H προστασία που παρέχει το προφυλακτικό φαίνεται πως δεν αρκεί για να κινητοποιήσει τους άνδρες να το χρησιμοποιούν συστηματικά.
Τα παράπονα των ανδρών ότι χάνουν τη στύση τους αν χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό είναι πολύ συχνά και πολλοί επιλέγουν την ερωτική επαφή χωρίς προστασία, παρά το γεγονός ότι το προφυλακτικό αποτελεί μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους αντισύλληψης, αλλά συγχρόνως το μοναδικό και απαραίτητο μέτρο προστασίας από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως το AIDS.
Σε κάποιους άνδρες η χρήση του προφυλακτικού δημιουργεί άμεσα προβλήματα που ίσως εκτιμώνται ως πιο σημαντικά συγκριτικά με τις προστατευτικές του ιδιότητες. Μια μελέτη σε άνδρες που είχαν επισκεφτεί ειδικό ιατρείο για τη θεραπεία σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων αποκάλυψε το πιο συχνό πρόβλημα που δημιουργεί η χρήση του.
Το 37% των ανδρών στη μελέτη ανέφερε τουλάχιστον μία εμπειρία απώλειας της στύσης που σχετίζονταν με τη χρήση του προφυλακτικού (Graham, 2006).
Σε άλλη μελέτη με δείγμα άνδρες 18-35 ετών, διαπιστώθηκε πως οι άνδρες που έχαναν τη στύση τους με τη χρήση του προφυλακτικού είχαν διπλάσιες πιθανότητες να βγάλουν το προφυλακτικό πριν από την ολοκλήρωση της σεξουαλικής επαφής και ανέφεραν αποφυγή της χρήσης του (Yarber, 2007).
Επομένως, φαίνεται πως κάποιοι άνδρες χάνουν τη στύση τους με τη χρήση του προφυλακτικού, με αποτέλεσμα να μην προστατεύονται διότι δεν το χρησιμοποιούν συστηματικά ή όταν το χρησιμοποιούν, το βγάζουν πρόωρα.
Έχει διαπιστωθεί πως ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγεί σε απώλεια της στύσης κατά τη χρήση του προφυλακτικού είναι η δυσχερής προσαρμογή του στο πέος. Άνδρες που ανέφεραν ότι δεν αισθάνονταν το προφυλακτικό να προσαρμόζει καλά πάνω στο πέος, είχαν σημαντικά αυξημένες πιθανότητες να χάσουν τη στύση τους (Crosby, 2010).
Κάποιες φορές μάλιστα, το φαινόμενο επαναλαμβάνεται σε κάθε απόπειρα χρήσης του προφυλακτικού, λόγω του άγχους που δημιουργεί η αναμονή δυσκολίας στην τοποθέτησή του και στη διατήρηση της στύσης.
Έτσι εξηγείται το ότι κάποιοι άνδρες συστηματικά, χάνουν τη στύση αποκλειστικά τη στιγμή που πρόκειται να τοποθετήσουν το προφυλακτικό. Μάλιστα, λόγω του άγχους της στιγμής, είναι σύνηθες να γίνονται βιαστικοί και γρήγορα να εγκαταλείπουν τη διαδικασία τοποθέτησής του. Πρόσφατη μελέτη έδειξε πως οι άνδρες που βιάζονταν κατά τη διαδικασία τοποθέτησης είχαν τριπλάσια πιθανότητα να χάσουν τη στύση τους, συγκριτικά με εκείνους που αφιέρωναν επαρκή χρόνο (Crosby, 2010).
Μια πρώτη συμβουλή είναι η ενημέρωση για τη σωστή χρήση του προφυλακτικού. Μια δεύτερη είναι να εντάσσουν τη χρήση του προφυλακτικού στο ερωτικό παιχνίδι, μια διαδικασία βέβαια που απαιτεί την κατανόηση και συμμετοχή της συντρόφου.
Σε αυτούς που το πρόβλημα είναι σταθερό και η απώλεια της στύσης με τη χρήση του είναι πλέον κανόνας, η επίσκεψη σε ειδικό αποτελεί τη μοναδική λύση ώστε να απολαμβάνουν το σεξ με ασφάλεια.
Πηγή onmed.gr
Οι γιατροί της έδωσαν ένα κοκτέιλ τεσσάρων πολύ ισχυρών φαρμάκων που συνέχισε να τα παίρνει επί έξι χρόνια - Έναν χρόνο αργότερα ο ιός στο αίμα της ήταν μη ανιχνεύσιμος
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια αφότου σταμάτησε τη θεραπεία που της χορηγείτο, μία 18χρονη Γαλλίδα, η οποία γεννήθηκε οροθετική καθώς η μητέρα της έπασχε από AIDS, παραμένει μέχρι και σήμερα υγιής – κάτι που καθιστά την περίπτωσή της την πρώτη μακροχρόνια ύφεση σε ένα παιδί που γεννιέται με τον ιό HIV.
Αυτή η πρώτη περίπτωση στον κόσμο δείχνει ότι "μια παρατεταμένη ύφεση μετά από έγκαιρα χορηγούμενη θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί σε ένα παιδί που προσβάλλεται από τον HIV από τη γέννησή του", ανέφερε ο Δρ. Ασιέ Σαέζ-Σιριόν, του Ινστιτούτου Παστέρ του Παρισιού, στο 8ο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας για το AIDS που διεξάγεται στο Βανκούβερ του Καναδά.
Σε ελάχιστους οροθετικούς σε όλον τον κόσμο έχει παρατηθεί ύφεση του ιού για σύντομο χρονικό διάστημα μετά από έγκαιρη χορήγηση θεραπείας με αντιρετροϊκά φάρμακα. Τα 12 χρόνια είναι η μεγαλύτερη χρονική περίοδος που έχει καταγραφεί ποτέ σε ένα παιδί. Το 2103 είχε αναφερθεί η περίπτωση ενός βρέφους από το Μισισίπι που, μετά από επιθετική θεραπεία για τον ιό, το σώμα του μπόρεσε να τον ελέγξει για 27 μήνες προτού να επανεμφανιστεί στις εξετάσεις.
Ύφεση του ιού έχει επίσης παρατηρηθεί σε μια ομάδα 14 Γάλλων ασθενών —την αποκαλούμενη Ομάδα Βισκόντι— οι οποίοι ξεκίνησαν θεραπεία με αντιρετροϊκά φάρμακα σε διάστημα 10 εβδομάδων από τη στιγμή που προσβλήθηκαν από τον ιό και συνέχισαν να παίρνουν φάρμακα επί τρία χρόνια. Αφού σταμάτησαν τα φάρμακα, στους περισσότερους ο ιός παρέμεινε μη ανιχνεύσιμος στο αίμα για περισσότερα από 7 χρόνια.
Στην περίπτωση της νεαρής Γαλλίδας πιστεύεται ότι προσβλήθηκε είτε κατά τους τελευταίους μήνες της κύησης είτε κατά τη γέννησή της. Της χορηγήθηκε ένα φάρμακο όμως όταν σταμάτησε να το παίρνει, σε ηλικία έξι εβδομάδων, παρουσίασε αυξημένα επίπεδα του ιού. Οι γιατροί της έδωσαν τότε ένα κοκτέιλ τεσσάρων πολύ ισχυρών φαρμάκων που συνέχισε να τα παίρνει επί έξι χρόνια. Στη συνέχεια όμως την έχασαν καθώς η οικογένειά της αποφάσισε να διακόψει τη θεραπεία.
Η ιατρική ομάδα ξαναείδε το παιδί έναν χρόνο αργότερα: ο ιός στο αίμα της ήταν μη ανιχνεύσιμος και για αυτό δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να ξαναρχίσει τη λήψη φαρμάκων. Σήμερα, στα 18 της, ο ιός παραμένει μη ανιχνεύσιμος μολονότι δεν ξαναπήρε ποτέ αντιρετροϊκά φάρμακα.
Ο Δρ. Σαέζ-Σιριόν αποδίδει την ύφεση στη χορήγηση ενός συνδυασμού αντιρετροϊκών φαρμάκων πολύ γρήγορα μετά τη μόλυνση καθώς το κορίτσι δεν έχει τους γενετικούς παράγοντες που σχετίζονται με τα λίγα εκείνα άτομα το σώμα των οποίων μπορεί να ελέγχει τον ιό.
Ο καθηγητής Ζαν-Φρανσουά Ντελφρεσί προειδοποίησε πάντως ότι μολονότι η περίπτωση του κοριτσιού "ανοίγει νέες προοπτικές στην έρευνα", η ύφεση δεν ισοδυναμεί με θεραπεία. «Αυτή η νεαρή γυναίκα παραμένει φορέας του HIV και είναι αδύνατον να προβλέψουμε την εξέλιξη της κατάστασης της υγείας της», υπογράμμισε.
protothema.gr
SOS εν όψει του καλοκαιριού για τους άνδρες και κυρίως για τους νέους (15 με 35 χρόνων) εκπέμπουν οι ανδρολόγοι-ουρολόγοι καθώς την περίοδο αυτή έχουμε κατακόρυφη αύξηση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων!
Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το Αμερικάνικο Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, 9,5 εκατομμύρια από τα 19 εκατομμύρια περιστατικά σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων το χρόνο, αφορούν νέους άνδρες 15 με 35 χρόνων!
« Τα στοιχεία απεικονίζουν την ζοφερή πραγματικότητα. Δυστυχώς οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις» τονίζει ο διαπρεπής ουρολόγος -ανδρολόγος κ Κώστας Ρόκκαςδιευθυντής του Ιατρείου Ουρολογίας Ανδρολογίας στην Αθήνα και προσθέτει.
«Το πρόβλημα στη χώρα μας έχει πάρει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια και παρουσιάζει έξαρση τους καλοκαιρινούς μήνες με τις εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις στις τουριστικές περιοχές».
Στην αύξηση του φαινομένου, σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΛΠΝΟ που αφορούν κυρίως γειτονιές της Αθήνας, μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι οικονομικοί μετανάστες.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
Σύμφωνα με το ΚΕΛΠΝΟ τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα που χτυπούν τους νέους στη χώρα μας είναι:
• AIDS,
• Σύφιλη,
• Hπατίτιδα B και C,
• Βλεννόρροια
• Κονδυλώματα
• Μαλακό έλκος των γεννητικών οργάνων
• Χλαμύδια
• Ερπης
• Μολυσματική τέρμινθος
• Τριχομονάδες
Εκτός απ αυτά υπάρχουν τα λοιμώδη και τα δερματικά νοσήματα που μεταδίδονται κι αυτά όταν υπάρχει σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις. Συγκεκριμένα:
• Eλονοσία,
• Φυματίωση,
• Ψώρα
• Φθειρίαση
Πολλά από τα νοσήματα αυτά μετά την μετάδοση τους δεν παρουσιάζουν συμπτώματα η αυτά είναι πολύ ήπια.
«Το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί νέοι να μην υποψιάζονται ότι έχουν μολυνθεί. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της ταχείας εξάπλωσης των νοσημάτων»εξηγεί ο κ Ρόκκας
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ- ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Σύμφωνα με τους γιατρούς η ενημέρωση των εφήβων και των νέων ανδρών για τα νοσήματα και τον τρόπο μετάδοσης τους είναι βασικό μέτρο προφύλαξης, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η άγνοια κινδύνου συμβάλλει στον επιπολασμό.
Για τους ειδικούς οι μόνιμες σεξουαλικές σχέσεις με σύντροφο εμπιστοσύνης είναι βασικό μέτρο προφύλαξης. Στις εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις των διακοπών η επιλογή του ερωτικού συντρόφου και η χρήση προφυλακτικού παρέχουν ένα υψηλό βαθμό προστασίας , χωρίς αυτό όμως να είναι απόλυτο.
«Τα οποιοδήποτε σύμπτωμα μετά από μια εφήμερη σεξουαλική επαφή χωρίς μέτρο προφύλαξης η ακόμη και η υποψία ότι κάτι μπορεί να συμβαίνει, πρέπει να οδηγήσει ΑΜΕΣΑ τον άνδρα στο γιατρό»καταλήγει ο κ Ρόκκας.
Η ιατρική διάγνωση ότι κάποιος έχει μολυνθεί από σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα απαιτεί άμεσα θεραπεία-ανάλογα με το νόσημα- τόσου του ιδίου όσου και του συντρόφου, η ενημέρωση του οποίου κρίνεται απαραίτητη όταν αυτό είναι εφικτό.
ΘΕΡΙΖΟΥΝ AIDS ΚΑΙ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο AIDS και στην ηπατίτιδα.
Οι νέες μολύνσεις από τον ιό του AIDSαφορούν κυρίως νεαρές ηλικίες (25-35 ετών), ενώ σημαντικό ποσοστό αφορά άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (55,5%), αλλά με αύξηση νέων κρουσμάτων και σε ετεροφυλόφιλα άτομα (24,6%).
Ιδιαίτερα ανησυχητικό σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ «είναι το γεγονός ότι το 12,9% των ατόμων με AIDS στη χώρα μας αφορά μετανάστες, με αυτόν τον αριθμό να έχει αυξητικές τάσεις καθώς η εισροή μεταναστών στον ελλαδικό χώρο είναι συνεχώς αυξανόμενη».
Στην Ελλάδα όσον αφορά την ηπατίτιδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 300.000 φορείς . Ορισμένοι τύποι ηπατίτιδας μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο (κίνδυνος ηπατοκυτταρικού καρκινώματος και κίρρωσης-καταστροφής του ήπατος).
Συχνότερη μορφή είναι η ηπατίτιδα Β που οφείλεται στον ιό HBV, η οποία παρουσιάζει συνήθως συμπτώματα όπως ναυτία, έμετοι και ανορεξία. Το 35% της μετάδοσης γίνεται με ομοφυλοφιλικές επαφές. Πολύ συχνή σήμερα είναι και η ηπατίτιδα C, όπου οι φορείς παγκόσμια είναι πάνω από 200 εκατομμύρια και μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή και με μετάγγιση προϊόντων αίματος.
Λόγω της φύσης της ηπατίτιδας, απαιτείται η έγκαιρη διάγνωσή της και η ανάπτυξη προγραμμάτων εμβολιασμού του γενικού πληθυσμού. Για την ηπατίτιδα Β ειδικά, στις περισσότερες χώρες ευτυχώς έχει γίνει πλέον υποχρεωτικός ο εμβολιασμός όλου του πληθυσμού.
Krokkas.gr
Οι άφθες ή άφτρες, οι μικρές πληγές (έλκη) με στρογγυλό σχήμα, λευκοκίτρινη επιφάνεια και ερυθρή περιφέρεια, είναι το πιο συχνό νόσημα του στόματος.
Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ο έντονος πόνος και η συχνή επανεμφάνιση. Οι πληγές διαρκούν συνήθως μία ως δύο εβδομάδες και επουλώνονται μόνες τους.
Οι άφθες χωρίζονται σε τρεις μορφές (μικρές, μεγάλες και ερπητόμορφα έλκη), μία διάκριση που πρέπει να γίνει από τον στοματολόγο για να μην υπάρξει σύγχυση με άλλες ασθένειες.
Αίτια
Παραμένει άγνωστο γιατί εμφανίζονται οι άφθες. Σχετικές μελέτες πάντως έχουν δείξει ότι παίζει ρόλο η γενετική προδιάθεση, ορισμένοι ιοί και οι διαταραχές του ανοσολογικού μηχανισμού.
Παρότι οι άφθες είναι ένα ανώδυνο πρόβλημα, μπορεί να υποκρύπτουν κάτι σοβαρό.
Ανάμεσα στα νοσήματα που προκαλούν άφθες στο στόμα ή βλάβες που μοιάζουν με άφθες είναι ορισμένες παθήσεις του αίματος (λ.χ. λευχαιμία) και του πεπτικού (λ.χ. νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα), η σύφιλη, η HIV/AIDS λοίμωξη, ο καρκίνος του στόματος, ιογενείς λοιμώξεις όπως ο έρπης κ.α. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η αξιολόγησή τους από τον γιατρό.
Αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει τρόπος ίασης για τις άφθες. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους.
Η θεραπεία στοχεύει στον περιορισμό του πόνου και των πληγών, καθώς και στην παράταση του διαστήματος μέχρι την επανεμφάνισή τους.
Η τοπική θεραπεία περιορίζει τον πόνο και τη διάρκεια της βλάβης, ενώ η συστηματική συνιστάται σε ειδικές περιπτώσεις όπως σε πολύ μεγάλες άφθες που διαρκούν έναν-δύο μήνες και σε περιπτώ¬σεις κατά τις οποίες οι υποτροπές των βλαβών είναι συνεχείς και η ζωή του ασθενούς γίνεται βασανιστική από τον συνεχή πόνο στο στόμα, που διαταράσσει σοβαρά τη λήψη τροφής, την ομιλία και γενικώς την ποιότητα της ζωής.
Στα τοπικά μέσα θεραπείας συμπεριλαμβάνονται αλοιφές κορτικοστεροειδών που «κολλάνε» πάνω στο έλκος και στα συστηματικά φάρμακα όπως κορτικοστεροειδή, θαλιδομίδη, πεντοξυφυλλίνη, δαψόνη κ.ά.
Αν έχετε βγάλει άφθα πρέπει επίσης να χρησιμοποιείτε μαλακή οδοντόβουρτσα και να αποφεύγετε τις σκληρές τροφές, που χρειάζονται πολύ μάσημα.
onmed.gr