ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Τίτλος έργου

Βελτίωση – ασφαλτόστρωση περιφερειακών και

τοπικών οδών ν. Λέρου

Φορέας Πρότασης Δήμος Λέρου
Φορέας Υλοποίησης Δήμος Λέρου
Προτεινόμενος Π/Υ στο ΠΔΕ 1.740.532€ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ)
Φορέας Χρηματοδότησης Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης/ΣΑΕ 367

Φυσικό Αντικείμενο Έργου

Το έργο αφορά στη βελτίωση / ασφαλτόστρωση

τμημάτων περιφερειακών και τοπικών οδών της Λέρου συνολικού μήκους 8.695 μέτρων και συνολικής επιφάνειας ασφαλτόστρωσης 53.565 τετραγωνικών μέτρων. Επιπλέον θα πραγματοποιηθεί η προσαρμογή στάθμης 100 τεμαχίων υφιστάμενων φρεατίων στο ύψος του νέου οδοστρώματος.

Για τη σημαντική αυτή εξέλιξη, ο Δήμαρχος Λέρου δήλωσε:

«Σύντομα θα ολοκληρώσουμε ακόμη μια σημαντική παρέμβαση στον Δήμο Λέρου που αφορά στη βελτίωση / ασφαλτόστρωση τμημάτων περιφερειακών και τοπικών οδών της Λέρου συνολικού μήκους 8.695 μέτρων και συνολικής επιφάνειας ασφαλτόστρωσης 53.565 τετραγωνικών μέτρων. Πρόκειται για μια ουσιαστική παρέμβαση αφού το οδόστρωμα σε πολλά σημεία είναι εντελώς κατεστραμμένο, ακατάλληλο και επικίνδυνο για τους δημότες αλλά και τους επισκέπτες του νησιού μας. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε με προτάσεις για τη Λέρο μας και εντός του 2018 προβλέπονται σημαντικές παρεμβάσεις που αφορούν στην αποκατάσταση της δημοτικής οδοποιίας. Ευχαριστώ τον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Κουρουμπλή, τον συμπατριώτη μας Υφυπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Σαντορινιό, τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Χαρίτση, και ιδιαίτερα τους συμπολίτες μας αλλά και τους επισκέπτες του νησιού μας για την κατανόηση και την υπομονή τους. Τους διαβεβαιώνω ότι με δεδομένες τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες η Δημοτική Αρχή Λέρου κάνει το παν για την αποκατάσταση και βελτίωση της δημοτικής οδοποιίας και όχι μόνο, πιέζοντας και διεκδικώντας ακόμη περισσότερους πόρους. Σύντομα, το αποτέλεσμα θα είναι ορατό από όλους, αφού θα αναβαθμιστεί ένα μεγάλο τμήμα του οδικού δικτύου της Λέρου. Συνεχίζουμε διεκδικώντας!»

Η μητέρα έχει αφεθεί ελεύθερη με τους περιοριστικούς όρους της υποχρεωτικής διαμονής της στην οικία της μητέρας της, στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, της εμφάνισής της μια φορά στο πρώτο 5νθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας της και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, με απόφαση του ίδιου δικαστηρίου σε ικανοποίηση αιτήματος της για την αναστολή της ποινής ισόβιας κάθειρξης, που της έχει επιβληθεί για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, του βρέφους της, ηλικίας 38 ημερών, εξαιτίας εγκατάλειψης και ασιτίας.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», την 13:50 ώρα της 19ης Ιανουαρίου 2013, το Αστυνομικό Τμήμα Λέρου ενημερώθηκε από το διευθυντή της Παιδιατρικής Κλινικής του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου ότι η μητέρα μετέβη στο νοσοκομείο και μετέφερε το ανήλικο βρέφος της, το οποίο είχε γεννηθεί την 16η Δεκεμβρίου 2012, που έφερε ενδείξεις ασιτίας, έλλειψη καθαριότητας και προφανή απώλεια βάρους σε σχέση με τη γέννησή του.
Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του κρίθηκε σκόπιμη η μεταφορά του σε Νοσοκομείο της Κρήτης για την παροχή πρώτων βοηθειών.
Το μωρό ήταν κυανωτικό, μωβ. Ηταν παγωμένο και λίγο βρεγμένα τα ρουχαλάκια του. Ισως είχε βγάλει λίγα τσίσα. Ήταν κλειστά τα ματάκια του, με αργές αναπνευστικές κινήσεις, σαν κουβαράκι. Έλειπαν τα αντανακλαστικά του θηλασμού.
Προέκυψε ότι το παιδί ήταν εγκαταλελειμμένο από πολλές ημέρες.
Διαπιστώθηκε υποσιτισμός και παραμελημένη υγιεινή. Η φυσιολογική τιμή του σωματικού βάρους ενός υγιούς νεογνού με βάρος γέννησης 3.500 γρ. και ηλικία 35 ημερών (ημέρα εισαγωγής του βρέφους) θα έπρεπε να ήταν 4130γρ αντί 3.400 γρ. που είχε.
Προκειμένου να ερευνηθούν οι συνθήκες διαβίωσης του βρέφους την ίδια μέρα της προσέλευσης της «θορυβημένης» μητέρας στην Παιδιατρική Κλινική του Θεραπευτηρίου Λέρου, δόθηκε εντολή για σύνταξη κατεπείγουσας κοινωνικής έρευνας εκ μέρους της κοινωνικής υπηρεσίας.
Σύμφωνα με την κοινωνική έκθεση, η περιτοναϊκή περιοχή, τα γεννητικά όργανα, ο πρωκτός, η μασχαλιαία περιοχή και οι πτυχές των μηρών και των βουβώνων έφεραν σύγκαμα μεγάλου βαθμού και πληγές με έντονη δυσοσμία η οποία προερχόταν από την έκκριση πύου αλλά και την έκκριση σμήγματος στη μασχαλιαία περιοχή μαζί με βρωμιά, όπως χνούδια και ούρα, γεγονός που υποδήλωνε ότι ήταν άπλυτο.
Το μωρό φόραγε μία γαλάζια φόρμα και κάλτσες, ενώ εσωτερικά φόραγε ένα φανελάκι βρεφικό τα οποία ήταν βρεγμένα από ούρα. Το δέρμα ήταν αφυδατωμένο και αδυνατισμένο με έκδηλα τα στοιχεία αφυδάτωσης και αδυναμίας στον πρωκτό και στους γλουτούς του βρέφους, ενώ εμφανές ήταν το οίδημα στα βλέφαρα, στα άκρα και στον κορμό.
Τα ζωτικά σημεία, η κλινική εικόνα του βρέφους και οι ιατρικές εξετάσεις υποδήλωναν ότι το βρέφος βρισκόταν σε λήθαργο και η κατάσταση της υγείας του ήταν εξαιρετικά επείγουσα αλλά και πολύ κρίσιμη. Αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμη και το μπιμπερό, του βρέφους ήταν βρώμικο και πιο συγκεκριμένα η πιπίλα του μπιμπερό όταν σκουπίστηκε με γάζα από το νοσηλευτικό προσωπικό, άφηνε μαύρο ρύπο.
Αναφορικά με το ποιόν της μητέρας γίνεται λόγος για μία νέα και όμορφη κοπέλα η οποία δεν εμφανίζει στο πρόσωπό της καμία θλίψη, αλλά ούτε και ανησυχία.
Ανέφερε ότι τον Ιούνιο του 2012 γνώρισε το σύντροφό της και πατέρα του παιδιού της, ενώ την ίδια εποχή έμεινε έγκυος.
Σημειώνεται ότι η κατηγορούμενη πληροφόρησε ψευδώς και τον άνθρωπο με τον οποίο συζούσε, λέγοντάς του ότι το παιδί ήταν δικό του, ενώ στην πραγματικότητα ήταν από άλλο πατέρα, καρπός προηγούμενης σχέσης, με άλλο άνδρα.
Από την κατάθεση μάρτυρα προέκυψε ότι οι γονείς ασχολούνταν με το «facebook» ενώ ο υποτιθέμενος πατέρας κάπνιζε μέσα στο σαλόνι. Οταν ξύπνησε το μωρό και η κατηγορουμένη το έφερε στο σαλόνι, η μάρτυς διαπίστωσε ότι τον Ιανουάριο, στην καρδιά του χειμώνα, η κατηγορουμένη φορούσε στο μωρό ένα κοντομάνικο φανελάκι από μέσα και απ’ έξω ένα φορμάκι ξεκούμπωτο με τα χεράκια απ’ έξω.
Πηγή:www.dimokratiki.gr

Ιδιαίτερα έθιμα, σε κάθε νησί, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του εορτασμού του Πάσχα στα νησιά της Δωδεκανήσου.

Οι κάτοικοι των νησιών, τηρούν τα έθιμα αυτά με ευλάβεια, μεταφέροντας τα από γενιά σε γενιά.

Τόσο στη Ρόδο (κυρίως στα χωριά) όσο και στα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, ο εορτασμός του Πάσχα αποτελεί μια ξεχωριστή γιορτή. Μια σημαντική διαφορά, σε σχέση με τις περισσότερες περιοχές της χώρας, είναι ότι στα Δωδεκάνησα την ημέρα του Πάσχα δεν περιλαμβάνεται στο μενού ο οβελίας, τα κοκορέτσια και τα συναφή εδέσματα.

Το τραπέζι της Ανάστασης περιλαμβάνει την παραδοσιακή μαγειρίτσα (το βράδυ του Μ. Σαββάτου μετά το Χριστός Ανέστη) και την Κυριακή μεσημέρι τον «Λαμπριάτη» που είναι αρνί ή κατσίκι στο φούρνο γεμιστό με ρύζι και εντόσθια, που στα χωριά της Ρόδου ονομάζεται «καππαμάς».

Ένα από τα ξεχωριστά έθιμα που πραγματοποιούνται την περίοδο του Πάσχα είναι «Τα κλήματα» στο νησί της Λέρου.

Συγκεκριμένα την Τετάρτη του Μεγάλου Κανόνος, νωρίς το απόγευμα, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα ένα πολύ παλαιό έθιμο, «τα κλήματα».

Σύμφωνα με το έθιμο, αφού κτυπήσει η καμπάνα της Εκκλησίας, μαζεύονται τα παιδιά των Κατηχητικών, νέοι και νέες, αλλά και ενορίτες κάθε ηλικίας, παίρνουν τις ελληνικές και βυζαντινές σημαίες και τις «ποδιές» των Εικόνων σε κοντάρια και ξεκινούν με πομπή για την εξοχή.

Εκεί μαζεύουν τις βέργες από τα κλήματα που κλαδεύτηκαν, τις κάνουν δεμάτια, φορτώνουν υποζύγια και τις πλάτες τους, και ψάλλοντας επιστρέφουν στις Εκκλησίες τους:

«Της Παναγιάς τα κλήματα,
και του Χριστού τα ξύλα
και της Αγιάς Παρασκευής
τα κόκκινα καντήλια.
Ντήλια – ντήλια τα κόκκινα καντήλια».

Στις Εκκλησίες, αποθέτουν τις βέργες, σε ειδικό χώρο, όπου όταν ξεραθούν θα φτιαχτεί πρόχειρο καμίνι και τα κλήματα θα γίνουν καρβουνάκια για το θυμιατό της Εκκλησίας.

Στη συνέχεια αρχίζει η Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος.

Στο χωριό Άγιος Ισίδωρος της Ρόδου κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα αναβιώνει το μοναδικό έθιμο σε όλη την Ελλάδα με την ονομασία «Βούρνες». Το έθιμο αυτό αρχίζει από το Μεγάλο Σάββατο και τελειώνει την Λαμπρή Δευτέρα. Συμμετέχουν σ’ αυτό όλοι οι μη παντρεμένοι (λεύτεροι όπως τους αποκαλούν) του χωριού οι οποίοι πρέπει τις μέρες αυτές να τηρήσουν ορισμένους κανόνες του εθίμου.

Το Μεγάλο Σάββατο οι λεύτεροι φέρνουν Κουτσούρους (μεγάλους κορμούς δέντρων) με τους οποίους θα ανάψουν τον Καλαφουνό (μεγάλη φωτιά) πριν την Ανάσταση και φτιάχνουν και κρεμούν ένα ομοίωμα του Ιούδα στην πλατεία του χωριού. Επίσης την ίδια ημέρα εκλέγουν το Συμβούλιό τους το οποίο θα είναι υπεύθυνο για το έθιμο και θα δικάσει όλους τους λεύτερους την Λαμπρή Δευτέρα. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου την καμπάνα θα σημάνει αυτός που είναι νιόπαντρος.

Την Κυριακή του Πάσχα μετά την Δεύτερη Ανάσταση κάποιος που συμμετέχει τελευταία φορά στο έθιμο, επειδή πρόκειται να παντρευτεί, βάζει φωτιά στον Ιούδα.

Την Λαμπρή Δευτέρα γίνεται το Δικαστήριο, που είναι και η αποκορύφωση του εθίμου. Το προεδρείο δικάζει έναν – έναν τους συμμετέχοντες και σε όσους δεν τήρησαν τους κανόνες του εθίμου, επιβάλλονται χρηματικές ποινές. Ένας κανόνας ή αλλιώς υποχρέωση των λεύτερων είναι να πάνε στη λειτουργία στο εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Αυτός που θα πάει μετά το Ευαγγέλιο «σημειώνεται» από την «μυστική αστυνομία» που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι κι έτσι προσθέτει ακόμη μια παράβαση, εκτός του ότι βάζουν και το μανάλι μπροστά του και είναι υποχρεωμένος να πληρώσει επί τόπου κάποιο χρηματικό πρόστιμο. Επίσης, στα σπίτια όσων καταγραφούν απόντες από τη λειτουργία της Δευτέρας, πηγαίνουν κάποιοι νέοι που έχουν ορισθεί από το συμβούλιο και πάνω στην καπνοδόχο τοποθετούν μια τσουκοπάνα (ένα ειδικό πανί) που φανερώνει ότι ήταν απόντες από την Εκκλησία κι έτσι θα καταγραφεί ως παράβαση και θα τιμωρηθούν με το ανάλογο πρόστιμο. Όσοι αρνούνται να πληρώσουν τους επιβάλλεται η εσχάτη των ποινών, που είναι η ΒΟΥΡΝΑ, δηλαδή τους ρίχνουν σε μία χαβούζα με νερό. Τα χρήματα που θα μαζευτούν από το έθιμο δίδονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Στη Ρόδο το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου, συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Του Λαζάρου, επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, τα «Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.

Εντυπωσιακή είναι η Ανάσταση στο νησί της Καλύμνου, με τους αυτοσχέδιους δυναμίτες που ρίχνονται και οι οποίοι ταρακουνούν στην κυριολεξία το νησί.

Στην Κάρπαθο τα πασχαλινά έθιμα ξεχωρίζουν στον Όλυμπο, όπου οι κάτοικοι ακολουθούν παραδόσεις πένθους και θρήνου στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας.

Πηγή: protothema.gr