«Τέλος καλοκαιριού ολοκληρώνεται η Α’ φάση του κεντρικού λιμανιού»
Τη βεβαιότητα ότι στις 30 Απριλίου θα παραδοθεί σε χρήση το εσωτερικό λιμάνι της Κω, στο Μανδράκι, εξέφρασε μιλώντας στην ΕΡΤ Ρόδου ο επιβλέπων μηχανικός του έργου της ειδικής υπηρεσίας δημοσίων έργων του Υπουργείου Υποδομών Παντελής Ξηροφώτος.
Ο κ. Ξηροφώτος υποστήριξε πως υπήρξε σημαντική πρόοδος τις προηγούμενες μέρες, ολοκληρώθηκαν οι καθαιρέσεις σε όλο το μήκος του λιμανιού, η κατασκευή των φρεατοπασσάλων πάνω στον κρηπιδότοιχο και άρχισε το πλέον δύσκολο κομμάτι αυτού του έργου στο χερσαίο τμήμα με κυρίαρχο όμως το πρόβλημα του χώρου αφού ο εξοπλισμός για τη κατασκευή των πασσάλων είναι ογκώδης.
«Όλες οι εργασίες» εξήγησε ο κ. Ξηροφώτος «εκτελούνται μέσα στο νερό καθώς είναι πολύ μικρή η διαφορά του λιμένα σε σχέση με το επίπεδο της θάλασσας και επίσης ένα τρίτο πρόβλημα είναι η κατασκευή του υφιστάμενου επιχώματος το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να σταθεί και αναγκαζόμαστε να το υποστηρίξουμε πριν το σκάψουμε. Μέσα σ’ αυτό το επίχωμα όμως, υπάρχουν μεγάλοι ογκόλιθοι όπως και παλιά σκυροδέματα. Εκεί υποχρεωνόμαστε να αφαιρέσουμε εξοπλισμό και να τοποθετήσουμε άλλον. Το ουσιαστικό μας πρόβλημα όμως είναι ο χρόνος αλλά σε κάθε περίπτωση βρίσκουμε λύσεις ώστε να μην υπάρξει παρέκκλιση από το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, δηλαδή τη 30η του Απρίλη».
Ο επιβλέπων μηχανικός του έργου δήλωσε περισσότερο αισιόδοξος για την ανακατασκευή του κυρίως λιμένα καθώς η κατασκευή των πασσάλων μέσα στη θάλασσα ολοκληρώνεται και μέσα στο επόμενο 20ημερο θα αρχίσει η καθαίρεση του βραχίονα στην ανατολική πλευρά του λιμανιού που ήταν και το σημείο που είχε πληγεί περισσότερο από το σεισμό του 2017.
«Τα Μπάζα που προέκυψαν από καθαιρέσεις και εκσκαφές μέσα στη θάλασσα χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση των μηχανημάτων. Τα ακατάλληλα θα πάνε στο χώρο ανακύκλωσης, τα βραχώδη θα τοποθετηθούν στο έργο» σημείωσε ο επιβλέπων μηχανικός του έργου επισημαίνοντας για άλλη μια φορά πως το δάπεδο ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Ο κ. Ξηροφώτος εκτίμησε ότι οι εργασίες στο τμήμα, το αποκλεισμένο σήμερα, θα ολοκληρωθούν περί το τέλος του καλοκαιριού και αμέσως μετά τα συνεργεία θα μετακινηθούν εκεί που είναι η υφιστάμενη ράμπα που δένουν τα επιβατηγά.
Ερωτηθείς για τη προοπτική μεταφοράς του σημείου προσέγγισης των πλοίων στο ξεκίνημα της Β’ φάσης, ανέφερε πως, έγιναν συζητήσεις να δένουν τα επιβατηγά για ένα μικρό διάστημα στη Κέφαλο προκειμένου να δουλέψουν καλύτερα τα συνεργεία αλλά δε θεώρησε σημαντικό αν δεν γίνει αυτή μετακίνηση.
Όσον αφορά στο κτίριο επιβατών που παραμένει ακόμα στο λιμάνι δυσκολεύοντας τις εργασίες (περιμένοντας προφανώς την έγκριση χρηματοδότησης για την αναζήτηση του ανάδοχου κατεδάφισης), υποστήριξε την αναγκαιότητα να απομακρυνθεί άμεσα γιατί όταν θα αναπτυχθεί το εργοτάξιο είναι βέβαιο πως θα χρειαστεί επιπλέον χώρος.
Ρεπορτάζ Πίτσα Βερβέρογλου
Για την ΕΡΤ Ρόδου
Ισχυρή σεισμική δόνηση 4,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σημειώθηκε λίγο πριν τις 8 το απόγευμα στο θαλάσσιο χώρο, νότια της Ζακύνθου.
Ο σεισμός είχε εστιακό βάθος 28,2 χιλιομέτρων και το επίκεντρο του απείχε από την πόλη της Ζακύνθου 18 χιλιόμετρα.Δεν έχουν αναφερθεί ζημιές ή τραυματισμοί.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Διπλός ασθενής σεισμός ταρακούνησε τα ξημερώματα της Πέμπτης (16/1) τα Καλάβρυτα, αλλά και μια ευρύτερη περιοχή του νομού Αχαΐας.
υγκεκριμένα, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό - Μεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο (EMSC), ο πρώτος σεισμός σημειώθηκε στις 00:35 και είχε μέγεθος τα 3,7 Ρίχτερ.
Το εστιακό βάθος υπολογίζεται στα 12 χλμ.
Ο δεύτερος χρονικά σεισμός σημειώθηκε στις 03:49 και είχε μέγεθος τα 3,8 Ρίχτερ.
Το εστιακό βάθος του σεισμού, σύμφωνα με την εκτίμηση του EMSC, υπολογίζεται στα 19 χλμ.
Το ακριβές επίκεντρο των σεισμών εντοπίζεται, στα 31 χλμ. και στα 29 χλμ. νοτιοανατολικά της Πάτρας.
Σεισμός λίγο μετά τα μεσάνυχτα σημειώθηκε στη Ζάκυνθο. Eίχε ένταση 3,7 Ρίχτερ και ταρακούνησε τους κατοίκους του νησιού.Σεισμός σημειώθηκε στη 1:47 τα ξημερώματα της Κυριακής 12/1 στη Ζάκυνθο. Ο σεισμός είχε ένταση 3,7 Ρίχτερ σύμφωνα με την αναθεωρημένη μέτρηση του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου της Αθήνας.
Το επίκεντρο της δόνησης ήταν 14 χιλιόμετρα ΝΝΔ της Ζακύνθου, σε βάθος 19,2 χιλιομέτρων και δεν αναφέρθηκαν ζημιές.
Το ρήγμα της Πάρνηθας το μάθαμε πριν από 20 χρόνια με έναν σεισμό που στιγμάτισε την ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, καθώς προκάλεσε 143 θύματα, πάρα το γεγονός ότι είχε μέγεθος μόνο 5,9 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ -ένα μέγεθος που θεωρείται μέτριο για την σεισμολογία. Και αυτό συνέβη γιατί η περιοχή είναι πυκνοδομημένη και με μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες.
Ο σεισμός εκείνος προκάλεσε, όμως, και το μεγαλύτερο οικονομικό κόστος που έχει προκληθεί ποτέ στην Ελλάδα από σεισμό και ήταν της τάξεως των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Κι αυτό είναι το μετρήσιμο κόστος, γιατί υπάρχει και μη μετρήσιμο κόστος το οποίο δεν μπορούμε να το αποτιμήσουμε.
Είκοσι χρόνια μετά, συγκεκριμένα το καλοκαίρι που μας πέρασε, το ρήγμα έδωσε έναν ακόμη μέτριο σεισμό ο οποίος, όμως, λόγω του επίκεντρού του που ήταν κάτω από την κατοικημένη περιοχή της Μαγούλας, τρόμαξε τους κατοίκους της Αττικής και προκάλεσε περιορισμένες ζημιές.
Το ρήγμα της Πάρνηθας θα μας συνοδεύει και κατά καιρούς θα μας ταρακουνά για τους επόμενους αιώνες, αλλά κατά πόσο θα πρέπει να μας τρομάζει;
Ο σεισμολόγος και επιστημονικός συνεργάτης της ΕΕ και της UNESCO κ. Γεράσιμος Παπαδόπουλος οργάνωσε με δική του πρωτοβουλία μερικές ημερήσιες εξορμήσεις στο ρήγμα της Πάρνηθας - το οποίο ίσως πολλοί να μην ξέρουν ότι είναι ορατό σε μεγάλο μέρος του - στις οποίες συμμετείχαν κάτοικοι των περιοχών κάτω από το ρήγμα, φοιτητές και δημοσιογράφοι.
Ο κ. Παπαδόπουλος μας ξενάγησε στο ρήγμα και μας μίλησε για τη μορφολογία του, την ιστορία του και τα αποτελέσματα των μελετών που έχουν γίνει τα τελευταία 20 χρόνια.
Η ιστορία του ρήγματος ειδικότερα, είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, όπως είπε ο κ. Παπαδόπουλος, γιατί μας βοηθά να υπολογίζουμε πότε, εκτός απροόπτου, το ρήγμα μπορεί να δώσει ένα μεγάλο σεισμό και τι μεγέθους.
Γνωρίζουμε από την ιστορία και την αρχαιολογία ότι στο παρελθόν έχουν γίνει κι άλλοι σεισμοί που ενδεχομένως προήλθαν από το ίδιο ρήγμα.
Το 1705, έγινε ένας σεισμός που ίσως προήλθε, κατά τον κ. Παπαδόπουλο, από το ρήγμα αυτό και τον 6ο αιώνα μΧ επίσης όπως δείχνουν κάποια αρχαιολογικά στοιχεία είναι πιθανό να είχαμε έναν μεγάλο σεισμό από την Πάρνηθα.
Ο σεισμός τον Ιούλιο του 2019 επίσης προήλθε από το ρήγμα της Πάρνηθας, ήταν βέβαια μικρότερου μεγέθους 5,2 Ρίχτερ.
Όπως εξηγεί στο CNN Greece ο κ. Παπαδόπουλος, το ρήγμα είναι ενεργό και αυτό σημαίνει ότι και στο μέλλον θα κάνει ισχυρούς σεισμούς. Το ρήγμα της Πάρνηθας λειτουργεί για τουλάχιστον ένα με δύο εκατομμύρια χρόνια.
«Όμως δεν βλέπουμε στη σεισμολογική κοινότητα τη δυνατότητα να επαναλαμβάνεται ένας σεισμός της τάξης των 6 βαθμών, όπως το 1999 στο ορατό μέλλον και ορατό μέλλον σημαίνει τις επόμενες λίγες δεκαετίες. Βέβαια πάντοτε υπάρχει η αβεβαιότητα σε αυτά τα φαινόμενα και στις εκτιμήσεις που κάνουμε γιατί τα φαινόμενα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα. Άρα ναι, δεν θα πρέπει να το φοβόμαστε με την έννοια την βραχυχρόνια, όμως στο μέλλον θα πρέπει να ξέρουμε ότι το ρήγμα θα ενεργοποιηθεί και πάλι. Οπότε και εδώ ισχύουν όλα όσα λέμε για τα θέματα των σεισμών. Προετοιμασία και ενημέρωση» θα μας πει ο κ. Παπαδόπουλος.
Το ότι δεν διαθέτουμε περισσότερα ιστορικά στοιχεία για το ρήγμα της Πάρνηθας οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την ελληνιστική περίοδο, η Αθήνα δεν αποτελεί πια μια σημαντική πόλη ένα σημαντικό αστικό και πολιτικό κέντρο και κατά συνέπεια αν έγιναν κάποιοι σεισμοί στην περιοχή δεν έχουν καταγραφεί.
Η Αθήνα εμφανίζεται ξανά στις πηγές τον 18ο αιώνα. Επομένως δεν γνωρίζουμε αν στους αιώνες που μεσολάβησαν είχαμε ισχυρούς σεισμούς για τους οποίους θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι προέρχονται από την Πάρνηθα.
Ο σεισμός της Μαγούλας είχε επίκεντρο περίπου αυτό που είχε και ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999. Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό και των δύο, εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος είναι ότι από τις καταγραφές των σεισμογράφων φάνηκε ότι είχαν και τον ίδιο μηχανισμό, δηλαδή το ρήγμα μετακινήθηκε κατά την ίδια φορά και κατά συνέπεια εκείνο το οποίο έχουμε συμπεράνει είναι ότι και οι δύο αυτοί οι σεισμοί προήρθαν από την ίδια εστία.
«Το ρήγμα κατεβαίνει από την Πάρνηθα και πηγαίνει σε ένα βάθος 15 χιλιομέτρων κάτω από το Θριάσιο πεδίο. Εκεί ακριβώς είναι τα επίκεντρα και των δύο σεισμών».
Οι διαστάσεις του ρήγματος της Πάρνηθας στην επιφάνεια της γης που έχει χαρτογραφηθεί, εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος, είναι περίπου 12 χιλιόμετρα. Ίσως να υπάρχει και ένα τμήμα στο εσωτερικό της γης που να μην φαίνεται, οπότε υπολογίζουμε ότι πρέπει να έχει ένα συνολικό μήκος γύρω στα 15 χιλιόμετρα.
Ξεκινάει από την Πάρνηθα κοντά στην περιοχή της μονής Κλειστών περνάει από την μονή του Αγίου Κυπριανού και μετά κατευθύνεται προς τα άνω Λιόσια και χάνεται στο γεωλογικό υπόβαθρο στην περιοχή του Μενιδίου.«Από τις διαστάσεις αυτές και το βάθος που είχαν οι εστίες αυτών των σεισμών βγάζουμε το συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο μέγεθος σεισμού που μπορεί να προέλθει από εκεί είναι περίπου 6 βαθμοί, άρα το 1999 μπορούμε να πούμε ότι το ρήγμα έφτασες στα όρια του».
Από το συγκεκριμένο ρήγμα έχουμε σχεδόν καθημερινά μικρούς σεισμούς τους οποίους δεν τους καταλαβαίνουμε.
Μερικοί κάτοικοι, οι οποίοι ζουν ακριβώς πάνω από τα επίκεντρα αυτά, κυρίως στην περιοχή της Ελευσίνας της Μαγούλας και της Μάνδρας, κάποιους σεισμούς μπορεί να τους καταλαβαίνουν.
Όπως εξηγεί ο κ.Παπαδόπουλος: «Για το σεισμό της Πάρνηθας του 1999 γνωρίζουμε ότι το έδαφος στην Πάρνηθα κατέβηκε οχτώ εκατοστά και έτσι προκλήθηκε ο σεισμός σε μία έκταση πολλών χιλιομέτρων.
Αν ο σεισμός είχε μεγαλύτερο μέγεθος, το έδαφος θα μπορούσε να κατέβει και κατά μισό μέτρο και αυτό που βλέπουμε εμείς σήμερα είναι το αποτέλεσμα πολλών αθροιστικών επαναλήψεων».
RSS