Ο Άγιος Διονύσιος, τη μνήμη του οποίου γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου η εκκλησίας μας, γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο).

Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της ακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο.

Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι, γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.

Αργότερα ο Διονύσιος, χρίστηκε ιερέας παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις, λόγω της βαριάς ευθύνης της ιεροσύνης, από τον επίσκοπο Κεφαληνίας και Ζακύνθου, Θεόφιλο. Έπειτα, το 1577 μ.Χ., πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι, προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά, ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, Νικάνορας, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κωνσταντινούπολης, δίνοντας του το όνομα Διονύσιος.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός.

Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε. Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 μ.Χ. ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.

Οι οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου από διασωθέντα έγγραφα που ανάγονται στα αρχεία της Βενετίας, φαίνεται να είχαν θανάσιμο μίσος. Συμπλοκές μεταξύ των δυο οικογενειών συνέβαιναν διαρκώς. Σε μια από αυτές ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος, δολοφονήθηκε. Στην προσπάθεια όμως να διαφύγει ο δολοφονός του Κωνσταντίνου αναζήτησε καταφύγιο στο μοναστήρι που βρισκόταν ο Άγιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τη συγγένεια. Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ερωτήθη από τον Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητεί καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπονταν να εισέλθει. Ο ίδιος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι, ενώ μετά από διαρκείς ερωτήσεις ομολόγησε πως δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος παρά τη θλίψη του, όχι μόνο έκρυψε το δολοφόνο αλλά και τον φυγάδευσε. Έτσι με αυτόν τρόπο κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμα έγκλημα και ταυτόχρονα να δώσει τη δυνατότητα μετανοίας στον δολοφόνο, παρά την πικρία για το χαμό του αδελφού του, δίνοντας ένα παράδειγμα συγχωρητικότητας και υψηλής εφαρμογής των Χριστιανικών ιδεωδών. Για τον λόγο μάλιστα αυτό ονομάστηκε και «Άγιος της Συγνώμης».

Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1622 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.

Η αγιότητά του αναγνωρίσθηκε από το οικουμενικό πατριαρχείο το 1703 μ.Χ., αλλά στο νησί ένεκα του βίου του, αλλά και του λειψάνου του ετιμάτο ως άγιος αρκετά νωρίτερα.

Στις 24 Αύγούστου του 1717 μ.Χ. μετεκομίσθη το Σεπτό Σκήνωμά του στη Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής, στο προάστιο Καλλιτέρος. Το 1764 μ.Χ. εναποτέθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά Μονή του, που έχτισαν oί Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το Σεπτό Σκήνωμά του αποτελεί μέχρι σήμερα πόλο έλξεως χιλιάδων προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων.

Η ανακήρυξη του Αγίου Διονυσίου σαν Προστάτη της Ζακύνθου, αντί της Παναγίας της Σκοπιώτισσας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έγινε από την Κοινότητα Ζακύνθου ύστερ’ από το έτος 1758 μ.Χ. και πριν από το 1763 μ.Χ., όταν η Βενετσιάνικη Γερουσία ενέκρινε απόφαση του Προβλεπτή Ζακύνθου Φραγκίσκου Μανωλέσου, για την αναγνώριση σαν επίσημης ημέρας της 17ης Δεκεμβρίου κάθε χρόνου. Ως τότε, η επέτειος της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου (17 Δεκεμβρίου), θεσπισμένη από τη Συνοδική Έκθεση του 1703 μ.Χ., γιορταζόταν ανεπίσημα, με τη λιτανεία στην πόλη του ιερού Λειψάνου και πανηγύρι. Επίσης, ορίσθηκε να γιορτάζεται επίσημα και η 24η Αυγούστου, επέτειος της μετακομιδής του ιερού Λειψάνου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, με πανηγύρι και λιτανεία του Πολιούχου στην πόλη.

Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ζακύνθου.Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους. Μέρος χειρός του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναχράντου Άνδρου

Η Εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου τιμά τη μνήμη του προστάτη των παιδιών, Αγίου Στυλιανού.

Ο Άγιος Στυλιανός έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα. Ήταν γιoς πλουσίων γονέων, διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.

Όταν οι γονείς του πέθαναν, η ανατροφή του τον οδήγησε να προσφέρει όλη την περιουσία του σε όποιον είχε ανάγκη και πήγε σαν ασκητής στην έρημο, χωρίς να αποκόψει τον εαυτό του από τον κόσμο. Επέστρεφε στην κοινωνία κάθε φορά που μπορούσε και αισθανόταν την ανάγκη να προσφέρει τη βοήθειά του και στη συνέχεια κατέφευγε πάλι στην σπηλιά του για να ανανεωθεί Πνευματικά.

Ήταν πάντα καλοπροαίρετος και ζούσε με χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει την γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Σύνθημά του ήταν τα όμορφα λόγια του Ιησού «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με? των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’ 14).

Είχε καταφέρει να τον αγαπήσουν και να τον εμπιστευτούν πολλοί πιστοί. Πολλές οικογένειες ζητούσαν να καθοδηγήσει τα παιδιά τους μαζί με τους συνασκητές του, δημιουργώντας αυτό που ονομάσθηκε «ο πρώτος παιδικός σταθμός στον κόσμο» (Ορθόδοξοι Άγιοι, Γ. Πούλου). Ο Άγιος αγαπούσε πολύ τα παιδιά και έτρεφε για αυτά στοργή. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Γι' αυτό και δικαίως θεωρείται ο προστάτης των παιδιών.

Ο Θεός προίκισε τον Άγιο με ποικίλα τάλαντα, το βασικότερο, όμως, ήταν το χάρισμά του να θεραπεύει τα παιδιά που ήταν άρρωστα η με την ευχή του και την προσευχή του να αποκτούν παιδιά άτεκνες οικογένειες. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, οι γονείς που ακόμη και σήμερα ζητούν στις προσευχές τους από τον Άγιο να αποκτήσουν ένα παιδί και όταν αυτό συμβεί δίνουν στο παιδί το όνομα του Αγίου.

Ήταν πάντα ένας χαμογελαστός γέροντας. Ακόμη και όταν εκοιμήθει, λέγεται, πως το πρόσωπό του έφερε ακόμα ένα αχνό χαμόγελο καθώς τον έθαβαν.

Το ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων την εορταστική περίοδο του Πάσχα, που αρχίζει την Πέμπτη 2‐04‐2015, είναι το ακόλουθο :

Πέμπτη	02.04.2015	09:00 – 21:00
Παρασκευή	03.04.2015	09:00 – 21:00
Σάββατο	04.04.2015	09:00 – 17:00
Κυριακή	05.04.2015	11:00 – 18:00
Μ. Δευτέρα	06.04.2015	09:00 – 21:00
Μ. Τρίτη	07.04.2015	09:00 – 21:00
Μ. Τετάρτη	08.04.2015	09:00 – 21:00
Μ. Πέμπτη	09.04.2015	09:00 – 21:00
Μ. Παρασκευή	10.04.2015	13:00 – 19:00
Μ. Σάββατο	11.04.2015	09:00 – 15:00
Κυριακή Πάσχα	12.04.2015	Αργία

Τη Δευτέρα 13 Απριλίου 2015 τα καταστήματα θα παραμείνουν κλειστά και από Τρίτη 14 Απριλίου επανέρχεται το κανονικό ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων.

    ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

                                                       

     Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                                                                      

 Πασχάλης  Βρακίδης                                            Δημήτριος  Κώστογλου

Ένα λαμπερό χριστουγεννιάτικο δέντρο, γεμάτο δώρα και παιχνίδια για τα παιδιά, στρωμένο τραπέζι με όλων των ειδών τα καλούδια, κόσμος ντυμένος με τα βραδινά του, χαμογελαστός, ευτυχισμένος. Ένα πρότυπο που έχει εμποτιστεί στην συλλογική μας συνείδηση και δημιουργεί σε όλους ανάλογες προσδοκίες.
 
Προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται ως σύνολο στην πραγματικότητα ούτε και για τα υψηλά οικονομικά εισοδήματα, καθώς η δυνατότητα για ψώνια και πλούσιο τραπέζι δεν αποτελεί επαρκή λόγο για χαρά ή ακόμα περισσότερο για ευτυχία.
 
Οι άνθρωποι λοιπόν, σε όλες τις ηλικίες και όλες τις τάξεις τείνουν να δημιουργούν προσδοκίες σε πολλά διαφορετικά επίπεδα όπως: θα ψωνίσω ωραία δώρα για τον εαυτό μου και τους άλλους, θα περάσω τέλεια, θα είμαι πολύ όμορφη, θα φτιάξει η σχέση μου με τον άντρα ή την γυναίκα μου, θα πάω εκδρομή στα χιόνια, το ρεβεγιόν θα μείνει αξέχαστο, θα νικήσω στα χαρτιά, θα έχω το καλύτερο δέντρο στη γειτονιά, θα ξεκουραστώ απ’ τη δουλειά, θα δω φίλους ή/και συγγενείς, θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου, θα κλείσω εκκρεμότητες στο σπίτι, κ.ο.κ.
 
Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, μέσα σε λίγες μόνο μέρες να καταφέρουμε να καλύψουμε τόσες διαφορετικές ανάγκες και μάλιστα σε επίπεδο πληρότητας ώστε να νιώσουμε ευτυχία σε κάθε επίπεδο. Σε αυτή τη ρεαλιστική οπτική έρχονται να προστεθούν διάφοροι λόγοι που εντείνουν το χάσμα των προσδοκιών με την πραγματικότητα.
 
Ο βασικότερος ίσως λόγος φέτος, για πολύ μεγάλο αριθμό οικογενειών στη χώρα μας, είναι οικονομικός. Τα έσοδα των περισσότερων νοικοκυριών έχουν μειωθεί σημαντικά, άμεσα και έμμεσα, ενώ υπάρχουν, δυστυχώς, πάρα πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται ήδη άνεργοι. Η αδυναμία εκπλήρωσης των «εορταστικών υποχρεώσεων» σύμφωνα πάντα με το κοινό πρότυπο μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα κατωτερότητας, άγχους, θυμού, θλίψης και απογοήτευσης.
 
Εξίσου σημαντικός λόγος είναι η συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας, κάνοντας τον απολογισμό του έτους που φεύγει. Άνθρωποι που έχουν βιώσει δυσκολίες, ανατροπές, απώλειες, λανθασμένες αποφάσεις, απογοητεύσεις, ενδέχεται να νιώσουν λύπη ή πόνο πιο έντονα αυτές τις μέρες καθώς οι μέρες «επιτάσσουν» χαμόγελα, χαρά, ευτυχία. Άρα όποιος δεν είναι ευτυχισμένος έχει αποτύχει να ταιριάξει τον εαυτό του με το «σκληρό» πρότυπο των Χριστουγέννων.
 
Η έλλειψη ανθρώπινου δικτύου είναι, επίσης, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας θλίψης της ημέρες των γιορτών. Οι γιορτές είναι συνυφασμένες με την συνεύρεση ανθρώπων, οικογενειών, φίλων. Άνθρωποι απομονωμένοι, πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, νιώθουν μοναξιά. Κάποιοι βιώνουν κατάθλιψη, αυτολύπηση και απόσυρση και δεν είναι τυχαίο ότι οι απόπειρες αυτοκτονιών αυξάνονται τις ημέρες αυτές.
 
Η ξαφνική ύπαρξη ελεύθερου χρόνου επίσης δυσκολεύει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων. Άνθρωποι με πολλές υποχρεώσεις ή εργασιομανείς, νιώθουν εκτεθειμένοι στον εαυτό τους μη έχοντας ενδιαφέροντα, ανθρώπους ή δραστηριότητες να γεμίσουν ουσιαστικά και ευχάριστα τις ώρες τους.
 
Τέλος, τα «πρέπει» και οι «δεσμεύσεις» μπορεί να είναι συχνά ένας ακόμα παράγοντας θλίψης τις γιορτινές ημέρες. Κάποιοι άνθρωποι, κυρίως αυτοί που ακολουθούν τις αυστηρές κοινωνικές νόρμες,  πιέζουν τον εαυτό τους να βρεθούν με συγγενείς ή παρέες που δεν τους ταιριάζουν.
 
Ως αποτέλεσμα καταπιέζουν τα προσωπικά Θέλω & Ανάγκες τους αρκεί να γίνουν αποδεκτοί στο συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο. Μια τέτοια επιλογή πολύ δύσκολα θα δημιουργήσει χαρά, αντιθέτως το πιο πιθανό είναι ότι θα αποτελέσει παράγοντα στρες, θλίψης, θυμού & απογοήτευσης.
 
Υπάρχουν λύσεις;
 
Υπάρχουν και είναι συνήθως πολύ απλές αρκεί να τις πιστέψουμε.
 
Φτιάξτε το δικό σας πρότυπο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς
 
Εσείς ξέρετε καλύτερα από όλους τις προσωπικές ανάγκες ή της οικογένειάς σας αλλά και τις δυνατότητές σας (σε χρήματα, χρόνο, ανθρώπους, κλπ). Κλείστε τα μάτια στο ψεύτικο, εισαγόμενο, πρότυπο γιορτών. Αν έχετε παιδιά, συζητήστε μαζί τους και συμπεριλάβετέ τα στον προγραμματισμό σας, αφού έχετε συμφωνήσει το βασικό πλαίσιο με τον/την σύντροφό σας.
 
Ρίξτε τον πήχη των προσδοκιών
 
Κοιτάξτε να πάρετε το καλύτερο δυνατό από ότι διαθέτετε ή σας δίνεται απλόχερα. Παραδείγματος χάριν εκτιμήστε την πιο απλή κίνηση αγάπης από ένα δικό σας άνθρωπο, όπως μια τρυφερή αγκαλιά, ή δεχτείτε με χαρά και το μικρότερο δωράκι. Κάποιος σας σκέφτεται, σας αγαπά και σας προσφέρει κάτι. Είναι ήδη τόσο σημαντικό!
 
Ένα ρεβεγιόν είναι μια βραδιά όπως όλες οι άλλες. Μπορεί να σας πιάσει κοιλόπονος, να σπάσει το τακούνι, να πέσει κόκκινο κρασί στο πουκάμισο, η παρέα να προκύψει λίγο βαρετή, η μουσική να είναι μέτρια, κλπ. Ο στόχος είναι να χαρείτε τον εαυτό σας και τους ανθρώπους που αγαπάτε αυτές τις μέρες. Μείνετε στην ουσία, όχι στην εικόνα.
 
Βρείτε τα θέλω σας & βάλτε στόχους
 
Αν, κάνοντας τον απολογισμό σας, είδατε πράγματα που σας δυσαρέστησαν, βάλτε στόχους για τον εαυτό σας. Πάρτε μολύβι και χαρτί και καταγράψτε τα Θέλω σας για το καινούργιο έτος. Φροντίστε να είστε ρεαλιστικοί και ως προς τα θέλω αλλά και στο χρονοδιάγραμμα υλοποίησή τους.  Δείτε τι μπορείτε να μάθετε από τα βιώματά σας, μην τα απορρίπτεται στο σύνολό τους.
 
Τρέξτε να γνωρίσετε ανθρώπους
 
Αν φτάνουν οι μέρες των γιορτών να συνειδητοποιήσετε ότι είστε μόνοι, χρειάζεται να κινηθείτε ενεργά προς ανθρώπους. Ξεκινήστε χόμπι, δραστηριότητες, σεμινάρια, εθελοντισμό, ακτιβισμό (τα περισσότερα δεν απαιτούν χρήματα, ούτε περιορίζονται σε συγκεκριμένες ηλικίες) ή ότι σας αρέσει και σας εκφράζει.
Εκτός της δραστηριότητας που σας ευχαριστεί, θα έρθετε σε επαφή με ανθρώπους που έχετε κοινά. Αν δεν ξέρετε που να απευθυνθείτε από μόνος σας  ζητήστε σε ένα νέο συγγενή, φίλο, γείτονα, εγγόνι του γείτονα, να ψάξει για αυτό που σας ενδιαφέρει στο διαδίκτυο. Σίγουρα θα βρει τουλάχιστον μια παραπομπή.
 
Εκτιμήστε ότι έχετε
 
Αν ανήκετε σε όσους έχουν σπίτι, δουλειά, θέρμανση και ανθρώπους είστε προνομιούχοι. Μην αναρωτιέστε τι καλύτερο θα μπορούσατε να έχετε, γευτείτε και απολαύστε αυτά που έχετε.
Μάλιστα, αν μπορείτε, προσφέρετε κάτι και σε συνανθρώπους σας.
 
Μια πράξη εθελοντισμού αυτές τις μέρες μπορεί να ζεστάνει την καρδιά, το στομάχι ή τον ύπνο ενός συνανθρώπου σε μεγάλη ανάγκη (σε μεγαλύτερη από τη δική μας) ενώ παράλληλα να μειώσει τη θλίψη μας.
 
Μην ξεχνάτε: η χαρά, η αγάπη, το χαμόγελο, η αγκαλιά, η φιλία, η ευτυχία, δεν χρειάζονται υλικές προϋποθέσεις. Μόνο καλή διάθεση, άνοιγμα, επικοινωνία, συναισθηματική εγγύτητα.
 
Ειρήνη Ντάκου
 
Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία
Επαγγελματικός Προσανατολισμός