Ολοι τους έμαθαν το μπάσκετ με τον ίδιο τρόπο, όλοι τους φόρεσαν τα πράσινα και πανηγύρισαν τουλάχιστον ένα τρόπαιο, όλοι μα όλοι έμαθαν πρώτα τη λέξη «φίλε» στα ελληνικά και μετά μπήκαν στο... παρασύνθημα. Δεν έχει σημασία αν είναι Σέρβοι, Σλοβένοι, Κροάτες ή Μαυροβούνιοι, έχει σημασία ότι ανήκουν στη μεγάλη των Πλάβι σχολή και πέρασαν από τον Παναθηναϊκό, αφήνοντας ως παρακαταθήκη μερικές... δεκάδες τρόπαια και αναμνήσεις που ουδείς μπορεί να ξεχάσει

Ο νέος Παναθηναϊκός... σερβοποιείται ξανά, πιθανώς στα πρότυπα των παλιών καλών χρόνων, τότε που σάρωνε τα ευρωπαϊκά, έχοντας Σέρβο στον πάγκο και Σέρβο σταρ στο παρκέ. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς άνοιξε ξανά την πόρτα του ΟΑΚΑ στους «Πλάβι», ο Πάβλοβιτς και ο Ραντούλιτσα θα πρέπει να μπουν στα... παπούτσια συμπατριωτών τους που έγραψαν ιστορία στον Παναθηναϊκό και το gazzetta.gr ετοίμασε το Τοπ-10 των «Πλάβι» που φόρεσαν τη φανέλα του Εξάστερου, με τα κριτήρια βεβαίως να είναι υποκειμενικά κι όχι αντικειμενικά.

Αφού διαβάσετε (και) τα «θέλουν να θυμούνται», «θέλουν να ξεχάσουν» απ' αυτούς οι φίλοι του Παναθηναϊκού, δεν έχετε παρά να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε, γράφοντας το δικό σας Top-10.

Νο10 - Λευτέρης Σούμποτιτς

Στα μέσα της δεκαετίας του '90 λέγαμε πως αν βρεθεί ο άνθρωπος που θα «σπάσει» την Αυτοκρατορία του Ολυμπιακού, τότε αυτός θα κερδίσει κι ένα δεκαετές συμβόλαιο μπόνους. Ο,τι δεν πέτυχε ο πολύς Μάλκοβιτς, το πέτυχε ο Σούμποτιτς και μέχρι που πήγε στον Ολυμπιακό και... θυμήθηκε τη γιαγιά του από την Κοκκινιά, αποτελούσε ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα των φίλων του Παναθηναϊκού.

Ο «Πίξι» τα 'κανε μαντάρα ουκ ολίγες φορές (π.χ. αποκλεισμός από το Μιλάνο, αποκλεισμός από την Τιμσίστεμ), παραιτήθηκε ενώπιον του Θανάση Γιαννακόπουλου στα αποδυτήρια του τότε «ΠαλαΜαλαγκούτι», αλλά έμεινε για να «πιει το πικρό ποτήρι», όπως ειπώθηκε τότε, και τελικά πανηγύρισε δύο Πρωταθλήματα Ελλάδας και πέρασε στην ιστορία ως ο προπονητής που άνοιξε το δρόμο για τη μετέπειτα Αυτοκρατορία.

Θέλουν να θυμούνται...: Τις... πουράκλες του στο ΣΕΦ, με τις οποίες πανηγύρισε το πρωτάθλημα επί του Ολυμπιακού.

Θέλουν να ξεχάσουν...:  Τη... γιαγιά του από την Κοκκινιά!

No9 - Γιάκα Λάκοβιτς

Τον... ξετρύπωσε ο Ομπράντοβιτς το καλοκαίρι του 2002 σ' ένα... χωριό της Σλοβενίας κι από μόνο του το γεγονός ότι έπαιζε σε κάποια Κρκα Νόβο Μέστο αποτελούσε στοιχείο ειρωνείας. Ο Λάκοβιτς αποκτήθηκε για τρίτος γκαρντ στον Παναθηναϊκό, ο «Ζοτς» είχε... μυριστεί πως θα μπορούσε να του κάνει δουλειά για πρώτος και ο Σλοβένος ίσως και να δικαιούται το βραβείο του πιο θρασύ παίκτη, σε σχέση με τα προσόντα και το ταλέντο του, που έχει περάσει την τελευταία 15ετία. Ο Λάκοβιτς έμεινε τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό και πανηγύρισε ισάριθμα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Ελλάδας. 

Θέλουν να θυμούνται...: Τα τρίποντα που... φύλαγε στον Ολυμπιακό και με τα οποία του «έκλεβε» νίκες και πρωταθλήματα. 

Θέλουν να ξεχάσουν...: Τον τρόπο που έφυγε με το «πούλημα» στον Ομπράντοβιτς το καλοκαίρι του 2006. Ακόμη του το φυλάει...

Νο8 - Νίκολα Πέκοβιτς

Το... στραπάτσο από την επιλογή του Ρομπέρτας Γιαβτόκας ήταν τόσο μεγάλο που στον Παναθηναϊκό είχαν αποφασίσει πως και τον Σακίλ Ο' Νηλ στα καλά του να ζητούσε ο Ομπράντοβιτς δύσκολα θα του έπαιρναν σέντερ!

Ο αστικός μύθος μάλιστα λέει πως για να πεισθούν οι Γιαννακόπουλοι να πληρώσουν για τον Νίκολα Πέκοβιτς, χρειάστηκε να εγγυηθεί προσωπικά ο «Ζοτς» για την επιλογή του. Ο Μαυροβούνιος ήταν ότι πιο σκληρό έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό την τελευταία 20ετία. Δεν είχε το ταλέντο του Ράτζα, δεν είχε το μυαλό του Τομάσεβιτς, δεν είχε τα αθλητικά προσόντα του Βράνκοβιτς, αλλά ήταν ότι πιο ολοκληρωμένο είχε εκείνη την εποχή η Ευρώπη στη θέση «5».

Θέλουν να θυμούνται...:  Τον τελευταίο μεγάλο σέντερ που φόρεσε την πράσινη φανέλα!

Θέλουν να ξεχάσουν...:  Την μπάλα να μπαίνει και να βγαίνει στο καλάθι του Ολυμπιακού στον ημιτελικό του Βερολίνου και να δίνει στον Γκριρ και τον Μπουρούση την τελευταία ευκαιρία για να «κλέψουν» την πρόκριση.

Νο7 - Ντέγιαν Τομάσεβιτς

Καλοκαίρι του 2005, η πιάτσα «βρωμάει» πως ο Παναθηναϊκός παίρνει Σέρβο σέντερ. Το μυαλό όλων πάει στον Ζέλικο Ρέμπρατσα και τα τηλέφωνα πέφτουν βροχή. «Πρόεδρε, αληθεύει;» το ερώτημα που έθεσα στον Θανάση Γιαννακόπουλο το ίδιο βράδυ.

«Τι είναι αυτά που λες ρε; Πρώτη φορά το ακούω...». Είκοσι λεπτά μετά το σταθερό τηλέφωνο της δουλειάς χτυπάει (σ.σ. για να συνδεθείς έπρεπε να μιλήσεις μέσω κέντρου) και από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούω «Ελα Αρη, ο Θανάσης είμαι. Επειδή θέλω να είμαι τίμιος, δεν παίρνουμε τον Ρέμπρατσα, τον Τομάσεβιτς κλείσαμε! Καλός παίκτης, τι λες;» τον ακούω να μου λέει και πριν προλάβω να απαντήσω, μου υπαγόρευε τα στατιστικά του «Τόμο»! Ο Σέρβος ήταν ο ψηλός που θα ήθελε να έχει... βαλσαμώσει ο Ομπράντοβιτς και να τον έχει στις ομάδες του από την πρώτη του θητεία ως προπονητής μέχρι και σήμερα.

Θέλουν να θυμούνται...: Την.., αμπάριζα που πήρε την ΤΣΣΚΑ κι έκανε αυτή την περιβόητη χειρονομία «δεν σας ακούω» στον τελικό του 2007 που ουσιαστικά σήμανε και το φινάλε της νίκης - θρίλερ!

Θέλουν να ξεχάσουν...: Δεν ήρθε δύο - τρία χρόνια νωρίτερα και σε καλύτερη κατάσταση για να σηκώσει ο Παναθηναϊκός άλλες δύο - τρεις ευρωπαϊκές κούπες.

Νο6 - Ζέλικο Ρέμπρατσα

Αν ο Αλβέρτης ήταν το πρώτο δύσκολο περιστατικό του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, ο Ρέμπρατσα ήταν το δεύτερο και μάλιστα τελευταίο. Εφτασε σε σημείο να τον πετάξει έξω από την προπόνηση και χρειάστηκαν δύο - τρεις εβδομάδες για να αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις. Ο Ρέμπρατσα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να βρει ο Παναθηναϊκός, μετά την αποχώρηση του Στόικο Βράνκοβιτς για το ΝΒΑ και η ιστορία έγραψε ένα ευρωπαϊκό, δύο πρωταθλήματα κι έναν χαμένο τελικό Ευρωλίγκας το 2001.

Ο αστικός μύθος λέει πως για να πείσει ο Ομπράντοβιτς τους Γιαννακόπουλους να υπογράψουν τον Ρέμπρατσα, χρειάστηκε να κλειστεί όλη η οικογένεια σε ένα γραφείο και να μοιραστεί το ποσό με παρέμβαση του τρίτου αδελφού Κώστα Γιαννακόπουλου.

Θέλουν να θυμούνται... : Την πιο... τρελή αγκαλιά με τον Θανάση Γιαννακόπουλου, μετά τον τελικό του 2000 στην Θεσσαλονίκη, διανύοντας το παρκέ από τη μία άκρη στην άλλη, με τον αντιπρόεδρο της ΚΑΕ να έχει τα πόδια του γύρω από τη μέση του Ρέμπρατασα!

Θέλουν να ξεχάσουν...:   Την αποχώρηση για το ΝΒΑ, με το μυαλό και το πνεύμα του να βρίσκεται εκεί προτού καν τελειώσει η τελευταία του χρονιά στον Παναθηναϊκό.

Νο5. - Μπόζινταρ Μάλκοβιτς

Ο Κιουμουρτζόγλου καθοδηγούσε τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα, ο Μάλκοβιτς ήταν στον πάγκο της Λιμόζ, αλλά η ευρωπαϊκή πιάτσα το 'χε τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Ακόμη και ο τότε τεχνικός των «πράσινων» ήξερε πως ο «Μπόζα» θα είναι ο επόμενος προπονητής και δεν δίστσε μάλιστα να πετάξει την σπόντα του μετά τον τελικό.

Ο Μάλκοβιτς ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να σε κάνει να αντιπαθήσεις τους Σέρβους. Πανέξυπνος, διαβασμένος, απόλυτος, αλλά με «εγώ» που ξεπερνούσε ακόμη και τον εαυτό του. Τόσο εμμονικός και προσκολλημένος στις απόψεις του που δεν μπορούσε να σκεφτεί πως τα πράγματα μπορούν να γίνουν και με διαφορετικό τρόπο απ' αυτόν που ο ίδιος ήξερε. Το γεγονός ότι είναι ο πρώτος προπονητής που οδήγησε ελληνική ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τον κατατάσσει αυτομάτως στη λίστα του Top-10. 

Θέλουν να θυμούνται...: Το πανηγύρι στο πρώτο πρωταθλητριών κάνοντας πράξη το σύνθημα που πρωτοβγήκε στο Τελ Αβίβ κι έλεγε «το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ θα το φέρει».

Θέλουν να ξεχάσουν...: Τη διάλυση μέσα σ' ένα καλοκαίρι της ομάδας, πιστεύοντας ότι αν έπαιζε αυτός και τέσσερις φίλοι του θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον Ντομινίκ, τον Βράνκοβιτς και τους υπόλοιπους.

Νο4 - Ντίνο Ράτζα

Ισως είναι ο μοναδικός παίκτης που πήγε από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό ή από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό και δεν ακούει μπινελίκια. Ο Ράτζα είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που πέρασαν από το ΟΑΚΑ, με μπασκετικό IQ που ξεπερνάει κατά πολύ τον ορισμό «πανέξυπνος μπασκετμπολίστας».

Από το μυαλό των περισσότερων έχει περάσει η σκέψη «τι θα βλέπαμε αν ο Διαμαντίδης και ο Σάρας είχαν προλάβει τον Ντίνο;», αλλά μάλλον η απάντηση δίνεται απ' όσους παρακολούθησαν τη διετία 97-99, όταν ο Κροάτης έκανε... πλάκα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το κουτσομπολιό της εποχής λέει πως Ράτζα και Μποντιρόγκα είχαν τυπικές σχέσεις στον Παναθηναϊκό μέχρι που ήρθε η αγκαλιά τους στο παρκέ του ΣΕΦ, μετά το τρίποντο του Οικονόμου που χάρισε το πρωτάθλημα.

Θέλουν να θυμούνται...: Το σκαρφάλωμα στη γραμματεία του ΟΑΚΑ, την ώρα του αγώνα, για να επιβάλει την τάξη στον αγώνα με την ΑΕΚ!

Θέλουν να ξεχάσουν... :  Πως δεν πρόλαβαν να τον δουν στην ίδια ομάδα με τον Ομπράντοβιτς.

Νο 3 - Στόγιαν Βράνκοβιτς

Οταν το καλοκαίρι του 1996 ο Στόγιαν Βράνκοβιτς απείλησε να φύγει για το ΝΒΑ, κανείς δεν τον πίστεψε. Ο εγωκεντρικός Μάλκοβιτς διαβεβαίωνε τους Γιαννακόπουλους πως ο Στόικο «παίζει παιχνίδι» για να εξασφαλίσει καλύτερο συμβόλαιο κι όταν πλέον διαπίστωσε πως η απειλή ήταν βάσιμη το πουλάκι είχε πετάξει.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με μια βαλίτσα στο χέρι έτρεχε την ύστατη στιγμή να μεταπείσει τον Κροάτη σ' έκείνο το ιστορικό ραντεβού σε πολυτελές ξενοδοχείο, κι όταν άκουσε το «πρόεδρε δεν γίνεται, έχω συμφωνήσει» ένιωσε μία από τις μεγαλύτερες πικρίες του στον Παναθηναϊκό.

Ο Στόικο την τετραετία 1992-96, αντιπροσώπευε τα πάντα για τους Παναθηναϊκούς και το εισέπραξε μ' εκείνη την ιστορική τάπα στον Μοντέρο. Ο Βράνκοβιτς θα μπορούσε κάλλιστα να είναι για πάντα στο Νο1, αν η ιστορία δεν είχε γράψει με χρυσά γράμματα τους τίτλους του Ομπράντοβιτς και του Μποντιρόγκα.

Θέλουν να θυμούνται... : Το σπριντ 5 δευτερολέπτων στο παρκέ του Παλέ ντε Μπερσί που σαν από μηχανής Θεός  έδιωξε τον εφιάλτη μιας ακόμη χαμένης ευκαιρίας.

Θέλουν να ξεχάσουν...: Πως έφυγε χωρίς να πανηγυρίσει ένα πρωτάθλημα Ελλάδας.

Νο2 - Ντέγιαν Μποντιρόγκα

Για τον οπαδό του Παναθηναϊκού οι μπουνιές με τον Τόμιτς ήταν τίτλος τιμής, για τη διοίκηση πάλι όχι... Δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεωρούσαν πως ο Ντέγιαν έπρεπε να αντιδράσει διαφορετικά για να μη χαθεί το πρωτάθλημα του 2002 και κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως το όλο σκηνικό έπαιξε ρόλο στη διαπραγμάτευση που ακολούθησε το επόμενο καλοκαίρι. Ο Μποντιρόγκα είναι η μεγαλύτερη φυσιογνωμία ξένου μπασκετμπολίστα που έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό.

Σε εκτός έδρας αγώνα στη Μαδρίτη, με 39 πυρετό να τον ταλαιπωρεί επί δύο 24ωρα και βλέποντας έναν συμπαίκτη του επηρεασμένο από την κρισιμότητα και την πίεση του αγώνα, του είπε: «Φίλε, δώσε μου την μπάλα και τα υπόλοιπα είναι δική μου δουλειά». Και πράγματι, η δουλειά ήταν δική του, με τον Παναθηναϊκό να φεύγει νικητής και τον συμπαίκτη του να μην πιστεύει ακόμη και σήμερα αυτό που έβλεπε...

Θέλουν να θυμούνται... : Τον τελικό της Μπολόνια που κατ΄εντολή του Ομπράντοβιτς, έπαιζε σε δύο θέσεις σε κάθε επίθεση (!), αφήνοντας άναυδο τον Μεσίνα που μέχρι να καταλάβει τι γινόταν είδε τον τελικό να φεύγει από τα χέρια του.

Θέλουν να ξεχάσουν... : Την επιστροφή ως αντίπαλος στο μικρό κλειστό του Σπόρτιγκ κι όχι στο μεγάλο ΟΑΚΑ! Τα δάκρυά του σ'εκείνο τον αγώνα ήταν το επιστέγασμα της σχέσης του με τον Παναθηναϊκό.

Νο1 - Ζέλικο Ομπράντοβιτς

Τα λόγια, τα περιστατικά και οι πολλές κουβέντες χάνουν πια το νόημά τους για όσους έχουν ζήσει τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Ο Ομπράντοβιτς είναι μακράν το Νο1 και δεν χρειάζονται αναλύσεις για το πώς και το γιατί. Πέραν των τίλων, εκπαίδευσε μια ολόκληρη μπασκετική γενιά, απέδειξε γιατί το απλό είναι και το πιο δύσκολο και γράφτηκε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που άφησε όσο κανείς άλλος το στίγμα του σε μια ομάδα.

Ο Ομπράντοβιτς δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος προπονητής. Πάνω απ' όλα ήταν ο «μεγάλος», αυτός που είχε την πρώτη και την τελευταία κουβέντα, όχι όμως με τρόπο εγωκεντρικό και εμμονικό όπως ο Μάλκοβιτς. Θα συζητούσε, θα μάθαινε από τον παίκτη του, θα εξέταζε την διαφορετική εκδοχή, αλλά στο τέλος θα έπαιρνε και την ευθύνη. Το «My name is Obradovic» που είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στην περιβόητη συνέντευξη του αγώνα με την Πρόκομ, ήταν αυτό που πραγματικά έβγαζε στους πάντες. Ο «Ζοτς» δεν απαιτούσε τον σεβασμό, τον κέρδιζε και τον κέρδιζε γιατί είχε τις πιο πειστικές απαντήσεις στην πιο... τρελή ερώτηση των παικτών του!    

Θέλουν να θυμούνται... :  Την μεγαλύτερη και πιο χαρακτηριστική αγκαλιά στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ: Τον Διαμαντίδη να πέφτει πάνω του, πριν καλά - καλά τελειώσει ο τελικός με τη Μακάμπι στον τελικό της Βαρκελώνης το 2011.

Θέλουν να ξεχάσουν... : Το «αντίο» του!

gazzetta.gr 

Ο Σέρβος σέντερ αποτέλεσε διακαή πόθο του νέου προπονητή, Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος τον ξέρει πολύ καλά από τη συνύπαρξή τους στην Εθνική Σερβίας. Τελικά, και αφού ο Ραντούλιτσα πείστηκε πως η επιλογή του Παναθηναϊκού είναι η ενδεδειγμένη, η επιθυμία του «Σάλε» έγινε πραγματικότητα και ο 28χρονος σέντερ με εμπειρία από το ΝΒΑ είναι και επίσημα παίκτης του «Τριφυλλιού».

Πάβλοβιτς και Καλάθης είχαν προηγηθεί, ενώ θα ακολουθήσει και συνέχεια με τα ονόματα των Τάιους, Λάσμε και Μιλουτίνοφ να έχουν ακουστεί ως πιθανές επιλογές για την πλαισίωση του Ραντούλιτσα στη θέση «5».

«Επιστροφή στην Ευρωλίγκα. Είμαι χαρούμενος και περήφανος που θα παίξω στον Παναθηναϊκό τα επόμενα δυο χρόνια. Μεγάλος σύλλογος, μεγάλη ομάδα» ήταν το μήνυμα του Σέρβου στον προσωπικό του λογαριασμό. 

“Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοινώνει την επίτευξη διετούς συμφωνίας με τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Ο Ραντούλιτσα γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1988 στην πόλη Ιντίγια της Σερβίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στο παιδικό της KK FMP, ομάδα με την οποία πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο τη σεζόν 2005-2006, πριν «μετακομίσει» στη KK Borac Čačak ως δανεικός. Στις 8 Ιουνίου του 2010 υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με την Efes Pilsen και κατά τη διάρκεια της σεζόν 2010-2011 δόθηκε δανεικός στην Alba Berlin με την οποία έφτασε ως τα τελικά του γερμανικού πρωταθλήματος. Τον Αύγουστο του 2011 δόθηκε δανεικός για ένα χρόνο στην Partizan Belgrade, ενώ η επόμενη σεζόν (2012-2013) τον βρήκε να αγωνίζεται στην ουκρανική Azovmash.

Στις 26 Ιουλίου του 2013 υπέγραψε στους Milwaukee Bucks και στην πρώτη του σεζόν στο NBA αγωνίστηκε σε 48 παιχνίδια έχοντας 3.8 πόντους και 2.3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο σε 9.7 λεπτά συμμετοχής. Τον Σεπτέμβρη του 2014 υπέγραψε στους Shandong Lions της Κίνας και σε 14 ματς είχε κατά μέσο όρο 18 πόντους και 9 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Τον Ιανουάριο του 2015 υπέγραψε δύο δεκαήμερα συμβόλαια με τους Minnesota Timberwolves αγωνιζόμενος για 5 ματς.

Ο Ραντούλιτσα είναι βασικό στέλεχος της Εθνικής Σερβίας την οποία έχει υπηρετήσει απ’ όλα τα κλιμάκια. Το 2005 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Under-18 Championship, το 2007 κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Under-19 και στο 2008 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Under-20 αναδεικνυόμενος και MVP. Με την Εθνική Ανδρών της Σερβίας κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο EuroBasket 2009. Το 2014 αναδείχθηκε δευτεραθλητής κόσμου στο Παγκόσμιο της Ισπανίας, έχοντας 13 πόντους και 4.6 ριμπάουντ σε 21 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι".

sdna.gr

Το... μπαμ του Παναθηναϊκού με τον Νικ Καλάθη έγινε! Οι «πράσινοι» ανακοίνωσαν την απόκτηση του διεθνή γκαρντ για τα επόμενα τρία χρόνια, που επιστρέφει στην Ελλάδα, σε μία από τις πιο ηχηρές μεταγραφές στη φετινή Ευρωλίγκα.

Ο Καλάθης είναι η δεύτερη μεταγραφή του Παναθηναϊκού μετά από τον Σάσα Πάβλοβιτς ενώ τον ίδιο δρόμο αναμένεται να ακολουθήσει και ο Ραντούλιτσα.

Η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού αναφέρει

Σε συνέχεια της από 21/7/2014 ανακοίνωσής μας ο Νικ Καλάθης επιστρέφει στον Παναθηναϊκό όπου θα αγωνίζεται για τα επόμενα τρία χρόνια.

Ο Νικ Καλάθης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1989 στη Florida, έχει ύψος 1.98 και αγωνίζεται στη θέση «1». Φοίτησε στο Lake Howell High School στο Winter Park και είναι ο καλύτερος σκόρερ του σχολείου, ο καλύτερος σκόρερ στην ιστορία της περιφέρειας Seminole County και ο τρίτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της κατηγορίας Central Florida.  Με τo Lake Howell πέτυχε ένα ρεκόρ 31-3 και κατέκτησε τον τίτλο της Πολιτείας τη σεζόν 2006-07 έχοντας μέσο όρο 27,8 πόντους, 6,5 ριμπάουντ και 4,6 ασίστ. Με τη συγκεκριμένη ομάδα έφτασε στο Final 4 και τις τέσσερις χρονιές που αγωνίστηκε.

Από το 2007 ως το 2009 φοίτησε στο κολέγιο της Florida. Ήταν μέλος της κορυφαίος ομάδας του SEC το 2009, όντας ο μόνος παίκτης της χώρας, ο οποίος είχε μέσο όρο 15 πόντους, 5 ριμπάουντ και 6 ασίστ σε κάθε παιχνίδι.

Στις 23/5/2009 έφτασε στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό αφήνοντας το NCAA και το Πανεπιστήμιο της Florida έχοντας κατακτήσει σχεδόν ό,τι ατομική διάκριση υπάρχει. Επελέγη στο δεύτερο γύρο του draft του ΝΒΑ στο νούμερο 45 από τους Minnesota Timberwolves, με τα δικαιώματά του σε ό,τι αφορά την άλλη όχθη του Ατλαντικού να περνούν στα χέρια των Dallas Mavericks. Με το τριφύλλι στο  στήθος ο Καλάθης κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας το 2010, για να έρθει το 2011 ως προσωπική του επιβεβαίωση με την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και της Euroleague, με τον ίδιο να κλέβει την παράσταση και να αναλαμβάνει ευθύνες δίπλα στον Διαμαντίδη, φτάνοντας να αναδειχθεί πιο βελτιωμένος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο 2012 κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος και αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό με προορισμό τη Lokomotiv Kuban. Με τη ρωσική ομάδα κέρδισε το EuroCup.

Στις 22 Ιουλίου 2013, οι Dallas Mavericks αντάλλαξαν τα δικαιώματα του Καλάθη στους Memphis Grizzlies  με αντάλλαγμα μια επιλογή δευτέρου γύρου,  ενώ στις 20 Αυγούστου 2013 υπέγραψε επίσημα στην ομάδα του Memphis.

Ο Καλάθης έχει διαγράψει μια εξαιρετική πορεία και με τις Εθνικές Ομάδες μπάσκετ σε αρκετά κλιμάκια. Τον Ιούνιο του 2008, έκανε το ντεμπούτο του με Εθνική ομάδα Νέων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. To 2009, ο Καλάθης κέρδισε μια θέση στο ρόστερ της Εθνικής Ανδρών, με την οποία κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2009 της Πολωνίας. Επίσης, ήταν στο γαλανόλευκο ρόστερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας το 2010.

imerisia.gr