Όπως είχαμε προαναφέρει ο Jeo είναι ένας ταλαντούχος νέος του νησιού μας και δεν παύει να μας εντυπωσιάζει καθημερινά με τα έργα του.
Η φωτογραφία είναι η ένωση της τέχνης με την επιστήμη. Οι μεγάλες σκέψεις προέρχονται από την καρδιά, είπε ο Vauvenargues.
Η φωτογραφία είναι τέχνη, πάθος, έρωτας, ματαιοδοξία, αγάπη για τη στιγμή, ελατήριο για τη φαντασία, πρόκληση!
Είναι αλήθεια και ψέμα μαζί όπως είναι και κάθε μορφή τέχνης. Από τη μία είναι ένα χαρτί γεμάτο χημικά και χρώματα, ενώ από την άλλη είναι μια συλλογή συναισθημάτων.
Τι είναι αυτό που βλέπει ο Jeo και μπορεί και απαθανατίζει στις στιγμές και δεν μπορούμε εμείς;
Το έχω αναρωτηθεί ακόμα και εγώ αλλά απάντηση δεν βρίσκω, έτσι λοιπόν τον ρώτησα για κάποιες από τις φωτογραφίες του για να μου πει τι τον ώθησε για ένα τέτοιο αποτέλεσμα!

Στην φωτογραφία βλέπουμε μια κοπέλα (Ελευθερία Χατζηγιακουμή) να ράβει με μια ραπτομηχανή, τι σε έμπνευσε σε αυτήν την φωτογραφία;

Jeo: Η φωτογραφία αυτή είναι βασισμένη στο πως έχω αποτυπωμένη την εικόνα της γιαγιάς μου όταν ήταν νέα, μετανάστρια όπου εργαζόταν σε εργοστάσιο ραπτικής. Επειδή γνωρίζω πως οι περισσότερες γυναίκες της εποχής εκείνης είχαν ως κύρια ασχολία την ραπτική, θέλησα να αποτυπώσω τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, θαυμάζοντας ότι παρόλο την σκληρή τους δουλειά, πάντα έδειχναν περιποιημένες.

(Στέλιος Τίγκας) η μαγεία στη φωτογράφιση τις περισσότερες φορές κρύβεται μέσα στην φύση, πες μας μερικά λόγια για την συγκεκριμένη..

Jeo: Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε μέσα στα στάσιμα νερά της πισίνας του παλιού waterpark και το τοπίο είναι αληθινό.
Αυτή η εικόνα δηλώνει την αντίθεση ανάμεσα στο κατάλευκο σώμα το οποίο βρίσκεται μέσα σε έναν βάλτο, και ταυτόχρονα η ομοιότητα του ανθρώπινου σώματος με τη φύση. Παρόλο που η ανθρωπότητα εξελίσσεται, ο άνθρωπος πάντοτε θα αποτελεί ένα κομμάτι της φύσης.

Ένα αγόρι να κάθεται σε μια καρέκλα και.... μελαγχολία, πόνος, θλίψη, μοναξιά; ποια συναισθήματα εκφράζουν στην συγκεκριμένη εικόνα;

Jeo: Σε αυτή τη φωτογραφία θέλω να εκφράσω μια προσωπική αντίληψη για το πώς είναι ο κόσμος σήμερα. Ζούμε κλεισμένοι μέσα σε ένα ''κουτί'' και αντί να ζήσουμε την κάθε στιγμή, αντιθέτως είμαστε εμείς οι ίδιοι οι θεατές όπου κοιτάμε μέσα από ένα παράθυρο την ζωή μας να κυλά, στέκοντας ανέκφραστοι.

Αυτή η εικόνα με παροτρύνει σε έργο τέχνης, είναι μια φωτογραφία που θα έβλεπα σε πασίγνωστο περιοδικό που θα είχε να κάνει με την κουλτούρα την τέχνη και τα παλιά κλασικά τα χρόνια, ποιος ήταν ο τρόπος σκέψης σου για μια τέτοια δημιουργία;

Jeo: Η συγκεκριμένη φωτογραφία θίγει την καταπίεση και την έλλειψη ελευθερίας των γυναικών την εποχή που ακόμα η γυναίκα θεωρούνταν κατώτερο ον, χωρίς κανένα δικαίωμα. Στη συγκεκριμένη εικόνα αποτυπώνεται η ανάγκη να σπάσουν τα δεσμά της καταπίεσης και να βγουν από τη ''φυλακή'' στην οποία ζούσαν εγκλωβισμένες. Πιο συγκεκριμένα τα πολύ κλειστά ρούχα αντιπροσωπεύουν την καταπίεση. Το γυμνό σώμα καθώς και η ένταση στο χέρι δηλώνουν την έντονη ανάγκη για ελευθερία.

Στην συγκεκριμένη φωτογραφία στο Facebook σου, έχεις δώσει τίτλο "Nymph: The rise of spring" εγώ προσωπικά εντυπωσιάστηκα όταν
την είδα για πρώτη φορά. Πιστεύω πως ένας άνθρωπος για να μπορεί να βγάλει αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να έχει μεγάλο χάρισμα, πες μας τι σε ενέπνευσε...

Jeo: Η συγκεκριμένη εικόνα αναφέρεται σε έναν πλαστό κόσμο στον οποίο παρουσιάζεται ένα φανταστικό πρόσωπο, μια νύμφη η οποία συμβολίζει την άνοιξη καθώς απαλλάσσει τον χειμώνα από τα καθήκοντά του, ξυπνώντας με το πέρασμά της κάθε ζωντανό οργανισμό, δίνοντας στον κόσμο της ξανά χρώμα και ζωντάνια.

Όποιος θέλει να παρακολουθεί της καινούργιες δουλειές του Jeo μπορεί να τον ακολουθήσει στο Facebook ΕΔΩ.

Δεν θα χαθεί το καλοκαίρι για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, διαβεβαιώνουν αρμόδιες πηγές από το υπουργείο Πολιτισμού. Οι εργασίες στο κτίριο έχουν ολοκληρωθεί, οι προετοιμασίες, νομικές και τεχνικές, είναι πυρετώδεις, η συνεργασία πολιτικής ηγεσίας ΥΠΠΟ και της διευθύντριας του Μουσείου Αννας Καφέτση στενή, με στόχο το μουσείο να μπορεί να ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό τον Ιούλιο.

Το εγχείρημα, λοιπόν, έχει μπει στην τελική ευθεία ολοκλήρωσής του. Τους τελευταίους τρεις μήνες τόσο ο υπουργός Πάνος Παναγιωτόπουλος όσο και η γενική γραμματέας Λίνα Μενδώνη συμμετέχουν ενεργά στις συνεδριάσεις του νέου διοικητικού συμβουλίου του ΕΜΣΤ για να «τρέξουν» διάφορα οργανωτικά και διοικητικά προβλήματα που ανακύπτουν.

Ηδη εγκρίθηκε η πρώτη φάση της μουσειογραφικής μελέτης και προχωρούν γρήγορα οι διαδικασίες και για την ολοκλήρωσης της δεύτερης φάσης.

Επιπλέον, και τα ζητήματα που αφορούν τη στελέχωση του προσωπικού του νέου μουσείου λύνονται οριστικά. Συγκεκριμένα, ύστερα από σχετικές συνεννοήσεις του ΕΜΣΤ με το ΑΣΕΠ, τις οποίες συνέδραμε και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, τις επόμενες μέρες θα δημοσιευτεί η προκήρυξη για τη πρόσληψη 14 ατόμων διαφόρων ειδικοτήτων με σχέσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και μέχρι τα μέσα Ιουνίου θα έχει ολοκληρωθεί και η πρόσληψή τους. Παράλληλα έχουν ήδη δρομολογηθεί και οι σχετικές διαδικασίες για την πρόσληψη 27 μονίμων υπαλλήλων διαφόρων ειδικοτήτων με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου.

Περαιτέρω, με δεδομένη την αποδοχή από το ΕΜΣΤ της χορηγίας από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» προχωράει με γοργούς ρυθμούς η αξιοποίηση της σημαντικής αυτής βοήθειας ύψους 3 εκατ. ευρώ, ώστε να ολοκληρωθούν οι υποδομές και η ασφαλής λειτουργία του νέου μουσείου.

Ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος φέρεται να έχει δώσει σαφείς εντολές προς το Διοικητικό Συμβούλιο και τη διευθύντρια του μουσείου, η έκθεση των έργων να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου, ώστε το μουσείο να αποτελέσει πόλο έλξης και προορισμό για τους Αθηναίους και τους επισκέπτες από το φετινό καλοκαίρι.

Πηγή: kathimerini.gr

Περπατώντας από το κέντρο της Αθήνας προς τη λεωφόρο Συγγρού, παρατηρώ τα πεζοδρόμια, τις προσόψεις κτιρίων, τα πεζούλια στις πλατείες, ακόμη και τους κάδους που είναι καλυμμένοι με μπογιές. Θυμάμαι ένα πρόσφατο άρθρο των Washington Times με θέμα «Τα γκράφιτι της κρίσης στην Αθήνα»: παρουσίαζε την πόλη της ανεργίας, των λουκέτων και των διαδηλώσεων μέσα από τη ματιά ανθρώπων που επιλέγουν να αποτυπώσουν το ζοφερό κλίμα στον δημόσιο χώρο. Μορφή διαμαρτυρίας ή βανδαλισμός; Τέχνη ή ρύπανση; Κοινωνικό μήνυμα ή παραβατική δραστηριότητα που δικαίως τιμωρείται ακόμη και με φυλάκιση;

Η αμφιλεγόμενη τέχνη του δρόμου έχει κατορθώσει πολλές φορές να δώσει χρώμα στο γκρίζο των μεγαλουπόλεων, αλλά τι γίνεται όταν η αισθητική και το μέτρο χάνονται ή όταν μουντζουρώνονται αγάλματα και νεοκλασικά; Σε αυτά τα ερωτήματα αποσκοπεί να δώσει απαντήσεις η ανατρεπτική έκθεση που φιλοξενεί η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με τίτλο «No respect». Αναδεικνύοντας μια εναλλακτική μορφή έκφρασης του 20ού αιώνα και επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση της με το νεανικό κοινό, καταγράφει -για πρώτη φορά- την ιστορία της graffiti & street art σκηνής, όπως αυτή αποτυπώνεται σήμερα στους δρόμους της χώρας.

Με προϋπόθεση την ανωνυμία
Κατευθύνομαι προς το υπόγειο του ιδρύματος, από όπου ακούγεται δυνατή μουσική. Στην είσοδο της έκθεσης κοιτώ αποσβολωμένη τον τεράστιο ψηλοτάβανο χώρο. Σπρέι, στένσιλ, χρώματα, δράκοι, νεκροκεφαλές, σκοτεινοί ιππότες, αφίσες, ψηφιακά μοτίβα δημιουργούν ένα ψυχεδελικό σύμπαν που θυμίζει παραμύθι του Τιμ Μπάρτον και απλώνεται στο ταβάνι, στους τοίχους, στο δάπεδο, στις κολόνες, ακόμη και πάνω σε αυτοκίνητα-αντίκες! Την προσοχή μου κεντρίζει ένα έργο που απεικονίζει με αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια το πρόσωπο ενός κακοποιημένου αγοριού. Σύμφωνα με το tag (η υπογραφή του καλλιτέχνη), ανήκει στον STMTS. «Ο 19χρονος Σταμάτης είναι ο νεότερος της παρέας», μου λέει η επιμελήτρια Μαριλένα Καρρά που έχει αναλάβει να με ξεναγήσει. «Είναι δευτεροετής φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, ένας δραστήριος νεαρός με ευαισθησίες, που προσπαθεί να τα βάλει με το σύστημα».

Δεν κατάφερα να συναντήσω ούτε τον ίδιο ούτε κάποιον από τους υπόλοιπους 39 δημιουργούς, καθώς η ανωνυμία είναι απαραίτητο στοιχείο στο χώρο τους - ακόμη και τα tags μοιάζουν με δυσανάγνωστα γραφήματα. Η ανωνυμία των καλλιτεχνών -που έπρεπε να διατηρηθεί ακόμη και στο making of βίντεο το οποίο προβάλλεται στη μέση της αίθουσας- ήταν μόνο ένα από τα πολλά εμπόδια που κλήθηκε να ξεπεράσει η κ. Καρρά. Χρειάστηκαν έξι μήνες για την προετοιμασία και την υλοποίηση του πρότζεκτ. Και όταν ανακοινώθηκε η ανοιχτή πρόσκληση, η ίδια έλαβε δεκάδες mails διαμαρτυρίας για την απόφαση της Στέγης να δώσει βήμα σε γκραφιτάδες.

Η ανταπόκριση των καλλιτεχνών πάντως ξεπέρασε κάθε προσδοκία: οι συμμετοχές έφτασαν τις 168, άτομα από 19 μέχρι 40 ετών που προέρχονταν από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. «Είχαν πολλούς ενδοιασμούς και δεν ήταν εύκολο να πειστούν. Τους ζητούσα να λειτουργήσουν ως καλλιτέχνες δρόμου, αλλά σε κλειστό, περιορισμένο χώρο. Να αφιερώσουν ένα μήνα στη δημιουργία ενός έργου για το οποίο, υπό κανονικές συνθήκες, εξαιτίας της παρανομίας, αφιερώνουν λίγα λεπτά. Τους εγγυήθηκα ότι δεν θα είναι  κάτι mainstream και ότι, παρά τα φαινόμενα, υπάρχουν αντισυμβατικά περιβάλλοντα εκεί που δεν το περιμένεις.

Παρότι τους παρείχαμε τα έξοδα του εξοπλισμού και απόλυτη ελευθερία ως προς τις θεματικές και τα ωράρια, δεν έλεγαν να ξεπεράσουν αυτήν τη χαριτωμένη... αλαζονεία που τους διακρίνει. Τελικά κατακτήθηκε η εμπιστοσύνη και στα εγκαίνια φάνηκαν ικανοποιημένοι».

Τι σημαίνει «Faμe»;
Για την ιστορία, οι περισσότεροι γκραφιτάδες από όσους συμμετέχουν είναι αρχιτέκτονες ή πολιτικοί μηχανικοί. Η συνεργασία παλιών (JASONE, BILLY GEE, THEOPSY) με ανερχόμενους σταρ της σκηνής (CACAO ROCKS, YAKOO, SHK CREW, EXIT, WD) και με εκπροσώπους της επαρχίας (ο SHUEN από Λάρισα, οι UPSET και NAR από Θεσσαλονίκη, οι LINARDAKI-PASISOT από Κρήτη) έχει ως αποτέλεσμα να βλέπεις στην αίθουσα της Στέγης την απρόσμενη και άναρχη πολυφωνία που συναντάς στο δρόμο.

«Δεν είναι το ίδιο, αλλά τουλάχιστον αυτό το εγχείρημα δεν προσβάλλει και δεν ακυρώνει το respect του δρόμου», λέει η κ. Καρρά. Αλλωστε, κάπως έτσι προέκυψε και ο τίτλος της έκθεσης. «Μία από τις κυρίαρχες έννοιες σ’ αυτόν το χώρο είναι ο σεβασμός που εμπνέει ένα μέλος της κοινότητας στα υπόλοιπα. Κατέληξα στο “no respect”: υποδηλώνει έναν φαύλο κύκλο επειδή το κοινό μοιάζει να μη σέβεται τη δουλειά τους, οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες κατηγορούνται ότι δεν σέβονται τον δημόσιο χώρο, αλλά και επειδή όσοι συμμετέχουν στην έκθεση κινδυνεύουν να χάσουν το σεβασμό των συναδέλφων τους».

Πολλοί επισκέπτες φωτογραφίζονται στην είσοδο, μπροστά στο «Faμe» του NAR. «Μεταφράζεται ως “φήμη”, αλλά διαβάζεται και ως “φάμε” και παραπέμπει σε μια εποχή που τα “τρώμε”, “φάγαμε”, “δεν έχουμε να φάμε” είναι εξαιρετικά επίκαιρα», εξηγεί η κ. Καρρά.

Ανάμεσα σε τουρίστες όλων των ηλικιών που περιφέρονται στο χώρο, εντοπίζω τρεις νεαρές Ελληνίδες. Η Αλίκη ήρθε «γιατί με γοητεύει το μυστήριο γύρω από την ταυτότητα των καλλιτεχνών του δρόμου». Η Φιλιώ βρίσκει ενδιαφέρουσα «την ανάγκη ενός εφήβου να πάρει ένα σπρέι και να γεμίσει μια λευκή επιφάνεια. Δεν είναι μόδα, είναι μικρόβιο». Ρωτάω τη Στέλλα, κοινωνιολόγο, αν ένας ζωγράφος που δημιουργεί πάνω σε καμβά είναι κατά τη γνώμη της λιγότερο ταλαντούχος. «Ολα έχουν να κάνουν με τη διαχείριση της ελευθερίας. Η Αθήνα είναι γεμάτη γκράφιτι επειδή ο πολίτης δεν σέβεται μια πόλη που δεν δείχνει να τον σέβεται», λέει.

Info:  Εως 13/7, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών  - Ιδρυμα Ωνάση, τηλ. 210-90.05.800,  www.sgt.gr, είσοδος ελεύθερη.

Πηγή: kathimerini.gr

Ελληνοιταλική έκθεση στο Προεδρικό Μέγαρο της Ιταλίας.

Οι πανάρχαιοι πολιτιστικοί δεσμοί Ελλάδας και Ιταλίας, μέσα από εμπορικές επαφές, με την ίδρυση αποικιών αλλά και με τη σύζευξη του αρχαίου ελληνικού και του ρωμαϊκού πολιτισμού, είναι το θέμα της έκθεσης που εγκαινιάζεται σήμερα, Παρασκευή 28 Μαρτίου, στο Προεδρικό Μέγαρο της Ιταλίας, στη Ρώμη.

Η έκθεση «Κλασικισμός και Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό πεπρωμένο της Ελλάδας και της Ιταλίας» διοργανώνεται από την προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας σε συνεργασία με το υπουργείο εξωτερικών, το γραφείο ελληνικής προεδρίας, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά το α΄ εξάμηνο του 2014 και της διαδόχου Ιταλικής κατά το β΄ εξάμηνο του ίδιου έτους. Η έκθεση -που θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουλίου- τον Σεπτέμβριο προγραμματίζεται να μεταφερθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Αθήνα.

Άγιος Πέτρος, 1601-1607. Ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος. Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται ολιγάριθμα, αλλά εμβληματικά έργα από μεγάλα Μουσεία της Ελλάδας και της Ιταλίας.  Τα έργα από τις ελληνικές συλλογές είναι αντιπροσωπευτικά για την ελληνική τέχνη από την προϊστορική έως και του 20ο αιώνα. Τα αντίστοιχα εκθέματα των ιταλικών συλλογών προέρχονται από την Ιταλία και την Ελλάδα.

Η παρουσίαση των έργων αυτών στο πλαίσιο της έκθεσης έχει σκοπό να καταδείξει τους πανάρχαιους στενούς δεσμούς Ελλάδας και Ιταλίας και τη σύζευξη του αρχαίου ελληνικού και του ρωμαϊκού πολιτισμού. Να προβάλει τη σημασία του ελληνικού και αργότερα του ρωμαϊκού πολιτισμού για τη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και συνακόλουθα της σημερινής πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Επίσης, σκοπός της έκθεσης είναι να υπενθυμίσει ότι η πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ένωση της Ευρώπης έχει μακρινές ρίζες στην ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία.

Ανάγλυφο της «Σκεπτομένης Αθηνάς», γύρω στο 460 π.Χ. Αθήνα, Μουσείο Ακρόπολης.

Φορητή αμφιπρόσωπη εικόνα (12ος αι.).
Αθήνα, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.

Τα έργα από ελληνικά Μουσεία είναι τα εξής:

1. Πήλινη πινακίδα Γραμμικής Β από την Πύλο, τέλη 13ου αι. π.Χ. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

2.  Κυκλαδικό ειδώλιο από τη Νάξο, τρίτης χιλιετίας π.Χ., τύπου Σπεδού, από το ομώνυμο νεκροταφείο στη Νάξο. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

3. Χάλκινο άγαλμα ανδρικής μορφής, πρώιμης ρωμαϊκής περιόδου. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (επαναπατρισθέν έργο από το Saarbrücken Γερμανίας).

4. Άγαλμα Κόρης, 520-510 π.Χ. Αθήνα, Μουσείο Ακρόπολης.

5. Ανάγλυφο της «Σκεπτομένης Αθηνάς», γύρω στο 460 π.Χ. Αθήνα, Μουσείο Ακρόπολης.

6. Ρυτό σε σχήμα ταυροκεφαλής από το ανάκτορο της Ζάκρου, ΥΜΙΒ περιόδου. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

7. Φορητή αμφιπρόσωπη εικόνα (12ος αι.). Αθήνα, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.

8. Άγιος Πέτρος, 1601-1607. Ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος. Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

9. Καθιστή γυναίκα, 1951. Ζωγράφος Γιάννης Μόραλης. Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

10. Νεκρά φύση με την Ακρόπολη στο βάθος, πριν το 1931. Ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης. Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

11. Τοπίο με τρεις φιγούρες, 1935. Ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης. Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.

Πηγή: naftemporiki.gr

Αθήνα
Μια μεγάλη έκθεση για την ίαση και την εξέλιξη των αρχαίων θεραπευτικών πρακτικών από τη μαγικο-θρησκευτική θεραπεία στην ορθολογική, επιστημονική ιατρική θα πραγματοποιηθεί από τον Νοέμβριο ώς τον Μάιο του 2015 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Μετά και τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, 282 αρχαία αντικείμενα από 41 μουσεία της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Δανίας, και της Ολλανδίας θα πλαισιώνουν την πανανθρώπινη θεματολογία της έκθεσης, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια του ανθρώπου να διατηρήσει την υγεία του.

Η έκθεση τιτλοφορείται «Ίασις: Υγεία - Νόσος - Θεραπεία από τον Όμηρο στον Γαληνό» και είναι η συνέχεια της τριλογίας «Έρως - Υγεία - Θάνατος», της οποίας το πρώτο σκέλος πραγματοποιήθηκε το 2010, ενώ το τελευταίο, που έχει ήδη πάρει την έγκριση του ΚΑΣ, θα παρουσιαστεί αρχικά στο Ίδρυμα Ωνάση της Νέας Υόρκης.

Η «Ίασης» διαρθρώνεται στις τρεις θεματικές ενότητες (Υγεία, Νόσος και Θεραπεία), οι οποίες θα εκτυλίσσονται στις έξι αίθουσες του Μουσείου.

Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται αντικείμενα που εικονογραφούν τους τρόπους υγιεινής διαβίωσης (διατροφή, αθλητισμός), αλλά κι όσα σχετίζονται τόσο με την ατομική υγιεινή (όπως αγγεία με αθλητές που πλένονται), όσο και με τη δημόσια υγιεινή, όπως για παράδειγμα τα πήλινα στελέχη από τον Πεισιστράτιο υδρευτικό αγωγό της Αθήνας του τέλους του 6ου αι. π.Χ.

Οι εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες που διαταράσσουν την αρμονική ισορροπία του οργανισμού και οδηγούν στη νόσο, εξετάζονται στη δεύτερη ενότητα, η οποία εμπλουτίζεται με εκθέματα, όπως απεικονίσεις ασθενών ή προσβεβλημένων μελών του σώματος πάνω σε μαρμάρινα ανάγλυφα και πήλινα ειδώλια, αλλά και ιστορικές μαρτυρίες, όπως η αναφορά του Θουκυδίδη στον λοιμό που ξέσπασε στην Αθήνα στις αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου (430 π.Χ.).

Η τρίτη ενότητα αποτελείται από τρεις υπο-ενότητες, με τίτλους «Ομηρική ιατρική», «Θεουργική ιατρική» και «Επιστημονική ιατρική». Η πρώτη ξεκινά από τα Ομηρικά έπη, που περιλαμβάνουν τις αρχαιότερες μαρτυρίες για τις μεθόδους αντιμετώπισης και περιποίησης των πολεμικών τραυμάτων με διάφορα φυτικά φάρμακα και επιδέσεις. Την πλαισιώνουν παραστατικά οι δύο πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Β΄ στις οποίες βρίσκονται καταγεγραμμένες οι λέξεις i-ja-te (ιητήρ) και pa-ma-ko (φάρμακο), αλλά και αγγεία, μαρμάρινα και πήλινα ανάγλυφα όπου απεικονίζονται σκηνές περιποίησης των τραυματισμένων ομηρικών ηρώων.

Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της Θεουργικής ιατρικής, όπως ο Ασκληπιός και τα μέλη της οικογένειάς του (Υγιεία, Τελεσφόρος κλπ.), καθώς και άλλοι ήρωες-θεραπευτές, όπως ο Αμφιάραος και ο Άμυνος, περιλαμβάνονται στη δεύτερη υποενότητα η οποία κάνει ιδιαίτερη αναφορά και στα Ασκληπιεία, μέσα από την παρουσίαση αντικειμένων που βρέθηκαν στα ιερά αυτά.

Η τελευταία υποενότητα παρουσιάζει τη θεραπεία έτσι όπως επιχειρείται μέσα από την ορθολογική, επιστημονική ιατρική, απαλλαγμένη από τις θρησκευτικές αντιλήψεις και όπως τεκμηριώνεται μέσα από αντίστοιχα εκθέματα: παραστάσεις αγγείων και αναγλύφων με σκηνές ιατρικής εξέτασης, κρανία με ίχνη χειρουργικών επεμβάσεων, ενεπίγραφα πήλινα και μετάλλινα δοχεία που περιείχαν φυτικά φάρμακα, μετάλλινα ιατρικά εργαλεία, όπως νυστέρια, άγκιστρα και κολποσκόπιο, που βρέθηκαν σε τάφους ιατρών και πολλά ακόμη.

Η έκθεση θα κλείνει με την τιμητική παρουσίαση μνημείων που απεικονίζουν ιατρούς ή αναφέρονται σ' αυτούς και στο έργο τους.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή: news.in.gr