Το τελευταίο από τα αντιυπερτασικά φάρμακα που ανακλήθηκε από τον ΕΟΦ, λόγω πιθανής περιεκτικότητάς του σε καρκινογόνες ουσίες
Όπως και στις προηγούμενες ανακλήσεις του ΕΟΦ για παρόμοια φάρμακα, έτσι και σε αυτή την περίπτωση η αιτία είναι μπορεί να περιέχει καρκινογόνο παράγοντα στις παρτίδες δραστικής losartan (σ.σ. λοσαρτάνη), που παρασκευάστηκαν από την εταιρεία Zhejiang Huahai και χρησιμοποιήθηκαν στην παραγωγή των εν λόγω παρτίδων τελικού προϊόντος.
Οι σοβαρές ελλείψεις εμβολίων και φαρμάκων που παρατηρούνται στα φαρμακεία αναγκάζουν τους πολίτες να μπαίνουν στην ουρά για να τα προμηθευτούν.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε καθημερινή βάση υπάρχουν τουλάχιστον 15 άτομα σε αναμονή ανά φαρμακείο στη Θεσσαλονίκη, τα οποία εναλλάσσονται, ενώ το χρονικό διάστημα που καλούνται συνήθως να περιμένουν κυμαίνεται από 25 ημέρες έως και 3 ή 4 μήνες, ανάλογα με το φάρμακο που ζητούν, επισημαίνει ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΦΣΘ), Κυριάκος Θεοδοσιάδης. Σύμφωνα με τον ίδιο οι ελλείψεις φαρμάκων και εμβολίων είναι πανελλαδικό φαινόμενο. Σε καθημερινή βάση, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λείπουν 70-80 σκευάσματα και μάλιστα έχει δημιουργηθεί ομάδα στο Facebook, όπου οι φαρμακοποιοί προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον στο θέμα αυτό, ώστε να μην αφήσουν τους πολίτες χωρίς φάρμακο.
Όπως εξηγεί o πρόεδρος του ΦΣΘ, κύρια αιτία των ελλείψεων είναι η περιορισμένη ποσότητα φαρμάκων που στέλνουν οι μητρικές εταιρείες εξαιτίας των χαμηλών τιμών των φαρμάκων στη χώρα μας, αλλά και για την αποφυγή των παράλληλων εξαγωγών. Επίσης, συχνά προκύπτουν ελλείψεις εξαιτίας προβλημάτων στην παραγωγή των φαρμάκων, όπως για παράδειγμα στις εγκαταστάσεις παρασκευής τους ή στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι εύκολο η εταιρεία να αλλάξει χώρα και τόπο παραγωγής και να επιλέξει άλλη, διότι απαιτείται έγκαιρος προγραμματισμός κι επιπλέον τα συμβόλαια και οι συμφωνίες που κάνουν είναι μακροχρόνια. Σε ποια φάρμακα παρατηρούνται οι περισσότερες ελλείψεις Δραματικές χαρακτηρίζει ο κ . Θεοδοσιάδης τις ελλείψεις εμβολίων και φαρμάκων για τον σακχαρώδη διαβήτη, την υπέρταση, τις παθήσεις του γαστρεντερικού και την αναιμία, που καταγράφονται με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία δύο χρόνια. Παράλληλα διευκρινίζει ότι οι ελλείψεις αυτές αφορούν κατά κύριο λόγο πρωτότυπα φάρμακα, τα οποία δεν αντικαθίστανται. "Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε σοβαρές ελλείψεις σε εμβόλια για παιδιά ηλικίας από έξι μηνών έως 15 ετών, όπως για ιλαρά, ανεμοβλογιά, αλλά και ηπατίτιδα. Κάθε φαρμακείο έχει λίστα αναμονής τουλάχιστον 15 ασθενών, ενώ πολλοί δηλώνονται σε περισσότερα του ενός φαρμακεία ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρουν το πολυπόθητο εμβόλιο" εξηγεί ο κ. Θεοδοσιάδης και προσθέτει ότι "σοβαρές είναι οι ελλείψεις και σε κάποια σκευάσματα σιδήρου, σε φάρμακα για την υπέρταση και το γαστρεντερικό, αλλά και σε ινσουλίνες".
Σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι τόσο τα εμβόλια, όσο και οι ινσουλίνες δεν μπορούν να αντικατασταθούν από άλλα. Ειδικά για την ινσουλίνη, η δοσολογία της καθορίζεται με βάση το συγκεκριμένο φάρμακο που παίρνει ένας ασθενής και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τις αντιβιώσεις, οι οποίες μπορεί να κυκλοφορούν σε δέκα διαφορετικές συσκευασίες και μπορούμε να δώσουμε μια άλλη μάρκα διαφορετικής εταιρείας, αλλά με την ίδια δραστική ουσία στον ασθενή. "Επίσης, υπάρχει φάρμακο για την αναιμία, το οποίο είναι σε έλλειψη και οι γιατροί αναγκάζονται να συνταγογραφούν δύο μαζί για να καλύψουν το ένα. Κι όταν ο ασθενής είναι αναγκασμένος να παίρνει πολλά φάρμακα, δυσκολεύεται να συμμορφωθεί στην αγωγή του. Επίσης, τα φάρμακα που συνήθως λείπουν είναι τέτοια που για να πάρει κάποιος άλλο, θα πρέπει ο γιατρός του να αλλάξει το σχήμα θεραπείας του και να το προσαρμόσει στα νέα δεδομένα. Κι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Πάντως, σε καθημερινή βάση λείπουν κατά μέσο όρο 70-80 σκευάσματα, αριθμός που αυξομειώνεται" επισημαίνει ο κ. Θεοδοσιάδης.
www.dikaiologitika.gr
Ένα πειραματικό φάρμακο, που δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε ζώα και ανθρώπινα κύτταρα, μπορεί για πρώτη φορά να θεραπεύσει τρεις διαφορετικές θανατηφόρες παρασιτικές νόσους: τη λεϊσμανίαση (που μεταδίδεται από σκνίπες), την αφρικανική τρυπανοσωμίαση (ή ασθένεια του ύπνου, που μεταδίδεται από την μύγα τσε-τσε) και την αμερικανική τρυπανοσωμίαση (ή νόσο Τσάγκας, που μεταδίδεται επίσης από έντομο).
Οι εν λόγω ασθένειες από κοινού πλήττουν περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους, ιδίως στις τροπικές και πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη. Επειδή οι νόσοι αυτές δεν θεωρούνται πρόβλημα των ανεπτυγμένων χωρών, έχουν παραμεληθεί από την επιστημονική κοινότητα και δεν επενδύονται σημαντικά κεφάλαια για νέα φάρμακα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Φράντισεκ Σούπεκ του Ινστιτούτου Γονιδιωματικής του Ιδρύματος Ερευνών Novartis, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", βρήκαν ότι η δραστική ουσία GNF6702 μπορεί να σκοτώσει τα παράσιτα και των τριών αυτών ασθενειών, οι οποίες οδηγούν στον θάνατο πάνω από 50.000 ανθρώπους κάθε χρόνο. Η ουσία δεν έχει παρενέργειες στα πειραματόζωα (ποντίκια), ενώ δεν βλάπτει τα υγιή ανθρώπινα κύτταρα, όπως έδειξαν τα εργαστηριακά πειράματα.
Αυτό δημιουργεί αισιοδοξία ότι το νέο φάρμακο θα έχει λιγότερες παρενέργειες στους ανθρώπους σε σχέση με τα υπάρχοντα φάρμακα, τα οποία είναι ακριβά και όχι πάντα αποτελεσματικά. Αν και οι τρεις νόσοι έχουν διαφορετικά συμπτώματα, προκαλούνται από την ίδια οικογένεια παρασίτων, που έχουν παρόμοια βιολογία και γενετικό «προφίλ». Οι ερευνητές δοκίμασαν πάνω από τρία εκατομμύρια χημικές ουσίες και βρήκαν τελικά μία που φαίνεται να «δουλεύει» και στις τρεις ασθένειες, στοχεύοντας σε ένα ένζυμο που είναι κοινό και στα τρία παράσιτα. Το νέο ελπιδοφόρο φάρμακο πρέπει πρώτα να περάσει από κλινικές δοκιμές ασφαλείας σε λίγους ανθρώπους, προτού δοκιμασθεί σε περισσότερους ασθενείς. Προς το παρόν, δεν είναι δεδομένο ότι, όταν φθάσει η στιγμή της κυκλοφορίας στο εμπόριο, θα υπάρξει ένα ενιαίο φάρμακο ή τρεις παραλλαγές του για τις τρεις νόσους.
www.dikaiologitika.gr
Μπορεί να είναι δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους να πιστέψουν ότι η μάσηση τσίχλας αποτελεί «φάρμακο» για οτιδήποτε πέρα από την κακοσμία του στόματος.
Αρκετές μελέτες, όμως, τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι μπορεί να καταπραΰνει τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης - της στομαχικής διαταραχής που είναι περισσότερο γνωστή ως «καούρες».
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εκδηλώνεται όταν τα οξέα του στομάχου κινούνται προς τα πίσω, προς τον οισοφάγο δηλαδή, με συνέπεια να νιώθει ο ασθενής ένα «κάψιμο» πίσω από το στέρνο του.
Σύμφωνα με τις μελέτες, λοιπόν, η μάσηση μιας ή δύο τσιχλών ωθεί τα υγρά πίσω στο στομάχι και γεμίζει τον οισοφάγο με αλκαλικό σάλιο, εξουδετερώνοντας έτσι τα οξέα που προκαλούν το χαρακτηριστικό αίσθημα καύσου.
Μία ανεξάρτητη μελέτη που το έδειξε αυτό δημοσιεύθηκε το 2005 στην «Επιθεώρηση Οδοντικής Ερεύνης» (JDR) και πραγματοποιήθηκε σε 31 ασθενείς, οι οποίοι απευθύνθηκαν στο Νοσοκομείο Σαιντ Τόμας, του Λονδίνου, υποφέροντας από καούρες.
Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η υπόθεση ότι «η μάσηση τσίχλας δεν ασκεί επίδραση στον καθαρισμό των παλινδρομούντων υγρών στον οισοφάγο».
Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως, οι επιστήμονες που την πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ακριβώς το αντίθετο.
Σε δύο διαφορετικές μέρες ζήτησαν από τους εθελοντές να μείνουν νηστικοί επί τέσσερις ώρες και στη συνέχεια να καταναλώσουν ένα γεύμα που ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε καούρες σε όποιον το έτρωγε: δύο μπάρες τυρί τσένταρ με πλήρη λιπαρά, πράσινη σαλάτα με δυο κουταλιές της σούπας μαγιονέζα, 15 μεγάλα τσιπς και ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με πλήρη λιπαρά.
Και τις δύο μέρες, οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τους εθελοντές τους σε δύο ομάδες: οι μισοί έπρεπε μισή ώρα έπειτα από το γεύμα να μασούν μια τσίχλα χωρίς ζάχαρη και οι υπόλοιποι όχι.
Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους εθελοντές για ένα δίωρο μετά το φαγητό. Όπως διαπίστωσαν, τα επίπεδα των οξέων ήταν σημαντικά μειωμένα όταν οι εθελοντές μασούσαν την τσίχλα.
Η μελέτη αυτή χρηματοδοτήθηκε από την Σχολή Ιατρικής & Οδοντιατρικής του King’s College, στο Λονδίνο.
Όφελος και για υγιείς
Μία άλλη μελέτη, αυτή τη φορά του 2001,συμπεριέλαβε 36 εθελοντές, ορισμένοι εκ των οποίων έπασχαν από καούρες και οι άλλοι ήσαν υγιείς. Η μελέτη έδειξε πως η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη επί μία ώρα έπειτα από ένα μεγάλο πρωινό γεύμα, ελαττώνει την παλινδρόμηση των οξέων για χρονικό διάστημα έως τρεις ώρες - μία δράση που παρατηρήθηκε τόσο στους ασθενείς με καούρες, όσο και στους υγιείς εθελοντές.
Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε από γαστρεντερολόγους στα Νοσοκομεία Veterans Affairs του Νέου Μεξικού και του Ιλινόι, και χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό Ίδρυμα Πεπτικής Υγείας (ADHF).
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μάσηση τσίχλας όντως μπορεί να βοηθήσει τους πάσχοντες από καούρες. Επειδή όμως οι τσίχλες με ζάχαρη μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην αδαμαντίνη ουσία των δοντιών (είναι το εξωτερικό στρώμα τους) οδηγώντας στην τερηδόνα, το κλειδί είναι η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη.
Ας σημειωθεί ότι οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη περιέχουν την ουσία ξυλιτόλη, η οποία καταστέλλει τα βακτήρια που διαβρώνουν την αδαμαντίνη ουσία, προστατεύοντας έτσι τα δόντια.
Πηγή: tanea.gr