Με αίσθημα ευθύνης αποδέχθηκα πριν ένα χρόνο περίπου (Φ.Ε.Κ. 740/27-11-2014) το διορισμό μου στη θέση του Αντιπροέδρου στο Δ.Σ. του Κρατικού Θεραπευτηρίου-Κέντρου Υγείας Λέρου, για να στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις τη Διοίκηση, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα σοβαρά προβλήματα, που αντιμετώπιζε το Νοσοκομείο μας.

Κάτω από αντίξοες συνθήκες και άκρως δυσμενείς πολιτικές επιλογές (οικονομική κρίση, πολιτική αστάθεια, capitalcontrols κ.ά.), η επίλυση και όχι η απλή διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων, φάνταζε κάτι το ακατόρθωτο. Παρά τις δομικές, θεσμικές και άλλες δυσκολίες, που συναντήσαμε, όλα τα μέλη του Δ.Σ. προσπαθήσαμε να φέρουμε αποτελέσματα!

Η ένδεια χρημάτων, οι άγονοι διαγωνισμοί προμήθειας υλικού, η έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ήταν μερικά από τα πολύ σοβαρά προβλήματα που, υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες για το Νοσοκομείο μας, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ως Δ.Σ.. Και το κάναμε με σθένος!!! Ακόμα και όταν αυτή η αγωνιώδης προσπάθειά μας, έτυχε της μικρόψυχης προσωπικής τακτικής, της ίδιας της Δημοτικής Αρχής του τόπου. Η μικροπολιτική αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων και ο λαϊκισμός υπονόμευαν συνεχώς την προσπάθειά μας.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα ανέμενε όμως κανείς, η προστασία της λειτουργίας ενός Νοσοκομείου και η εξασφάλιση των παροχών υγείας στους πολίτες να είναι μέλημα των κυβερνώντων και των διοικούντων. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι πρόκειται για ανθρώπους που ξέρουν, θέλουν και μπορούν.

Η αρχική απαίτηση και εμμονή του Υπουργού Υγείας για παραιτήσεις των Διοικητών των Νοσοκομείων, που δεν ευοδώθηκε και οι νομικίστικες ακροβασίες, που οδήγησαν εν συνεχεία στη νεφελώδη αξιολόγηση των Διοικητών μέσω συνέντευξης, μια άκρως προσχηματική διαδικασία, προκειμένου η Κυβέρνηση να υποτάξει, να ελέγξει και να χειραγωγήσει τη διαδικασία επιλογής των Διοικητών στα Νοσοκομεία, είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Το διορισμό στενά κομματικών στελεχών στο χώρο της υγείας.

Και ενώ εν μια νυκτί, το Υπουργείο αποφάσισε να παύσει τους Διοικητές των Νοσοκομείων - χωρίς όμως καν, να έχει προετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση... και ενώ τα Νοσοκομεία από τις αρχές του Δεκέμβρη του 2015, παραμένουν χωρίς Διοικητές - με τα προβλήματα να διογκώνονται... δυστυχώς, τα κατά τόπους πολιτικο-κομματικά στελέχη έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα διασφάλισης του κομματικού βολέματος των "ημετέρων", χρονοτριβώντας δραματικά εις βάρος της εύρυθμης λειτουργίας των Νοσοκομείων, εξαιτίας της ποσόστωσης που επιβάλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο διορισμό κομματικών στελεχών.

Θλιβερά φαινόμενα της κατά τα άλλα αριστερής λογικής, διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων,που δείχνουν ωστόσο ότι το Υπουργείο αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα των Νοσοκομείων, καθώς άνοιξε το κεφάλαιο των διοικήσεων χωρίς να έχει καμία λύση. Αφήνει τα Νοσοκομεία χωρίς Διοικητές και χωρίς κανέναν σχεδιασμό, καμία πρόβλεψη, καμία υπόσχεση έστω, ότι θα φέρει νέο, αριστερό, νομικό πλαίσιο για την επιλογή των Διοικητών. Το δοκιμαζόμενο και υπό κατάρρευση (κατά υπουργική δήλωση) ΕΣΥ αποτελεί την έμπρακτη απόδειξη ότι η Κυβέρνηση όχι μόνο δε θέλει να πατάξει το πελατειακό κράτος, αλλά αντίθετα το ενισχύει!!!

Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων και για λόγους αρχής θα ήταν παντελώς αδύνατο για μένα να συνεχίσω να υπηρετώ έναν διοικητικό μηχανισμό που δεν επιβραβεύει την επιτυχία και την αξιοσύνη, αλλά μόνο κομματικές σκοπιμότητες. Και όχι απλά γιατί δε θα μπορούσα να γίνω εκτελεστής αυτών των συγκεκριμένων  πολιτικών επιλογών, ούτε γιατί η επιλογή κομματικών στελεχών σε διοικητικές θέσεις είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Αλλά γιατί είναι προφανές, ότι η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, σε αντίθεση με τις αριστερές διακηρύξεις περί αξιοκρατίας, αυτό που θέλει, είναι να τοποθετήσει πρόσωπα και όχι να αξιολογήσει, να κρίνει, να επιλέξει. Δυστυχώς, με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξαναβιώνουμε κομματικές πρακτικές των προηγούμενων δεκαετιών όπου οι παραιτήσεις των παλαιών και οι διορισμοί των νέων αποτελούσαν τη ρουτίνα της εκάστοτε αλλαγής ηγεσίας. Πέρα όμως από την οποιαδήποτε διάθεση ρεβανσισμού της κυβέρνησης, το τραγικό είναι ότι παύθηκαν οι Διοικητές των Νοσοκομείων, χωρίς να έχουν οριστεί οι αντικαταστάτες τους...

Κι ενώ , το Δ.Σ. του Κ.Θ.-Κ.Υ. Λέρου, συνεδρίασε ακόμα και πριν λίγες μέρες στις 11/01/2016, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες, προκειμένου να μη μείνουν τουλάχιστον οι ασθενείς μας χωρίς τρόφιμα, το Υπουργείο θυμήθηκε να απαντήσει σήμερα 14/01/2016 ότι οι αποφάσεις του ως άνω συμβουλίου δεν ισχύουν, γιατί το Δ.Σ. έχει παυθεί , χωρίς όμως να το γνωρίζει κανείς μέχρι τώρα!!!! Δοθείσης λοιπόν της ευκαιρίας, ευτυχώς ενημερώθηκε η Γραμματεία της Διοίκησης για την αντικατάσταση του Δ.Σ.! Μετά την κατάρρευση του ΕΣΥ είναι προφανές ότι βιώνουμε και την κατάρρευση των ανθρώπων, που το υπηρετούν.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Διοικητή κ. Δημήτριο Καρανικόλα, τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. τακτικά και αναπληρωματικά, τους υπηρεσιακούς παράγοντες και μη, καθώς και τους άοκνα εργαζόμενους υπαλλήλους της Γραμματείας της Διοίκησης, για τη συνεργασία που είχαμε όλο αυτό το διάστημα.

Αικατερίνη Α. Εμμανουήλ

τ. Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Κ.Θ.-Κ.Υ. Λέρου

Εκπαιδευτικός-Πτυχιούχος Δημόσιας Διοίκησης

Η πρώτη δέσμη προσλήψεων με 1000 άτομα, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, ολοκληρώνεται αυτές τις ημέρες, ενώ τις επόμενες ημέρες ακολουθεί η δεύτερη δέσμη, 2440 ατόμων, εκ των οποίων οι 600 θέσεις θα είναι γιατρών.

Αυτό έκανε γνωστό ο Υπουργός Υγείας κ. Ξανθός Ο υπουργός Υγείας κ. Ξανθός δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι «η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι άσχημη και το ξέρουμε, το ξέρουν οι εργαζόμενοι και κυρίως οι πολίτες. Όμως μπορούμε να εγγυηθούμε, επεσήμανε, ότι το 2016 θα είναι μία καλύτερη χρονιά, θα υπάρχει μία αισθητή βελτίωση στην καθημερινότητα των νοσοκομείων.

Και αυτό γιατί έχει αυξηθεί ο προϋπολογισμός στα δημόσια νοσοκομεία, και το όριο δαπανών, και γιατί έχει προχωρήσει η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού μετά από έξι χρόνια. » «Θα τις προκηρύξουμε γρήγορα» δήλωσε ο Υπουργός Υγείας κ. Ξάνθος, και ο στόχος είναι στο πρώτο εξάμηνο του 2016 να έχουν προσληφθεί και να υπάρξει αυτή η ένεση ανθρώπινου δυναμικού στο σύστημα που είναι πάρα πολύ κρίσιμη για την ευστάθειά του.

Ο κ. Ανδρέας Ξανθός επεσήμανε ακόμη ότι: «γίνεται στοχευμένη παρέμβαση στο θέμα των μονάδων εντατικής θεραπείας, επειδή και εκεί υπήρξαν προβλήματα αυτές τις ημέρες. Υπάρχουν, τόνισε, 200 κλίνες εντατικής και ΜΑΦ (Μονάδες αυξημένης φροντίδας) που είναι κλειστές λόγω ελλείψεων προσωπικού. Εμείς με την παρέμβασή μας θα κάνουμε προκήρυξη 400 νοσηλευτών και 100 γιατρών, θα σταθεροποιήσουμε την λειτουργία των σημερινών μονάδων και ο στόχος μας είναι να ανοίξουμε και ένα μέρος από τα κλειστά κρεβάτια, περίπου 50…

Υπήρξε συνεννόηση με ιδιωτικά θεραπευτήρια και αυξήθηκε η διαθεσιμότητα κλινών προς το δημόσιο σύστημα υγείας και ήδη όπως ενημερώθηκα χθες η λίστα αναμονής έχει πέσει γύρω στα 32 άτομα. Κάνουμε μια προσπάθεια πραγματικά στοχευμένων παρεμβάσεων ενίσχυσης του προσωπικού για να αυξηθεί η διαθεσιμότητα του δημόσιου συστήματος υγείας», ανέφερε ο κ. Ξανθός.

www.dikaiologitika.gr

Τα συμπτώματα του 20χρονου μαυροσκούφη δεν ήταν αρκετά «σοβαρή αιτία» για να διακομιστεί έγκαιρα στο νοσοκομείο, πράγμα που του στέρησε τελικά τη ζωή. Η τιμωρία; Φυλάκιση μόλις 1,5 χρόνου με αναστολή

Δεν είναι μόνο η περίπτωση της άτυχης τετράχρονης Μελίνας, η οποία πριν καν προλάβει να κάνει τα πρώτα της βήματα στη ζωή πέθανε, κάτω από το αδιάφορο βλέμμα της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, κατά τη διάρκεια επέμβασης ρουτίνας στο Βενιζέλειο Κρατικό Νοσοκομείο Κρήτης όπου εισήχθη για να αφαιρέσει τα κρεατάκια. Είναι και η περίπτωση 20χρονου στρατιώτη τεθωρακισμένων, ο οποίος πήγε να υπηρετήσει την πατρίδα, αλλά ποτέ δεν επέστρεψε στο πατρικό του στη Θεσσαλονίκη.

Οι πυώδεις υπερτροφικές αμυγδαλές του άτυχου μαυροσκούφη, από την αδιαφορία και αμέλεια υπιάτρου, μετεξελίχθηκαν σε μυοπερικαρδίτιδα, γεγονός που μέσα σε πέντε μέρες τον οδήγησε στον θάνατο.

Ο υπεύθυνος υπίατρος καταδικάστηκε από το Πενταμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο Ξάνθης (Στρατοδικείο) με ψήφους 4 έναντι 1 για ανθρωποκτονία από αμέλεια (η απόφαση κατέστη αμετάκλητη από τον Αρειο Πάγο) - και αυτό γιατί ως στρατιωτικός γιατρός (και μάλιστα διευθυντής) ενήργησε από αμέλεια.

Ωστόσο, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, οι στρατιωτικοί, αλλά και διοικητικοί δικαστές επιδίκασαν χρηματικό ποσό συνολικά 839.000 ευρώ ως αποζημίωση για ψυχική οδύνη στους γονείς και τους άλλους συγγενείς του 20χρονου μαυροσκούφη.

Από την πλευρά της, η Στρατιωτική Δικαιοσύνη επέδειξε ιδιαίτερη επιείκεια, καθώς επέβαλε στον υπίατρο ποινή φυλάκισης μόλις 1,5 έτους με τριετή αναστολή.

Μάλιστα εάν δεν εκλιπαρούσε η μάνα του στρατιώτη, το παιδί της δεν θα προλάβαινε καν να πάει σε στρατιωτικό νοσοκομείο, αλλά θα άφηνε την τελευταία του πνοή στον θάλαμο οπλιτών της μονάδας στην οποία υπηρετούσε.

Το χρονικό της ασθένειας

Ο άτυχος στρατιώτης, στην εκπνοή του Ιουλίου του 1999, κατετάγη για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Από τον Μάιο του ίδιου έτους υπηρετούσε στην 23 ΕΥΠ/ΛΥΓ Αλεξανδρούπολης (Στρατόπεδο Κανδηλάπτη).

Στις 22/9/1999 ο 20χρονος μετέβη στα ιατρεία του ΣΤΕΠ (Σταθμός Επανακτησίμων) της Φρουράς Αλεξανδρούπολης με πόνο στον λαιμό. Διευθυντής του ΣΤΕΠ και επόπτης ιατρός ήταν ο υπίατρος Μ.Μ.

Ο στρατιώτης εξετάστηκε και διαπιστώθηκε ότι έχει «υπερτροφικές αμυγδαλές με πυώδη βύσματα», ενώ είχε πυρετό 38,1° C, «χωρίς ακροαστικά ευρήματα και αυχένα χωρίς δυσκαμψία». Του χορηγήθηκαν ταμπλέτες ΟSΡΕΝ 1.500 mg (πενικιλίνη), καθώς και ταμπλέτες μεφαιναμικού οξέος, ενώ βγήκε ελεύθερος υπηρεσίας για δύο ημέρες.

Εντεκα ημέρες μετά επανήλθε στον ΣΤΕΠ παραπονούμενος και πάλι για πονόλαιμο.

Εξετάστηκε και η διάγνωση ήταν «οξεία αμυγδαλίτιδα μικροβιακής αιτιολογίας, με υπερτροφικές εξέρυθρες αμυγδαλές χωρίς πυώδη βύσματα και ψηλαφητούς υπογνάθιους λεμφαδένες αμφοτερόπλευρα».

Του χορηγήθηκαν ερυθρομυκίνη των 500 mg (αντιβιοτικό ευρέος φάσματος), παρακεταμόλη των 500 mg (αντιπυρετικό) και Betadine 1% για πλύσεις-γαργάρες και κρίθηκε ελεύθερος υπηρεσίας επί τετραήμερο.

Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση της υγείας του δεν βελτιώθηκε, αντίθετα χειροτέρευε. Δύο ημέρες μετά ο πυρετός ανέβηκε στους 38,6° C και ο πόνος στις αμυγδαλές ήταν αβάσταχτος. Μέσα στο βράδυ πήγε για τρίτη φορά στον ΣΤΕΠ, όπου διαγνώστηκε πλέον των άλλων και «μείωση της ακουστικής του ικανότητας».

Εισήχθη για νοσηλεία στον ΣΤΕΠ, συνεχίζοντας την ίδια φαρμακευτική αγωγή, και παρέμεινε εκεί για πέντε ημέρες, χωρίς να αλλάξει κάτι στην κατάσταση της υγείας του. Αντίθετα, εμφανίστηκαν νέα συμπτώματα, όπως υπνηλία, αδυναμία, εμετοί, κάτι δηλαδή που σηματοδοτούσε αφυδάτωση.

Ο θεράπων υπίατρος, όμως, αντί να ανησυχήσει για την εξέλιξη της υγείας του άτυχου μαυροσκούφη και να τον παραπέμψει στο 492 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, όπου υπάρχουν γιατροί όλων των ειδικοτήτων και μπορούν να γίνουν εργαστηριακές εξετάσεις για να εντοπιστεί έγκαιρα το αίτιο της μη υποχώρησης της αμυγδαλίτιδας, αλλά και της έντονης πλέον μυϊκής αδυναμίας, την έκτη ημέρα παραμονής του στρατιώτη στον ΣΤΕΠ διέταξε να επιστρέψει στον θάλαμο των οπλιτών χωρίς καν να τον βγάλει ελεύθερο υπηρεσίας.

Αντίστροφη μέτρηση

Από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον άτυχο οπλίτη, καθώς η υγεία του συνεχώς χειροτέρευε. Ο υψηλός πυρετός συνεχιζόταν, η διόγκωση και το πύον στις αμυγδαλές του αυξανόταν, η αδυναμία των κάτω άκρων έφτασε μέχρι στο σημείο να μην μπορεί να βαδίσει, ενώ επιδεινωνόταν η ανορεξία και η απώλεια βάρους.

Οπως γλαφυρά αλλά και τραγικά περιγράφεται στις δικαστικές αποφάσεις, ο 20χρονος οπλίτης δεν μπορούσε να περπατήσει μόνος του, αλλά μόνο με τη βοήθεια συναδέλφων του. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, ο διοικητής της μονάδας του, παρόλο που ο στρατιώτης δεν είχε κριθεί ελεύθερος υπηρεσίας, τον απάλλαξε από οποιαδήποτε υπηρεσία.

Ηδη είχε σημάνει συναγερμός στην οικογένεια του μαυροσκούφη και μετά από έντονες παρακλήσεις της μητέρας του ο υπίατρος, δύο ημέρες μετά την επιστροφή του στρατιώτη στον θάλαμο, αποφάσισε, αρκετά καθυστερημένα, ότι ο ασθενής πρέπει να διακομιστεί στο 492 ΓΣΝ Αλεξανδρούπολης. Οι γιατροί του στρατιωτικού νοσοκομείου διέγνωσαν μυοπερικαρδίτιδα και αμέσως ξεκίνησαν την κατάλληλη θεραπεία. Τα πράγματα όμως δεν πήγαιναν καλά και δύο ημέρες μετά αποφασίστηκε η διακομιδή του ασθενούς στο 424 ΓΣΝΕ Θεσσαλονίκης, με πιθανή διάγνωση ραβδομυόλυσης.

Στο 424 ΓΣΝΕ διακομίστηκε στις 15 Οκτωβρίου 1999 και αμέσως εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Παρά τις προσπάθειες όμως των γιατρών του νοσοκομείου, η κατάσταση του στρατιώτη παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση και τις μεσημβρινές ώρες της 17ης Οκτωβρίου επήλθε ο θάνατός του.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση, ο θάνατός του οφειλόταν σε «διάχυτη παρουσία εκτεταμένης περικαρδίτιδας-μυοκαρδίτιδος, μορφή αρχομένης βρογχοπνευμονίας». Και συνεχίζει: «Η βαρύτατη αυτή πάθηση της καρδίας του θανόντος στρατιώτη ήταν συνέπεια της προηγηθείσης οξείας αμυγδαλίτιδος και βέβαια της μη έγκαιρης παροχής σ’ αυτόν της δεούσης ιατρικής περιθάλψεως σε κατάλληλο νοσηλευτικό ίδρυμα».

Το δικαστήριο έκρινε ότι ο θάνατος οφειλόταν στο γεγονός ότι ο υπίατρος, ο οποίος ήταν ο αρχαιότερος στον ΣΤΕΠ (άρα είχε εμπειρία), παρά την ύπαρξη και τη διάρκεια των ιδιαίτερα έντονων συμπτωμάτων που είχαν εμφανιστεί στον στρατιώτη, δεν διέταξε έγκαιρα τη διακομιδή του στο στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου θα εξεταζόταν από ειδικούς γιατρούς και θα γίνονταν οι απαραίτητες ειδικές εξετάσεις, αλλά ούτε ζήτησε τη διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων (αίματος, ούρων, βιοχημικό έλεγχο και ταχύτητα καθίζησης ερυθρών).

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να χαθεί πολύτιμος χρόνος, τόσο ως προς την έγκαιρη διάγνωση τη σοβαρής νόσου (μυοπερικαρδίτιδα) όσο και ως προς «τη λήψη της κατάλληλης ιατροφαρμακευτικής αγωγής και φροντίδας, γεγονός που είχε ως συνέπεια το θανατηφόρο αποτέλεσμα, το οποίο θα είχε αποφευχθεί αν είχαν λάβει χώρα οι εξετάσεις, από τις οποίες θα εμφαινόταν ως πολύ πιθανή η μετεξέλιξη της εμμένουσας λοίμωξης του αναπνευστικού σε μυοπερικαρδίτιδα».

Τα δικαστήρια έκριναν τον υπίατρο Μ.Μ. ένοχο για ανθρωποκτονία από αμέλεια, καθώς από τις 8 έως τις 13 Οκτωβρίου 1999 «από αμέλεια, δηλαδή από έλλειψη προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του και επέφερε τον θάνατο άλλου».

Ακόμη, οι δικαστές έκριναν ότι, αν και ο υπίατρος είχε την υποχρέωση, παρέλειψε να παράσχει ενδεδειγμένη επιμέλεια, προσοχή, ζήλο, ευσυνειδησία και αφοσίωση. Αντίθετα, δεν παρέσχε την άμεση βοήθεια, σύμφωνα «με τους γενικώς αποδεκτούς κανόνες της διάγνωσης ιατρικής τέχνης και επιστήμης, τόσο σε επίπεδο διάγνωσης όσο και σε επίπεδο ενδεδειγμένης νοσηλείας και ιατροφαρμακευτικής αντιμετώπισης του ασθενούς στρατιώτη».

Αποζημίωση συγγενών εκτός του θείου

Μετά την τραγική αυτή κατάληξη, οι συγγενείς προσέφυγαν στα δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από τον χαμό του άτυχου παιδιού τους.

Οι γονείς διεκδίκησαν από 510.000 ευρώ ο καθένας, τα δύο αδέλφια του από 340.000 ευρώ, ο παππούς 170.000 ευρώ και ο θείος 209.000 ευρώ (συνολικά 2.079.000 ευρώ).

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδίκασε στους γονείς 260.000 ευρώ στον καθένα, στα αδέλφια 140.000 ευρώ στον καθένα, στον παππού 30.000 ευρώ και στον θείο 9.000 (συνολικά 839.000 ευρώ). Ωστόσο, μετά από εφέσεις και αντεφέσεις των δύο μερών (συγγενών και Δημοσίου), τόσο το Διοικητικό Εφετείο όσο και το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσαν το ύψος της αποζημίωσης που επιδικάστηκε στους συγγενείς, εκτός του θείου (9.000 ευρώ). Το ΣτΕ δέχτηκε τον ισχυρισμό του Δημοσίου ότι ο θείος δεν δικαιούται αποζημίωση, καθώς δεν περιλαμβάνεται στη νομική έννοια της «οικογένειας του θύματος». Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, στην έννοια της οικογένειας του θύματος δεν ανήκουν συγγενείς πέραν του πρώτου βαθμού εξ αγχιστείας και του δεύτερου βαθμού εξ αίματος.

Ποιοι δικαιούνται αποζημίωση

Αξίζει να αναφερθεί ότι τα δύο μεγάλα δικαστήρια της χώρας, ο Αρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας, μέσα από την ερμηνεία του Αστικού Κώδικα έχουν προσδιορίσει τα συγγενικά πρόσωπα που μπορούν να διεκδικήσουν δικαστικά χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υφίστανται σε περίπτωση θανάτου, τραυματισμού, ατυχήματος, τροχαίου, εργατικού ατυχήματος κ.τ.λ. συγγενών τους.

Οι δικαστές προσδιόρισαν την έννοια της οικογένειας του θύματος, που αναφέρεται στο άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα. Ετσι, στην έννοια της οικογένειας του θύματος εμπίπτουν οι εγγύτεροι συγγενείς του θανόντος, οι οποίοι, όσο αυτός ζούσε, συνδέονταν στενά με αυτόν και δοκιμάστηκαν ψυχικά από την απώλειά του. Και όλα αυτά ασχέτως του αν οι εγγύτεροι συγγενείς του θανόντος διαβίωναν μαζί του ή διέμεναν χωριστά. Ετσι, στην έννοια της οικογένειας του θύματος που μπορούν να λάβουν αποζημίωση (χρηματική ικανοποίηση) λόγω ψυχικής οδύνης περιλαμβάνονται οι ανιόντες και κατιόντες σε ευθεία γραμμή συγγενείς του θύματος, οι οποίοι είναι: ο/η σύζυγος, ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά, τα αδέλφια, ο παππούς, η γιαγιά και τα εγγόνια.

Οι εξ αγχιστείας συγγενείς πρώτου βαθμού οι οποίοι δικαιούνται αποζημίωση είναι ο πεθερός, η πεθερά, ο γαμπρός και η νύφη. Κατά κανόνα, οι δικαστές δείχνουν μια ευαισθησία στα ανήλικα παιδιά του θύματος, τόσο ως προς το ύψος της αποζημίωσης όσο και ως προς τη διάρκειά της (τις μηνιαίες αποζημιώσεις μέχρι την ενηλικίωσή τους), ενώ για τον καθορισμό του ύψους της καθοριστικό στοιχείο είναι η ηλικία του θύματος.

protothema.gr