Όλοι γνωρίζουμε ότι το μέγιστο δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη είναι η ψήφος του.
Μ' αυτήν καθορίζει αυτούς που θέλει να τον κυβερνήσουν σε κάθε τόπο. Ο λαός παραμένει κριτής και γι' αυτό κάθε εκλογική διαδικασία είναι η μέγιστη πολιτική πράξη αφού η ψήφος είναι η 'περιουσία' του.
Αν ο πολίτης δεν πιστεύει στο σύστημα απλά δεν πάει να ψηφίσει. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, να μην προσέλθει στην κάλπη, ή να ψηφίσει λευκό ή άκυρο και να αφήσει τους άλλους να αποφασίσουν γι' αυτόν.
Η αυριανή εκλογική αναμέτρηση της Ευρωκάλπης, είναι πολύ κρίσιμη για την Ελλάδα. Όχι επειδή υπάρχουν 'εκβιαστικά' διλήμματα όπως θέλουν να το θέτουν κάποιοι, όχι επειδή θα βγούμε από την Ευρώπη σε μια μέρα ή επειδή κινδυνεύουμε να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ αλλά επειδή είναι ώρες ευθύνης για την πολιτική στεθρότητα της χώρας.
Και όταν λέμε πολιτική σταθερότητα, εννοούμε ότι μια χώρα που αντιμετώπισε βαθιά κρίση, λιτότητα, φτώχεια, ύφεση, ανεργία και έλλειψη ρευστότητας, βρίσκεται στη διαδικασία εξόδου από όλη αυτή την κρίσιμη κατάσταση και στην διαδικασία εξόδου από το 'Μνημόνιο' που θα οριστικοποιηθεί τον χειμώνα δεν μπορεί κανένας από τους κινδυνολόγους και λαοπλάνους όπως η αξιωματική αντιπολίτευση και τα κόμματα της ανευθυνότητας, να ζητούν να πέσει η κυβέρνηση.
Αυτή την ακραία και επικίνδυνη συμπεριφορά ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί να την αποτρέψει με μία μόνο κίνηση: να ψηφίσει. Να επιλέξει την κυβερνητική συνοχή, την κυβερνητική σταθερότητα, την υπεύθυνη στάση αυτής της κυβέρνησης, τις άοκνες προσπάθειες του Αντώνη Σαμαρά που μας καλεί για συμπαράταξη σε αυτό τον αγώνα. Αύριο είναι η ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ.
Είναι η ώρα να στείλουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες το δικό τους μήνυμα ότι θέλουν μια πατρίδα ενωμένη, δυνατή και αυτάρκη.
Πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί ένα μάθημα σε εκείνους που φανατίζουν σ' αυτούς που λαϊκίζουν, σ' αυτούς που κινδυνολογούν ανέξοδα διότι δεν έχουν να πληρώσουν κανένα πολιτικό κόστος.
Όταν πηγαίνεις στην Ευρώπη και ξέρεις ότι δεν έχεις δύναμη διαπραγμάτευσης αφού ανήκεις σε 'περιθωριακό' συνασπιμό κομμάτων, χωρίς υπόσταση και πολιτική βαρύτητα δεν ανησυχείς για να κάνεις ανέξοδη επίθεση και κριτική στους ευρωπαίους ηγέτες.
Δεν σε ενδιαφέρει να πεις 'go back κυρία Μέρκελ' και να το κάνεις σημαία, αφού ούτως ή άλλως το πολιτικό σου μήνυμα μόνο στα δικά σου αφτιά θα ηχήσει.
Η ψήφος του λαού κρίνεται απαραίτητη στην Ευρωκάλπη, προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική και οικονομική σταθερότητα και να ξεκινήσει ο τελευταίος γύρος των διαπραγματεύσεων για το χρέος και να ανοίξει -επιτέλους- ο δρόμος για ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Ο κ. Τσίπρας μιλάει για ανατροπή ενώ υπογράφει πέτσινες επιταγές με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Η ψήφος λοιπόν της Οργής δε σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει Όπλο στα χέρια των καταστροφέων της χώρας.
Η οικονομία της Ελλάδας, δεν μπορεί να παίζεται σε μια παρτίδα πόκερ. Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφή ατζέντα και τα έχει βρει με τους Ευρωπαίους οφείλουμε να το μάθουμε. Διότι μέχρι τώρα, δεν μας έχει δείξει κάτι τέτοιο.
Ψηφίζοντας Σύριζα, ποντάρουμε στην οικονομική κατάρρευση, στην χρεοκοπία, στην άμεση έξοδο από το ευρώ ίσως και σε κούρεμα καταθέσεων.
Γι' αυτό όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε πολύ στην ΕΥΡΩΚΑΛΠΗ
Πρέπει «να μάθουμε να αγαπάμε την ευθύνη» όπως έγραφε και ο Ν. Καζαντζάκης.
Να αγαπάμε τις επιλογές μας και να τις στηρίζουμε μέχρι τέλους.
Πρώτα, όμως, μαθαίνουμε να ξέρουμε τι θέλουμε και τι πρέπει να θέλουμε για το καλό της χώρας μας.
Είναι στο χέρι μας όλα.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Παππάς Κ.Ιωαννης
τ.Βουλευτης Δωδεκανησου ,
μέλος Πολιτικής Επιτροπης ΝΔ, Οικονομολογος

Συνάντηση με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Ρόδου Σάββα Χατζησάββα και τον πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Δωδεκανήσου Νίκο Φουτούλη είχε την Δευτέρα η Ρένα Παυλάκη – Διακίδη, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με την παράταξη “Μπροστά το Νότιο Αιγαίο” του υποψηφίου Περιφερειάρχη Γιώργου Χατζημάρκου.

Η συνάντηση έγινε ενόψει των κοινών δράσεων που αναλαμβάνουν ΕΚΡ και Φαρμακευτικός Σύλλογος, με την ευκαιρία της εργατικής Πρωτομαγιάς, με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας για την διάλυση της δημόσιας υγείας, αλλά και τις γενικότερες επιπτώσεις των πολιτικών των μνημονίων στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία.

Υπό αυτό το πρίσμα, είναι ιδιαίτερα ηχηρό το μήνυμα της συνεργασίας και της από κοινού δράσης μεταξύ των συλλογικών εκφράσεων της κοινωνίας, όπως αυτό βγαίνει μέσα από την πρωτοβουλία για την οργάνωση συναυλίας την Τετάρτη  30 Απριλίου στο Ακταίον, με τη συμμετοχή των καλλιτεχνών Λάκη Παπαδόπουλος, Νίκου Ζιώγαλα και «The old phase reverse».

Στην διάρκεια της συνάντησης με τον πρόεδρο του ΕΚΡ Σάββα Χατζησάββα, συζητήθηκαν οι τραγικές επιπτώσεις της τετραετούς εφαρμογής των μνημονίων στη χώρα, στην οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία.
Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων σε επίπεδα φτώχειας, η διάλυση του εργατικού δικαίου και η θεσμοθέτηση του  εργασιακού μεσαίωνα, επιβάλλει τη συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή της καταστροφικής πολιτικής και για την κατάργηση όλων των μνημονιακών, αντεργατικών νόμων, τόνισε ο κ. Χατζησάββας.
Φόβους ότι η κατάρρευση της δημόσιας υγείας δεν θα σταματήσει εδώ αλλά θα έχει και συνέχεια, διατύπωσε ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Νίκος Φουτούλης, στη διάρκεια της συνάντησης.
Ενδεικτικά ο κ. Φουτούλης ανέφερε τα 3 εκατομμύρια των ανασφάλιστων Ελλήνων, τους 172 ανθρώπους που έχασαν φέτος τη ζωή τους από τη γρίπη, την αύξηση κατά 43% της βρεφικής θνησιμότητας, την επανεμφάνιση, μετά από 40 χρόνια της ελονοσίας, τη μείωση της δαπάνης για τη δημόσια υγεία στα πρωτοφανώς χαμηλά επίπεδα του 1,8 δισ. ευρώ (πιο χαμηλά και από το 2004, όταν ανερχόταν στα 2,4 δισ. ευρώ), την αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στο 60%, 70%, ακόμη και 80%, στην φαρμακευτική δαπάνη.

Τόσο ο κ. Χατζησάββας, όσο και ο κ. Φουτούλης τόνισαν ότι οι κοινές δράσεις θα συνεχιστούν και ευχήθηκαν οι νέες τοπικές αυτοδιοικητικές αρχές που θα αναδειχθούν από τις επικείμενες εκλογές, να σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων και αρωγοί σε κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να σταματήσει την περαιτέρω διάλυση της οικονομίας και του κοινωνικού ιστού και να ανοίξει πραγματικούς δρόμους προς την ανάπτυξη, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Έκτακτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. «Θα φτάσουμε στα άκρα», προειδοποιεί ο Δημ. Διακομιχάλης.

Μέχρι αργά τη νύχτα συνεδρίαζε εκτάκτως το δημοτικό συμβούλιο Καλύμνου, προκειμένου να αποφασίσει και να επιλέξει τρόπους αντίδρασης, ενάντια στην απόφαση της ΔΕΗ να διακόψει την ηλεκτροδότηση σε 200 καταναλωτές της στο νησί.

«Θα φτάσουμε στα άκρα», προειδοποιεί με επιστολή του προς τη ΔΕΗ Ρόδου, που έλαβε τη σχετική απόφαση, ο δήμαρχος Καλύμνου Δημ. Διακομιχάλης.

Στην ίδια επιστολή του ο κ. Διακομιχάλης ζητάει την ανάκληση της απόφασης γι’ αυτό το πογκρόμ, επισημαίνοντας ότι η Κάλυμνος μαστίζεται από ανεργία και φτώχεια, είναι το νησί με τους περισσότερους πολύτεκνους στην Ευρώπη και επισημαίνει:

«Βιώνουμε τη μεγαλύτερη λαίλαπα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Καλύμνιοι χειμάζονται πραγματικά και όχι πλασματικά, 466 οικογένειες προσπαθούν να ζήσουν με επιδόματα της Πρόνοιας, ενώ πολύ περισσότερες παίρνουν φαγητό από τα συσσίτια».

Πηγή: rodosalarm.gr

«Οι μακρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα ολοκληρώνονται με επιτυχία», δήλωσε ο πρωθυπουργός, από το υπουργείο Οικονομικών. «Οταν άλλοι αμφισβητούσαν τα επιτεύγματα της οικονομίας, η κυβέρνηση ενωμένη με σοβαρότητα, πετυχαίνει την αποστολή της να βγάλει τη χώρα από την κρίση και την ύφεση», τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς και πρόσθεσε: «πάνω από 500 εκατ. ευρώ θα δοθούν αμέσως σε ένα εκατομμύριο Ελλήνων, με βάση εισοδηματική κριτήρια».

Τελείωσε μια δύσκολη διαπραγμάτευση. Τα κείμενα διαμορφώνονται και τελειώνουν, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του στο υπουργείο.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά έχουν ως εξής:
«Οι μακρές διαπραγματεύσεις με την Τρόικα ολοκληρώνονται με επιτυχία. Όταν άλλοι αμφισβητούσαν τα επιτεύγματα της οικονομίας ή προσπαθούσαν και να τα ματαιώσουν ακόμα, αυτή η Κυβέρνηση ενωμένη έκανε με σοβαρότητα αυτό που είναι η αποστολή της, να βγάλει τη Χώρα από την κρίση.

Είχαμε υποσχεθεί να αποτρέψουμε την έξοδο της Χώρας από το ευρώ. Και το πετύχαμε.

Είχαμε υποσχεθεί να βγάλουμε τη Χώρα από την ύφεση. Το πετυχαίνουμε τώρα.

Αγωνιζόμασταν να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα πιο νωρίς απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα, για να μην εξαρτάται συνεχώς η Χώρα μας από καινούργια δάνεια. Και το καταφέραμε.
Είχαμε υποσχεθεί να μοιράσουμε μέρος της υπέρβασης του στόχου του πλεονάσματος στην οικονομία για να ανταμειφθούν οι τεράστιες θυσίες του Ελληνικού λαού. Αυτό κάνουμε τώρα.
Και με ικανοποίηση -λοιπόν- μεγάλη, σας ανακοινώνω ότι πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ θα δοθούν αμέσως σε ένα εκατομμύριο Ελλήνων, με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Δηλαδή στους φτωχότερους, σε αυτούς που αδικήθηκαν περισσότερο, σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Και βεβαίως στους ένστολους με μηνιαίο μισθό κάτω από 1500 ευρώ. Όπως ακριβώς είχαμε υποσχεθεί.

Παίρνουμε μάλιστα και ειδική μέριμνα για το πιο αδύναμο μέρος των συμπολιτών μας, που έχουν ανελέητα χτυπηθεί από την κρίση: τους άστεγους! Για τους οποίους προβλέπουμε έκτακτη ενίσχυση 20 εκατομμυρίων στις υπηρεσίες που τους προσφέρονται, στέγαση, φαγητό κλπ. Αλλά ειδικά για τους αστέγους, σε λίγες μέρες θα έχω πολλά περισσότερα να σας πω…

Ακόμα, από την πρώτη Ιουλίου, θα υπάρξει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και από την πλευρά των εργοδοτών και από την πλευρά των εργαζομένων. Από 44% του μισθού, περίπου, οι εισφορές μειώνονται κατά 3,9%, στο 40%. Έτσι μειώνεται το εργασιακό κόστος. Για κάθε 100 ευρώ, δηλαδή, που πλήρωναν οι εργοδότες σε ασφαλιστικές εισφορές, θα πληρώνουν τώρα 89 ευρώ. Και για κάθε 100 ευρώ εισφορών που πλήρωναν οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους, θα πληρώνουν τώρα 94.

Αυτό το είχαμε υποσχεθεί, θα ανακουφίσει σίγουρα τις επιχειρήσεις, και ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που εκείνες δίνουν την αύξηση στην εργασία, θα δώσει - δηλαδή- ώθηση στην απασχόληση, αλλά και θα οδηγήσει και σε αύξηση αποδοχών των εργαζομένων σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Ακόμα, μέσα στο 2014, θα δοθεί άλλο ένα δισεκατομμύριο σε επιστροφές παλαιών ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες, επιπλέον εκείνων που είχαν προβλεφθεί από το πρόγραμμα. Έτσι, οι πληρωμές ληξιπρόθεσμων οφειλών φέτος θα φτάσουν τα 2,8 δισεκατομμύρια. Κι αυτό θα δώσει -όπως καταλαβαίνει ο καθένας- άμεση ρευστότητα στην οικονομία και θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο την αναγκαία Ανάκαμψη.

Επομένως, όχι μόνο δεν χρειάζονται, ούτε πρόκειται να υπάρξουν, νέα μέτρα λιτότητας, όπως με μόνιμη κακοπιστία προεξοφλούσαν ορισμένοι, αλλά προκύπτει σημαντική ανακούφιση για τους Έλληνες πολίτες που επιβεβαιώνει, άλλωστε, και τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού.

Και φυσικά, ένα μέρος του πλεονάσματος θα δοθεί για αποπληρωμή του χρέους κατά τα συμφωνημένα και, πάντως και εδώ, νωρίτερα από τις προβλέψεις.

Η συμφωνία προβλέπει ακόμα -όπως το ξέρετε εσείς καλά- πολλές σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές αναπτυξιακού χαρακτήρα, που απελευθερώνουν την οικονομία, που αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα, που μειώνουν τις τιμές. Μιλάω -δηλαδή- για μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης και που θα έπρεπε να έχουν γίνει από πάρα πολλά χρόνια πριν στην Ελλάδα. Τώρα αυτή η καθυστέρηση της Χώρας μας ξεπερνιέται οριστικά.

Βεβαίως, η προσπάθεια συνεχίζεται. Θα γίνουμε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή οικονομία. Μια νέα Ελλάδα. Αλλά, σήμερα ολοκληρώνεται μια μεγάλη περίοδος δοκιμασιών, και γίνεται ένα νέο ξεκίνημα.
Με ελπίδα, γιατί οι θυσίες αποδίδουν.

Με ακόμα περισσότερη ελπίδα, γιατί τα αποτελέσματα γίνονται πλέον ορατά, χειροπιαστά, για τον πολίτη.

Και με αξιοπιστία πάνω από όλα. Γιατί η Κυβέρνηση τηρεί τις δεσμεύσεις της.

Και κάτι ακόμα: Τα φτερά μας τα κολλάει -λένε ορισμένοι- κάποιος άλλος στους ώμους μας. Δεν μας τα κολλάει κάποιος άλλος στους ώμους μας.

Τα φτερά βγαίνουν από την ψυχή μας.

Την Ελλάδα, λοιπόν, την πιστεύουμε και θα την σηκώσουμε και πάλι ψηλά…

Σας ευχαριστώ πολύ».

Ακολουθεί αναλυτικά η δήλωση του υπουργού Οικονομικών:
«Τελειώσαμε μια δύσκολη διαπραγμάτευση. Το απόγευμα θα υπάρξει staff level agreement από τους εταίρους. Τα κείμενα διαμορφώνονται και τελειώνουν.

Θα ήθελα, στη φάση αυτή, να ευχαριστήσω πρώτα τον Πρωθυπουργό για τη συμπαράσταση, αυτούς τους επτά πολύ δύσκολους μήνες – αυτό το review ήταν πολύ δύσκολο, το δυσκολότερο έως τώρα. Πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών καταφέραμε να βελτιώσουμε την οικονομία σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά και να πετύχουμε αρκετά θέματα μέσα σε αυτή την έκθεση.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω, όλους τους Υπουργούς, τους συναδέλφους, που σε αυτή τη δύσκολη στιγμή φανήκαμε πολύ ενωμένοι- σε μια πάρα πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση, όλοι μαζί.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους στενούς μου συναδέλφους, συνεργάτες στο Υπουργείο αυτό, τους Υπουργούς, τον κ. Σταϊκούρα, τον κ. Μαυραγάνη, τους Γενικούς Γραμματείς, την κυρία Παπακωνσταντίνου, τον κ. Θεοχάρη, το Πρόεδρο του ΣΟΕ κ. Τσακλόγλου, και όλους τους συμβούλους που δούλεψαν μέρα νύχτα για να μπορέσουμε να έχουμε σήμερα το αποτέλεσμα αυτό».

Πηγή: Καθημερινή

Ο υπαρκτός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα του 1% έναντι των συμφερόντων της υπόλοιπης κοινωνίας. Αποτελούν απλά συνέπειες της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008 τα μεγάλα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα -ύφεση ή στάσιμη ανάπτυξη, ραγδαία αυξανόμενη ανεργία, χαμηλές προοπτικές για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, έλλειψη ζήτησης, διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων, κοινωνικός αποκλεισμός- που αντιμετωπίζουν σήμερα τόσο η Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες;

Υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα ότι όλα αυτά τα σοβαρά ζητήματα δεν οφείλονται απλά σε μια σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση με επίκεντρο τον ανεπτυγμένο κόσμο, αλλά στο γεγονός ότι ο σημερινός καπιταλισμός αδυνατεί πλέον να λειτουργήσει έστω με στοιχειώδη τρόπο που να μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση μιας βιώσιμης και ισόρροπης ανάπτυξης.

Η λεγόμενη «χρηματιστικοποίηση» της οικονομίας, που είναι όντως ιδιαίτερα επιρρεπής σε χρηματοοικονομικές κρίσεις και καταρρεύσεις όπως έδειξε ο Χάιμαν Μίνσκι, δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τις διαδικασίες παραγωγής ή τις εξελίξεις στην πραγματική οικονομία. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός εμφάνιζε σοβαρές διαρθρωτικές πιέσεις και παραμορφώσεις για αρκετές δεκαετίες πριν από την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-08, όπως η κρίση υπερπαραγωγής, εμπορικά ελλείμματα, αδυναμία στην αύξηση νέων θέσεων εργασίας, καθώς και αυξημένα επίπεδα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους.

Πράγματι, το κύμα χρηματιστικοποίησης, που πολλοί έχουν ονομάσει «καπιταλισμό καζίνο» ή «καπιταλισμό του χρηματιστηρίου», αλλά που στην ουσία ισοδυναμεί με την απορρύθμιση των γιγαντιαίων χρηματοπιστωτικών/χρηματοοικονομικών οντοτήτων με την ικανότητα να διαμορφώνουν και να ελέγχουν τη μοίρα εθνικών οικονομιών, ξεκίνησε ως απόρροια των διαρθρωτικών προβλημάτων που ήταν συνδεδεμένα με τη μεταπολεμική δομή της καπιταλιστικής συσσώρευσης, η κατάρρευση της οποίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970 απειλούσε την επέκταση του καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, η «χρηματιστικοποίηση» δεν προκύπτει από το πουθενά, αλλά αναδύεται ως εναλλακτικό μοντέλο στην παρακμή της μεταπολεμικής δομής της συσσώρευσης.

Στην εποχή της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας, και κυρίως στην εποχή της λιτότητας μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2008, ο μηχανισμός κίνησης για τη μεγιστοποίηση του κέρδους λαμβάνει τη μορφή της απόλυτης συμπίεσης των μισθών και άλλων μορφών εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικοποίησης των ιδιωτικών απωλειών, τη βίαιη μεταβίβαση δημοσίων περιουσιακών στοιχείων στον ιδιωτικό τομέα και τη δημιουργία ενός καθεστώτος πεονίας χρέους.

Με την επικράτηση της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας (η κινητήρια δύναμη πίσω από την παγκοσμιοποίηση και τη διαμόρφωση του σημερινού νεοφιλελεύθερου πρότζεκτ), η οικονομική μεγέθυνση, οι προοπτικές απασχόλησης και το βιοτικό επίπεδο επιδεινώνονται σημαντικά σε όλο τον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Αυτό αποδεικνύεται εύκολα όταν συγκρίνουμε τα ποσοστά ανάπτυξης και ανεργίας την εποχή του «ελεγχόμενου καπιταλισμού» (1945-1973) με τα επίπεδα ανάπτυξης και ανεργίας την εποχή της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων (1979 έως σήμερα).

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, καθώς και σε όλο το φάσμα του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, η επίδραση της χρηματοοικονομίας στην ανάπτυξη είναι αρνητική, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη μελέτη των οικονομολόγων Stephen Gecchetti και Enisse Kharroubi για την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (βλ. Stephen Gecchetti and Enisse Kharroubi, «Reassessing the impact of finance on growth»).

Με την κυριαρχία της χρηματοοικονομίας, οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία μειώνονται σε σημαντικό βαθμό και οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το αποτέλεσμα είναι η άνοδος μιας νέας «Επίχρυσης Εποχής», με ανανεωμένες αξιώσεις για την ανωτερότητα του δαρβινικού καπιταλισμού.

Την ίδια στιγμή, ο φτωχός και εργαζόμενος πληθυσμός θεωρείται ως μια μορφή ενόχλησης στον γαλαξία όπου κατοικούν οι πλούσιοι. Κάπως έτσι ξεκινά ο ανελέητος πόλεμος των πλουσίων στους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας των απλών ανθρώπων, με τα μέσα ενημέρωσης να διεξάγουν συστηματικά ανά διαστήματα υποτιμητικές εκστρατείες απέναντι στην ταυτότητα της εργατικής τάξης.

Οσον αφορά την αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και τη διόγκωση του κρατικού χρέους, οι εξελίξεις αυτές οφείλονται κυρίως στις ύπουλες φορολογικές πολιτικές που ευνοούν τους πλούσιους και τα εταιρικά περιουσιακά στοιχεία, και οι οποίες σχετίζονται με την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Ακόμη και στις χώρες του μεσογειακού νότου (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) που πλήττονται σήμερα ιδιαίτερα από την κρίση, και οι οποίες έχουν δαιμονοποιηθεί από τους βόρειους εταίρους τους στην Ευρωζώνη και τα διεθνή ΜΜΕ για τη δήθεν «σπάταλη» συμπεριφορά τους, οι αποκαλούμενες «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις εφάρμοσαν μεθοδικά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες αντιδραστικές παρά προοδευτικές κοινωνικές πολιτικές (βλ., το άρθρο του γράφοντος, C. J. Polychroniou «The Mediterranean Conundrum Crisis in the European Periphery». Economic and Political Weekly, Vol, XLVII, Νο. 21, May 26, 2012).

Από την άποψη της πολιτικής οικονομίας, το τέλος του κοινωνικού συμβολαίου στην Ευρώπη και το ξεχαρβάλωμα των κοινωνικών επιδομάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνει κατανοητό ως αντανάκλαση στη μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, παρά ως απόρροια της λογικής των αγνών οικονομικών. Η νεοσυντηρητική αντεπανάσταση που ξεκίνησαν αρχές της δεκαετίας του '80 η Θάτσερ και ο Ρέιγκαν στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ, αντίστοιχα, αποτελεί ταξικό πόλεμο από τα πάνω εκ μέρους του χρηματιστικού κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων με τη χρήση της εξουσίας του κράτους.

Είναι μέσω της εφαρμογής αυτού του αναλυτικού φακού που μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα τη μανία των Ρεπουμπλικανών με το «ταβάνι χρέους» και τη σφαγή στα επιδόματα και τις δημόσιες υπηρεσίες στη σύγχρονη Αμερική. Η ίδια ανάλυση μπορεί επίσης να μας οδηγήσει σε μια σταθερή κατανόηση του ανορεκτικού πνεύματος που κυριαρχεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρά την έλλειψη ανάπτυξης και το σοβαρό πρόβλημα ανεργίας που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωζώνης.

Εν ολίγοις, ο υπαρκτός καπιταλισμός έχει απολέσει οποιοδήποτε πρόσχημα περί ενός κοινωνικά υπεύθυνου οικονομικού συστήματος και μεριμνά σχεδόν αποκλειστικά για τις ανάγκες και τα συμφέροντα των πλουσίων και των ισχυρών με την επιβολή πολιτικών που είναι βλαβερές για την υπόλοιπη κοινωνία. Ο υπαρκτός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα του 1% έναντι των συμφερόντων της υπόλοιπης κοινωνίας. Αυτό εξηγεί γιατί οι πλούσιοι, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες τα πάνε τόσο καλά σε μια περίοδο που οι στρατιές των ανέργων συνεχίζουν να αυξάνονται και ένα σημαντικό ποσοστό του εργαζόμενου πληθυσμού παλεύει απλά για να επιβιώσει.

Κατ' ουσίαν, συνεπώς, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε τόσο με μια πραγματική καπιταλιστική κρίση όσο με μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια εκ μέρους του πλέον ισχυρού τμήματος του κεφαλαίου να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας εις βάρος του εργαζόμενου πληθυσμού σε μια περίοδο οικονομικής στασιμότητας.

* Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ηλεκτρονικό έντυπο Truthout και αναρτήθηκε σε πολλές δεκάδες ιστοσελίδες, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτή του Occupy the World.

Πηγή: enet.gr