1. Δίπλα στην Κάζα Ρομάνα και στην συνέχεια του δημοτικού χώρου παρκινγκ υπάρχει το κτήμα, άλλοτε περιβόλι του Χαρτζηνεπά, που ο Δήμος Κω ξεκίνησε την διαδικασία της αναγκαστικήςαπαλλοτρίωσης το 2009.

Αν αυτό γίνει,μπορεί να δημιουργηθεί ένα παρκινγκ 500 αυτοκινήτων και θα είναιεύκολο στην οποιαδήποτεδημοτικήαρχή να απαγορέψει την στάθμευση σε όλο το κέντρο της πόλης! Αυτό θα ήταν η βάσημετατροπής του κέντρου σε χώρουψηλώνπροδιαγραφών! Περπάτημα, ψώνια, αναψυχή, πολιτιστικά αγαθά, υπηρεσίες,καφέ, εστίαση,εμπόριοκαι κατοικίας. Το αποτέλεσμα θα ήτανπαρόμοιο με αυτά που βλέπουμε σε πόλεις της Ευρώπης και σε τουριστικάκέντραμικρά και μεγάλα.Είναι ένα θέμαμεγάλουκοινωνικού και οικονομικούενδιαφέροντος για όλους μας. Για την ιστορία το κτήμαέχει επιφάνεια Ε=18.342,90m2 είναι εντός αρχαιολογικής Ζώνης (συνεπώς δεν μπορεί να οικοδομηθεί) με το Ιταλικό διάταγμα 83/16-04-37 και με το άρθρο 14 της υπ’ αρ.71/1947 προκήρυξης στρατιωτικής διοίκησης Δωδ/σου, διοικητική πράξη που δεν μπορεί να αναθεωρηθεί από την Ελληνική Πολιτεία.

2. Η αρχαιολογικήυπηρεσία την περίοδο 1970-90 προσπάθησεανεπιτυχώς τηνεξαγορά.Μετά το ‘90 η αρχαιολογικήυπηρεσίααποδυναμώθηκε και σταμάτησε κάθε αναφορά στο θέμα.

3. Ο Δήμος Κω, ορθώς με την απόφαση απαλλοτριώσεως αρ. 228/2009 θέτει το ζήτημα. Έγινανγεγονότα εμπλοκήςκάποιωνιδιωτών στα οποίαδεν
θααναφερθούμε σκοπίμως. Κακώςδόθηκε σημασίαστην εμπλοκή από τον Δήμο. Η Πρωτόδικη απόφαση του Δικαστηρίου ήρθε 20-2-2014 μεκαθορισμό τιμής μονάδας εξαγοράς 350 Ευρώ/m2!!! Αυτή η τιμήήτανμεγαλύτερη από την αγοραίατιμή που αντιστοιχούσε σε οικόπεδαάρτια και οικοδομήσιμαγια τις προ του 2010 εποχές!!! Ο Δήμος έκανε έφεση και η πρόσφατη και τελεσίδικη απόφαση του Εφετείουτης 28-9-2015 προτείνει τιμή 100 Ε/m2!Πώς να εξηγήσεις αυτή την μείωση υποτριπλασιασμού μέσα σε ενάμισι χρόνο; Αλλά και η τιμή αυτή για μη οικοδομήσιμη γη είναι υπερβολική και δυσεξήγητη! Ξεπερνά την τρέχουσα αγοραία οικοπεδική αξία στην περιοχή για άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα! Η τιμή που καθόρισε η αρμόδια δημόσια επιτροπή του αρ. 15 Ν. 2882/2001,που όρισε το πρωτοδικείο Κω με συμμετοχήεκπρόσωπωνΚτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανησου, Εφορίας, ΤεχνικούΕπιμελητήριου ήταν 15 ευρώ/μ2 δηλ. 270.000 ευρώ για τα 18 στρέμματα δεν έγινε σεβαστή από τους δικαστές. Με αυτές τις λαθεμένες και εκτός πραγματικότητες εκτιμήσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων προφανώς ο Δήμος δεν μπορεί να εμπλακεί στο θέμα της εξαγοράς.

4. Αν ήτανδυνατό να σκεφτεί να δώσει 1,8 εκ ευρώ για την εξαγορά μη άρτιου και μη οικοδομήσιμουχώρου, τότε γιατί να μην δώσει τα 1,8 εκ. αγοράζονταςάρτια και οικοδομήσιμαοικόπεδα, όπουυπάρχουν, προκειμένου να δημιουργήσουμεδιάσπαρταχώρουςστάθμευσης και πρασίνουαναζωογονώνταςτην πόλη και δίνοντας ώθηση στην λιμνάζουσα αγορά γης της τελευταίας 4-ετίας;
Αλλά και σε τεχνικό επίπεδο ο Δήμος μπορεί να εντάξει το ακίνητο στο σχέδιο πόλεως οπότε η υποχρεωτική εισφορά σε γη θα αποδώσει στον Δήμο το 40% των 18 στρ. αυτοδικαίως! (προσέξτε: ήταν 50% προς τον Δήμο η εισφορά των ιδιοκτησιώνάνω των 4 στρεμμάτων που μπαίνουν στο σχέδιο πόλης πριν η τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το μειώσει στο 40% για να παίξει το ψηφοθηρικό της παιγνίδι με τους μεγαλοϊδιοκτήτες σε βάρος της ποιότητας του πολεοδομικού σχεδιασμού). Με αυτή της ενέργεια θα μειώνονταν αναλόγως το 1,8 εκ ευρώ στο 1,00.

5. Άμεσα για τον πολιτικόστόχο του να αδειάσει το κέντρο από τα ΙΧ υπάρχει η πιο πρόσφορη λύση-δέσμης μέτρων: το τμήματης ιδιοκτησίας αυτής που έχει στην πράξη,defacto, παρκινγκ να διευθετηθείστοιχειωδώς και να χρησιμοποιείται, όπως γίνονταν και αυτό το καλοκαίρι, εξυπηρετώντας την πόλη. ΗΝομαρχιακή Αυτοδιοίκησηκαι το περιφερειακό συμβούλιο έχουν παραχωρήσει του Ο.Τ.400 του Ρυμοτομικού Σχεδίου Πόλεως Κω, επιφάνειας 2.262τ.μ. από το 2008 για να γίνει χώρος παρκινγκ και να μεταφερθείεκεί το ΚΤΕΛ, χωρίς να υλοποιηθεί. Πρέπεινα αξιοποιηθεί η πρόταση καιμαζί με την διάνοιξη του δρόμου που περνάνότια του ΟΤ 400 και της ΚΜ 2336 και πουσυνδέει τα 2 παρκινγκ του Δήμου,απελευθερώνεται η ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε!και δημιουργούνται θέσεις παρκινγκ επί του δρόμου αυτού αφού η περιοχή ένθεν και ένθεν είναι αδόμητη και λόγω οικονομικής κρίσης και αρχαιολογικής υπηρεσίας θα παραμείνει για χρόνια με αραιή δόμηση. Αυτό θα είναι μια αναπνοή για το κέντροτης πόλης.

6. Μετά από 18 μήνες, μπορεί ο Δήμος να επανέλθει με νέα απαλλοτρίωση και ίσωςτότε να τύχει σε πιο λογικό δικαστή ή να έχει επέλθει μια θεσμική αλλαγή στο δικαστικό σώμα με την θεσμοθέτηση ειδικών δικαστών ανά θεματολογία με γνώσεις στα θέματα αξιολόγησης γης.

Νικος Μυλωνάς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΗΣ

Τελικά ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα για άλλη μια φορά στις κάλπες. Είναι η 8η φορά από το 2009 που πηγαίνουμε στις κάλπες με το ίδιο ερώτημα, 7 φορές με εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές και μία φορά με δημοψήφισμα χωρίς να είναι σε θέση το ελληνικό πολιτικό σύστημα να προσφέρει ένα βιώσιμο σχέδιο σωτηρίας της χώρας.

Μια σειρά κυβερνητικά στελέχη προετοίμαζαν το κλίμα για την διεξαγωγή εκλογών με διαδικασία εξπρές. Όχι μόνο από κομματικά στελέχη αλλά και από άλλους ακούγονται επιχειρήματα που τονίζουν τον ρόλο που θα παίξουν οι εκλογές «για δημοκρατική διέξοδο από τα προβλήματα» που δημιουργεί κυρίως η διαφοροποίηση μεγάλου αριθμού βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και οι εκπρόσωποι της Κομισιόν δήλωσαν ότι θα μπορούσε με τις εκλογές να διευρυνθεί η υποστήριξη στο Μνημόνιο 3! Εκτός τόπου και χρόνου, όπως και οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού που πιστεύουν ότι και χωρίς το αντιμνημονιακό προφίλ, χωρίς το ¼ των σημερινών βουλευτών του και χωρίς το 30-40% της οργανωμένης βάσης του, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα «σαρώσει» πάλι και …«μπορεί να πάρει και αυτοδυναμία»!

Οι ψηφοφόροι θα ακολουθήσουν χωρίς απώλειες τις μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Καταρχάς, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ αν και θα χάσει τη μισή οργανωμένη βάση και το πολιτικό προφίλ που τον εκτίναξε από το 3% στο 37%, θα καταφέρει όχι μόνο να κρατήσει το εκλογικό ποσοστό του αλλά και να το αυξήσει, στηριζόμενο στην αρνητική διάθεση της κοινωνίας απέναντι σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στην δημοσκοπική δημοφιλία (?) ενός πρωθυπουργού που δεν έσκισε το μνημόνιο, όπως υπόσχονταν, αλλά θα το (εξ)ασκήσει και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή του.

Φυσικά, όλα μπορεί να συμβούν σε μια χώρα όπου οι πολίτες αντί να επιλέγουν με πολιτικά κριτήρια, περιμένουν πάντα έναν σωτήρα εξ ουρανών, ακολουθούν τα συναισθήματά τους και, συχνά, αυτόν που τους μοιράζει τις πιο απίθανες υποσχέσεις (εδώ και ο Λεβέντης διεκδικεί - και με πιθανότητες - είσοδο όχι μόνο στην Βουλή αλλά και… στην κυβέρνηση).

Τα νέα αδιέξοδα θα προκύψουν αμέσως μετά τις εκλογές

Είτε όμως ο Αλ Τσίπρας καταφέρει να κερδίσει αυτοδυναμία είτε σχηματίσει κυβέρνηση με την συνεργασία Καμμένου-Λεβέντη είτε Θεοδωράκη-Καμμένου (ίσως και Λεβέντη), υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα να διαλυθεί ολοκληρωτικά μέσα στο επόμενο εξάμηνο.

Οι εκλογές τώρα, με δεδομένη την κατάσταση, θα επιφέρουν νέο πλήγμα στην οικονομία. Δεν θα επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Είναι πλέον φανερό ότι ένα μόνο κόμμα δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ούτε καν μόνο τα κόμματα. Η κατάσταση σήμερα απαιτεί ευρύτερη συνεννόηση όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά κυρίως με τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς.

Η επίσημη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το γεγονός ότι οι εκλογές είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος για να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο αλλά αυτό αφορά σχεδόν αποκλειστικά το εσωκομματικό τοπίο του κυβερνώντος κόμματος.

Με δεδομένο ότι σχεδόν κανένα κόμμα δεν προβλέπεται να έχει κέρδη από τις εκλογές, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να κυβερνήσει ακόμα και αν η κυβέρνησή του ήταν μειοψηφίας, στηρίζονταν, για παράδειγμα, από 115-120 δικούς της βουλευτές. Μπορούσε να έχει την υποστήριξη της κοινωνίας και την ανοχή των άλλων πολιτικών κομμάτων για το διάστημα μέχρι τουλάχιστον τον Νοέμβριο 2016, εφόσον μέσα από τον διάλογο είχε δεσμευθεί να προωθήσει ένα νέο κοινωνικό "συμβόλαιο" όπως αυτό που προτείναμε οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Μια λογική πρόταση από τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η χώρα χρειάζονταν και θα συνεχίσει να χρειάζεται μια περίοδο ηρεμίας ώστε να ανοίξει ένας ψύχραιμος διάλογος για το τι πρέπει να αλλάξουμε. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείναμε να υπάρξει ένας ουσιαστικός πολιτικός και κοινωνικός διάλογος με στόχο να διαμορφωθεί ένα Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο (μια συμφωνία με στόχους και μέτρα) που θα αφορά κυρίως στην αναζωογόνηση και αλλαγή της οικονομίας, στην δημιουργία θέσεων εργασίας και στην δραστική μείωση της φτώχειας. Αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να εξισορροπήσει τα σκληρά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου 3 #ΣΥΡΙΖΑ, αν συνοδεύονταν από δέσμευση όλων των κομμάτων για εκλογές μετά τον Νοέμβριο του 2016, αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο (συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης του δώρου των 50 εδρών) καθώς και διευκόλυνση της συνεργασίας των κομμάτων προεκλογικά και μετεκλογικά αυστηρά όμως στη βάση προγραμματικών συμφωνιών.

Τώρα αυτά δεν θα γίνουν, αντιθέτως θα ανοίξει ένας νέος κύκλος αβεβαιότητας και σύγχυσης.

Μέχρι τώρα η κοινωνία δεν έχει συμμετάσχει στο όποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση αλλά στο τέλος είναι αυτή που πληρώνει τον βαρύ λογαριασμό. Τώρα πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές (και πολιτικές) δυνάμεις και να συνδιαμορφώσουν τουλάχιστον ένα μέρος των πολιτικών.

Εκλογές ως εκβιασμός, όχι ως δημοκρατική διέξοδος

Οι εκλογές εξπρές και μάλιστα με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο μόνο ως εκβιασμός μπορεί να εκληφθούν. Δεν θα βοηθήσουν τον πολιτικό διάλογο, οι εκλογείς δεν θα προλάβουν καν να συνειδητοποιήσουν ότι καλούνται να απαντήσουν σε ένα πανομοιότυπο ερώτημα για 8η φορά από το 2009 μέχρι σήμερα (ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές 2009, διπλές εθνικές 2012, ευρωεκλογές 2014, εθνικές 2015, δημοψήφισμα 2015 και τώρα εκλογές 2015). Ένα ερώτημα, όπως, στο οποίο κάθε φορά τα πολιτικά κόμματα της Βουλής (εκτός ΚΚΕ-ΧΑ) απαντούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκονταν ως προς την εξουσία. Μάλιστα, ΟΛΑ τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα να παρουσιάσουν ένα σοβαρό σχέδιο μεταρρυθμίσεων για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της χώρας.

Πολλοί είχαν προειδοποιήσει – μεταξύ άλλων και εμείς οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο ότι οι ιδεοληψίες που προέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρού, ισορροπημένου σχεδίου διεξόδου από την κρίση μέσα από οικολογικές, κοινωνικές, οικονομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις θα οδηγούσαν σε απότομη προσγείωση και ίσως σε καταστροφή. Την τελευταία στιγμή ο πρωθυπουργός κατάλαβε που οδηγούσε τη χώρα η αλλοπρόσαλλη πολιτική και κατέληξε σε μια «συμφωνία» λίγο πριν πέσουμε στον γκρεμό. Η συμφωνία αυτή – παρά το γεγονός ότι έχει κάποια θετικά σημεία – σε γενικές γραμμές είναι πολύ σκληρή και συνεπάγεται μεγάλο κοινωνικό κόστος, αν λάβουμε υπόψη ότι θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί μια πολύ πιο ισορροπημένη συμφωνία είτε μέσα στο 2014, αν υπήρχε μια ευρύτερη συνεννόηση των κομμάτων, είτε έστω τον Φεβρουάριο 2015.

Όπως ο Γ. Παπανδρέου το 2009 και ο Α. Σαμαράς το 2012, έτσι και ο Α. Τσίπρας το 2014 επέλεξε τη στρατηγική κατάληψης της πολυπόθητης εξουσίας με κάθε μέσο, αντί να διαμορφώσει ευρύτερες συμμαχίες για τις αναγκαίες αλλαγές - με δίκαιες πολιτικές - του παραγωγικού, οικονομικού, κοινωνικού και αξιακού μοντέλου της χώρας που είχε χρεοκοπήσει.

Κι αν αποτύχει η νέα κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις εκλογές;

Ο πρωθυπουργός έκανε άλλο ένα τραγικό λάθος, όπως έκανε το 2014 με το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν επιδίωξε μια ευρύτερη συμφωνία, τώρα που αυτό ήταν εφικτό. Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, σε 6 μήνες να καταρρεύσει πλήρως η χώρα είτε, ως αποτέλεσμα των εκλογών, έχουμε αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συμμάχους του κάποιον είτε όλους μαζί Καμμένο, Θεοδωράκη και Λεβέντη.

Μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, μια μονοκομματική κυβέρνηση μετά από εκλογές θα έχει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα και την επιθετικότητα όλων των υπόλοιπων κομμάτων, όχι μόνο της αριστερής πλατφόρμας, του ΚΚΕ και της ΧΑ. Με την κοινωνία να έχει κάθε λόγο να δυσανασχετεί όταν θα συνειδητοποιήσει τον λογαριασμό που θα κληθεί να πληρώσει, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα θελήσουν γρήγορα να καρπωθούν κάθε δυσαρέσκεια. Δεν θα έχουν κανένα λόγο να ανέχονται ή να δίνουν την υποστήριξή τους στα σκληρά μέτρα που θα είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να φέρει στην Βουλή αλλά κυρίως να επιβάλει – ακόμα και με πολύ αυταρχικά μέσα – στην κοινωνία. Τα 5 χρόνια κρίσης μας έχουν διδάξει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας, κάτι που εξάλλου δίδαξε με επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε 6 μήνες ο Τσίπρας θα είναι εξίσου μισητός με τον Γ. Παπανδρέου (που ας μην ξεχνάμε είχε εξίσου υψηλά ποσοστά δημοφιλίας για ένα διάστημα), ασχέτως αν η «ρεαλιστική» (ή κυνική) στροφή του ήταν πλέον μονόδρομος, όπως έφτασαν τα πράγματα και με δική του ευθύνη. Τίποτα δεν πείθει ότι μετά από 6 μήνες και μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν θα χάσει εκ νέου 10-15 βουλευτές και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά στο δεύτερο μετεκλογικό σενάριο, αυτός της κυβέρνησης συνεργασίας του (νέου) ΣΥΡΙΖΑ με Καμμένο είτε/και Θεοδωράκη, Λεβέντη, μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα πάει πολύ μακριά. Τόσο απότομες μεταλλάξεις – όσο τυχοδιωκτικό κι αν είναι το πολιτικό σύστημα - δεν είναι βιώσιμες για πολλούς μήνες, αφού δεν βασίζονται σε πολιτικά προγράμματα και πολιτικές συμφωνίες. Με βάση, λοιπόν, κι αυτό το σενάριο, προβλέπουμε ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του 2015, θα αναγκαστεί να πάει σε νέες εκλογές μέχρι τα μέσα του 2016.

Όμως νέες εκλογές ή κατάρρευση της κυβέρνησης μέσα σε 6 μήνες (όπως πολλοί είχαμε εκτιμήσει ότι θα συμβεί αντιλαμβανόμενοι τις αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις εκτός πραγματικότητας απόψεις του), θα οδηγήσει την χώρα σε πλήρη διάλυση.

Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα δεν έμαθε από τα παθήματα του παρελθόντος. Πήγαμε σε διπλές εκλογές το 2012, ενώ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί τουλάχιστον η δεύτερη εκλογή. Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν αντί για εκλογές τον Ιανουάριο 2015, αυτές είχαν γίνει αργότερα, ίσως και μετά τον Οκτώβριο 2015 και αφού είχε κλείσει με ευρύτερη συμμετοχή μια πιο ισορροπημένη συμφωνία. Τώρα πάμε εκ νέου σε εκλογές ενώ τους πρώτους μήνες του 2015 η νέα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είχαν τεράστια (δημοσκοπική και όχι μόνο) υποστήριξη. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά χρονικό, είναι εξόχως πολιτικό.

Επαναλήφθηκε το ίδιος λάθος

Αν είχε λιγότερο πάθος για να καταλάβει την πρωθυπουργική καρέκλα, Ο Αλ Τσίπρας θα μπορούσε να διασφαλίσει την ομαλή και ήπια μετάβαση σε μια εποχή πιο δίκαιων πολιτικών, δεσμεύοντας την προηγούμενη κυβέρνηση σε ένα σύνολο αλλαγών της σκληρής λιτότητας, με αντάλλαγμα, εκ μέρους του, την ψήφιση ενός προέδρου όπως ο Στ. Δήμας και δέσμευση για εκλογές αργότερα, πχ τον Οκτώβριο 2015. Ήταν μια πρόταση που είχαμε καταθέσει δημόσια οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, προτείνοντας μάλιστα να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τον συντονισμό μιας διευρυμένης «επιτροπής διαπραγμάτευσης» με τους «θεσμούς» ώστε να προετοιμαστεί η μετά την λιτότητα εποχή. Θα αποκτούσε έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επίγνωση των πραγματικών προβλημάτων και θα διασφάλιζε την «πιο αποφασιστική διαπραγμάτευση» – όπως υπόσχονταν – χωρίς παράλληλα να «ξεπουλήσει» την διάθεση της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή. Πιθανόν μια τέτοια πρόταση να γίνονταν αποδεκτή και από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που έτσι κι αλλιώς έβλεπε να έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υιοθετήσει μια τέτοια στρατηγική για την κατάκτηση της εξουσίας, θα προετοίμαζε την μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο, με πολύ μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος σε σχέση με αυτό που έφερε η 6μηνη «διαπραγμάτευση» αλά Βαρουφάκη και λοιπών.

Ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα τώρα σε εκλογές εξπρές, δείχνοντας ότι δεν έμαθε από τα λάθη του. Και ίσως συνδέσει το όνομά του όχι με την διάσωση της χώρας, όπως προφανώς θα ήθελε, αλλά με την διάλυσή της. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθούμε.

Μπορεί να μην μας χωρίζουν πολλά χρόνια, ωστόσο, για τα παιδιά που γεννήθηκαν και θα μεγαλώσουν τη δεκαετία που διανύουμε, οι σταρ που κυριάρχησαν από το 2000 έως το 2009 και όλα όσα ήταν στη μόδα είναι και θα παραμείνουν... άγνωστα.

Η Πάρις Χίλτον και η Νικόλ Ρίτσι
Αυτή τη δεκαετία αδιαμφισβήτητες βασίλισσες των ριάλιτι είναι οι αδελφές Καρντάσιαν. Μερικά χρόνια πριν, όμως, κυριαρχούσαν δύο φίλες, η Πάρις Χίλτον και η Νικόλ Ρίτσι. Δυο πλουσιοκόριτσα που έκαναν διάφορα, όπως το να δοκιμάζουν την αγροτική ζωή ή μπέιμπι σίτινγκ προκαλώντας ασύλληπτο γέλιο.

Κινητά με πορτάκι
Μπορεί τώρα από τα κινητά να μπορεί να ελέγξει κανείς ακόμη και το τι... θερμοκρασία έχει στον Αρη, όμως δεν έχουν... πορτάκι!

J Lo
Τα νεότερα παιδιά μπορεί να ξέρουν ότι αυτή που μπορεί να κάνει... ακροβατικά με το οπίσθιά της πάνω στη σκηνή είναι η Νίκι Μινάζ, ωστόσο, η πρώτη διδάξασα, την περασμένη δεκαετία ήταν η Τζένιφερ Λόπεζ.

MSN
Τώρα όλοι μιλούν στο Whatsapp. Κάτι αντίστοιχο γινόταν στα '00 στο MSN.

Τζιν 3/4
Ηταν η τέλεια λύση ανάμεσα στα κανονικά παντελόνια και στα σορτς. Τώρα μάλλον κυριαρχούν τα σορτς.

Βελουτέ φόρμες
Το ρούχο της δεκαετίας που διανύουμε είναι αδιαμφισβήτητα το skinny jean. Στα '00 ήταν οι βελουτέ φόρμες. Το πιο βολικό ρούχο που έχει φτιαχτεί.

Περίεργα χτενίσματα
Τότε η τάση στα μαλλιά ήθελε όλα τα κορίτσια, αλλά και τα αγόρια να κάνουν περίεργα χτενίσματα. Κοτσιδάκια, μοϊκάνες και άλλα παρόμοια. Τώρα, το στιλ αλλάζει με χρώμα. Οχι ξανθό και καστανό. Αλλά ροζ και τιρκουάζ.

Myspace
Μια πλατφόρμα σχεδόν ξεχασμένη. Στην εποχή του Facebook, του Twitter και του Instagram, το Myspase μοιάζει vintage.

Ringtones
Nαι, είναι αλήθεια, τα κινητά της περασμένης δεκαετίας, ορισμένα κινητά έδιναν τη δυνατότητα στους χρήστες να δημιουργούν τους δικούς τους ήχους κλήσεις.

Τα βιβλία του Χάρι Πότερ
Η αδημονία για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου θα είναι κάτι εντελώς άγνωστο για τα σημερινά παιδιά.

arouraios.gr