Ως συκοφαντικό χαρακτηρίζει ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, κ. Νίκος Χαρδαλιάς, δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών με τίτλο «Με εντολή Χαρδαλιά μπήκαν ασθενείς στη χώρα», καταθέτοντας μάλιστα αγωγή για όσα αναφέρονται σε αυτό καθώς και μηνυτήρια αναφορά στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές.

Σημειώνεται ότι στο εν λόγω δημοσίευμα αναφέρεται ότι «λίγο πριν από το δεύτερο lockdown στη χώρα το φθινόπωρο του 2020, με εντολή του κ. Χαρδαλιά και παρά τα περιοριστικά μέτρα που ίσχυαν, πέρασαν από το αεροδρόμιο τέσσερα άτομα της συνοδείας της τουρκικής ομάδας μπάσκετ Φενέρμπαχτσε, τα οποία είχαν πυρετό».

Ειδικότερα, στην ανακοίνωσή του, ο κ. Χαρδαλιάς αναφέρει τα παρακάτω:

Σε απάντηση σημερινού δημοσιεύματος στην Εφημερίδα των Συντακτών με τίτλο «Με εντολή Χαρδαλιά μπήκαν ασθενείς στη χώρα» και προς αποκατάσταση της αλήθειας, επισημαίνω τα εξής:

– Πρόκειται για συκοφαντικό δημοσίευμα, το οποίο με μεθοδευμένο τρόπο κατασκευάζει αθλιότητες εις βάρος μου προσωπικά και με εμπλέκει σε ενέργειες για τις οποίες ουδεμία γνώση είχα ή έχω, τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου στην Πολιτική Προστασία. Ως εκ τούτου, άμεσα καταθέτω αφενός μεν αγωγή για τα όσα ψευδώς αναφέρονται για εμένα σε αυτό, αφετέρου δε μηνυτήρια αναφορά στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές προς άμεση διερεύνηση των καταγγελλομένων, ώστε η υπογράφουσα δημοσιογράφος και η σύνταξη της εφημερίδας να προσκομίσουν τα στοιχεία που διατείνονται ότι έχουν και να διερευνηθούν και να αποδοθούν τυχόν ευθύνες άλλων εμπλεκόμενων προσώπων.

– Ως προς την ουσία του ζητήματος, επισημαίνω ότι ουδέποτε ενημερώθηκα προσωπικά ή ενημερώθηκαν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτικής Προστασίας, της Πυροσβεστικής υπηρεσίας και του ΕΚΑΒ για περιστατικό άφιξης τεσσάρων ατόμων – συνοδών της ομάδας μπάσκετ Fenerbahce με πυρετό στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.

– Η ομάδα Fenerbahce αφίχθη στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 2020 με ειδική πτήση charter και όλα τα μέλη της οδηγήθηκαν στον καθορισμένο χώρο υποδοχής του αεροδρομίου, όπου πραγματοποιήθηκε ο σχετικός έλεγχος των απαιτούμενων για την είσοδό τους στη χώρα εγγράφων κατά την προβλεπόμενη διαδικασία (PCR test 72 ωρών και PLF) και σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα της Euroleague και της FIBA. Σημειωτέον ότι για όλες τις αφίξεις στη χώρα δεν προβλέπεται και δεν υπάρχει διαδικασία θερμομέτρησης.

– Η μόνη εμπλοκή της Πολιτικής Προστασίας αφορά στην έγκριση του αιτήματος της ομάδας του Παναθηναϊκού και της αεροπορικής εταιρείας FreeBird για κατ’ εξαίρεση έγκριση της εισόδου της Fenerbahce στη χώρα που υπεβλήθη στις 8 Οκτωβρίου 2020, εξαιτίας της απαγόρευσης πτήσεων από Τουρκία προς Ελλάδα την περίοδο εκείνη και η οποία δόθηκε σύμφωνα με τα πρωτόκολλα και τις υποχρεώσεις προς Euroleague και της FIBA.

– Τέλος, την αντιδεοντολογική, αντιδημοκρατική και στα όρια της εμμονικής ιδεοληψίας δημοσιογραφική συμπεριφορά της συντάκτου του εν λόγω δημοσιεύματος που δεν ζήτησε καν την άποψή μου και τη θέση μου για την κατάπτυστη και συκοφαντική προς το πρόσωπό μου εκ μέρους της έωλη και ανυπόστατη καταγγελία, την αφήνω στην κρίση των συναδέλφων της δημοσιογράφων, της ΕΣΗΕΑ, αλλά και όλων εκείνων που επικαλούνται κατά το δοκούν και ψευδεπίγραφα τη δημοκρατία, αλλά κλείνουν τα μάτια τους σε φασιστικής λογικής επιλογές στοχοποίησης προσώπων για λόγους μικροπολιτικού οφέλους.

Έρευνα για το δημοσίευμα με καταγγελίες κατά Χαρδαλιά
Η εισαγγελική έρευνα ανατέθηκε σε εισαγγελέα προς διερεύνηση της βασιμότητας των καταγγελλόμενων

Εισαγγελική παρέμβαση σημειώθηκε με αφορμή δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών σύμφωνα με το οποίο υπήρξαν παραβάσεις της νομοθεσίας για την πανδημία, καθώς αναφέρεται, ότι τον περασμένο Οκτώβριο τέσσερα άτομα της συνοδείας της ομάδας μπάσκετ Φενέρμπαχτσε πέρασαν τους ελέγχους στο αεροδρόμιο της Αθήνας, αν και είχαν πυρετό.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα υπήρξε εντολή του αρμοδίου υπουργού Νίκου Χαρδαλιά ο οποίος με δηλώσεις του χαρακτήρισε τα αναγραφόμενα για εμπλοκή του στην υπόθεση ως συκοφαντικά και αναληθή και δήλωσε ότι θα κινηθεί δικαστικά με αγωγές και μηνύσεις.

Η εισαγγελική έρευνα ανατέθηκε σε εισαγγελέα προς διερεύνηση της βασιμότητας των καταγγελλόμενων.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, που επικαλείται μηνύματα (sms) μεταξύ αρμοδίων του αεροδρομίου και της Πολιτικής Προστασίας, στις 20 Οκτωβρίου 2020, τέσσερα άτομα, μέλη της αποστολής τουρκικής ομάδας μπάσκετ, πέρασαν από τον έλεγχο του αεροδρομίου εμπύρετοι, καθώς το αρμόδιο στέλεχος της Πολιτικής Προστασίας φέρεται να δίνει εντολή να περάσει η ομάδα, επικαλούμενος “εντολή Χαρδαλιά”.

Η έρευνα της Δικαιοσύνης θα αποδείξει φυσικά αν το ρεπορτάζ είναι αληθές και βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις από τα μηνύματα που δημοσίευσε η εφημερίδα προβληματίζουν. Σε αυτά τα μηνύματα sms ο επικεφαλής του αεροδρομίου ενημερώνει τον επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας, ότι οι παράγοντες της Φενέρ που έφθασαν στην Αθήνα για το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, έχουν πυρετό.

“Αξιωματικός: Τέσσερα άτομα συνοδείας από τη Φενέρ έχουν πυρετό.
Επικεφαλής: Να περάσει η ομάδα.
Αξιωματικός: Σίγουρα;
Επικεφαλής: Εντολή Χαρδαλιά, τελειώνετε, στο πακιστανικό το τηλέφωνο.

Τα επόμενα μηνύματα
Επικεφαλής: Να περάσει η VIP στις αφίξεις.
Πυροσβέστης: Μην μπλέξουμε διοικητή, είναι και το ΕΚΑΒ εδώ.
Επικεφαλής: Σιγά μην μπλέξουμε, οι άλλοι έκαψαν 100 άτομα και πήραν και βαθμό.
Πυροσβέστης: ΟΚ.
Επικεφαλής: Τελείωνε […] μόνο σε αυτό το κινητό γιατί στα δικά μας έχουμε στείλει πολλά.
Πυροσβέστης: ΟΚ.
Επικεφαλής: Πακιστάν ρε […].

Αξιωματικός: Εντολή του μεγάλου να περάσουν χωρίς έλεγχο. Εχει ενημερωθεί η ηγεσία. Ελπίζω να μη μας μπλέξουνε.

ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ

Ἀγαπητοί, ἐν Χριστῷ, Ἀδελφοί,

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ὁ Ἐπίσκοπος καί Πατέρας μας, Σεβ. Μητροπολίτης Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ, ἔλαβε μία ἀνώνυμη ἐπιστολή, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δέν ἁρμόζει σέ πιστούς πού ἀπευθύνονται πρός τόν Ἐπίσκοπό τους, ἀλλά εἶναι ἄκρως προσβλητική, συκοφαντική, ψευδής καί κακοήθης.
Μᾶς λύπησε ἰδιαίτερα τό γεγονός ὅτι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι αὐτοαποκαλοῦνται «εὐσεβεῖς (ἀλλά ὄχι ἀφελεῖς) ὀρθόδοξοι χριστιανοί» ἔστειλαν τήν ἐπιστολή λίγες μόνο μέρες πρίν ἀπό τήν ὀνομαστική του ἑορτή καί ἀπό τό Πάσχα, τήν ἑορτή τῆς χαρᾶς καί τῆς νίκης ἐπάνω στό θάνατο καί στό κακό.

Ἡ ἐπιλογή τοῦ χρόνου ἀποστολῆς τῆς ἐπιστολῆς κατά τήν περίοδο πού ἐντείνεται ἡ προσπάθεια ὅλων μας νά μετανοήσουμε γιά τίς ἁμαρτίες καί τά σφάλματά μας δείχνει ἀνθρώπους ἀνάλγητους, σκληρόκαρδους καί ἀήθεις. Σκοπός μας αὐτές τίς ἡμέρες εἶναι νά καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας σωματικά καί πνευματικά, ὥστε νά ζήσουμε τά φρικτά καί σωτήρια Πάθη καί τήν Λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας

Τό πολύπλευρο ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου μας μιλᾶ ἀπό μόνο του καί δέν ὑπάρχει καμμία ἀνάγκη ἰδιαίτερης προβολῆς καί παρουσίασης.
Ὁ Ποιμενάρχης μας ἀπό τήν ἄφιξή του στήν Κῶ καί στή Νίσυρο προσέφερε ὁλοπρόθυμα καί ἀκούραστα τόν ἑαυτό του στή διακονία τοῦ συνανθρώπου του καί ἀφιέρωσε τή ζωή του στή στήριξη καί ἐνίσχυσή του.

Ποιός δέν γνωρίζει ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος προσφέρει ὅ,τι ἔχει γιά τόν πάσχοντα;
Ἑκατοντάδες εἶναι αὐτοί πού βρίσκουν κοντά του ἀνακούφιση ἀπό τά προβλήματά τους, ἀνάμεσά τους καί ἐμεῖς, οἱ κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου.
Ἡ καθημερινή ζωή του εἶναι ἀνοικτή πρός ὅλους. Ἡ πόρτα τοῦ γραφείου του δέν κλείνει ποτέ. Μοιράζεται κάθε στιγμή του μέ ἀσθενεῖς, μέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη νοσηλείας καί στήριξης, πού εἶναι ἐξαρτημένοι, πού στεροῦνται ἀκόμη καί τά ἀναγκαῖα. Δίπλα του βρίσκουν παρηγοριά αὐτοί πού δέν ἔχουν κανένα νά τούς στηρίξει, πού δέν μποροῦν νά ἐξασφαλίσουν τά πρός τό ζῆν, πού δέν ἔχουν τή δυνατότητα νά πληρώσουν τό ἐνοίκιό τους καί νά θρέψουν τήν οἰκογένειά τους.

Ἡ ἀπορία μας ἀπέναντι στήν ἐπιστολή καί στούς στόχους της μεγαλώνει ὅσο τή διαβάζουμε καθώς δέν μποροῦμε νά βροῦμε καμμία δικαιολογία γιά τήν ἀποστολή της πέρα ἀπό τή θλιβερή κακοήθεια των συντακτῶν της.

Μία τέτοια κίνηση στοχεύει στή σύγχυση, στήν ταραχή καί στόν ἀποπροσανατολισμό.
Μέ μεγάλη ἔκπληξη καί ἀγανάκτηση διαβάσαμε ὅτι κάποιοι ἀπό ἐμᾶς ἀνήκουμε στόν κύκλο τοῦ Ἐπισκόπου καί κάποιοι ὄχι. Κανένας ἀπό ἐμᾶς δέν ἀνήκει σέ κανένα κύκλο γιατί τέτοιος κύκλος δέν ὑπῆρξε, δέν ὑπάρχει καί οὔτε πρόκειται νά ὑπάρξει στό μέλλον.

Ὅλοι μας, ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις του, ἀγωνιζόμαστε νά διαφυλάξουμε τήν Θεία Χάρη πού λάβαμε κατά τή χειροτονία μας καί νά διακονήσουμε τό ποίμνιο πού ὁ Ἐπίσκοπός μας μέ ἀγάπη καί διάκριση μᾶς ἔχει ἐμπιστευθεῖ.

Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος «ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία» καί «ἄνευ τῆς γνώμης ἐκείνου, οὐδέν πράττομεν». Ἔτσι ἐπιθυμοῦμε νά πορευόμαστε καί ἐμεῖς δίπλα στόν Ἐπίσκοπό μας, ὅπως τά παιδιά πού καταφεύγουν στόν πατέρα τους πού τά στηρίζει μέ τήν εὐχή καί τήν εὐλογία του. Θέλουμε νά ἀνταποκρινόμαστε μέ προθυμία στήν ἀγάπη πού σέ κάθε στιγμή μᾶς δείχνει καί νά πράττουμε ἔργο Χριστοῦ.

Ἀνάγκη γιά «κάθαρση» δέν ὑπάρχει. Φυσικά, ἔχουμε ἀνάγκη γιά μετάνοια καί πνευματικό ἀγῶνα. Πρέπει νά καλλιεργοῦμε μέσα μας τή διάθεση διακονίας τοῦ ἀδελφοῦ μας καί νά αἰσθανόμαστε τήν εὐθύνη μας ἀπέναντι στόν Θεό.

Ὁ Ἐπίσκοπός καί Πατέρας μας, Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ, γνωρίζοντας πολύ καλά ὅτι ἡ ἀρχιερωσύνη εἶναι μεγάλο βάρος καί ὕψιστη εὐθύνη ἀγωνίζεται, καθημερινά, τιμώντας καί καταξιώνοντας τή διακονία, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀνέθεσε, πρός ἀνακούφιση τοῦ ἐμπεριστάτου ἀδελφοῦ μας καί πρός δόξα τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Παρακολουθώντας την κατήχηση από έναν επίσκοπο (ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης και αγάπης στον Επίσκοπο π. Ναθαναήλ - Μητροπολίτη Κώου & Νισύρου)

Έχω μεγαλώσει σε περιβάλλον χριστιανικό. Ο πατέρας μου παπάς, από μικρό παιδί με είχε κοντά του. Για χάρη του, και εξαιτίας των αναγκών του ναού που διακονούσε προσπάθησα από μικρός να γίνω ψάλτης. Χάρη στην εκκλησιαστική μουσική άρχισα να κατηχούμαι με έναν διαφορετικό τρόπο, ενώ συνάμα στο ψαλτηλίκι χρωστώ τις μετέπειτα σπουδές μου στη μουσική γενικότερα. Η έννοια της κατήχησης φάνταζε στα μάτια μου ως μέρος της καθημερινότητας, κουβαλώντας συνάμα και κάθε στοιχείο προκατάληψης. Μ' άρεσε από μικρό περισσότερο να ψάλλω και να λειτουργούμαι, παρά να ακούω τη δασκάλα του ενοριακού κατηχητικού, εκτός κι αν μας μάθαινε παιχνίδια και τραγούδια.

Το ιερατικό περιβάλλον πάντοτε μου ήταν οικείο και λιγάκι βαρετό. Οι ιερείς, όταν άρχισε μέσα μου η εφηβική επανάσταση, μου φαίνονταν όλο και πιο αφύσικοι άνθρωποι. Τα ρούχα τους, η οσφυοκαμψία τους, ο ολιγογραμματισμός τους... Οι επίσκοποι επίσης. Μάλιστα στους επισκόπους και στους άγαμους ιερείς το εφηβικό μου μυαλό διέβλεπε πάντα την ψυχολογική διάθεση του να πουλήσουν στυλ. Δεν γελούσαν συχνά, ήταν σοβαροί, ήθελαν πάντα να «κηρύξουν», να κάνουν την καθημερινότητα διδαχή για κάποιον παράξενο «Χριστό» του μυαλού τους.

Γνώρισα αρκετούς επισκόπους στη ζωή μου, λόγω και της ιδιότητας του πατέρα μου. Πάνω κάτω, η ίδια εντύπωση με διακατείχε για όλους.
Τον Αύγουστο του 2010, λόγω διορισμού της συζύγου μου στο νησί της Κω, εγκαταστάθηκα σ' αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Κάθε νέα εγκατάσταση - μετακόμιση, έχει πάντα τις δυσκολίες της. Πρώτ' απ' όλα αναρωτιέσαι τι ανθρώπους θα βρεις για να συνεννοηθείς, να συνεργαστείς, να εμπιστευθείς για τα παιδιά σου, την καθημερινότητά σου, την χρεία της κάθε ημέρας. Λίγες μέρες αφότου μπήκαμε στο πρώτο σπίτι στο νησί, ένα νησί γεμάτο τουρισμό, τόσον που ουδέποτε ως τότε είχαμε ξαναδεί, προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε το περιβάλλον. Στο δρόμο μας σε απογευματινή βόλτα συναντήσαμε έναν παππούλη. Ήταν ίσως ο μόνος που βλέπαμε στο τουριστικό αυτό νησί να κάνει καθημερινά μια βόλτα και να περπατά φυσιολογικά σαν άνθρωπος... Μας καλησπέριζε πρώτα αυτός, μέχρι που την τρίτη φορά του πιάσαμε κουβέντα. Μέσα σε λίγην ώρα μας κατατόπισε για όλα στο νησί, μας σύστησε μέχρι και ανθρώπους για να μας κρατάνε τα -τότε- μωρά παιδιά μας. Καταπληκτικός ο παπάς. Χαρωπός και χαροποιός. Παίρναμε την ευχή του και κατόπιν πάντα μας αγκάλιαζε και μας ασπαζόταν. Το ίδιο και τα παιδιά μας.

Μετά λίγες μέρες, αυτοβούλως πήγα στα γραφεία της τοπικής Μητροπόλεως, για να πάρω ευχή από τον τοπικό μητροπολίτη και να συζητήσω ενδεχομένως την ανάληψη ευθύνης εκκλησιαστικού αναλογίου σε ναό του νησιού. Το ψαλτηλίκι για 'μένα είναι μεράκι που δεν ξεπερνιέται με τίποτε. Κρατούσα στα χέρια μου μάλιστα κι έναν φάκελλο με τα πτυχία και τα διπλώματα μουσικής που κατείχα μπας και χρειαστεί να πείσω κάποιον γι' αυτό που είμαι. Οι ιερωμένοι της υποδοχής μ' έβαλαν κατευθείαν στο γραφείο του μητροπολίτη και αίφνης διαπιστώνω ότι μπροστά μου είχα τον παππούλη του απογευματινού περιπάτου. Τα 'χασα από τη χαρά μου... «Κύριε καθηγητά καλώς ήρθατε» μου είπε... Ναι ήταν ο μητροπολίτης Ναθαναήλ. Με κέρασε ο ίδιος γλυκό και νερό και σε 10 λεπτά μαζί με τον πρωτοσύγκελλό του κι έναν λαϊκό παππού που βρισκόταν εκεί, με πήγαν σ' ένα ναό που όντως ζητούσε ψάλτη για τις ανάγκες του. Δεν χρειάστηκε να αποδείξω τίποτε. Η εμπιστοσύνη και η αγάπη που μου έδειξε από την πρώτη στιγμή εντυπώθηκαν μέσα μου σαν να επρόκειτο για άνθρωπο που με γνώριζε χρόνια.

Τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς, έμαθα για τις κατηχήσεις της Τετάρτης στην Κω. Ανακοινώθηκε ότι ο Μητροπολίτης κατηχεί στις 5.00 μ.μ. τους ενηλίκους και στις 6.00 μ.μ. τα νέα ζευγάρια. Περίεργο... Μητροπολίτης σε ρόλο κατηχητή... Πρωτόγνωρο και πρωτάκουστο... Μου ήρθαν στο μυαλό οι «Κατηχήσεις» του Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Ιεροσολύμων! Δεν υπερβάλλω. Κατήχηση από επίσκοπο είναι σχεδόν αδύνατο πράγμα στην ελλαδική εκκλησιαστική κατάσταση. Αλλά πώς αλλιώς; Που η Κως έδειχνε αποίμαντη και ακατήχητη χριστιανικά για δεκαετίες! Η γνωριμία μου με τον π. Ναθαναήλ ήταν τόσο ζεστή απ' την αρχή που δεν χρειάστηκε πολλήν σκέψη. Επέλεξα να πηγαίνω στο «τμήμα» των 6.00 μ.μ.. Το τμήμα των 5.00 ήταν πολυπληθές και απαρτιζόμενο από το γνωστό εκκλησιαστικό πλην γεροντικό πλήρωμα. Το δικό μας είχε σαφώς νεότερους ανθρώπους αλλά συχνά λιγότερα από 10 άτομα. Ο π. Ναθαναήλ μοιράζει ή δωρίζει στον καθένα μας μια Καινή Διαθήκη και ξεκινά καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς το σχολιασμό και την ερμηνεία συνεχόμενων περικοπών από τις Παύλειες επιστολές.

Τούτα τα χρόνια ασχοληθήκαμε με τις επιστολές Προς Κορινθίους Α' και Β', Προς Φιλιππησίους, Προς Γαλάτας, Προς Ρωμαίους, ενώ συχνά πυκνά ασχολούμαστε είτε με τις Πράξεις είτε με κάποια Ευαγγελική περικοπή. Το κατηχητικό μάθημα ήταν/είναι το πιο ελεύθερο μάθημα για την Εκκλησία που έχω γνωρίσει ως τώρα. Η περικοπή είναι η αφορμή για ένα σχόλιο του επισκόπου. Εμείς μπορούμε να ρωτήσουμε ή να σχολιάσουμε, ή να επεκτείνουμε την κουβέντα σε ό,τι μας έρχεται στο νου σχετικά με την περικοπή και την εκκλησιαστική ζωή. Ανάμεσά μας, άνθρωποι με αγνή καρδιά, με γνώση, με αγάπη και διάθεση εκκλησιαστικής διακονίας, πάντοτε χαρούμενοι από τη χαρά και το γέλιο που σκορπά ο «δεσπότης» και κατηχητής μας. Σχεδόν κάθε Τετάρτη, η παρέα πηγαίνει κατόπιν για ένα καφέ, ή τσάι ή κρασί, συνεχίζοντας με τρόπο χαλαρό και χαρωπό την κουβέντα. Ο «δεσπότης» πάντοτε μπαίνει τελευταίος στην καφετέρια ασπαζόμενος ή συνομιλώντας ή απλά χαιρετώντας όλες και όλους τους παρισταμένους και τις παριστάμενες μέσα στο καφέ. Έχει καταφέρει να αποτελεί το πιο «must» πρόσωπο στην πόλη της Κω. Το ίδιο και στο ναό μας, όποτε έρχεται για αρχιερατική λειτουργία ή για χοροστασία.

Είναι αξέχαστος ο τρόπος του με τις κόρες μου. Πάντοτε είχε και έχει κάτι μαζί του για να τις δώσει: παιχνιδάκι, καραμελίτσα, μικρή εικόνα... Πάντοτε. Η αποθέωση ήταν μια φορά στο γραφείο του όπου πήγαμε οικογενειακώς να τον επισκεφθούμε... Παραμονές Πάσχα ήταν. Κέρασε εμένα και τη σύζυγο, και πήρε τις κόρες μου μαζί του, τις έδωσε κάτι ποντικάκια με ρόδες και αυτόματα ελατήρια που τα έκαναν να τρέχουν γρήγορα. Έσκυψε και έδειξε στα κορίτσια πώς παίζεται το παιχνίδι, γονάτισε για να τις χαρεί και να γίνει και αυτός λίγο παιδί μαζί τους. Η αγάπη του για τα παιδιά μου μα κι η απλότητα αυτού του ανθρώπου τον έκανε ολοένα και περισσότερο να φαντάζει στα μάτια μας ως παράδειγμα προς μίμηση στην ειλικρίνεια και στην ευθύτητα, στην κοινωνικότητα και στην ευγένεια. Ο π. Ναθαναήλ μιλά με έναν απλό πιστό όπως θα μιλούσε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ υποδέχεται τον Π.τ.Δ. όπως υποδέχεται έναν από εμάς στο γραφείο του.

Οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των σχολείων, συχνά πυκνά τον καλούν σε κάθε εκδήλωσή τους. Συχνά και μέσα στο μάθημα, είτε των θρησκευτικών, είτε άλλο, εφόσον η παρέμβασή του μπορεί να είναι σχετική.

Οι μεταπτυχιακές σπουδές του στη λαογραφία, οι καλλιτεχνικές ευαισθησίες του και η αγωνία για τη σωτηρία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, έκαναν πολλούς από εμάς τους εκπαιδευτικούς να τον συμβουλεύονται για ανάλογα ζητήματα. Αξέχαστη θα μου μείνει η ξενάγηση την οποία μας έκανε στους παλιούς ναούς της πόλης, στα πρωτοχριστιανικά μνημεία, στα βαπτιστήρια του νησιού μας. Πρόσφατα με τεράστιες προσπάθειες σε κόπο, κούραση, ιδρώτα και σε χρήμα συνέβαλε στην αναστήλωση δυο μοναστηριών και πολλών κατεστραμμένων ναών. Κατάφερε βρήκε τους ιδιοκτήτες και αγόρασε την πατρογονική οικεία του νεομάρτυρα Αγίου Νικήτα στη Νίσυρο, ενώ τον τελευταίο καιρό ετοιμάζει πυρετωδώς το νέο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Κω, στην ανακαινισμένη παλαιά οικία του εκάστοτε μητροπολίτη, μια και ο ίδιος επέλεξε ως κατοικία του ένα μοναχικό κελλί πάνω από το γραφείο του, δίπλα στην Ευαγγελίστρια. Με τα ίδια μου τ' αυτιά τον άκουσα να λέει κάποιες φορές «φτάσαμε στο αμήν στα οικονομικά με τα έξοδά μας όμως τελευταία στιγμή ο Κύριος μας φρόντισε και συνεχίζουμε...». Επρόκειτο για τη λειτουργία του καθημερινού συσσιτίου σε 560 ενδεείς συμπολίτες μας οι οποίοι στηρίζονται διακριτικά από ομάδες εθελοντών της τοπικής Εκκλησίας με delivery παράδοση του γεύματός τους. Το συσσίτιο δεν γνωρίζει διακρίσεις, ενώ ο π. Ναθαναήλ κατάφερε να κινητοποιήσει δεκάδες συμπολίτες...

Κάθε Γενάρη, στις 30, ανήμερα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ετοιμάζει εορτή για εμάς τους εκπαιδευτικούς του νησιού: «Είστε αυτοί που συνεχίζουν το έργο της δημιουργίας του Θεού» μας λέει και μας ξαναλέει. Κάποιος ομιλητής αναφέρεται στην εορτή ή παίρνει αφορμή από αυτήν, ενώ κάποιο μαθητικό μουσικό και θεατρικό σύνολο παρουσιάζει ένα μικρό πρόγραμμα.

Τον Δεκέμβρη του 2012, στο τέλος μιας μουσικής παράστασης του σχολείου μου, της οποίας είχα την επιμέλεια με πιάνει και μου λέει: «Θέλω να αναλάβεις τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών φέτος. Κάνε ό,τι νομίζεις, σου έχω εμπιστοσύνη. Μην κινηθείς σε κάτι ιδεολογικά ορθόδοξο, να είσαι ελεύθερος σε κάθε τι». Οργανώσαμε με μια συνάδελφο, μουσικά και θεατρικά, την απόδοση ενός παραμυθιού/διηγήματος της Ευγενίας Φακίνου «Ο Νικητάκης θέλει να γίνει Άγιος». Μια δημοσιογράφος παρακολουθώντας την ξενάγηση στη Σύμη από ένα βοσκόπουλο, πέφτει και κτυπά το πόδι της. Το βοσκόπουλο έχοντας κάποιες βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών από τα πρόβατά του την βοηθά πάρα πολύ. Αυτή με ευγνωμοσύνη τον ρωτά τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει και το βοσκόπουλο -ο Νικητάκης- της απαντά με μια φυσικότητα «Άγιος». «Θέλω να γίνω Άγιος και να πετώ με τα φτερά του αγγέλου από εδώ κι από εκεί για να πηγαίνω να βοηθώ δωρεάν στο νησί όποιον με έχει ανάγκη». Το παραμύθι επενδύθηκε με μουσικές και στίχους του Διονύση Τσακνή, του Αλκίνοου Ιωαννίδη, της Λίνας Νικολακοπούλου, του Άρη Δαβαράκη... Συγκινήθηκε ο δεσπότης μας... Πάντα συγκινείται. Είτε εκφωνεί «λάβετε φάγετε...», είτε αναφέρεται στα παιδιά και τους δασκάλους, είτε στους ανθρώπους που προσφέρουν, πάντοτε σπάει και δακρύζει, συναισθανόμενος το βάρος της ευθύνης του και της αγάπης...

Τις επόμενες μέρες, μας έστειλε μια θερμή, θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή. Την γιορτή αυτή μας την ανέθεσε άλλες δυο φορές έκτοτε... Πάντοτε με εμπιστοσύνη για την επιτυχία της.
Ο π. Ναθαναήλ κατάφερε να έχει στο νησί μας τις καλύτερες σχέσεις με τη μουσουλμανική κοινότητα. Είναι εκπληκτικό να τον καλούν οι μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας να τους μιλήσει στο τέλος της προσευχής τους σε κάθε Μπαϊράμ. Είναι εκπληκτικό επίσης να τους βλέπεις να συμμετέχουν με κάθε τρόπο στην ενίσχυση του συσσιτίου. Είναι συγκινητικό να βλέπεις μουσουλμάνους μαθητές των γυμνασίων που είναι απαλλαγμένοι από το μάθημα των Θρησκευτικών να ζητούν να παρακολουθήσουν το μάθημα όταν είναι καλεσμένος ο «δεσπότης» μας στην τάξη!

Στην κατήχηση την πρώτη χρονιά που συμμετείχα, ήμασταν μια παρέα ανθρώπων που γέμιζε ταξί. Πλέον ξεπερνάμε τους 40. «Αδέρφια, εσείς είστε η οικογένειά μου. Την κατήχηση αυτή τη χρειάζομαι κι εγώ για να σας ακούω, να πιάνω το σφυγμό της δικής σας σκέψης, την καρδιά σας». Κυριολεκτικά, σχεδόν μας αναγκάζει να μιλήσουμε, να ερμηνεύσουμε, να πούμε τη σκέψη μας πάνω στο αγιογραφικό ανάγνωσμα. Τελευταία έφτασα στο σημείο για την συνάντησή μας να μελετώ βιβλικά ερμηνευτικά υπομνήματα καθηγητών θεολογίας... Του Αγουρίδη, του Βασιλειάδη, του Καραβιδόπουλου πριν τη σύναξή μας. Και Θανάση Παπαθανασίου και Γιανναρά και Ζηζιούλα. Ο μητροπολίτης μας και όλη η παρέα του ... κατηχητικού αναζητούμε μαζί τρόπους και λόγους να γίνουμε «Εκκλησία». Και η Εκκλησία μας «γίνεται» όταν ανοίγεται.

Ο π. Ναθαναήλ, είναι και ένα πρότυπο λιτότητας και κοινωνικότητας. Αλήθεια πόσους Μητροπολίτες έχει δει κάποιος με όχημα «πολυτελείας» μάρκας Suzuki Ιgnis και με ποδήλατο; Προχτές το βράδυ, βγήκα για περίπατο. Τον συνάντησα κατά τις 9.00 το βράδυ κοντά στη ΔΕΗ, στο λιμάνι. Σαν πατέρας με γιο, σαν δυο καρδιακοί φίλοι, πορευτήκαμε σε κοινό περίπατο. Μιλούσαμε για την Πόλη, τη συνάντηση της Μυτιλήνης, τη Θεολογία του Προσώπου, το διαχριστιανικό διάλογο, είπαμε καμιά διακοσαριά θερμές καλησπέρες, περάσαμε μπροστά από το μελλοντικό Εκκλησιαστικό Μουσείο της Μητροπόλεώς μας και χωρίσαμε κοντά στη Μητρόπολη. Ένα άλλο βράδυ με βρήκε με το ποδήλατό μου χωρίς φώτα και με φώναξε! «Έλα λίγο στο γραφείο μου... Τώρα!». Έβγαλε κατσαβίδι και μου έφτιαξε κυριολεκτικά το φως του ποδηλάτου...
Γιατί τα μνημονεύω άραγε όλα αυτά; Ο π. Ναθαναήλ εορτάζει τούτες τις ημέρες τα ονομαστήριά του ενώ πριν λίγες ημέρες είχε την επέτειο της ενθρόνισής του ως Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου. Τον βλέπω συχνά από μακριά στο δρόμο και τον παρακολουθώ να χαιρετά και να καλολογεί τους πάντες. Θέλω να του φωνάξω από μακριά «Ρε Ναθαναήλ, σε πάω και σ' αγαπώ πολύ», μα δεν προλαβαίνω. Γίνεται αισθητή η παρουσία μου και η αγκαλιά του δεν μ' αφήνει περιθώρια να πω κάτι παραπάνω...

Την περασμένη Τετάρτη, περιμένοντας να μπω στην «κατήχηση» πριν τη Μεγαλοβδομάδα, έχοντας ετοιμαστεί να παρέμβω σε κάθε πιθανή πρόσκλησή του στο αγιογραφικό κείμενο, συνάντησα τον παπα-Σταύρο στενοχωρημένο... Κρατούσε μια ανώνυμη επιστολή με απειλές και ύβρεις προς τον «δεσπότη» μας. Κλονίστηκα. Ακόμη κι ο π. Ναθαναήλ ήταν λιγάκι τρακαρισμένος. Θεέ μου... Τέτοια και τόση ανθρώπινη κακία, ιδιοτέλεια, βλακεία και σαχλαμάρα μέσα σε δυο σελίδες ανώνυμης συνωμοσιολογίας... ΚΥΠατζίδικες απειλές, σκιώδης αλητεία απέναντι σ' έναν άνθρωπο που είναι πάντα ανοιχτός σε όλα... Ο οποίος μάλιστα, έφτασε στο σημείο να μας δώσει αντίγραφο της υβριστικής επιστολής...

Δεσπότη μου, διάβασα και ξαναδιάβασα τις ανοησίες. Το πέταξα κατόπιν το παλιόχαρτο γιατί θέλησα να σου γράψω κάτι. Να σου πω το πόσο πολύ σ' αγαπώ και σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου και τη στοργή σου προς εμένα και προς όλους μας...

Καλήν Ανάσταση... Καλό Πέρασμα σεβασμιώτατε πατέρα Κώου και Νισύρου

Γιάννης Τοπαλίδης
Εκπ/κός Γαλλικής Φιλολογίας & Μουσικής
στα Γυμνάσια Αντιμάχειας & Ζηπαρίου
Μ. Α. Ορθόδοξης Θεολογίας