Ν. Σαντορινιός: «Εμείς είμαστε με τους εργαζόμενους, εσείς με τους διαπλεκόμενους» (Video)
Μάιος 06, 2015Σφοδρή επίθεση σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε από το βήμα της ολομέλειας της Βουλής ο Νεκτάριος Σαντορινιός κατά τη δεύτερη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου για τον Εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης.
Ο βουλευτής Δωδεκανήσου με έντονο ύφος αντέκρουσε ένα προς ένα τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η αντιπολίτευση για να αποδομήσει αυτό το νομοσχέδιο. Σε ό,τι ακούστηκε περί εδραίωσης με αυτό το νομοσχέδιο του «συνδικαλιστικού κράτους», ο Νεκτάριος Σαντορινιός σχολίασε πως «δείχνει καθαρά ότι είμαστε σε διαφορετικές όχθες. Στη δική μας ιδεολογική αντίληψη δεν χωρά το να μην συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στα πειθαρχικά συμβούλια που τους αφορούν άμεσα. Η δική σας ιδεολογική αντίληψη είναι που θέλει τους δημοσίους υπαλλήλους υποχείρια και πολιτικούς πελάτες για ρουσφέτια».
Ενώ για το επιχείρημα να μην καταργηθεί η πολιτική επιστράτευση των απεργών, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτήθηκε με ποιο τρόπο η δημόσια υγεία απειλήθηκε από την απεργία των καθηγητών και με αυτό το αιτιολογικό κρίθηκε παράνομη πριν καν προκηρυχθεί; Ντύσατε στο χακί, συνέχισε, όλους τους εργαζόμενους κατά τη μνημονιακή περίοδο. Αυτό είναι δημοκρατία; Εμείς αυτό ερχόμαστε να αναιρέσουμε.
Στο πολύ σημαντικό θέμα των επαναπροσλήψεων που φέρνει αυτό το νομοσχέδιο, ο Νεκτάριος Σαντορινιός, τόνισε πως υπάρχει εμφανής σύγκρουση συμφερόντων. Αφού η κυβέρνηση υπερασπίζεται όλους όσους κυνηγήθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και οι οποίοι είδαν να καταστρέφεται η ζωή τους μέσα σε ένα βράδυ. Αντίθετα με σας- απευθυνόμενος πάλι προς τους βουλευτές της πρώην συγκυβέρνησης- που θέλετε ένα δημόσιο κουτσό και ανάπηρο, έρμαιο στις ορέξεις των πολιτικών σας φίλων, καταστρέφοντας ζωές μέσα σε ένα βράδυ, αντιμετωπίζοντας τους εργαζόμενους σαν νούμερα σε μια διαπραγμάτευση.
Τέλος, ειδικά για την περιφέρεια και συγκεκριμένα για τα Δωδεκάνησα, ο Νεκτάριος Σαντορινιός επισήμανε ότι η εισαγωγή της ρύθμισης για επιτάχυνση των διαδικασιών πρόσληψης συμβασιούχων ορισμένου χρόνου θα δώσει ανάσα για έγκαιρη κάλυψη των εποχιακών αναγκών των νησιών που τόσα χρόνια οι προσλήψεις έρχονταν κατόπιν εορτής. Όμως παράλληλα καυτηρίασε και την πάγια πρακτική της κομματοκρατίας που γέμιζε με γαλάζια και πράσινα παιδιά- στρατιές συμβασιούχων ομήρων- τη Διοίκηση και άφηνε τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με τεράστια κενά σε μόνιμο προσωπικό.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας:
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι η συζήτηση μέχρι τώρα ήταν πολύ αποκαλυπτική. Απέδειξε την ένδεια των επιχειρημάτων της Αντιπολίτευσης.
Η Νέα Δημοκρατία δια του Ειδικού Αγορητή της, αλλά και των υπολοίπων Βουλευτών, έχει τρία βασικά επιχειρήματα:
Το ένα είναι ο νεολογισμός του «εκσυνδικαλισμού του κράτους». Δηλαδή, τι μας λέει; «Είναι δυνατόν να συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα πειθαρχικά συμβούλια»; Η δική μου απάντηση είναι ότι είναι δυνατόν να το συζητάμε το αν θα συμμετέχουν, διότι αυτό είναι διαφορετική αντίληψη φιλοσοφίας. Είναι διαφορετική ιδεολογική αντίληψη.
Είμαστε σε απέναντι όχθες. Αυτό είναι αλήθεια. Η δική σας αντίληψη για τους εργαζόμενους είναι ότι τους θέλετε υποχείριά σας, ότι τους θέλετε πολιτικούς πελάτες για τα ρουσφέτια σας. Από την άλλη, εμείς τους εργαζόμενους τους θεωρούμε συνεργάτες μας. Είναι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι θα κληθούν να εφαρμόσουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, για να μην κατηγορηθούμε ότι βοηθάμε τους φίλους μας. Άρα, και προφανώς πρέπει να έχουν λόγο στα πειθαρχικά συμβούλια, τα οποία τελικά τους αφορούν.
Το δεύτερο βασικό επιχείρημα είναι η παράγραφος 2 του άρθρου 1:
Πρώτον, έτσι κι αλλιώς, σε όλες αυτές τις απεργίες, όπως είπε και ο Υπουργός, είναι υποχρεωμένοι οι απεργοί εργαζόμενοι να έχουν προσωπικό ασφαλείας.
Δεύτερον, αλήθεια το ότι σκέφτηκαν οι καθηγητές να κάνουν απεργία ήταν απειλή για τη δημόσια υγεία; Είναι τόσο τραγικό; Ντύσατε στο χακί όλους τους εργαζόμενους τη μνημονιακή περίοδο. Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό ερχόμαστε να αναιρέσουμε με αυτή τη ρύθμιση.
Το τρίτο επιχείρημα που μας είπαν είναι: «Φέρνετε αυτή τη ρύθμιση για το δημόσιο, δεν ενδιαφέρεστε για τους ανέργους, αλλά μόνο για την εκλογική σας πελατεία».
Αλήθεια, αυτές οι πολιτικές των απολύσεων δεν συνέβαλαν στην ύφεση που έφερε στρατιές ανέργων; Αυτές οι πολιτικές δεν συνέβαλαν στο να μειωθούν οι τζίροι επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα λουκέτα και απολύσεις και άρα, ανεργία στον ιδιωτικό τομέα;
Από την άλλη, βέβαια, έχουμε και το ΠΑΣΟΚ, που μας είπε ότι συμφωνούν σε ένα μεγάλο βαθμό με αρκετά από τα άρθρα του νομοσχεδίου, όμως, θα αποχωρήσουν από τη συζήτηση, αν ο Αναπληρωτής Υπουργός συνεχίσει να εκπροσωπεί την Κυβέρνηση, γιατί υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.
Φυσικά και υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, γιατί και εμείς και ο Υπουργός υπερασπιστήκαμε αυτούς που τόσα χρόνια διώκατε, αυτούς που τόσα χρόνια λέγατε «τεμπέληδες». Διότι εσείς θέλετε ένα δημόσιο κουτσό και ανάπηρο, έρμαιο στις ορέξεις των πολιτικών σας φίλων. Ναι, δεν είμαστε στην ίδια όχθη. Εμείς είμαστε με τους εργαζόμενους, εσείς με τους διαπλεκόμενους. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Βέβαια, το φοβερό ήταν, όταν άκουσα τον πρώτο αγορητή της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος τυχαίνει να είναι και πρώην Υπουργός. Ξόδεψε επτά λεπτά, για να μας απαριθμεί γενικούς γραμματείς και προέδρους οργανισμών που διορίστηκαν από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και είπε ότι είναι πολιτικοί μας φίλοι.
Ένας Υπουργός, λοιπόν, ξέρει ή οφείλει να ξέρει ότι οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές. Είναι θέσεις μετακλητές, που έχουν στόχο την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.
Κομματικό και πελατειακό είναι το κράτος που φτιάξατε τόσα χρόνια, με προσλήψεις μπλε και πράσινων παιδιών εναλλάξ ή και μαζί, με στρατιές συμβασιούχων, που τους κρατούσατε ομήρους, με υπαλλήλους που ξεχειλίζουν στα Υπουργεία -ξεχείλιζαν, τουλάχιστον- ενώ οι περιφερειακές και οι ελεγκτικές υπηρεσίες ήταν άδειες. Διότι εγώ προέρχομαι από την περιφέρεια και ξέρω πόσο υποστελεχωμένες είναι οι υπηρεσίες της. Άλλωστε, εσείς έχετε εμπειρία στην κομματοκρατία. Αυτό σας το αναγνωρίζουμε.
Όταν ήρθε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο έχει σημαντικότατες παρεμβάσεις -και για μένα η σημαντικότερη είναι η αποκατάσταση των ανθρώπων οι οποίοι κυνηγήθηκαν, οι οποίοι είδαν να καταστρέφεται η ζωή τους μέσα σε ένα βράδυ, όπως είναι οι σχολικοί φύλακες, οι υπάλληλοι των πανεπιστημίων, οι δημοτικοί αστυνομικοί, οι καθηγητές των ΕΠΑΛ- θυμήθηκα εκείνες τις μέρες που όλοι αυτοί οι άνθρωποι απολύονταν. Τότε υπήρχε ένα σύνθημα στους δρόμους που το φωνάζαμε όλοι μαζί. Το πρώτο μέρος του δεν θα το πω, για να μην εγερθεί θέμα επί προσωπικού. Θα πω μόνο το δεύτερο μέρος του. Αυτοί που απολύονται δεν είναι «νουμεράκι». Αυτοί που απολύθηκαν δεν ήταν νούμερα σε μια διαπραγμάτευση. Ήταν ανθρώπινες ζωές που καταστράφηκαν σε ένα βράδυ και χωρίς λόγο.
Αυτό το νομοσχέδιο αποκαθιστά σχεδόν όλες τις αδικίες. Όμως, πρέπει σε ένα επόμενο νόμο κινητικότητας να δοθεί η ευκαιρία και σε αυτούς που δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτές τις ρυθμίσεις.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα που κάνει το νομοσχέδιο είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών πρόσληψης συμβασιούχων ορισμένου χρόνου. Επειδή προέρχομαι από τουριστική περιοχή, από τα Δωδεκάνησα, θα ήθελα να σας πω ότι είχαμε πολλές φορές το φαινόμενο να θέλουν οι ΟΤΑ να προσλάβουν προσωπικό, όπως προσωπικό δασοπυρόσβεσης ή καθαριότητας και αντί αυτό το προσωπικό να προσληφθεί τον Απρίλιο που το χρειαζόμασταν, οι προσλήψεις γινόταν το μήνα Σεπτέμβριο. Τι να το κάνεις αυτό το προσωπικό το μήνα Σεπτέμβριο, αφού δεν το είχαμε τότε που το χρειαζόμασταν; Αυτό το θέμα θεραπεύεται από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Αυτό το νομοσχέδιο «χτυπά» τον πυρήνα των μνημονιακών πολιτικών. Επαναφέρει τη δημοκρατία στη δημόσια διοίκηση. Τώρα περιμένουμε το επόμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου, όπως είπε και ο κύριος Υπουργός, που θα ολοκληρώσει την πραγματική μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση για ένα κράτος λειτουργικό, δημοκρατικό και παραγωγικό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Με πακέτο μέτρων που θα οδηγήσουν σε σκληρή λιτότητα μέχρι το 2016, προκειμένου να καλυφθεί το έλλειμμα που ανακάλυψε το ΔΝΤ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης ταξιδεύει για την Φραγκφούρτη.
Τα νέα μέτρα εκτιμάται ότι θα αποφέρουν τουλάχιστον 10-12 δισ. επιπλέον έσοδα σε μία διετία, αλλά και περικοπές δαπάνών 1-2 δισ. ευρώ. Τα μέτρα αυτά θα παρουσιάσει στον Μάριο Ντράγκι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, που θα επιχειρήσει σήμερα να πείσει τον κεντρικό τραπεζίτη να κρατήσει ανοικτή τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης.
Προκειμένου να υπάρξει συμφωνία για στήριξη, ο κύριος Δραγασάκης θα μεταφέρει στον κύριο Ντράγκι το μήνυμα πως η κυβέρνηση έχει έτοιμο σχέδιο για αύξηση εισπράξεων φόρων ύψους 4,5 δισ. ευρώ και περικοπές δαπανών 1,092 δισ. για εφέτος, αλλά και ακόμα μεγαλύτερα έσοδα 5,09 δισ από φόρους για το 2016, σε συνδυασμό με νέες περικοπές δαπανών.
Μάλιστα, σε μια προσπάθεια για να αλλάξουν τα δεδομένα της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση προβλέπει και Plan B για επιπλέον έσοδα 1,3 δισ. γα φέτος (5,8 δισ. συνολικά) για να καλύψει και την «τρύπα» που ανακάλυψε το ΔΝΤ που προβλέπει πρωτογενές έλλειμμα 1,5% (!) αντί για πλεόνασμα 1,5% που προβλέπει η κυβέρνηση.
Μεταξύ άλλων το πακέτο Δραγασάκη θα περιλαμβάνει:
- έκτακτη εισφορά για τους 500 πιο πλούσιους (με βάση τις δηλώσεις τους) Έλληνες φορολογουμένους,
- αύξηση της έκτακτης εισφοράς στα περσινά επίπεδα, τουλάχιστον για όσους έχουν εισόδημα από 30.000 ευρώ και άνω.
- αύξηση κατά 30% στον φόρο πολυτελείας,
- τέλος διανυκτερεύσεων στα νησιά,
- απαγόρευση μετρητών και πληρωμές μόνο με πλαστικό χρήμα και για ποσά 70 ευρώ
- ενιαίο συντελεστή ΦΠΑ από το 2016 και μετά.
Με όλους τους τρόπους η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει την οικονομική ασφυξία που συνεπάγεται το ναυάγιο στις προσπάθειες για επίτευξη μίας "ενδιάμεσης συμφωνίας" μετά τη δίμηνη παράταση του Φεβρουαρίου. Πρόσωπο-κλειδί των εξελίξεων αναδεικνύεται ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης. Οι κ. Δραγασάκης και Τσακαλώτος επιχειρούν να ρίξουν γέφυρες στον κ. Ντράγκι ενώ παράλληλα οι κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης θα εντείνου τις επαφές τους με ΔΝΤ και Κομισιόν.
parapolitika.gr
Briefing: Σακελλαρίδης: Μπορεί να φτάσουμε σε συμφωνία ακόμα και μέσα στον Μάϊο - Δεν υπήρξε εμπλοκή
Μάιος 04, 2015Πρώτα θα γίνει η ενημέρωση των Ελλήνων πολιτικών συντακτών και στη συνέχεια των ξένων ανταποκριτών.
Ο κ. Σακελλαρίδης είπε ότι στο πλαίσιο της σύσκεψης που έγινε χθες στο Μέγαρο Μαξίμου υπήρξε η ενημέρωση από τους απεστελμένους της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες και «πήραμε μια πραγματική εικόνα για το που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή. Το Brussels Group ξεκινάει σε λίγο», είπε και πρόσθεσε ότι «οι διαπραγματεύσεις είναι σε εξέλιξη».
Προειδοποίησε ότι μπορεί να αποφύγει να απαντήσει σε ερωτήσεις και είπε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει το πολιτικό στίγμα των διαπραγματεύσεων.
Όταν ρωτήθηκε αν εκτιμάει ότι υπάρχει χρόνος για την συμφωνία γέφυρα είπε: «Θα προσπαθήσω να σας απαντήσω ευθέως. Γνωρίζετε ότι με την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη αυτό που πέτυχε η κυβέρνηση είναι να πετύχει ένα χρονικό διάστημα 4 μηνών μέσα στο οποίο θα υπάρξει η λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία. Σκοπός ηταν να καταλήξουμε σε μια συνολικότερη συμφωνία. Αυτή την ώρα διαπραγματευόμαστε ώστε να καταγραφεί και αυτή η πρόοδος ως σημείο της διαπραγμάτευσης. Η συμφωνία θα καλύπτει μεγαλύτερο εύρος από την διαπραγμάτευση. Μπορεί και μέσα στον Μάϊο ή και στον Ιούνιο να φτάσουμε σε συνολικότερη συμφωνία».
Ο κ. Σακελλαρίδης είπε ότι δεν έγινε εμπλοκή το Σάββατο. Πρόσθεσε ότι όσον αφορά στην 5η αξιολόγηση η κυβέρνηση έχει λάβει συγκεκριμένη εντολή. Ότι θα τεθούν όλα τα ζητήματα τα οποία δεν κατάφερε να θέσει η κυβέρνηση Σαμαρά. λαός απέρριψε την πολιτική του κ. Σαμαρά. Δεν γίνεται να εφαρμόσουμε λοιπόν εμείς το πρόγραμμα του κ. Σαμαρά.
Στο ερώτημα τι θα προβλέπει η συμφωνία, και τι θα γίνει με μέτρα όπως ο ΕΝΦΙΑ ή το αφορολογητο είπε ότι αυτό που θέλουμε είναι μια συμφωνία για όλα τα ζητήματα. Θα βρεθεί μια συμφωνία εκεί που υπάρχει κοινό έδαφος και όπου υπάρχουν ανοικτά ζητήματα θα παραπεμφθούν σε νεο κύκλο συζητήσεων όταν υπάρξει η συμφωνία.
Όταν ρωτήθηκε τι θα συμβεί αν δεν υπάρξει συμφωνία απάντησε: «Είναι γνωστές οι θέσεις των πιστωτών και του κάθε πιστωτή. Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια κοινή στάση. Υπάρχουν συνιστώσες από την πλευρά των πιστωτών. Σε κάθε περίπτωση αν είχαμε σκοπό να προχωρήσουμε σε συμφωνία παρακάμπτοντας τις κόκκινες γραμμές θα το είχαμε κάνει από τον Φλεβάρη. Δεν το κάνουμε από καπρίτσιο. Αν πιστεύει κάποιος ότι αυτα τα 5 χρόνια η ελληνική οικονομία πήγε μπροστά να μας το πει κι εμάς».
Στο ερώτημα αν υφίσταται η ενδιάμεση συμφωνία και αν η χώρα θα πάρει τα χρήματα απάντησε: «Αδιαμφισβήτητα έχει υπάρξει πρόοδος το τελευταίος διάστημα. Δεν το λέμε μόνο εμείς. Αυτή η πρόοδος πρέπει να αποτελέσει το διαβατήριο για να υπάρξει χαλάρωση της πολιτικής που ακολουθείται έναντι στην Ελλάδα. Η χώρα τηρεί απαρεγκλίτως τις υποχρεώσεις της και την ίδια στιγμή οι υποχρεώσεις των πιστωτών είναι αυτές που δεν εκπληρούνται. Δημιουργεί ένα ζήτημα. Δεν ζητάμε μια χάρη δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Ζητάμε αυτά τα οποία οφείλουν να δοθούν στην ελληνική κυβέρνηση».
Στο ερώτημα αν φτάνουν τα λεφτά έως το τέλος Μαϊου απάντησε: «Η ελληνική κυβέρνηση περιμένει όχι μέχρι το τέλος Μαίου την απευλευθέρωση της ρευστότητας αλλα το συντομότερο δυνατόν. Εχουμε αποδείξει από την αρχή ότι σκοπός μας είναι να καταβάλλουμε όλες τις χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις στην ώρα μας για να είμαστε συνεπείς σε αυτές τις υποχρεώσεις. Αυτό θα κάνει η κυβέρνηση αλλά εδώ υπάρχει και το ζητημα της ευθύνης της απέναντι πλευράς. Εμείς λέμε ότι υπάρχει κρίση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Ξέρουμε τα προβλήματα που υπάρχουν. Γνωρίζουμε ότι αν θέλουμε να υπάρχει αποτελεσματικη προώθηση μεταρρυθμίσεων αυτό δεν μπορεί αν γίνει υπο καθεστώς χρηματοπιστωτικής ασφυξίας».
Για τα όσα είπε ο υπουργός Εργασίας, Πάνος Σκουρλέτης είπε ότι: «Όπως γνωρίζετε οι διαπραγματεύσεις γίνονται σε διάφορα επίπεδα. Προφανώς δεν μπορείς να πας και να τα λύσεις όλα σε ένα επίπεδο πολιτικό όταν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και μια δουλειά σε τεχνικό επίπεδο. Υπάρχει μια διαπραγμάτευση που γίνεται σε πολλά επίπεδα. Το τεχνικό και το πολιτικό επίπεδο».
Στο ερώτημα αν υπάρχουν διαφωνίες με την Αριστερή Πλατφόρμα είπε: «Η απάντηση είναι ότι θα τα καταφέρουμε. Γι αυτό ακριβώς εργαζόμαστε και γι' αυτό διαπραγματευόμαστε».
Για τις σχέσεις Τσίπρα - Βαρουφάκη και ποιος θα είναι στο Eurogroup της 11ης Μαίου είπε:«Δεν υπάρχει καμία απολυτως διασταση στις απόψεις του κ. Βαρουφάκη με τον πρωθυπουργό ή του κ. Βαρουφάκη με κάποιον άλλον από την κυβέρνηση. Ο κ. Βαρουφάκης τυγχάνει της απόλυτης εκτίμησης του πρωθυπουργού και θα είναι ο κ. Βαρουφάκης στο Eurogroup.
Στο ερώτημα γιατί ο πρωθυπουργός είδε τον κ. Τσακαλώτο χωρίς να είναι παρών ο Βαρουφάκης απάντησε ότι ο πρωθυπουργός βλέπει όποιον θέλει ανα πάσα στιγμή. Στο ερώτημα αν η κυβέρνηση αναγνωρίζει βιωσιμότητα του χρέους απάντησε ότι από την πρώτη μέρα λέμε ότι υπάρχει ζήτημα βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Εμείς θέλουμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βάζουμε ζήτημα με το δημόσιο χρέος.
Στο ερώτημα δημοψήφισμα ή εκλογές είπε: «Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είχαν έναν δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Οι έλληνες πολίτες απάντησαν. Νιώθουμε ότι έχουμε πάρει μια λαϊκή εντολή που μας βάζει τα όρια. Δεν είμαστε δογματικοί. Εχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να κάνουμε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς εκεί που αντέχουν. Εμείς ως κυβέρνηση δεν φοβούμαστε την λαϊκή βούληση».
Φωτιές ανάβει το νομοσχέδιο με τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών στα σχολεία, καθώς πριμοδοτείται η προϋπηρεσία έναντι τίτλων σπουδών
της Παπαματθαίου Μάρνυ
Μια «καυτή» κοινοβουλευτικά εβδομάδα ξεκινά για την εκπαιδευτική κοινότητα, με το υπουργείο Παιδείας να επιχειρεί να αλλάξει συνολικά τον χάρτη της εκπαίδευσης με δύο νομοσχέδια και μέσα σε 15 ημέρες. Οπως έλεγαν στο «Βήμα» πανεπιστημιακοί αλλά και καθηγητές, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας διέπραξε τις προηγούμενες ημέρες όλα τα κοινοβουλευτικά «αδικήματα» για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορήσει στο παρελθόν τις προηγούμενες κυβερνήσεις: τροπολογίες-«μαμούθ» σε άσχετα νομοσχέδια προκειμένου να περάσουν ταχέως και χωρίς πολλές ερωτήσεις νομοσχέδια με υποτυπώδη διαβούλευση της μίας εβδομάδας· άμεση και ριζική αλλαγή όλων των νομοθετημάτων των προηγούμενων ετών χωρίς καμία συνέχεια στη διοίκηση.
Και τα δύο νομοσχέδια, ένα για τα σχολεία που ήδη κατατέθηκε και ένα για τα πανεπιστήμια που θα κατατεθεί σε λίγες ημέρες, στοχεύουν σε αλλαγές στη διοίκηση σε όλες τις βαθμίδες.
Το νομοσχέδιο για νέο εξεταστικό σύστημα, επιλογή στελεχών και πειραματικά σχολεία έφτασε αρχικά στη Βουλή με τη μορφή τεσσάρων τροπολογιών περίπου 50 σελίδων, σχεδόν δηλαδή όσο και το νομοσχέδιο για τη βία στα γήπεδα που είχε καταθέσει ο κ. Σταύρος Κοντονής, στο οποίο και επιχειρήθηκε να ενταχθούν, καθώς το υφυπουργείο Αθλητισμού υπάγεται στο υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Επειτα από μια συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής κατά την οποία απειλήθηκε ρήξη, οι τροπολογίες αποσύρθηκαν για να επιστρέψουν με τη μορφή νομοσχεδίου, καθώς σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντέδρασαν σε υψηλούς τόνους (η κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου από την πλευρά του ΠαΣοΚ μίλησε για «πραξικόπημα», ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης από πλευράς ΝΔ δήλωσε ότι θα αποχωρήσει, ο κ. Ιωάννης Γκιόκας από το ΚΚΕ έκανε λόγο για τροπολογίες-μαμούθ τις οποίες κανείς δεν έχει χρόνο καν να διαβάσει και ο κ. Γιώργος Μαυρωτάς από το Ποτάμι υπενθύμισε την περίφημη πλέον φράση του υπουργού Παιδείας κ. Αριστείδη Μπαλτά, ότι η αριστεία είναι «ρετσινιά»).
Ποια πτυχία, η... αρχαιότητα
Συνολικά το κριτήριο της επιστημονικής - παιδαγωγικής συγκρότησης και κατάρτισης αποτιμάται με 9 ως 11 μονάδες κατ' ανώτατο όριο, από τις οποίες το διδακτορικό δίπλωμα με 4 μονάδες και ο μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών με 3 μονάδες. Το κριτήριο της υπηρεσιακής κατάστασης, καθοδηγητικής και διοικητικής εμπειρίας αποτιμάται με 14 μονάδες κατ' ανώτατο όριο, από τις οποίες η υπηρεσιακή κατάσταση αποσπά 11 μονάδες κατ' ανώτατο όριο. Το επόμενο κριτήριο, «συμβολή στο εκπαιδευτικό έργο - προσωπικότητα - γενική συγκρότηση», λαμβάνει 12 μονάδες κατ' ανώτατο όριο (33% συνολικά) που θα συγκεντρώνονται από τις ψήφους των καθηγητών των σχολείων για την επιλογή του διευθυντή τους.
Με το δεδομένο ότι απαιτούνται σε σύνολο 35 μόρια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και 37 στη Δευτεροβάθμια, είναι σαφές ότι η «αρχαιότητα» σε μια θέση σε συνδυασμό με την «προσωπικότητα» και την αποδοχή των καθηγητών μέσω κάλπης κάνουν τα πτυχία ενός υποψηφίου να μοιάζουν με περιττή πολυτέλεια.
«Πιστεύω ότι η παλαιότητα είναι σημαντικό κριτήριο, αλλά εξίσου σημαντικά είναι και τα προσόντα» λέει ο κ. Αργύρης. «Θα ήταν ίσως πιο επιτυχημένη μια ισορροπία μεταξύ των δύο κριτηρίων. Επίσης η έκφραση γνώμης από τον σύλλογο καθηγητών είναι κατά τη γνώμη μου σωστή, αλλά θα έπρεπε να ακολουθεί την εκλογική διαδικασία και να κρίνονται οι διευθυντές μετά. Κριτήριο που θα έπρεπε να μοριοδοτείται είναι η αξιολόγηση του υποψηφίου από ψυχολόγο» συνεχίζει ο κ. Αργύρης. «Τέλος, κρίνω ότι θα έπρεπε όλα αυτά να συζητηθούν πραγματικά στη βάση των εκπαιδευτικών, να δοθεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για ανταλλαγή ιδεών και απόψεων στην εκπαιδευτική κοινότητα».
Ο ίδιος νόμος ορίζει ότι ο υποψήφιος μπορεί να βάλει υποψηφιότητα σε δύο σχολεία και αφού έχει περάσει από αυτά μέσα σε μια πενταετία. Οι δε διευθυντές εκπαίδευσης θα εκλέγονται από τους διευθυντές των σχολείων που αποκτούν και αρμοδιότητες... εκλεκτορικού σώματος.
Αντιδράσεις και στον ΣΥΡΙΖΑ
Το θέμα έχει προκαλέσει αντιπαραθέσεις και εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή των στελεχών, ειδικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση που αποτελεί «ευαίσθητη» βαθμίδα, έχει εξελιχθεί σε ένα τεράστιο πρόβλημα. «Το σύστημα της κάλπης στα σχολεία είναι λάθος και αδικεί κατάφωρα ανθρώπους, ενώ βάζει τους εκπαιδευτικούς των σχολείων σε αντιπαράθεση» λέει μιλώντας στο «Βήμα» στέλεχος του κόμματος και της κυβέρνησης. «Κάποιοι ζουν ακόμη στη δεκαετία του 1960» καταλήγει δηκτικά.
Η «ρήξη για την Παιδεία»
Μέτωπο συγκρότησαν πρόσφατα πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί και πολιτικοί με στόχο να αντιπαρατεθούν στις επικείμενες αλλαγές που επιχειρούνται στην εκπαίδευση. Στην πορεία, στον σχηματισμό αυτόν εντάχθηκαν και μέλη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης εντός και εκτός του Κοινοβουλίου: ΝΔ, ΠαΣοΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ κ.ά. Η κίνηση αυτή οργανώνει μια πρώτη συνάντηση διαμαρτυρίας για τις αρχές του μήνα σε κεντρικό σημείο της πόλης.
«Τα κριτήρια πλέον για να διοικήσεις ένα σχολείο είναι να μην ξέρεις γράμματα, να είσαι γέρος και δημοφιλής» υπογραμμίζει καυστικά ο διευθυντής του 1ου Πειραματικού Σχολείου Πλάκας κ. Κωνσταντίνος Κοντογιάννης. «Και επειδή κριτήριο είναι και η ισότητα, θα στοιβαχτούμε όλοι στο 7ο ισόγειο της εκπαιδευτικής πολυκατοικίας» συνεχίζει.
«Ολα αυτά έρχονται σε συνέχεια της τοποθέτησης των νέων περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης με κοινό τους σημείο τον αγώνα τους ενάντια στην αξιολόγηση και τη συμμετοχή τους σε συνδικαλιστικές οργανώσεις» δηλώνει σχετικά ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρώην υφυπουργός Παιδείας κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου. «Φιλοσοφία του νέου συστήματος είναι να διοικούν τα σχολεία στο μέλλον συνδικαλιστές, οι οποίοι όμως τελικά δεν θα ενδιαφερθούν κιόλας, καθώς οι θέσεις αυτές απαιτούν υψηλά ποσόντα, αίσθηση διοίκησης και πολλή δουλειά» σημειώνει.
Αναστάτωση στα ΑΕΙ
Δ. Κρεμαστινός: Επανέρχονται άσυλο, συναλλαγή, διαφθορά και «αιώνιοι»
Και το δεύτερο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, για τα ΑΕΙ, που αναμένεται να κατατεθεί εντός της εβδομάδας, αφορά επίσης στο μεγαλύτερο μέρος του θέματα διοίκησης: πρυτανικές εκλογές, συμβούλια και εκλεκτορικά σώματα. Τους νυν πρυτάνεις το υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι τους παρόπλισε ήδη, καθώς τους ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθούν εκλογές σε έναν χρόνο από σήμερα σε όλα τα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να χαμηλώσουν τους τόνους της αντιπαράθεσης αποδεχόμενοι ένα εκ των πραγμάτων δύσκολο προεκλογικό «παιχνίδι».
Στα κόμματα της αντιπολίτευσης ωστόσο οι αντιδράσεις κλιμακώνονται. «Αν ο νέος νόμος για την ανωτάτη εκπαίδευση ψηφιστεί, τότε τα πανεπιστήμια θα μεταβληθούν σε εργαστήριο συναλλαγής και διαφθοράς, και μάλιστα ταχύτατα, καθώς αυτό το μοντέλο λειτούργησε αρνητικά τα τελευταία χρόνια» δηλώνει στο «Βήμα» ο έμπειρος πανεπιστημιακός καθηγητής, βουλευτής Δωδεκανήσου και πρώην υπουργός Υγείας κ.Δημήτρης Κρεμαστινός.
«Πουθενά στην Ευρώπη...»
Σχολιάζοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες τονίζει ότι «ο νόμος που ισχύει σήμερα για την ανώτατη παιδεία ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τα 4/5 της Βουλής, γεγονός πράγματι μοναδικό στην πολιτική ιστορία της χώρας, ύστερα από διαβούλευση με φορείς και κόμματα. Ο νόμος αυτός δεν είναι δυνατόν να ανατραπεί από απλή πλειοψηφία. Ο νόμος αυτός, αντικειμενικά κρινόμενος, πέτυχε - εκ των τριών βασικών στόχων που έθεσε - αναμφισβήτητα τους δύο που έχουν σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο και με τη συναλλαγή και τη διαφθορά.
Αποκατέστησε την ουσία του πανεπιστημιακού ασύλου, από άσυλο των πάσης φύσεως παρανόμων που είχε καταντήσει, σε άσυλο ιδεών».
Το πανεπιστημιακό άσυλο έγινε έτσι ένας όρος που ξαναμπήκε αιφνίδια στην καθημερινότητα των πανεπιστημιακών με τον νέο νόμο. «Ετσι, σήμερα, που τυπικά το πανεπιστημιακό άσυλο ως όρος έχει καταργηθεί, ουδείς διανοείται να παρεμποδίσει οποιαδήποτε δραστηριότητα ιδεολογικής φύσεως μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο από φοιτητές» λέει ο κ. Κρεμαστινός.
«Το να επαναφέρει ο νέος νόμος το πανεπιστημιακό άσυλο ως ορολογία, μόνο για ιστορικούς λόγους είναι κατανοητό. Ομως, το να μην αποτρέπει με συγκεκριμένες διατάξεις την αλλοίωση της ουσίας του είναι αδιανόητο, γιατί παραδίδει και πάλι τα πανεπιστήμια στην παρανομία» αναφέρει.
«Σταμάτησε τη συναλλαγή και τη διαφθορά με μη συμμετοχή των φοιτητών στα εκλεκτορικά σώματα εκλογής πρυτάνεων και προέδρων τμημάτων. Συναλλαγή και διαφθορά μεταξύ καθηγητών και φοιτητών που αμφότεροι καλλιεργούσαν συστηματικά. Οι πρώτοι για να διατηρούν τα πανεπιστημιακά τους αξιώματα και οι δεύτεροι για να διασφαλίζουν προνόμια με προτεραιότητα σε διδακτορικές διατριβές και πανεπιστημιακές θέσεις, τα οποία πολλές φορές έφθαναν ως και τον χρηματισμό» εξηγεί.
«Εμποδίζονται νέες, υγιείς δυνάμεις»
«Με απλά λόγια, η συναλλαγή αυτή ουσιαστικά εμποδίζει την ανανέωση των πανεπιστημίων με νέες υγιείς δυνάμεις, ιδιαίτερα τώρα που πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες αναγκάζονται να σταδιοδρομούν στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, αφού οι καθηγητικές θέσεις καταλαμβάνονται στην πράξη από τους εξελισσόμενους "ψηφοφόρους"» αναφέρει.
Σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, ο πανεπιστημιακός καθηγητής δεν εκλέγεται για να καταλαμβάνει διοικητικές θέσεις και να ασκεί εξουσία. Εκλέγεται για να προάγει την έρευνα και την εκπαίδευση. «Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπήρξαν καθηγητές που ανάλωσαν το κύριο μέρος της θητείας τους στη διοίκηση, γιατί αυτό αποτέλεσε τον αυτοσκοπό για την κοινωνική τους επιβίωση. Δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για την έρευνα ούτε για την εκπαίδευση στην ουσία» επισημαίνει.
«Αν ο σημερινός υπουργός Παιδείας είχε στόχο την αναβάθμιση των σπουδών των ΑΕΙ - ΤΕΙ θα έπρεπε να λάβει υπόψη τον ισχύοντα νόμο και να τον βελτιώσει σύμφωνα με τα ισχύοντα στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής ύστερα από εκτεταμένο διάλογο με φορείς και κόμματα και όχι να επαναφέρει τις διατάξεις εκείνες που οδηγούν στη συναλλαγή και στη διαφθορά».
Και ο κ. Κρεμαστινός προτείνει στον υπουργό Παιδείας «αντί να καταργεί τα Πρυτανικά Συμβούλια θα ήταν χρήσιμο να προσδιορίσει σαφέστερα τις αρμοδιότητές τους, για να μην υπάρχει αλληλοεπικάλυψη ή σύγκρουση αρμοδιοτήτων με τους πρυτάνεις. Αντί να επαναφέρει τους "αιώνιους φοιτητές", θα έπρεπε να προτάξει τη θέσπιση χρονικού ορίου υπηρεσίας των καθηγητών σε διοικητικές θέσεις ενώ παράλληλα θα έπρεπε να απαγορεύει το δικαίωμα της επανεκλογής, γιατί απλούστατα η επανεκλογή στην ίδια θέση είναι η αιτία της συναλλαγής μεταξύ "ψηφοφόρου" και ψηφιζομένου».
Πρόταση - σοκ για στάση πληρωμών προς τους δανειστές μέχρι να υπάρξει συμφωνία, κάνει ο πρώην επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός.
Με ανάρτησή του στο facebook, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο κείμενό του που φέρει τον τίτλο: «Σκάκι, όχι πόκερ» υπογραμμίζει πως η στάση πληρωμών δεν «συνεπάγεται και έξοδο από την Ευρωζώνη» εξηγώντας πως «η υιοθέτηση εκ μέρους οποιασδήποτε χώρας ενός νέου αποκλειστικού εθνικού νομίσματος θα μετέτρεπε την Ευρωζώνη από μια ενιαία νομισματική περιοχή σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, η σταθερότητα (και ύπαρξη) της οποίας θα κατέρρεε σύντομα, από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των χρηματαγορών στο περιβάλλον "συναλλαγματικού κινδύνου" που θα δημιουργείτο αμέσως μετά την πρώτη έξοδο».
Ο κ. Μηλιός καταλήγει: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση και πρέπει να ανταποκριθούμε χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις».
Το άρθρο αναλυτικά:
Σκάκι, όχι πόκερ!
(Ξανακερδίζοντας τον χαμένο χρόνο)
του Γιάννη Μηλιού
Η εντολή που έχει η κυβέρνηση από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι διπλή:
(α) Να σταματήσει τις πολιτικές λιτότητας, θέτοντας στο επίκεντρο τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, (β) να εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους δανειστές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού Δημοσίου.
Αν οι δανειστές αδιαφορούν για τη δημοκρατία και τη βούληση του ελληνικού λαού και απαιτούν τη συνέχιση της λιτότητας στην Ελλάδα (δηλαδή ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να αθετήσει τη βασική εντολή που της έδωσε ο ελληνικός λαός), τότε η λύση είναι μία:
Καθυστέρηση των υποχρεώσεων προς τους δανειστές. Με άλλα λόγια, καθυστέρηση πληρωμών μέχρις ότου υπάρξει συμφωνία. Πάντα εντός της Ζώνης του Ευρώ, μια που η «νομισματική» υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης και του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι εξίσου ανεπιθύμητη με την «εσωτερική υποτίμηση».
1. Λιτότητα
Η λιτότητα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στην επιφάνεια, λειτουργεί ως στρατηγική για τη μείωση του επιχειρηματικού κόστους. Η λιτότητα μειώνει το κόστος εργασίας του ιδιωτικού τομέα, αυξάνει τα κέρδη ανά μονάδα κόστους (εργασίας) και ως εκ τούτου αυξάνει το ποσοστό κέρδους. Συμπληρώνεται από την οικονομία στη χρήση «υλικού κεφαλαίου» και από θεσμικές αλλαγές οι οποίες ενισχύουν αφενός την κινητικότητα και τον ανταγωνισμό των κεφαλαίων και αφετέρου την ισχύ των διευθυντών στο εσωτερικό της επιχείρησης και των κατόχων χρηματοπιστωτικών τίτλων στο εσωτερικό της κοινωνίας.
Όσον αφορά τη δημοσιονομική εξυγίανση, η λιτότητα δίνει προτεραιότητα σε περικοπές δημοσίων δαπανών που σημαίνουν συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, με παράλληλη μείωση των φόρων επί του κεφαλαίου, αλλά και σταδιακή εξαφάνιση της όποιας προοδευτικότητας στον φόρο εισοδήματος.
Ωστόσο, αυτό που αποτελεί κόστος για την καπιταλιστική τάξη, συνιστά το βιοτικό επίπεδο της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αυτό ισχύει και για το κράτος πρόνοιας, του οποίου οι υπηρεσίες μπορούν να θεωρηθούν ως μορφή «κοινωνικού μισθού».
Είναι σαφές λοιπόν ότι η λιτότητα αποτελεί πρωτίστως μια ταξική πολιτική: Προωθεί διαρκώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου έναντι εκείνων των μισθωτών, επαγγελματιών, συνταξιούχων, και άλλων ευάλωτων ομάδων. Σε μακροπρόθεσμη βάση στοχεύει στη δημιουργία ενός μοντέλου εργασίας με λιγότερα δικαιώματα και μικρότερη κοινωνική προστασία, με χαμηλούς και ευέλικτους μισθούς και την απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής διαπραγματευτικής ισχύος για τους μισθωτούς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε μια συγκυρία τέτοιας όξυνσης των κοινωνικών ανταγωνισμών όπως η σημερινή, μια κυβέρνηση που τάσσεται με τη μεριά της εργασίας και της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί ούτε καν να διανοηθεί να υποχωρήσει σε εκβιασμούς για τη συνέχιση της λιτότητας. Δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια κυβέρνηση των λίγων, σε μια κυβέρνηση αυτών που όχι απλώς δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιπλέον αντιμάχονται την παρούσα κυβέρνηση.
2. Ζώνη του ευρώ
Η ζώνη του ευρώ (ΖτΕ) αποτελεί μία ιδιόμορφη νομισματική ένωση, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν λειτουργεί ως δανειστής τελευταίας καταφυγής για τις χώρες-μέλη της (δεν δανείζει άμεσα τα κράτη-μέλη της ΖτΕ). Με τον τρόπο αυτό τα κράτη-μέλη της ΖτΕ εκθέτουν σκόπιμα τον εαυτό τους σε χρηματοπιστωτικό κίνδυνο, με βάση τον κανόνα ότι οι κρατικές πολιτικές πρέπει πάντα να «αξιολογούνται» από τις αγορές και να έχουν την έγκρισή τους, δηλαδή να εκφράζουν τα συμφέροντα των αγορών.
Έχοντας πολιτικά συνομολογήσει ότι δεν «επιτρέπεται» να δανείζονται άμεσα από την ΕΚΤ, τα κράτη-μέλη της ΖτΕ γνώριζαν εξαρχής ότι, σε μια συγκυρία δημοσιονομικής δυσχέρειας, για να έχουν την αναγκαία ρευστότητα ώστε να αποπληρώνουν τους κατόχους των κρατικών ομολόγων τους θα έπρεπε να περικόψουν κοινωνικές δαπάνες. Αυτό καθιστά τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας προϋπόθεση για τη χρηματοπιστωτική φερεγγυότητα. Οι κυβερνώσες ελίτ όλων των χωρών της ΖτΕ είχαν, επομένως, υποβάλει οικειοθελώς τον εαυτό τους σε έναν υψηλό κίνδυνο χρεοστασίου, προκειμένου να παγιώσουν τις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές. Με άλλα λόγια, είχαν από κοινού αποφασίσει να εκμεταλλευτούν τις κρίσεις ως μέσα για την περαιτέρω ενίσχυση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Στο πλαίσιο αυτό, η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους «παγιδεύει» τη δημοσιονομική πολιτική στη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απαξίωση της εργασίας.
Έχοντας συνείδηση της κατάστασης, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δεν επιτρέπεται (και δεν πρόκειται) να εγκλωβιστεί σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη παγίδα, επιδιώκοντας την πάση θυσία αποφυγή μιας καθυστέρησης πληρωμών προς τους δανειστές.
3. Ευρώ
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ευρύτερα οι λαϊκές τάξεις στη ΖτΕ δεν έγκειται στο ότι περισσότερες χώρες έχουν το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Έγκειται στο πολιτικό πλαίσιο, που επιβάλλει στις χώρες-μέλη της ΖτΕ να υπόκεινται στα κριτήρια, την αξιολόγηση και τη χρηματοδότηση των χρηματαγορών, καθώς η ΕΚΤ περιορίζεται στο ρόλο μιας «ιδιόμορφης» Κεντρικής Τράπεζας, χωρίς τη λειτουργία του δανειστή τελευταίας καταφυγής.
Το ζήτημα είναι πολιτικό. Η νεοφιλελεύθερη παγίδα μπορεί να διαρραγεί όταν η ελληνική κυβέρνηση καταστήσει σαφές ότι, αν αναγκαστεί, θα τολμήσει να επιλέξει την καθυστέρηση πληρωμών, προκειμένου να μην αθετήσει τη λαϊκή εντολή, να μην προδώσει όσους την εμπιστεύτηκαν.
Η επίπτωση από μια αύξηση στα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων θα είναι αμελητέα, αφού έτσι κι αλλιώς η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών. Τα επιτόκια θα μειωθούν ραγδαία, αλλά και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί δείκτες θα βελτιωθούν αντίστοιχα, μόνο όταν θα υπάρξει μια βιώσιμη, δηλαδή επωφελής για την κοινωνική πλειοψηφία και συμβατή με τη λαϊκή εντολή συμφωνία.
Η καθυστέρηση πληρωμών δεν συνεπάγεται έξοδο από τη ΖτΕ. Η υιοθέτηση εκ μέρους οποιασδήποτε χώρας ενός νέου αποκλειστικού εθνικού νομίσματος θα μετέτρεπε τη ΖτΕ από μια ενιαία νομισματική περιοχή σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, η σταθερότητα (και ύπαρξη) της οποίας θα κατέρρεε σύντομα, από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των χρηματαγορών στο περιβάλλον «συναλλαγματικού κινδύνου» που θα δημιουργείτο αμέσως μετά την πρώτη «έξοδο». Γι’ αυτό κανείς δεν θα τολμήσει να θέσει ζήτημα αποβολής της Ελλάδας από τη ΖτΕ.
Πολύ περισσότερο, η καθυστέρηση πληρωμών προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν συνεπάγεται αυτόματα «πιστωτικό γεγονός», αφού για την ύπαρξη ή μη πιστωτικού γεγονότος πρέπει να αποφασίσει το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου.
Μάλιστα, την 1/5/2015, τρεις σημαντικοί οίκοι αξιολόγησης, Standard and Poor’s, Fitch και DBRS, ανακοίνωσαν ότι δεν θα θεωρήσουν χρεοστάσιο (default) μια καθυστέρηση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου προς το ΔΝΤ ή την ΕΚΤ. Ειδικότερα, ο Frank Gill, αξιωματούχος της Standard and Poor’s, δήλωσε τα εξής: «Εάν η Ελλάδα, για οποιοδήποτε λόγο, αδυνατούσε να πραγματοποιήσει μια πληρωμή προς το ΔΝΤ ή την ΕΚΤ, αυτό δεν θα αποτελούσε χρεοστάσιο σύμφωνα με τα κριτήριά μας, διότι πρόκειται για χρέος του "επίσημου" τομέα».
Εντελώς ανεξάρτητα από τα κομμάτια εκείνα της Αριστεράς που υποστηρίζουν την έξοδο από τη ΖτΕ και την ΕΕ στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου για τον ριζικό μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας, η «αποβολή από το ευρώ» αποτελεί από την αρχή της κρίσης μια κενή περιεχομένου προπαγάνδα εκφοβισμού εκ μέρους του εσωτερικού και διεθνούς νεοφιλελεύθερου κατεστημένου. Εντούτοις, στην προοπτική αυτή προσχωρούν εσχάτως και μερίδες της ελληνικής και διεθνούς ολιγαρχίας (με τους εκπροσώπους τους), που δραστηριοποιούμενες στο εξωτερικό, ή έχοντας την (κινητή) περιουσία τους σε διεθνές νόμισμα, ευελπιστούν να κερδοσκοπήσουν από την υποτίμηση ενός ενδεχόμενου νέου ελληνικού νομίσματος.
4. «Μνημόνιο για το κεφάλαιο»!
Ας το επαναλάβουμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές με βάση τη δέσμευση ότι θα τερματίσει τις πολιτικές της λιτότητας και θα θέσει σε κίνηση μια διαδικασία στήριξης των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό σημαίνει ότι προτεραιότητα στις εξελίξεις έχει το «εσωτερικό μέτωπο», η πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, ενάντια στα συμφέροντα της ολιγαρχίας που επέβαλε τις μνημονιακές πολιτικές.
Ήδη χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Ο λαός από την πρώτη στιγμή, μας έδειξε ότι βρίσκεται στο πλευρό μας και με τη μαζική παρουσία χιλιάδων πολιτών στους δρόμους, μας άνοιγε το δρόμο να προωθήσουμε όλα αυτά για τα οποία μας ψήφισε. Τις βαθιές τομές που θα αλλάξουν την εικόνα της κοινωνίας και θα δώσουν ελπίδα και κίνητρο στράτευσης και αγώνα στην κοινωνική πλειοψηφία.
Άλλωστε, αυτή η εσωτερική δυναμική μπορεί να τροφοδοτήσει την αποτελεσματικότητα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Θυμίζω εδώ τον βασικό κανόνα της διαπραγμάτευσης: Δεν πας να διαπραγματευτείς με τίποτε λιγότερο, τουλάχιστον από τα αιτήματά σου. Οι δίκαιες απαιτήσεις ενός λαού που ταλαιπωρήθηκε τουλάχιστον για μια πενταετία από αντιλαϊκές πολιτικές, που δεν πέτυχαν κανέναν από τους διακηρυγμένους τους στόχους, δεν μπαίνουν σε ποσοστά.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση. Οφείλει να επιδιώξει να περιορίσει τη στρατηγική του κεφαλαίου για υπαγωγή όλων των πτυχών της κοινωνικής ζωής στην εποπτεία των αγορών και στο κριτήριο του κέρδους, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον που κυριαρχείται από τις νεοφιλελεύθερες ελίτ και αντιλαμβάνεται ως «ηθικό κίνδυνο» κάθε πολιτική που ευνοεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Βασικό ζητούμενο για μας είναι η «αντίστροφη αναδιανομή», που σημαίνει πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης, μεταφορά των βαρών στους «έχοντες», ένα «μνημόνιο για το μεγάλο κεφάλαιο», που θα αποφέρει τα χρηματοδοτικά μέσα για την υλοποίηση του προγράμματός μας.
Όρο και προϋπόθεση αποτελούν η θέσπιση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος, που θα ελαφρύνει την κοινωνική πλειοψηφία και θα κατανέμει τα βάρη στο κεφάλαιο και τον πλούτο, η διεύρυνση του χώρου των κοινωνικών αγαθών στον αντίποδα της λογικής των ιδιωτικοποιήσεων, η δημοκρατία.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό μιας κυβέρνησης που πασχίζει να σταματήσει τη λιτότητα και να αντιστρέψει τις προτεραιότητες πολιτικής προς όφελος των πολλών. Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της κοινωνίας θα είναι πάντα αντίθετη προς τη συρρίκνωση των μισθών και την επέκταση της επισφαλούς απασχόλησης, τον εκφυλισμό και τη συρρίκνωση των δημόσιων-κοινωφελών υπηρεσιών, που αυξάνουν το κόστος της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης, θα είναι αντίθετη με την αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και την ενίσχυση της καταστολής. Θα αντιλαμβάνεται πάντα την «κρίση της εργασίας» (δηλαδή την ανεργία, την κατάργηση δικαιωμάτων, την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία, κλπ.) ως μια κοινωνική ασθένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί καθαυτή, όχι ως μελλοντικό παρεπόμενο της ανάκαμψης των κερδών.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση και πρέπει να ανταποκριθούμε χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις!
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS