Τρία αγκάθια... για την κατάρτιση του νομοσχεδίου που θα προβλέπει τη λειτουργία του εξωδικαστικού μηχανισμού διευθέτησης επιχειρηματικών ληξιπρόθεσμων οφειλών προκύπτουν από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των Θεσμών.

Αν κι επίσημα οι αρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου και Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης μιλούν για ουσιαστική σύγκλιση των δύο πλευρών εντούτοις, σύμφωνα με πληροφορίες, παραμένουν σε εκκρεμότητα ο τρόπος υπολογισμού των χρεών προς Δημόσιο και τράπεζες με επιτόκιο, η τύχη των εγγυήσεων που έχουν δοθεί για δάνεια όταν αυτά θα «κουρεύονται» και οι φόροι που θα είναι δυνατόν να διαγράφονται.

Ταυτόχρονα και σύμφωνα με πληροφορίες της «Ημερησίας», η ελληνική πλευρά δεν αποκλείεται να καταθέσει νέα πρόταση ως προς τα κατώφλι συμμετοχής των ελεύθερων επαγγελματιών κι επιχειρήσεων που θα μπορούν να συμμετάσχουν στην εθελοντική διαδικασία αναδιάρθρωσης των χρεών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και λοιπούς προμηθευτές.

Μέχρι τώρα έχει γίνει γνωστό ότι θα μπορούν να υποβάλουν πρόταση όσοι έχουν κύκλο εργασιών άνω των 50.000 ευρώ και εμπορική ιδιότητα. Πηγές αναφέρουν ότι το όριο αυτό μπορεί να κατέβει. Σε σχέση με τα τρία αγκάθια... για τη θέσπιση του εξωδικαστικού μηχανισμού, οι πληροφορίες της «Ημερησίας» τα περιγράφουν ως εξής:

[1] Ο τρόπος υπολογισμού των χρεών
Η ελληνική πλευρά έχει προτείνει τον καθορισμό ενός μέσου επιτοκίου (με όρους αγοράς) βάσει του οποίου θα υπολογίζονται με ακρίβεια τα χρέη των επιχειρήσεων που θα υπάγονται σε ρύθμιση. Οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις έχουν αναδείξει ότι οι τράπεζες ακολουθούν διαφορετική διαδικασία για τον προσδιορισμό ενός «κόκκινου» δανείου: Κεφάλαιο, επιτόκιο, πανωτόκια και συνυπολογισμός τόκων υπερημερίας στο αρχικό κεφάλαιο. Άλλον τρόπο χρησιμοποιεί το Δημόσιο: Αρχική οφειλή, πρόστιμα, προσαυξήσεις.
Έτσι, τα δύο είδη χρεών δεν μπορούν να συγκριθούν και επιπλέον Δημόσιο και τράπεζες βάζουν από την πλευρά τους τις δικές τους «κόκκινες» γραμμές μέχρι ποιο σημείο θα φτάνει το κούρεμα. Για παράδειγμα το Δημόσιο δεν συζητά για ΦΠΑ, ΦΜΥ αλλά και για αρχικό κεφάλαιο. Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι τράπεζες θέτοντας ως όριο το αρχικό κεφάλαιο, έχοντας όμως σε αυτό συνυπολογίσει και τόκους. Συνεπώς, για να είναι δίκαιη η διαδικασία, η ελληνική πλευρά πρότεινε τον καθορισμό ενός μέσου επιτοκίου.

[2] Η προσαρμογή των εγγυήσεων
Το δεύτερο αγκάθι έχει να κάνει με την τύχη των εγγυήσεων. Δηλαδή όταν θα διαγράφεται μέρος δανειακής οφειλής, εφόσον αυτή είχε εγγυήσεις ποια θα είναι η τύχη τους; Σύμφωνα με πληροφορίες, στο θέμα αυτό υπάρχουν ποικίλες ενστάσεις.

[3] Ποιοι δημόσιοι φόροι θα «κουρεύονται»
Το μεγαλύτερο μέρος της διαπραγμάτευσης έχει αναλωθεί στις κατηγορίες φόρων που θα μπορούν και δεν θα μπορούν να κουρεύονται... Η ελληνική πλευρά ζητά κι επιμένει να εξαιρούνται από τη διαγραφή φόροι που έχουν παρακρατηθεί, ενώ θα έπρεπε να αποδοθούν στο Δημόσιο. Τέτοιοι είναι ο ΦΠΑ, ο ΦΜΥ.
Η επίλυση αυτών των τριών εκκρεμοτήτων αναμένεται να έλθει από τις διαπραγματεύσεις που θα συνεχίσουν τα τεχνικά κλιμάκια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των Θεσμών.
Τα σημεία στα οποία έχουν συμφωνήσει οι δύο πλευρές είναι η τήρηση των ίσων αποστάσεων απέναντι στους πιστωτές σε ό,τι αφορά τον τρόπο διευθέτησης των οφειλών. Δηλαδή αν το 60% των πιστωτών αποφασίσει ότι απαιτείται «κούρεμα» χρέους το ίδιο ποσοστό θα ισχύει για τις οφειλές και προς το Δημόσιο και προς την τράπεζα και προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Επιπλέον θα υπάρχει ελάχιστη προστασία από καταδιωκτικά μέτρα σε βάρος των επιχειρήσεων που υπάγονται στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Η διάρκειά της θα είναι δύο μήνες και αν χρειάζεται θα ανεβαίνει σταδιακά.