Διπλό «άνοιγμα» του Αντώνη Σαμαρά
Δεκέμβριος 15, 2014Σήμερα δίνεται μια μάχη δημοκρατίας και μια μάχη αλήθειας.
Δημοκρατία σημαίνει πάνω απ’ όλα σεβασμός στη θέληση του λαού, στους νόμους και το Σύνταγμα.
- Πρώτα-πρώτα, το Σύνταγμα προβλέπει ενισχυμένη πλειοψηφία για την προεδρική εκλογή, ώστε να διασφαλίσει τη μέγιστη συναίνεση στο πρόσωπο του νέου Προέδρου και μόνο. Οχι για να δημιουργήσει εργαλείο εκβιασμού πρόωρων εκλογών! Πριν λίγα μόλις χρόνια, ο αείμνηστος Δημήτρης Τσάτσος είχε πει ότι αν χρησιμοποιείται η εκλογή Προέδρου ως εργαλείο για να συρθεί η χώρα σε εκλογές, αυτό καθιστά το Σύνταγμα «ερμηνευτικό περίγελο»! Κι είχε δίκιο…
- Υστερα, η θέληση του λαού εκπροσωπείται στη Βουλή από τη δεδηλωμένη πλειοψηφία. Οχι από τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις. Δεν κυβερνώνται οι χώρες από τις δημοσκοπήσεις.
- Αλλά ακόμα κι αν καταφύγει κανείς στις δημοσκοπήσεις, θα διαπιστώσει πως ο λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία λέει ΝΑΙ στην Ευρώπη και ΟΧΙ σε πρόωρες εκλογές!
Σαμαράς: Εθνικό χρέος και λύτρωση να εκλέξουμε Πρόεδρο
Δεκέμβριος 14, 2014Μήνυμα προς τους βουλευτές να παραμερίσουν τα σύννεφα της πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας εκλέγοντας Πρόεδρο της Δημοκρατίας στέλνει ο Αντώνης Σαμαράς με άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Real News.
Σαμαράς: Εθνικό χρέος και λύτρωση να εκλέξουμε Πρόεδρο
Ο πρωθυπουργός εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο και κατηγορεί πως με τη στάση του και την ρητορική των στελεχών του δημιουργεί κλίμα φόβου στις αγορές.
«H ανησυχία υπάρχει και είναι δικαιολογημένη και την προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ! Όμως η δημοκρατία έχει όπλα να εξουδετερώσει αυτό το κλίμα φόβου. Με την ευθύνη των βουλευτών να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Παρά τους εκβιασμούς τους», τονίζει ο κ. Σαμαράς επισημαίνοντας πως με το που δήλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας , οι αγορές που είχαν ανοίξει για την Ελλάδα , έκλεισαν και πάλι.
Ο κ. Σαμαράς επισημαίνει ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση και πως προωθείται σύντομα η συμφωνία με τους εταίρους για τον μηχανισμό προληπτικής στήριξης και την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας. Κατηγορεί, μάλιστα, την Κουμουνδούρου πως επιδιώκει να ανακόψει αυτή πορεία.
«Σε δύο μήνες τελειώνουμε. Και πάνε να μας σταματήσουν. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Είμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία της επόμενης μέρας. Το μόνο που απομένει είναι να παραμερίσουμε τα σύννεφα της πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας. Να εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι εθνικό χρέος και αληθινή λύτρωση». τονίζει χαρακτηριστικά.
Ερευνα της Interview: Προβάδισμα 3,1% του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ
Δεκέμβριος 12, 2014Προβάδισμα 3,1% στον ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας δίνει έρευνα της εταιρείας Interview που διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV.
Σύμφωνα με τα αποτελέσμα ο Αντώνης Σαμαράς παραμένει καταλληλότερος για πρωθυπουργός έναντι του Αλέξη Τσίπρα, ενώ το 49% των πολιτών που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση θεωρούν καλή την επιλογή του Σταύρου Δήμα για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 28,3% έναντι 25,2% που παίρνει η Νέα Δημοκρατία. Στην τρίτη θέση βρίσκεται για πρώτη φορά το ΚΚΕ με 5,5%, ενώ ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 4,7%, το ΠΟΤΑΜΙ με 4,5% και η Χρυσή Αυγή με 4,3%. Κάτω από το 2% και εκτός Βουλής βρίσκονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (1,7%) και η ΔΗΜΑΡ (0,7%).
Ο Αντώνης Σαμαράς θεωρείται σε ποσοστό 38% ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας περιορίζεται στο 27%. Οσο για το ποιος είναι καταλληλότερος για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, και πάλι προηγείται ο Αντώνης Σαμαράς λαμβάνοντας 46%, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμάται πως μπορεί να το κάνει σε ποσοστό 34%.
Στην πρώτη δημοσκόπηση μετά την προκήρυξη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρούν τον υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας Σταύρο Δήμα «καλή επιλογή», σε ποσοστό 49%, ωστόσο το 43% εκτιμά ότι δεν είναι πιθανό να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας η παρούσα Βουλή.
iefimerida.gr
Οι ισχυροί του κόσμου
Δεκέμβριος 06, 2014«Ζούμε στην εποχή των ισχυρών ανδρών της πολιτικής», οι οποίοι ωστόσο δεν είναι κατ’ ανάγκη αυταρχικοί αναφέρει η οικονομική εφημερίδα Financial Times σε άρθρο της, στο οποίο παρουσιάζει τη λίστα με τους πιο ισχυρούς πολιτικούς άνδρες για το 2014.
Ανάμεσα στους ηγέτες με... σιδηρά πυγμή περιλαμβάνονται ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ο Ρώσος Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και ο Αιγύπτιος Φατάχ αλ Σίσι. Από τη λίστα απουσιάζει το όνομα του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Όμπαμα.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
zougla.gr
Ξαφνική κινητικότητα για τον Πρόεδρο
Δεκέμβριος 05, 2014Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και ανεξάρτητοι μαζεύουν υπογραφές για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή - Αναφορές για επιτάχυνση και από Βενιζέλο, Μεϊμαράκη - Πληροφορίες για υπογραφές και από βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Το «μάδημα της μαργαρίτας» έχει ξεκινήσει για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με τα κομματικά επιτελεία αλλά και αυτόνομους ανεξάρτητους βουλευτές να έχουν επιδοθεί σε έντονες παρασκηνιακές ζυμώσεις. Ηδη στους διαδρόμους του κοινοβουλίου διακινούνται κείμενα και επιστολές που ζητούν εκλογή ΠτΔ από την παρούσα Βουλή και φέρουν τις υπογραφές ή την σύμφωνη γνώμη τουλάχιστον είκοσι βουλευτών κυρίως από τον χώρο της ΔΗΜΑΡ και από τους ανεξάρτητους.
Οι εως τώρα κινήσεις περιγράφουν ένα πρώτο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί συναίνεση κοινοβουλευτικών δυνάμεων ικανών να διεκδικήσουν με αξιώσεις την εκλογή ΠτΔ από την παρούσα Βουλή. Βασικές προϋποθέσεις είναι η ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η ολοκλήρωση της προδικασίας για την αναθεώρηση του Συντάγματος και η γενική δέσμευση για διενέργεια εθνικών εκλογών εντός του 2015.
Στο συγκεκριμένο πλαίσιο φαίνεται να συμφωνούν βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, αρκετοί ανεξάρτητοι αλλά και ορισμένοι βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Οι τελευταίοι για να εξηγήσουν την στάση τους, ότι δηλαδή είναι θετικοί στην διενέργεια εκλογών το 2015 και όχι το καλοκαίρι του 2016 εξηγούν πως η επίτευξη συναίνεσης απαιτεί εκατέρωθεν υποχωρήσεις.
Την ίδια ώρα οι περισσότεροι κοινοβουλευτικοί παρατηρητές παρακολουθούν την συζήτηση του προϋπολογισμού στην ολομέλεια προκειμένου να εντοπίσουν εκείνους τους ανεξάρτητους ή πιθανούς αντιπολιτευόμενους βουλευτές που θα περιγράψουν την στάση που θα κρατήσουν στην επικείμενη προεδρική ψηφοφορία.
Παλαιοί κοινοβουλευτικοί άλλωστε σημειώνουν ότι οι ημέρες θυμίζουν έντονα το 1999 όταν η Ολομέλεια συνεδρίαζε για τον τότε προϋπολογισμό, οι βουλευτές όμως και οι αρχηγοί των κομμάτων συζητούσαν για τις επικείμενη εκλογή του ΠτΔ.
Ενδεικτική του συσχετισμού είναι και η χθεσινή ομιλία της ανεξάρτητης Κατερίνας Μάρκου που άφησε ορθάνοικτο το ενδεχόμενο να δώσει θετική ψήφο προτείνοντας μάλιστα για επόμενο πρόεδρο τον Παρασκευά Αυγερινό ή την Μαριέττα Γιαννάκου!
Στο κλίμα αυτό προστίθεται και η προ ημερών αποκάλυψη του κ. Παναγιώτη Μελά που είπε πως στο κόμμα των ΑνΕλ παραμένουν ακόμα τέσσερις βουλευτές που έχουν παρόμοια άποψη με την δική του για το θέμα του Προέδρου. Με βάση την συγκεκριμένη κατάσταση και τις υπο εξέλιξη ζυμώσεις κάποιοι κοινοβουλευτικοί παράγοντες υποστηρίζουν πως υπολείπονται μόλις τέσσερις βουλευτές για να κλείσει το 180.
Πάντως, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την συνεδρίαση της κομματικής επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος έστειλε μήνυμα προς τα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως των ΣΡΙΖΑ καλώντας τους «να συμμετάσχουν σ’ αυτήν τη μεγάλη εθνική προσπάθεια. Η ευκαιρία της Αναθεώρησης του Συντάγματος δεν πρέπει να χαθεί. ‘Όποιος προσπαθήσει κάτι τέτοιο θα φέρει τεράστια ευθύνη». Να σημειωθεί ότι ο μόνος τρόπος για να χαθεί η ευκαιρία της αναθεώρησης είναι να υπάρξουν πρόωρες εκλογές λόγω καταψήφισης ΠτΔ.
Την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης σημείωνε πως για την εκλογή ΠτΔ έφθασε η ώρα να τοποθετηθούν οι βουλευτές και όχι τα κόμματα ενώ πρόσθεσε με νόημα πως κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνει πως όλο και περισσότεροι βουλευτές επιθυμούν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Λίγες ώρες μετά στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους και σε βουλευτικά γραφεία διακινούνταν επιστολή ομάδας βουλευτών της ΔΗΜΑΡ αλλά και της ΚΟ των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών. Το κείμενο που θα κατατεθεί τις επόμενες ώρες στον Πρόεδρο της Βουλής προτείνει να εκλεγεί ΠτΔ από την παρούσα Βουλή με την προϋπόθεση να γίνουν εθνικές εκλογές εντός του 2015. Ανάλογο αίτημα είχαν καταθέσει τις προηγούμενες ημέρες έξι μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της ΔΗΜΑΡ και ο βουλευτής του κόμματος Νίκος Τσούκαλης τοποθετώντας όμως τις εθνικές εκλογές τον ερχόμενο Μάιο. Στην νέα επιστολή οι συντάκτες ζητούν εθνική συνεννόηση με στόχο την έναρξη της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ως ισχυρή συμβολική έκφραση μιας συναινετικής διαδικασίας.
Ωστόσο θα σημειώνουν ότι απαιτείται σαφές χρονοδιάγραμμα της πορείας προς τις εθνικές εκλογές οι οποίες θα πρέπει να γίνουν μετά την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης. Σύμφωνα με πληροφορίες το κείμενο θα υπογράφουν οι: Νίκη Φούντα, Θωμάς Ψύρρας, και Νίκος Τσούκαλης από την ΔΗΜΑΡ, οι ανεξάρτητοι βουλευτές Σπύρος Λυκούδης, Βασίλης Οικονόμου, Γρηγόρης Ψαριανός και Χρήστος Αηδόνης. Την αποδοχή του βασικού περιεχομένου θα εκφράσουν πιθανότατα και οι: Μαρία Ρεπούση (ΔΗΜΑΡ), Πάρις Μουτσινάς, Γιώργος Κασαπίδης, Μίμης Ανδρουλάκης, Γιάννης Κουράκος κ.α.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το κείμενο εστάλη και σε ορισμένους βουλευτές της ΝΔ όπως στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη αλλά και στους ΠΑΣΟΚ (Νίκος Σηφουνάκης, Δημήτρης Κρεμμαστινός, Κώστας Τριαντάφυλλος κ.α.).
protothema.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS