Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την κοινωνία μας είναι η προοπτική της και το μέλλον της μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής και πολιτικής πρωτοφανούς ρευστότητας. Έχουμε διαβάσει πολλά και έχουμε κατά καιρούς μεταφέρει στην τοπική πραγματικότητα απόψεις που έχουν σχέση με τον τοπικό παραγωγικό πλούτο

και την ιδιαιτερότητα του άκρως ευαίσθητου νησιώτικου μας περιβάλλοντος. Πρόσφατα διαβάσαμε το παρακάτω άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που θέτει με μια μοναδική πληρότητα και μια εξ όσου μοναδική εκφραστική δεινότητα το κεντρικό μας ζήτημα: που πάμε; Που θέλουμε να πάμε; Που πρέπει να επιδιώξουμε να πάμε;
 Ας το διαβάσουμε!

‘’’ Μικρομαγαζάτορας στη Ρόδο, οξυνούστατος και προσγειωμένος, καταθέτει: ‘’Την περασμένη χρονιά (2013) καταγράφηκαν στη Ρόδο τρία εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες διανυχτερεύσεις επισκεπτών. Το ελάχιστο από όσα θα καταναλώσει ένας επισκέπτης σε κάθε εικοσιτετράωρη παραμονή του στο νησί, είναι, οπωσδήποτε, ένα ψωμάκι – ένα από τα μικρά στρογγυλά αρτίδια που συνοδεύουν κάθε πρόγευμα - γεύμα - δείπνο σε ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο κατάλυμα.

Για να παράγονται στη Ρόδο καθημερινά 3.800.000 ψωμάκια (η ελάχιστη αναγκαία για τους επισκέπτες ποσότητα) χρειάζονται περίπου 500 φούρνοι. Τόσοι φούρνοι για να λειτουργήσουν, ως παραγωγή και εμπορία, προϋποθέτουν και συνεπάγονται τουλάχιστον 1.500 έως 2.000 θέσεις εργασίας. Η διακίνηση των υλικών που απαιτούνται για την παραγωγή των αρτιδίων και την οργάνωση της προώθησής τους στην αγορά, θα προϋπέθετε άλλους τόσους ανθρώπους στη δουλειά.

Σήμερα, τα ψωμάκια που καταναλώνονται, κατά εκατοντάδες χιλιάδων, στη Ρόδο, εισάγονται, όλα, ως κατεψυγμένη ζύμη, από την Κίνα, το Μαρόκο, την Πολωνία. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες έγινε εισαγωγή από την Κίνα και κατεψυγμένων μερίδων μουσακά! Ναι, ακόμα και ο προβαλλόμενος στην τουριστική αγορά σαν σύμβολο της ελληνικότητας μουσακάς, εισάγεται πια «προκάτ» από την Κίνα.

Δεκαετίες τώρα, όλα τα μικροαντικείμενα που αγοράζουν οι τουρίστες ως «ενθύμια» από την Ελλάδα, είναι όλα εισαγόμενα από χώρες με εξαιρετικά χαμηλό κόστος εργασίας: Ταϊβάν, Κίνα, Ταϊλάνδη: Εκεί παράγονται μαζικά τα ίδια σταχτοδοχεία ή πορτοφολάκια ή μπλουζάκια ή αγαλματίδια ή βαζάκια ή ό,τι άλλο ευτελές και ανυπόφορα ακαλαίσθητο, με τυπωμένο ή χαραγμένο ή έκτυπο τον Παρθενώνα ή το Κολοσσαίο ή τον πύργο του Αϊφελ – αναλόγως σε ποια χώρα θα πουληθούν.

Λέμε, με τις φανταχτερές παρόλες που φτιασιδώνουν την ντροπή και παρακμή μας, ότι «ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία». Και στην πράξη οργανώνουμε την υποδοχή των ξένων επισκεπτών και παραθεριστών αντιγράφοντας τις πρακτικές και τη νοο-τροπία χωρών δραματικής υπανάπτυξης ή αποφασισμένων να ελκύουν μάζες πολύ χαμηλής καταναλωτικής ευχέρειας, αμφίβολης ή ανύπαρκτης καλλιέργειας, διψασμένες για κτηνώδη μεθύσια και παρανοϊκούς βανδαλισμούς. Οπως σε κάθε τομέα του κρατικού μας βίου έτσι και στον τουρισμό μάς εξευτελίζει η επαρχιώτικη ξιπασιά μας: Μας γυάλισαν τα μεγάλα, απρόσωπα (πανομοιότυπα διεθνώς) ξενοδοχειακά συγκροτήματα στρατωνισμού των τουριστικών κοπαδιών, όχι το παράδειγμα της Ιρλανδίας, Φινλανδίας, Ελβετίας: η ανθρώπινη σχέση με τον επισκέπτη.

Αν τα ψωμάκια και ο «μουσακάς» της Ρόδου θα εισάγονται ή όχι από την Κίνα, αν τα ξενοδοχεία μας θα είναι ισοπεδωτικές καζάρμες δίχως ίχνος από τη φιλόξενη ελληνική «εστία», αν το ξενοδοχειακό προσωπικό θα σαρκώνει το ήθος της ελληνικής ζεστής αμεσότητας ή αν θα συγκροτείται από κάθε καρυδιάς αλλοδαπό καρύδι μόνο για χάρη της φτηνής «μαύρης εργασίας», όλα αυτά προϋποθέτουν χάραξη μιας κεντρικής πολιτικής τουρισμού, με διάρκεια και συνέπεια. Μιλάμε δηλαδή για το εξ ορισμού ανέφικτο, αφού οι έννοιες «σύγχρονη Ελλάδα», «κεντρική πολιτική βούληση» και «συνέπεια με διάρκεια» είναι ασύμβατες και ασύμπτωτες. Δεν κατορθώσαμε να τις συνταιριάξουμε ούτε σε πεδία που καμωνόμαστε ότι μας καίνε: στην παιδεία, λ.χ., ή στην υγεία - πρόνοια - ασφάλιση.

Ωστόσο, για τη χαρά και μόνο της ομορφιάς του ονείρου, ας μιλήσουμε, λίγο ακόμα, για το ανέφικτο: Για έναν υπουργό Τουρισμού, που θα έχει επιλεγεί όχι με κριτήρια θηλυκών καλλιστείων βιτρίνας ούτε για να καλύψει με ρουσφέτια κάποια εκλογική περιφέρεια. Υπουργό συνεπή στη θεμελιώδη αρχή: να προσφέρεται η απαρόμοιαστη ομορφιά της ελληνικής γης και θάλασσας στοχεύοντας σε επισκέπτες με υψηλή καλλιέργεια – π.χ. στον φυσιολατρικό τουρισμό, στον αρχαιολογικό - ιστορικό, στον σπηλαιολογικό, θρησκευτικό, συνεδριακό κ.λπ. ΄Η, με άκρα συγκατάβαση, και σε επισκέπτες που είναι διατεθειμένοι αυτή την ομορφιά να την πληρώσουν χρυσάφι.

Αρχή απαρέγκλιτη: Ο,τι προσφέρεται ως έδεσμα και ως ενθύμιο στους επισκέπτες, να είναι μόνο χειροποίητο, εγχώριας παραγωγής, με εγχώρια υλικά. Ο,τι προσφέρεται ως κατάλυμα, να αποτυπώνει την πείρα - σοφία, δηλαδή τη λειτουργική αισθητική, του ελληνικού αρχιτεκτονήματος (αυτονοήτως με σύγχρονα υλικά). Μιλάμε για πολιτική με συνέπεια, επομένως οι κραυγαλέες, προκλητικές περιπτώσεις τερατωδών ξενοδοχειακών μονάδων, που καταστρέφουν την ιδιομορφία του ελληνικού τοπίου και κλίματος, θα μπουν σε μακροπρόθεσμο (αλλά συνεπές) πρόγραμμα κατεδάφισης.

Καίριο ρόλο σε μια τέτοια πολιτική θα κληθεί να παίξει και ο επαγγελματικός κλάδος των ξεναγών, όπως και η ποιότητα του εκδοτικού υλικού ταξιδιωτικών οδηγών και χαρτών. Η μέριμνα και ο έλεγχος από το αρμόδιο υπουργείο της εκπαίδευσης των ξεναγών, η ποιοτική αξιολόγηση του έργου τους και η αποτίμηση της ποιότητας των εντύπων που προσφέρονται ως οδηγοί στους επισκέπτες, είναι ζωτικής σημασίας για το επίπεδο σοβαρότητας της πολιτικής για τον τουρισμό.

Το ερώτημα είναι: οι Ελληνες θέλουμε να δουλέψουμε, μας δίνει χαρά και νόημα ζωής η δημιουργική δουλειά, η καινοτομία, η ρηξικέλευθη πρωτοβουλία, η επιδίωξη της ποιότητας; Μας ενδιαφέρει να γίνουν πεντακόσιοι φούρνοι στη Ρόδο ή προτιμάμε τα ψωμάκια και ο μουσακάς να μας έρχονται από την Κίνα και εμείς να θεωρούμε προνόμιο μια θέση σερβιτόρου ή καμαριέρας στην απρόσωπη τουριστική βιομηχανία;

Ετσι που δείχνουν τα πράγματα, ίσως και μόνο η πολιτική βούληση να πάρουμε στα χέρια μας τον τουρισμό, να τον οργανώσουμε όπως εμείς ξέρουμε και μπορούμε (ξέρουμε από αιώνων παράδοση φιλοξενίας και μπορούμε από φιλότιμο πείσμα), θα αρκούσε για να χτυπηθεί καίρια η ανεργία και να ανακάμψει η αυτοπεποίθηση του Ελληνα.

Αυτά, για τη χαρά και μόνο της ομορφιάς του ονείρου.’’

Νικος Μυλωνας

Κυρίες και κύριοι, Ο Τουρισμός υπήρξε πράγματι, το μεγάλο στήριγμα της Ελλάδας στις δύσκολες στιγμές.

Και παραμένει ταυτόχρονα η ατμομηχανή που τη βγάζει σήμερα από την κρίση. Είναι, λοιπόν, πράγματι, ο μοχλός επανεκκίνησης της Ελληνικής Οικονομίας.
Ο Ελληνικός Τουρισμός, σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, πέρσι και φέτος: από ποσοτική άποψη: οι αφίξεις τουριστών, σε άμεσο εισόδημα, συμμετοχή στο ΑΕΠ και μαζί με τα έμμεσα έσοδα 20% συμμετοχή στο ΑΕΠ – αλλά και σε έσοδα για το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κι από ποιοτική άποψη, συνεχής αναβάθμιση. Και σε σχέση με το παρελθόν και σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές μας.
Ασφαλώς αυτή η μεγάλη επιτυχία είναι δική σας, των ανθρώπων του τουρισμού. Όλων των ανθρώπων του Τουρισμού: από τις μεγάλες μονάδες ως τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, από τις παραδοσιακές εκμεταλλεύσεις ως τις πιο σύγχρονες και τα start ups ακόμα.
Είναι όμως, επιτυχία και της ίδιας της Πολιτείας που κατάφερε, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, να σταθεροποιήσει και την οικονομία και τη χώρα, και τις προοπτικές μας και στην Ευρώπη μέσα από το ευρώ.

Τα τελευταία δυόμιση χρόνια πετύχαμε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική εξυγίανση που έχει υπάρξει ποτέ, στο συντομότερο χρόνο που υπήρξε ποτέ, με ταυτόχρονες σαρωτικές μεταρρυθμίσεις παντού! Και στον Τουρισμό ασφαλώς.
Ανεβήκαμε, για παράδειγμα, 111 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας της Διεθνούς Τράπεζας. Από το 147 στο 36, στη θέση αυτή, μέσα σε δύο χρόνια! Και θα συνεχίσουμε μέχρι να φτάσουμε στις πρώτες θέσεις διεθνώς.

Πετύχαμε πρωτογενή πλεονάσματα σημαντικά και πριν από την ώρα τους και με υπέρβαση όλων των δημοσιονομικών μας στόχων. Και την ερχόμενη χρονιά μηδενίζουμε ακόμα και το δημοσιονομικό έλλειμμα συνολικά, δηλαδή και τις πληρωμές των τόκων, κάτι που έχει δεκαετίες να συμβεί στην Ελλάδα. Και που έχει συμβεί ελάχιστες φορές στα 183 χρόνια του νεοελληνικού μας κράτους.
Όλα αυτά τι έδωσαν; Έδωσαν στη χώρα μας μια αίσθηση σταθερότητας, μια εικόνα αξιοπιστίας, ασφάλειας. Και  προσέφεραν την ευκαιρία στην καθεμία και στον καθένα από εσάς να  βελτιώσετε το τουριστικό προϊόν και να μεγιστοποιήσετε το τουριστικό εισόδημα.

Από αυτή την αναγεννητική προσπάθεια για τη χώρα οι πάντες κερδίζουν. Και ανοίγει ο δρόμος για να κερδίσουν πολλά περισσότερα. Ο Τουρισμός ήδη ένιωσε και έδειξε τα κέρδη. Οι υπόλοιποι κλάδοι θα ακολουθήσουν από δω και μπρός.
Συνεργάστηκα και συνεργάζομαι με όλους εκείνους που στηρίζουν αυτή την ανορθωτική προσπάθεια. Ποτέ δεν θα τα καταφέρναμε όλοι και δεν θα κάναμε  τίποτα, αν δεν υπήρχε αυτό το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ μας.
Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιοι που ειρωνεύονται τέτοιες επιτυχίες. Ή προσπαθούν να τις ματαιώσουν.
Τους βρήκαμε απέναντι όταν καταργήσαμε, σας θυμίζω, το καμποτάζ. Κι όμως, το τολμήσαμε και βγήκε πολλαπλά  ενισχυμένη και η ελληνική οικονομία γενικότερα και πολύ πιο συγκεκριμένα ο Τουρισμός.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι είναι μπροστά, μαζί μας στις μεταρρυθμίσεις και άλλοι οι οποίοι είναι απέναντι, την πόλωση πράγματι Πρόεδρε κανείς δεν την θέλει. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό σε μια Κυβέρνηση να αφήσει ποτέ, τον οποιοδήποτε, να δυναμιτίσει την οικονομική εξέλιξη μιας χώρας. Ή να ματαιώσει τις μεταρρυθμίσεις. Ή να αναστρέψει εκείνα τα οποία έγιναν.  Ή να επιστρέψει πίσω στα εύκολα ελλείμματα.
Εδώ ακούσαμε ακόμα και την κατάργηση του ΣΕΤΕ από κοινωνικό εταίρο που την προτείνουν ορισμένοι. Ξαφνικά ο κοινωνικός διάλογος γίνεται εχθρός. Εν πάση περιπτώσει  δεν θέλω να πω τίποτα άλλο πάνω σε αυτό. Όπως στρώσει θα κοιμηθεί ο καθένας. Αλλά από την κρίση βγαίνουμε . Δεν χρειαζόμαστε άλλο Μνημόνιο και βγαίνουμε οριστικά από την εποχή των μνημονίων. Κι όχι μόνο βγαίνουμε, αλλά φροντίζουμε η Ελλάδα να είναι απολύτως ασφαλής στη μετά  Μνημόνιο εποχή.

Σήμερα έρχεται ο ΤUI για παράδειγμα, o μεγαλύτερος τουριστικός οργανισμός, και διαπιστώνει μεγάλη άνοδο του τουριστικού ρεύματος στην Ελλάδα κατά 10% τουλάχιστον! Προβλέπει ακόμα νέα άνοδο κατά 10% στις τουριστικές αφίξεις την επόμενη χρονιά, εφ’ όσον βέβαια διατηρηθεί η σταθερότητα που αποκαταστήσαμε με τόσες θυσίες του ελληνικού λαού.
Και επισημαίνει τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η χώρα μας και για την επέκταση της τουριστικής περιόδου. Κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει. Και με μέτρα που μπορούν να ληφθούν και άλλα τα οποία ήδη δρομολογούμε. Και ταυτόχρονα υπάρχει και ο άριστος συντονισμός και η καθοδήγηση που κάνει το Υπουργείο σε μια καινούρια οργάνωση του ΕΟΤ, που επιτέλους εκπέμπει μηνύματα σύγχρονα μέσα από ένα πολύ αξιόλογο καινούριο management.

Η επόμενη 7ετής περίοδος του ΕΣΠΑ θα έχει κυρίες και κύριοι, πρόβλεψη  όπως είπε ο Πρόεδρος, για 500 εκατομμύρια ετησίως σε έργα τουρισμού. Υπάρχει βέβαια, η οδηγία 651 που δημιουργεί κάποια προβλήματα, αλλά κάνουμε συντονισμένες ενέργειες να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά.
Βρισκόμαστε, όμως σε πορεία που έχει τρία σκέλη: τη συνεχή άνοδο του τουριστικού ρεύματος, τη συνεχή ποιοτική του αναβάθμισή του και τον συνεχή πολλαπλασιασμό των συνεργιών του με άλλους κλάδους:
Όπως είναι η αγροτική παραγωγή, οι εξαγωγές προϊόντων αγροτικής μεταποίησης, ο ιατρικός τουρισμός, ο θρησκευτικός τουρισμός, η παραθεριστική κατοικία θα έλεγα ακόμα και η ναυτιλία και η ναυπηγική βιομηχανία.

Η Ελλάδα μπορεί και θα εξελιχθεί σε έναν μοναδικό προορισμό νησιωτικού τουρισμού, μπορεί και θα φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες σκάφη αναψυχής το χρόνο και μπορεί και πιστεύω θα αναδειχθεί και στον τομέα κατασκευής τέτοιων σκαφών διεθνώς.
Με δύο λόγια, ο Τουρισμός μπορεί όχι μόνο να αποτελέσει αυτό που είπα στην αρχή, την ατμομηχανή για να βγούμε από την κρίση και να μπούμε στην Ανάπτυξη, αλλά και τον καταλύτη για την ανάπτυξη πολλών άλλων κλάδων, όπου η χώρα μας έχει τα απαραίτητα συγκριτικά εθνικά πλεονεκτήματα. Κι έτσι να δώσει αναπτυξιακή πνοή ο Τουρισμός σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια, δουλειές σε κάθε ελληνική περιφέρεια, εισόδημα σε κάθε ελληνικό σπίτι κι υγιή έσοδα στο κράτος μας από πολλές πλευρές.
Αρκεί να το θέλουμε, να διατηρήσουμε αυτή τη σταθερή πορεία. Αυτό που εξαρχής εδώ και δυόμιση χρόνια, το ονόμασα η «ευθεία γραμμή» χωρίς τεθλασμένες, χωρίς ψεύτικα ή αληθινά ζιγκ-ζαγκ. Να μην πέσουμε ξανά δηλαδή σε περιδίνηση με πολιτική αβεβαιότητα, που κυρίως κατάφερναν τα ελλείμματα και η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας.
Αρκεί να συνεχίσουμε το δρόμο των μεταρρυθμίσεων.

Κι αυτό θα κάνουμε! Γιατί αυτό είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού. Αυτό είναι το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας. Κι εσείς οι άνθρωποι του Τουρισμού, που άλλη μια φορά σας συγχαίρω, που παίξατε τον πιο δυναμικό ρόλο ως τώρα, το ξέρετε ότι αυτό είναι και το δικό σας συμφέρον καλύτερα από κάθε άλλον.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.