Μέχρι να φτάσουμε στο χειμώνα , ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα που μας ταλαιπωρούν με συμπτώματα όπως το συνάχι, ο βήχας, ο πονόλαιμος, ο πυρετός κ.α. Έχετε σκεφτεί ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μην είναι και τόσο αθώα;

Τότε κάνουμε λόγο για σοβαρότερες περιπτώσεις, όπου τα μικρόβια καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι και τους πνεύμονες. Ο λόγος για τις λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, από το κοινό κρυολόγημα μέχρι την πνευμονία και διακρίνονται σε δυο κατηγορίες, του ανώτερου και του κατώτερου αναπνευστικού, οι οποίες χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης.

Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού αφορούν τον ρινικό βλεννογόνο, το φάρυγγα, το λάρυγγα, τις αμυγδαλές, την τραχεία, προκαλώντας παθήσεις που αντίστοιχα ονομάζουμε ρινίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα και τραχειοβρογχίτιδα.
Οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού αφορούν τους πνεύμονες. Πρόκειται για σοβαρά νοσήματα, που συνήθως οφείλονται σε μικρόβια και όχι σε ιούς, είναι δηλαδή μικροβιακές λοιμώξεις

Ένα από τα κύρια συμπτώματα της λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος είναι συνήθως ο βήχας. Άλλα συμπτώματα είναι η ρινική συμφόρηση και καταρροή, ο πυρετός, ο πονοκέφαλος, οι μυαλγίες-αρθραλγίες. Τα συμπτώματα κορυφώνονται κατά κανόνα ύστερα από 2-3 ημέρες και στη συνέχεια σταδιακά υποχωρούν.

Ωστόσο, ο βήχας ενδέχεται να επιμένει και μετά την ίαση της λοίμωξης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φλεγμονή των αεραγωγών, που προκλήθηκε από τη λοίμωξη, πιθανώς να χρειάζεται χρόνο μέχρι να επιλυθεί. Μπορεί να χρειαστούν 2-3 εβδομάδες, αφότου περάσουν τα υπόλοιπα συμπτώματα, μέχρι να υποχωρήσει εντελώς και ο βήχας. Μερικές φορές η λοίμωξη μεταφέρεται στον πνευμονικό ιστό, στα ιγμόρεια ή στα αυτιά. Τα βακτήρια ευδοκιμούν στη βλέννα και γι' αυτόν το λόγο κάποιοι αναπτύσσουν δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις των ιστών του πνεύμονα (πνευμονία), των αυτιών ή των ιγμορείων

Τα αντιβιοτικά είναι φάρμακα που πρέπει όμως να χορηγούνται σε περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων και πάντα κατόπιν ιατρικής συμβουλής. Χορηγούνται κυρίως σε ειδικές περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένα ή εξασθενημένα άτομα όπου μια ιογενής λοίμωξη μπορεί να μετατραπεί σε μικροβιακή και τότε η αντιβίωση κρίνεται άκρως απαραίτητη.

Για την αντιμετώπιση των βλεννών μπορούν να χρησιμοποιηθούν βλεννολυτικά σκευάσματα π.χ. αμβροξόλη. Η αμβροξόλη είναι ένα μόριο με ολοκληρωμένη φαρμακολογική δράση: α) βλεννολυτική, δηλ μειώνει το ιξώδες της βλέννης, β) αποχρεμπτική εφόσον έχει βλεννοκινητικές ιδιότητες αλλά και γ) βλεννορυθμιστική (αποκαθιστά τη δραστηριότητα του κροσσωτού επιθηλίου). Επιπλέον όμως έρευνες έχουν δείξει ότι η συγχορήγηση της αμβροξόλης με αντιβιώσεις αυξάνει τα επίπεδα αντιβιοτικών στους πνευμονικούς ιστούς και τις ενοχλήσεις στο λαιμό.

Πιο συγκεκριμένα όταν η αμβροξόλη χορηγήθηκε συνδυαστικά με αμοξυκιλλίνη, ερυθροκυμίνη ή κεφουροξίμη σε σύγκριση με χορήγηση αντιβιοτικού σε συνδυασμό με placebo, τα αποτελέσματα έδειξαν σχεδόν διπλάσια συγκέντρωση αντιβίωσης – από την 1η κιόλας ημέρα- όταν χρησιμοποιείται αμβροξόλη σε συνδυασμό με αντιβιοτικό από όταν χρησιμοποιείται μόνο το αντιβιοτικό. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής αναρρώνει νωρίτερα αν μαζί με την αντιβίωση συγχορηγηθεί αμβροξόλη.

Συνολικά το ιστορικό και η εξέταση του ασθενούς, βοηθούν στο να γίνει η διάγνωση της πνευμονίας και σε πολλές περιπτώσεις να αναγνωρισθεί ο παράγοντας που την έχει προκαλέσει. Σε κάθε περίπτωση, αντιμετωπίστε την πνευμονία σε συνεργασία με τον γιατρό σας και χρησιμοποιήστε οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή μόνο κατόπιν συνεννόησης μαζί του.

Μοσχονά Στέλλα Ειδικός Παθολόγος - Επιστημονικός Συνεργάτης Αγγειοπαθολογικής μονάδας και Ιατρείου Διαβητικού ποδιού Νοσ.Ευαγγελισμός

Ένα δερματικό επίθεμα που αλλάζει χρώμα όταν ανιχνεύει κάποια λοίμωξη στον οργανισμό μπορεί αν συμβάλλει στη μείωση των αντιβιοτικών όταν αυτά δεν είναι αναγκαία, υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ.

Το πρωτοποριακό αυτό επίθεμα απελευθερώνει φθορίζουσα χρωστική ουσία από μικροσκοπικές κάψουλες, όταν τα βακτήρια που συνωστίζονται σε μια ανοικτή πληγή του δέρματος αρχίζουν να απελευθερώνουν τοξίνες.

Έτσι οι γιατροί είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τις βακτηριακές λοιμώξεις και να τις αντιμετωπίζουν ταχύτερα, ειδικά όταν πρόκειται για εγκαύματα σε παιδιατρικούς ασθενείς.

Επούλωση και προστασία

Τα παιδιά με εγκαύματα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε βακτηριακές λοιμώξεις επειδή του ανώριμου ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Οι συγκεκριμένες λοιμώξεις επιβραδύνουν την επούλωση των τραυμάτων, παρατείνοντας τη νοσηλεία και αφήνοντας μόνιμα σημάδια στο δέρμα. Σε σοβαρές μορφές μπορούν μάλιστα να στοιχίσουν και τη ζωή του ασθενή.

Οι βακτηριακές λοιμώξεις αποτελούν πραγματική πρόκληση για τους γιατρούς, καθώς δεν είναι εύκολο να διαγνωστούν γρήγορα και χωρίς να αφαιρεθεί το πάσχον τμήμα του δέρματος, διαδικασία επώδυνη που επίσης προκαλεί πιο εκτεταμένες ουλές.

Για να αποφύγουν τέτοιο ενδεχόμενο, συχνά οι γιατροί χορηγούν αντιβιοτικά προληπτικά χωρίς να έχουν επιβεβαιωμένη λοίμωξη. Αλλά η θεραπεία με αντιβιοτικά, όταν δεν υπάρχει λοίμωξη, μπορεί να κάνει τα βακτήρια πιο ανθεκτικά στη θεραπεία.

«Στόχος μας είναι με το νέο αυτό δερματικό επίθεμα να οριοθετήσουμε την ανάγκη χρήση των αντιβιοτικών και να σώσουμε περισσότερες ζωές» εξηγεί ο δρ Τομπι Τζενκινς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές έχουν ήδη λάβει χρηματοδότηση σχεδόν ενός εκατομμυρίου στερλινών από το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας της Μ. Βρετανίας για να δοκιμάσουν την ανταπόκριση του δερματικού επιθέματος σε δείγματα από πληγές ατόμων που έχουν υποστεί εγκαύματα.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Η φυματίωση θεωρείται πλέον από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ως η πιο θανατηφόρα λοιμώδης νόσος διεθνώς, μαζί με το AIDS.

Κάθε μία από τις δύο ασθένειες σκότωσε 1,1 έως 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους το 2014. Οι θάνατοι από φυματίωση ήσαν 1,5 εκατομμύρια πέρυσι (890.000 άνδρες, 480.000 γυναίκες και 140.000 παιδιά), αλλά οι 400.000 καταγράφηκαν επισήμως ως θάνατοι από AIDS, επειδή αφορούσαν ασθενείς με τον ιό HIV. Οι θάνατοι από AIDS ήσαν 1,2 εκατ. (συμπεριλαμβανομένων των 400.000 που είχαν επίσης φυματίωση).

Ο ΠΟΥ δήλωσε ότι τα στοιχεία για τη φυματίωση είναι απαράδεκτα, από τη στιγμή που η νόσος -αντίθετα με το AIDS- είναι θεραπεύσιμη. Για «αποκαρδιωτικά» στατιστικά στοιχεία έκαναν λόγο οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς, προειδοποιώντας ότι η ανθρωπότητα χάνει έδαφος στη μάχη κατά της φυματίωσης, καθώς η νόσος γίνεται όλο και πιο ανθεκτική στα φάρμακα.

Πάντως σύμφωνα με τον ΠΟΥ, έχουν υπάρξει σημαντικές πρόοδοι, καθώς ο ρυθμός θανάτων από φυματίωση έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό σε σχέση με το 1990 και ο αριθμός νέων λοιμώξεων πέφτει με μέσο ετήσιο ρυθμό 1,5% μετά το 2000. Όμως εξίσου γρήγορα μειώνονται οι θάνατοι από AIDS λόγω της ευρύτερης χρήσης των αντιικών φαρμάκων.

Συνολικά εκτιμάται ότι υπήρξαν 9,6 εκατ. νέα περιστατικά φυματίωσης το 2014, αλλά μόνο τα 6 εκατ. έγιναν επισήμως γνωστά στις αρμόδιες υγειονομικές αρχές. Τα περισσότερα συνέβησαν στην Κίνα, στην Ινδία, στην Ινδονησία, στη Νιγηρία και στο Πακιστάν. Περίπου τρία στα 100 νέα κρούσματα της νόσου εμφανίζουν ανησυχητική αντίσταση στα αντιβιοτικά.

Ο ΠΟΥ φιλοδοξεί να μειώσει τους θανάτους από φυματίωση κατά 90% έως το 2030, αλλά χρειάζεται περισσότερα χρήματα από τις κυβερνήσεις.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ