Περίπου έξι κιλά και 300 γραμμάρια χρυσού, σε επτά πλάκες, εντόπισαν οι υπάλληλοι του τελωνείου των Κήπων κατά τον έλεγχο που πραγματοποίησαν στις αποσκευές των επιβατών λεωφορείου που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Κωνσταντινούπολη.

Την ποσότητα χρυσού επιχείρησε να περάσει παράνομα στη γείτονα χώρα Τούρκος υπήκοος, επιβάτης του λεωφορείου, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει στοιχεία για την προέλευση των πολύτιμων αποσκευών του.

Σύμφωνα με τις τελωνειακές Αρχές, ο κρυμμένος στον χώρο των αποσκευών χρυσός, δεν συνοδευόταν από παραστατικά προέλευσής του και δεν τεκμηριωνόταν ότι προερχόταν από την Ελλάδα.

«Ανοιχτός λογαριασμός μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις»! Ποιος το λέει; Κάποιος… ακραίος Έλληνας;

Όχι. Ένας… κανονικός Γερμανός! Όχι τόσο φιλέλληνας, όσο φίλος της ιστορικής αλήθειας. Πρόκειται για τον Κάρλ Χάιντς Ροτ, γεννημένο το 1948 , διδάκτορα της Ιστορίας και της Ιατρικής στα Πανεπιστήμια Κολονίας , Βόνης, Ντίσελντορφ, Αμβούργου και Βρέμης, στέλεχος του Ιδρύματος Κοινωνικής Ιστορίας, συγγραφέας των βιβλίων «Η Ελλάδα και η Κρίση», «Μανιφέστο για μια Ευρώπη της Ισότητας».

Σε ένα πόνημα 135 σελίδων με τίτλο «Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις- Η Ελλάδα μπορεί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη, σε μετάφραση Σοφίας Μαριάτου, απευθύνεται στο καχύποπτο γερμανικό κοινό και με γεγονότα, τεκμήρια και αριθμούς παρουσιάζει τους φριχτούς φόνους αμάχων, τις καταστροφές υποδομών, τις κλοπές αγαθών, τις αρπαγές εγκαταστάσεων στην καθημαγμένη Ελλάδα, με αποκορύφωμα το αναγκαστικό δάνειο που επέβαλε το Ράιχ για έξοδα διατροφής των δυνάμεων κατοχής- ολέθρου!

Στην αρχή της μελέτης αναλύει τις προσπάθειες της κυβέρνησης να θέσει το 2015 σε υψηλό επίπεδο το ζήτημα των αποζημιώσεων. Που όμως βρήκαν τείχος άρνησης, παρότι, όπως τονίζει εμφατικά ο συγγραφέας, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και της πολιτικής λιτότητας που όρισαν για τη χώρα οι δανειστές με επικεφαλής τη Γερμανία, οι οικονομικοί δείκτες επίδοσης έχουν επιδεινωθεί κατά 28 %, το ποσοστό ανεργίας έφθασε στο 265 και πάνω από 340.000 μετανάστευσαν.

Επισημαίνει ότι οι γερμανικές ελίτ θεωρούν … εξωτική απαίτηση την επιμονή των Ελλήνων στις αποζημιώσεις «σαν να μην έχουν συγχωρήσει μέχρι σήμερα τον μικρό Νοτιοευρωπαίο εταίρο των Συμμάχων που πρόβαλλε τόσο σθεναρή αντίσταση στις δυνάμεις κατοχής που κατέστρεψαν οικονομικά την Ελλάδα».

Κάνοντας μετριοπαθείς υπολογισμούς και με βάσει τις ισοτιμίες εκτιμά το συνολικό οφειλόμενο ποσό σε 90 δισ. ευρώ. «Στη Γερμανία το ποσό αυτό θα θεωρηθεί σκανδαλώδης από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και θα απορριφθεί εν μέσω οργής», σημειώνει και παραθέτει τα παρακάτω επιχειρήματα που αντικρούουν τους ισχυρισμούς του Βερολίνου:

- Από τη Συμφωνία Ειρήνης των Παρισίων το 1946 έχουν παρέλθει σχεδόν εβδομήντα χρόνια . Απάντηση: Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η συμφωνία ισχύει. Άλλωστε και το γερμανικό εξωτερικό χρέος έναντι ιδιωτών πιστωτών του 1924 εξυπηρετούνταν κανονικά μέχρι την οριστική εξόφληση που έγινε στη δεκαετία του 1980. Επίσης, οι υψηλοί τόκοι που χρωστούσε η Δυτική Γερμανία για επανορθώσεις του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου , μπορεί να πάγωσαν για ένα χρονικό διάστημα αλλά καταβλήθηκαν στο ακέραιο με την τελευταία δόση στις 3 Οκτωβρίου του 2010- περίπου έναν αιώνα μετά το τέλος του πολέμου.

-Οι σημερινοί γερμανοί φορολογούμενοι και συνταξιούχοι δεν είναι δίκαιο να πληρώσουν τις αποζημιώσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Απάντηση: Καταρχάς η σημερινή Γερμανία ως κράτος αποτελεί συνέχεια της κρατικής υπόστασης του Ράιχ και έχει δεσμευθεί με τη Συνθήκη Ειρήνευσης να προβεί σε αποζημιώσεις όταν θα επέλθει η συνένωση , γεγονός που συνέβη με την ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας. Εκτός αυτού, πέρα από τη Ράιχσμπανκ, το γερμανικό δημόσιο, τους εμπορικούς συνδέσμους και τα οικονομικά επιτελεία της Βέρμαχτ, εκείνοι που οργάνωσαν τις λεηλασίες στην Ελλάδα και επωφελήθηκαν από αυτές ήταν κυρίως οι μεγάλες επιχειρήσεις που εξακολουθούν και σήμερα να θησαυρίζουν με την ελληνική υπόθεση. Μιλάμε για την πολεμική βιομηχανία Thyssen Krupp , την Siemens, την κατασκευαστική Todt, την Deutshe Bank, την καπνοβιομηχανία Reemsma που το 1941 επίταξε και απέστειλε στη Γερμανία 85.000 τόνους ακατέργαστου καπνού και μόλις το 1967 δέχθηκε να καταβάλει 4, 8 εκατομμύρια μάρκα μόνο για 2.000 τόνους.

Ο μελετητής προχωρεί παραπέρα. Στο τελευταίο κεφάλαιο προτείνει στην κυβέρνηση της χώρας του να εξοφλήσει επιτέλους τα χρέη της μεταβιβάζοντας προς την Τράπεζα Ελλάδας ως πρώτη δόση ράβδους χρυσού αξίας 7 δις ευρώ από τα αποθέματα της Μπούντεσμπανκ η οποία είναι νόμιμός διάδοχος της Ράιχσμπανκ. Να ακολουθήσει μια δεύτερη δόση χρυσού αξίας 28 δις προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ως μερίδιο της Γερμανίας στο νέο πρόγραμμα δανεισμού. Μια τρίτη δόση χρυσού αξίας 25 δις ευρώ θα πρέπει να κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με τη μορφή άτοκου δανείου σε μια ελληνική τράπεζα ανασυγκρότησης. Επίσης η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας να πουλήσει ράβδους χρυσού αξίας 8 δις ευρώ διαθέτοντας το ποσό σε ένα ελληνικό Ταμείο Πολεμικής Αποζημίωσης και Ιστορικής Μνήμης για να αποζημιωθούν οι κληρονόμοι όσων σφαγιάσθηκαν ή κρατήθηκαν αιχμάλωτοι από τους Ναζί.

Τέλος, το εναπομείναν ποσό των 22 δισ. ευρώ, καταλήγει ο Ροτ, να το καταθέσει η Ελλάδα σε ένα κοινό Ταμείο Επανορθώσεων για θύματα των άλλων κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ιδού λοιπόν ένα γερμανικό βιβλίο-μελέτη, με δίκαια γερμανικά επιχειρήματα υπέρ των ελληνικών δικαίων.

iefimerida.gr