Με επιπλέον πρόστιμο, σχεδιάζει το υπουργείο Εργασίας, να ανακόψει το τεράστιο πρόβλημα της πλημμελούς δηλωμένης μερικής απασχόλησης.

Το μέγεθος του προβλήματος αυξάνεται διαρκώς αφού οι έλεγχοι που διεξάγει το Σώμα Επιθεώρησης της Εργασίας (ΣΕΠΕ), σε ένα ποσοστό 40 – 45% εντοπίζουν παραβάσεις που σχετίζονται με το ωράριο εργασίας. Σε αυτή την περίπτωση, υποκρύπτεται η… ψεύτικη μερική απασχόληση. Δηλαδή, οι εργοδότες ενώ έχουν δηλώσει τον εργαζόμενο για τετράωρη απασχόληση, τον αξιοποιούν με όρους κανονικού ωραρίου. Ο λόγος που έχουν επιλέξει αυτή τη λύση οι εργοδότες, είναι ότι έτσι ξεφεύγουν από την αδήλωτη εργασία και του προστίμου των 10.550 ευρώ ανά περίπτωση.

Αντίθετα, με τον τρόπο αυτό, η υπέρβαση ωραρίου, τιμωρείται με πρόστιμο μόλις 500 ευρώ… Άρα συμφέρει τους εργοδότες, να δηλώνουν τους εργαζόμενούς τους για τετράωρη απασχόληση, να τους απασχολούν πλήρες οκτάωρο και αν ελεγχθούν να πληρώσουν ένα πολύ μικρό πρόστιμο. Το υπουργείο Εργασίας, διαπιστώνοντας την έξαρση που έχει λάβει το φαινόμενο, ετοιμάζει ξεχωριστή διάταξη νόμου, όπου θα υπάρχει ο υπολογισμός ειδικού προστίμου, που θα επιβάλλεται σε περιπτώσεις όπου θα εντοπίζεται υπέρβαση ωραρίου, άρα θα υποκρύπτεται πλημμελής μερική απασχόληση. Το πρόστιμο αυτό, θα προκύπτει μέσα από συγκεκριμένο αλγόριθμο και θα αυξάνεται ανάλογα με το χρονικό διάστημα που εντοπίστηκε ο εργαζόμενος να δουλεύει, πέρα από το ωράριο που έχει δηλωθεί στο ΣΕΠΕ.

Αυτό σημαίνει ότι θα είναι άλλο το πρόστιμο εάν ο εργαζόμενος βρεθεί μισή ώρα μετά τη λήξη του ωραρίου του και άλλο, εάν βρεθεί για παράδειγμα τέσσερις ώρες μετά τη λήξη του ωραρίου. Η κατακόρυφη αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας (μερική και εκ περιτροπής απασχόληση), κατά τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσε τη βασική αιτία που οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΣΕΠΕ, άρχισαν να αντιλαμβάνονται την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων στην αγορά εργασίας. Η εκτίμηση που υπάρχει στο υπουργείο Εργασίας, είναι ότι αυτή η αντιστροφή των ποσοτικών μεγεθών της αγοράς εργασίας δεν είναι φυσιολογική.

Όσο και αν οι εργοδότες επικαλούνται την οικονομική κρίση για να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με όρους μερικής απασχόλησης, θεωρείται πολύ μεγάλη η αλλαγή που έχει συντελεστεί και σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Ουσιαστικά γίνεται λόγος για αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες και αντίστοιχη μείωση των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης. Το ποσοστό αυτό θεωρείται ότι κατά το ήμισυ τουλάχιστον, «κρύβει» την πλημμελώς δηλωμένη μερική απασχόληση.

www.dikaiologitika.gr

Κατηγορούμενος για παραβάσεις φοροδιαφυγής σε βαθμό κακουργήματος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5 ετών και ζήτησε  να μετατραπεί η ποινή του σε χρηματική. Το εφετείο  απέρριψε την προσφυγή του φορολογούμενου και η υπόθεση έφτασε στον  Άρειο πάγο.

Ο Άρειος Πάγος  με την υπ΄αριθμ. ΑΠ 130/2017 απόφασή του έκρινε ότι, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 82 παρ. 1 και 3 ΠΚ,, ως περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που είναι ανώτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη, η οποία μετατρέπεται σε χρηματική, εκτός αν το δικαστήριο με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του κρίνει ότι απαιτείται η μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων, νοείται τόσο η ποινή φυλακίσεως όσο και η ποινή καθείρξεως. Η ερμηνευτική εκδοχή αυτή συμπορεύεται με το γράμμα του νόμου, όπου προκρίνεται η διατύπωση "περιοριστική της ελευθερίας ποινή", και όχι ο όρος "φυλάκιση", αλλά και με τον σκοπό του νόμου, ο οποίος συνίσταται στην αποσυμφόρηση των φυλακών με πνεύμα σύγχρονης σωφρονιστικής αντίληψης. Παρόμοιος ήταν και ο σκοπός των νόμων 3727/2008 στο άρθρο 16 αυτού, 3772/2009 στο άρθρο η παρ. 3 αυτού και 3811/2009 στο άρθρο 26 αυτού, οι οποίοι προβλέπουν τη δυνατότητα μετατροπής για περιορισμένο χρονικό διάστημα και ποινής καθείρξεως πέντε ετών, συμπεριλαμβάνοντάς την στη φραστική διατύπωση "στερητική της ελευθερίας ποινή" και αναφέροντας ρητά τον όρο "πενταετής κάθειρξη".

Περίληψη

Φοροδιαφυγή - Έκδοση πλαστών τιμολογίωνΓια τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, της φοροδιαφυγής με έκδοση εικονικών τιμολογίων, απαιτείται αντικειμενικώς, έκδοση από το δράστη πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων, ή, νόθευση γνήσιων φορολογικών στοιχείων, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει τη γνώση, έστω και με την έννοια της αμφιβολίας, της πλαστότητας ή της εικονικότητας των φορολογικών στοιχείων και επί νοθεύσεως της γνησιότητας αυτών και περαιτέρω τη θέληση η αποδοχή του δράστη να προβεί στην έκδοση των πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή στη νόθευση γνήσιων στοιχείων. 

Σκοπός του δράστη για την απόκρυψη φορολογητέας ύλης δεν απαιτείται, ως πρόσθετο στοιχείο, για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εν λόγω εγκλήματος σε αντίθεση προς το άρθρο 31 παρ. 1 περ. η’ του Ν. 1591/1986, που απαιτούσε για την υποκειμενική θεμελίωση του, πλην του βασικού δόλου, αναφορικά με τα στοιχεία της υποκειμενικής του υποστάσεως και σκοπό του δράστη να αποκρύψει τη φορολογητέα ύλη, εκτός αν τα φορολογικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη ή την υποστήριξη κάποιας από τις πράξεις των παραγράφων 1 έως 4, οπότε ο δράστης τιμωρείται μόνο για την τελευταία ως αυτουργός ή συμμέτοχος. (ΑΠ 224/2016). 

Η νέα  ρύθμιση του άρθρου 66 παρ. 5 εδ. β’ , που προστέθηκε στο Ν. 4174/2013 "Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας κλπ, καθ’ ο μέρος ορίζει, ότι όποιος εκδίδει ή αποδέχεται εικονικά και πλαστά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτη συναλλαγή στο σύνολό της ή για μέρος αυτής, τιμωρείται: α) ..... και β) με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη, εφόσον το ως άνω ποσό υπερβαίνει τις διακόσιες χιλιάδες (200.000) ευρώ, ως επιεικέστερη της προϊσχύσασας διάταξη, τυγχάνει, κατά το άρθρ. 2 παρ.1 Π.Κ., εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση, όπου η συνολική αξία των επίδικων εικονικών φορολογικών στοιχείων υπερβαίνει το ποσό των 200.000 ευρώ και ανέρχεται σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ), αφού για την σε βαθμό κακουργήματος τιμώρηση της πράξεως απαιτεί ήδη το ποσό των 200.000 ευρώ, αντί του μικροτέρου εκείνου των 150.000 ευρώ, που απαιτούσε η προϊσχύσασα διάταξη και επί πλέον απειλεί ποινή μικρότερη, κατά το ανώτατο όριό της (κάθειρξη έως δέκα ετών), από εκείνη της παλαιάς ρυθμίσεως, που απειλούσε κάθειρξη έως είκοσι έτη (άρθρα 52 παρ. 2 και 3 του ΠΚ). 

Η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, όταν εκτίθενται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος και αναφέρονται οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους υπήχθησαν τα περιστατικά, που απεδείχθησαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. 

Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι αναγκαίο, κατ’ αρχήν, να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών, που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε αιτιολογία περί αυτού (δόλου) στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, διότι εξυπακούεται ότι υπάρχει με την τέλεση των πραγματικών περιστατικών, που συγκροτούν αντικειμενικώς το έγκλημα, εκτός αν αξιώνονται από το νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, όπως η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός (εγκλήματα με υπερχειλή υποκειμενική υπόσταση).

Στην προκειμένη δίκη, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεώς του, το δικαστήριο της ουσίας, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση, προκειμένου να σχηματίσει την δικανική του πεποίθηση και να αχθεί στην καταδικαστική του αναιρεσείοντος κρίση του για την αξιόποινη πράξη της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων κατ’ εξακολούθηση, η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει τις 150.000 ευρώ (ανερχόμενη σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ), έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης και τα έγγραφα, που ανεγνώσθησαν ενώπιόν του επ’ ακροατηρίου. 

Ηπιότερος νόμος Από τις διατάξεις του άρθρου 66 του ν. 4174/2013  συνάγεται, ότι στην περίπτωση εκδόσεως ή αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτη συναλλαγή, που χρησιμοποιήθηκαν για την συντέλεση παραβάσεων φοροδιαφυγής, ο δράστης τιμωρείται μόνο για την τελευταία, ως αυτουργός ή συμμέτοχος, απορροφωμένης, συνεπώς, από εκείνη (φοροδιαφυγή) της πράξεως της εκδόσεως ή αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθιερουμένης, με τη νέα ως άνω ρύθμιση, φαινομένης κατ’ ιδέαν συρροής μεταξύ των δύο αυτών αδικημάτων. 

Η τελευταία νέα αυτή ρύθμιση είναι επικεικεστέρα, κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ, της προϊσχύσασας του άρθρου 19 παρ.1 και 4 του Ν. 2523/1997, αφού πλέον ή έκδοση ή η αποδοχή εικονικών και πλαστών φορολογικών στοιχείων απορροφάται (φαινομενικώς κατ’ ιδέαν) από την πράξη της φοροδιαφυγής και δεν τιμωρείται αυτοτελώς. Πλέον τούτων, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 514 και 511 εδ. τελ. ΚΠοινΔ, προκύπτει, ότι στην περίπτωση, που μετά την δημοσίευση της αποφάσεως που προσβάλλεται, μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά την αξιόποινη πράξη ή και την επιβληθείσα ποινή κύρια ή παρεπόμενη, το δικαστήριο, εφαρμόζει και αυτεπάγγελτα, κατ’ άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ, το νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξεως έως την αμετάκλητη εκδίκαση της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναιρέσεως είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας (ΟλΑΠ 3/1995). Ως ηπιότερος νόμος κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ θεωρείται εκείνος, ο οποίος, όπως ίσχυσε, περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις δηλαδή με την εφαρμογή, με βάση τις προβλεπόμενες στη συγκεκριμένη περίπτωση προϋποθέσεις επέρχεται ευνοϊκότερη για τον κατηγορούμενο ποινική μεταχείριση. Προς τούτο γίνεται σύγκριση των περισσοτέρων αυτών διατάξεων στο σύνολο των προϋποθέσεων που προβλέπονται από καθεμιά απ’ αυτές. Εάν από τη σύγκριση προκύψει ότι ο κατηγορούμενος, όπως κατηγορείται, επιβαρύνεται το ίδιο απ’ όλους τους νόμους, τότε εφαρμοστέος είναι ο νόμος που ίσχυσε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, διαφορετικά ο νεότερος επιεικέστερος (ΑΠ 39/2015).

Μετατροπή ποινής 5ετής κάθειρξης  σε ΧρηματικήΣτο άρθρο 82 παρ. 1 και 3 ΠΚ, όπως αυτές αντικαταστάθηκαν από τις περ. 1 και 2 της υποπαραγράφου ΙΓ’ του πρώτου άρθρου ν. 4093/2012 ορίζονται τα εξής : "1. ... Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι μεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή, εκτός αν το δικαστήριο με απόφαση του ειδικά αιτιολογημένη κρίνει ότι απαιτείται η μη μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων...3. Κάθε ημέρα φυλάκισης υπολογίζεται σε ποσό από πέντε (5) ευρώ έως εκατό (100) ευρώ ... Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Οικονομικών μπορεί να αυξομειώνονται τα προβλεπόμενα ποσά μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών". Κατά την έννοια της ανωτέρω διατάξεως, ως περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που είναι ανώτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη, η οποία μετατρέπεται σε χρηματική, εκτός αν το δικαστήριο με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του κρίνει ότι απαιτείται η μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων, νοείται τόσο η ποινή φυλακίσεως όσο και η ποινή καθείρξεως. Η ερμηνευτική εκδοχή αυτή συμπορεύεται με το γράμμα του νόμου, όπου προκρίνεται η διατύπωση "περιοριστική της ελευθερίας ποινή", και όχι ο όρος "φυλάκιση", αλλά και με τον σκοπό του νόμου, ο οποίος συνίσταται στην αποσυμφόρηση των φυλακών με πνεύμα σύγχρονης σωφρονιστικής αντίληψης. Παρόμοιος ήταν και ο σκοπός των νόμων 3727/2008 στο άρθρο 16 αυτού, 3772/2009 στο άρθρο η παρ. 3 αυτού και 3811/2009 στο άρθρο 26 αυτού, οι οποίοι προβλέπουν τη δυνατότητα μετατροπής για περιορισμένο χρονικό διάστημα και ποινής καθείρξεως πέντε ετών, συμπεριλαμβάνοντάς την στη φραστική διατύπωση "στερητική της ελευθερίας ποινή" και αναφέροντας ρητά τον όρο "πενταετής κάθειρξη". Εξάλλου, ως βαρύνον κριτήριο για τη μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική ποινή δεν τάσσεται ο κακουργηματικός ή πλημμεληματικός χαρακτήρας της πράξης αλλά η φύση και η χρονική διάρκεια της στερητικής της ελευθερίας ποινής, η οποία και σε κακουργήματα, όταν συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις ή άλλοι γενικοί λόγοι μείωσης της ποινής, έχει ως ελάχιστα όρια φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή ενός έτους (άρθρο 83 στοιχ. β’ -γ’ ΠΚ). Από τα προαναφερθέντα συνάγεται, ότι υπόκειται σε μετατροπή και η ποινή καθείρξεως πέντε ετών, καθώς και η συνολική ποινή καθείρξεως, όταν η ποινή βάση αυτής είναι ποινή καθείρξεως πέντε ετών (ΑΠ 454/2016). Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει την αιτίαση της εσφαλμένης ερμηνείας της διατάξεως του άρθρου 82 παρ. 1 ΠΚ, όπως αντικ. με τον ν. 4093/2012, συνισταμένη στην απόρριψη του αιτήματός του για μετατροπή της ποινής καθείρξεως πέντε (5) ετών, η οποία επιβλήθηκε σε βάρος του με την προσβαλλόμενη απόφαση για την πράξη της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων κατ’ εξακολούθηση η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ, ανερχόμενο σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ). Όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση (σελ. 23), ο αναιρεσείων μετά την απαγγελία της ανωτέρω ποινής υπέβαλε δια της συνηγόρου του σχετικό αίτημα, το οποίο απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία ως μη νόμιμο με την αιτιολογία, ότι για την μετατροπή εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 82 του ΠΚ, που ορίζουν για μετατροπή ποινών φυλάκισης από τρία έως πέντε έτη και όχι για μετατροπή ποινών καθείρξεως πέντε (5) ετών. Όμως, σύμφωνα με την προαναφερόμενη νομική σκέψη και αφού η ποινή είναι ποινή καθείρξεως πέντε ετών, υπόκειται (καταρχήν) σε μετατροπή. Επομένως, το άνω Πενταμελές Εφετείο παραβίασε την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 82 παρ. 1 ΠΚ, όπως αυτή αντικ. με το πρώτο άρθρο υπό παρ. ΙΓ’ περ. 1-2 ν. 4093/2012, εσφαλμένως ερμηνεύοντας αυτήν και συνακολούθως είναι βάσιμος ο σχετικός τρίτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠΔ, με τον οποίον πλήττεται η απορριπτική διάταξη του αιτήματος μετατροπής της ποινής καθείρξεως των πέντε (5) ετών που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα.-.Πηγή: Taxheaven 

Υψηλά πρόστιμα και για κάπνισμα ηλεκτρονικών τσιγάρων ή φυτικών προϊόντων καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και σε αυτοκίνητα, προβλέπει εγκύκλιος του υπουργού Υγείας.

Ο Ανδρέας Ξανθός υπενθυμίζει στις ελεγκτικές υπηρεσίες πως ισχύει νόμος, σύμφωνα με τον οποίο στις απαγορεύσεις και στις ποινές περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «νέα προϊόντα καπνού». Τα πρόστιμα για τους παραβάτες κυμαίνονται από 500 έως 10.000 ευρώ, ανάλογα με το εάν υπάρχει υποτροπή ή όχι.
Η απαγόρευση καπνίσματος και «ατμίσματος» ισχύει σε νοσοκομεία, ιατρεία, φαρμακεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, φροντιστήρια, κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις, κλειστούς ή στεγασμένους χώρους. Απαγορεύονται, επίσης, σε όλα κτίρια όπου στεγάζονται γραφεία δημόσιων υπηρεσιών, σε χώρους εργασίας που ανήκουν σε ιδιωτικούς φορείς, καθώς και στους χώρους μακράς αναμονής του κοινού (αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, σιδηροδρομικών σταθμών, σταθμών λεωφορείων, επιβατικών σταθμών λιμένων), στους παντός είδους κλειστούς χώρους αναμονής και στα κυλικεία.
Κάπνισμα και «άτμισμα» δεν επιτρέπονται σε αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης όταν επιβαίνουν ανήλικοι κάτω των 12 ετών. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο 1.500 ευρώ στον επιβαίνοντα ο οποίος κάνει χρήση προϊόντων καπνού, νέων προϊόντων καπνού, ηλεκτρονικών τσιγάρων και φυτικών προϊόντων για το κάπνισμα, ανεξάρτητα εάν είναι οδηγός ή όχι.
Το πρόστιμο μπορεί να διπλασιαστεί (3.000 ευρώ) στην περίπτωση που αυτό συμβαίνει σε αυτοκίνητο δημόσιας χρήσης. Στους οδηγούς των εν λόγω οχημάτων επιβάλλεται αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδήγησης για έναν μήνα για κάθε παράβαση, έστω και εάν δεν τη διέπραξαν οι ίδιοι, αλλά πρόσωπα που επέβαιναν στο αυτοκίνητο.

Η νομοθεσία
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους ισχύει από την 1η Σεπτεμβρίου 2010. Εξαιρούνται τα καζίνα και τα κέντρα διασκέδασης άνω των 300 τετραγωνικών μέτρων, με ζωντανή μουσική, για τα οποία η απαγόρευση του καπνίσματος ισχύει υπό προϋποθέσεις από την 1η Ιουνίου 2011.
Σε όσους καπνίζουν ή καταναλώνουν προϊόντα καπνού σε χώρους όπου ισχύει η απαγόρευση επιβάλλεται πρόστιμο 50 έως 500 ευρώ. Σε κάθε υπεύθυνο διαχείρισης και λειτουργίας των χώρων αυτών επιβάλλεται πρόστιμο από 500 έως 10.000 ευρώ. Η υποτροπή λαμβάνεται υπόψη για το ύψος του επιβαλλόμενου προστίμου.
Στην τέταρτη υποτροπή ανακαλείται προσωρινά η άδεια λειτουργίας του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος με απόφαση της Αρχής, η οποία τη χορήγησε, για χρονικό διάστημα δέκα ημερών. Στην πέμπτη υποτροπή ανακαλείται οριστικά η άδεια λειτουργίας.

Διευκρινίσεις σχετικά με την απόφαση «Διακοπή εργασιών φορολογουμένων (φυσικών, νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων) βάσει του πραγματικού χρόνου παύσης των εργασιών τους», παρέχει με εγκύκλιο του ο Διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Μεταξύ άλλων σε αυτήν διευκρινίζεται ότι κατ εξαίρεση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 57 του ν.4446/2016 , δεν επιβάλλεται πρόστιμο εκπρόθεσμης υποβολής στις δηλώσεις διακοπής εργασιών που υποβάλλονται από 22-12-2016 μέχρι και 31-5-2017, εφόσον η προθεσμία για την υποβολή τους είχε λήξει μέχρι τις 30-9-2016.

Ειδικότερα στην εγκύκλιο παρέχονται οι ακόλουθες διευκρινίσεις:

1. Φορολογούμενοι (φυσικά, νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) που δε διαθέτουν αποθέματα, πάγια ή εμπορεύσιμα και δεν έχουν - εφόσον πρόκειται για νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες για τα οποία προβλέπεται εκ του νόμου στάδιο εκκαθάρισης - χρηματικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις και σκοπεύουν να προβούν σε παύση των εργασιών τους με ημερομηνία διακοπής προγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της Απόφασης (ημερομηνία διακοπής μέχρι και 22-11-2016) θα υποβάλουν στον αρμόδιο υπάλληλο του τμήματος ή γραφείου Διοικητικής και Μηχανογραφικής Υποστήριξης της Δ.Ο.Υ., στη χωρική αρμοδιότητα της οποίας βρίσκεται η έδρα της επιχείρησής τους, τη δήλωση διακοπής εργασιών (έντυπο Μ4) εντός τριάντα ημερών από την ημερομηνία του πραγματικού χρόνου παύσης των εργασιών τους.

Εξαιρετικά, τα φυσικά πρόσωπα που δε διαθέτουν αποθέματα, πάγια ή εμπορεύσιμα θα προβαίνουν στη διακοπή των εργασιών τους με βάση τα οριζόμενα στις διατάξεις της ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφασης Γ.Γ.Δ.Ε. και στις περιπτώσεις που η ημερομηνία διακοπής τους είναι μεταγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της ανωτέρω απόφασης.

Μετά την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 74 του ν. 4443/2016 (Α'232/9-12-2016), τα υπόχρεα εγγραφής στο Γ.Ε.ΜΗ. νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, που σκοπεύουν να προβούν στην παύση των εργασιών τους με ημερομηνία διακοπής προγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφασης Γ.Γ.Δ.Ε., ανεξάρτητα αν έχουν εγγραφεί ή μη στο ΓΕ.ΜΗ., θα υποβάλουν τη δήλωση διακοπής εργασιών χωρίς την προσκόμιση σχετικού δικαιολογητικού ( αποδεικτικού λύσης) από την αρμόδια υπηρεσία Γ.Ε.ΜΗ.

Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που εξαιρούνται της εγγραφής στο Γ.Ε.ΜΗ. και το έγγραφο σύστασής τους καταχωρείται σε άλλο Μητρώο ή Βιβλίο εκτός Γ.Ε.ΜΗ. όπως σωματείο, αγροτικός συνεταιρισμός, αστική εταιρεία που δεν επιδιώκει οικονομικό σκοπό, κοινοπραξία που δεν ασκεί εμπορική δραστηριότητα, κ.λπ. θα συνυποβάλουν με τη δήλωση διακοπής εργασιών το έγγραφο λύσης τους νομίμως δημοσιευμένο, χωρίς η ημερομηνία δημοσίευσης της λύσης να είναι δεσμευτική για τη διακοπή της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Στην περίπτωση εκπρόθεσμης υποβολής της δήλωσης διακοπής εργασιών επιβάλλεται πρόστιμο.

Εξαιρετικά, δεν επιβάλλεται πρόστιμο εκπρόθεσμης υποβολής στις δηλώσεις διακοπής εργασιών που υποβάλλονται από 22-12-2016 μέχρι και 31-5-2017, εφόσον η προθεσμία για την υποβολή τους είχε λήξει μέχρι τις 30-9-2016.

2. Περαιτέρω, με την υποβολή της δήλωσης διακοπής εργασιών στη Δ.Ο.Υ., ελέγχεται πρωτίστως από τον αρμόδιο υπάλληλο εάν έχει καταχωρηθεί στο Υποσύστημα Μητρώου TAXIS σε χρόνο μεταγενέστερο της αιτηθείσας ημερομηνίας διακοπής εργασιών, μεταβολή ως προς τα στοιχεία άσκησης της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.

Στην περίπτωση που οι φορολογούμενοι έχουν υποβάλει δήλωση μεταβολής εργασιών ως προς τα στοιχεία της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας στη Δ.Ο.Υ. όπως αλλαγή επωνυμίας, έδρας, Κ.Α.Δ. (με εξαίρεση την απλή αντιστοίχιση Κ.Α.Δ., για το οποίο βλ. παρακάτω παρ.3), μελών/εταίρων, διαχειριστών, μελών Δ.Σ., νομίμων εκπροσώπων, καθεστώτων Φ.Π.Α., ενδοκοινοτικών συναλλαγών κ.λπ. με ημερομηνία μεταβολής μεταγενέστερη της αιτηθείσας ημερομηνίας διακοπής, η ημερομηνία διακοπής της επιχείρησης δεν μπορεί να ανατρέξει σε χρόνο προγενέστερο της ημερομηνίας μεταβολής της τελευταίας καταχωρηθείσας δήλωσης μεταβολής εργασιών.

Και τούτο διότι οι φορολογούμενοι, ως ενεργές επιχειρήσεις, ενημέρωσαν, ως όφειλαν, τη Φορολογική Διοίκηση με τις μεταβολές που είχαν επέλθει στην επιχείρησή τους, τη συγκεκριμένη χρονικά ημερομηνία, με βάση το ισχύον κάθε φορά νομοθετικό πλαίσιο. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή επρόκειτο για μη ενεργές επιχειρήσεις, έπρεπε να προβούν στη διακοπή των εργασιών τους.

Εξαιρετικά, στην περίπτωση που φορολογούμενος - φυσικό πρόσωπο - που χρησιμοποιεί την κατοικία του ως έδρα, έχει υποβάλει δήλωση μεταβολής για αλλαγή κατοικίας - έδρας (λόγω μετακόμισης) στη Δ.Ο.Υ., η υποβολή της δήλωσης αυτής δεν επηρεάζει την ημερομηνία διακοπής βάσει πραγματικού χρόνου, εφόσον διαπιστώνεται η μη συνέχιση άσκησης της δραστηριότητας με βάση τα οριζόμενα στις διατάξεις της ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφασης Γ.Γ.Δ.Ε.

Τα φυσικά πρόσωπα που έχουν υποβάλει δήλωση μεταβολής στη Δ.Ο.Υ. για αλλαγή στοιχείων όπως η διεύθυνση κατοικίας, ο αριθμός δελτίου ταυτότητας ή άλλα προσωπικά στοιχεία, μπορούν να προβούν στη διακοπή των εργασιών της επιχείρησής τους με βάση τον πραγματικό χρόνο παύσης των εργασιών της εφόσον πληρούν τις λοιπές προϋποθέσεις που ορίζονται με την ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφαση Γ.Γ.Δ.Ε.

Ως εκ τούτου για τις παραπάνω περιπτώσεις από την αρμόδια υπηρεσία για την καταχώρηση της Δήλωσης Διακοπής Εργασιών, θα γίνεται προηγουμένως οίκοθεν μεταβολή της ημερομηνίας των συγκεκριμένων δηλώσεων όπου η εν λόγω ημερομηνία μεταβολής θα αντικαθίσταται με την αιτούμενη ημερομηνία 'Διακοπής Εργασιών με βάση τον πραγματικό χρόνο'. Η διαδικασία αυτή θα ολοκληρώνεται με την καταχώρηση της παρατήρησης : 'Μεταβολή ημερομηνίας δήλωσης λόγω Διακοπής Εργασιών βάσει πραγματικού χρόνου (ΠΟΛ : 1163/2016 , ΠΟΛ : αριθμός που θα λάβει η παρούσα).

Ειδικά για την περίπτωση που η μεταβολή αφορά σε 'Μεταγραφή σε άλλη Δ.Ο.Υ.' η καταχώρηση της Δήλωσης Διακοπής Εργασιών ολοκληρώνεται σε συνεργασία με την κεντρική υποστήριξη.

3. Με την 1117989/2301/ΔΜ/ΠΟΛ.1157/26.11.2008 εγκύκλιο, η οποία εκδόθηκε για την ορθή εφαρμογή της 1100330/1954/ΔΜ/ΠΟΛ.1133/6.10.2008 (Β'2149) Α.Υ.Ο.Ο. «Καθορισμός Νέας Εθνικής Ονοματολογίας Οικονομικών Δραστηριοτήτων (Κ.Α.Δ. 2008)», ορίζεται ότι, φορολογούμενοι που θα υποβάλλουν δήλωση διακοπής εργασιών με ημερομηνία μετά την 1-12-2008 (ημερομηνία έναρξης ισχύος της Απόφασης - Κ.Α.Δ. 2008) και δεν έχουν προβεί στην αντιστοίχιση των Κ.Α.Δ. οφείλουν πριν την υποβολή της δήλωσης διακοπής εργασιών στη Δ.Ο.Υ. να προβούν στην αντιστοίχιση αυτών.

Φορολογούμενοι που θα υποβάλουν δήλωση διακοπής εργασιών με ημερομηνία προγενέστερη της 1-12-2008 δεν έχουν υποχρέωση αντιστοίχισης.

Σε κάθε περίπτωση η αντιστοίχιση των Κ.Α.Δ. δεν επηρεάζει την ημερομηνία διακοπής βάσει πραγματικού χρόνου.

Κατά συνέπεια για τις περιπτώσεις που έχει καταχωρηθεί δήλωση μεταβολής στο Μητρώο αποκλειστικά για την αντιστοίχηση των Κ.Α.Δ. σε ημερομηνία μεταγενέστερη από την ημερομηνία της αιτούμενης Διακοπής Εργασιών με βάση τον πραγματικό χρόνο, από την αρμόδια υπηρεσία για την καταχώρηση της δήλωσης διακοπής εργασιών, θα γίνεται προηγουμένως οίκοθεν μεταβολή της ημερομηνίας Αντιστοίχησης των Κ.Α.Δ. όπου θα αντικαθίσταται με την αιτούμενη ημερομηνία 'Διακοπής Εργασιών με βάση τον πραγματικό χρόνο'. Η διαδικασία αυτή θα ολοκληρώνεται με την καταχώρηση της παρατήρησης : 'Μεταβολή ημερομηνίας αντιστοίχησης Κ.Α.Δ. λόγω Διακοπής Εργασιών βάσει πραγματικού χρόνου (ΠΟΛ : 1163/2016, ΠΟΛ : αριθμός που θα λάβει η παρούσα).

Στις περιπτώσεις που έχουν επέλθει μεταβολές στα στοιχεία της επιχειρηματικής δραστηριότητας των φορολογουμένων όπως αλλαγή μελών, εταίρων, διαχειριστών, υποχρεωτική αλλαγή καθεστώτων Φ.Π.Α. κ.λπ. χωρίς να έχουν υποβληθεί οι σχετικές δηλώσεις στη Δ.Ο.Υ., οι φορολογούμενοι οφείλουν πριν την υποβολή της δήλωσης διακοπής εργασιών τους, να υποβάλουν τις σχετικές δηλώσεις σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.

Διευκρινίζεται ότι, τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που πρόκειται να δηλώσουν μεταβολές ως προς τα στοιχεία της επιχείρησής τους με ημερομηνία μεταβολής προγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της Απόφασης (μέχρι 22-11-2016) αφού δηλώσουν τις εν λόγω μεταβολές, μπορούν να προβούν στη διακοπή εργασιών με βάση τον πραγματικό χρόνο παύσης των εργασιών τους εφόσον πληρούν τις λοιπές προϋποθέσεις που ορίζονται με την ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφαση Γ.Γ.Δ.Ε.

Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που πρόκειται να δηλώσουν μεταβολές ως προς τα στοιχεία της επιχείρησής τους με ημερομηνία μεταβολής μεταγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της Απόφασης (από 23-11-2016), αφού δηλώσουν τις εν λόγω μεταβολές, μπορούν να προβούν στη διακοπή των εργασιών τους σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ΠΟΛ.1006/31.12.2013 Απόφαση Γ.Γ.Δ.Ε. όπως ισχύει και τις οδηγίες που έχουν δοθεί με την ΠΟΛ.1045/10.2.2015 εγκύκλιο συνυποβάλλοντας με τη δήλωση διακοπής εργασιών τα, κατά περίπτωση, δικαιολογητικά, όπως ανακοίνωση διαγραφής από Γ.Ε.ΜΗ., έγγραφο λύσης τους νομίμως καταχωρημένο ή ισολογισμό λήξης εκκαθάρισης νομίμως δημοσιευμένο.

4. Επισημαίνεται ότι για φυσικά, νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, η επαλήθευση περί μη ύπαρξης επαγγελματικού οχήματος ιδιωτικής χρήσεως, πρέπει να αφορά την ημερομηνία μέχρι την προσέλευση στη Δ.Ο.Υ. για τη διακοπή χωρίς να κωλύεται η διακοπή βάσει του πραγματικού χρόνου παύσης των εργασιών τους.

Αυτονόητο είναι ότι λοιπές υποχρεώσεις, όπως η καταβολή τελών κυκλοφορίας, εξακολουθούν να ισχύουν έως την κατάθεση των πινακίδων ή την οριστική διαγραφή του οχήματος κ.λπ.

5. Επισημαίνεται ότι για τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες που προβαίνουν σε παύση των εργασιών τους με ημερομηνία διακοπής προγενέστερη της ημερομηνίας δημοσίευσης της ΠΟΛ.1163/15.11.2016 Απόφασης Γ.Γ.Δ.Ε. (ήτοι, ημερομηνία διακοπής μέχρι και 22-11-2016), ως ημερομηνία λήξης της εκκαθάρισης ή διάλυσης, κατά περίπτωση, για την εφαρμογή των διατάξεων της παρ.2 του άρθρου 68 του ν.4172/2013, λογίζεται η ημερομηνία του πραγματικού χρόνου παύσης εργασιών.

Διευκρινίζεται ότι, σε κάθε περίπτωση, για τη διακοπή των εργασιών των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, θα πρέπει να έχουν υποβληθεί όλες οι φορολογικές δηλώσεις των φορολογικών ετών μέχρι και τον πραγματικό χρόνο της παύσης εργασιών.

Επίσης τονίζεται ότι κατά τη δηλούμενη ημερομηνία παύσης εργασιών δεν θα πρέπει να υπάρχουν ακίνητα (συνυποβάλλεται δε σχετική υπεύθυνη δήλωση κατά την παράγραφο 3 του άρθρου 1 της ΠΟΛ.1163/15.11.2016), δεδομένου ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα υπάρχει δυνατότητα υποβολής (τροποποιητικών) δηλώσεων ή χορήγησης πιστοποιητικών ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη μετά τη διακοπή. Για το λόγο αυτό ελέγχεται αν μετά τη δηλούμενη ημερομηνία παύσης εργασιών υπάρχουν δηλώσεις ΕΝ.Φ.Ι.Α. - πράξεις διοικητικού προσδιορισμού του φόρου.

Επισημαίνεται ότι στον έλεγχο αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι δηλώσεις νομικών προσώπων Φ.Α.Π. ετών 2010 -2013 και Ε.Τ.Α.Κ. ετών 2008 - 2009, οι οποίες υποβάλλονταν χειρόγραφα.

6. Χρειάζεται επίσης να σημειωθεί ότι η ημερομηνία διακοπής εργασιών επιχείρησης, είτε η διακοπή έγινε κατόπιν έκθεσης ελέγχου της Δ.Ο.Υ. είτε λόγω λύσης του καταστατικού των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων που έχει νομίμως δημοσιευθεί, σύμφωνα με το ισχύον κάθε φορά νομοθετικό πλαίσιο, είναι μία και μοναδική (καταληκτική), δεν τροποποιείται και οι φορολογούμενοι δεν δύνανται να την αντικαταστήσουν με άλλη προγενέστερη.

iefimerida.gr