Εκτέλεση:
1. Ζεσταίνουμε το λάδι σε ρηχό και φαρδύ σκεύος. Προσθέτουμε τα καλαμάρια ή τη σουπιά και το σκόρδο. Ανακατεύουμε καλά, να αλλάξουν χρώμα. Προσθέτουμε ένα δαφνόφυλλο και λίγο θυμάρι.
2. Προσθέτουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και τις πιπεριές, και ανακατεύουμε.
3. Προσθέτουμε αρακά ή φασολάκια (ό,τι έχουμε), κρόκο Κοζάνης και αλατοπιπερώνουμε. Αλέθουμε τα ντοματάκια ή τα σπάμε με κουτάλι και τα προσθέτουμε. Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε καλά. Στη συνέχεια βάζουμε και το ζωμό.
4. Χαμηλώνουμε τη φωτιά, αφήνουμε να βράσει για 7΄-8΄ και στρώνουμε πάνω πάνω τα ωμά θαλασσινά (γαρίδες, μύδια). Πιέζουμε με κουτάλα τα υλικά, να βραχούν καλά με τα υγρά της παέλιας.
5. Χαμηλώνουμε τελείως τη φωτιά και σιγοβράζουμε για λίγα λεπτά, έως ότου σκάσει το ρύζι και ανοίξουν τα θαλασσινά. Η παέλια συνολικά θέλει περίπου 20΄ ψήσιμο και είναι έτοιμη όταν αρχίσει και «πιάνει» το ρύζι στη βάση του σκεύους.
6. Σερβίρουμε με φέτες λεμονιού και πασπαλίζουμε με μαϊντανό.

Υλικά:
¼ φλ. ελαιόλαδο
2 σκ. σκόρδο
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 καλαμάρια ή 2 σουπιές
2 πιπεριές κόκκινες ψιλοκομμένες
2 πρέζες κρόκο Κοζάνης
1 συσκευασία ντοματάκια ολόκληρα
1 φλ. αρακά
4 φλ. ρύζι
6 φλ. ζωμό ή νερό βραστό
500 γρ. φρ. μύδια
500 γρ. γαρίδες
½ ματσάκι μαϊντανό
1 δαφνόφυλλο
2 κλαδάκια θυμάρι
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1 λεμόνι

Πηγή: argiro.gr

Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα μύδια, αφαιρούμε τα μουστάκια τους, καθαρίζουμε το κέλυφος με βουρτσάκι και τα πλένουμε πολύ καλά. Όσα μύδια μείνουν ανοιχτά μετά από αυτήν τη διαδικασία, τα πετάμε. Επίσης θα πετάξουμε κι όσα μύδια παραμείνουν κλειστά μετά το βράσιμο.

Βάζουμε τα καθαρισμένα μύδια σε κατσαρόλα. Προσθέτουμε το νερό, το κρασί, και σκεπάζουμε με το καπάκι. Τα αφήνουμε σε δυνατή φωτιά για λίγα λεπτά, 3΄-4΄, να ανοίξουν –κουνάμε την κατσαρόλα μια δυο φορές για να ανοίξουν πιο εύκολα. Δεν πρέπει να τα παραβράσουμε γιατί χάνουν τη γεύση τους και σκληραίνουν. Επαναλαμβάνουμε πως όσα μύδια δεν ανοίξουν τα πετάμε.

Σε μία κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και ροδίζουμε το κρεμμύδι. Προσθέτουμε το καστανό  ρύζι  κι ανακατεύουμε. Προσθέτουμε 2 φλιτζ. ζουμί από τα αχνισμένα μύδια και σιγοβράζουμε το ρύζι για 10΄, να απορροφήσει τα υγρά, με μισοσκεπασμένη την κατσαρόλα. Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και σιγοβράζουμε για 15΄ επιπλέον.

Βγάζουμε τη σάρκα των μυδιών και την προσθέτουμε στο πιλάφι (κρατάμε και μερικά κελύφη για γαρνίρισμα). Ανακατεύουμε καλά να ζεσταθούν τα μύδια. Σερβίρουμε.

Mερίδες: 4
Χρόνος Προετοιμασίας: 15 λεπτά
Χρόνος Μαγειρέματος: 15 λεπτά

Υλικά:
24 φρέσκα μύδια
1 φλ. νερό
1/2 φλ. λευκό ξηρό κρασί
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
1/4 φλι. ελαιόλαδο
1 φλιτζ. ρύζι
1/2 κ.γλ. μπαχάρι
1/4 φλ. κουκουνάρια
1/4 φλ. μαύρη σταφίδα
2 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο
πιπέρι
2 κ.σ. άνηθο
λεμόνι για το σερβίρισμα

Πηγή: argiro.gr

Δεν χρειάζεται να το μελετήσουμε και πολύ για τις συνταγές της Αργυρός αφού είναι μοναδικές.

Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τη σελινόριζα και την κόβουμε σε κυδωνάτα κομμάτια. Ζεματάμε τα πράσα για 2’-3’ σε νερό που βράζει και τα στραγγίζουμε.
Βάζουμε σε κατσαρόλα το ελαιόλαδο προσθέτουμε την σελινόριζα και την ροδίζουμε σε δυνατή φωτιά για 5’-6’, να μοσχομυρίσει.
Προσθέτουμε το κρεμμύδι, τα καρότα, τα ζεματισμένα πράσα και το σέλερι. Πασπαλίζουμε με το πιπέρι (βάλτε αρκετό να κοκκινίσει σχεδόν το φαγητό) και αλατίζουμε.
Μισοσκεπάζουμε το φαγητό με ζεστό νερό και το αφήνουμε να βράσει για 30’ μέχρι να πιει τα υγρά του. Το αδειάζουμε σε πυρίμαχο σκεύος και πασπαλίζουμε με το αλεύρι την επιφάνειά του. Το ψήνουμε στους 200οC μέχρι να ροδίσει το αλεύρι για 10’-15’.

Mερίδες: 6
Χρόνος Προετοιμασίας: 10 λεπτά
Χρόνος Ψησίματος: 45 λεπτά

Υλικά:
1/2 φλ. τσαγιού ελαιόλαδο
1 μεγάλη σελινόριζα γύρω στο 1 κιλό
2-3 κλωνάρια σέλερι χοντροκομμένα
5 μεγάλα πράσα (το άσπρο μέρος) χοντροκομμένα
3 καρότα χοντροκομμένα
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 κ.σ. πάπρικα γλυκιά και 1 κ.σ. καυτερή πάπρικα (προαιρετικά)
αλάτι
2 κ.σ. αλεύρι

Πηγή: argiro.gr

Εκτέλεση:
Βγάζουμε την πέτσα από τον μπακαλιάρο και τον κόβουμε σε κομμάτια. Τον βάζουμε σε μεγάλο μπολ με άφθονο νερό το οποίο αλλάζουμε πολλές την ημέρα. (Εγώ το αλλάζω κάθε φορά που μπαίνω στην κουζίνα) Την επόμενη ετοιμάζουμε ένα κουρκούτι με το αλεύρι, τη ζάχαρη, το λάδι και το τσίπουρο και αν χρειαστεί λίγο νερό. Πρέπει να είναι αρκετά πηχτό. Βουτάμε μέσα σε αυτό τα κομμάτια του μπακαλιάρου και τα τηγανίζουμε σε άφθονο καυτό λάδι. Τον κατεβάζουμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Σερβίρουμε τον μπακαλιάρο ζεστό με μπόλικο λεμονάκι και τι άλλο….σκορδαλια!!!

Υλικά:
2φύλλα μπακαλιάρου
1 ½ φλ.αλεύρι
1πρέζα ζάχαρη
1κ.σ.λάδι
1/2φλ.τσίπουρο
Λάδι για το τηγάνισμα

Πηγή: cookmania.gr

Από τη ζύμη (τη ζυμωτή ντε) μέχρι τη γέμιση ότι πρέπει να ξέρεις για να φτιάξεις τη δική σου πίτσα και να ταΐσεις τους κολλητούς σου.
Είμαι σίγουρος ότι προτιμάς το ιταλικό από το ελληνικό φαγητό! Αν όχι, σίγουρα λατρεύεις την pizza. Πόσες φορές την έχεις απολαύσει μαζί με φίλους βλέποντας μπάλα; Σήμερα δεν έχουμε φαγητό, ας παραγγείλουμε μια pizza! Πόσες φορές έχεις πει αυτή τη φράση επίσης; Εγώ πάντως αρκετές! Σκέφτηκες όμως ποτέ να ετοιμάσεις μόνος σου μία; Πίστεψε με ειδικά αν φτιάξεις και το ζυμάρι με τα χεράκια σου θα εντυπωσιάσεις τους πάντες… από την κοπέλα σου μέχρι τον κολλητό σου!

Για να το κάνεις αυτό δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από το να γνωρίζεις μερικά μυστικά και να σου πω την αλήθεια δεν χρειάζεται ούτε να πετάς το ζυμάρι στον αέρα για να βγει καλή...Και αν θέλεις να τους τρελάνεις πες τους και μερικά ιστορικά στοιχεία για την pizza που θα σε κάνουν να δείχνεις expert! To ΟΝΕΜΑΝ  σου δίνει ότι χρειάζεσαι! Α, και μην ξεχάσεις να συνοδέυσεις την pizza σου με κρασί! Υπάρχει λόγος!
Μάθε λίγη ιστορία, ντε!

Το πρώτο είδος πίτσα προέρχεται από τους Αρχαίους Έλληνες. Ήταν ο επονομαζόμενος «πλακούς» δηλαδή μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα, κρεμμύδι και σκόρδο. Η πρώτη αναφορά όμως για ένα φαγητό ονομαζόμενο pizza γίνεται στη Νάπολη του 16ου αιώνα και αφορούσε ένα είδος γαλέτας. Στην αρχή η πίτσα συνοδευόταν αποκλειστικά με ένα είδος άσπρης σάλτσας, η οποία όμως αργότερα αντικαταστάθηκε με άλλα υλικά όπως λάδι, τυρί, ντομάτα και ψάρι. Αρχικά συνιστά φαγητό των φτωχών, το οποίο παρασκευάζεται από τους "πιτσαγιόλους". Όμως, τον επόμενο αιώνα (17ος) αποκτά δημοτικότητα και στις τάξεις των πλουσίων & ευγενών της Νάπολης. Η πρώτη «επώνυμη» πίτσα δημιουργήθηκε πριν 120 χρόνια από τον φημισμένο Ναπολιτάνο σεφ Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της Ιταλίδας Βασίλισσας: ήταν γαρνιρισμένη με ντομάτα, μοτσαρέλα και βασιλικό (έτσι ώστε να απεικονίζει την ιταλική σημαία). Το όνομα αυτής: Μαργαρίτα.

Τα μυστικά για μια τέλεια πίτσα
-Το καλύτερο μέρος για να ζυμωθούν τα υλικά της πίτσα είναι πάνω σε επιφάνεια από μάρμαρο. Αν δεν υπάρχει το ζύμωμα μπορεί να γίνει και πάνω σε ξύλινη επιφάνεια.

-Το αλεύρι για την πίτσα πρέπει να είναι σκληρό.

-Το νερό που θα ζυμωθεί η πίτσα πρέπει να είναι μόλις χλιαρό.

-Το πάχος της ζύμης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Άλλοι προτιμούν την πίτσα πολύ λεπτή κι άλλοι αντίθετα αρκετά χοντρή. Πάντως το κλασικό πάχος είναι περίπου μισό εκατοστό. Για να πετύχεις το επιθυμητό πάχος απλώνεις την ανοιγμένη ζύμη με τις άκρες των δακτύλων σου. Αν θέλεις αφράτη ζύμη σε 1/2 κιλό αλεύρι σκληρό θα βάλεις 1 φακελάκι μαγιά. Αν θέλεις λεπτή ζύμη στο 1/2 κιλό αλεύρι θα βάλεις το μισό φακελάκι μαγιά.

-Το τυρί για το γαρνίρισμα πρέπει να κόβεται σε φέτες λεπτές αλλά όχι διαφανής.

-Πριν προσθέσεις τα οτιδήποτε πάνω από τη σάλτσα βάλε λίγο τριμμένο τυρί για να σταθεροποιήσεις τα υλικά σου.

-Αν προσθέσεις φρέσκα φύλλα βασιλικού στη πίτσα πρέπει να τα βουτήξεις προηγουμένως στο λάδι για να μην ξεραθούν την ώρα που ψήνονται.

-Το πιπέρι είναι καλύτερα να το προσθέσεις στην πίτσα μετά το ψήσιμο. Θα διατηρήσει έτσι το πικάντικο άρωμά του.

-Ανακατεύεις σε ένα μπωλ ελαιόλαδο με αλεύρι, απλώνεις το μείγμα αυτό στο ταψί και στρώνεις τη πίτσα. Αυτό θα κάνει την ζύμη τραγανή στο κάτω μέρος.

-Και μια συνταγή για να χρησιμοποιήσεις τα παραπάνω:

Η πίτσα του φτωχού
Υλικά για  3-4 πίτσες
Ζύμη

1 κιλό αλεύρι σκληρό (μπορείς να βάλεις τη μισή ποσότητα δηλαδή 500 γρ. σιμιγδάλι ψιλό και 500γρ αλέυρι αν θες να είναι πιο ελαστική)
30γρ. μαγιά φρέσκια ή 1 και 1/2 φακελάκι ξηρή
1 κοφτή κουτ. σούπας ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
550ml νερό

Για την επικάλυψη

2 ντομάτες ώριμες, ξεφλουδισμένες
4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
200γρ. μοτσαρέλα κομμένη σε κύβους και καλά σουρωμένη
2 κουτ. σούπας βασιλικό φρέσκο, ψιλοκομμένο
χοντρό αλάτι
ρίγανη
πιπέρι

Για το γαρνίρισμα (προαιρετικά)

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
2-3 κουτ. σούπας μαιντανό ψιλοκομμένο
1 πιπερίτσα καυτερή

Εκτέλεση

- Διαλύεις τη μαγιά σε λίγο χλιαρό νερό μαζί με τη ζάχαρη και το αλάτι. Κοσκινίζεις το αλεύρι σε μεγάλο μπολ. Ρίχνεις μέσα τη διαλυμένη μαγιά και ανακατεύεις με το χέρι σου. Προσθέτεις το νερό σιγά σιγά ζυμώνοντας μέχρι να σχηματιστεί μια μπάλα ζύμης.

- Τη περιχύνεις με το ελαιόλαδο και ζυμώνεις για 1-2 λεπτά ακόμη. Σκεπάζεις τη ζύμη με δυο τρεις πετσέτες και την αφήνεις στο πιο ζεστό μέρος της κουζίνας να φουσκώσει τουλάχιστον για 1 ώρα.

- Τη βγάζεις, την ξαναζυμώνεις και τη χωρίζεις σε 4 μπάλες. Αφήνεις να ξεκουραστεί για 10 λεπτά, αλευρώνεις μια λεία επιφάνεια και ανοίγεις τη ζύμη σε δίκσο διαμέτρου περίπου 30εκ.

- Τοποθετείς τη ζύμη μέσα σε μεγάλο ταψί, την περιχύνεις με το ελαιόλαδο, ρίχνεις τη ρίγανη και λίγο χοντρό αλάτι. Λιώνεις με το χέρι τις ώριμες ντομάτες σκορπίζοντας τους χυμούς τους πάνω από τη πίτσα. Τέλος, βάζεις τους κύβους της μοτσαρέλας και πασπαλίζεις με το φρέσκο βασιλικό.

- Ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς C μέχρι να ψηθεί η ζύμη και να λιώσει το τυρί.

- Μόλις τη βγάλεις από το φούρνο ρίξε λίγο πιπέρι και αν σου αρέσουν οι έντονες γεύσεις, σκόρπισε από πάνω μια τριμμένη καυτερή πιπεριά, μαιντανό και το ψιλοκομμένο σκόρδο. Αν θέλεις μπορείς να βάλεις και μερικές φέτες προσούτο για γέυση( μετά όμως δεν μπορείς να την ονομάσεις πίτσα του φτωχού ούτε να το παίξεις φτωχός).
Η πίτσα του φτωχού θέλει καλοπέραση

Συνόδευσε την πίτσα με ένα ροζέ κρασί! Γιατί όμως ταιριάζει η πίτσα με το κρασί; Απλά, γιατί η οξύτητα του κρασιού είναι το "αντίδοτο" στην λιπαρότητα της πίτσας.Και γιατί ροζέ; Γιατί το κρασί που ταιριάζει σχεδόν με κάθε πίτσα είναι το ροζέ. Από εκεί και πέρα, σε κάθε πίτσα έχουμε κάποιο συστατικό που αποτελεί τον γευστικό καταλύτη.Και για να ξέρεις: Η γνήσια ιταλική πίτσα ταιριάζει με ένα ιταλικό Chianti, και η πίτσα με βάση το κρέας, συνδυάζεται καλύτερα με ένα Pinot Noir. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με την ιδιάζουσα γεύση, οι επιλογές είναι άπειρες και οι δοκιμές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.

Πηγή: oneman.gr του Άγγελου Πριτσίνη