Τα “καβούρια στις τσέπες” δεν είναι καλό πράγμα!

Αν βάλετε στο πιάτο σας, όμως, αυτό το μαλακόστρακο θαλασσινό, εκτός από φαγητό εξαιρετικής νοστιμιάς θα κερδίσετε και πολλά οφέλη για την υγεία σας.

1. Περιέχουν πρωτεΐνη, ω-3 λιπαρά οξέα, νάτριο, βιταμίνη Α, Β-12, C και Ε, νιασίνη, φολικό οξύ, ασβέστιο, σελήνιο, φώσφορο, μαγνήσιο, σίδηρο, χαλκό και ψευδάργυρο.

2. Έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και θερμίδες, ενώ δεν περιέχουν υδατάνθρακες.

3. Έχουν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης σε σχέση με τα ψάρια, αλλά μικρότερα σε σχέση με το κρέας, ακόμη και από το λευκό κρέας, όπως το κοτόπουλο.

4. Είναι εξαιρετική επιλογή για όσους γυμνάζονται. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του καβουριού σε πρωτεΐνη, θεωρείται μια πρώτης τάξεως τροφή για όσους αθλούνται.

5. Κάνουν καλό στην καρδιά. Τα καβούρια είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, που είναι ωφέλιμα για τη λειτουργία της καρδιάς, ενώ βοηθούν και τη μείωση της πίεσης.

Ξέρατε ότι υπάρχουν πάνω από 6.500 είδη καβουριών;
Ο κάβουρας είναι καρκινοειδές μαλακόστρακο, ανήκει στην οικογένεια Καρκινίδες και ζει κυρίως στη θάλασσα. Το σώμα του καλύπτεται γενικά από έναν σκληρό εξωσκελετό (με σχήμα πολυγωνικό ή στρογγυλό) και είναι εξοπλισμένο με ένα ζευγάρι δαγκάνες, Είναι γνωστά 6.793 είδη καβουριών, ωστόσο μερικά από τα πιο γνωστά είναι: η καβουρομάνα -που θεωρείται το πιο νόστιμο μαλακόστρακο του είδους του-, ο πάγουρας, ο πράσινος κάβουρας, ο σιδηροκάβουρας, ο κάβουρας της Αρκτικής, ο κοινός ευρωπαϊκός κάβουρας, ο γαλάζιος κάβουρας και τα βασιλικά καβούρια.

Τα καβούρια στην κουζίνα
Τα καβουράκια, λόγω της εξαιρετικά εύγευστης σάρκας τους, είναι μεζές ιδιαίτερα αγαπητός στους καλοφαγάδες. Γίνονται ωραιότατη σούπα με σπάνια νοστιμιά, ενώ μπορείτε να τα κάνετε και ψητά ή τηγανιτά, να βράσετε ή να τα μαγειρέψετε στον ατμό. Βέβαια, μιας και το καθάρισμα του ολόκληρου καβουριού είναι χρονοβόρα και όχι τόσο εύκολη διαδικασία, υπάρχει πάντα η καλή λύση της κονσέρβας, που δίνει πολλές νόστιμες επιλογές σερβιρίσματος. Με ψίχα καβουριού μπορείτε να φτιάξετε σάντουιτς, μακαρονάδες, σαλάτες και κροκέτες. Επιπλέον, μπορείτε να τους προσθέσετε σε ομελέτες και αλμυρά muffins για να τους δώσετε ακόμη πιο ξεχωριστή γεύση.

olivemagazine.gr

Το περίφημο «αβγό του αιώνα» έχει αποτελέσει comfort food για εκατοντάδες χρόνια. Εσείς θα το δοκιμάζατε;

Σύμφωνα με το clickatlife.gr εκατοντάδες χρόνια πριν, μια γευστική ιδέα που ονομάστηκε «αβγό του αιώνα» ξεκίνησε στις επαρχίες της Κίνας. Σύμφωνα με την ιστορία, ένας αγρότης βρήκε αβγά πάπιας διατηρημένα με φυσικό τρόπο σε μια λασπώδη λιμνούλα με νερό και ασβέστη (έναν τύπο υδροξειδίου του ασβεστίου). Αφού... επέζησε μετά τη δοκιμή τους, δοκίμασε να τα αντιγράψει, καταλήγοντας σε ένα πιάτο που θα κρατούσε για αιώνες ως comfort food στην Κίνα και διάφορα μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας.

Παρ’ όλο που οι λεπτομέρειες αυτών των αβγών δεν έχουν καταγραφεί, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μετρούν περισσότερα από 500 χρόνια ύπαρξης, από τη Δυναστεία των Μινγκ. Κι όσο κι αν χρησιμοποιούνται ειδικές τεχνικές για τη μεγάλης κλίμακας παραγωγής τους σήμερα, η διαδικασία διατήρησή τους έχει παραμένει σχεδόν η ίδια όλα αυτά τα χρόνια.

Για να φτιάξει κάποιος τα λεγόμενα «αβγά του αιώνα», χρειάζεται να γεμίσει ένα βαρέλι ζύμωσης με ένα συνδυασμό μαύρου τσαγιού, lime, αλατιού και φρεσκοκαμένων σταχτών ξύλου, αφήνοντάς το να κρυώσει όλο το βράδυ. Την επόμενη ημέρα, στο μείγμα προστίθενται αβγά πάπιας, ορτυκιού ή κοτόπουλου, όπου και μουλιάζουν από 7 εβδομάδες έως 5 μήνες –και σίγουρα όχι για έναν αιώνα, όπως υπονοεί η ονομασία τους.

Το «αβγό του αιώνα» κυκλοφορεί, επίσης, και με διάφορες άλλες ονομασίες, όπως το «αβγό των 100 χρόνων», το «αβγό των χιλίων χρόνων», το «αβγό της χιλιετίας» κ.ο.κ., όπως, όμως, κι αν ονομάζεται το συνηθισμένο αυτό σνακ στα κινέζικα εστιατόρια, έχει μια γεύση που κερδίζει τον κόσμο, ειδικά τους ταξιδιώτες που το κατηγοριοποιούν μαζί με άλλα περίεργα ασιατικά φαγητά, όπως τα πόδια κοτόπουλου ή τη σούπα φιδιού.

Η πρώτη πρόκληση είναι το να ξεπεράσει κάποιος την εμφάνιση του αβγού, καθώς αντί για άσπρο με έντονο κίτρινο κρόκο, το αβγό αυτό παίρνει ένα… λιγότερο λιγουρευτό σκούρο καφέ χρώμα με πράσινες αποχρώσεις. Πέραν της εμφάνισης, το χαρακτηρίζει και μια οξεία οσμή που θυμίζει αμμωνία και του έχει χαρίσει άλλη μια ονομασία: το αβγό των ούρων αλόγου. Κι όσο κι αν όλα αυτά δεν σας ακούγονται πολύ ελκυστικά, η αλήθεια είναι ότι πολλά παιδιά μεγάλωσαν με αυτό το πιάτο και έμαθαν να αγαπούν τη γεύση. Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη το ροκφόρ, το οποίο μυρίζει άσχημα, έχει περίεργη ιστορία, αλλά η γεύση του είναι ανεπανάληπτη, καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να είμαστε προκατειλημμένοι.

Παρ’ όλο που τα αβγά αυτά τα έφτιαχναν αγρότες και χωρικοί για εκατοντάδες χρόνια, στα μενού των εστιατορίων του Χονγκ Κονγκ άρχισαν να εμφανίζονται όταν μια ομάδα αναγνωρισμένων κινέζων σεφ έφτασε στην πόλη κατά τη δεκαετία του ’40 στον Κινέζικο Εμφύλιο Πόλεμο, φέρνοντας μαζί τους τοπικά πιάτα. Αυτή την περίοδο ήταν που αναδύθηκε και ένα από τα πιο διάσημα εστιατόρια του Χονγκ Κονγκ, το Yung Kee Restaurant.

Διάσημο για την ψητή του χήνα, το εστιατόριο αυτό ειδικεύεται, επίσης, στο «αβγό του αιώνα», το οποίο σερβίρεται συνήθως σαν ορεκτικό πάνω σε ένα παχύ στρώμα ροζ τζίντζερ, ενώ σαν καταπραϋντικό, οι Κινέζοι το προτιμούν με πουτίγκα ρυζιού.

Το ιδανικό «αβγό του αιώνα» έχει σχετικά μεγάλο κρόκο, πρασινοκίτρινης απόχρωσης, γύρω από τον οποίο σχηματίζονται δαχτυλίδια χρώματος, καφέ, πράσινου και μπλε. Τα χρώματα αυτά δείχνουν τα διαφορετικά στάδια της μετατροπής. Όσο πιο μεγάλος και υγρός, πάντως, είναι ο κρόκος, τόσο το καλύτερο, ενώ για το τέλειο αποτέλεσμα, οι ειδικοί προτιμούν την αργή, παραδοσιακή διαδικασία, από το να αυξάνουν την ταχύτητα παραγωγής με χημικά.

Λόγω της δυσάρεστης μυρωδιάς, η γεύση είναι απρόσμενη. Το αβγό αυτό είναι ανεπανάληπτα κρεμώδες, βελούδινο και ζουμερό, ενώ όταν καταναλώνεται με φέτες ροζ τζίντζερ, η γλυκιά και πικάντικη γεύση του προσθέτει άλλο ένα στοιχείο στο πιάτο, που δροσίζει τη γευστική παλέτα ανάμεσα στις μπουκιές.

Τα «αβγά του αιώνα» καταναλώνονται όλες τις ώρες της ημέρας, με το πρωινό, το βραδινό ή σαν σνακ ή ορεκτικό και οι οινόφιλοι το ταιριάζουν με bordeaux κρασί με πλούσιο σώμα ή αφρώδη οίνο.
Μήπως δεν ακούγεται και τόσο άσχημο τελικά;

Τα ενέσιμα έκδοχα φωσφορικού ασβέστιου (CPC) υπάρχουν σχεδόν εκατό χρόνια και χρησιμοποιούνται συχνά στην ορθοπεδική και την τραυματολογία σαν υποκατάστατα οστών κατα τη διάρκεια χειρουργείων. 

Αυτά τα βιο-υλικά επιτρέπουν στους χειρουργούς να επιδιορθώσουν επιτόπου ελαττωματικά οστά με μια σχετική ευκολία. Επιπρόσθετα είναι βιοσυμβατά και αντιτοξικά, έτσι ώστε να ενσωματώνονται πιο εύκολα και χωρίς παρενέργειες στον οργανισμό. 

Εδώ και αρκετό καιρό οι ειδικοί και οι εταιρίες παραγωγής αυτών των υλικών μελετούσαν το ενδεχόμενο για το αν αυτό το βιο-υλικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη γρήγορη ανάπτυξη των οστών και στην θεραπεία εκφυλιστικών ασθενειών όπως η οστεοπόρωση. 

Μία ασθένεια που επιβαρύνει πολύ την υγεία και την ευκολία κίνησης των ηλικιωμένων και ιδίως των γυναικών που πλήττονται συνηθέστερα από την οστεοπόρωση.

Σύμφωνα με αναφορές του James Urquhart στο Chemistry World, οι επιστήμονες μέχρι σήμερα δεν είχαν τη δυνατότητα να εξελίξουν επαρκώς το συγκεκριμένο υλικό έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης και των λοιπών εκφυλιστικών ασθενειών των οστών. 

Το πρόβλημα ήταν ότι τα ενέσιμα αυτά έκδοχα δεν είχαν την απαραίτητη σύσταση έτσι ώστε να εισχωρούν στα εκφυλισμένα οστά, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν να λειτουργούν ανασταλτικά στην εξέλιξη της οστεοπόρωσης ή των άλλων εκφυλίσεων των οστών.

Ο Pierre Weiss και οι συνεργάτες του, του Πανεπιστήμιου της Nantes, πέτυχαν μια σημαντική ανακάλυψη σε αυτόν τον τομέα δημιουργώντας εναν εξελιγμένο αφρό ο οποίος επικάθεται στα κενά των οστών με εντυπωσιακή βελτίωση στην λειτουργικότητα τους. 

Το νέο αυτό υλικό όντας αφρώδες μπορεί και εισχωρεί έως και στα πιο απομακρυσμένα και επιβαρυμένα σημεία των οστών, καλύπτοντας τα αδύναμα σημεία και βελτιώνοντας μακροπρόθεσμα την αντοχή του οστού.

Τα αποτελέσματα αυτής της νέας μεθόδου που δημοσιεύτηκαν στο Ολλανδικό ιατρικό περιοδικό Acta Biomaterialia έχουν δημιουργήσει μεγάλη αισιοδοξία στον ιατρικό χώρο αλλά και στους ασθενείς οι οποίοι βλέπουν πλέον μία αχτίδα φωτός στην θεραπεία όλων αυτών των πολύπλοκων όσο και πολύ επίπονων εκφυλιστικών ασθενειών των οστών στον άνθρωπο.

protothema.gr

Τα οστά μας παραμένουν δυνατά σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας και της ενηλικίωσης. Από τη στιγμή, όμως, που θα φτάσουμε και θα ξεπεράσουμε τα 30 χρόνια χωής, αρχίζουν σιγά, αλλά σταθερά, να αποδυναμώνονται.

Το ασβέστιο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των ισχυρών οστών. Οι ενήλικες ηλικίας έως 50 ετών χρειάζονται 1.000 mg ανά ημέρα. Από τα 51 και μετά οι γυναίκες και από τα 71 και μετά οι άνδρες, χρειάζονται 1.200 mg κάθε μέρα. Τα 235ml γάλακτος, είτε αποβουτυρωμένο, είτε χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, είτε και πλήρες, παρέχουν περίπου 300mg ασβεστίου.

Η βασική διαιτητική πηγή ασβεστίου είναι φυσικά το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (γιαούρτι, τυρί κλπ). Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που κάποιος έχει δυσανεξία στη λακτόζη, η οποία φυσικά υπάρχει σε γαλακτοκομικές τροφές; Πώς μπορεί να βρει το απαραίτητο ασβέστιο για πιο γερά κόκαλα;

Τα καλά νέα για τους ανθρώπους που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη ή που απλά δεν τους αρέσει το γάλα είναι ότι υπάρχουν πολλές μη-γαλακτοκομικές πηγές ασβεστίου. Επιπλέον, υπάρχουν θετικά βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να βεβαιωθείτε ότι το σώμα σας απορροφά όσο το δυνατόν περισσότερο και πιο αποτελεσματικά ασβέστιο.

Δείτε μερικές συμβουλές για αλλαγές στην καθημερινή σας ρουτίνα και τις τροφές, που μπορείτε να καταναλώνετε και οι οποίες μπορούν να σας βοηθήσουν να πάρετε περισσότερο ασβέστιο:

Μειώστε τα αναψυκτικά: Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αναψυκτικών αυξάνει τα επίπεδα φωσφόρου στο αίμα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει “διαρροή” υπάρχοντος ασβεστίου από τα οστά και να εμποδίσει την απορρόφηση νέου διαιτητικού ασβεστίου.

Πάρτε βιταμίνη D: Το ασβέστιο απορροφάται από το σώμα και χρησιμοποιείται μόνο όταν υπάρχει αρκετή βιταμίνη D στον οργανισμό σας. Μια ισορροπημένη διατροφή θα πρέπει να περιλαμβάνει επαρκείς δόσεις βιταμίνης D. Μην ξεχνάτε ότι το φως του ήλιου βοηθά το σώμα να δημιουργήσει με φυσικό τρόπο βιταμίνη D.

Όσπρια: Τα όσπρια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, αλλά και σε πρωτεΐνη. Ειδικά τα φασόλια είναι ίσως η καλύτερη επιλογή. Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένων φασολιών έχει 154mg ασβεστίου.

Σολομός κονσέρβα: Μόλις 85 γραμμάρια περιέχεουν 181mg ασβεστίου. Ο σολομός είναι επίσης εξαιρετική πηγή των υπερπολύτιμων ω-3 λιπαρών οξέων.

Ξηροί καρποί: Τα αμύγδαλα και τα φιστίκια Βραζιλίας περιέχουν περίπου 100mg ασβεστίου ανά μερίδα σερβιρίσματος και συνιστώνται στις περισσότερες δίαιτες με μειωμένους υδατάνθρακες.

http://www.spine-health.com