Η μοναξιά δεν είναι μόνο ένα επώδυνο συναίσθημα, αλλά επίσης ένας παράγοντας αυξημένου κινδύνου για διάφορες ασθένειες, ενώ αυξάνει την πιθανότητα πρόωρου θανάτου ενός ηλικιωμένου κατά 14%, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα αντίστοιχα ευρήματα.

Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Τζον Κακιόπο του Πανεπιστημίου του Σικάγο, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ και μελέτησε τόσο ανθρώπους (μοναχικούς και μη, για λόγους σύγκρισης), όσο και μοναχικές μαϊμούδες, ρίχνει περισσότερο φως στους βιολογικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων δρα η μοναξιά σε κυτταρικό επίπεδο.

Σε γενικές γραμμές, η κοινωνική απομόνωση μειώνει την αποτελεσματικότητα του αμυντικού (ανοσοποιητικού) μηχανισμού ενός ανθρώπου και αυξάνει το επίπεδο της χρόνιας φλεγμονής.

Όπως διαπίστωσε η νέα έρευνα, εξαιτίας της μοναξιάς, αυξάνεται η έκφραση (ενεργοποίηση) των γονιδίων που εμπλέκονται στη χρόνια εσωτερική φλεγμονή, ενώ αντίστροφα μειώνεται η έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται στην άμυνα κατά των ιών.

Η συνέπεια είναι ότι τα λευκοκύτταρα (βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος) στους μοναχικούς ανθρώπους έχουν μικρότερη αποτελεσματικότητα να καταπολέμήσουν τις λοιμώξεις.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ασθένεια των ούλων (ουλίτιδα) είναι μια κοινή αιτία “πονόδοντου”, αν και δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το δόντι αυτό καθεαυτό. Τα πρησμένα ούλα που πονούν είναι μια πηγή σημαντικής δυσφορίας και μπορεί να κάνει το μάσημα της τροφής, την κατάποση υγρών, ακόμα και και την ομιλία, δύσκολη. 

iatropedia.gr

Μέχρι να φτάσουμε στο χειμώνα , ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα που μας ταλαιπωρούν με συμπτώματα όπως το συνάχι, ο βήχας, ο πονόλαιμος, ο πυρετός κ.α. Έχετε σκεφτεί ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μην είναι και τόσο αθώα;

Τότε κάνουμε λόγο για σοβαρότερες περιπτώσεις, όπου τα μικρόβια καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι και τους πνεύμονες. Ο λόγος για τις λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, από το κοινό κρυολόγημα μέχρι την πνευμονία και διακρίνονται σε δυο κατηγορίες, του ανώτερου και του κατώτερου αναπνευστικού, οι οποίες χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης.

Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού αφορούν τον ρινικό βλεννογόνο, το φάρυγγα, το λάρυγγα, τις αμυγδαλές, την τραχεία, προκαλώντας παθήσεις που αντίστοιχα ονομάζουμε ρινίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα και τραχειοβρογχίτιδα.
Οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού αφορούν τους πνεύμονες. Πρόκειται για σοβαρά νοσήματα, που συνήθως οφείλονται σε μικρόβια και όχι σε ιούς, είναι δηλαδή μικροβιακές λοιμώξεις

Ένα από τα κύρια συμπτώματα της λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος είναι συνήθως ο βήχας. Άλλα συμπτώματα είναι η ρινική συμφόρηση και καταρροή, ο πυρετός, ο πονοκέφαλος, οι μυαλγίες-αρθραλγίες. Τα συμπτώματα κορυφώνονται κατά κανόνα ύστερα από 2-3 ημέρες και στη συνέχεια σταδιακά υποχωρούν.

Ωστόσο, ο βήχας ενδέχεται να επιμένει και μετά την ίαση της λοίμωξης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φλεγμονή των αεραγωγών, που προκλήθηκε από τη λοίμωξη, πιθανώς να χρειάζεται χρόνο μέχρι να επιλυθεί. Μπορεί να χρειαστούν 2-3 εβδομάδες, αφότου περάσουν τα υπόλοιπα συμπτώματα, μέχρι να υποχωρήσει εντελώς και ο βήχας. Μερικές φορές η λοίμωξη μεταφέρεται στον πνευμονικό ιστό, στα ιγμόρεια ή στα αυτιά. Τα βακτήρια ευδοκιμούν στη βλέννα και γι' αυτόν το λόγο κάποιοι αναπτύσσουν δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις των ιστών του πνεύμονα (πνευμονία), των αυτιών ή των ιγμορείων

Τα αντιβιοτικά είναι φάρμακα που πρέπει όμως να χορηγούνται σε περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων και πάντα κατόπιν ιατρικής συμβουλής. Χορηγούνται κυρίως σε ειδικές περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένα ή εξασθενημένα άτομα όπου μια ιογενής λοίμωξη μπορεί να μετατραπεί σε μικροβιακή και τότε η αντιβίωση κρίνεται άκρως απαραίτητη.

Για την αντιμετώπιση των βλεννών μπορούν να χρησιμοποιηθούν βλεννολυτικά σκευάσματα π.χ. αμβροξόλη. Η αμβροξόλη είναι ένα μόριο με ολοκληρωμένη φαρμακολογική δράση: α) βλεννολυτική, δηλ μειώνει το ιξώδες της βλέννης, β) αποχρεμπτική εφόσον έχει βλεννοκινητικές ιδιότητες αλλά και γ) βλεννορυθμιστική (αποκαθιστά τη δραστηριότητα του κροσσωτού επιθηλίου). Επιπλέον όμως έρευνες έχουν δείξει ότι η συγχορήγηση της αμβροξόλης με αντιβιώσεις αυξάνει τα επίπεδα αντιβιοτικών στους πνευμονικούς ιστούς και τις ενοχλήσεις στο λαιμό.

Πιο συγκεκριμένα όταν η αμβροξόλη χορηγήθηκε συνδυαστικά με αμοξυκιλλίνη, ερυθροκυμίνη ή κεφουροξίμη σε σύγκριση με χορήγηση αντιβιοτικού σε συνδυασμό με placebo, τα αποτελέσματα έδειξαν σχεδόν διπλάσια συγκέντρωση αντιβίωσης – από την 1η κιόλας ημέρα- όταν χρησιμοποιείται αμβροξόλη σε συνδυασμό με αντιβιοτικό από όταν χρησιμοποιείται μόνο το αντιβιοτικό. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής αναρρώνει νωρίτερα αν μαζί με την αντιβίωση συγχορηγηθεί αμβροξόλη.

Συνολικά το ιστορικό και η εξέταση του ασθενούς, βοηθούν στο να γίνει η διάγνωση της πνευμονίας και σε πολλές περιπτώσεις να αναγνωρισθεί ο παράγοντας που την έχει προκαλέσει. Σε κάθε περίπτωση, αντιμετωπίστε την πνευμονία σε συνεργασία με τον γιατρό σας και χρησιμοποιήστε οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή μόνο κατόπιν συνεννόησης μαζί του.

Μοσχονά Στέλλα Ειδικός Παθολόγος - Επιστημονικός Συνεργάτης Αγγειοπαθολογικής μονάδας και Ιατρείου Διαβητικού ποδιού Νοσ.Ευαγγελισμός

onmed.gr

Μπορεί η κρίση να είναι η αιτία που ολοένα και περισσότεροι πολίτες στρέφονται στο ΕΣΥ, οι δομές του ωστόσο, δεν είναι σε θέση να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση, κυρίως λόγω των σοβαρών ελλείψεων σε προσωπικό. Σε αρκετά μάλιστα ειδικά τμήματα, τα οποία είναι έντονα υποστελεχωμένα η αναμονή για ένα ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία μπορεί να φτάσει ακόμα και τα δύο χρόνια. 


Αυτή ήταν μία από τις διαπιστώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του 4ου Συνεδρίου Ασθενών που πραγματοποιήθηκε χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Σημαντικά ήταν και τα στοιχεία που δόθηκαν για τους καρκινοπαθείς, σύμφωνα με τα οποία το 32% των ογκολογικών ασθενών δεν έχει πρόσβαση σε γιατρό και το 28% στα φάρμακά του ενώ είναι εκατοντάδες αυτοί που αναγκάζονται να διακόψουν τη θεραπεία τους.

«Η αναμονή αυτή συμβαίνει σε πολλά νοσοκομεία.  Δύο χρόνια αναμονής έχουν συγκεκριμένες ειδικότητες όπως οι ενδοκρινολόγοι και οι οφθαλμιάτροι ή κάποια χρόνια περιστατικά. Ο συνήθης χρόνος είναι 6 με 8 μήνες. Μια κλινική η ποία έχει κάνει προγραμματισμό των περιστατικών της και έχει τέσσερις γιατρούς, αν συνταξιοδοτηθούν οι δυο απευθείας εκτοξεύεται η αναμονή», λέει στο protothema.gr ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ)  Δημήτρης Βαρνάβας, ομιλητής στο συνέδριο Ασθενων. 

Σε κλινικές του Αγίου Σάββα η αναμονή φτάνει τους 8 μήνες ειδικά στην κλινική Μαστού που ξεκινά από τις 190 ημέρες.  Περίπου 65 ημέρες είναι η αναμονή στο Αλλεργιολογικό Ενηλίκων στο «Λαϊκό», 60 ημέρες στο Ιατρείο Οστεοπόρωσης του «Γ. Γεννηματάς», 50 ημέρες στο Ενδοκρινολογικό Παχυσαρκίας του «Ευαγγελισμού». Όπως τονίζει στο protothema.gr η κυρία Ζωή Γραμματόγλου πρόεδρος του ΚΕΦΙ (Συλλόγου Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων και Ιατρών) και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου, «το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι αυτό με τις ακτινοβολίες. Υπάρχουν λίστες αναμονής στον Άγιο Σάββα 6 και 8 μήνες στο Μεταξά το λιγότερο τρεις μήνες, έχουμε πρόβλημα με τα φάρμακα των χημειοθεραπειών που τα παίρνουν από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και στήνονται οι άνθρωποι στις ουρές, απαιτούμε να γυρίσουν τα φάρμακα στα νοσοκομεία, δηλαδή να πηγαίνει ο ασθενής στο νοσοκομείο και να κάνει τη θεραπεία του. Σήμερα είπα στον υπουργό για ένα φάρμακο που λείπει, που παίρνεις στις χημειοθεραπείες με αποτέλεσμα πολλές να αναβληθούν σε νοσοκομεία της Λάρισας, του Ηρακλείου και των Πατρών και μου είπαν ότι από εβδομάδα θα έρθει. Επίσης, το 32% των ασθενών δεν έχει πρόσβαση στα νοσοκομεία γιατί είναι ανασφάλιστοι ή άνθρωποι που έχουν βιβλιάριο απορίας». 

Στο συνέδριο ασθενών έδωσε το «παρών» και ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός ο οποίος εξήγγειλε την ενίσχυση της δημόσιας περίθαλψης επισημαίνοντας πως, « οι πόροι είναι περιορισμένοι και η χώρα μας καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να διασφαλίσει τη χρηματοδοτική σταθερότητα που χρειάζεται για να στηρίξει το κοινωνικό κράτος. Το υπουργείο Υγείας επεξεργάζεται σχέδιο έκτακτης ανάγκης για το σύστημα υγείας που αποτελεί «ένεση» ανθρώπινου δυναμικού. Με το σχέδιο θα στελεχωθούν οι δομές υγείας, θα αυξηθεί το όριο δαπανών των νοσοκομείων και θα βελτιωθούν οι συνθήκες περίθαλψης των ασθενών». 

Ο υπουργός ανακοίνωσε επίσης ότι «ετοιμάζουμε αυτή την χρονιά σοβαρή παρέμβαση σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας, ένα σχέδιο για την αναδιοργάνωση του συστήματος υγείας που θα δώσει έμφαση στην πρόληψη, αγωγή υγείας, στην κατ’ οίκον φροντίδα ασθενών και στον οικογενειακό γιατρό».

protothema.gr

Σήμερα είναι πολύ συχνή η περίπτωση ασθενών στους οποίους σε τυχαίο έλεγχο θυρεοειδούς ή μετά από υποψία του ιατρού και έλεγχο θυρεοειδούς, έγινε η διάγνωση ενός ή περισσότερων όζων στον θυρεοειδή αδένα, συνήθως με υπερηχογράφημα.

Τί είναι αυτό που ονομάζουμε όζος θυρεοειδούς;

Οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα είναι δυνατό να αντιπροσωπεύουν διάφορες καλοήθεις οντότητες,
αλλά και κακοήθεις: κυστικούς σχηματισμούς, αδενώματα, καρκινώματα και άλλα. Στην πλειονότητα τους οι όζοι του θυρεοειδούς είναι καλοήθεις, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή ή και ακόμη και στον ίδιο όζο του ασθενούς η καλοήθεια με την κακοήθεια, π.χ. ένας ασθενής να έχει καλοήθεις και κακοήθεις όζους ταυτόχρονα ή σε έναν ασθενή να υπάρχει μια “καλοήθης” κύστη η οποία σε ένα σημείο της έχει καρκίνο.

Οι όζοι είναι δυνατό να ψηλαφούνται, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται αντιληπτοί μόνο με το υπερηχογράφημα. Οι όζοι είναι δυνατό να είναι λειτουργικοί, δηλαδή να εκκρίνουν θυρεοειδικές ορμόνες. Όταν κάποιος όζος εκκρίνει ορμόνες είναι πιο σπάνιο να είναι καρκίνος.

Οι όζοι θυρεοειδούς είναι τέσσερις φορές πιο συχνοί στις γυναίκες και η συχνότητα αυξάνει με την ηλικία, με την έκθεση σε ραδιενεργό ακτινοβολία και με την μειωμένη πρόσληψη ιωδίου. Είναι σαφές ότι οι ασθενείς με κακοήθεια θα πρέπει να χειρουργούνται, όπως επίσης και ασθενείς με αμφιβολία για κακοήθεια η οποία δεν μπορεί να διευκρινισθεί.

Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούμε για την διάγνωση και έλεγχο του θυρεοειδούς αδένα και των παθήσεων του είναι:

1. εξετάσεις αίματος(ορμόνες θυρεοειδούς, TSH, θυρεοσφαιρίνη, καλσιτονίνη, αντισώματα, κτλ)

2. Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς

3. Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς

4. Βιοψία με λεπτή βελόνη (FNAB-Fine Needle Aspiration Biopsy)

5. Αξονική τομογραφία

6. Μαγνητική τομογραφία

Εξετάσεις αίματος:

Με τις εξετάσεις αίματος, ελέγχουμε την λειτουργία του θυρεοειδή αδένα ως σύνολο και ελέγχουμε για παθήσεις όπου έχουμε αυξημένο αριθμό αντισωμάτων όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto για παράδειγμα. Επίσης σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών ελέγχουμε και για ορμόνες οι αυξημένες τιμές των οποίων θέτουν υποψία για καρκίνωμα.

Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς

Με το υπερηχογράφημα γίνεται απεικονιστικός έλεγχος του θυρεοειδούς. Ελέγχεται δηλαδή η δομή του. Εδώ αναγνωρίζονται οι όζοι καθώς και αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική του από άλλες ενδεχόμενες παθήσεις. Η μορφή ενός όζου στο υπερηχογράφημα μας δίνει στοιχεία σχετικά με την καλοήθεια ή κακοήθεια αυτού.

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς

Με το σπινθηρογράφημα διευκρινίζουμε την λειτουργικότητα του θυρεοειδή σε κάθε τμήμα του και την λειτουργικότητα των όζων εάν υπάρχουν. Εξ αιτίας της χαμηλής διαγνωστικής του αξίας σχετικά με την κακοήθεια ή όχι ενός όζου, η συγκεκριμένη εξέταση χρησιμοποιείται σε πολύ περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων σήμερα.

Βιοψία με λεπτή βελόνη (FNAB-Fine Needle Aspiration Biopsy)

Με την FNA λαμβάνουμε υλικό με λεπτή βελόνα από τον θυρεοειδή ή τους όζους και το υλικό αυτό ελέγχεται στο μικροσκόπιο για να διευκρινιστεί εάν υπάρχει ή όχι κακοήθεια.

Τέσσερα είναι τα πιθανά αποτελέσματα από την FNA:

1. Θετικό για κακοήθεια-καρκίνο

2. Καλόηθες δείγμα

3. Δείγμα μη επαρκές για διάγνωση

4. Δείγμα ύποπτο για καρκίνο

Στην περίπτωση όπου υπάρχει θετικό αποτέλεσμα για κακοήθεια, δρομολογείται η περαιτέρω χειρουργική θεραπεία του ασθενούς. Στην περίπτωση που το δείγμα είναι καλόηθες τότε ο ασθενής υποβάλλεται ξανά σε FNA σε έξι μήνες και εάν και τότε δεν υπάρχει καμία διαφορά, τότε ελέγχεται ο ασθενής μια φορά τον χρόνο.

Εάν υπάρξει κάποια ανησυχητική για κακοήθεια αλλαγή, τότε δρομολογείται η περαιτέρω χειρουργική θεραπεία του ασθενούς. Στην περίπτωση που το δείγμα είναι μη επαρκές για διάγνωση, κάτι το οποίο θα φανεί μετά την κυτταρολογική του εξέταση και ανάλυση, θα πρέπει να επαναληφθεί η εξέταση μέχρις ότου υπάρξει ικανοποιητικό δείγμα. Εάν παρά τις επαναληπτικές λήψεις δειγμάτων δεν γίνει εφικτή η λήψη ικανοποιητικού δείγματος, θα πρέπει να δρομολογηθεί χειρουργική αντιμετώπιση.

Στην περίπτωση που το δείγμα είναι ύποπτο για καρκίνο, αυτό σημαίνει ότι το δείγμα είναι επαρκές και η εξέταση έγινε σωστά, αλλά δεν είναι δυνατό να διευκρινιστεί από αυτή την εξέταση εάν υπάρχει κακοήθεια ή όχι, λόγω της φύσης της νόσου και τους περιορισμούς της εξέτασης. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά ο ασθενής.

Σε περίπτωση πολλαπλών όζων είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν όλοι για κακοήθεια, αλλά μόνο οι πιο ύποπτοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπό συνθήκες είναι ασφαλέστερο να χειρουργείται ο ασθενής ώστε αποκλειστεί το ενδεχόμενο αδιάγνωστου καρκίνου. Χειρουργική θεραπεία επίσης συνίσταται και σε ασθενείς οι οποίοι έχουν μεν καλοήθη νόσο, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα της προβλεπόμενης παρακολούθησης με εξετάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Τελικά σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να χειρουργηθώ εάν έχω όζους στον θυρεοειδή;

1. Όταν έχει προκύψει ότι πρόκειται για καρκίνο

2. Όταν δεν μπορεί να αποκλειστεί ο καρκίνος.

3. Όταν δεν είναι δυνατό να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα μετά από επανειλημμένες βιοψίες FNA

4. Όταν οι όζοι είναι πολλαπλοί και δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν όλοι για αποκλεισμό κακοήθειας και ο ασθενής δεν μπορεί να ακολουθήσει τακτικό πρόγραμμα παρακολούθησης ακόμη και εάν το αποτέλεσμα της βιοψίας FNA μιλάει για καλοήθεια ενός όζου ο οποίος και εξετάστηκε.

5. Όταν οι όζοι δημιουργούν λειτουργικό πρόβλημα με τις ορμόνες που παράγουν

6. Όταν οι όζοι δημιουργούν προβλήματα λόγω πίεσης που ασκούν σε γύρω ιστούς, π.χ τραχεία προκαλώντας δύσπνοια.

7. Γενικά όταν ο ασθενής δεν είναι δυνατό να παρακολουθηθεί συχνά με εξετάσεις και να επισκέπτεται τον ιατρό στα προβλεπόμενα διαστήματα.


Ανδρέας Μπακογιάννης
Χειρουργός
www.absurgery.gr
ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ || ΟΖΟΙ