Μίκα Ιατρίδη: Τα περιφερειακά αεροδρόμια, όπως και τα λιμάνια δεν είναι δικά σας!
Νοέμβριος 14, 2014Τα έχουν πληρώσει οι Έλληνες πολίτες και δεν μπορείτε να τα χαρίσετε σε ιδιωτικά συμφέροντα.
«Ως νησιώτισσα βουλευτής, θέλω να μεταφέρω και εδώ στην Επιτροπή μας την έντονη και καθολική αντίδραση των τοπικών κοινωνιών στο ενδεχόμενο της παραχώρησης των περιφερειακών μας αεροδρομίων» τόνισε η Μίκα Ιατρίδη στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου.
Την παρέμβαση αυτή, η βουλευτής Δωδεκανήσου την έκανε ως ειδική αγορήτρια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών στη συζήτηση για την κύρωση της Συμφωνίας Αεροπορικών Μεταφορών μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Καναδά.
Στην εισήγηση της η Μίκα Ιατρίδη ανέφερε ότι η πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων θα δημιουργήσει πρόβλημα στους ακρίτες νησιώτες, ενώ τόνισε ότι η επιλογή να μπει ειδικό τέλος στα εισιτήρια ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη των ιδιωτικοποιημένων αεροδρομίων είναι παράδοξη και θα οδηγήσει σε ακριβά αεροδρόμια με άμεσες επιπτώσεις και στον τουρισμό της χώρας.
Το ζήτημα της τιμολόγησης των υπηρεσιών αναφέρεται και στη συμφωνία, σημείωσε η Μίκα Ιατρίδη, γεγονός που δείχνει ότι τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο Καναδάς, ενδιαφέρονται για την «εύλογη» τιμολόγηση των υπηρεσιών αυτών.
Στην απάντηση του παριστάμενου Υφυπουργού ότι τα αεροδρόμια δεν πωλούνται αλλά παραχωρείται η χρήση τους, η Μίκα Ιατρίδη ανέφερε ότι η παραχώρηση χρήσης συνιστά, ουσιαστικά, πώληση των αεροδρομίων και τόνισε ότι δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, ότι δεν θα αυξηθούν οι φόροι ή ότι το αεροδρόμιο της Ρόδου δεν θα γίνει από τα πιο ακριβά αεροδρόμια, όπως έγινε το «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Περαιτέρω, η βουλευτής Δωδεκανήσου αναρωτήθηκε τι θα γίνει με τα έσοδα και αν μέρος αυτών θα κατευθύνεται προς τα μικρότερα αεροδρόμια, σημειώνοντας ότι πολλές φορές το αεροδρόμιο της Ρόδου με τα έσοδα του έχει ενισχύσει αεροδρόμια και άλλων νησιών εκτός Δωδεκανήσου. Ταυτόχρονα, η Μίκα Ιατρίδη εξέφρασε τον προβληματισμό της για την επιβίωση των μικρότερων αεροδρομίων.
Η βουλευτής Δωδεκανήσου αναφέρθηκε, ακόμη, και στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, επισημαίνοντας ότι, από τη μια η Κομισιόν ως μέλος της Τρόικας επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση των ελληνικών λιμανιών και από την άλλη προσπαθεί να εξασφαλίσει τα βορειο-ευρωπαϊκά συμφέροντα στα λιμάνια του Ρότερνταμ και της Αμβέρσας, ανησυχώντας για τη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου εδώ στην Ελλάδα.
Η βουλευτής Δωδεκανήσου αναφέρθηκε, ακόμη, και στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, επισημαίνοντας ότι, από τη μια η Κομισιόν ως μέλος της Τρόικας επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση των ελληνικών λιμανιών και από την άλλη προσπαθεί να εξασφαλίσει τα βορειο-ευρωπαϊκά συμφέροντα στα λιμάνια του Ρότερνταμ και της Αμβέρσας, ανησυχώντας για τη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου εδώ στην Ελλάδα.
Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση της, η Μίκα Ιατρίδη κάλεσε την κυβέρνηση να αλλάξει την πολιτική της, να δει τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και να συνειδητοποιήσει ότι η πώληση των υποδομών της χώρας δεν είναι και δεν μπορεί να είναι λύση.
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι η παρούσα κύρωση της συμφωνίας ευρωπαϊκών μεταφορών μεταξύ του Καναδά και των κρατών μελών της Ε.Ε., μολονότι υπογράφηκε στις Βρυξέλλες το 2009, είναι αρκετά επίκαιρη σε σχέση με όσα συμβαίνουν στη χώρα μας στη μνημονιακή εποχή και αυτό γιατί στα πλαίσια των μνημονιακών μας υποχρεώσεων πρέπει να παραδώσουμε ουσιαστικά τις υποδομές μας, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια μας, σε ιδιωτικά συμφέροντα, έναντι πολύ χαμηλών τιμημάτων και όλη αυτή τη διαδικασία την αποκαλεί η Κυβέρνηση « μεταρρύθμιση» και «ευκαιρία για ανάπτυξη». Δεν λέει, όμως, ποιοι πρόκειται να αναπτυχθούν και να ωφεληθούν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως νησιώτισσα Βουλευτής, θέλω να μεταφέρω και εδώ στην Επιτροπή μας την έντονη και καθολική αντίδραση των τοπικών κοινωνιών στο ενδεχόμενο της πώλησης των περιφερειακών μας αεροδρομίων. Τα αεροδρόμια αυτά έχουν κατασκευαστεί από το υστέρημα του ελληνικού λαού και η Κυβέρνηση σκοπεύει να τα δώσει σε τιμές πολύ χαμηλές, όπως περίτρανα μας έχουν αποδείξει οι περιπτώσεις του Ελληνικού και του ΟΠΑΠ.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μας πει η Κυβέρνηση αν θα ισχύσει, για παράδειγμα, αυτό που έχει γραφτεί ότι θα επιβάλει ειδικό τέλος στα εισιτήρια, προκειμένου τα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια να μπορούν να αναπτυχθούν και να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους. Με λίγα λόγια και θα πουλήσετε τα αεροδρόμια που έφτιαξε ο ελληνικός λαός και μετά ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα χρηματοδοτήσει τον ιδιώτη επενδυτή για να αναπτύξει τα αεροδρόμια.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μας πει η Κυβέρνηση αν θα ισχύσει, για παράδειγμα, αυτό που έχει γραφτεί ότι θα επιβάλει ειδικό τέλος στα εισιτήρια, προκειμένου τα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια να μπορούν να αναπτυχθούν και να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους. Με λίγα λόγια και θα πουλήσετε τα αεροδρόμια που έφτιαξε ο ελληνικός λαός και μετά ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα χρηματοδοτήσει τον ιδιώτη επενδυτή για να αναπτύξει τα αεροδρόμια.
Είναι τραγελαφικό, όσο και παράδοξο. Και αν ισχύσει κάτι τέτοιο, δεν ξέρω και πώς θα αντιδράσουν οι μεγάλοι τουριστικοί operators όταν θα δουν ότι πρέπει να έχουν πρόσθετο κόστος στα εισιτήρια των τουριστών. Μήπως τότε δεν θα στραφούν σε άλλους ταξιδιωτικούς προορισμούς;
Έχουμε άλλωστε και το παράδειγμα του Αερολιμένα Αθηνών, ο οποίος είναι από τους πιο ακριβούς στην Ευρώπη και μέχρι πρότινος, σύμφωνα και με επίσημα στοιχεία, αυτός ήταν ο λόγος που είχε μειωθεί η κίνηση. Είχε μειωθεί η κίνηση και οι παραμονές αεροσκαφών, γιατί οι αεροπορικές εταιρείες τον είχαν κρίνει ως εξαιρετικά ακριβό.
Έχουμε και ένα άλλο παράδοξο. Σήμερα στην «Καθημερινή» δημοσιεύεται μια επιστολή της τρόικα, η οποία απαιτεί την παραχώρηση των περιφερειακών αεροδρομίων μας και των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Την ίδια στιγμή η Κομισιόν στις Βρυξέλλες, η οποία αποτελεί μέρος της τρόικας, έχει εκφράσει πάμπολλες αντιρρήσεις για τον τρόπο που θα γίνει η ιδιωτικοποίηση του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Η Κομισιόν φοβάται την εγκαθίδρυση πλήρους ιδιωτικού μονοπωλίου στα λιμάνια, γιατί ξέρει ότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει τα βορειοευρωπαϊκά συμφέροντα σε λιμάνια όπως του Ρότερνταμ και της Αμβέρσας.
Συνεπώς, για εμάς, όπως για τα λιμάνια, έτσι και για τα περιφερειακά αεροδρόμια θεωρούμε ότι πρέπει να παραμείνουν στο καθεστώς που είναι, όχι μόνο γιατί με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί ένα αντιμετωπίσιμο κόστος μετακίνησης, ειδικά για τους ακρίτες όλης της Ελλάδας, αλλά και γιατί υπάρχουν, λόγω της αυξημένης τουριστικής κίνησης, οι δυνατότητες για την περαιτέρω ανάπτυξή τους.
Συνεπώς, για εμάς, όπως για τα λιμάνια, έτσι και για τα περιφερειακά αεροδρόμια θεωρούμε ότι πρέπει να παραμείνουν στο καθεστώς που είναι, όχι μόνο γιατί με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί ένα αντιμετωπίσιμο κόστος μετακίνησης, ειδικά για τους ακρίτες όλης της Ελλάδας, αλλά και γιατί υπάρχουν, λόγω της αυξημένης τουριστικής κίνησης, οι δυνατότητες για την περαιτέρω ανάπτυξή τους.
Αναφέρω εδώ και τη χαρακτηριστική περίπτωση πρώην συναδέλφου μας Βουλευτή, πρώην υπουργού, ο οποίος με δελτία τύπου έδινε τη μάχη του για να παραμείνει το αεροδρόμιο του νησιού του στο δημόσιο και μάλιστα είχε ανακοινώσει ότι είχαν εξασφαλιστεί τα κονδύλια για την επέκταση του αεροδιαδρόμου και γενικά της ανάπτυξης του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ζήτημα της τιμολόγησης αποτελεί καίριο σημείο και στη συμφωνία μεταξύ του Καναδά και των κρατών μελών της Ε.Ε.. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 12 της συμφωνίας δίνεται μεγάλη έμφαση στην τιμολόγηση των υπηρεσιών, γενικά των αεροδρομίων, ώστε αυτή να είναι εύλογη.
Περαιτέρω στα άρθρα 13 και 14 ουσιαστικά περιγράφονται οι δικλίδες ασφαλείας, τόσο για το εμπορικό πλαίσιο όσο και για τον ανταγωνισμό. Είναι δεδομένο ότι η Ε.Ε. αναγνωρίζει ότι υπάρχουν προβλήματα και προσπαθεί να τα διευθετήσει, όπως δείχνει και η παρούσα συμφωνία με τον Καναδά.
Οι αεροπορικές μεταφορές αποτελούν κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της οποιασδήποτε χώρας, πόσο μάλλον μιας χώρας σαν τη δική μας, η οποία βασίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της στον τουρισμό. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ουσιώδεις αντιρρήσεις σε σχέση με την κύρωση της παρούσας συμφωνίας με τον Καναδά. Είναι συνήθης πρακτική και αν θυμάμαι καλά, έχουμε κυρώσει και άλλου τέτοιου είδους συμφωνίες.
Θα ολοκληρώσω την παρέμβασή μου επισημαίνοντας για ακόμη μια φορά ότι η παραχώρηση των αεροδρομίων μας θα ζημιώσει τη χώρα μας και θα δημιουργήσει πρόβλημα στους μόνιμους κατοίκους, ακρίτες νησιώτες. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να δει τι γίνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη στα αεροδρόμια και τα λιμάνια και να αλλάξει την πολιτική της. Η πώληση των υποδομών μας δεν είναι και δεν μπορεί να είναι λύση.
Σας ευχαριστώ.
Ακολουθεί η δευτερολογία της Μίκας Ιατρίδη σε απάντηση προς τον παριστάμενο Υφυπουργό ότι τα αεροδρόμια δεν πωλούνται και ότι, απλώς, παραχωρείται η χρήση τους:
Θα ήθελα να πω ότι η παραχώρηση χρήσης ξέρουμε ότι είναι πώληση των αεροδρομίων ουσιαστικά. Θα εξασφαλίσετε δηλαδή εσείς Υπουργέ, ότι δεν θα αυξηθούν οι φόροι ή ότι δεν θα γίνουμε από τα πιο ακριβά αεροδρόμια, όπως έγινε το «Ελευθέριος Βενιζέλος»; Εξασφαλίσατε τα περιφερειακά αεροδρόμια; Με τα μικρότερα τι θα γίνει;
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τα χρήματα και τα έσοδα από το αεροδρόμιο της Ρόδου και της Κω για παράδειγμα, πηγαίνουν στα πιο μικρά αεροδρόμια, της Λέρου, της Καρπάθου και των υπόλοιπων περιφερειακών αεροδρομίων. Τώρα τι θα γίνει; Θα βάλετε ασφαλιστικές δικλείδες ότι το αεροδρόμιο της Ρόδου θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικό και δεν θα χάσουμε τους tour operators και τις εταιρίες χαμηλού κόστους, που από εκεί ουσιαστικά έχει αυξηθεί η κίνηση έστω και ποσοτικά;
Ας μη γελιόμαστε, ξέρουμε τι συνέπειες θα έχουν οι διαγωνισμοί οι οποίοι είναι ήδη σε εξέλιξη και κάποιοι έχουν ολοκληρωθεί. Είδαμε και το προηγούμενο διάστημα τι έγινε εις βάρος της Ρόδου. Με τα χρήματα τα οποία είχαν μαζευτεί για το αεροδρόμιο της Ρόδου, ενισχύθηκε κατά πολύ το αεροδρόμιο της Χίου. Όχι ότι δεν πρέπει το ένα να λειτουργεί υποστηρικτικά στο άλλο, όμως όχι η μία περιοχή να λειτουργείς εις βάρος της άλλης. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, τα μικρότερα αεροδρόμια θα κλείσουν.
Πείτε μας αν ισχύει και το δημοσίευμα σήμερα της Καθημερινής, που μιλά και για κατάργηση των εκπτώσεων και των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου και πως σας ζητούν ουσιαστικά να παραχωρήσετε λιμάνια και αεροδρόμια. Δημοσίευμα μεγάλης εφημερίδας είναι, δεν είναι δικά μου λεγόμενα απλά για αντιπολίτευση.
Άρθρο του Δημήτρη Γάκη δημοσιεύθηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»
Νοέμβριος 14, 2014Τίτλος: Νησιωτική πολιτική και βιώσιμη ανάπτυξη.
Πραγματική ανάπτυξη στο Αιγαίο προς όφελος των νησιωτικών κοινωνιών, χωρίς στρατηγικό σχέδιο δεν γίνεται. Αυτή η απλή αλλά και συγχρόνως ανεκπλήρωτη αρχή είναι σήμερα, στη παρούσα οικονομική και κοινωνική καθίζηση που βιώνει η χώρα από τα μνημόνια, κάτι παραπάνω από επιτακτική. Η μοναδικότητα του αρχιπελάγους στη Δωδεκάνησο, που καθιστά τα νησιά μας προνομιακούς προορισμούς για επισκέπτες από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερο σημείο αναφοράς για την κοινωνία μας, πρέπει να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί με ρεαλιστικές πολιτικές που προωθούν την ήπια τουριστική ανάπτυξη σε απόλυτη αρμονία με το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά του κάθε νησιού.
Με δράσεις που δίνουν κίνητρα και κατευθύνσεις για επέκταση της τουριστικής περιόδου πέρα απ’ το καλοκαίρι, τη στιγμή που τα νησιά μας έλκουν τους φυσιολάτρες, τους αναρριχητές, τους ιστιοπλόους, τους γευσιγνώστες, τους φιλόμουσους και τους λάτρεις της ιστορίας από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν την πραγματική νησιωτική Ελλάδα, πέραν από ξαπλώστρες, πισίνες και φθηνή νυκτερινή διασκέδαση.
Στο στόχο αυτό, θα χρειαστεί η δημιουργία τοπικών χρηματοδοτικών εργαλείων που θα δώσουν δυναμική στο «νησιωτικό» brand name. Η περιφερειακή ανάπτυξη στα νησιά σημαίνει επικοινωνία και δικτύωση, ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό, με ρόλο για τη Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να σταματήσει η πολεοδομική αυθαιρεσία που καταστρέφει τους φυσικούς και περιβαλλοντικούς πόρους του Αρχιπελάγους, προϋποθέτει καθαρές και προσβάσιμες σε όλους παραλίες.
Φτάνει πια η θεωρητική συζήτηση για τις «περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους» της νησιωτικότητας. Για να σπάσει η γεωγραφική απομόνωση πρέπει να εφαρμοστούν έξυπνες ειδικεύσεις που να οδηγούν σε οικονομική ανάπτυξη και πραγματική κοινωνική και εδαφική συνοχή. Στην αλιεία, αλλά και στην προώθηση της ήπιας αγροτικής ανάπτυξης. Με έργα που να εξασφαλίζουν φθηνή ενέργεια και το βασικότερο: Με συντονισμό και διαλειτουργικότητα μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων και υπηρεσιών.
Τέλος, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις συγκοινωνίες. Η περιφερειακή ανάπτυξη στη νησιωτική χώρα, προϋποθέτει αξιόπιστα ακτοπλοϊκά δρομολόγια, ένα δημόσιο δίκτυο συνδυασμένων συγκοινωνιών για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Και φυσικά, τον εκσυγχρονισμό και όχι το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων που έχουν πρωτεύοντα οικονομικό ρόλο με τη συμβολή τους στη γενικότερη ανάπτυξη και ειδικότερα στον τουρισμό. Η παραχώρηση των αεροδρομίων όπως προωθείται σήμερα από τη συγκυβέρνηση, επιδοτούμενη ουσιαστικά από τους επιβάτες, συνιστά ιδεολογική νεοφιλελεύθερη εμμονή και όχι αναπτυξιακή ανάγκη.
Όλα αυτά θα πρέπει να αποτελούν σήμερα τους κύριους άξονες για την πρακτική – ουσιαστική – εφαρμογή της «ρήτρας νησιωτικότητας». Σε αυτό το στόχο θα προχωρήσουμε μαζί με την κοινωνία. Με συσπείρωση των νησιωτών σε αυτή τη στάση ευθύνης όλων μας απέναντι στη συνέχεια της ζωής, στην αξιοπρέπεια της εργασίας, στο φυσικό περιβάλλον.
Πραγματική ανάπτυξη στο Αιγαίο προς όφελος των νησιωτικών κοινωνιών, χωρίς στρατηγικό σχέδιο δεν γίνεται. Αυτή η απλή αλλά και συγχρόνως ανεκπλήρωτη αρχή είναι σήμερα, στη παρούσα οικονομική και κοινωνική καθίζηση που βιώνει η χώρα από τα μνημόνια, κάτι παραπάνω από επιτακτική. Η μοναδικότητα του αρχιπελάγους στη Δωδεκάνησο, που καθιστά τα νησιά μας προνομιακούς προορισμούς για επισκέπτες από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερο σημείο αναφοράς για την κοινωνία μας, πρέπει να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί με ρεαλιστικές πολιτικές που προωθούν την ήπια τουριστική ανάπτυξη σε απόλυτη αρμονία με το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά του κάθε νησιού.
Με δράσεις που δίνουν κίνητρα και κατευθύνσεις για επέκταση της τουριστικής περιόδου πέρα απ’ το καλοκαίρι, τη στιγμή που τα νησιά μας έλκουν τους φυσιολάτρες, τους αναρριχητές, τους ιστιοπλόους, τους γευσιγνώστες, τους φιλόμουσους και τους λάτρεις της ιστορίας από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν την πραγματική νησιωτική Ελλάδα, πέραν από ξαπλώστρες, πισίνες και φθηνή νυκτερινή διασκέδαση.
Στο στόχο αυτό, θα χρειαστεί η δημιουργία τοπικών χρηματοδοτικών εργαλείων που θα δώσουν δυναμική στο «νησιωτικό» brand name. Η περιφερειακή ανάπτυξη στα νησιά σημαίνει επικοινωνία και δικτύωση, ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό, με ρόλο για τη Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να σταματήσει η πολεοδομική αυθαιρεσία που καταστρέφει τους φυσικούς και περιβαλλοντικούς πόρους του Αρχιπελάγους, προϋποθέτει καθαρές και προσβάσιμες σε όλους παραλίες.
Φτάνει πια η θεωρητική συζήτηση για τις «περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους» της νησιωτικότητας. Για να σπάσει η γεωγραφική απομόνωση πρέπει να εφαρμοστούν έξυπνες ειδικεύσεις που να οδηγούν σε οικονομική ανάπτυξη και πραγματική κοινωνική και εδαφική συνοχή. Στην αλιεία, αλλά και στην προώθηση της ήπιας αγροτικής ανάπτυξης. Με έργα που να εξασφαλίζουν φθηνή ενέργεια και το βασικότερο: Με συντονισμό και διαλειτουργικότητα μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων και υπηρεσιών.
Τέλος, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις συγκοινωνίες. Η περιφερειακή ανάπτυξη στη νησιωτική χώρα, προϋποθέτει αξιόπιστα ακτοπλοϊκά δρομολόγια, ένα δημόσιο δίκτυο συνδυασμένων συγκοινωνιών για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Και φυσικά, τον εκσυγχρονισμό και όχι το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων που έχουν πρωτεύοντα οικονομικό ρόλο με τη συμβολή τους στη γενικότερη ανάπτυξη και ειδικότερα στον τουρισμό. Η παραχώρηση των αεροδρομίων όπως προωθείται σήμερα από τη συγκυβέρνηση, επιδοτούμενη ουσιαστικά από τους επιβάτες, συνιστά ιδεολογική νεοφιλελεύθερη εμμονή και όχι αναπτυξιακή ανάγκη.
Όλα αυτά θα πρέπει να αποτελούν σήμερα τους κύριους άξονες για την πρακτική – ουσιαστική – εφαρμογή της «ρήτρας νησιωτικότητας». Σε αυτό το στόχο θα προχωρήσουμε μαζί με την κοινωνία. Με συσπείρωση των νησιωτών σε αυτή τη στάση ευθύνης όλων μας απέναντι στη συνέχεια της ζωής, στην αξιοπρέπεια της εργασίας, στο φυσικό περιβάλλον.
Πέντε Ιαματικές Πηγές αναγνωρίσθηκαν
Νοέμβριος 06, 2014Πέντε Ιαματικές Πηγές, αναγνωρίσθηκαν και οι σχετικές αποφάσεις δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Πρόκειται για τις Ιαματικές Πηγές, Σουρωτής, Κυλλήνης, Θερμών Σύλλα, Φρύνης Σκουρτανιώτη και Γιάλτρας Αιδηψού.
Οι Πηγές αυτές έλαβαν επίσημη αναγνώριση, ύστερα από θετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Προστασίας Ιαματικών Φυσικών Πόρων.
Υπό εξέταση για αναγνώριση, παραμένουν 20 ακόμα Ιαματικές Πηγές, σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Πρόκειται για τις Ιαματικές Πηγές, Σουρωτής, Κυλλήνης, Θερμών Σύλλα, Φρύνης Σκουρτανιώτη και Γιάλτρας Αιδηψού.
Οι Πηγές αυτές έλαβαν επίσημη αναγνώριση, ύστερα από θετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Προστασίας Ιαματικών Φυσικών Πόρων.
Υπό εξέταση για αναγνώριση, παραμένουν 20 ακόμα Ιαματικές Πηγές, σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Το ζήτημα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα μαζί με το σύνολο των αεροδρομίων της χώρας με δημοσίευμα Αθηναϊκής εφημερίδας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα στους κρυφούς όρους της παραχώρησης σε ιδιώτη (και του αεροδρομίου της Κω) για 30 χρόνια με δυνατότητα επέκτασης για 50 χρόνια περιλαμβάνεται και η επιδότηση του με το ποσό των 14,50 έως 20 ευρώ για κάθε επιβάτη που αναχωρεί από το αεροδρόμιο. Το ποσό αυτό θα προστίθεται στην τιμή του εισιτηρίου. Με τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα χρηματοδοτηθεί ο εκσυγχρονισμός του αεροδρομίου. Αυτός ο κεφαλικός φόρος μετά την πάροδο πενταετίας ισχύος του αναμένεται να μονιμοποιηθεί.
Γνωρίζοντας την κίνηση του αεροδρομίου της Κω (περίπου 1.000.000 αναχωρήσεις) αντιλαμβανόμαστε ότι το ποσό που θα συγκεντρωθεί από αυτό το φόρο δε θα χρηματοδοτήσει μόνο τα έργα εκσυγχρονισμού του αεροδρομίου της Κω. Θα χρηματοδοτήσει και το κόστος αγοράς-χρήσης από τον ιδιώτη επενδυτή, η δε μονιμοποίηση του φόρου στο εισιτήριο θα λειτουργεί σαν πληρωμή ενοικίου από εμάς προς τον ιδιοκτήτη.
Συνεπώς εμείς θα πληρώσουμε τον εκσυγχρονισμό του αεροδρομίου, εμείς θα πληρώσουμε την αγορά από το νέο ιδιοκτήτη, εμείς θα πληρώνουμε και ενοίκιο-κεφαλικό φόρο για τη χρήση του.
Τι έχει δείξει όμως η έως τώρα εμπειρία ιδιωτικοποιημένων αεροδρομίων;
Χωρίς κανένας να εγγυάται ότι με τη ιδιωτικοποίηση θα προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός, το σίγουρο είναι ότι το κόστος για τον επιβάτη θα αυξηθεί. Πολλές εταιρείες θα εγκαταλείψουν ένα ακριβό αεροδρόμιο της Κω, όπως άλλωστε έγινε με το Ε. Βενιζέλος.
Αυτό θα έχει τεράστιες συνέπειες στον τουρισμό του νησιού μας.
Αυτό θα έχει τεράστιες συνέπειες στον τουρισμό του νησιού μας.
Ταυτόχρονα η ύπαρξη μεγάλης έκτασης του Δημοσίου επιφανείας 212 στρεμμάτων σε παράπλευρη θέση του αεροδρομίου, η οποία έχει επιλεγεί από το ΤΑΙΠΕΔ για πώληση, μας επιτρέπει να πιστεύουμε ότι προγραμματίζεται κατασκευή μεγάλου εμπορικού κέντρο τύπου MALL. Η δημιουργία ενός τέτοιου συγκροτήματος θα έχει καταστροφικές συνέπειες στις ήδη αιμορραγούσες από το all inclusive εμπορικές επιχειρήσεις του νησιού μας. Αυτό έχει ήδη συμβεί όπου έχουν δημιουργηθεί τέτοια εμπορικά κέντρα.
Η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων που προωθεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αναδεικνύει το τεράστιο σκάνδαλο της εκχώρησης (με πληρωμή από εμάς) σε ιδιώτες της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου. Αποκαλύπτεται έτσι ότι τελικός στόχος του ξεπουλήματος δεν είναι ούτε καν η συγκέντρωση χρημάτων (όπως μας λένε) για την εξόφληση του χρέους της χώρας.
Στόχος είναι η παραχώρηση σε ιδιώτες της περιουσίας του Δημοσίου ακόμη και με μηδενικό όφελος για το Δημόσιο. Ενημερώνουμε ότι οι τρεις ενδιαφερόμενοι όμιλοι είναι:
Στόχος είναι η παραχώρηση σε ιδιώτες της περιουσίας του Δημοσίου ακόμη και με μηδενικό όφελος για το Δημόσιο. Ενημερώνουμε ότι οι τρεις ενδιαφερόμενοι όμιλοι είναι:
1) VINCI (Γαλλία) – Ελλάκτωρ (Μπόμπολας)
2) Fraport (Γερμανία ) - Κοπελούζος
3) CASA (Αργεντινή) – ΜΕΤΚΑ (Μυτιληναίος)
Γραφείο Τύπου
ΣΥΡΙΖΑ ΚΩ
Στον Μάκη Τσίτα το βραβείο λογοτεχνίας της Ευρωπαικής Ένωσης 2014
Οκτώβριος 09, 2014Με το βραβείο λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014 τιμήθηκε ο Μάκης Τσίτας για το μυθιστόρημά του Μάρτυς μου ο Θεός (Εκδόσεις Κίχλη, 2013). Η ανακοίνωση για τους νικητές των βραβείων, τα οποία απονέμονται στους καλύτερους νέους και ανερχόμενους συγγραφείς στην Ευρώπη, έγινε στη διεθνή έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου.
Όπως τόνισε η κ. Ανδρούλλα Βασιλείου, επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρμόδια για την Εκπαίδευση, τον Πολιτισμό, την Πολυγλωσσία και τη Νεολαία: «Τα βραβεία απονέμονται στους καλύτερους νέους και ανερχόμενους συγγραφείς στην Ευρώπη, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης ή τη γλώσσα τους. Έχουν σκοπό να αναδείξουν τις καλύτερες πένες στη σύγχρονη λογοτεχνία της Ευρώπης, να ενθαρρύνουν τις διασυνοριακές πωλήσεις και να προωθήσουν τη μετάφραση, την έκδοση και την ανάγνωση λογοτεχνικών έργων από άλλες χώρες. Το νέο πρόγραμμα της ΕΕ με τίτλο "Δημιουργική Ευρώπη" χορηγεί επιδοτήσεις για τη μετάφραση των έργων, βοηθώντας έτσι τους συγγραφείς να προσελκύσουν αναγνώστες πέρα από τα εθνικά και τα γλωσσικά τους σύνορα».
Ο κάθε νικητής λαμβάνει χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ. Το σημαντικότερο όμως είναι η πρόσθετη προώθηση και η διεθνής προβολή που αποσπά. Οι εκδότες τους ενθαρρύνονται να υποβάλουν αίτηση χρηματοδότησης από την ΕΕ, ώστε τα βραβευθέντα έργα να μεταφραστούν σε άλλες γλώσσες και να αποκτήσουν πρόσβαση σε νέες αγορές. Οι νικητές των άλλων χωρών είναι οι: Ben Blushi (Αλβανία), Milen Ruskov (Βουλγαρία), Jan Němec (Δημοκρατία της Τσεχίας), Oddný Eir (Ισλανδία), Janis Jonevs (Λετονία), Armin Öhri (Λιχτενστάιν), Pierre J. Mejlak (Μάλτα), Ognjen Spahić (Μαυροβούνιο), Marente de Moor (Κάτω Χώρες), Uglješa Šajtinac (Σερβία), Birgül Oğuz (Τουρκία) και Evie Wyld (Ηνωμένο Βασίλειο).
Στην εορταστική τελετή για την απονομή των επάθλων στους φετινούς νικητές του βραβείου, η οποία θα γίνει στο Concert Noble στις Βρυξέλλες στις 18 Νοεμβρίου 2014, θα παραστούν η επίτροπος της ΕΕ για την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι της ιταλικής προεδρίας της ΕΕ.
Το Βραβείο Λογοτεχνίας θεσπίστηκε και απονέμεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών, το Συμβούλιο Ευρωπαίων Συγγραφέων και την Ομοσπονδία Ευρωπαίων Εκδοτών.
Έγραψαν για το βιβλίο:
«Το πρώτο μυθιστόρημα του Μάκη Τσίτα θεωρείται το καλύτερο της χρονιάς».
(Εφημερίδα «Το Βήμα», 15/12/13)
(Εφημερίδα «Το Βήμα», 15/12/13)
«Ο Μάκης Τσίτας υπογράφει έναν συγκλονιστικό μονόλογο ενός άνεργου πενηντάρη, τυπικού αντιήρωα της καθημερινότητας, που συνδυάζει τη σπαρταριστή προφορικότητα με την ευρηματική λεξιπλασία». (Αριστοτέλης Σαΐνης, «Εφημερίδα των Συντακτών», 14-15/12/13)
«Ένα αριστούργημα ύφους κι ένας αξέχαστος ήρωας: πενηντάρης, looser, χοντρός, θεούσος, άνεργος, καταπιεσμένος, με προβλήματα προς τις γυναίκες, ποιητής εκ του προχείρου- κι ωστόσο χιουμορίστας, είρων και στοχαστικά σχολιαστικός μέσα στην απλότητά του, ο Χρυσοβαλάντης περιπλανιέται στην Αθήνα μέχρι την πλήρη έκπτωσή του».(Δημήτρης Φύσσας, 9,84.gr, 06/12/13)
«Με δυο λόγια, ένα σπαρταριστό μυθιστόρημα, άψογο τεχνικά και μυθοποιητικά, ικανό να προσελκύσει αναγνωστικό κοινό, ικανό να προκαλέσει κόντρες και συζητήσεις». (Χρίστος Παπαγεωργίου, περιοδικό «Φρέαρ», Δεκέμβριος 2013)
«Το ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ δεν εντυπωσιάζει μόνο για την πρωτοτυπία του θέματος, την ανάπτυξη της πλοκής και τη διάπλαση του κεντρικού χαρακτήρα, μα κυρίως για τη λογοτεχνικότητα του κειμένου». (Φίλιππος Φιλίππου, «Οδός Πανός», Απρίλιος-Ιούνιος 2014)
«Πρόκειται για ένα ακριβέστατο ψυχογράφημα του Νεοέλληνα, με ό,τι αποτελεί τη βάση της φιλοσοφίας του, το οποίο ο Τσίτας συνθέτει μέσα από ποικίλες εκφάνσεις της γύρω μας πραγματικότητας, αποφορτίζοντας με χιούμορ τις ζοφερές συνθήκες». (Μαρία Στασινοπούλου, «Εφημερίδα των Συντακτών», 01/09/13)
«Η οικονομία του λόγου, το ισορροπημένο ζύγισμα της πρότασης, ο ρυθμός της φράσης, η θεατρικότητα, στοιχεία που χαρακτήριζαν τη γραφή του Μάκη Τσίτα στα πρώτα του πεζά, παρουσιάζονται εδώ δουλεμένα και κατακτημένα». (Λαμπρινή Κουζέλη, Εφημερίδα «Το Βήμα», 18/08/13)
«Χτισμένο σαν ατέρμονος εσωτερικός μονόλογος που κλιμακώνεται σταδιακά καθώς προστίθενται συνεχώς νέες ψηφίδες στην εικόνα του αφηγητή-αντιήρωα, το αφήγημα του Τσίτα θυμίζει μουσική σύνθεση που δεν εμφανίζει μεν διατονικές ή χρωματικές μετατροπίες αλλά οδηγείται, μέσα από τα υπνωτιστικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα της, σ᾽ ένα υποβλητικό και άκρως δραματικό κρεσέντο για να κορυφωθεί σε μια βίαιη τελευταία κραυγή - κραυγή υπαρξιακής εξουθένωσης». (Κατερίνα Σχινά, περιοδικό «The books' journal», Αύγουστος 2013)
«Στο μυθιστόρημα του Μάκη Τσίτα θα παρακολουθήσουμε μιαν εξαρχής διαστρεβλωμένη και παραμορφωμένη πραγματικότητα με όχημα το βαρύ παραλήρημα ενός πενηντάρη: ένα πρόσωπο που θα αποτυπώσει στις ψυχωτικές του αντιδράσεις μια κοινωνία αγκιστρωμένη στις προκαταλήψεις, τη σύγχυση και τον συντηρητισμό και ανίκανη να αναζητήσει την οποιαδήποτε διέξοδο από το λαγούμι στο οποίο έχει αποκλειστεί. Ένα βιβλίο όπου το συλλογικό συμπλέκεται αξεχώριστα με το ατομικό για να ανασύρει στην επιφάνεια μια μακροχρόνια παθολογία: μια παθολογία ριζωμένη στα βαθύτερα στρώματα της καθημερινής μας ζωής». (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, oanagnostis.gr, 17/12/13)
«Η ισορροπία του συγγραφέα ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό ύφος είναι θαυμαστή, γέρνοντας τον φτωχό ήρωά του πότε απ' τη μια πότε απ' την άλλη πλευρά του νήματος». (Έλενα Μαρούτσου, literature.gr, 07/12/13)
«Οι περιγραφές του ήρωα, οι ερμηνείες και οι αξιολογήσεις του, ειδικά με τις λεκτικές του επιλογές και συνάψεις και τους νεολογισμούς του, προκαλούν από μειδίαμα ως γέλια ακράτητα». (Τιτίκα Δημητρούλια, εφημερίδα «Η Καθημερινή», 04/08/13)
«Η σπειροειδής-πρωτοπρόσωπη αφήγηση ξεχωρίζει ως το δυνατότερο στοιχείο του κειμένου. Ο συγγραφέας περνά χωρίς διακριτικά από το παρόν στο εγγύς παρελθόν και από εκεί στην παιδική ηλικία του ήρωα, αναδεικνύοντας τη ρίζα του προβλήματος, που άπτεται της ψυχοπαθολογίας». (Γιάννης Στάμος, εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», 16/08/13)
«Διότι ο Τσίτας δεν έπλασε μόνον έναν καινούργιο λογοτεχνικό τύπο, τουλάχιστον για τα λογοτεχνικά μας δεδομένα των τελευταίων είκοσι χρόνων, δεν μπόρεσε μόνον να αφουγκραστεί τους παλμούς της "βαθιάς" Ελλάδας, αυτής δηλαδή που άγεται και φέρεται από τα πιο συντηρητικά, παλαιότατης κοπής, σκοτεινά στερεότυπα, αλλά κατάφερε να υιοθετήσει την απόλυτη λεκτική κοινοτοπία της. Σε τέτοιο βαθμό ώστε, την ίδια στιγμή να την ανατρέπει, να την γελοιοποιεί, να την μετατρέπει σε μαύρο χιούμορ». (Έλενα Χουζούρη, oanagnostis.gr, 19/09/13)
«Ο ήρωας μοιάζει να γίνεται η άκρη εκείνη του νήματος που θα ξετυλίξει το... κουβάρι του εθνικού δράματος: την αρχή του τέλους μιας ασυνάρτητης και ανισόρροπης κοινωνίας». (Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, Εφημερίδα «Το Ποντίκι», 31/10/13)
«Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο Χρυσοβαλάντης είναι στα καθ' ημάς, ο Ακάκιος Ακάκιεβιτς του Νικολάι Γκόγκολ, ένας ταπεινός γραφιάς, αυτός με το περίφημο «παλτό» του, ο οποίος μέσα από την ιλαροτραγωδία του χτυπάει το γραφειοκρατικό κατεστημένο και, ευρύτερα, την κοινωνική αδικία στη Ρωσία. Μόνο που ο Χρυσοβαλάντης δεν την χτυπάει απλώς, αλλά και την καταδεικνύει και με το δάχτυλο την ξεμπροστιάζει, ρίχνοντας καταγής όλα τα προσωπεία της». (Ανθούλα Δανιήλ, περιοδικό «The books' journal», Νοέμβριος 2013)
«Το μυθιστόρημα ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ελκύει σαν μαγνήτης τον αναγνώστη, το διαβάζει μονορούφι από την πρώτη πρόταση μέχρι το τέλος. Χαίρεσαι τη γνήσια λογοτεχνία που μιλάει και εισχωρεί βαθιά στην καρδιά φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές, αβυσσαλέες επιθυμίες, τρικυμιώδεις σχέσεις. Τα πάντα συναρπαστικά -αν και τόσο δραματικά- καλοζυγιασμένα στην πλοκή, την αφηγηματική ροή, σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε λέξη». (Αλεξάνδρα Μπακονίκα, περιοδικό «Μανδραγόρας»)
«Ένα από τα καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα, με πρωταγωνιστή έναν τυπικό αντιήρωα της εποχής μας σε έναν αλλότριο κόσμο». (Τίνα Μανδηλαρά, περιοδικό «People», 28/11/13)
«Το ιδιοφυές βιβλίο ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ, καθρεφτίζει τον Έλληνα που όλοι "αγαπήσαμε" με τον αυτοσαρκασμό του απόλυτου βιβλιο-troll». (Φοίβος Δεληβοριάς, popaganda.gr, 12/11/13)
«O Τσίτας, στο πρώτο μυθιστόρημά του, πετυχαίνει κάτι αξιοπρόσεχτο. Συγκινεί χωρίς να εκβιάζει, έχοντας για όπλα το χιούμορ και τη στρωτή-επινοητική-απολαυστική γλώσσα του, μέσα από την οποία καταφέρνει να δημιουργήσει έναν σύγχρονο εμβληματικό χαρακτήρα. Κοιτώντας στο ειδικό και φαινομενικά τετριμμένο του Έλληνα μικροαστού μιλάει και λέει αλήθειες για το γενικό του ελληνικού (και ίσως πανανθρώπινου) γίγνεσθαι».
(Γιώργος Ρομπόλας, εφημερίδα «Metropolis», 31/10/13)
(Γιώργος Ρομπόλας, εφημερίδα «Metropolis», 31/10/13)
«Κείμενο πρωτίστως κοινωνικοπολιτικό, εφιαλτικού ρεαλισμού, φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με μια πραγματικότητα που μάταια τόσο καιρό απέφευγε να αντικρίσει βρίσκοντας καταφύγιο στον προσωπικό του μικρόκοσμο». (Γιάννης Καλογερόπουλος, περιοδικό «Έξώστης», 01/10/13)
«Είναι πολύ θελκτικός τύπος αυτός ο ήρωας – αφηγητής. Δεν χορταίνεις να τον ακούς να μιλάει. Διότι σου μιλάει, δεν τον διαβάζεις απλώς». (Σταυρούλα Γ. Τσούπρου, περιοδικό «Νέα Εστία», Σεπτέμβριος 2014)
«Ο Χρυσοβαλάντης είναι ένας πενηντάρης, ευτραφής, ρομαντικός, ανέραστος, άνεργος και θεοσεβούμενος ανθρωπάκος, ταλαιπωρημένος από τη ζωή, τους γονείς, τους εργοδότες και φυσικά τις γυναίκες. Ψημένος στην πιάτσα και συγχρόνως τόσο αφελής. Ευαίσθητος και ρομαντικός και την ίδια ώρα σκληρός και αποφασισμένος ν' αλλάξει και να πάψει να πιάνεται κορόιδο. Αυτό που κατάφερε ο Τσίτας με αυτό το μυθιστόρημα είναι να συστήσει έναν ήρωα μοναδικό και συγχρόνως αντιπροσωπευτικό του μέσου ταλαιπωρημένου ανθρώπου των τελευταίων χρόνων». (Κώστας Αγοραστός, bookpress.gr, 18/12/13)
«Παντρεύει αριστοτεχνικά το τραγικό με το κωμικό χωρίς να χάσει την ανεξαρτησία του, συνδυάζει την ενδοσκόπηση με τον κοινωνικό σχολιασμό και το κινηματογραφικό μελόδραμα του '50 χωρίς να γίνεται βαρύς, διδακτικός ή μελοδραματικός». (Μαίρη Τσακνάκη-Γαββαλά, εφημερίδα «Θεσσαλία», 03/09/13).
«Ευχάριστη έκπληξη για τον αναγνώστη αποτελεί το μυθιστόρημα του Μάκη Τσίτα. Πρόκειται για έναν χειμαρρώδη μονόλογο, μια εκ βαθέων ανασκόπηση της ζωής ενός ανώνυμου ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί μέσα απ' τα κοινωνικά του αδιέξοδα.... Ο συγγραφέας χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του ήρωά του, έτσι ώστε στο τέλος να τον αθωώνει μέσα απ' το χιούμορ και τον παιγνιώδη αφηγηματικό του λόγο». (Κατερίνα Καριζώνη, culturenow.gr, 09/12/13)
«Ο Χρυσοβαλάντης μοιάζει να είναι φτιαγμένος από αυτή τη λογοτεχνική συνταγή του ήρωα που θα μείνει στην ιστορία». (Τούλα Ρεπαπή, diavasame.gr, 05/02/14)
«Στο απολαυστικότατο βιβλίο του Μάκη Τσίτα ο αναγνώστης ταλαντεύεται ανάμεσα στο γέλιο και στο δράμα, στη λύπηση και στην απέχθεια, διότι ο αντιήρωας Χρυσοβαλάντης απεικονίζει μια κοινωνία υποκρισίας σε ένα θέατρο του παραλόγου. Υποκρίνεται και εξομολογείται. Η χειμαρρώδης εξομολόγηση του καθρεπτίζει έναν άνθρωπο που λόγω αντίφασης χάνει τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Χρυσοβαλάντης είναι θύμα του εαυτού του και των δύσκολων/αντιφατικών απαιτήσεων του». (Μαρία Ρουσάκη, enavivlio.blogspot.gr)
«Ο συγγραφέας έπλασε έναν αυθεντικό μυθιστορηματικό χαρακτήρα, που στέκεται αυτόνομος και ζωντανός μπροστά μας!». (Πατριάρχης Φώτιος, vivliocafe.blogspot.gr, 10/02/14)
«Κυκλοφόρησε το 2013 κερδίζοντας κοινό και κριτικούς και συνεχίζει την πορεία του ως ένα από τα καλύτερα και πιο εύστοχα ελληνικά βιβλία των τελευταίων ετών». (joytv.gr, 16/05/14)
«Γραμμένο με χιούμορ το βιβλίο του Τσίτα μας παρουσιάζει έναν άνθρωπο-ποταμό, μια χειμαρρώδη μορφή, γύρω από την οποία επικεντρώνεται και περιπλέκεται ολόκληρη η ιστορία του βιβλίου και ξεγυμνώνεται η κοινωνική εκτροπή του Νεοέλληνα». (Τέση Μπάιλα, culturenow.gr, 22/04/14)
«Ο ευφάνταστος αυτός κωμικοτραγικός μονόλογος -αξιοζήλευτη η χρήση των εκφραστικών μέσων- ήρθε να προσθέσει στη λογοτεχνία μας έναν από τους πιο ζωντανούς και ενδιαφέροντες ήρωες». (Γιάννης Αντάμης, doctv.gr, 21/09/13)
«Ο ήρωας Χρυσοβαλάντης, ο ευφράδης και χειμαρώδης αυτός τύπος είναι πλασμένος με περίσσια τέχνη, γι' αυτό είναι αυθεντικός. Και είναι ο μονόλογός του τόσο μεγαλειώδης,τόσο μεστός , αληθινός και παραστατικός συνάμα που σε βάζει απολύτως μέσα στον κόσμο του. Kαι δεν μπορείς να μην ακούσεις!» (Ασημίνα Ξηρογιάννη, varelaki.blogspot.gr, 02/03/14)
«Αυτή, εξάλλου, είναι και η σπουδαιότερη επιτυχία του συγγραφέα ενός βιβλίου που συζητήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγα φέτος: να δημιουργήσει ένα αληθοφανές πορτρέτο ανθρώπου με διαχρονική αξία, ούτε αγωνιστή αλλά ούτε και δολοφόνου, ούτε συμπαθητικού αλλά ούτε και απεχθούς, γεμάτο κουσούρια και έμπλεο φαντασιώσεων, ο οποίος προσπαθεί να διεκδικήσει το μερτικό του στη ζωή σε μια ανήθικη, διεφθαρμένη και στυγνή εποχή όπου όλα καταρρέουν». (evrytanika.gr, 24/04/14)
«Η αφήγηση είναι ρέουσα, σχεδόν θεατρική, το βιβλίο απολαυστικό και ρουφηχτό, υποδειγματικά γραμμένο». (Κατερίνα Μαλακατέ, diavazontas.blogspot.gr,13/05/14)
«...το πιο αριστοτεχνικά γραμμένο και αστείο ελληνικό μυθιστόρημα των τελευταίων χρόνων...». (Βύρων Κριτζάς, popaganda.gr, 19/02/14)
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS