθήκαμε να τις μελετήσουμε πριν από την ψηφοφορία που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη ημέρα, νωρίς το πρωί. Ξενύχτησα στη Βουλή -μια νύχτα που έμοιαζε περισσότερο με αγρυπνία παρά σαν διαλεκτική διαδικασία- και μελέτησα το Μνημόνιο. Ο απόλυτος τρόμος ήταν εμφανής από την πρώτη σελίδα, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση δεσμευόταν να συμφωνήσει σε οτιδήποτε απαιτούσαν οι δανειστές, χωρίς μια αμοιβαία δέσμευση από την Τρόικα ότι θα συμφωνούσε και εκείνη σε κάποιο αντάλλαγμα. Επρόκειτο για μια δήλωση ολοκληρωτικής υποταγής που κανένα δικαστήριο ποτέ δεν θα αναγνώριζε σαν δεσμευτική».

Τσίπρας: «Εδωσα στους δανειστές περισσότερα και από τον Σαμαρά»
Δικαιώνοντας τον (τέως πια) υπουργό του για την ακρίβεια των προβλέψεών του, ο Αλέξης Τσίπρας, όπως γράφει στο βιβλίο του ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε σε μεταξύ τους διάλογο μετά από το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015: «Κοίτα, Γιάνη, είσαι ο μόνος που έπεσε μέσα στις προβλέψεις του. Ορίστε όμως το πρόβλημά μας: Εάν οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση είχε δώσει στους δανειστές όσα τους έδωσα εγώ, η Τρόικα θα είχε ήδη υπογράψει τη συμφωνία. Τους έδωσα περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να τους δώσει ο Σαμαράς, αλλά αυτοί εξακολουθούν να θέλουν να με τιμωρήσουν, όπως εσύ είχες πει ότι θα έκαναν. Αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές: Αυτοί δεν θέλουν να δώσουν συμφωνία σε εσένα ή σε εμένα. Ας μην κρυβόμαστε. Αυτοί θέλουν να μας ρίξουν. Ωστόσο, με το 61,3% [σσ: το ποσοστό του «όχι» στο δημοψήφισμα] εμένα δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα. Εσένα όμως μπορούν να σε καταστρέψουν».

protothema.gr

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, από το Εκουαδόρ όπου βρίσκεται, έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό της Βενεζουέλας Telesur και μίλησε για το «εναλλακτικό σχέδιο» που είχε το 2015, υποστηρίζοντας πως ο Αλέξης Τσίπρας αρχικά είχε συμφωνήσει να εφαρμοστεί.

Μιλώντας για τις δραματικές στιγμές του 2015 ο κ. Βαρουφάκης υποστήριξε πως γνώριζε, πριν καν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει την εξουσία, ότι αν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα επιχειρήσει να εφαρμόσει το πρόγραμμα που είχε υποσχεθεί προεκλογικά, οι τράπεζες θα έκλειναν και δεν θα υπήρχε ρευστότητα στην αγορά. Ο πρώην υπουργός δήλωσε πως ο Αλέξης Τσίπρας αρχικά είχε συμφωνήσει στην περίπτωση που οι τράπεζες έκλειναν να τεθεί σε εφαρμογή το εναλλακτικό σχέδιο που είχε εκπονήσει, το οποίο προέβλεπε και εναλλακτικό σύστημα πληρωμών, αλλά τελικά μετά τις πιέσεις που δέχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε πίσω.
H συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη έγινε στα αγγλικά αλλά μεταδόθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό μεταγλωττισμένη στα ισπανικά, από όπου το iefimerida έκανε την μετάφραση.
«Ο πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει με το σχέδιο μου»
«Ήμασταν προετοιμασμένοι. Γνωρίζαμε πολύ καλά πως όταν θα κατακτούσαμε την εξουσία θα μπορούσε να χτυπήσει το τηλέφωνο από τις Βρυξέλλες ή από την Φρανκφούρτη και να μας πουν ότι αν επιμέναμε να θέλουμε να αποφύγουμε το βαρύτατο χρέος μας, αν επιμέναμε να κάνουμε ό,τι έκανε το Εκουαδόρ, το Μεξικό και άλλες χώρες στην ευρύτερη περιοχή, να κάνουμε μια αναδιάρθρωση του χρέους μας, αν επιμέναμε στην άποψη μας να στηρίξουμε τους πιο φτωχούς στην κοινωνία, αν επιμέναμε να είμαστε λογικοί, οι τράπεζες την επόμενη μέρα δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, τα ΑΤΜ θα έκλειναν, η Κεντρική Τράπεζα δεν θα είχε ρευστότητα.
Γνώριζα ότι αυτό θα συνέβαινε, το ήξερα από την πρώτη μέρα. Είχα όμως ένα εναλλακτικό σχέδιο, έναν εναλλακτικό μηχανισμό για να κάνουμε πληρωμές με μια δημόσια πλατφόρμα, αυτό συμφωνήθηκε με τον πρωθυπουργό, ότι θα εφαρμόζαμε αυτό το σχέδιο, αλλά δυστυχώς ο πρωθυπουργός μπροστά στις πιέσεις του ΔΝΤ και της Ε.Ε. τελικά υποχώρησε και δεν με άφησε να θέσω σε εφαρμογή αυτό το σχέδιο», δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης.
«Δεν εκλέχθηκα για να υπογράψω νέο δάνειο»
Ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης υποστήριξε στην συνέντευξη του πως παραιτήθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επειδή διαφώνησε με τη συνταγή λιτότητας που τελικά αποφάσισε να εφαρμόσει ο Αλέξης Τσίπρας. Ουσιαστικά ο κ. Βαρουφάκης άφησε να εννοηθεί πως η συμφωνία που υπήρχε με την κυβέρνηση ήταν να εφαρμοστεί το εναλλακτικό σχέδιο που είχε εκπονηθεί σε περίπτωση ρήξης, λέγοντας χαρακτηριστικά πως δεν εκλέχθηκε για να υπογράψει συμφωνία για νέο δάνειο.
«Εγώ παραιτήθηκα επειδή δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέμειναν να αρνούνται την ελληνική πραγματικότητα. Είχαμε χρεοκοπήσει από το 2009 – 2010 και συνεχίσαμε να προσπαθούμε να δείξουμε ότι θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση με νέα δάνεια που θα δίνονταν στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα μέτρα λιτότητας που θα μείωναν τα εισοδήματα του κόσμου. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με τη λογική και το κοινό αίσθημα.
Εγώ δεν εκλέχθηκα για να υπογράψω μια συμφωνία για νέο δάνειο, κάτι το οποίο θα επιδείνωνε την κατάσταση στη χώρα. Από τότε, όπως είχα προβλέψει, τα πράγματα χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο.
Γιατί όταν μια χρεοκοπημένη χώρα συνεχίζει να ζητάει δάνεια και παριστάνει ότι δεν έχει χρεοκοπήσει και οι συνθήκες για να εκταμιευθούν αυτά τα δάνεια είναι να μειώνεις ακόμη περισσότερο το εισόδημα ανθρώπων, από τους οποίους στη συνέχεια θα ζητήσεις να πληρώσουν φόρους για να ξεπληρώσουμε αυτά τα δάνεια, αυτό οδηγεί σε μια επιδείνωση ακόμη μεγαλύτερη.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης με κείμενό του στην Εφημερίδα των Συντακτών, πετά το “γάντι” στους επικριτές του, καλώντας τους να τον πάνε άμεσα στο Ειδικό Δικαστήριο, με τον οποίο τον απειλεί η Νέα Δημοκρατία, τονίζοντας μάλιστα πως “στα Δικαστήριά μας υπάρχουν ακόμη Σαρτζετάκηδες”.

Ολόκληρο το κείμενο του πρώην υπουργού Οικονομικών: “Δεν υπάρχει αναλυτής παγκοσμίως που να διαφωνεί ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης απλά θα κουκουλώσει για λίγο τη συνολική χρεοκοπία της χώρας κάνοντάς τη χειρότερη. Παράλληλα, δεν υπάρχει ραδιοτηλεοπτικό μέσο στη χώρα που να μη δαιμονοποιεί όποιον τολμήσει να πει αυτό που όλοι γνωρίζουν και που εκτός Ελλάδας θεωρείται δεδομένο.
Πριν από μέρες μού ζητήθηκε από δημοσιογράφο κεντρικού δελτίου ειδήσεων να απαντήσω μονολεκτικά στο ερώτημα: “Ξέρατε ότι ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα θα έκλειναν οι τράπεζες;” “Προφανώς”, απάντησα ειλικρινά. Εντός δευτερολέπτων τα κοινωνικά μέσα βούιζαν: “Το παραδέχτηκε. Στο Ειδικό Δικαστήριο αμέσως!” Την επομένη, βουλευτές του τροϊκανικού τόξου ξεσπάθωσαν ζητώντας Ειδικό Δικαστήριο με συνοπτικές διαδικασίες.
Εχει σημ

ασία να κατανοήσουμε γιατί όλα αυτά.

Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με πρόβλημα στο εσωτερικό της τρόικας: δεν τους βγαίνει η αριθμητική τής δήθεν “αξιολόγησης”, δηλαδή των δανείων και των δημοσιονομικών. Και δεν τους βγαίνει για λόγους που όλοι οι αναλυτές παγκοσμίως γνωρίζουν αλλά που στην Ελλάδα διώκονται ως «αντεθνικές» αναλύσεις.
Η τρόικα είναι βαθιά διαιρεμένη μεταξύ εκείνων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει, αλλά θεωρούν πως πρέπει να την κουκουλώσουν άλλη μια φορά με μια νέα δόση (Μέρκελ, Κομισιόν), και άλλων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει αλλά κρίνουν ότι ήρθε η ώρα μιας οριστικής λύσης (που θα σημάνει είτε Grexit, όπως θέλει ο κ. Σόιμπλε, είτε αναδιάρθρωση χρέους εντός του ευρώ, όπως καλεί το ΔΝΤ).
Μέχρι να τα βρούνε μεταξύ τους οι δανειστές ώστε τον Ιούλιο η τρόικα να πληρώσει τον εαυτό της (παίρνοντας δηλαδή χρήματα από τον ESM για να τα δώσουν στην ΕΚΤ) και να στείλουν στο Μαξίμου το e-mails με τα μέτρα που θα νομοθετηθούν (τα οποία το Μαξίμου θα στηλιτεύσει ως «δύσκολα» πριν τα νομοθετήσει «σώζοντας» άλλη μια φορά τη χώρα από την πτώχευση), η εγχώρια τρόικα είναι στα κάρβουνα και εξορκίζει όποιον απειλεί το “εθνικά αναγκαίο” κλείσιμο της “αξιολόγησης”.

Οσο πιο διαιρεμένη είναι η τρόικα και όσο πιο πολύ φοβούνται ότι ο οικονομικός παραλογισμός τους θα αποκαλυφθεί τόσο δαιμονοποιείται και απειλείται με δίωξη όποιος τολμήσει να αρθρώσει στην Ελλάδα τον αντίλογο που όλοι οι σοβαροί αναλυτές αποδέχονται ως αυταπόδεικτο στο εξωτερικό.
Η μονολιθική αποδοχή του δόγματος ότι “μια κακή συμφωνία σήμερα είναι το βέλτιστο δυνατόν” αποτελεί επιταγή για την τρόικα εσωτερικού και το τροϊκανικό τόξο στη Βουλή και στα μέσα ενημέρωσης. Η άποψη ότι μια κακή συμφωνία σήμερα θα φέρει τα χειρότερα στο μέλλον απλά δεν επιτρέπεται να ακουστεί.

Προσωπικά έχω κουραστεί να μιλώ για το 2015. Από την άλλη, το 2015 δεν μπορεί να το ξεχάσει η τρόικα. Αυτό που τους νοιάζει δεν είναι τι έγινε το 2015. Το καλοκαίρι του 2015 η τρόικα πέτυχε να μετακυλίσει το μη βιώσιμο χρέος μέσω ενός νέου δανείου που το έκανε ακόμα λιγότερο βιώσιμο, φορτώνοντας παράλληλα το φταίξιμο στον υπουργό Οικονομικών που πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή για να κουρευτεί αντί να μετακυλιστεί.
Το ζητούμενο για τρόικα και εγχώρια ολιγαρχία είναι πώς θα συνεχίσουν σήμερα το ίδιο σενάριο. Πώς να ξαναγίνει το ίδιο, δαιμονοποιώντας την οποιαδήποτε αντίσταση στη συνεχιζόμενη μετακύλιση και διόγκωση του μη βιώσιμου χρέους και την παράλληλη μεταφορά της ευθύνης γι' αυτό από εκείνους που την επέβαλαν σε εκείνους που τους επιβλήθηκε – στον “ανεπρόκοπο” ελληνικό λαό δηλαδή.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό, είναι απαραίτητο να σταματήσει οποιοσδήποτε δημόσιος διάλογος ρίχνει φως στον παραλογισμό των μέτρων, των νέων δόσεων και της συνταρακτικά ασυνάρτητης ιδέας πως η μέγιστη λιτότητα πρέπει να επιβάλλεται στο διηνεκές στην οικονομία με τη μέγιστη ύφεση.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η προσπάθεια των καναλιών της διαπλοκής να καταργούνται τα περιθώρια για λελογισμένο δημόσιο διάλογο. Το παράδειγμα με το ερώτημα δημοσιογράφου για το δημοψήφισμα που προανέφερα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό. Αν ο καλός δημοσιογράφος ενδιαφερόταν να γίνει χρήσιμος διάλογος, ίσως να ενδιαφερόταν για τους πραγματικούς λόγους που έκλεισαν οι τράπεζες. Ισως ενδιαφερόταν για το ότι οι τράπεζες θα έκλειναν ανεξάρτητα από το εάν ανακοινώναμε δημοψήφισμα την 26η Ιουνίου ή όχι.

Ίσως ενδιαφερόταν για το ότι η μόνη περίπτωση να μην έκλειναν θα ήταν να έχουμε αποδεχθεί το τελεσίγραφο της τρόικας την 25η Ιουνίου, δηλώνοντας στο Eurogroup εκείνη την ημέρα ότι θα το νομοθετούσαμε στη Βουλή. Ισως ενδιαφερόταν ακόμα να μάθει ότι ήταν αδύνατον να προβώ σε μια τέτοια δήλωση όταν ο κ. Σόιμπλε, μετά από ερώτησή μου, δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το περάσει από τη δική του Βουλή.

Ίσως ενδιαφερόταν να μάθει ότι το κλείσιμο των τραπεζών έγινε επειδή είχε προαποφασιστεί ώστε τόσο το ελληνικό όσο και το γερμανικό κοινοβούλιο να εξαναγκαστούν να νομοθετήσουν μέτρα και δάνεια που χειροτέρευαν τη χρεοκοπία της χώρας και μεγέθυναν το κόστος της για ολόκληρη την Ευρώπη.
Όμως το πτωχευμένο μιντιακό σύστημα, που ζει από τις πτωχευμένες τράπεζες και λοιπούς επιχειρηματίες που επιβιώνουν ελέω της τρόικας, ενδιαφέρεται μόνο για ένα πράγμα: Πώς να μην υπάρξει λελογισμένος, εμπεριστατωμένος, διαφωτιστικός δημόσιος διάλογος.

Οταν παραιτήθηκα τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το γνώριζα ότι έτσι θα εξελίσσονταν τα πράγματα μετά την παράδοση των όπλων από τον πρωθυπουργό. Ηξερα την ανάγκη που θα είχαν για καιρό πολύ, τουλάχιστον έως το 2020, να ποινικοποιηθεί η οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για τη χρεοδουλοπαροικία μας. Γι' αυτό είχα δηλώσει ότι θα φέρω ως μετάλλιο τιμής το μένος της τρόικας εξωτερικού και το μίσος του εγχώριου τροϊκανικού τόξου.
Από το 2010 έως σήμερα λέω τα ίδια πράγματα. Πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να είναι κανείς αριστερός ή ιδιαίτερα καλός οικονομολόγος για να τα πει. Ενας σοβαρός νεοφιλελεύθερος, ένας τραπεζίτης του Σίτι, ένας απλός αναλυτής του Bloomberg τα ίδια θα έλεγε:

χωρίς άμεση ουσιαστική αναδιάρθρωση χρέους που να επιτρέπει άμεσα τη μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1% με 1,5%, άμεσες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, μια δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα και μια δημόσια «κακή» τράπεζα (που θα εκκαθαρίσει τα «κόκκινα» δάνεια), η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει.

Αυτή τη συλλογική πρόταση την είχα καταθέσει τον Μάιο του 2015 τόσο στους εταίρους όσο και στο υπουργικό συμβούλιο. Κανείς δεν τη συζήτησε τότε. Κανείς δεν τη συζητά σήμερα - κι ας την αντιγράφουν για εσωτερική κατανάλωση ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία.
Αντίθετα, όσο περισσότερο επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις εκείνες και όσο περισσότερο αντιγράφουν τις προτάσεις που κατέθετα το 2015 τόσο αυξάνουν οι κραυγές για παραπομπή μου σε Ειδικό Δικαστήριο.

Από ένα ιστορικό ατύχημα κατέστην αρκετά τυχερός να γίνω το αντικείμενο απέχθειας ενός βαθέος, παράλογου, απάνθρωπου και ανασφαλούς κατεστημένου. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή η οποία μου επιβάλλει μια μεγάλη υποχρέωση: Να αποδεχθώ την πρόκληση του Ειδικού Δικαστηρίου ώστε να ακυρωθεί η επιχείρηση κατάργησης του σοβαρού, λελογισμένου δημόσιου διαλόγου.
Συνεπώς, επειδή ο δημόσιος διάλογος που πρέπει να γίνεται ακυρώνεται στα -και από τα- μέσα “ενημέρωσης”, ζητώ ευθαρσώς τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία ότι, όπως είχα υποσχεθεί προεκλογικά, είπα “όχι” στους δανειστές για άλλο ένα δάνειο υπό όρους που θα βάθαιναν (με μαθηματική ακρίβεια) τη χρεοκοπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, «όχι» στο δόγμα που κατέθεσε ο κ. Σόιμπλε στο πρώτο Eurogroup όπου εκπροσώπησα την Ελλάδα, σύμφωνα με το οποίο “οι εκλογές δεν επιτρέπεται να αλλάζουν την οικονομική πολιτική μιας χώρας σε πρόγραμμα”, “όχι” σε προτάσεις που ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε χαρακτήρισε απαράδεκτες στο Eurogroup.

Για να μην ξεχνάμε, στόχος του παρακράτους της δεκαετίας του 1960 ήταν να φιμώσει οποιαδήποτε αντιφρονούσα προς το βαθύ κράτος φωνή, κινητοποιώντας αγανακτισμένους “υγιείς” πολίτες, που με λοστούς και τρίκυκλα καταργούσαν τον δημόσιο διάλογο.
Οσο μεγάλωναν τα αδιέξοδα ενός καθεστώτος που κατέρρεε τόσο το παρακράτος ενίσχυε την πόλωση, εξωθούσε τους πολίτες στη βία και προετοίμαζε το έδαφος για εκτροπή, συμπεριλαμβανομένων των στρατοδικείων και των εξοριών. Σήμερα, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει μέσω των μέσων ενημέρωσης και των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων.

Με τη δημοκρατία μας εξευτελισμένη, έχουμε υποχρέωση να κινητοποιήσουμε ίσως το τελευταίο της μετερίζι: τη Δικαιοσύνη. Ρωμαίοι μπορεί να μην υπάρχουν πια στον Τύπο. Αλλά κρίνω πως στα δικαστήριά μας υπάρχουν Σαρτζετάκηδες. Στο Ειδικό Δικαστήριο λοιπόν!”
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών